donderdag 31 juli 2014

juist aan mij is een technicus verloren gegaan

Ja, hoor deze dag gaat de boeken in als dag er verbazingen. De dag begon geweldig, ik was helemaal blij, lekker gesport met Paulien, we hebben samen mijn schema gedaan, dus ik denk dat ze spierpijn heeft van hier tot Tokio, maar dat is niet erg. Daarna had ik bedacht dat ik mijn zitzak op het balkon, die gescheurd was, maar eens moest opruimen, steeds van die witte piepbollen op je balkon en door je huis is niet echt leuk, dus meteen naar de Karwei, om van die vuilstortzakken te kopen, om zo te voorkomen dat mijn hele huis onder de piepbollen zouden zitten, en tevens dat mijn auto vol zou zitten met die piep dingen. Helaas werkt het nooit zoals je hoopt, want ja hoor de zak was te klein, dus naar de praxis om daar maar afdekfolie te halen om daarna de zitzak in te pakken en dan in de auto en naar de verwerkingsstation te brengen. Zoals altijd rijd ik weer blindelings daar naar toe, maar kwam tot de ontdekking dat het hele station verplaatst is naar een plek wat ik niet weet. Dus vragen, de eerste man die ik zie vraag ik naar De Schans, die man zegt alleen maar : ïk Pool" Daar kon ik het dus mee doen, dus verder zoeken, een klusje van een half uur werd inmiddels een uur, dus ik vragen en ja hoor het was verplaatst... Na zoeken gevonden en de zitzak bleek bij onmogelijk materiaal en vormen te horen, daar kon ik het mee doen. De zak in de container en naar huis. Een goede vriend van mij zou me komen helpen, om één van mijn lampjes in de badkamer te maken, deze lamp was denk ik al een half jaar, als het niet langer is stuk, hij gaf geen licht meer, ik had er een nieuwe lamp in gedaan, maar het werkte niet, ik zat dus in bad te lezen met een leeslampje op mijn hoofd, dus ik was niet blij ermee. Ook voor de spiegel de nodige dingen doen werkte niet zoals het zou moeten werken, dus het was ergelijk, tot vandaag, vandaag zouden we de lamp van het plafond halen en helemaal klaar gaan maken. Die vriend kwam, het eerste wat hij vroeg was een lampje met een kleine fitting, dus ik heb een lampje uit mijn slaapkamer gehaald, en die draaide hij er in, en klaar er was licht.... Soms kan je je dan zo dom voelen, zo niet technisch, zo vreselijk blond.. zo inderdaad een kneus. Een half jaar lang bezig geweest met van alles en ondanks dat ik weet dat er een nieuwe lampje in is gedaan, nooit bedacht dat die lamp ook wel eens stuk zou kunnen zijn,  Bijna een jaar in ergernis omdat die lamp het niet doet. maar nu blijkt het alleen het lampje te zijn. hoe is het mogelijk. Maar goed het is prima, hij doet het weer en daar gaat het om. Dit is gewoon weer doorademen en maar heel heel gauw vergeten.
 
 

woensdag 30 juli 2014

prachtige teksten op stenen in Berlijn

 
Mensen die mij kennen, weten dat ik iets heb met teksten
deze teksten staan op grote stukken grijs beton die als een soort
van steun zijn of wat dan ook, en doordat men er aan alle kanten teksten opzet
maken ze het straatbeeld ineens veel leuker. Ik vind ze grandioos
en dit zouden we in Nederland ook moeten doen is mijn idee.
Gewoon teksten van bekende mensen op grijze blokken verven
om zo het straatbeeld op te leuken.








dinsdag 29 juli 2014

Berlijn dag 5 , het afscheid

Zoals altijd komt het afscheid te snel, ook dit keer weer, de stad vreet mij op, en ik ben er thuis, zeker na 5 dagen. Alles is ingepakt, het laatste ontbijt, een paar slippers die afgesleten zijn achter gelaten, gekomen met 17.5 en vertrekken met 15,3 is toch wel een mooie score vind ik, niet dat mijn slippers zo zwaar waren maar er was een hoop wat op ging zoals appels en elke ochtend een kiwi. Na het ontbijt, nog snel even controle, check en dubbel check en dan gaan,  naar de opslag voor de bagage, en naar de oever van de Spree om heerlijk te genieten van een 3 en een half uur durende tocht over de spree, en verwante wateren en bruggen, twee sluisen te gaan, heerlijk. Natuurlijk hebben we de net verworven kennis over de liddel gebruikt, en dus daar onze lunch gekocht. Lopend naar das haus der culturen, waar onze boot ligt, kaartjes gekocht, even het huis der culturen bezocht, waar allemaal zakken hingen met heel veel verschillende soorten munt plantjes, ik wist niet dat dat bestond. zo gaaf, chocolade munt, bananenmunt, aardbeien munt en noem maar op. geweldig gewoon. De boot op en heerlijk gezeten, een reis van drie en een halve uur, lijkt lang maar het vliegt om, en zoveel moois gezien wat ik nog niet eerder had gezien, dus het was prachtig om mee te maken. De reis verliep zoals het hoort te zijn, veel zon, af en toe en bui en goed gezelschap. We hebben heel stiekem ons meegebrachte lunch op gegeten, kennelijk een voorgevoel, omdat we later lazen dat het niet gewenst was dat we onze eigen etenswaren of dranken meenamen aan boord en dat gingen gebruiken,  wel gedaan dus, en dan voel ik me weer een heerlijk ondeugend jongetje die stiekem in de klas iets uithaalt. De boottocht was om half 4 afgelopen en om 5 uur moesten we op het vliegveld zijn, rustig naar het hotel gelopen, de bagage die mee moet in het vliegtuig als handbagage overgepakt, de dingen die niet mee hoeven in de koffer, zoals het zakmes en de sporken, en gaan naar de bushalte. Bij aankomst bleek dat de bus heel snel zou komen, nou mooi niet dus, terwijl we stonden te wachten kregen we de één na andere bui over ons heen, maar wij stonden onder onze knersp, lekker droog. Uiteindelijk met de bus naar het vliegveld, een lange rit, we waren even vergeten dat het spitsuur is rond 17.00, toch op tijd inchecken, ging snel, door de douane, ging snel, en daarna wachten, omdat we laat waren ging het heel snel. Bewust gewacht tot heel veel mensen al aan boord zijn zodat we naar binnen kunnen als men al zit, we zaten beiden aan het gangpad. De vlucht duurde maar 58 minuten en we zijn dus veilig geland op schiphol. Ergens ben ik dan wat verdrietig, omdat een vakantie voorbij is, maar ook omdat Berlijn ineens weer zover weg is, maar goed dat is niet anders. Samen met Kitty nog een hapje gegeten op het vliegveld en daarna afscheid en elk ons eigen weg gegaan, Kitty met de trein, ik met de interliner.. bij thuiskomst alles meteen uitgepakt en gewassen, zodat ik thuis ben. Gelukkig was er niets met mijn auto na het schietincident wat ik had gelezen en wat vlak bij mijn auto speelde, dus het was goed thuis komen.
 

















maandag 28 juli 2014

Berlijn dag 4

Eindelijk de laatste hele dag in Berlijn, konden we naar de Reichstag, eindelijk naar boven, we hebben 3 dagen lang een tocht gehad naar de Reichstag, steeds bij het cafe daar een kop koffie of thee gedronken, en daarna weer verder de stad in, kortom de route naar de Reichstag kunnen we dromen. We mochten naar binnen, maar het systeem is net zoals op het oude schiphol, een bak waar je spullen door heen moeten, en tevens moet je door een poortje, helaas was ik vergeten om mijn zakmes die ik bij me heb voor de broodjes door te snijden, uit mijn tas te halen, dus dat wilde ze even zien, maar dat werd dan ook keurig ingenomen en ik kon het na die tijd weer ophalen. Je gaat toch met een speciaal gevoel naar de Reichstag om eerlijk te zijn, het is iets waar je al drie keer voor op pad bent geweest en nu is het dan zo ver, nu is het echt, nu gaat het gebeuren denk je dan.. en dat is ook zo, je word door een mevrouw naar de deuren gebracht, daar moet je wachten, dan mag je in een lift en dan ben je op het dak, het dakterras is open de koepel is dicht, maar het is heerlijk om er te lopen en te genieten van het uitzicht, en wat zagen we in de verte, juist een reuzenrad.. dus die was er wel maar zal wel niet de reuzenrad zijn denk ik dan. Terug naar beneden, mes ophalen en naar het film museum, ik wilde er graag heen omdat er een tentoonstelling is van Marlene Dietrich, haar kostuums etc. Het museum zit erg vreemd in elkaar, je komt halverwege binnen, dan moet je naar beneden naar de garderobe, daarna moet je naar boven om te beginnen om daarna als je het eerste gedeelte hebt gehad weer met de lift naar boven te gaan voor het tweede gedeelte. De filmafdeling is het leuks, maar daar is natuurlijk ook meer over te vertellen , de dekors etc, hoe het in zijn werk gaat, de afdeling tv vond ik ronduit saai, alleen het begin waarin mensen van de tv zichtbaar zijn en dingen van de tv is leuk, zoals dat er nog gerookt werd op tv, geweldig gewoon, toen was het nog heel gewoon dat men rookte op tv.
De weg naar het paleis net buiten Berlijn, in Potzdam, het Sans Souci, was een prachtige reis, omdat je door gedeeltes komt waar je nog nooit bent geweest, je ziet de verschillen ontstaan. Het paleis konden we in, maar dan moesten we 3 uur wachten voordat we de rondleiding konden krijgen van 2 uur, omdat we laat waren hebben we dit niet gedaan. We zijn door de tuin gelopen, hebben wat rond gekeken en terug met de bus, De route door de Hollandse wijk was erg grappig, je zag de geveltjes van Nederland, en dat was erg kneuterig om te zien. Het was echt alsof je door de zaanseschans ging, prachtig. De blauwe schapen die we daar zagen hadden een betekenis kwamen we achter, dank zij een collega, dat ff opgezocht en dat staat onder bij de foto van de blauwe schapen. Natuurlijk kon ik het niet laten om een foto te maken van de groene kikker gieters, goed oplettende lezers weten dat ik toen ik in Berlijn was met vriendin Susan ooit een reportage heb gemaakt met haar manier van onderzoek naar de gieter van een groene kikker, voor in haar lokaal, en dat ze hem na 10 minuten proberen toch niet heeft gekocht. Dus elke groene kikker gieter die ik tegenkom gaat op de foto en die app. ik haar als grapje. Na het paleis zijn we terug gereisd naar het midden, zijn we gaan uitzoeken hoe het zou gaan als we de boottocht gaan doen voor de laatste dag van drie uur. We hebben, na onze wandeling, ja juist langs de Reichstag, besloten om een andere route te nemen om terug te gaan. we hadden bedacht dat dat ook moest kunnen, en dat klopt het kan, alleen blijkt dat je soms toch meer op de kaart moet letten dan op je gevoel, we zijn totaal verkeerd gelopen, en hebben door het wijkje gedwaald waar we zaten, over ziekenhuisterrein gelopen en noem maar op. We kwamen wel een liddel tegen, vlak bij ons hotel, beetje laat dat wel maar het was prima, omdat we daar de laatste dag toch ons lunch konden halen. Door slim te denken, kaart te lezen, rechtsomkeert te maken, kwamen we terug bij het juiste punt om bij ons hotel te komen. Daar alvast ingecheckt voor de reis zodat we de volgende dag geen gedoe hebben, en gewoon de bagage af kunnen geven en kunnen gaan.. Even opfrissen in onze kamers, en daarna voor de laatste keer uit eten met elkaar, hiervan helaas geen fotos maar het was heerlijk en als toetje eindelijk een italiaans ijsje. .en ik moet zeggen hij was heerlijk. In het hotel alvast inpakken, koffers klaar en natuurlijk wat geld neergelegd voor de schoonmaakster omdat ze het zo keurig deed.




























De blauwe plastic schapen van de kunstenaars Rainer Bonk en Bertamaria Reetz hebben halt gehouden voor het kasteel in de Duitse stad Schwerin. De kudde maakt deel uit van een kunstproject, en toert al drie jaar rond in Europa. Volgens de artiesten dragen de schapen een vredelievende boodschap met zich mee: 'Iedereen is gelijk, en elkeen is belangrijk'. In elke van de meer dan vijftig steden die het project aandoet wordt een schaap achtergelaten als vredesambassadeur.