maandag 30 september 2013

de laatste woorden (flard)

 
de laatste woorden
 
afgesproken
om nog één maal te praten
over hoe het was
hoe het had moeten gaan
de reden van mijn vertrek
uit ons leven
dat nu weer hun eigen
wegen gaan
de laatste woorden
zonder haat
zonder liefde
uitgesproken
elkaar bedanken
voor het hebben mogen
samen gaan
met de gedachte
van voor altijd
dat niet langer stand kon houden
omdat mijn hart
niet langer
jou als bewoner
wilde toestaan

zondag 29 september 2013

het groene hart is on tour

 
Op het kamp heb ik altijd een opdracht achter de hand voor als kinderen zich vervelen, of als ze niet mee willen doen in hun vrije tijd met voetbal of welke sport dan ook. Als er dan toch geen scobie doe touwtjes worden gepakt is het ideaal om ze met een groene hart en een oud foto toestel aan de slag te laten gaan om fotos te maken van de diverse harten op diverse plekken en zo  bijzonder plaatjes te maken. Het is een feestje om ze terug te zien deze foto's en daarom een paar uitgezocht van een giga verzameling aan foto's die er gemaakt zijn. ik vind dit een gouden opdracht en ik zie ook dat de kids hiervan erg genieten altijd.
 




  

 
 
 

zaterdag 28 september 2013

nog zoveel te wensen

 
op het kamp van afgelopen jaren, hebben we de traditie ingevoerd om met de klassen een wensballon in te vullen. De leerlingen mogen dan op een ballon een wens invullen die ze hopen die uit gaat komen. Het is soms aandoenlijk om te lezen wat ze schrijven, het is heel verschillend, sommige leerlingen schrijven dat ze hopen op goede cijfers, de andere schrijft op dat ze hopen op veel vrienden, en sommigen schrijven op dat ze hopen op een rijke man of een vrouw met dikke tieten.. ik moet er vaak om lachen hoe eenvoudig kan soms een wens zijn, maar ook zo intens soms. Soms staan er integere wensen op die zo hun diepste angst of verdriet raken, dat ik even moet slikken, maar alles mogen ze opschrijven en dat is zo mooi. Op de eerste avond, als het weer het toe laat dan gaan we met alle kinderen buiten zitten en gaan we de ballonnen op laten. De coach mag een leerling uitkiezen die mag helpen, dan steken ze samen de ballon aan en dan gaan ze de lucht in.. zo mooi en zo sereen, het is dan ook heel stil en heel plechtig met elkaar dit moment en ze genieten. Dit jaar had ik er 6  meegenomen in plaats van 4, ik heb een collega hem voor de wensen van de collegas op laten gaan en eentje voor onze nieuwe unit leidster zodat zij ook een speciaal moment had voor haarzelf op dit kamp. Het is en blijft indrukwekkend en het is prachtig dit beeld als ze de lucht in gaan..
 
 









vrijdag 27 september 2013

ze kwamen op bezoek...

 
Afgelopen dagen was het wat stil op de blog, omdat ik met het lwoo op kamp was in het plaatsje Lunteren, waar je inderdaad om 18.00 niets meer kan kopen, waar de winkels inderdaad de traagheid hebben van bejaarden en waar je dus niet even gauw wat kan halen maar je moet de tijd hebben. Waar het personeel je nog ongevraagd van advies voorziet, waar ze je komen helpen zonder dat je ook maar iets wilt, en voordat je het weet loop je ineens met iets de winkel uit wat je niet wilt.. kortom het is een must voor als je teveel geld hebt, en als je heel veel tijd hebt.. Kortom een plek voor Opa Jopie en zijn vrouw oma Bep.
Opa Jopie en oma Bep wonen dan ook in een keurig huisje in Lunteren, en het huisje is nog helemaal in de jaren 70 stijl, met alles wat erbij hoort, zelfs de rookstoel, die ze maar hebben geplaatst in de slaapzaal voor hun vele klein kinderen, omdat hun boerderij niet meer als boerderij fungeert maar gewoon als omhulling van hun trofeeën van het leven. Alles wat hun dierbaar is staat in deze boerderij, en is een soort van museum geworden. De kleinkinderen komen hier heel graag en vaak, omdat ze zo een speurtocht kunnen maken naar het leven van hun ouders en het is bij opa en oma altijd erg gezellig. Opa heeft helaas een tik en knijpt altijd in de wangen van zijn kleinkinderen en zegt tig keer dat ze heel groot zijn geworden. Opa Jopie en oma Bep zijn grote fans van het spel BINGO, en dat slepen ze dan ook overal mee naartoe, in hun tas met leuke prijsjes die ze kopen bij de plaatselijke middenstand, want dat moet volgens hun, je kan niet ergens anders kopen dan daar. Als het in het dorp niet te koop is dan is het dus niet echt noodzakelijk om het te hebben. Dit jaar kregen ze te horen dat hun kleindochter in de kampeerboerderij "De Poelakker" was met 60 leerlingen van het lwoo van haar school, en dus moest dat natuurlijk bezocht worden. De kleindochter, was al laat in de avond bij opa en oma op bezoek geweest om te zeggen dat ze geen tijd had om langs te komen, maar dat lost zich dan op omdat opa en oma ongevraagd met bingo en met prijsjes zich naar de kampeerboerderij begeven om daar met de kids een spel bingo te spelen en om daar vooral de boel op stelten te zetten. Bij aankomst is het een rondje door de zaal om de kinderen te begroeten en natuurlijk alle collegas die ze zien, ze praten wat en voordat men met de ogen kan knipperen zitten de kids aan de bingo en gaat het op een ludieke wijze van alles gebeuren en mis... maar het is een feestje, tijdens de bingo  valt opa altijd in slaap en dan schreeuwt Bep hem wakker, en gaan ze weer verder. Het is een heerlijk spel en heerlijk om te spelen, mede omdat opa Jopie in de loop van het jaar nog een keer terug komt in de lessen drama om de kinderen weer te entertainen.. Dit zorgt ook altijd weer voor de nodige onrust en feest in de lessen. Ik hoop dat opa Jopie en oma Bep nog heel lang mee mogen met hun spel Bingo op het kamp om zo vooral de lol te ervaren en de gezichten van de kinderen te zien.. Het is zo mooi, nadat opa en oma zijn vertrokken komen de kinderen altijd vertellen dat ze bezoek hebben gehad en waar wij waren, als we dan zeggen dat we even, of lagen te slapen, of dat we even boodschappen aan het doen waren, dan vertellen ze in geuren en kleuren wat er gebeurt is, zo beseffen soms gewoon niet dat wij het zijn. Heerlijk nog dit soort kinderlijke onschuld en ik vind het genieten.
 
 







beeldenstorm in London (2)




  


 
 



 

alles dus echt in steen
uitgehakt zo prachtig