dinsdag 30 juni 2020

Leuven




omdat de één na andere reis is geannuleerd, heb ik me maar eens verdiept in de dingen die ik nog wil doen maar waar ik niet aan toe kom.. kortom het is tijd om dan maar andere plannen te maken.

Mijn lijstje van wat ik nog wil is oa een vreemde stad bezoeken in mijn eentje en zien hoe dat is, mijn ervaringen in Berlijn en Londen zijn zo positief dat ik eigenlijk wel een stad wil bezoeken waar ik dus nooit geweest ben.

De keus zat al jaren in mijn hoofd, dus besloot ik om maar eens naar Leuven te gaan.
Een prachtig hotel gevonden in het centrum van Leuven, geen lift wel veel trappen, maar dat is niet erg ik train tenslotte elke dag met traplopen.. dus dat is prima dan

De keus voor Leuven is niet zo heel gek om eerlijk te zijn, jaren geleden is een oud leerling van mij, uit de isk vertrokken naar Leuven waar hij een kapperszaak is begonnen inmiddels loopt het zo goed dat ook zijn broer meehelpt in de zaak.. en ik vind dat leuk.
De hele familie ken ik, en ik heb meerdere kinderen uit dit gezin lesgegeven. dus wat is er nu leuker om deze mannen onverwachts op te zoeken... tenzij ze op vakantie zijn, al denk ik dat ze dat niet zijn, ze hebben de crissis goed doorstaan en draaien alweer volop.

Tevens heb ik meteen maar een stadswandeling voor deze stad gedownload, er zijn rondleidingen maar alleen in het Spaans en laat dat nou net die ene taal zijn die  ik niet beheers...

Wel een bezoek aan hun museum geboekt, waar een prachtige voorstelling is over Rodin en nog een prachtige tentoonstelling met standbeelden. dus ik heb er vooral heel veel zin in om daar te gaan kijken.

Kortom we maken van de nood een deugt en om toch even wat buitenlands te ervaren dan maar naar Belgie..

De vraag is nog of met de trein of met de auto. maar daar denk ik nog even over na, heb de tijd tenslotte

en wie weet knal ik er nog een paar dagen Parijs achteraan ergens dat is met de trein ook goed te doen

maandag 29 juni 2020

beslissing genomen en het is goed




Al een dik jaar liep ik al te twijfelen zal ik wel of niet........ met ingeschreven bij een andere lotusgroep, waar ik graag kom, waar 2 vriendinnen van mij de scepter zwaaien en ik zwaai graag mee daarin. dus ik was meer dan welkom en genoot ook van de avonden...

Toch bleef er ergens wat knagen in mijn lijf en hart. ik merkte ik miste het enthousiasme wat ik altijd had, het was niet meer dat ik erg veel zin had om  naar de bijscholing te gaan op een zaterdag.. klussen die ik niet kreeg,  of zelden, en dan vaak eigenlijk geen zin had maar wel ging omdat ik dat plichtsbesef had.. .. al waren er ook klussen die ik met liefde deed, en nog steeds met liefde doet,  de luxe die ik had te kiezen voor de klussen omdat ik de instructeur leuk vind, of de groep, dat kon ik me permitteren dat was wel het leuke maar toch.. er waren wat struikelblokken.

Zoals bij velen en dus ook bij mij zal er in de corona periode  diverse scenario's over hun leven langs zijn gekomen, wat wil ik nog wel, wat niet, wat moet anders.. zal ik nu wel gaan scheiden of toch maar een kind proberen te maken.. zullen we een hond nemen, zullen we eindelijk die kast eens opruimen.. zullen we nu dan toch maar de vogels verkopen.. zal ik wel die vlieg doodslaan of hem op een milieu vriendelijke manier uit huis verwijderen met een spuitbus..  vind ik mijn baan wel echt zo leuk, en noem maar op,.. er zullen genoeg vragen zijn geweest in deze periode waarop je ineens antwoorden kreeg, die eigenlijk al onbewust in je hart en hoofd leefden...  waarop je de antwoorden al wist maar die je eigenlijk niet durfde uitspreken

Terwijl ik bezig was met mijn werkkamer op te ruimen , merkte ik dat ik mijn lotus tas, die een keer weer grondig schoon moet worden gemaakt, niet eens opende maar gewoon weer neerzette. ook de bakken met extra dingen werden zonder een blik waardig te gunnen gewoon weg gezet..

Terwijl ik dit achteraf bedacht, alles bij elkaar optelde kwam ik tot de ontdekking dat ik het gewoon niet meer echt leuk vind. Speelt ook mee dat ik geen opdrachten heb, ik ben ooit zo dom geweest me aan de regels van de kring te houden waar ik toen bij betrokken was, dat je geen visitekaartjes af mocht geven etc.  maar ja.. ik deed dat ook niet . terwijl achteraf anderen het wel deden..  toen de lotuskring ophield te bestaan had ik geen contacten  om nog te lotussen. en aangezien ik bijna nooit overdag kan,.. was er geen werk meer..

Uiteindelijk toen afgelopen zondag de mail kwam van Ankie over de verlening van mijn lotus aantekening heb ik haar maar gemaild dat het niet meer hoeft dat ik er mee ga stoppen.. Natuurlijk ook meteen even gebeld , ze zag het al aan komen en begreep het volkomen.

Daarna meteen ook de secretaris van VLN, waarvan de link naar haar mailbox nog steeds niet werkt,  een mail gestuurd dat ik stop met de lotus, dus dat ik niet meer kom bij de bijscholing van de instructeurs en ook niet meer als Lotus docent inzet baar ben..  dat ik ze dus niet meer geldig ga houden, al zal ik altijd lotus blijven, instructeur en docent van de lotus, dat is wat je bent geworden door het papiertje te halen...maar  ik ben niet meer uitvoerende.

Wel heb ik aangeboden dat ik best nog bij kringen etc les wil geven over acteren bij lotusklussen.. of daarin mee wil werken. Zo kan ik ook, ondanks dat ik niet meer een geldig diploma heb als lotus nog steeds lotussen, dat verleer je niet.  en kan ik mee naar klussen etc dus dat is ook wel mooi en goed

en ik moet zeggen er valt een pak van mijn hart.. het is goed zo
heb nu nog meer tijd voor de dingen die ik belangrijk vind..

zondag 28 juni 2020

en dat is nou de vraag......




Het is weer de zondag der zondagen.. na een heerlijke nacht die altijd te kort duurt, toch mijn bed uitgekropen, nog vreselijk duf, maar toch ik was eruit, om naar de sportschool te gaan.

Na een snelle inspectie vond ik dat het er mee door kon.. dus snel ontbeten, toilet gemaakt en gaan..

Bij aankomst was een oud sportmaatje die heel lang niet was geweest ook aanwezig. erg leuk, meteen bijgepraat over van alles en nog wat.. het blijft leuk elkaar weer te zien, en bij te praten.. dat is toch ook een winst van de afgelopen periode.

Toen we aankwamen bleek Elsbeth er niet te zijn maar ging onze Benjamin senior de les geven.. en zoals ik hem ken.. juist werd het een pittige training..

We begonnen met een rondje rennen, ideaal, even warm worden.. daarna begon hij met de opdracht
squat met bring Sally up.. en down..  dat is een hel voor je benen, maar ja wij doen het.. na deze ronde ellende moesten we weer een rondje rennen.. om terug te komen en te horen dat we een tabata gaan doen.. die bestond uit squat jumps.. dus tja. dat 20 seconden lang en dan 10 secondes rust.. en juist na afloop weer een rondje rennen...  bij terugkomst mochten we weer een tabata doen. maar dan met jump lunches.. wat een ramp is.. en juist na afloop weer een rondje rennen....  buiten sporten is zo fijn. je kan zo lekker gebruik maken van de ruimte.. ik bedoel van de mogelijkheid om hard te lopen..

Daarna in tweetallen en ik ben altijd gek op in duo werken, dat daagt je uit en mat je af en zeker als je maatje Rene is, die is zo fanatiek en snel dat ik echt alle zeilen bij moet zetten om hem bij te kunnen houden maar het leuke is wel dat ik daardoor  meer uitdaging heb en dat is juist leuk

De opdracht 40 push ups, 40  burpees. 40 kb swing, 40 kb push. en 100 mountain claimbers.. daarna 30 sec rust en dan weer opnieuw..
Het was een slachtveld.. maar zo leuk weer, zeker als je elkaar wat zit te plagen, als je elkaar uitdaagt etc., gewoon feest met elkaar.  heerlijk.. 
Ik had een goede aan Rene,. die dreef me toch wel tot het uiterste.. ik blij want daar word ik alleen maar sneller van en beter denk ik altijd

Na de eerste ronde waren we blij dat we het af hadden, maar we mochten nog even door.. want ja.. we moesten nog een keer. Naast ons stonden Ingrid en onze benjamin junior.. dus dat was wel lekker... die gingen ook lekker.

We zijn dapper begonnen aan ronde twee maar bij de 30 burpees bleek dat de tijd om was en gingen we in buikspieren.. dat is eigenlijk de rust in de les maar ook vaak de inleiding tot het afsluiten.. helaas die keer dus niet..  we kregen als slot de opdracht
 5 burpees, en dan moest de ander de mountain claimbers doen.. en die mountain climbers vind ik behoorlijk overschat , het doet weinig bij mij en ik heb geen idee waar hij goed voor is. maar schijnt voor je buik, je benen , voor je schouders.. maar daar waar hij goed voor is voel ik dus niets.. bijzonder

maar goed, dus terwijl de ene  5 burpees deed moest de ander die ellendige dingen doen..
en dan ging je naar 6 en zo door tot 10 en dan terug naar 5..
en dat hebben we gered met elkaar. al zijn we op een gegeven moment wel gestopt met de ellendige dingen. die hebben we geblokt. maar wat was het heerlijk om weer een keer met Rene te trainen..

Een heftige les van onze Benjamin senior maar hij doet het wel even, hij geeft zo maar les aan een grote groep me iedereen die ouder is dan hem.. prachtig.. en erg leuk
Toppertje

maar ik vraag me nog steeds af wie is er nu gek.. ik of de groep. of wij gewoon allemaal dat we dit doen voor onze lol en om met elkaar te sporten.. ach wat maakt het uit..  we hebben lol met elkaar en daar gaat het om



zaterdag 27 juni 2020

De lift....


Sinds enkele dagen heeft onze lift kuren..  gelukkig ben ik nog steeds aan de wandel.. en loop ik ook trap, dus ik vind dat nou niet een groot probleem.. maar toch..

In mijn flat staan mensen bij de lift te wachten... als de lift er is. gaan de deuren automatisch open en heel snel weer dicht en dat een aantal keer.. ik denk dan..  DE LIFT.. de film van Dick maas over een lift dat op hol slaat en mensen doodmaakt.. heel spannend in die tijd..

Het gekke is dat ik dus daar altijd aan moet denken, ik kan daar niet meer onderuit....

Het ergste wat iemand kan overkomen is dat je in onze lift vast komt te zitten.. daarom neemt iedereen altijd een telefoon mee.. omdat, ja als je vast komt te zitten dan zit je met een probleem..  onze alarm bellen zit op de tweede, en wel zo dat niemand dat hoort..... dus je kan schreeuwen wat je wilt etc, maar je kan niet er niet uit.. en dus paniek..

Het leuke van dat deze lift is dat het wel een ontmoetingsplek is in de lift, je hebt er een praatje als je staat te wachten, of als je in of uit gaat, ook het is dus een mooie plek voor velen om toch even aan dat praatje toe te komen die je vaak zo mist..

Zaterdagochtend kreeg ik al te horen dat iemand vast had gezeten in de lift.. dus daar werd in de flat veel over gepraat.. maar ook is inmiddels de monteur ingelicht, dus als het goed is, is het gauw gemaakt.. we zullen het ervaren

Terwijl ik me klaar aan het maken was om te gaan wandelen, liep ik naar beneden en zag ik de onderstaande briefjes hangen.. het schijnt dus een groot defect te zijn nu, dus het is voor velen van ons, vooral de ouderen lastig nu in het weekeinde.. zeker als ze hun boodschappen willen doen.

Maar ondanks dat heb ik heerlijk gewandeld..  lekker de natuur in, kop leeg maken en genieten van al het goede van het leven toch.

Een korte wandeling omdat ik naar een vriend ga in Polsbroek.. geen idee waar dat ligt. maar hij is daarheen verhuisd dus ach laat ik hem bezoeken, heb ik en een uitje en ... juist weet ik ook waar dat plaatsje ligt en wat daar allemaal te beleven is..
of niet



Het was geweldig om hem in Polsbroek op te zoeken met zijn vriendin, wat een prachtig huis hebben ze en wat een ruimte bij het huis.  ben helemaal ondersteboven er van, al zou ik er niet kunnen wonen,  ik zou het veel te stil en veel te afgelegen vinden.

Voor mijn gevoel zou ik terug gaan naar mijn kindertijd waarbij je altijd op de fiets of in de auto moest als je ergens heen wilde. .je deed er altijd een half uur tot uur over.. dus ik zou dat niet meer willen nu.
maar wat gun ik het hem en zijn vriendin dat ze daar gelukkig worden en zijn.







vrijdag 26 juni 2020

het moest er een keer van komen...



Eindelijk heb ik dan tijd om me eens goed te verdiepen in een andere bank..
de banken die ik heb zijn duidelijk aan vervanging toe vind ik.. dus er moet iets gebeuren, er moet een nieuwe bank komen.

Voordat ik daar echt naar op zoek kan gaan moet ik eerst nog een ochtend me verdiepen in alles wat de leerlingen hebben gemaakt, maar ook in de nodige dingen doen, zoals een pakketje halen bij de post, tevens  bloemen halen voor in huis, kortom heel veel te doen, en dat maakt het wel weer erg leuk ook.

Natuurlijk moet ik ook nog 3 uur mooi wezen voor de klas, en in mijn hoofd spelen dan een aantal zaken af,  is het handiger om meteen uit school de auto te pakken en naar de bank ik al maanden in mijn hoofd heb  te gaan kijken, dat ik die mooi vind.. wat is het dat ik deze bank juist zo geweldig mooi vind..  de strakheid etc 

De kleur twijfel ik nog over wil ik echt een zwarte bank of wil ik een hele donkere grijs... het lijkt wel dat ik met het verstrijken der jaren steeds minder zwart in mijn huis wil,.. steeds meer richting lichtere kleuren wil maar wel in de schakering tussen zwart , wit en grijs en zilver.

Toen ik net in Alphen kwam wonen wilde ik dat alles zo zwart mogelijk was.. maar er lijkt een kentering te komen. wat wel erg leuk is..

Dus vol enthousiasme ging ik naar Nieuwegein waar volgens mij de bank der dromen zou staan.. ik had een model in mijn hoofd, zie hierboven dat is wat ik wilde..

MAar zoals zo vaak zat hij niet, veel te zacht. dat wilde ik niet, ook vond ik de zit te diep waardoor je of altijd met opgetrokken benen daar moet zitten of dat je onderuit gezakt zit.. ook niet mijn ding.
tevens heb ik vrienden met korte beentjes, en dus hou ik daar wel rekenschap mee, al zal me dat niet belemmeren als ik denk deze bank zit wel heel erg lekker... en dit past me het beste.. dan moeten zij maar met een kussentje in de rug het is niet anders.. maar toch. ik wil zelf ook niet een te  diepe bank..ga je alleen maar hangen..

Maar goed die bank viel af. en dan raak ik het kwijt. ik dwaal door zon winkel als Sneeuwwitje op zoek naar een schuilplaats maar verdwaal hopeloos, ik ga zitten op diverse banken en denk .. ik weet het niet.. en ga zo maar door.. Aangezien een bank best een grote uitgave is, wil ik er echt 100% achter staan wat ik koop, er was 1 bank die zat heerlijk maar zijn leuning was heel breed, en aan de zijkant zat een soort versiering wat ik afschuwelijk vond..dus dan gaat die niet mee.. ik wil er achter staan tenslotte gaat een bank heel heel lang mee als je het goede doet

Kortom in anderhalve uur mijn droombank van een plaatje verdwenen, en geen andere bank gezien.. ..  dus we blijven nog maar even doorzoeken en dat is ook niet erg.


donderdag 25 juni 2020

stom.. stommer ... stoms..... kortom STOM


ik had moeten nadenken.. kan de haren wel uit mijn hoofd trekken.... dacht het slim aan te pakken.. maar dus weer niet.. Had bedacht, zoals een aantal al hadden gelezen besloten om een leuk eind raad spel te maken dit om leerlingen hun fantasie en creatieve erfgoed aan te spreken.. Leren kijken op details.. op kleine dingen.. dus dat was niet zo heel lastig dacht ik.. maar zoals zo vaak is het idee prachtig... maar de uitvoering veel minder.. eigenlijk gewoon STOM..

Maar goed, de gedachte .. we spelen het spel get the picture.. prachtig spel.. de leerlingen moesten een 5 tal foto's inleveren, met details van iets.. ze mochten dit zelf bedenken..

Ze moesten er ook een briefje bij doen waarop stond wat wat was.. hoe eenvoudig kan het zijn
de omschrijving in classroom was dit

• Lever de 5 foto’s los van elkaar in via classroom, hou je dit keer aan de inlever datum, zodat we de laatste week een spel kunnen doen met de klas via classroom… • (Bij de foto’s wel de antwoorden zetten als je ze inlevert.. • Dus foto 1=, foto 2=. Foto 3=, foto 4=, foto 5 =
nog even er bij zetten wat wat is in de reactie balk en dan kan ik het nakijken en krijg je een cijfer

duidelijker kan het toch niet zou ik denken

maar zoals zo vaak vergis ik me.. de leerlingen vinden het in ieder geval leuk om dan er iets leuks van te maken. veel werk maar dat wat ik niet moet hebben.. ze zetten wat het is op de foto. ze leveren het in een filmpje in, in een pages  bestand.. kortom ik ben bij heel veel foto's en leerlingen aan het schrijven dat het anders moet. dat dit niet klopt.. dat het losse foto's moeten zijn etc..  vreselijk veel gedoe.. maar goed..

dan heb ik het nog niet over de leerlingen die niets inleveren.. die gewoon er lak aan hebben.. of die je aanspreekt en dus gewoon niets doen..  je kan ze niet als een malloot achter de broek aan blijven zitten maar ik doe dat wel. mede omdat ik gewoon het af wil ronden. ik wil het klaar hebben. ben het gewoon daarin een echte docent. ze moeten het doen. ik neem mij, mijn opdrachten, mijn vak, en hun serieus dus verwacht ik dat ook van hen, omdat ik hen ook serieus neem...  dus.. moeten ze doen wat ze moeten doen.

Maar conclusie 300 lln keer 5 foto's waarvan 200 lln iets van het bovenstaande doen wat niet moet.. 100 echt het hebben gelezen die het goed uitvoeren.. dan de handelingen.. beoordelen..
de foto's die ik wil gebruiken, per klas, dus het word ook nog een persoonlijk spel per klas.. waar ik hoop ik nog jaren plezier van kan hebben..
ze kopiëren, ze verplaatsen naar een andere map waar ze dan een nummer moeten krijgen..  en ook nog een foto met het nummer en wat het is.. dan nog de voortgangslijst invullen.. cijfer in eigen lijst en in magister.. nog soms een leuk woordje schrijven. kortom

het is een dankbare opdracht zo aan het einde van het jaar...  maar het blijft leuk ergens..
zeker als het een groot succes blijkt te zijn
MAAR ik had het niet moeten doen.. wat een werk.. en wat een gedoe. ik had gewoon een andere opdracht moeten bedenken en zelf gewoon 20 foto's klaar moeten maken  en dat aan alle leerlingen sturen in plaats van ze mede eigenaar te maken van het spel wat natuurlijk heel pedagogisch en didacties verantwoord is maar wat  een put werk is.. soms zijn goede ideeën zo goed dat ze eigenlijk bij voorbaat al niet goed zijn...maar dat merk je pas als je midden in het proces zit en dus niet kan stoppen ermee..



woensdag 24 juni 2020

Toyboy

Sinds een tijdje zit het al tegen me te knipogen.. de titel vond ik al intrigerend.. en dat het een nieuwe serie is.. wat ik een voordeel vind want dan hoef je niet eerst tig afleveringen door van soms een uur om de serie te kunnen volgen..

Als je vanaf het begin erin stapt.. dan heb je het mooi voor elkaar denk ik dan.. 

Deze serie, ik heb geen idee of er een deel twee zal komen, maar het zal mij verbazen als dat niet gaat gebeuren.. heeft van alles in zich..  spannend verhaal, intriges etc.  Het lijkt een soort Soap maar dan weer leuker en meer van deze tijd.

Er zitten ook een paar excentrieke figuren in zoals de zoon van de vrouwelijke hoofdrolspeelster, en wat is dat een loeder.. vreselijk..  totaal verknipt die familie..

Toch blijf ik ademloos kijken. al is het alleen al wegens het snoep voor de ogen.. de mannelijke hoofdrolspeler en zijn vrienden...  het is genieten om te kijken... daar alleen al voor moet je eigenlijk kijken..

Kortom ik vind het een mooie serie op Netflix

recensie van de serie

MADRID – Het is niet de eerste keer dat de Spaanse commerciële tv zender Antena 3 en hun productiemaatschappij Atresmedia een succes boeken op Netflix. Dat deden ze al met het wereldwijde succes van ‘La Casa de Papel’ en ‘Vis a Vis’ of ‘Mar de plástico’ en nu de serie ‘Toy Boy’ die in veel landen waar Netflix te zien is een groot succes is.
‘Toy Boy’ is reeds tussen september en december 2019 in Spanje op Antena 3 uitgezonden en werd daarna aan Netflix verkocht. Zoals ook het geval was bij ‘La Casa de Papel’, was de serie in eerste instantie niet het grote succes dat men verwacht had maar met een gemiddelde van 1,1 miljoen televisiekijkers per aflevering mocht Antena 3 niet klagen.
Het echte succes is echter gekomen nadat Netflix wereldwijd begon met het streamen van de 13 afleveringen van het eerste seizoen. In Zuid Amerikaanse landen en in landen als Zwitserland, Griekenland, Israël, de Verenigde Staten en ook in Spanje wist de serie al snel in de top 10 van meest bekeken series te komen. In Nederland en België heeft ‘Toy Boy’ nog niet het grote succes van andere Spaanse series bereikt maar wat niet is kan nog komen.
De nieuwe Netflix serie die dus oorspronkelijk gemaakt werd voor de Spaanse televisie, werd zonder al te veel promotie gelanceerd bij de Amerikaanse streamingdienst maar wist dus toch zeer populair te worden. Wellicht komt dat door het verhaal of doordat Spaanstalige series op dit moment erg populair zijn bij Netflix.

Verhaal

In de serie ‘Toy Boy’ wordt het verhaal verteld van Hugo Beltrán, een jonge, knappe en zorgeloze stripper die op een ochtend na een nacht feesten wakker wordt in een zeilboot met naast hem het verbrande lijk van een man. Het blijkt de echtgenoot van Macarena Medina te zijn. Zij is zijn minnares, een volwassen en invloedrijke vrouw waar hij een passievolle, seksuele en sentimentele relatie mee heeft.
Hugo herinnert zich niets van de avond maar is overtuigd dat hij niet de dader is van deze moord. Toch wordt Hugo na een snelle rechtszaak tot 15 jaar gevangenisstraf veroordeeld. Na zeven jaar in de cel krijgt Hugo hulp van een jonge ambitieuze advocate die hem uit de gevangenis krijgt. Samen gaan ze op zoek naar de waarheid en de echte moordenaar met een spannend verhaal met veel intrige tot gevolg.
Detail is dat de rol van de hoofdrolspeler Hugo vertolkt wordt door Jesús Mosquera, ooit voetballer bij Real Betis in Sevilla.
De serie zelf en het verhaal werd door critici in Spanje bekritiseerd omdat het verhaal en acteerwerk veel missen om er een groot succes van te maken. Maar nadat Netflix de serie heeft opgenomen in het wereldwijde repertoire, is de serie toch al snel uitgegroeid tot een succes.


dinsdag 23 juni 2020

van oud naar nieuw


( fotos va het nieuwe lokaal onderaan)

Het zal even wennen worden, ik ben erg gehecht aan een rommellokaal, met sfeer met eigenheid van de docent.. het oude lokaal was een zooitje maar de leerlingen voelden zich er thuis, genoten zichtbaar van alles en vonden het lokaal prachtig.
Veel collega's hadden het er over, dat het lokaal voor de leerlingen veel te druk was, teveel prikkels maar dat vonden de leerlingen niet. die genoten van het sfeertje, zelfs de geur die er hing, door de kleding, door het tapijt.. gaf toch wel iets van wat het vak was.

Mensen die in het theater werken weten dat om oude kleding altijd een geur hangt, maar ook weten ze dat het niets te maken heeft met schoon of niet schoon, maar dat het iets is wat Theater is. de geur van grime, van alles wat magisch is..prachtig
Mijn lokaal was kleurrijk overal posters van voorstellingen die leerlingen bewonderden maar die ik ook gebruikte in lessen als voorbeeld.

Alles in mijn lokaal was er niet voor niets het was er.. het moest er zijn en zo hoorde het. het was compleet. het was soms een chaos maar dat maakte juist het lokaal tot het lokaal

Op open dagen, vooral de laatste twee jaar kwamen de vragen wat gebeurd er met het lokaal, blijft het podium, gaat er veel veranderen, blijven de stoelen die uniek zijn en noem maar op..
ik kon dan alleen maar antwoorden ik weet het niet, het zal strak worden en mooi.... maar hoe geen idee.

Gaande weg het proces bedacht ik me dat een podium niet handig is,  het neemt teveel ruimte in, de plek is onlogisch, dus dat werd geschrapt, het zal een speelvlak worden. daarnaast mochten de stoelen mee, maar ze moesten wel  een ander onderstel om te voorkomen dat de vloer zou worden beschadigd. maar ook dat werd anders, bij een poging de eerste stoel te  ontdoen van het onderstel. braken ze al doormidden, de stoelen zijn op.. zijn af dus die gaan niet mee,.. maar met de belofte dat we de nieuwe stoelen weer door leerlingen laten verven en lakken zodat er weer mooie stoelen staan in het strakke gebeuren.... daarnaast  zal er compleet een andere lichtsysteem komen, boxen op een andere manier. maar ook en dat was ik bijna vergeten ik krijg een soort van cockpit waar ik licht en geluid kan bedienen. wat wil een mens nog meer..  dit.. kortom het ziet er prachtig uit alleen moet nu in het lokaal nog mijn sfeertje komen, mijn stijl en  zeker mijn nieuwe thuis worden..,
al moet ik eerst nog heel veel uitpakken en hopen dat er plek is.. maar dat zien we wel.. het komt zoals het komt en dat is goed.

hier nog even het oude lokaal incluis verhuisdozen etc



hieronder alvast een kleine preview van hoe het nu al is..




maandag 22 juni 2020

Banksy en mr Brainwash




Aangezien ik nu ook tegenwoordig een docent ben die heel veel moet doen, naast mijn online opdrachten mag ik ook het wonderschone vak Engels geven, wiskunde, mens en maatschappij, Nederlands en bio..   dus dat is bijzonder. Al moet ik zeggen de ene les is meer een succes dan de andere... kortom, ik zit bij veel vakken achterin, doe wat me is opgedragen en zit daar heel mooi te wezen en de orde te bewaken alsof ik er voor geboren ben.. ideaal.

Maar soms kan ik mijn kennis en één van mijn grootste passies delen met de leerlingen, die kans kreeg ik bij collega Nina van Engels, ze had een tekst over Banksy, ze was daar net als velen, waaronder ik, fan van. dus 1+1 was meteen 2, en voor we het wisten hadden we een soort van kort project uit de grond gestampt..
Ik met mijn aanvullingen en mijn kennis, Nina met haar passie voor haar vak.

Dus we begonnen met een korte inleiding, over wie nu Banksy was, ik had het prachtige boek van Chris en Rick meegenomen en de kinderen van mijn groep zaten ademloos te kijken, Nina begon aan haar kant van de klas, ( we zitten met 1 klas over 2 lokalen verdeeld, door de corona)  met een prachtige tekst met vragen over Banksy, zij had wat kunstwerken van hem gezien in New York, ik in Berlijn, London en ook  natuurlijk in de diverse musea waar ik ben geweest met streetart... de winkel van BAnksy staat nog op mijn verlanglijstje om die te bezoeken in London, dat zou zomaar deze zomer kunnen als ik er heen kan zonder dat ik eerst 14 dagen in quarantaine moet. maar dat komt dan wel.

Ik liet dus het boek zien, maar ook foto's van Banksy uit mijn eigen foto album op het internet.. Een aantal leerlingen hadden zelf al een foto gemaakt met iets van BAnksy bij de opdracht van het Schilderij bij drama online, mijn lessen.  dus er ontstond meteen bij mij het idee om ook kunst er bij te betrekken.. als zij nou een opdracht bedenken waarin ze iets met Banksy gaan doen. wie weet kunnen we tegen die tijd mijn stoelen in het nieuwe drama lokaal dan gaan bewerken en schilderen met dingen van Banksy, wat erg gaaf zou zijn.. maar dat is nog toekomst muziek, maar zou erg gaaf zijn..

Maar goed ik dwaal af, ik had ooit een dvd gekregen over Banksy, waarin ook meteen andere streetart artiesten zichtbaar waren, en het mooie is ik had heel veel foto's van deze mensen die dit maakten, dus dat kon ik de leerlingen ook mooi vertellen en laten zien met foto's.. kortom het werd een prachtige les voor ze.  wat al gauw lessen werden. 

De leerlingen genoten en door een simpele tekst, passie van twee docenten stampten we zo een prachtig project uit de grond.. gewoon door  wat te sparren, niks geen moeilijk gedoe met schemas met lesopzetten, met alles volgens de normen maar gewoon op basis van kennis, van passie  een prachtig project laten ontstaan.. waardoor de leerlingen een mooie ervaring hebben en hopelijk net als ik ..  nooit meer normaal over straat kunnen lopen, of door steden, altijd kijken naar dat wat er is maar niet iedereen ziet. zoals de space inviders.. zoals Mister Brainwas met zijn prachtige hopevolle teksten Life is  Beautiful.. en noem maar op.. van alles.    wat is het onderwijs toch prachtig als je in beweging blijft..

In de dvd, is het leuke je ziet Banksy maar dan als schaduw, maar je ziet ook van Mr Brainwash van documentaire maker ineens veranderd in een streetart artiest die miljoenen verdient.. . door gewoon te zijn






zondag 21 juni 2020

Dat was me mijn zondagje wel.... en hoe



Soms vraag ik me af waarom ik op zondagochtend opsta om 8.00 om dan naar de cross te gaan..
zondag was zon dag

Net je ogen open en je krijgt een bericht binnen met de opmerking. neem goede schoenen mee... ik denk meteen we gaan uit, dus voor ik mijn dure slangenleren zwart/witte schoenen uit het vet haalde dacht ik laat ik even navragen, wie weet gaan we uit eten met elkaar na die tijd... maar nee dus we gingen hardlopen oa.

Dus bij aankomst werd gezegd dat je geen matje nodig had, maar alleen maar kb's dus dan belooft niet veel goeds..

We kregen de les ...  pijnlijke benen voor dagen,....... nou zeg maar meteen al.
Maar goed toen iedereen was aankomen konden we beginnen met de warming up,
 rondje rennen 500 meter, daarna... 
50 kb swing,
  rondje rennen
 50 lunches l/r
 rondje rennen
50 snats met kb
 rondje rennen
50 clean met kb
 rondje rennen
50 lunches met kb boven je hoofd.

Dat was slechts de warming up
na deze ronde was ik al gesloopt.. en dacht alleen maar .. komt er ooit een einde aan , maar dat komt natuurlijk heus wel... maar toch..

nadat dit volbracht was.. gingen we over tot nog een marteling.. die dan heel lang ging duren
namelijk 2 rondjes rennen dus 1 km
50 squats
40 lunches  l/r
30 jump lunches l/r
20 jump squats...

en dit in totaal 5 rondjes

Ik moet zeggen, bij een paar van ons zag je de paniek in de ogen staan.. met name dat rennen.. maar toch. we gaan als een jekko.
In het begin liep ik met onze Benjamin senior en onze Benjamin junior, hard, maar aangezien ik wat langer doe over oa de lunches, gingen ze samen.. geen probleem, ik haalde ze vaak in.
ze wandelden. 
Op een gegeven moment hoefden we maar 1 rondje te doen maar dat is mijn eer dan te na.. dan ga ik toch volledig en doe ik alles...  het zijn er 2 dus loop ik 2.. ik geloof dat ik in totaal 4 rondjes heb gelopen. daarna was het tijd..
Toch behoorlijk wat verbrand.. en tevens ook behoorlijk gezweet.

Naar huis gegaan waar ik meteen begonnen met een nieuwe bundel ex. met alleen maar foto's met bloemen en natuur foto's met flarden.

Om 13.45 ben ik naar vriendin Heleen gelopen waar ik dan lekker thee drink en we nemen het leven door.. erg gezellig altijd.. om 16.00 ging ik dan terug met een tas vol heerlijke dingen uit de tuin van Ayaz. zo lekker.. en zo leuk.  Gelukkig heb ik Ayaz ook nog even gezien, die was nog even thuis, toch leuk om hem ook te zien zeker nu hij weer een jaar ouder is



zaterdag 20 juni 2020

wat een zaterdag met een verborgen altaartje



Het grote voordeel van het alleen wonen is wel dat je kan bedenken dat ga ik doen, en je kan er met gemak van afwijken.. ook een voordeel.... je hoeft niet te overleggen ,je hoeft niet eens te zeggen dat ga ik nu doen.. je doet het gewoon.. een klein nadeel is wel dat je dus ook de akelige klusjes in huis niet kan verdelen.. in een 1 persoonshuishouden ben  je er overal van..  en je kan niemand de schuld geven als er iets weg is.. toen ik nog katten deed ik nog wel een poging om hun de schuld te geven maar dat had geen effect die lagen er duidelijk niet wakker van. ik des te meer

Kortom ik stond op in een redelijke vroeg stadium van ontwaken.. en bedacht met ineens kom laat ik meteen mijn bed verschonen. dus dat heb ik maar een gedaan...  daarna natuurlijk de was aan, en de persoonlijke verzorging van het verhaal.

Tot dusver ging mijn plan al mis, had  namelijk bedacht dat ik dit zou gaan doen op zondag.. maar mijzelf kennende veranderd de wind verander ik soms mee , niet dat ik met alle winden mee waai maar waai vaak er tegen in. meer mijn stijl.

Daarna plan 2, de wandeling, dat was niet zo moeilijk, dat kon ik doen.. maar voor ik zover was, zat ik al na te kijken, was ik al druk met  mailtjes sturen naar een aantal leerlingen over dat ze erg achter liepen met hun opdrachten etc. kortom net weer een andere slag..maar geen punt om half 12 liep ik dan toch buiten,

Ik had een route in mijn hoofd,maar ik moest nog een kaart posten voor een vriend zijn verjaardag dus tja dan maar een andere weg..  wel heerlijk gelopen, zo door de Ridderbuurt, daarna over de golfbaan, daarna richting Zegerplas om onderweg, ik heb wel tig keer gekeken of ik het goed zag, maar in een boom zag ik ineens een crucifix hangen, zie foto hieronder. ik was er echt even stil van. zomaar ergens in het bos staat een boom waarin een crucifix hangt.. in de boom zelf..  zo mooi, dus niet op de boom maar echt in het midden van de boom.. Er draait dan van alles door mijn hoofd heen, zal iemand dat op de boom hebben gemaakt en zal de boom uit zichzelf ineens op die plek zijn gaan wijken. of is dat opgehangen in een tijd waarin het verboden was om te bidden, is er iemand overleden noem maar op.. van alles gaat er door mijn hoofd, dat is niet gek. dat ben ik heel duidelijk.. ik dwaal alle kanten op.
maar goed, ik vond het bijzonder om dit te zien, nu ben ik natuurlijk benieuwd of meer Alphenaren die wandelen dit hebben gezien.. of ben ik nu de enige die door zijn vele blikken door streetart, dit ziet.. ik ben heel benieuwd

Maar goed.. rond de plas gelopen om te besluiten toch maar wat meer van het meer  te doen dan alleen maar de halve. en dus kwam ik op een andere weg,  en ja hoor ik had op de planning om ook even naar de Rijneckeboulevard te gaan om daar naar de Action te gaan, maar terwijl ik zo liep bedacht ik me dat ik net zo goed in de Ridderhof naar de Action kon gaan.. maar ook nog even langs de Aldi voor salades dus.. tja wat doe je.. je gaat naar de Aldi, dus weer een ander plan.. maar wel leuk...  onderweg kwam ik nog een paar leerlingen tegen, dus daar even mee staan praten, erg gezellig vind ik dat. het was genieten.

Terug in huis en bedenken ik moet nog wat halen bij de jumbo dus dat ook maar meteen gedaan, ik dacht dan is dat ook af. Kwam ik nog een buuf tegen en daarmee raakte ik in gesprek erg leuk en ook prachtig om wederom te ontdekken dat we toch wel het zelfde denken  erg grappig

Thuis had ik bedacht dat ik meteen zou gaan filmen de filmpjes voor de lessen en zeker nog 2 tot 3 opa jopie's  ( uiteindelijk werden dat er weer meer, het is zo leuk om die man te spelen, de filmpjes worden ook steeds grappiger.... tenminste dat vind ik )maar goed ik zag de emmer staan voor het dweilen dus wat doe ik . juist ik ga eerst mijn huis dweilen.. terwijl ik daar mee bezig ben denk ik .. ik moet toch maar even ook meteen eten, dus de salade opgegeten buiten..   en verder aan de dweil..

Terwijl ik net zit bel.. mijn buuf en vriendin had haar sleutels vergeten dus ik heb haar maar even binnen gelaten om daarna ook nog even lekker te praten op de galerij..

nog zoveel te doen zon dag als deze.. maar ach hij glipt als zand door mijn vingers. maar dat is niet erg het is tenslotte de langste dag..
even hangen voor de tv, dan ineens een mail van de KLM dat mijn vlucht naar Berlijn is om geboekt. terwijl ik toch echt om een voucher had gevraagd dus voor je het weet ben je daar mee bezig  maar ze niet kunnen bereiken..

Ook nog  de exclusieve bundel Hou me even vast in liefde,  naar de uitgeverij gebracht, hij was al lang klaar in april maar door allerlei dwalingen nu pas kunnen regelen.. maar het gaat weer een mooi bundel worden dat is op zeker

net als de nieuwe grote bundel met de titel Nu de herfst mijn zomer aanraakt.. 















vrijdag 19 juni 2020

Stardust (film)



recensie van de film
Regie: Matthew Vaughn | Cast: Charlie Cox (Tristan), Claire Danes (Yvaine), Michelle Pfeiffer (Lamia) e.v.a. | Speelduur: 130 minuten | Jaar: 2007.

Vol cynisme en in de veronderstelling dat Stardust wederom een allegaartje zou worden dat onder de fantasynoemer het genre weer eens goed zou gaan verkrachten met een gebrek aan vindingrijkheid, was ik al na vijf minuten om. Stardust verbaasde en verraste tot de laatste minuut en mag de boeken in gaan als de redder van het genre in het post-Lord of the Ringstijdperk.

Ian McKellen levert tijdens de begintitels een gezellige voice-over af met hier en daar Gandalfiaanse trekken. Hij maakt onmiddellijk iets goed duidelijk: Stardust is geen formulefilm waarin pratende marmotten als comic relief dienen of de held als Messias wordt vereerd. Het genre zelf wordt ditmaal op de hak genomen en een betere insteek dan dit door de ‘Lord of fantasy’ zelve te laten proclameren is er eigenlijk niet. Deze prettig cynische toon blijft hangen wanneer in een de korte proloog die volgt de wereld van Stardust uitgelegd wordt: er is zoiets als de ‘normale’ wereld, waarin door meisjes uit Parijs de cancan wordt gedanst, en zoiets van ‘de andere kant van de muur’, waar prinsessen door heksen gevangen worden gehouden en luchtpiraten niets liever willen dan dansen met cancanballerina’s uit Parijs. Het object van begeerte is echter voor beide dimensies hetzelfde: een pas gevallen ster, in persona Yvaine, gespeeld door Claire Danes. Tristan, een onzekere jongeman uit een klein Engels dorpje is hopeloos verliefd op de bitchy Victoria (Sienna Miller die haar mediapersoonlijkheid speelt) en wil de gevallen ster voor haar vinden als huwelijkscadeau. In een koud paleis voorbij de muur broeden op datzelfde moment drie verlepte heksen op eenzelfde queeste de ster te vinden, aangezien dit wonderlijke schepsel hun bron van eeuwige jeugd is. Politiek getouwtrek en verschillende intermezzo’s zijn ook nog een integraal onderdeel van de film, maar behoeven verder geen uitleg, aangezien de uitwerking in de film al uitmuntend is.

Vliegende sterren en feminiene luchtpiraten: die lijken niet echt samen te gaan. Niks blijkt minder waar, want in Stardust is het combineren van genre-eigen elementen met totaal onverwachte ingrediënten tot een kunst verheven. In de openingssequentie worden de conventies al even goed onderuit gehaald, wanneer de kijker getrakteerd wordt op het meest vermakelijke Griekse koor ooit. Een vijftal blauwbloedige prinsen uit de fantasiedimensie levert als geesten – ze hebben elkaar over en weer van kant gemaakt in de hoop op de troon te belanden – commentaar op alles wat de revue passeert. Dit blijkt niet alleen een gouden vondst om de gaten in het overwegend episodische verhaal van de film mee te overbruggen, maar ook een zeldzaam vermakelijk ensemble op zich.

Een goed aangeklede cast is een van de sterke kanten van de film. Als de jonge protagonist Tristan doet de nieuwkomer Charlie Cox het uitmuntend. Hij beschikt over een charme die niet eens zozeer voortkomt uit zijn fysiek, maar eerder uit een onbevangenheid en oprecht plezier in een rol die ongetwijfeld erg veel concentratie vereiste. En daar valt dan voornamelijk een buitensporig gebruik van paardmennerij, zwaardvechterij en touwhangerij onder. Het centrale koppel is rond met de altijd fijne Claire Danes, die als gevallen ster letterlijk en figuurlijk straalt. De filmtitel zelf verwijst ook naar een Engelse betekenis van het woord, zoiets als sterrenmemorabilia. Er is geen pijn of moeite bespaard om een indrukwekkende ensemblecast van Hollywoodlegendes bij elkaar te brengen: Robert De Niro, Michelle Pfeiffer, Peter O’Toole: allen goed op hun plek en zelfs in de marge (O’Toole is hooguit drie minuten in beeld) indrukwekkend. Kortom: voor alleen de acteurs al is de film een genot om te zien.

Dat genot strekt zich echter over meerdere linies uit: het verhaal, gebaseerd op werk van Neil Gaiman en Charles Vess, is buitengewoon sterk, kent een hoog relativeringsgehalte en deelt venijnige steken uit naar vastgeroeste genreconventies. De interne logica is: ‘alles mag’, dus wordt zo’n beetje alles wat een fantasiewereld te bieden heeft uit de kast getrokken. Overdaad schaadt in het algemeen, maar voor Stardust draagt het alleen maar bij aan het kijkplezier. Omdat het bronmateriaal zo’n eigentijdse blik biedt op wat wij vandaag de dag onder amusement verstaan en voorgeschoteld krijgen, kan er tijdens elke scène, van een betoverd huis tot een spookachtig bos, met een frisse blik gekeken worden naar iets wat we eigenlijk al veel te vaak gezien hebben. Dat is bijzonder, en getuigt van de kwaliteiten van zowel het script als de visie van de getalenteerde Matthew Vaughn.

Stardust kan op talloze manieren gelezen worden, maar als allegorie voor de obsessie voor jeugdigheid in het huidige Hollywood klinkt de film het sterkst door. Pfeiffer, zelf een ongekende schoonheid van al ver in de veertig, neemt haar status als sekssymbool en rolmodel op de hak, maar ook De Niro’s onverwachte en voor een publieksfilm aardig gewaagde homoseksuele personage levert direct commentaar op alles wat Hollywood normaliter uitbuit of juist verzwijgt. Het is wellicht om deze reden dat de film ook niet echt is aangeslagen in Amerika. Het moeilijk op de markt te zetten concept van de film is in de uiteindelijke campagne nogal gladgestreken en in de trailers voor de film werd zelfs gesuggereerd dat het hier om een ordinair actiespektakel zou gaan! In Europa vindt Stardust hopelijk een wat opener publiek. Dat verdient het in ieder geval zeker.

Het gaat iets te ver om te zeggen dat de film een ware filmklassieker zal worden. Ondanks de lovende kritieken heeft de film het Amerikaanse publiek niet echt warm gemaakt en ondanks de originele insteek is de positie van de “introspectieve fantasyfilm” al ingenomen door Reiners Princess Bride. Deze topper uit de jaren tachtig is nog net ietsje beter, omdat hij een coherenter en daardoor toegankelijker verhaal te bieden had. Stardust vervult aan de andere kant wel een enorm positieve bijdrage aan de fantasymoeheid van de laatste jaren. Het inspiratieloze Chronicles of Narnia, het inmiddels zouteloze Harry Potteruniversum en het ronduit drakerige Eragon krijgen allemaal een opkalefater: dankzij Stardust is er nog hoop voor het genre! Er zijn echter donkere wolken op komst: het volgende deel van Narnia, The Seeker en misschien ook wel The Golden Compass. De wijze les die deze film in het bijzonder biedt is dat een fantasyfilm zichzelf niet te serieus moet nemen. En gezien het specifieke genre is dat niet eens zo’n heel onlogische gedachte.

donderdag 18 juni 2020

Nijmeegse 4 daagse alternatief


Al jaren gedacht ik wil de 4-daagse van Nijmegen wel een keer lopen, maar nadat ik 2 jaar geleden  de voeten zag van mijn zeer gewaardeerde vriendin en collega Laura, en de ravage die de 4 daagse aanricht, heb ik maar besloten om dit idee maar te laten varen

Zeker toen ik op de site keek en bleek dat ik dus verplicht, in verband met mijn leeftijd, de 30 km per dag moest lopen.. men houd dus daarin geen rekenschap met de conditie van mensen.. het moet wel een uitdaging blijven...  maar toch ook heb ik wel geleerd dat hoogmoed komt ten val. of te wel..
je voeten zijn een ravage met kloven, nagels die zoveel druk hebben gehad dat ze er af moeten, je tenen vol met blaren die trouwens overal zitten.. en dan maar lachen omdat het zo leuk was..
die gifbeker had ik al gauw besloten om langs mij heen te gaan.

Toen kwam ineens de uitdaging van het Ronals Macdonalds huis, 24 uur lopen met een team. je loopt afwisselend en je wandelt  een rondje door het groene hart, dus dat leek me wel wat, al twijfelde ik dat wel zou kunnen.. achterlijk natuurlijk ik heb een conditie van een beer dus natuurlijk kan ik dat, maar toch.. na lang wikken en wegen besloot ik mee te doen. ik had het nog niet gezegd en me opgeven of een week later zaten we in de Corona lochdown..  ik weet niet of het een met het ander te maken heeft maar ik dacht wel. okey en nu...

ik besloot meteen met maar te gaan oefenen met wandelen... lopen, een voorzichtige 4 kilometer vond ik al ver  en veel.. mijn hemel ik was helemaal buiten de poest.. wat een eind was dat.. totdat ik vaker ging lopen en steeds meer ging genieten van alles om me heen, de natuur, het werd een soort verslaving. mijn doel was om op zijn minst 24 kilometer in 1 keer te kunnen lopen zodat ik met het lopen gewoon de eerste twee shifts kon nemen..  zodat ik daarna naar huis kon en kon gaan slapen... en dan nog even de volgende dag een klein stukje mee te lopen. we waren met 10 man het is 120 km in totaal dus  dat is snel omgerekend 12 km per persoon maar aangezien je met 2 tallen loopt is het dus 24. net zo gemakkelijk.

Maar ja dit ging ook niet door, dus wat nu.. maar inmiddels vond ik het lopen zo lekker en zo genieten dat ik ben blijven lopen, probeerde altijd toch wel minstens 10 te lopen en probeer langzaam tegen de 24 te komen... maar dat kost wat tijd.. maar het gaat komen dat kan niet anders..  tenslotte heb ik al een keer 18 gelopen, maar dat was ook wel een mooie uitdaging voor mij..

Ineens besloot de 4 daagse van Nijmegen in samenwerking met de AD, juist die krant,  om een alternatief 4 daagse te organiseren, dit betekende dat je dus  je kon inschrijven.. en dan mag je 4 dagen je eigen routes lopen in je omgeving.. je kon kiezen uit diverse afstanden en ik heb voor veilig gekozen  10 km per dag en ik kan er natuurlijk altijd meer van maken. ik vond 4 dagen achter elkaar 20 km of 30, 40 of 50 wat veel .. .ik vond de 10 mooi als oefenstof..

Dus als het goed is kan ik na 24 juli zeggen dat ik de 4daagse heb gelopen van Nijmegen..  ik ben benieuwd of ik ook een bos gladiolen krijg als ik na de 4de dag over de finish streep loop, dat ik gehuldigd word etc.  maar dat zullen wel zien..

ik heb er zin in, heb zelfs mijn uitje naar Groningen maar verzet..   en aangezien Berlijn  toch ook niet doorgaat is dit een aardige vervanging...   denk ik