oud en nieuw flarden

 

voetzoeker aan de haal

onze zoon

voor het eerst

het echte werk

hij mocht vuurwerk

afsteken

met een brandende sigaret

heel zenuwachtig

stak hij de

voetzoeker aan

gooide hem

zonder goed

te kijken

op straat

Oma met haar rollator

Had hij niet gezien

Oma besefte ineens

Dat ze rennen moest

Voor haar leven

Maar de voetzoeker

Vervolgde zijn tocht

De rollator gleed sneller

Oma vloog bijna

Uit de bocht

Ineens een gigantische knal

Een gil

Daarna was het ijzig stil

Met de handen voor de ogen

Die we lieten zakken

Van schrik

Maar ook van

De ingehouden lach

Zagen we haar staan

Met haar

Verwaaide haren

Haar steunkousen

Op half acht

Sta even stil in je leven

 sta even stil  in je leven

even maar

kijk eens om je heen

alles krijg je zomaar

sta even stil in je leven

als je het kunt

laat je bevangen

door wat er is

kijk om je heen

het is zomaar

gekomen

omdat het er

zomaar is

ik dank de dagen

ik dank de dagen

de dagen die 

er zomaar 

mogen zijn

elke dag

een feest

elke dag

een pracht verhaal

ik dank de dagen

en ik zou willen

dat alle dagen

ze zouden zijn

de wijzers en minuten

de wijzers en minuten

zijn in gevecht

de minuten willen langer duren

de wijzers 

willen voort

ze moeten de

eindstreep halen

binnen 

het hele uur

mijn klok

de klok uit mijn levensjaar

staat hier

mooi te wezen

hij is al heel 

wat jaar

hij is niet mooi

niet interessant

maar wel

mijn klok

die ik

in de nacht

vertrouwd 

hoor slaan

de oude en de jonge

de oude 

en de jonge

kijken 

elkaar even aan

samen

zijn ze gaan reizen

zonder in

de tijd stil

te staan

de oude

en de jonge

zijn hand in hand

gaan lopen

samen op weg

naar het einde

van de tijd

vrieskou

de ramen

zijn bevroren

iedereen

zit in zijn jas

de hele buurt

staat zijn ramen

te krabben

en ik

ik geniet

het is gezellig

zo vroeg in de ochtend

samen met

anderen 

aan het werk

nieuwe periode

een nieuwe periode

breekt er aan

ik zal wel weer

met vallen en opstaan

door het leven gaan

steeds zal het schrijven

het vallen verlichten

zul jij 

me weer

na het vallen

helpen 

met op te gaan staan

Wet van Murphy (2014-32)

De wet van Burns:

Blijf niet in bed liggen, tenzij je

daar geld mee kunt verdienen.

De budgetwet van Cade:

Hoe groter het budget, des te minder

effectief het geld wordt verdeeld.

Geheugensteuntje voor het budget:

Een budget is niet meer dan een manier om

je zorgen te maken, zowel voordat je je geld

uitgeeft, als daarna.

De wet van Marks over de monetaire nivellering:

Een gek en jouw geld zijn snel partners.

De wet van Jones:

Ervaring stelt je in staat een fout te

herkennen als je die opnieuw maakt.

De wet van Crane:

Een gratis lunch bestaat niet

Het beklag van Nina:

Als je er tijd voor hebt, heb je geen geld.

Als er het geld voor hebt, heb je geen tijd,.

De wet van Jacob:

Vergissen is menselijk, de schuld aan en ander geven

is nog menselijker.

De stelling van Perkins:

Hoe groter ze zijn, des te harder ze je raken.

De wet van helderziendheid:

Als je alles van tevoren weet

ga je liggen voor je valt

mag ik dan (flard)

mag ik dan

het gemis van voor

altijd niet meer samen

de tranen die 

hun schuilplaats niet meer vinden

de woorden die 

niet zeggen wat ik zeggen wil

mag ik dan

even heel even maar

mijn ogen aan jou geven

mijn tranen bij jou laten zijn

zodat ik kan huilen

omdat ik niet meer

met jou

samen mag zijn

dagje uit

 

Zondag is een uitstekende dag om lekker naar een museum te gaan.  Al maanden geleden had ik met vriend Frans afgesproken dat ik graag naar het gemeente museum wilde in Den Haag, omdat daar een prachtige tentoonstelling was de nederlandse kledingontwerpers. Dus daar wilde ik heel graag heen. Gisteren was het dan zover, we gingen, en ik vond het prachtig. Van te voren had ik al gekeken of er nog meer bijzondere dingen waren, en die waren er dus duidelijk, erg mooi ook, bijzondere tentoonstellingen, zeker ook de wonderkamers, de stijl tentoonstelling, maar de kleding van Nederlandse ontwerpers wat prachtig deze, zo mooi en zo goed. Het leuke is dat we de jurk van onze koningin hebben gezien die ze droeg toen onze koning tot koning werd gekroond, maar ook de prachtige jurken van Fong Leng, en haar vaste shower, Mathilde Willink. het was grappig om te zien dat ze soms gewoon schuimrubberen rollen gebruikte voor haar kleding, zo bijzonder omdat ik dat nooit zo heb gezien. De collectie van Victor en Ralf is overal herkenbaar, dat vind ik zo knap dat het zo gemaakt is.  Nadat we heerlijk wat hadden gegeten, een bom vol te veel van die dingen die je niet moet nemen, maar ja het gaat er niet om wat je eet tussen kerst en oud en nieuw maar wat je eet tussen oud en nieuw en kerst.. dus deze bol vol vet en dikmakers kon er nog wel bij.  januari roept en dus komt het dan hopelijk wel goed.  Daarna zijn we nog snel even het museon in gelopen ,was ik nog nooit geweest en ik moet zeggen het is een aardig museum, waar je best wat tijd kan doorbrengen met kids, maar die hebben wij niet, dus als je het niet zo op kinderen hebt, zoals wij, is dit een te kindvriendelijke museum, met wel een paar bijzondere dingen die je kan zien en die bijzonder blijven. Het is dus best een aanrader om eerlijk te zijn. maar dan wel in een kindluwe tijdsperiode. Om een uur of 16.00 hebben we afscheid genomen van elkaar, Frans ging naar huis met de tram, ik ging met de auto de andere kant op, Dus dat was lekker. Meteen even langs de Blokker gereden het spel 30 seconden gehaald en een paar hoezen voor de kerstkransen zodat ik die meteen ook op kon ruimen, zodat de hele kerst uit mijn huis is. Bij thuiskomst heerlijk gegeten, de restjes van eerste kerstdag nog, daarna lekker de fotos, 310 uitgezocht, en een aantal, sorry ik kon niet goed kiezen,dus veel neer gezet, wel de fotos van Frans eruit gehaald omdat ik dat zo ongepast vind om fotos van hem op het internet te plaatsen als hij er niet achter staat, al zitten er prachtige fotos bij van hem

het was weer een heerlijke zondag en nog een hele week vrij wat een luxe

de laatste Lelie

Soms lopen dingen net wat anders, al is het een soort van stroomversnelling ineens, de nieuwe site voor de flarden is af, de bundel "Als het hek sluit", is net uit, en verkoopt als zoete broodjes.

Ineens is er tijd om een lang gekoesterde droom waar te maken, een bundel in full collor met flarden bij bloemstukken. Het werd me in de schoot geworpen, ik kreeg de vraag, ik zag prachtige foto's met bloemstukken, ik schreef er flarden bij en het kon niet anders of er moest een bundel van komen. Die gaat komen. Het is geen dikke bundel, het is een dunne bundel van slechts 29 blz, maar wel op extra mooi papier, wel met foto's van de bloemstukken, en in kleur. Een lang gekoesterde droom van mij. De bundel gaat 10 tot 11 euro kosten afhankelijk van de kosten, maar een deel van de opbrengst gaat naar het Afscheidshuis De Lelie, om zo hun ook te steunen met het prachtige werk wat ze doen. 

Er staan in de bundels ook flarden die niet tentoongesteld zijn bij de open dag, omdat ik die pas later heb geschreven naar aanleiding van foto's en soms na iets anders maar die zo goed pasten bij de bloemstukken....

Kortom weer een bijzondere ontwikkeling en weer een bijzondere bundel.

Daarnaast is de bundel met fotoflarderen, Gevangen dagen van het nu,  in slechts 4 exemplaren ook klaar, en ligt bij de drukker, ook zo bijzonder weer. Kortom ik geniet van dat ik zoveel mensen kan raken met mijn flarden en dat ik er zo mee bezig kan en mag zijn.

gebonden dromen

maak het eenvoudig

maak het zoals het is

geen poespas

over mijn leven

geen getreur over het gemis

laat me gewoon

mijn dromen dromen

in de slaap van altijd

bind ze samen als een

bosje bloemen

omdat je daarmee

mijn dromen maakt

 

de zon is gaan slapen

nu de nacht is gekomen

de zon is even gaan slapen

om de sterren de kans te geven

om mij te leren

dat er in elke nacht

een lichtpunt staat

nu de nacht mij omhelst

kijk ik naar de bloemen van de zon

om te weten

dat de zon ooit

ook voor mij weer

terug komen zal 

 

krans van licht

gevangen in de donkere momenten

van mijn leven

opgehangen licht

dat langzaam mijn hart

zal doen oplichten

omdat ik weet

dat jij

in mijn leven

het mooiste was

wat ik ooit kreeg

 

mag ik dan

het gemis van voor

altijd niet meer samen

de tranen die

hun schuilplaats niet meer vinden

de woorden die

niet zeggen wat ik zeggen wil

mag ik dan even heel even maar

mijn ogen aan jou geven

mijn tranen bij jou laten zijn

zodat ik kan huilen

omdat ik niet meer met jou samen mag zijn

stil de stilte laten komen

de woorden die ik nu

zal spreken

in de kamer van

ons geluk

zullen geen antwoorden meer krijgen

omdat jij niet meer

kan zijn

je ogen gesloten

alles had je al bedacht

je gaf antwoord op mijn vragen

in de keuzen van jouw liedjes

ik laat nu de stilte

maar heel stil komen

ik zal nooit wennen

aan dit gemis

 

de kerstdoos (flard)

de kerstdoos

nee het waren geen 18 ballen

die we je konden geven

het waren er 15 ballen voor

in jouw levensboom

elk jaar dat je bij ons was

heb ik een speciale bal gekocht

die bij dat jaar past

elk jaar weer

met zorg ingepakt

daarbij de datum

een stukje krantenpapier

uiteindelijk was het zover

samen met jou

de man van wie

ik zoveel hou

samen twee kerstbomen gekocht

extra lichtjes want dat

ontbrak er nog aan

samen op weg

naar het kleine huisje

dat hij nu bewoont

aangebeld

hem zijn kerstboom eerst gegeven

daarna de kerstdoos

met voor elk jaar dat

hij bij ons in huis was

als onze zoon

gegeven

ineens kreeg zijn leven

een verleden

zijn kerstboom

is nu voor hem

een symbool

                                                                       van zijn leven