The darkest minds ( film)

 

Wow wat een mooie film, ik had er niet zo bij stilgestaan toen ik hem ging bekijken maar toen hij begon dacht ik alleen maar, wat een gave film is dit..  en ik ben er gewoon naar blijven kijken, dacht even doe het wel even voor het slapen gaan. maar dat is dus niet gelukt ik ben gaan slapen na de film... en hij was prachtig. Soms neem je zonder dat je het beseft pareltjes op...

 

recensie van de film:

 Regie: Jennifer Yuh Nelson | Cast: Amandla Stenberg (Ruby), Harris Dickinson (Liam), Mandy Moore (Cate), Gwendoline Christie (Lady Jane), Skylan Brooks (Chubs), Miya Cech (Zu), Patrick Gibson (Clancy Gray), Bradley Whitford (President Gray), Mark O'Brien (Rob Meadows), Wallace Langham (Dr. Viceroy), Wade Williams (The Captain), Golden Brooks (Molly Daly), Lidya Jewett (Young Ruby), e.a. | Speelduur: 105 minuten | Jaar: 2018

Als de mutanten uit X-Men echt zouden zijn en er plots overal kinderen opduiken die hele straten opblazen, elektrocuteren of laten afbrokkelen... hoe zou de wereld daar dan op reageren? Marvel zou de kleurrijke buitenbeentjes het liefst verzamelen in een deftige kostschool, maar The Darkest Minds gaat voor een grauwe dystopie. Een interessant alternatief, maar helaas wordt deze boekverfilming wel erg hard in de welbekende mal van menig young-adult-film geperst.

 Bijna alle kinderen sterven aan een mysterieuze ziekte. Degenen die achterblijven worden geronseld door de overheid en in rehabilitatiekampen gestopt vanwege hun vreemde en gevaarlijke mutaties. In eerste instantie voelt deze variatie op het concept van gemuteerde kinderen nog best verfrissend. Het duurt echter niet lang voordat de kinderen worden ingedeeld in gekleurde teams, afhankelijk van hun gevaarniveau. Er vallen doden, kinderen worden mishandeld en er gaan geruchten over een geheim kamp waar alle rebellerende kinderen in vrijheid kunnen leven. Jonge mensen raken verliefd en ons hoofdpersonage is uiteraard een zeldzaam superkind.

Het is alsof er een lijstje van YA-clichés wordt afgewerkt, al lijken de filmmakers zich hier volledig van bewust wanneer iemand het plots heeft over Zweinstein-taferelen. Op zich is het niet verkeerd dat men de geijkte trucjes gebruikt om in het genre te passen. Wel wordt het een probleem als je daardoor het hele verhaal kunt uitstippelen, maar dan ook echt elke scène. De schurken, de liefdesrelaties, het dramatische einde... het is bijzonder makkelijk om als een heuse waarzegger alles te zien aankomen. Zelfs het moment dat de schijnwerpers aangaan voor een onthulling kun je tot op de seconde voorspellen.

Dat komt niet alleen door het YA-bakvormpje te gebruiken. Terwijl regisseuse Jennifer Yuh Nelson met Kung Fu Panda 2 haar talenten wel bewezen heeft, zie je vrijwel niets terug van haar kunsten in The Darkest Minds. Het voelt alsof de studio's hebben besloten om zo te knippen, dat deze perfect is berekend op de gemiddelde spanningsboog van een bioscoopbezoeker gewapend met een smartphone. Voornamelijk de opening en actiescènes hebben een te hoog tempo, met geen seconde ademruimte. Humor, actie, drama, flirten, glimmende oogjes en speciale krachten, alles wisselt elkaar af. Hierdoor ontwikkelt The Darkest Minds nooit een mooi Spielbergmomentje. Zo'n sfeervol, rustig filmmoment waarmee de regisseur in één klap de setting, personages en het drama verkoopt. Dat je even vergeet dat je in een bioscoopstoel zit en je meegesleurd wordt in een andere wereld.

Het is aardig zonde want sommige elementen werken aardig. Op een schaal van The Fifth Wave tot Hunger Games, hangt The Darkest Minds ergens in het midden rond. De romantiek is geforceerd en voorspelbaar... maar lang niet zo klef en tergend geacteerd als soms het geval is. De duidelijke inspiratie die gehaald wordt uit X-Men is best interessant en er wordt geprobeerd om interessante personages op te zetten. De resultaten zijn flink gemixt: Gwendoline Christie voegt nauwelijks iets toe, de grote slechterik maakt zijn potentie niet echt waar, maar Amandla Stenberg weet nog best aardig de emotionele momenten en de climax te redden. Uiteindelijk bestaat er wel een gevaar voor een gevalletje I Am Number Four. Het drama wordt niet volledig benut in dit eerste deel, wel wordt hevig geïnvesteerd in een potentieel vervolg.

The Darkest Minds is een van de meest doorsnee young-adult-films die je zult tegenkomen in de bioscoop. Voor tieners die houden van romantiek, actie en een fictief wereldje vol superkrachten is het mogelijk een leuke afleiding. Voor ieder ander is het een voorspelbaar verhaal dat je binnen de kortste keren alweer vergeten bent. Middelmatigheid ten top dus: heel redelijk uitgevoerd, niets is ronduit slecht, maar uitblinkende momenten ontbreken. Het is een soort X-Men met vanillesmaak, beroofd van originaliteit maar geschikt voor iedereen.

 

Verhaal van de gesloopte kast...

 

Nou het grote project gaat verder..... de kast uit elkaar halen die er staat.. Heb al dagen lopen puzzelen hoe ik nou toch die schuifdeuren uit mijn kast kan halen.. ik had geen idee. Tips van vrienden, van mede sporters etc, van je moet eerst de onderkant optillen dan kun je hem er zo uittillen etc, werkten niet..

Dus ik denken, denken, denken totdat ik ineens bedacht,... hoe zit die rails eigenlijk in de kast.. toen ik eens goed keek, zag ik dat er schroefjes zaten dat zou dus betekenen dat de rails los kan  en dat ik dan waarschijnlijk de deuren met grof geweld uit de kast kan halen...

Dus zo gedacht zo gedaan, aan het werk met mijn nieuwe schroefmachine en het ging als een trein.. ik had ze zo los.. heerlijk, dus toen begon het grote losbreken van de deuren, ze zijn uit verschillende onderdelen opgebouwd en moeten dus ook op die manier weer los worden gemaakt, dat ging ook wonderbaarlijk goed om eerlijk te zijn.. het werk vlotte behoorlijk... dus ik helemaal blij..

Terwijl ik de deuren eruit had, besloot ik maar meteen een afspraak te maken met de stort zodat ik 4 december alles weg kan brengen en dat ik dan geen zooi meer heb.. leek me wel zo handig om eerlijk te zijn.

Dus dat ging ergens heel gemakkelijk... ik had het zo klaar.geregeld. Ik  kreeg alleen geen bevestiging, maar ja dat is ook niet zo gek als je niet even op afspraak bevestigen gaat drukken

De kast is gesloopt, die staat nu beneden om dinsdag vervoert te worden naar de limes.. onze stort plek.. de vloer waar de kast heeft gestaan is inmiddels ook van al het stof en aanverwante artikelen ontdaan.. dus dat is ook weer klaar.

Daarna even heel intens tevreden gekeken naar mijn slaapkamer.. in de wetenschap als het goed is staat volgende week rond deze tijd de nieuwe kast in mijn kamer en is het helemaal weer zoals het moet zijn, maar dan net iets strakker en mooier

Naturalis met de mannen

 

Eindelijk ging ik de mannen weer eens zien, het was zo lang geleden dat ik bijna zou denken dat ze me waren vergeten .. maar drukke agenda's, druk met andere dingen dan is het even afwachten totdat je elkaar weer kan zien. maar gelukkig is het gelukt, zagen we elkaar afgelopen zaterdag.

We gingen samen naar Naturalis.. dus ik had mijn auto in de Morspoort geparkeerd en ben naar Naturalis gelopen, het was natuurlijk wel weer erg vroeg maar goed de mannen houden van vroeg opstaan, ik niet en houden van vroeg ergens heen te gaan. ik sta eigenlijk in mijn vrije tijd alleen vroeg op als ik wil gaan wandelen, of als ik op reis ga of.. als ik ga sporten voor de rest is mijn bed te lekker en mijn wekker heerlijk rustig..

Nou dat slapen ging prima... maar dan.. opstaan toch wel een beetje haast want ja moet wel op tijd zijn. .en ik stap mijn huis uit.. Mijn adem stokt en ik zie een prachtige witte wereld..  en dan zie ik dat mijn ramen van mijn auto zijn bevroren...  dus dat betekend krabben.. en laat ik nu net donderdag in mijn schuur hebben gekeken en al mijn winterspullen niet kunnen vinden... maar gelukkig had ik nog wel in mijn auto van dat ontdooi spul liggen. en ja ik weet het.. niet goed voor je rubbers. maar dat is even dan niet van belang... en ook nog een krabber...dus ik kon mijn ruiten schoonmaken.

Daarna snel naar Leiden. naar Naturalis.. waar ik dus blij van zinnen aankwam, maar ik zag Rick en Chris nergens, totdat ineens ik een foto kreeg waarop ik dus stond, ze stonden bij de andere ingang.. dus het was heerlijk om elkaar te zien en bij te kunnen praten. Dus eerst aan de thee en koffie met een stuk gevulde speculaas. heerlijk, daarna zijn we het museum in gegaan, al was ik er al een keertje eerder geweest, het was nu ook weer helemaal leuk om te zijn.. al moet ik zeggen, en dat ben ik met Chris eens, vond de onderste etage het leukst.. daar keek was veel te zien..  en ook van te genieten, al is het wel een beetje jammer dat je dan ontdekt dat ineens de vissen nep zijn.. dus niet opgezet maar van chemisch materiaal.

Nadat we alle dieren en afdelingen hadden gehad, gelukkig was het niet zo heel druk zijn we naar het restaurant gegaan waar alles vegan was.. geweldig en je begrijpt het helemaal als je daar bent. Ze zijn daar erg bezig met milieu etc en dus is dat een logische stap.

We namen heel ongezond een kroket met een broodje en daarbij heel gezond een smoothie. ik had hem met spinazie etc Rick en Chris met gember, wortel en sinaasappel,  

Daarna nog lekker zitten praten om rond half 3 ieder weer ons weegs te gaan, ik ben nog even naar het wereld museum gelopen waar een prachtige tentoonstelling zou zijn, maar helaas begon die pas later en was nog niet open. dus dat was een beetje jammer.

De auto opgezocht en vertrokken naar huis, even langs een tuincentrum waar ik nog snel even een kerststukje voor op mijn eettafel heb gekocht en langs de supermarkt voor wat eten, om daarna lekker thuis even deze blog te schrijven en daarna de kast nog meer uit elkaar gehaald heb.. om een heerlijke rustige avond te hebben.

het moet nu toch gebeuren

 

Nou het is begonnen... deze week was ik al een keer vroeg uit, dus ik had al de nodige dingen opgeruimd, ten eerste de kast met broeken.. wat is een mens een wonderlijk wezen, ik kwam erachter dat ik heel veel, maar dan ook heel veel broeken had.. zoveel dat ik dacht.. dat gaat hem niet worden vrees ik... ik kan meer dan de helft niet meer aan, of ze zijn veel te groot, of ze passen niet eens over mijn inmiddels wat gespierde bovenbenen, door het vele wandelen en het sporten.. dus die konden allemaal weg.. 

Dus een grote vuilniszak volgeladen, en voor ik het wist had ik al bijna een hele kast leeg geruimd. gelukkig was het vroeg donker. dus ik had geluk.. ik kon niet meer alles zo goed zien, dus ik ben gestopt.. maar het blijft natuurlijk jeuken want het moet gewoon klaar.. de kast moet eigenlijk gewoon de slaapkamer uit.. en leeg.

Gelukkig had ik vrijdagmiddag ineens zomaar een uurtje eerder uit.. een klas van het 7de uur was verplaatst naar het 6de uur, dus ik was zeer blij. dat gaf me meteen meer ruimte om nog even aan de slag te gaan met mijn kast en alles weg te gooien wat weg kon..

Meteen het kastje wat achter mijn bed stond met daarop de tv, mijn sonos wekker boxje. verplaatst en het kastje,lees metalen kastje dat naast mijn bed stond verzet na achter het bed. In mijn werkkamer heb ik altijd een stang hangen waar ik de truien in de winter, als ze uit de wasmachine komen ophang., en in de zomer de t shirts om ze te laten uithangen..  hoger gemaakt zodat het kastje uit de slaapkamer, dat eerst dus in mijn werkkamer gezet ,meteen de 2 bijzettafeltjes naar de schuur gebracht op de plek voor wie het wil hebben.. zodat ik het kwijt was.. en meteen dat maar volgezet met mijn bundels voor de verkoop, en mijn wandelspullen, schoenen, mijn tas met wandelwol en blarenpleisters. kortom het is meteen een stuk opgeruimder op de vloer.. 

Daarna had ik nog steeds de smaak te pakken dus ben ik begonnen met eerst de bakken met kleding uit te zoeken, en meteen alle kleding dat ik niet meer gebruik gewoon meteen in een vuilniszak gedaan.. 

Ook meteen de kast die naast mijn kast stond die vervangen gaat worden, leeg gehaald en meteen ook maar naar de schuur gebracht waar nu mijn koffers in liggen te rusten , zodat ik meteen als ik weg ga de koffer kan pakken die ik mee moet nemen, en niet eerst over allerlei dingen hoef te klimmen. dus dat scheelt ook een hoop

Daarna de hangkleding uitgezocht en gelukkig had ik geluk dat ik het heel gemakkelijk kwijt kon in mijn werk kamer. voordeel van kasten die van roosters zijn gemaakt, je hangt het zo op. ideaal..

Daarna toen ik de kast leeg had, alle kleding op een goede plek was beland, heb ik meteen de kleding die weg  moest naar de groene kleding bak gebracht zodat iemand anders er gelukkig mee kan worden wat ik ook belangrijk vind

Nu nog zoeken naar een balkon bak die ik aan mijn bed kan hangen waar ik dan de belangrijke spullen kan leggen die ik nodig hebt als ik ga slapen.. maar die komt ook zeker.. Nu alleen nog 4 bakken uitzoeken met beddengoed, maar dat is zo gebeurt en dan begint het grote sloop werk.. en dan nog. en dat zal echt een klus gaan worden, is mijn bed uit elkaar halen en het matras in de kamer leggen voor 1 of 2 nachten zodat ik mijn kasten kan opbouwen. ...

heb er zin in |Was het maar al 9 december

Adventskalenderr

 

ach waarschijnlijk ben ik in mijn tweede jeugd beland, dat zou kunnen, maar wat maakt het uit.. ik besefte me dat ik nog nooit een adventskalender had gehad.. mijn hele leven heb ik er wel met verlangen naar gekeken, omdat ik vreselijk nieuwsgierig ben wat er nu in al die doosjes etc verstopt zit. dus toen ik een adventskalender, die nog nooit open was geweest zag staan bij de kringloop, dacht ik die is van mij...

Die neem ik mee voor die achterlijke 0.80 cent. daar kan ik me geen buil aan vallen... en wie weet vind ik het wel heel leuk en kan ik me vooral houden om elke dag een vakje te openen en dan te denken wat ben ik hier blij mee, als er een lullig prullaria speeltje uitkomt..maar ach wat maakt het uit.. ik heb dat nooit ervaren en dus is het wel leuk om eens te voelen hoe dat is.. al denk ik achteraf had beter even een adventskalender kunnen kopen waarbij je dus chocolade krijgt, elke dag een stukje chocolade. al vraag ik me af of me dat dan zou lukken, elke dag een stukje chocolade... en de rest te bewaren.. last van bodemzucht zoals dat heet.

Maar goed.. het kan misschien wel..

Ooit kreeg ik van mijn buurvrouw een adventskalender van de krasloten. nou die heeft niet eens de avond gehaald, ik wist al binnen een half uur dat ik niets had gewonnen.. kortom of zon adventskalender zo goed aan mij besteed is, weet ik niet.. maar misschien lukt deze simpele adventskalender van de HEMA wel ... omdat wat er inzit eigenlijk meer is om de verrassing wat erin elke doosje zit, het cadeautje dat je krijgt.. terwijl het eigenlijk gewoon meteen in de prullenbak verdwijnt. maar ach wie weet is het wel heel leuk

Those who wish me dead ( film)

 

Prachtige film, ik heb ademloos zitten te kijken, het verhaal is dan wel flinterdun maar de beelden zijn prachtig..  ik vond het een film die echt de moeite waard was bij gebrek aan iets anders te bekijken....

Recensie van de film

Those Who Wish Me Dead, een film gevuld met spannende achtervolgingsscènes, spectaculaire vuurspektakels en Angelina Jolie in volle actie. Kortom, toch een aantal elementen die een film aangenaam kunnen maken. Of dat effectief ook het geval was, kom je te weten in onderstaande review!

De film werd geregisseerd door Taylor Sheridan (gekend van onder andere Wind River, Hell or High Water en Sicario) en betreft een verfilming van het gelijknamige boek van Michael Koryta.
Brandweerlui, huurmoordenaars en f*cked up emoties

In de film ontmoeten we Hannah Faber (Angelina Jolie), een badass chick die als smokejumper werkt bij de brandweer. Al snel wordt duidelijk dat achter de stoere verschijning toch heel wat pijn en leed schuilgaat en leren we dat Hannah gekweld wordt door een eerdere gebeurtenis waarbij ze tijdens een brand, en na een inschattingsfout, de dood van drie kinderen niet kon voorkomen. Dat ze daarenboven nog eens ‘verbannen’ wordt naar een uitkijkpost in the middle of nowhere zal alleszins ook niet bijdragen tot haar emotionele stabiliteit. Toegegeven, je zou voor minder al eens doorslaan…

Terzelfdertijd zien we hoe kilometers verder twee huurmoordenaars (Aiden Gillen en Nicholas Hoult) een huis opblazen. Dit is slechts de eerste fase in hun plan om een forensische accountant die geheime informatie bezit uit de weg te ruimen. Laatstgenoemde heeft echter al snel door dat ze hem achterna gaan komen en slaat op de vlucht met zijn zoon Connor (Finn Little). Helaas kunnen ze het onvermijdelijke niet mijden. Connor ziet hoe zijn vader om het leven wordt gebracht, maar kan gelukkig zelf ontkomen (met de geheime informatie) en vlucht de wildernis in. Needless to say, dat het met die kleine ook niet al te best gaat.

Een kans op verlossing

Het duurt niet lang vooraleer de vermoorde vader wordt gevonden door de plaatselijke sheriff (John Bernthal). Zoals het echte huurmoordenaars betaamt, willen ze geen losse eindjes en gaan ze op zoek naar de jongen, waarvan ze vermoeden dat hij is meegenomen door de sheriff. Bij het huis van de sheriff vinden ze echter enkel zijn zwangere vrouw (Medina Senghore), een survivalspecialiste die als een ware Indiana Jones kan ontkomen aan de moordenaars. Een beetje geïrriteerd beslissen ze dan maar om het hele woud in de fik te steken en op die manier de jongen op te jagen. Misschien wat overgereageerd, maar kom, we’ll take it!

Best handig toch, een vuurexperte tegen het lijf lopen terwijl toevallig het hele woud in lichterlaaie staat?

Ondertussen is onze jonge knaap Hannah tegen het lijf gelopen. - Best handig toch, een vuurexperte tegen het lijf lopen terwijl toevallig het hele woud in lichterlaaie staat? - Wat argwanend beslist hij om haar toch te vertrouwen en gaan ze samen op de vlucht voor de huurmoordenaars. Voor Hannah voelt het aan als een uitgelezen kans op verlossing. Of het hen lukt en of Hannah haar eerdere gebeurtenissen te boven komt, moeten jullie uiteraard zelf maar bekijken!

Leuke elementen, matige verhaallijn

De film bestaat eigenlijk uit twee afzonderlijke verhaallijnen. Enerzijds het verhaal van een brandweervrouw (is that even a thing?) met psych issues en anderzijds een typische actiethriller waarbij huurmoordenaars hun prooi achterna zitten. Op een bepaald moment komen deze verhaallijnen samen, maar lijken ze helaas naar mijn gevoel eerder een onsamenhangend geheel te vormen. Oké goed, even de knop omdraaien en er niet te veel bij nadenken. Je hebt namelijk nog steeds die elementen waarover ik in de inleiding sprak, die het alsnog een aangename film kunnen maken. Helaas blijkt het daar op een aantal vlakken toch ook wat te wringen.

Om te beginnen bij de achtervolgingsscènes: Goede acteurs? Check. Goede uitvoering? Check. Geloofwaardigheid? Bedenkelijk … Laat ons zeggen dat we hier te maken hebben met twee topklasse huurmoordenaars, die het als een koud kunstje laten lijken om een huis op te blazen en een voortvluchtige vader te vermoorden. Maar als ze dan opeens tegenover een zwangere vrouw staan of een vrouw en een kind, blijkt het opeens toch allemaal een stuk minder goed te lukken. Daarenboven, waarom zou je in godsnaam een heel woud in brand gaan steken om een tiener op te jagen?! Hoewel met momenten fijn om te kijken, toch niet overtuigd.

Daarnaast hebben we de spectaculaire vuurspektakels. Toegegeven, mijn inziens goed uitgevoerd. Je merkt dat het CGI is, maar het is naar mijn mening nooit echt storend. Als ik dan toch kritisch mag zijn, dan had ik liever nog iets meer actieshots in het vuur gehad of nog iets meer Hannah haar firefighting skills willen zien. Op dat laatste vlak bleef ik helaas wat op mijn honger zitten. Toch puntje bij voor de vuurscènes!

Tenslotte Angelina. Hoewel ik ze graag aan het werk zie in actiefilms (hoe lang is dat trouwens ondertussen al geleden dat ze nog eens in een actieprent te zien was?), wist ze mij in deze film toch niet 100% te overtuigen. Dat lag zeker niet aan haar acteerprestaties (die waren net zoals die van Connor prima), maar eerder aan het personage dat mij toch soms op mijn honger deed doen zitten. Dat er een aantal bedenkelijke scènes inzaten, waarbij ze superkrachten leek te hebben (kijk naar de film en je zal wel weten over welke scènes ik het heb), deed ook wat afbreuk aan de geloofwaardigheid van haar personage. Helaas komt het opnieuw op hetzelfde neer: een verhaal dat haast even mager is als de armpjes van Angelina in de film.

Kringloopkoopje

 

In een heel ver verleden heb ik ooit een fruitschaal gekocht van de ontwerper van het Groninger Museum. ik als ras echte Groninger was natuurlijk helemaal enthousiast over het museum, omdat hij zo mooi in elkaar zit, prachtige ruimtes en mooie exposities meestal..

Zo zag ik ook deze ufofruitschaal... van hem. Alessandro Mendini was natuurlijk de man achter dit ontwerp van zowel zijn design producten en als het museum

Jaren geleden had ik al een keer deze fruitschaal gekocht, ik was er superblij mee, want als je hem wilt kopen ben je toch gauw rond de 50 euro kwijt.. en ik had hem voor 5 gulden destijds.. Tot mijn stomme verbazing zag ik er weer eentje staan bij de Kringloop,  ( 6,50 euro) en aangezien deze fruitschaal me uitstekend bevalt besloot ik om ook deze te kopen, die zet ik wel ergens neer voor de sier.... gewoon leuk en gezellig..

Wie weet komt er een tijd dat ik zoveel fruit heb dat ik wel een extra fruitschaal op mijn tafel wil hebben..

Wel vaker heb ik dingen bij de kringloop gevonden waarvan ik niet weet wat ze zijn ,maar ik vind de vorm mooi of hoe het gemaakt is.. dan koop ik het.. en neem het mee..

Ik zie dan wel. zo heb ik ook een paar prachtige blikjes, oude tabaksdozen etc die ik erg kan waarderen.. en ik doe er niets in.. soms wel wat tandenstokers, maar vind het gewoon leuk om iets te hebben voor mezelf wat me doet denken aan vroeger. oh wat klinkt dat oud..maar het is ook erg fijn om het te hebben tenslotte

Gouden Regen ( Benny Neyman(

 

Ik zal eerlijk bekennen, ik ben niet zon fan van Benny Neyman zijn liedjes als Waarom fluister ik je naam nog, Vrijgezel, Ode aan Maastricht, of jij hoeft niet te zeggen hoe ik leven moet.. maar wel zijn andere kant wat hij zing... zijn gevoelige liedjes die je toch onder de huid kruipen.. zoals onderstaande nummer, telkens weer als ik het hoor raakt het mij heel erg, zo mooi dat gevoel wat hij bezingt.

Gouden regen

Gouden regen groeide voor je deur toen ik voorbij kwam
De geur vergeet ik nooit mijn leven lang
Een gouden regen bloeide tot het einde van het voorjaar
Maar onze liefde broeide toen de hele zomer lang
Ik hield je in mijn armen toen de zomer was verdwenen
De gouden druppels regen op je raam
Je blijf maar naar me kijken, onbegrepen en in tranen
Zo ben ik toen voorgoed bij jou de voordeur uitgegaan

Het is voorbij gegaan, zoals zo vaak zo veel
En als zo velen vaak veranderden ook wij
Het is voorbij gegaan, toch zal het leven doorgaan
En zal elk voorjaar jou herinneren aan mij

Gouden regen groeit hier niet langs nieuwbouw grauwe dreven
Waar alles zonder kleur is hemelhoog
Alleen de grijze torens van beton die mij omringen
Vermengen met de kleuren van een gouden regenboog
Dan hoor ik je weer lachen, voel je warmte heel dicht bij me
De kamer is zo leeg en koud en kil
Ik koos een andere weg dan die waar jij op wilde doorgaan
Nu zal ik moeten doorgaan ook wanneer ik niet meer wil

Het is voorbij gegaan, zoals zo vaak zo veel
En als zo velen ben ik niet meer zoals toen
Het is voorbij gegaan, maar kun je me vergeven
Ik deed alleen maar wat ik vond dat ik moest doen

Gouden regen valt er naar beneden in november
Opeens zijn ook mijn ogen niet meer droog
De donder en de bliksem die mijn adem doen verstikken
Veranderen de kleur van onze gouden regenboog

Het is voorbij gegaan, zoals zo vaak zo veel
En gouden regen bloeit weer volgend jaar in mei
Het is voorbij gegaan, we zullen moeten doorgaan
Om nooit meer stil te staan, bij toen bij jou en mij

haarpoeder.....

 

Samen met Jeroen in Berlijn, vertelde hij mij dat hij geen gel etc meer gebruikte, maar op het advies van zijn kapper haarpoeder, dat perfect werkt. Dus ik dacht, laat ik dat ook eens proberen, dan heb ik misschien niet meer dat  haar dat hoe smeriger het gaat worden hoe beter het gaat zitten..

Regelmatig als ik mijn haar heb gewassen vragen mensen of ik naar de kapper ben geweest.. dan zit het ineens veel platter en totaal anders dan ik zelf graag wil.

Maar goed dat went ook zo langzamerhand. maar toen ik die bus haarpoeder zag dacht ik meteen, dat ga ik ook eens proberen, als ik daar mijn haar mooi mee krijg en wie weet, werkt het wel heel goed.

Zo gezegd zo gedaan.. maar wat blijkt... ik heb dus geen idee hoe je dat moet gebruiken. het blijkt dat ik het in mijn haar smeer en ja hoor.... het is een grote witte stofwolk om me heen. Heel vervelend

Alsof mijn haar een soort van poederlaag op zich heeft.. dus daar ben ik niet blij mee, kennelijk gebruik ik het verkeerd of heb ik gewoon de verkeerde bus gekocht en moet je iets zoeken bij je eigen haarkleur

dus dat is een volgende stap, en anders ach de gel die ik heb doet het ook goed, ook de haarlak die ik soms gebruik doet het goed. dus waar maak ik me druk om

het zat niet mee...

 

Alles was geregeld, de tas stond al klaar, de sultanas als extra energie in de tas, daarnaast had ik ook al de wandelschoenen, de blarenpleisters, de wandelwol etc klaar liggen... en dan ineens.. ja hoor, de weersvoorspellingen... 

Regen, storm, hagel, kou... en ach die kou kan ik me tegen kleden ook, en ach een regenbuitje onderweg is niet erg, dat kan ik aan, dat loop ik dan wel weg. maar als het echt de hele route loopt, over een onbekend pad voor mij , de reviews als zeggen dat het heel veel door open landerijen gaat, weinig bos etc, dus nergens een mogelijkheid om te schuilen. tja dan bedenk ik me.. wandelen is heerlijk en ik mis het echt,,., maar moet wel even heel eerlijk tegen mezelf zijn, want tja als ik ga wandelen, terwijl ik nog niet helemaal weer in mijn optimale conditie ben, is het dan wel zo verstandig om dik 20 km te lopen, exclusief verdwalen en onverwachte omstandigheden, zoals een dikke stier voor een hek waar je doorheen moet.... en dat je dus weer 3 km terug moet lopen... kortom, het was dubben, dubben, dubben.. en ik besefte me, ik had de afgelopen 3 dagen naar school gelopen en dat ging prima, het beviel me uitstekend en het ging heel goed allemaal, maar goed soms moet je luisteren naar je stemmetje in je hart dat zegt doe nog maar even rustig

Al moet ik zeggen zon zaterdag waar je ineens dus heel veel tijd hebt.. kan je zomaar beginnen met dingen die je moet doen maar niet aan toe komt, zoals je kerstkaarten alvast schrijven.. dan is dat alweer gedaan tenslotte.. daarnaast mijn huis weer eens schoongemaakt met de Harryslag.. daar ben ik goed in.. het ziet er schoon uit, het ruikt lekker maar ga niet met je vingers over een randje heen...

Daarnaast met het gure weer had ik zin in om mijn bed in het flanel te steken, de winter staat voor de deur, dus dat moest gebeuren. het katoen gaat weer in de zomer stop.. en de flanel mag weer op het bed.. lekker warm in de winter.. alleen was ik vergeten dat ik het nog niet had gewassen met als gevolg dat ik bij vrienden was met heel veel witte pluis op mijn zwarte broek.. het leek wel schimmel. waarbij natuurlijk de foute grappen niet van de lucht waren.. de mop van Sinterklaas met de schimmel tussen zijn benen, heb ik inderdaad heel veel gehoord. maar ach ik hou wel van die grappen altijd.

Toch achteraf bleek het erg mee te vallen, was het weer goed te doen.. kon ik dus eigenlijk best wandelen, maar goed ik bedacht me, je hebt nu ook even tijd voor jezelf en dan kan je ook lekker even wat dingen doen die je moet doen, zoals inderdaad de kerst cadeautjes kopen en regelen.. kortom het was een zeer zinvolle zaterdag al knaagt het wel in mijn hoofd.. ik had willen wandelen. ik had etappe 8 willen lopen van het Pelgrimspad.. dus dat moet dan maar op 9 december.. 

en ach de kerstspullen kunnen nu ook alvast naar boven. tenslotte is het bijna 5 december..

The Unlikey Pilgrimage of Harold Fry (film)

 

Ooit lang geleden had Susan dit boek gelezen en dus gaf ze mij het advies dit boek te lezen.. Ik hou van lezen, maar niet in het Engels, het lezen moet ontspannend zijn. Ben gek op spannende boeken,van de betere soort, Lee Child, James Patterson, etc..

Dus het bleef bij een voornemen.. totdat ik ineens zag dat deze film in het filmhuis werd gedraaid, dus wat is er dan leuker om er toch heen te gaan en de film te gaan bekijken in plaats van het boek te lezen. Ik weet het nu worden de plaatjes voor mij ingevuld, ik kan niet mijn eigen hoofdpersonage in mijn hoofd bedenken. ik krijg te voorgeschoteld. maar gelukkig heb ik genoeg fantasie om er wel dingen bij te verzinnen.

De titel deed me denken aan de film de 100 jarige man die uit het raam klom, wat een prachtige film was dit ook. Heb er vreselijk van genoten destijds, dus deze film kon eigenlijk al niet stuk omdat ik het verhaal las

Echt zo herkenbaar dat er zoveel los komt als je wandelt daarom nog leuker 

Niets teveel gezegd wat een prachtige film dit, met humor, mooi verhaal prachtig.. een regelrechte aanrader 

Recensie van de film:

Regie: Hettie Macdonald | Scenario: Rachel Joyce | Cast: Jim Broadbent (Harold Fry), Penelope Wilton (Maureen), Earl Cave (David Fry), Linda Bassett (Queenie) | Speelduur: 108 minuten | Jaar: 2023

Als Harold Fry een afscheidsbrief ontvangt van zijn oude vriendin Queenie, die met kanker is opgenomen in een hospice, besluit hij zijn haastig gekrabbelde antwoord niet op de bus te doen, maar naar haar toe te wandelen. Een meisje met blauw haar in een benzinestation vertelt hem dat hoop doet leven; zij heeft haar tante niet opgegeven en is altijd blijven geloven dat zij weer beter zou worden, dit heeft haar tante gesterkt in haar genezingsproces. De wandeling vanuit Kingsbridge in het zuidwesten van Engeland naar Berwick-upon-Tweed bij de Schotse grens is bijna duizend kilometer, maar Harold Fry besluit: zo lang hij blijft wandelen, blijft Queenie in leven.

 Het argument van zijn boze en nogal plompverloren thuis achtergelaten vrouw dat hij nóóit wandelt (hij pakt overal de auto voor) verandert hem niet van gedachten. De ontstoken blaren op zijn voeten evenmin. Hij is vastbesloten: de naderende dood van zijn vroegere vriendin bezweert hij met zijn ritmische voetstappen en de mantra: 'You will not die'.

The Unlikely Pilgrimage Of Harold Fry speelt zich grotendeels af in het schitterende Engelse landschap en zit vol prachtige vergezichten. Hoewel de film ogenschijnlijk gaat over de heilzame werking van wandelen en weer dichter bij de natuur komen, is de onderliggende vraag eigenlijk hoe je het overlijden van een dierbare kunt overleven. Harold en zijn vrouw Maureen lijken een klassiek bejaard Brits koppel dat kibbelt en stofzuigt, maar diep van binnen dragen ze een onmetelijk groot verdriet.

Het is geen vorm van verdriet die ze zomaar kunnen uitspreken of opgraven, maar die ze diep in zichzelf hebben verstopt. Hun huwelijk is langzaam verstijfd en verwaterd geraakt, want ze hebben hun bestaan er krampachtig omheen gevormd. Het verdriet is peilloos diep en weekt tijdens de pelgrimstocht van Harold stukje bij beetje los. Harolds kruistocht is een hoopvolle maar ook pijnlijke onderneming om zijn vriendin Queenie te redden, want uiteindelijk wint niemand het van de dood.

Deze gloedvolle film wordt nergens romantisch of sentimenteel, maar benadrukt wel het belang van kleine sprankjes hoop, dagelijks geluk en medemenselijkheid. De momenten van vriendelijkheid vormen een ijzersterk contrast met het soms kille en snoeiharde bestaan van een mensenleven, dat over het algemeen vol zit met verlies en afscheid nemen.

De tegenstelling tussen de bewegende Harold in de wonderschone en dwarrelende buitenwereld en zijn vrouw Maureen die eenzaam achterblijft in hun gesloten en bedompte huis, benadrukt het verschil tussen het leven laten verstillen en het leven blijven omarmen.

Onderweg maakt Harold contact met behulpzame mensen die hem liever hun gedroomde werkelijkheid voorschotelen ("ik ben nog samen met mijn partner" of "ik zit niet meer aan de drugs") dan dat ze de realiteit onder ogen moeten komen. Op een bepaald punt van zijn pelgrimstocht, als de verwilderde en verbaasde Harold media-aandacht krijgt en door een stoet hoopvolle hippies wordt gevolgd, zit het meisje met het blauwe haar op de bank bij zijn vrouw. Ze moet iets toegeven: "I feel like such a fraud" zegt ze met de schuldbewuste blik van een puber die besloot de werkelijkheid om te buigen naar wat ze graag voor haar tante had gezien. Ze heeft Harold met haar inspirerende verhaal per ongeluk op het verkeerde been én een enorme trektocht gezet, want de beste man wandelt nu dwars door Groot-Brittannië.

Het leven is geen sprookje en mensen staan machteloos tegenover de dood, maar de wandeling zet zowel letterlijk als figuurlijk iets in beweging. Het verandert Harold en zijn vrouw Maureen; ze trekt woest de witte gordijnen van de ramen zodat het licht eindelijk weer in het donkere huis binnen kan vallen. Hij komt tijdens de eindeloze wandeltocht, die hem door de bossen en over heidevelden brengt, steeds dichter bij zijn verdriet. Het is een intensief en bijna ondraaglijk proces om de wrede pijnbank van rouw en verlies (inclusief zelfverwijt en persoonlijk onvermogen) enigszins te doorstaan, maar The Unlikely Pilgrimage of Harold Fry laat zien dat het mogelijk is. Voor verdriet is immers maar één weg die we kunnen bewandelen: er dwars doorheen.

Crosss xxl door onze Benjmin senior

 

Aangezien ik van mezelf rustig moet beginnen met sporten, na een maand niets te hebben gedaan, besloot ik vandaag eerst niet te gaan sporten. Het was tenslotte al een druk weekeinde, naar mijn moeder op en neer, naar het theater, in de middag een lunch... kortom ook moet er ergens tijd zijn om even bij te komen. maar als mijn ogen zich vanzelf openen om half 9, de les om half 10 begint, dan haal ik dat niet maar als ik gewoon om 10 uur aansluit dan is dat geen probleem lijkt me...

Dus om 10.00 was ik er en kon ik aansluiten. Niels had de opdracht met kleine briefjes, hij was begonnen met rennen door de zaal en dan op diverse getallen of een push up, of een squat, omkeren etc, dus dat had ik gemist en een oefening met estafette vorm men moest zo snel mogelijk de ene kussen van de ene kant naar de andere kant brengen.

Daarna gingen ze in de tabata vorm diverse oefeningen doen

Dus de warming up was lekker actief.

Daarna zijn ze volgens mij begonnen met het werken met een bak met tig kleine briefjes waarop diverse oefeningen stonden die we dan 1 minuut moesten doen.

Tijdens deze oefening kwam ik binnen, en net toen ik binnenkwam pakten ze het briefje met burpees dus ik zo moet even mijn spullen pakken, wacht beslist niet op mij..

Maar ik heb nog lang meegedaan

Daarna gingen we aan de slag met het ganzenbord,waarin ik met Ruud samenging, we moesten diverse opdrachten doen en dat was leuk maar konden het onderling verdelen, dus de 50 pushups verdeelden we in 5x en dat om en om zodat we allebei 25 deden.

We gingen erg goed met het spelen stonden aan het eind.. en ja hoor gooiden we een getal dat we weer overnieuw moesten beginnen helaas. maar het was heerlijk om zo diverse oefeningen te doen.

Daarna natuurlijk aan de thee met elkaar.. het was wederom een heerlijke les 

Daarna ging ik natuurlijk wel meedoen, en het was erg leuk, omdat het afwisselend was, alle oefeningen zaten er 3x in, dus dat was wel erg leuk.. we hebben ons daar prima mee vermaakt

Missing you John Waits

 

 In Leeuwarden woonde een vriend van mij, we gingen samen naar het centrum om wat te kijken en te shoppen, waar ik dus de lp van John zag liggen, volgens mij zijn debuut lp, als lead zanger van de band The Babys, vond ik zijn stem al helemaal geweldig....

Dus deze lp werd gekocht en gedraaid. Pas toen mijn relatie van toen op de klippen liep, heb ik dit nummer zo vaak gedraaid omdat het me zo raakte zo diep van binnen, het was mijn eerste grote liefdesverdriet.. en dat is een hel dat besefte ik me maar al te goed.Toen ik dat overleefd had dacht ik alleen maar dit nooit meer.. maar ja zoals zo vaak, zeg je dit nooit meer en dan sluipt er toch weer iemand in je hart.. en ja dan zeg je ja. dus dat is dan niet anders.. En vooral het zinnetje ik blijf tegen mezelf liegen ik mis je niet. geweldig..

 Missing you

Every time I think of you
I always catch my breath
And I'm still standing here
And you're miles away
And I'm wondering why you left
And there's a storm that's raging
Through my frozen heart tonight
I hear your name in certain circles
And it always makes me smile

I spend my time
Thinking about you
And it's almost driving me wild
And that's my heart that's breaking
Down this long distance line tonight

I ain't missing you at all
Since you've been gone away
I ain't missing you
No matter
What my friends say

There's a message in the wild
And I'm sending you this signal tonight
You don't know how desperate I've become
And it looks like I'm losing this fight

In your world I have no meaning
Though I'm trying hard to understand
And it's my heart that's breaking
Down this long distance line tonight

But I ain't missing you at all
Since you've been gone away
I ain't missing you
No matter what I might say

And there's a message that I'm sending out
Like a telegraph to your soul
And if I can't bridge this distance
Stop this heartbreak overload

'Cause I ain't missing you at all
Since you've been gone away
I ain't missing you
No matter what I might say

I ain't missing you (I ain't missing you)
No way
Since you've been gone away (I can lie to myself these days)
I ain't missing you

And there's a storm that's raging
Through my frozen heart tonight
And I ain't missing you at all
Since you've been gone away
I ain't missing you
No matter what my friends say

I ain't missing you
I ain't missing you (I can lie to myself these days)
I ain't missing you at all, I ain't missing you (No way, baby)

No matter what my friends say (I'm doing fine here)
And I ain't missing you at all
I ain't missing you
I keep lying to myself every time I think of you

I'm okay
I'm doing fine here from day to day
I ain't missing you
I can lie to myself

Antipestcoördinator week 4

 

Goed de laatste 3 uur afzien, daarna krijgen we het certificaat, ben heel benieuwd wat het gaat doen vandaag. Het digitale veiligheidsplan heb ik bij me, kom tot de conclusie dat we meer de leerlingen er bij moeten betrekken , daar ga ik mee aan de slag.  Verder hebben we alles voor elkaar. Dus dat is handig. 

Ik begreep dat we met casussen aan de slag gaan en die aan de hand van het veiligheidsplan deze gaan bekijken en proberen te kijken wat je dan kan doen. Dat is het dus.

Ben benieuwd wat het me oplevert. 

Als ik op het moment dat ik de blog schrijf, op weg in de bus naar Amsterdam. Merk ik een lichte tegenzin. Kan het nog niet verklaren maar dat komt wel.

Nou het viel erg mee, het hele gedoe van dat veiligheidsplan is niet eens besproken, al die zaterdagen werk voor Jan met de korte achternaam. Voelde toch een beetje als een naaistreek. 

We gingen casussen bespreken van anderen en van onszelf, wat erg boeiend was. Maar ook waar ik bij dacht dat is zonde van de tijd. Wel weer een paar linkjes gekregen die ik dus kon gebruiken .

Verder natuurlijk het certificaat ontvangen .. dus  ben nu een prof op dit gebied.

Andries Tunru ( beperkt houdbaar) met Stefan Hendriks

 

Al maanden geleden geboekt voor Marco en mij, de nieuwe voorstelling van Andries Tunru en Stefan Hendriks. We hadden er zin in,. De voorstellingen van Andries kennende kun je beter niet op de eerste rij zitten, dus zaten we veilig achterin de zaal, helaas voor hun allebei liet Alphen ze een beetje in de steek, er waren echt veel mensen niet, we mochten helemaal naar voren komen dus dat was wel heel fijn., we zaten dus dichterbij dan we hadden kunnen hopen.

Nou de voorstelling was meteen al in de sfeer als je binnenkomt, ze zijn allebei op het podium en staan wat te dansen, en geven de bezoekers een schrijfblok waarop ze een tekening moeten maken van hun meest gênante ervaring.. 

 

Na ongeveer 5 minuten mogen de mensen vliegtuigjes die ze via een instructie moeten vouwen en podium opgooien, en voor die dat niet lukt mogen ze ook gewoon een prop maken.

Ze halen er 4 tekeningen uit, vragen een beetje naar het verhaal aan diegene die het heeft getekend, en daarna gaan ze spelen... ze improviseren er samen op los..

Spreken niets af maar beginnen.. en ze maken een grandioos verhaal, met ook diep respect voor de muzikant die ze ook zo goed aanvult dat hij meteen geluiden heeft, muziekjes maakt etc.. prachtig. Je ziet ook dat ze er samen vreselijk veel lol in hebben ook omdat ze elkaar soms bewust in verlegenheid brengen, of dat ze zo moeten lachen om elkaar. prachtig dit spel en hoe ze uiteindelijk  alle vier afzonderlijke verhalen van de tekeningen aan elkaar binden en met elkaar verbinden tot een rond verhaal met een prachtig einde.

 

Geweldige energievolle, humorvolle maar ook een diepe buiging voor alle drie op het podium die een prachtige voorstelling geven.. en zoals ze zelf zeggen beperkt houdbaar, elke voorstelling is uniek, omdat ze nooit weten wat er  komt.. dus Marco en ik gaan ook naar Leiden om ze nog een keer te zien. 

 

 

 

 

 

 

Banksy 2

 

Al jaren groot fan van Banksy vond ik dat het tijd werd om toch ook eens af en toe werk van hem hier te laten zien. Ik heb het geluk dat ik inmiddels 3 in het echt hebt gezien in Londen op straat,  al weet ik dat er nog veel meer zijn, maar ook dat ik het geluk had dat ik in Barcelona naar de pop up museum kon gaan met de werken van hem..  hij blijft inspireren..

even op en neer naar Moeders

 

Ach het zat ons niet mee, we zouden elkaar al zien net voor de herfstvakantie maar dat ging niet door, wegens drukte. Daarna hadden we afgesproken dat ik naar haar toe zou komen op een vrijdagmiddag en dan zaterdag terug naar huis, maar ja toen was ik ziek, voelde me niet fit. dus het leek me niet veilig om te gaan rijden.. dus dat werd ook afgezegd.. maar eindelijk is het dus gelukt.. ik kon mijn moedertje weer eens life zien en aanraken.

De rit uit school was goed te doen, ik dacht dat er veel file zou zijn onderweg maar dat viel reuze mee, ik kon aardig goed gewoon doorrijden. dus ik was heel blij....

Bij aankomst bij mijn moeder viel me op dat ze weer iets was gekrompen ze zou zo onder mijn armen door kunnen lopen als ik mijn armen zou spreiden, wat ik natuurlijk ook heb gedaan maar dan om haar te knuffelen dat ik haar weer zag.

Zoals het hoort je komt bij je moeder en ze heeft de thee al klaar, tevens had ze allerlei lekkere dingen in huis gehaald en ze is heel blij dan ik er ben

We hebben de hele avond, zitten praten over het hier en nu, hoe het gaat, ze vraagt altijd naar mijn buuf, mijn beste vriendin uit Zutphen, naar de jongens in Frankrijk( probeer haar steeds duidelijk te maken dat de jongens daar niet wonen maar af en toe in hun huisje daar zijn.. maar voor haar blijven het die jongens in Frankrijk). Ook hebben we natuurlijk gekeken naar 2 voor 12 en ze weet veel.. ze overtroeft me niet maar ze behoorlijk bij de pinken, ze zei al, kunnen we wel samen heen gaan nou dat lijkt mij niet zon goed plan, ga niet voor gaas voor half Nederland.

Nadat we heel veel hadden zitten praten  besloten we om naar bed te gaan, en ach die lieverd had een kruik in bed gelegd. zo lief.. ik had niet eens koude voeten dit keer, maar zo lief dat ze er aan denkt.. dat heet thuiskomen in moederliefde...

Heerlijk geslapen op dat bed. het was een genot om wakker te worden en mijn moeder al horen rommelen in huis.

Samen heerlijk zitten ontbijten, terwijl ik de kaasplakjes uit de trommel wil pakken zie ik er twee suikerklontjes in liggen, dus ik vroeg haar waar dat om was.. nou dat was om de kaas droog te houden, want het condenseert natuurlijk in een trommel. en ze zei voel maar aan de klontjes je zult voelen dat ze vochtig zijn, en dat klopte.. ze nemen dus de vocht op.. ideaal en de kaas was echt lekker vond ik

Na het ontbijt nog even met haar gepraat over van alles weer. we raakten niet uitgepraat.

Rond half 1 ben ik huiswaarts gegaan met een grote tas vol met alle gulle gaven van haar.. heerlijk zon moeder.

Rond 5.00 was ik thuis na een heerlijk ontspannend dagje/ avondje  bij moeders.

 

 

.

Eindelijk uit eten in ons restaurant met Dominimaha

 

De eet/spel groep was altijd al leuk en gezellig, ooit ontstaan als een soort van grap, door een weddenschap, Do en Misjel gingen naar Berlijn en ik had voor ze een speurtocht uitgezet maar dan met foto's, ze moesten die plekken opzoeken en daarmee op de foto gaan.. als ze alle foto's en locaties hadden zou ik ze trakteren op een etentje...  ze hadden bijna alles maar nog niet niet alles dus werd het een soort van compromis, ik het voor en hoofd gerecht zij het toetje. Marco sloot ook aan op die avond.. en voor we het wisten ontstond er een soort eetclub en dat werd na het eten uitgebreid met spelletjes doen.

Inmiddels gaan we altijd ook wel eens met elkaar uit eten, of gaan we naar een escape room. Standaard staat er op het programma dat we een keer eten in het restaurant op school. Dit omdat het zo leuk is maar ook omdat het heerlijk betaalbaar is.

Voor 15 euro kregen we een prachtige 3 gangen maaltijd, We waren er om 18.00, en dat bleek later iets later dan normaal, maar het was wel goed, ze hadden twee grote groepen, dus kwam het wel goed uit dat wij wat later waren.

Met elkaar is altijd erg gezellig, is het genieten met elkaar, daarnaast is het ook  dat we altijd wel wat te praten hebben en vreselijk veel humor met elkaar over en om van alles... zon avond vliegt altijd om.

Het menu begon natuurlijk met het heerlijke broodje dip, daarna konden we kiezen uit 3 voorgerechten,

stukjes gesneden biefstuk met groente en saus

loempia met saus en groente

saoto soep, de vegetarische variatie

Het hoofd gerecht bestond uit:

kipsaté met groente

gamba's

of de vegetarische groene curry.

Als toetje kregen we

spekkoek met mango ijs en room met amandelschaafsel

 Zoals het niet anders kan het eten was goed, de bediening was perfect en geslaagd

Het is een feestje om de leerlingen te zien die je in klas 1 hebt gehad die dan daar stage lopen.. ik vind het genieten.