Benjamin junior aan het roer

 

na mijn weekje veel lopen in London en vooral veel heel veel praten, ging ik voor het eerst weer naar de kb les op maandagavond. Naast dat natuurlijk mijn sportmaatjes er zijn, was er nu ook mijn "geadopteerde"zoon Niels er die de les zou verzorgen.

Frank was met vakantie of had andere verplichtingen dat weet ik niet maar hij was er duidelijk niet.

Na een week niets te hebben gedaan merk je al heel snel hoe snel je conditie achteruit holt, balen maar gelukkig hersteld zich dat ook redelijk snel.

Gelukkig was Richard er ook, mijn sportmaatje die had 2 weken niet gesport, dus dat was een uitdaging, dus we stonden heerlijk naast elkaar

Het begin was de FRANK

lopen door de zaal, met joggen, daarna knie hef, hakken billen, linker arm naar voren, daarna rechterarm naar voren, daarna beide armen naar voren en uiteindelijk beide armen naar achteren., daarna kregen we een oefening die ik niet nader ga omschrijven omdat hij vreselijk is.

Daarna begon de training met een Tabata

45 seconden werken 15 seconden rust

het waren push ups.. 

daarna kregen we losse oefeningen wederom 45 seconden werken

oefening 1 was een sqaut met kb

daarna een schouderpress met rechts en daarna natuurlijk met links

daarna kregen we de clean and press

daarna een clean

een truster..

de volgende oefening bestond uit

wederom een tabata

45 seconden werken 15 seconden rust

en dat was met jump squat.

dat was loeizwaar

als extraatje kregen we de Bring Sally up \Bring Sally down, het lied dat ik verboden heb om te gebruiken, maar goed we moesten met het rechter been voor staan  en dan bij up naar boven en bij down naar beneden.. Ik ben zo wie zo al heel slecht in de lunges. en hierin helemaal, dacht dat ik dood ging, maar ook de wetenschap dat daarna de hele riedel nog een keer komt en dan juist met de andere kant.. vreselijk.

Gelukkig zijn de goden ons goed gezind, en ook dit gaat over, en kregen we de buikspieren, 

wederom 45 seconden werken en 15 seconden rust

de oefeningen waren diamant sit up, leg raisers, de pinguin, crunches, russian twist, plank.. heerlijk

als toetje kregen we de opdracht in 2 tallen

gelukkig is Rich erg goed in rekenen en zei meteen alles 5 x, behalve op het einde.

80 burpees

60 push ups

40 squat

20 lunges per been 

en dat dus eigenlijk de helft voor een ieder

de ene werkt, dan heeft de ander rust

Ik was gesloopt en kapot daarna nog even met Niels een kop thee gedronken en vind het toch knap hoe onze Benjamin junior de opdrachten verzint en hoe hij het brengt zo gaaf.

Geen Breda maar.....

 

We hadden het goed voorbereid, al maanden geleden, we gaan met elkaar een leuk dagje naar Breda.

Rick had zich verdiept in wat er in Breda te doen was en er was een leuke wandeling van 23 km langs de blind walls, dus erg leuk.. grote Murials in Breda.

Ergens in mijn hoofd zat iets van dat ik die al gezien had ooit lang geleden met Marlous maar ik kon dat niet terug vinden in mijn foto archief dus ik was benieuwd of ik het zou herkennen.

Terwijl de regen met bakken uit de lucht viel, besloot ik niet te gaan lopen naar het station maar om met de auto naar het station te gaan, want ik heb 2 redenen om niet te gaan lopen dat is bij storm, en als het regent.. er zijn grenzen aan sportief willen zijn.

Dus terwijl ik onderweg was ging de telefoon, Rick belde met het voorstel dat ik maar naar de mannen zou komen in Rotterdam omdat het alleen maar dikke buien zouden zijn in Breda en dat is niet fijn wandelen, dus zo besloten we dat ik naar Rotterdam zou rijden en dat we wel iets leuks gingen doen in Rotterdam

Dus de auto gekeerd en naar Rotterdam toe, waar ik rond iets voor 10 aankwam. De mannen waren er helemaal klaar voor, we begonnen de dag met gebak en thee en natuurlijk bijpraten over de vakanties. hoe mooi en hoe goed het was allemaal.

Daarna gingen we de stad in met onze paraplu's om naar de kunsthal te gaan waar nieuwe exposities waren, eentje met als titel onder de huid.. een tentoonstelling over een vrouw die fotos van zichzelf maakte zowel als man als als vrouw, en ook van haar levensgezel Marcel Moor die eigenlijk anders hete en ook een vrouw was. 

Het was gek, ik vond de meeste foto's van een slechte kwaliteit en het irriteerde me deze foto's, ik kon er niet zo goed de vinger opleggen wat het was, ik denk dat het komt omdat het een vrouw was uit een hele rijke familie, die eigenlijk slechte kunst maakte maar door haar verhaal en door haar contacten werd ze kennelijk bekend en zijn haar foto's naar mijn inziens erg overschat.. maar dat is een persoonlijke menig

Daarna gingen we naar een andere expositie in de kunsthal, hunger. een 9 tal kamers waarin een vrouw de geboorte van haar dochter liet beleven, met muziek, met ruimtes waarin dan van allerlei dingen stond en hele zweverige teksten... het kon mij niet raken.

De tentoonstelling over vrouwen in de design, de grootste eigenlijk, was wel grappig met de diverse ontwerpen gemaakt door vrouwen, waarbij ik altijd dacht dat de meeste vrouwen hele praktische dingen ontwierpen, zeker bij het bouwen van huizen, zoals een stopcontact in de gang etc. waren hier een heleboel dingen bij waarvan ik dacht dat is niet handig.. maar nogmaals het is een persoonlijke smaak.

Daarna zijn we rustig terug gelopen naar het huis van Rick en Chris om daar te koken en heerlijk te eten. 

De avond hebben we doorgebracht met het nog lekker praten

wat was dit weer een luxe avond en wat was het weer leuk

 

zon dag dus

 

zon dag is het vandaag afschuwelijk, de wekker ging te vroeg, eigenlijk ben ik gewoon te laat naar bed gegaan, mijn fout ik geef dat ruiterlijk toe, maar ja het is nog vakantie tenslotte.

Dus het ging als volgt, de reden om vroeg op te staan was dat post.nl 3 pakketjes zou gaan brengen, dus dat was voor mij de reden om vroeg op te staan,

Terwijl ik heerlijk in mijn werkkamer mijn ding zit te doen komt er ineens een bericht de bezorger heeft u gemist.. hoe dan.. ik zat thuis, geen bel gehoord, die doet het, dus deze bezorger had kennelijk bedacht dat ik niet zat te wachten op mijn pakket.. heel dom van hem.

Dus ik meteen een mail gestuurd, daarna post.nl gebeld... met de vraag hoe dit kan.

De mevrouw aan de andere kant was een lieverd, die zich ontzettend uitput in verontschuldigingen, en dat het inderdaad niet fijn voor mij is etc. ik werd er zelfs wat kriegelig van, ik denk hou op, het is niet jouw schuld.. maar de bezorger doet zijn werk niet goed.

Dus gaf ik aan dat het niet haar schuld is maar dat het hoe dan ook vervelend blijft dat dit is gebeurt. De schat zei meteen ik stuur u een bol.com bon van 10 euro... vind u dat fijn..

Het is gek, ik werd er heel boos van.. heel pist, alsof ik een klein kind ben die je iets afkoopt met een lolly, no way en de opmerking vind u dat fijn.. ik heb me ingehouden maar ik merk dat ik dit zon akelige manier van probleemoplossen vind, je geeft iets en dan mag je niet meer zeuren. vreselijk. bah.. natuurlijk ben ik blij met de bon van bol.com maar ik baal over de manier waarop het gaat\

Dus met deze frustratie ging ik naar de Liddle, boodschappen doen.. nou dat was ook geen succes.. ik had een behoorlijk achterstand met kopen dus ik moest even ruim inslaan ook omdat ik weet dat ik de hele week druk ben met werken weer, dan schiet het boodschappen  doen er wel bij in. zeker omdat ik 3 dagen tot 16.00 moet.

Dus terwijl ik in een lange rij stond bij de kassa, en eindelijk mijn spullen op de band kon leggen, hoorde ik twee oudere vrouwen zeggen: "Meneer , hij mag toch wel even voor hij heeft maar 1 dingetje...." aangezien ik druk was met mijn spullen van de kar op de band te leggen, reageerde ik niet, omdat ik zag dat de klant voor mij nog lang niet klaar was, ik dacht kar leeg, meneer voor, klaar. maar nee hoor deze oudere dames bleven er over doorgaan, hun verontwaardiging etc uitten omdat ik die meneer niet voor liet gaan etc. dus toen mijn kar leeg was, keek ik op, zei tegen deze dames .... Ik hoor u wel hoor, ik hoor wat u zegt, en ik vraag me af waar u zich mee bemoeit, deze meneer die hier staat die 1 ding heeft, vraagt niet of hij even voor mag, hij staat gewoon te wachten. misschien is hij wel blij dat hij niet zo snel word geholpen, weet U veel. Het is altijd verrassend hoe snel mensen dingen aannemen en invullen. Deze meneer is volgens mij volwassen genoeg om te vragen of hij even voor mag.. ... 

Bleek het ook nog een oud collega te zijn deze meneer die stond te wachten , maar ja het doet niets af aan het verhaal wat ik vind.. Deze dames begonnen nog met.. dat het leek alsof ik hem niet voor wilde laten gaan... etc maar dat heb ik verder genegeerd.. maar was er wel klaar me

ik denk dat ik inderdaad beter in bed had kunnen blijven.. of gewoon weer aan het werk moet.

Pieterpad etappe 19 (Gennep naar Vierlingsbeek, 18 km)

 

Twijfel twijfel nadat ik spontaan om 6.15 wakker was, riep mijn lijf niet doen, hoofd zegt wel doen . Je hebt een kamer geregeld,dus geen geniep doen het is maar 18 km, morgen maar 23, maar dan heb je langer geslapen...

Dus snel het bed uit, aankleden toilet gemaakt en er ook naar toe geweest, ontbeten, rugzak op de rug en gaan.. buiten gekomen regen , dus terug naar boven . Wel of niet auto naar station, paraplu mee of niet. Conclusie paraplu mee en lopen, bij de bushalte nog even getwijfeld maar zag dat de bus pas over 18 minuten ging, dus dan maar lopen het is eigenlijk net zo lekker. Dus na een pittige 4 km was ik op het station, trein gepakt en daarna is het wachten tot ik kan beginnen met lopen. 

De treinreis ging tot aan Utrecht prima, daarna begon de ellende, de trein naar Nijmegen, bleek, toen hij al reed ,niet verder te gaan dan naar  Arnhem, dus heel snel overstappen, met als gevolg dat ik de bus aansluiting miste in Nijmegen. Balen maar het is wat het is, we gaan maar lopen een half uurtje later dan de planning, misschien is dat ook wel wat het Pieterpad zo leuk maakt het onverwachte waardoor je moet improviseren. 

Maar gelukkig om kwart voor 11 kon ik in de stromende regen de eerste stappen zetten op het welbekende pad. Het is altijd even wennen voor zowel mijn voeten als mijn hoofd. Maar als ik eenmaal ga is het genieten. De tas op de rug met een heupband is even lastig en zwaar. Terwijl er voor mijn gevoel niets inzit. Maar ook dat went zeker met de wetenschap dat er steeds meer uit zal gaan is dat een prima gedachte. 

Het pad is erg afwisselend, ook veel stijgen en dalen waardoor de toegezegde 18 km al gauw veel meer is dan 18. Maar dat mag de pret niet drukken. Het is heerlijk lopen en genieten van de steeds weer veranderende natuur. Al moet ik zeggen, op een gegeven moment hoefde ik even geen boom meer te zien, het werd me te groen. Ik weet het dit is schoppen tegen heel veel beentjes, maar ja zoals ik al vaker heb gezegd ik ben meer van de steden. Daar kom ik tot mijn recht. Maar niets tegen bomen en bossen

Het pad was tot aan het pondje erg leuk, ik kwam heerlijk op tijd aan bij het pondje dat heel regelmatig vaart, bijna steeds heen en weer. Na het pondje eerst maar eens de meegebrachte witlof appel salade gegeten, alsof de duvel er mee speelde bij de laatste hap begon het ineens te regenen, en niet zo’n klein beetje ook, dus ik weer in de regencape en even bij een bushalte staan te schuilen. Ideaal. Daarna kwam naar mijn idee het saaie stuk, het was een soort herhaling van de weg naar Sleen , steeds lange rechte stukken met met verschil dat je wel tussen de bonnen liep alleen het was een erg slecht grindpad, afschuwelijk. Maar goed ook dat overleefd. Dit liep niet ideaal maar wel beter dan de stukken met het moeizame zand 

Uiteindelijk kwam ik aan in Vieringsbeek, ik dacht ik ga nu aan de vlaai met slagroom, maar het enige plek waar dat kon was de Herberg waar ik ook een kamer heb. Dus toen ik me melde kon ik meteen mijn kamer zien. Een prima kamer met niets teveel aanwezig. Hoop wel dat ik vannacht niet uit bed val zo smal is het eenpersoons bed maar ach ook dat zullen we wel overleven. Meteen bij aankomst alles geïnstalleerd, daarna onder de douche en meteen mijn shirt gewassen. Dank zij een tip van vriendin Susan om je gewassen t shirt op een handdoek te leggen en hem op te rollen en dan uit te wringen, je hebt dan meer kracht, droogde mijn t shirt als een malle, dus die kan morgen zo schoon weer aan. 

Het eten in de herberg is ook prima, heerlijke uiensoep, een paddenstoelen stoof en als toetje 2 bollen ijs, heerlijk. De avond op de wel erg warme kamer doorgebracht en vroeg gaan slapen, morgen vroeg op, 23 km  voor de boeg naar Swolgen. Daarna met de bus naar Venlo en dan  de trein ik neem dat eerste klas terug naar huis.. 

 

 

week 1 is voorbij

 

Nou de eerste week is voorbij van mijn werk, het was een heftige week, voordeel is wel dat je er meteen weer helemaal in zit, nadeel is het bovenstaande..  je bent moe en wilt gewoon slapen.

Maandag was een dagje, zoals ik al schreef vol met vergaderingen en een training geven, daarnaast ging ik natuurlijk lopend naar school, maar ook nog de maandag avond naar de kb training, die door oa het benauwde weer en de hitte die ontstaat in de zaal ineens heel zwaar is. je gutst wat water weg.. en dat moet je dan weer aanvullen,

Dinsdag was de dag waarop ik een eerste klas moest begeleiden, met de introductie, die was goed te doen, daarna praten met ze over het rooster, over de agenda, over de vakken etc. vreselijk.. wat een gedoe, ik ben daar echt niet goed in.

Daarna kregen we dus te horen dat de i-pads zouden komen, men wist niet hoe laat en dat bleek ook wel, ze kwamen om kwart over 11, dus een uur moeten vol improviseren, daarna was het hectiek met de  i pads, vreselijk het was een chaos van je welste en ik kreeg het niet klaar, mede omdat ik iets eerder weg moest omdat ik echt een leerling moest spreken. dus ik heb dat niet af gekregen. Daarnaast had ik beloofd dat ik aan de docenten van de isk een drama les zou geven, om kennis te maken wat ik doe bij mijn vak aan hun o.a op het gebied van taal en Nederlands. daarnaast heb ik ze laten werken met Tableau via kaarten met personen in houdingen. Erg leuk. Men was ook erg enthousiast hierover gelukkig

Daarnaast had ik ook nog een vergadering over de gouden weken..  kortom het was een afwisselende dag, maar wel heel erg vermoeiend.

De woensdag viel mee gelukkig, moest wel het eerste uur beginnen maar had maar 4 uurtjes al waren dit wel de pittigste klassen, maar daar draai ik inmiddels mijn hand niet meer voor om.

De donderdag was ik de eerste twee uur vrij, maar ja wat doe je dan op woensdag, juist je gaat te laat naar bed, en dan kun je niet slapen. gevolg dat ik donderdag niet fit was en zeker niet wakker, toch moesten er 4 lessen gedraaid worden en dat liep ook goed gelukkig.

al was ik vrij vroeg thuis, toch maar even met de ogen dicht om daarna naar de kb te gaan, wederom een zware les, denk dat het toch ligt aan de training en de hitte.

Vrijdag had ik maar 1 uurtje, dus dat was we vroeg opstaan en ja juist slecht geslapen voor dat ene uurtje, dus de vrijdag was ik ook ver van fit.

Nadat ik dat uurtje had gedraaid, moest ik nog even naar de Action, maar waar ik voor ging was er niet,  dus dat hielp niet echt, wel nog bij andere zaken geprobeerd bij dat winkelcentrum maar ook niets, dus daarna maar naar huis gelopen om even de wekelijkse boodschappen te doen bij de liddle, met een behoorlijke tassen vol ging ik daarna naar de Intertoys om de twee strandballen te kunnen kopen, die waren er gelukkig,  daarna nog even naar de jumbo om wat te halen en mezelf te verwennen met een bosje zonnebloemen.

Nadat het bed verschoond was, de spullen keurig opgeruimd in de kast en tevens de was draaide en ik echt niets meer kon verzinnen moest ik met dat beginnen waarvan ik steeds dacht. o jee dat is zo erg. dat lukt me niet. namelijk een nieuw kastje aansluiten op mijn tv van ziggo, zodat ik minder ruimte heb maar veel meer kan opnemen.

dus nadat ik alles had afgekoppeld ben ik maar begonnen met het aansluiten etc. en waar ik me zo druk over heb gemaakt bleek een fluitje van een cent te zijn. het was zo klaar dus ik blij, meteen alle zooi naar de container en daarna heerlijk rustig aan en niets meer doen..heerlijk

Yes BBQ-time

 

Vorig jaar is dit gestart bij de gastlocatie waar ik les geef, een bbq aan het begin van het jaar. Dit jaar was het ook weer zover, natuurlijk ga ik daarheen, al is het alleen maar om de collega's die ik dit jaar minder ga zien, omdat ik niet op de locatie werk, maar wel een klas lesgeef die op mijn locatie gaat komen, mocht ik ook komen..

Misjel haalde mij op, intussen had ik al een mooie bos zonnebloemen gekocht, zodat we niet met lege handen aan zouden komen.

Misjel was keurig op tijd en dus kon ik zo instappen, nadat ik de bijrijdersstoel behoorlijk naar achteren had gezet, want ja dat was wel heel krap.

rond 17.00 kwamen we aan en moesten we nog een hele stapel borden naar binnen sjouwen, daar draai ik natuurlijk mijn hand niet voor om met al mijn spierkracht.

De tafel zag er weer helemaal geweldig uit, met heerlijke broden, de sausjes die ik het lekkerste vind, namelijk de Gelaarsde kat dip en ook nog een dip van hangop met komkommer, veel knoflook en mayo heerlijk. Daarnaast een prachtige salade en tevens waren er heerlijke vegetarische hapjes, 

een Mexicaanse bonenburger, een burger met iets en pindakaas en ook een falafel burger. heerlijk allemaal. De meloen als ham verpakt was ook bijzonder om te zien.

Voor de vleeseters was er ook meer dan genoeg te eten, 

Het leuke van zon avond vind ik altijd, dat je meteen bijpraat met elkaar, dat je praat over de vakantie en meteen weer in een sfeertje zit met elkaar. 

Heerlijk zitten te praten met diverse mensen van deze locatie, niet allemaal helaas, maar daarvoor is zon avond ook veel te kort.

Tegen een uur of 10 zijn we vertrokken naar huis, en na even op de bank te hebben gezeten ben ik naar bed gegaan, voldaan, volgegeten en vooral na genietend van deze avond. 

Ergens ook het gevoel dat ik veel van deze mensen niet zo heel veel ga zien het komende jaar omdat ik nog wel een klas lesgeef maar niet meer op de locatie ben helaas.

Ete 85 ( film)( je moet dansen op mijn graf)

 

Ooit het boek gelezen van deze film en ineens was de film er. Dus die wilde ik heel graag zien, niet omdat me het verhaal zo goed herinner,maar meer omdat ik wist dat het boek vreselijk veel indruk op mij heeft gemaakt, ook de gedachte dat je danst op het graf van je geliefde, omdat je hem zo mist, of omdat je het leven vieren wil omdat je je liefste lief hebt gehad... kortom hij was opgenomen, en moest bekeken worden, om een belachelijke reden, volgende week ga ik mijn media box vervangen door een andere en kan ik de films die ik heb opgenomen niet meer kijken, dus moet ik nu even aan de bak om alles zoveel mogelijk te bekijken..

Deze film is indrukwekkend, zo mooi, ook de zin, je was verliefd op het beeld dat je van hem hebt gemaakt, maar zo waar. en aangrijpend, je eerste liefde die omkomt.. na een ruzie, maar iets wat nog niet af is, af gemaakt kan worden..  prachtig, een film om te gaan zien of op te zoeken, hij kon wel eens op Netflix staan maar dat weet ik niet zeker

Recensie van de film 

Regie: François Ozon | Scenario: Aidan Chambers (boek), François Ozon (film) | Cast: Félix Lefebvre (Alexis Robin), Benjamin Voisin (David Gorman), Philippine Velge (Kate), Valeria Bruni Tedeschi (Madame Gorman), Isabelle Nanty (Madame Robin) e.a. | Speelduur: 100 minuten | Jaar: 2020

In de zomer van '85 stierven wereldwijd duizenden mannen aan de liefde. De meesten aan aids en een enkeling aan een ongeluk. Of was het een moord? Hoe dan ook, vanaf de eerste minuten van Été 85 is duidelijk dat een bronstige jongeling de dood gaat vinden in en misschien wel dankzij een hete en opgewonden zomer. François Ozons jongste film lijkt de liefde terug te willen stoppen in de homoseksualiteit uit de jaren tachtig; de aids en de genderongelijkheid die het beeld van die tijd domineren te willen vervangen door passie en verlangen

Het is Ozon wel toevertrouwd. Van iets dat voor de meesten van ons geen feestje is toch een feestje maken. Een saai weekend aan een zwembad, een moord in een familielandhuis, of zelfs een hoe dan ook stuklopend huwelijk, Ozon weet er keer op keer een vibrerend en soms zingend partijtje van te maken. Zo ook nu. In de openingsscène verandert een onschuldig solozeiltochtje binnen enkele minuten van een rustig stukje varen in een levensbedreigende kapseizing en in dezelfde adem in een heldhaftige reddingsactie met natte, glimmende tienerlijven. Dan weet je dat Ozon je niet een echte, maar een herinnerde zomer wil voorschotelen. Dan weet je dat hij wil dat je het sentimentele genot beleeft en niet het verhaal gaat zoeken.

Dit sentiment is dan ook iets waarvoor Ozon in deze boekverfilming niet wegloopt. Fletse zomerkleuren, spijker- en trainingsjasjes, rode motorfietsen bij zonsondergang en een soundtrack met Rod Stewart en The Cure - de zomer van '85 wordt verheerlijkt door Ozon, alsof hij met een brok in de keel aan het voorlezen is uit zijn eigen dagboek. Meer nog dan het te dunne thrillerplot en de ontluikende seksualiteit zijn de jaren tachtig zelf het onderwerp van de film. En natuurlijk de zomer, de zomer waarin alles maar dan ook alles voor een zeventienjarige essentieel en van levensbelang is. Waarin de tiener onsterfelijk is en de dood iets is om mee te spelen.  

Été 85 is dus zeker een film die zijn titel eert. Een titel die sentiment suggereert en oneindigheid. De gefilmde zomer is sentimenteel en oneindig. De jongens knap, de verweduwde moeder wulps en meer dan uitstekend vertolkt door Valerie Bruni Tedeschi. Maar Ozon zou, vijfendertig zomers na het jaar waarin hij zelf achttien werd, toch beter moeten weten. Hij zou moeten weten dat de kleuren die je aan je eerste waardevolle zomers geeft vaak in de loop van de jaren nog dieper worden of dieper blijken dan je op dat moment vermoedt. En soms de wonden ook. Maar hoe interessant een mengsel van adolescentie, een seksuele ontdekkingstocht en een dode achttienjarige ook is, het wordt in deze Zuid-Franse zomer allemaal verstomd onder een deken van sentiment.

Want hoewel het eerste half uur zeker een feest van herkenning is voor sommigen onder ons, is dat wat er aan het einde van het feest overblijft, nauwelijks meer dan sentiment. En hoe leuk een feestje met een jarentachtigthema ook is, voor een film van Ozon is dat niet genoeg.

en na heel lang wachten....

 

eindelijk was het dan donderdag..  de monteur van Ziggo zou komen.. dus daar was het wachten op, al dagen had ik het hoekje waar het modem staat, vrij gemaakt, heel veel snoeren etc waren in de knoop maar die ga ik wel loshalen als het moment daar is had ik bedacht.. maar nu nog niet..  .

Het grote nadeel was wel dat ik dus om 7.15 op moest staan want de monteur zou komen tussen 8 en 13.00, en waar ik dan van baal is dat ze niet even zeggen dat het later of eerder gaat worden, zodat je niet de hele dag aan je huis gebonden bent en van gekkigheid niet weet wat je moet doen en dat je dan oh grote gruwel ineens jezelf vind met een poetslap, een sopje, en dat je aan het schoonmaken bent.. vreselijk wat erg. maar goed dat is dan ook weer even gedaan.. daarna mag mijn hulp weer haar stinkende best doen om de schade die ik heb aangericht op te ruimen.. daar is ze vast heel goed in denk ik

Maar goed het is dus wachten en ik vind wachten zo zonde van mijn tijd, je wacht wat af, bij de bus, bij de trein, op het vliegveld, voor het sporten, na het sporten, voor de lessen, na de lessen, noem maar op eigenlijk ben je de meeste uren kwijt met het wachten op iets wat gaat komen.. en dat wachten dat is zo zonde van je tijd.. 

De monteur was wat chaotisch bij binnenkomst hij wilde naar mijn buuf, wat ik wel begrijp maar hij moest natuurlijk bij mij zijn

Dus hij keek, zag dat het modem oud was, hoorde het verhaal aan en zei meteen dat ga ik allemaal vervangen, dus dat is gebeurt.

Daarna begint altijd de ellende.. je apparaten weer opnieuw instellen, en geloof me dat ging van geen kant, een paar doen het zo zonder dat ik daar over hoef na te denken, maar de sonos dat was me een gedoe. vreselijk.. dat kreeg ik bijna niet klaar, hij wilde maar niet op het netwerk, dus na heel lang zoeken alles maar terug gezet in de fabrieksinstellingen en daarmee kon het wel, dus alles was ineens klaar, heerlijk.  Daarna alles opruimen en meteen maar de vaste telefoon eruit gegooid

Moet alleen nog mijn slaapkamer tv inschakelen maar krijg het niet zo helder hoe ik dat moet doen met de fabrieksinstellingen van de dommel. maar daar heb ik nog wel tijd voor omdat uit te zoeken 

in ieder geval blij dat alles het nu weer naar behoren doet

en dat was dag 1..

 

Om 6.15 ging er ergens een wekker waarvan ik dacht dat die het nooit meer zou doen.. wat wazig ben ik uit mijn bed gestapt, mijn dagelijkse rituelen gedaan en daarna even achter de computer om vervolgens te beseffen dat ik naar school moet.. ik mag weer aan het werk, maar zin is nog een groot woord

Dus ik was wat vaag naar school onderweg totdat ik me realiseerde dat ik mijn telefoon was vergeten. stom, hoe kan dat nou, iets wat ik altijd bij me heb, vergeet ik zomaar, dat kan natuurlijk niet.

Dus ik terug naar huis. De wandeling ging verder prima naar school, het was mooi weer, niet  te warm, niet te koud en ik liep heerlijk in mijn korte broek, waarschijnlijk de laatste dag omdat ik besef dat ik niet met korte broek voor een klas wil staan.

Dus dat was wel lekker.

Heerlijk om de nieuwe collega's te zien en te spreken maar ook om de oudgedienden te zien en te begroeten, heerlijk, genieten.

We hadden natuurlijk vooral veel vergaderingen en veel voorlichting, waarbij ik me besefte dat is wel heel veel gedoe maar goed we overleven dat wel.

Tevens moest ik een workshop geven aan collega's, en dat is altijd een dingetje, dat is lastig soms, mede omdat ze zo wie zo heel kritisch zijn maar ook omdat ze het gedrag gaan vertonen als leerlingen.

Toch verliep het redelijk deze les gelukkig, al was het wel hard werken en flink aanpakken.. 

Daarna hadden we een uur pauze waar ik  met collega's kon bijpraten en tevens kon ik met mijn nieuwe collega voor Drama bijpraten, het klikt tussen ons en dat is al heel belangrijk.

Na de pauze hadden we een vergadering waarin wederom veel info werd gegeven, waarbij ik dacht. doe nou niet aub, niet zoveel praten dat is vervelend, maar ja het moest nu eenmaal en dat was ook goed.

Na deze vergadering kon ik mijn gang gaan, we hadden een sectie overleg maar de groep kunst had veel met elkaar te bepraten, mijn maatje was er niet, het ging over het vakleerplan dus dat was prima, dat was al klaar.

Kortom de dag was prima zo en nu naar dag 2 met gelukkig leerlingen.

 

Ik had nog zo tegen mezelf gezegd......

 

...alleen wat je nodig hebt, niets anders... 

En dan toch thuis komen met daar waar je voor ging niet te hebben gekocht en toch een tas vol met alles wat je niet nodig dacht te hebben..

Ik had al bedacht toen ik mijn werkkamer eindelijk na zoveel jaren had opgeruimd dat ik behoefte had aan een kleine Billy boekenkast, ik had er al eentje maar eentje erbij zou handig zijn om daar de bundels voor de verkoop in te zetten, zodat ze niet meer in dozen hoeven.

Dus al weken had ik het plan om even naar de Ikea te gaan om daar een kastje te kopen voor deze boeken.

Dus terug uit Londen besloot ik om afgelopen maandag maar naar de Ikea te gaan, voor enkel dat kastje en wat fotolijstjes voor de streetart die ik had gekocht in London.

Dus op weg naar Delft, waar ik had verwacht dat het niet zo druk zou zijn, zag ik al bij aankomst dat alle parkeergelegenheden bijna al bezet waren, er was nog wel plek in de toren. Dus wijs geworden, besloot om meteen maar naar boven te rijden in plaats van rondjes te rijden door de garage. Dus ik naar boven en kon mijn auto zo parkeren. 

Dus in de ikea een tas mee, want mee ging ik toch niet meenemen, alleen 3 schilderij lijstjes en de billy's klein. 

Maar het ging meteen al mis, ik zag al meteen een paar bakken die handig zouden zijn om bepaalde spullen goed op te ruimen in je werkkamer maar ook om mijn afwasblokjes in op te ruimen, Dus die moesten ook mee.. kortom uiteindelijk de toch maar een winkelwagen gepakt onderin, want ja daar waren de glazen, en ik heb er al jaren over in mijn hoofd dat ik nieuwe glazen wil, die van mij zijn een allergaartje en dus moet er nieuw servies komen. 

Heb dan wel niet het mooiste gekozen maar wel het meest praktische, waarbij je drie maten hebt, dus die gingen ook al mee.

Bij de kassa lag nog een heel goede dunschiller die ik ook nog vaak gebruik, dus tja die ook in de tas natuurlijk... 

Uiteindelijk kwam ik dus de Ikea uit zonder de Billy want die was uit de handel genomen, maar wel met een hoop dingen die ik niet nodig heb maar ook niet kon laten liggen...

glimlachjes voor deze dag ( deel 16)

 

.

oh wat weer handig......

 

Zoals ik al voor mijn vakantie melde.. mijn internet etc doet het niet zo goed, ik vermoed zelf dat het modem gewoon niet meer goed is, maar wie ben ik.. ik kan er niet zoveel mee.

Dus de lieve meneer van Ziggo, stuurde me tig enveloppen met kabels en een kastje en een los frummeltje dat ik natuurlijk al meteen kwijt ben geraakt. maar niets is mij vreemd.

Dus nadat ik het hele pakket had bekeken, zag ik al, de wonderen zijn de wereld niet uit.. het zijn 3 kabels, een frummeltje waar dat ook is gebleven, een soort van metalen ding met een plastic kapje.. kortom ik heb er intelligent naar gekeken, bedacht, okey dat moet ik kunnen, zeker als men schrijft dat er een uitleg bij is in de enveloppe, en ook nog een instructiefilmpje is op hun site, dan moet ik het kunnen.

Maar wijs als ik ben. besloot ik eerst maar op vakantie te gaan en dan de maandag na de vakantie er een hele dag voor uit te trekken om het op te lossen en het te maken, ik ken mijn eigen handigheden.

Dus nadat ik om 11 uur mijn bed had verlaten, niets menselijks is mij vreemd, besloot ik om maar na het ontbijt te beginnen met het gebeuren. 

Ik had de avond van te voren al gekeken naar de instructie op papier. dat zag er heel simpel uit.. dat zou ik toch moeten kunnen.. al vond ik de uitleg nog slechter dan de uitleg van ikea, om me helemaal goed voor te bereiden besloot ik om ook maar meteen even te gaan kijken naar de uitleg op internet.. nou daar kon ik echt niets mee. die was zo vaag dat ik me afvroeg wat ik hier mee zou moeten kunnen.

Dus ik in mijn kluspak, mijn denkbeeldige gereedschapskist mee en ik naar het aansluitpunt van mijn modem, dus ik aan de slag.. maar wat bleek, alle kabels die ik had, waren om in een contact te schroeven. terwijl ik kabels had gekregen die er voor waren om in te pluggen, met ook nog allerlei kleurtjes.. dus ik had nadat ik 1 poging had gedaan een blik geworpen op het geheel, het frummeltje bleek ergens voor nodig te zijn maar ja dat werkte dus ook niet.. dus tja wat nu.. nou simpel bellen en vragen om een monteur of die langs kan komen omdat het mij niet lukt..

Nadat ik mijn kluspak had uitgetrokken mijn denkbeeldige gereedschapskist   had opgeruimd en weer mijn eigen zelf was, besloot ik te bellen..  dit ging razend snel, het zou me 50 euro kosten als bleek dat het in mijn eigen huis was, nou dat heb ik er graag voor over als het dan klaar is. ik heb geen zin in dat gestress en ergenis om het te moeten maken. dus laat maar komen.

Soms moet je dingen aan een vakman overlaten en voor jezelf bedenken dat het goed is.

VoorLinden. Antony Gormley ( ground)

 

Als afsluiting van ons uitje met kamperen, inmiddels al het 12de jaar, gingen Heleen en ik naar museum Voorlinden om de tentoonstelling te bekijken van deze kunstenaar..

( voor een prachtig artikel over hem verwijs ik naar het stuk wat over hem verschenen is in Trouw

Antony Gormley) 

 Afgelopen week dus naar Voorlinden geweest naar de tentoonstelling van Anthony, het is een bijzondere man die bijzondere dingen maakt. De hurkende man was natuurlijk het eerste wat we bezochten in  Leleystad en dat maakte best heel veel indruk, maar dan ook deze tentoonstelling was indrukwekkend. Het is zo opgesteld dat zijn beelden overal zijn, op diverse veldjes, kennelijk ook in het bos, maar dat stukje heb ik gemist, het kan dus best zijn dat ik nog een keer naar Voorlinden rij en dan alleen de buiten expositie ga volgen, zodat ik uiteindelijk alles heb gezien, maar er is inderdaad zoveel te zien. ook het meest bekende kunstwerk van hem dat hij dus zichzelf uit witte boterhammen heeft gegeten, dit zijn wel speciale boterhammen dat weet ik, dus het is weer extra bijzonder.

De tunnel waar je inloopt vond ik een bijzondere ervaring, mede omdat ik dat niet had verwacht dat je dus het donker inloopt, maar dat je daarna dus als je terug loopt een soort lichtgevend kruis ziet.. het voelt als een geboorte.... al moet ik zeggen dat het eerste wat ik zag een ontzettende chagrijnige kop  van iemand die ik niet kende en dacht eindelijk als dit mijn geboorte was geweest was ik terug gegaan, ik denk nu ook dat de vroedvrouw een chagrijnig mens was, ik was tenslotte en stuitbevalling, dus kennelijk wilde ik terug, pad daarna zag ik Heleen en Ayaz, dus dat maakte het weer goed.

De rest van de voorstelling is ook indrukwekkend, zekerde kamer waardoor je een blauw labyrint loopt, maar ook de 8 km lange aluminium kabels.. prachtig. De blokken vond ik wat minder maar goed je kan niet alles hebben tenslotte

Kortom deze expo is zeker een aanrader