SuperClásico (film)

 

Vanavond met vriendin Heleen naar de film geweest, Superclasico, ik moet zeggen het was niet mijn eerste keuze deze film maar het ging mij dit keer om de gezelligheid, nog even een keertje leuk uit met Heleen voordat ze voor een maand met de camper de hort op gaat naar Turkije... en ja ik ben jaloers wat zou ik dat ook graag willen, maar eerst samen naar de film geweest en ik vond de film leuk... ik dacht eerst dat is niks en slappe humor maar wat een mooie diepzinnige dingen zaten er in, wat een paar prachtige zinnen en beelden... het is een film met meer inhoud dan je in eerste instantie verwacht..kortom wederom een aanrader

Recentie van de film:

 

Regie: Ole Christian Madsen | 99 minuten | komedie | Acteurs: Paprika Steen, Anders W. Berthelsen, Adriana Mascialino, Sebastián Estevanez, Jamie Morton, Dafne Schiling, Mikael Bertelsen, Miguel Dedovich

Iedere voetballiefhebber denkt bij de term Superclásico meteen aan de wedstrijden tussen Real Madrid en Barcelona. Maar ook Argentinië blijkt een Superclásico te kennen, met de hoofdstedelijke derby tussen River Plate en Boca Juniors. Naar deze laatste wedstrijd is de Deense komedie ‘SuperClásico’ genoemd, een film met een vrouwelijke voetbalmakelaar en haar voetballende lover in de belangrijkste bijrollen.

De hoofdrollen zijn weggelegd voor de verlaten echtgenoot van de voetbalmakelaar en hun puberende zoon. Vader en zoon stappen aan het begin van de film in het vliegtuig naar Buenos Aires in een poging het gezin voor een definitieve scheiding te behoeden. In Argentinië valt het gezelschap uit elkaar, waarna de bedrogen echtgenoot kennismaakt met een oververhitte huishoudster en een verbitterde wijnboer, en de zoon zijn hart verliest aan de mooiste museumgids van Latijns Amerika. De moeder en haar voetballende minnaar proberen intussen de echtscheiding erdoor te duwen, vanwege hun eigen trouwplannen.

Het levert een op zijn zachtst gezegd wisselvallige film op. Het verhaal heeft nauwelijks vlees op de botten en de subplotjes leiden nergens naartoe, maar de personages zijn sympathiek genoeg om te blijven volgen. De film kent zijn grappige momenten, met een hotelier wiens principes niet verder gaan dan zijn baliebel en een voice over die soms erg droog uit de hoek komt. Maar er zijn evenzoveel oerflauwe scènes, met een vrijpartij in bad en een verbale clash tussen voetballiefhebbers als dieptepunten. Dat de tango regelmatig opduikt is onontkoombaar, maar de manier waarop dit de eerste keer gebeurt is dan wel weer bijzonder.

De grilligheid zorgt ervoor dat ‘SuperClásico’ in ieder geval nooit verveelt. Wat ook niet verveelt is de visuele stijlvastheid. De warme kleuren en strakke composities bezorgen Buenos Aires een grootstedelijke romantiek die ervoor zorgt dat je zo snel mogelijk het vliegtuig wil pakken. En de op Kierkegaard gebaseerde boodschap – als je niet kiest zal er voor je worden gekozen – is dermate ver weggestopt dat ze nooit hindert. Wat dan wel weer hindert zijn de continuïteitsfouten in het begin.

‘SuperClásico’ is kortom een film die je met hetzelfde gemak kunt bekijken als overslaan. De ergernis is nooit groot, het plezier evenmin. Een aardige, opvallend zelfverzekerde komedie, maar een superklassieker gaan we er zeker niet in ontdekken.