zondag 31 oktober 2021

mijn beste vriendin Anne Frank( film)

 

Eindelijk weer een keer met de filmclub naar de film geweest, door Corona en ook omdat ik het soms heerlijk vind om alleen naar een film te gaan, was het lang geleden. Dit keer dus wel mee naar  de film Mijn beste vriendin Anne Frank. Het is gek deze  titel irriteert me meteen al, krijg het idee dat het weer geldklopperij is om te verdienen aan het leven van Anne Frank. Ooit ben ik in het achterhuis geweest en dat maakte best indruk op mij, zeker als je beseft hoe ze daar leefden. Ook ben ik naar het toneelstuk geweest over Anne Frank, dat was erg indrukwekkend. Inmiddels ligt het Westerbordpad op mij te wachten, een lange afstandswandeling die door Amsterdam gaat en die eindigt in Westerbork, waar ik altijd al een keer heen wilde, maar sinds het bezoek aan Auswitsz en Sacherhauzen, vind ik dat ik hier niet achter kan blijven, dus is het pad een mooie aanleiding om dit pad te gaan lopen om zo als einddoel Westerbork te bezoeken..
 
De film werpt een heel ander licht op Anne Frank, ik dacht altijd aan een lief en onschuldig meisje, toch in deze film komt ze niet echt aardig over.. ik vond haar ronduit een kreng...  maar goed, de film laat een heel andere kant zien van de vervolging maar ook hoe het toeging in de kampen.. heel heftig.
Toch is de loyaliteit van uit schuldgevoel heel mooi weergegeven..   prachtig gedaan maar ook dat je denkt.. wat is dat diep die vriendschap al denk ik ook dat er een stuk schuldgevoel bij kwam kijken

recensie van de film:

Regie: Ben Sombogaart | Scenario: Marian Batavier, Paul Ruven | Cast: Josephine Arendsen (Hannah), Aiko Beemsterboer (Anne), Stefan de Walle (Vader Frank), Roeland Fernhout (Vader Goslar) e.a. | Speelduur: 103 minuten | Jaar: 2021

Verhalen over de oorlog gaan meestal over soldaten. Over Britse bevrijders of lokale verzetsmensen, dappere krijgers die hun leven in de waagschaal leggen in een heldhaftige strijd tegen het grootste onrecht uit de westerse geschiedenis. Zo niet Mijn Beste Vriendin Anne Frank. Dit keer richt de schijnwerper zich op het leven van het slachtoffer, Hannah, iemand die tegen wil en dank betrokken is geraakt bij deze strijd en dit onrecht. Ze probeert vooral een zo normaal mogelijk leven van een pubermeisje te leiden. Toevallig is ze ook nog eens de hartsvriendin van wat later het bekendste holocaustslachtoffer ter wereld blijkt te worden.

Anne Frank was toch vooral een doorsnee Amsterdams tienermeisje. Het is makkelijk dit te vergeten door de wereldwijde bekendheid van haar dagboek en van de rij bij het aan haar leven gewijde museum. Een doorsnee meisje dat zich vooral bezighield met jongens, buitenspelen, roddels binnen de vriendinnenclub en stiekem vieze liedjes zingen op school. Om dit te illustreren wordt het verhaal nu eens niet verteld vanuit Anne zelf, maar vanuit Hannah, wier leven vrijwel gelijk was aan dat van Anne. Alleen op enkele cruciale punten bepaalde het lot anders. Het verhaal van de één, van de ongelukkige, bleek voor de eeuwigheid. Het verhaal van de meer gelukkige werd voor altijd verbonden aan het verhaal van haar in de oorlog achtergebleven vriendin.

Nog weer een film over Anne Frank zou weinig toevoegen aan het al vaak vertelde en hopelijk nog vaak opnieuw vertelde verhaal. Door de invalshoek van een hartsvriendin te kiezen, kan het verhaal van een Joodse tienermeisje opnieuw verteld worden, met een verse blik maar zonder de authentieke kenmerken van het verhaal uit het oog te verliezen. Ook Hannah was immers Joods en Amsterdams en ook Hannah werd omstreeks dezelfde tijd naar een kamp in Bergen-Belsen afgevoerd.

Deze twee levens van Hannah, voor en na haar deportatie, worden vanaf het begin van de film door elkaar gesneden. Het zorgt voor een knappe cinematografische basis. Kleine parallellen tussen het leven in Amsterdam en dat in een kamp worden handig ingezet als brug over een diepe, brede kloof die de twee werkelijkheden verder van elkaar scheidt. De tienerruzietjes met Anne lijken ineens belachelijk onbelangrijk, terwijl ze in Amsterdam het einde van de wereld waren.

De realiteit van een tiener zo ondubbelzinnig neerzetten naast de realiteit van de Tweede Wereldoorlog is een overduidelijke handreiking naar een nieuwe generatie. Een generatie van wie ook grootouders de oorlog niet meer zelf hebben meegemaakt en voor wie de gruwelen steeds abstracter en onbekender worden. Verbaas je als bioscoopbezoeker dan ook vooral niet aan een zaal vol gefluister op momenten dat bekendheid met de historische of joods-culturele context door de film als vanzelfsprekend wordt beschouwd. Deze verbinding tussen nu en 1943 levert ijzersterke confrontaties op met hoe afgestompt je zelf kunt zijn voor de overbekende verschrikkingen van dit verhaal.

Toch blijkt het ook voor regisseur Ben Sombogaart lastig om van de gebaande paden af een nieuwe eeuw in te stappen. Het compleet onnodig in beeld gebrachte geweld uit de openingsscènes zet de toon voor een vaak te weinig subtiele verteltoon van de zeventiger. Zo zijn alle Duitsers altijd en overal ontegenzeggelijk slecht, uiteraard antisemitisch, maar meestal ook uitgesproken sadistisch of simpelweg seksistisch. Een term als razzia wordt als bekend verondersteld en naar het Dagboek en Achterhuis wordt opzichtig maar zonder uitleg geknipoogd. De drempel wordt daardoor voor een steeds groter wordend deel van het publiek onnodig moeilijk te nemen.

Juist voor dit deel van het publiek had Mijn Beste Vriendin Anne Frank een mooi nieuw hoofdstuk kunnen zijn voor wat het Dagboek van Anne Frank vanaf het allereerste begin was. Een onmiskenbaar testament van het zo gewone leven van een gewoon meisje in ongewone tijden. Het beeld van het gewone meisje kan nog steeds, inmiddels diep in de eenentwintigste eeuw, aansprekend worden weergegeven. Alleen zal de drempel naar het begrijpen van haar ongewone leven steeds vaker een flinke blijken, helemaal met de onvermijdelijke groei van de groep voor wie dit verhaal niet langer onderdeel is van een tastbare werkelijkheid.


 foto van Hanneli


Uit eten met de vrienden van de Sportschool

  


 
Afgelopen zaterdagavond zijn we met de sportclub, waar we regelmatig wat leuks mee ondernemen, dit was trouwens weer voor het eerst sinds de lockdown, uit eten geweest bij Zorba de Griek.
 
Voor mij een totaal onbekend restaurant.., ik moet altijd nog een keer eten bij het Griekse restaurant in Boskoop waar een oud leerling van mij de eigenaar van is. Ik plan het steeds in mijn hoofd maar op de 1 of andere manier lukt het niet helemaal.
Van te voren moest ik even langs bij Marco om de cadeautjes te halen voor de baby die geboren is en voor de baby die nog moet komen. Marco wilde op de fiets, ik wilde eigenlijk gaan lopen, maar het was handiger om dan met de auto te gaan, dus in de middag heb ik dan maar mijn wandeling gemaakt.

Om half 6 was ik bij Marco waar de mini Marco's mij kwamen begroeten. en die blij waren me te zien. Dus meteen maar de cadeautjes in de auto gegooid, en klaar was het.. ik naar de Griek om daar een plekje te zoeken bij het restaurant.. het weer was vreselijk dus het hoosde behoorlijk. Ook blij dat ik dus niet was komen lopen

We zaten eerst aan de verkeerde tafel, we zeiden maar dat we voor Alex kwamen, bleek later dat het op de naam Lisette stond. dus tja, wisten Marco en ik veel.., maar goed we hadden twee ronde tafels, met daar tussen in een muurtje, wat wel jammer was omdat je zo niet met elkaar kon praten over van alles, maar het was ook goed, het was zo wie zo aan beide tafels erg gezellig en leuk, we hebben vreselijk gelachen 

Het eten bestond uit een menu voor 32.50. Je kon dat menu zelf samenstellen, dus ik koos voor de andijvie feta in bladerdeeg, met daarbij de zo overbekende en vooral te hoog aangeschreven rucola sla.  ik krijg er inmiddels een sik van .. deze sla is niet meer zo lekker als hij ooit was, de nootsmaak is helemaal eruit gekweekt.. jammer..nu is het alleen een leuke versiering door het grappige blaadje.

Als hoofdgerecht had ik een bord met diverse soorten vegetarische hapjes... en gelukkig werd er ook friet geserveerd. ben ik namelijk echt gek op. kan er echt van genieten als ik friet kan eten. heerlijk.
het menu bestond uit, de bekende Griekse aardappels,  de bekende rijst met tomaten,  daarbij de bekende al eerder genoemde sla met wat variatie van slablaadjes, een heerlijke gebakken feta in bladerdeeg,  de bekende yoghurt met komkommer en knoflook, heerlijk allemaal.
 
Als toetje had ik de variatie op baklava met ijs en slagroom. heerlijk. wat een genot
tel daarbij het geweldige gezelschap dan is het duidelijk dat het wederom een geweldige leuke avond was.
 
Na het eten ben ik naar huis gegaan terwijl anderen nog even een afterparty gingen bezoeken, maar ik wilde gewoon lekker naar huis even voor de tv hangen.. lekker niets doen meer en lekker genieten van die 1 uur extra..
 

vrijdag 29 oktober 2021

eten met de unit

  

 Donderdagavond gingen we uit eten in het restaurant met de unit. Eerst hadden we een studiemiddag, nog een babyshower.. erg leuk allemaal, al merk je dat je dan ongemerkt toch heel veel eet wat je eigenlijk niet zou moeten eten. maar goed het is ook gezellig zo met elkaar om te vieren dat iemand een baby krijgt. een meisje duidelijk, dat kan niet anders volgens mij.

Tijdens de shower ben ik op een gegeven moment wel even gaan wandelen met een aantal collega's, even het hoofd leegmaken, even gewoon niets.. dus dat was wel lekker.

Om half 5 waren we welkom in het restaurant,  terwijl we onze plaats namen, werden we door de leerlingen bedient, dat vind ik altijd een feestje, zo leuk eten in het restaurant en dan de leerlingen die je in klas 1 en 2 les hebt gegeven ineens te zien stralen omdat ze in de bediening staan en dat ze koken. en dat kunnen ze geweldig goed. heerlijk en goed eten.

Het voorgerecht bestond uit een broodje dip, heerlijke warme broodjes met de bekende dip uit Alphen van de Gelaarsde kat, die hier een soort van alleenrecht op hebben, als is het recept inmiddels wel uitgelekt en heb ik het ook in mijn bezit..

Daarna kwam het  voorgerecht, voor de vegetariërs, ik dus en nog een aantal collega's die dacht dit is veel lekkerder dan wat ik kan kiezen, namelijk carpaccio met sla, wij kregen de mosterdsoep heerlijk, gevuld met diverse groentes, het was een lekker bakje soep.

Daarna kwam het hoofdgerecht, voor de vis liefhebbers een behoorlijke moot zalm, voor de vleesliefhebbers, diamant steek,  en voor de vegetariërs, een Mexicaanse schotel met een tortilla, met sausjes... en natuurlijk werd er ook patat,  gemengde groente en appelmoes bij geserveerd.. voor de vele zwangeren onder ons, want we krijgen een regelrechte babyboom,  hadden ze een broodje paddestoelenburger gemaakt.

Heerlijke combinatie en die patat. ik kan daar geen genoeg van krijgen wat ergens heel erg is.. maar is zo lekker.

Het toetje bestond uit een flensje, met een bolletje ijs, met panna cotta met wat rode vruchten en slagroom

Als afsluiting konden we thee of koffie pakken, maar aangezien het al laat was besloot ik met nog een paar collega's naar huis te gaan.Wat is het leven som eenvoudig dat je gewoon kan genieten van je collega's dat je lol hebt samen en dat het alleen maar leuk en gezellig is.. 

kortom het pad naar het restaurant is weer geopend.. en het is iets wat ik toch vaker wil doen. tenslotte waar krijg je een driegangenmenu voor 12.50

nergens toch






 

De dildo in de hoorn des tijds......

 

Tegen alle verwachtingen in.. natuurlijk wist ik dat er in de hoorn des tijds een massage staaf zat.. ik zie nog het artikel wat er toen over is geschreven... en niet eens schokkend dit is de staaf die je in de Neckermann, de Wehkamp zag staan en waar je tante van zei.. dat is heerlijk voor je gezicht... dus totaal onschuldig.. laten we eerlijk zijn.. er is een behoorlijke evolutie geweest in de winkels met de massage staaf, of te wel de dildo..

Niks schokkend meer.. ze zijn er in allerlei maten en kleuren, zelfs het aapje dat zo enorm veel opzien baarde is al niet meer schokkend.. en dan komt het.. In Alphen aan den Rijn gaat men de hoorn des tijds openen 

niets schokkends gewoon leuk om te zien wat er inzit. en dit is zoals het hoort op een publieke plek uitgestald in de bibliotheek.. alles wat uit de Hoorn des tijds , 25 jaar geleden is gestopt. is zichtbaar. en dan.. ineens is daar een gemeenteraadslid die zegt dat die massage staaf niet kan.. .. en het erge is, ik dacht meteen SGP, maar nee. .niet die. zelfs niet het CDA maar juist een man van Groen Links.. ik ben totaal van slag. waarom juist iemand van Groen Links, zit die man wel bij de goede partij. of zal het zijn omdat deze massage staaf niet is gemaakt van duurzaam materiaal, hij op batterijen werkt dat het milieu onvriendelijk is. of is het ... ja vul maar in. ik heb geen idee. maar ik vind dit hilarisch.. maar ook heel triest dat dit zelfs de krant haalt, maar dat iemand in 2021 nog zo kan denken.. 

hieronder het hele artikel

Verbijstering over bemoeizucht wethouder: ‘Nu een vibrator, straks wil hij een boek weghalen’

VIBRATOR-RELCultuur-wethouder  is buiten zijn boekje gegaan door zich te bemoeien met de inmiddels bekende massagestaaf van de tentoonstelling Hoorn des Tijds. Dat zegt een grote meerderheid van de gemeenteraad, zelfs zijn eigen partij is kritisch. ,,Dit is een beetje terug naar de middeleeuwen’.’’

DE wethouder  wil dat de vibrator uit het zicht geplaatst wordt. Het ding maakt deel uit van de expositie Hoorn des Tijds van de Alphense kunstenaar Frits Garenfeld. In 1996 vroeg hij aan jongeren om spullen in te leveren voor een tijdscapsule. Spullen die typisch voor die tijd waren.
'Back to the Middle Ages'. De Alphense cultuur-wethouder is buiten zijn boekje gegaan, aldus de gemeenteraad. © Gemeente Alphen a/d Rijn

‘Onaanvaardbaar’

Raadslid en oud-wethouder  van Nieuw Elan, de grootste partij van Alphen: ,,De wethouder had dat niet moeten doen. Gewoon, omdat hij niet over een kunsttentoonstelling gaat. Hij is buiten zijn boekje gegaan. Daar komt nog bij dat de meerderheid van de gemeenteraad er helemaal geen problemen mee heeft. En wat denkt de wethouder hoe zijn actie overkomt op de directeur van de bibliotheek? Ik kan voelen dat zij zich flink onder druk gezet voelt door de wethouder. Dit is onaanvaardbaar.”

Wat nu gebeurt is een beetje back to the Middle Ages.


,,Zo’n 25 jaar geleden kon je een vibrator zonder gêne in de tijdcapsule doen, maar nu is er dus ineens een probleem. Het is de verpreutsing van de maatschappij‘’, zegt de fractievoorzitter VVD.  ,,Die verpreutsing zie je niet alleen bij  dit soort voorwerpen, maar raakt alle kunstvormen. We hebben vrijheid van meningsuiting. Juist de kunst, de cultuur moet alle vrijheid hebben om mensen aan het denken te zetten of te prikkelen. En een massagestaaf kan zeker prikkelen, dat zie je dan maar weer.”

SGP

 De  fractievoorzitter van GroenLinks zit met de vibratoraffaire lelijk in zijn maag. ,,Wat nu gebeurt is een beetje back to the Middle Ages. Ook van de wethouder van de SGP! En wij van GroenLinks zitten hier heel anders in. Ons programma staat vol met de letters L H B T I tot en met X Y Z. Ik vermoed dat deze wethouder heeft gedacht: ik wil wethouder van alle Alphenaren zijn. Dus ook van de SGP. Het harmoniemodel.‘’

Fractievoorzitter van RijnGouweLokaal is verbijsterd. ,,Deze keer gaat het om een expositie, de volgende keer heeft iemand problemen met een boek. Gaat  de wethouder  dan ook aan de bibliotheek vragen om dat boek helemaal achterin de bieb te leggen? Uiteindelijk gaat het om vrijheid van meningsuiting. Dat is een artikel in de grondwet.‘’

 ,,Vrije geesten, kunstenaars, die zijn vreselijk belangrijk voor de samenleving’’, stelt een  D66-fractieleider . Jongeren mochten iets van die tijd in die capsule stoppen. ,,Nou, dan gaat-ie na 25 jaar open. Komt dit er uit. Dan gaan we het toch niet wegstoppen? Kom op, zeg! Waar zijn we dan mee bezig?‘’

Ook een  CDA-raadslid  vindt dat de wethouder zich er niet mee had moeten bemoeien. ,,Het is aan de maker van de tentoonstelling om het tijdsbeeld te presenteren, daar moet de politiek met zijn vinger van afblijven. Tuurlijk, hij mag er iets van vinden, zoals wij als CDA hier ook een opvatting over hebben. Maar daar had hij het bij moeten laten. Dit kan niet.’’


donderdag 28 oktober 2021

Spreuken (2016-28)

eén blik op een boek en je hoort de stem
van een ander persoon. Misschien wel van ieman
die duizend jaar geleden  heeft geleefd
Boeken lezen is eigenlijk 
gewoon tijdreizen.
(Carl Sagan)

my life is my message
(Mahatma Gandhi)

Meer nog dan ik eigenlijk toegeven wil
zij maakt het verschil
(De Poemas)

Je vergeet nooit het gezicht van
de persoon die je laatste hoop was
(Suzanne Collins)

Dingen veranderen
vrienden vertrekken
het leven staat voor niemand stil
(Stephan Chbosky)

mik op de maan
als je mist
beland je alsnog tussen de sterren
 
een vlieg is even ontembaar als een hyena
 (Raplh Waldo Emerson)
 
alleen slechte boeken hebben een goed einde.
als een boek goed is, is het einde  altijd slecht
omdat het is afgelopen
(Pseudoniem Bosch, the name of this book is secret)
 
de grootste roem in het leven ligt niet in nooit vallen
maar in telkens weer opstaan
(Nelson Mandela)
 
niks is beter dan een vriend
behalve een vriend met chocolade
(Linda Grayson)
 
 
 
 


woensdag 27 oktober 2021

30 seconden..


Afgelopen zaterdag was het eindelijk zover, De lang naar uitgeziene spelletjesavond met de buurtjes.  

Ik was natuurlijk net terug gekomen uit Malta, dus ik ben erg vroeg opgestaan om inkopen , want als je gasten krijgt wil je natuurlijk wel ook het een beetje gezellig maken.

Dus ik had drinken gehaald, wel zo leuk tegenwoordig dat je kan vragen wat iemand drinkt, dan haal je dat in huis, in plaats van dat je heel veel in huis haalt en dan drinken ze water... dus dat mag je tegenwoordig vragen. Dus dat had ik geregeld en tevens wat stokbrood met kaasjes en een zoute boter..  dus ik was er helemaal klaar voor, nadat ik de de brownies had gebakken en ze afgekoeld waren. 

om 20.00 kwamen ze er aan, de kleine lag al in bed, dus de babyfoon lag bij mij op de bank voor het bereik, en nadat we wat hadden bijgepraat gingen we aan de slag..  de mannen tegen de vrouwen.

Zoals te verwachten valt is dit spel hilarisch. zeker als iemand Bert en Ernie uit moet leggen.. gierend van de lach met elkaar.. 

Ik was behoorlijk ingespeeld in de eerste ronde samen met Jeroen, dus we versloegen met glans Fennie met Femke.. wij trots. heel trots want wij waren de kampioen.. het gekke is dat we toen niet dachten kom we houden er mee op maar wij dachten meteen, die meiden maken we nog een keer in.. nou nee dus, die meiden namen een vlucht die wonnen het tweede spel. Toch is het vreemd ik weet best veel maar als het gaat om sport of aardrijkskunde ben ik totaal de klutst kwijt, krijg ik een blanco blik, mijn hersenen gaan kraken.. zoals Fennie zo leuk zei .krrrrt krrrt krrrt.. zelfs op een simpele vraag wat ligt er onder Frankrijk.. ik heb dan geen idee. .totdat er gezegd word, vlak bij Marokko dan denk ik oh ha.. spanje.

Kortom die vragen zijn niet aan mij besteed. Maar gelukkig kwam er een derde ronde en we zaten elkaar op de hielen, we begrepen het steeds beter van elkaar. dus dat ging goed.. totdat de meiden ineens zomaar 3 gooiden en dus wonnen.. 

eindstand 2-1 voor de dames. .dus dat word een avondje revanche voor ons als mannen.. 

Aan de andere kant de lol die we hadden, het plezier etc en de gezelligheid met elkaar hier op de galerij wat willen we nog meer, dat alleen al is onbetaalbaar en meer dan leuk.


dinsdag 26 oktober 2021

NR 10 (film)

  


 Aangezien ik een groot fan ben van de films van Alex van Warmerdam, besloot ik dinsdagavond naar zijn nieuwste film te gaan. Deze film intrigeerde me enorm, mede omdat ik erg hou van het absurde wat altijd in zijn films zit. Geniale fondsen. Zo nu ook weer, vanaf het begin tot het einde geboeid zitten kijken en te genieten. Heerlijk een absolute aanrader. 
 

recensie van de film:
 
Regie: Alex van Warmerdam | Scenario: Alex van Warmerdam | Cast: Tom Dewispelaere (Günter), Pierre Bokma (Marius), Frieda Barnhard (Lizzy), Hans Kesting (Karl), Anniek Pheifer (Isabel), e.a. | Speelduur: 100 minuten | Jaar: 2021

Daar is dan de tiende film van Alex van Warmerdam, met de toepasselijke titel Nr. 10. Het is alweer zes jaar geleden dat zijn laatste film Schneider vs. Bax uitkwam, maar nog steeds is de stijl van de auteur duidelijk te herkennen. Dit keer is er sprake van rivaliteit, gesteggel en affaires binnen een toneelgroep, maar dit alles is slechts de opmaat voor een tamelijk absurde en grootse wending. Als één ding zeker is in het werk van Van Warmerdam is dat er geen zekerheden zijn en niets is wat het lijkt. Nr. 10 leidt weer tot prachtige beeldcomposities, magnifieke sets, zwartgallige humor en een scenario vol onvoorspelbaarheden.

Bij een film van Van Warmerdam is het wijs om niet al te veel plot weg te geven, omdat zijn werk vaak totaal onverwachte paden inslaat. Bij Nr. 10 geldt dit vooral omdat de tweede helft totaal niet te vergelijken is met de eerste. Günter is een acteur die er een affaire op na houdt met de vrouw van zijn regisseur Karl. De dochter van Günter filmt en achtervolgt hem zonder dat hij het doorheeft. Als Karl achter de affaire komt begint hij Günter ook te achtervolgen. Dan is er nog een overbuurman die al deze achtervolgingen met iets teveel interesse waarneemt vanuit zijn raam. Het leven van Günter maakt een nog grotere verandering door wanneer een vreemde man op een brug hem op onverstaanbare manier aanspreekt.

Deze eerste helft van de film neemt de vorm van een ijzersterke thriller aan, waarbij drie mensen elkaar tegelijkertijd aan het observeren zijn. De tweede helft van de film komt vervolgens zo uit het niets dat het even wennen is aan de totaal andere genres die aangesneden worden. Nr. 10 maakt een vrij harde beweging van een in realisme geaard plot naar een verhaal waarbij de fantastische vermogens van het publiek aangesproken worden. Van Warmerdam lijkt hier expliciet met verwachtingen te willen spelen en wat een film geacht wordt om te doen. Wanneer deze wending eenmaal geaccepteerd wordt, is de uiteindelijke ontknoping dan ook meer dan de moeite waard.

Van Warmerdam laat met zijn tiende film maar weer eens zien dat hij niet makkelijk in een hokje is te stoppen. Nr. 10 overstijgt elke soort genre-indeling en valt zelfs niet geheel als een typische Van Warmerdam te omschrijven. De absurde wendingen die zijn films maken zijn vaak nog gegrond in een bepaald realisme, het leven hangt immers van toevalligheden aan elkaar. In Nr. 10 wordt definitief afgerekend met dit realisme, maar wel op een manier die enkel te beschrijven is als des Van Warmerdams. Zoals ook in het toneelstuk in de film wordt gezegd: "alles is zoals het vroeger was, of gek genoeg heel anders." Het is een waar genoegen om zijn radicale visie op cinema in deze tegenstrijdige film tot uitvoer te zien komen.



maandag 25 oktober 2021

malta dag 5 ( terug naar huis)

 

Vandaag alweer terug.. nu word het een spannende reis, want we moeten in Zurich overstappen en hebben daar een uur de tijd voor. dus ik ben benieuwd of we onze vlucht halen.. anders zien we het dan wel weer...
Gisteren tijdens het inchecken ging het bij air malta perfect, we hadden meteen onze boardingpass dus dat was geregeld, maar de KLM deed moeilijk, heel moeilijk, we kregen helaas geen boardingpass, wel ingecheckt maar geen boardingpass, we moeten ons melden bij de incheckbalie op Zürich om deze kaart te krijgen… tel uit.. we hebben 45 minuten, dus van het vliegveld af, en dan meteen door naar de KLM, weer door de douane en rennen naar de KLM om aan boord te komen… ik heb nog geprobeerd om de KLM te bereiken maar die zijn onbereikbaar blijkt wel. In ieder geval via whats app en de Messenger, dus maar ff bellen nog. 

Kan wel stellen dat dit niet goed is voor je nachtrust.. gelukkig gaat er altijd nog een trein geval van nood. 

Gisteren heerlijk gegeten pizza met een salade caprices, alleen lag er weinig mozzarella op het bord wel heel veel rucola.. inmiddels is deze sla soort zo door geteeld dat het net als bij rashonden, de smaak er af is, niet van die honden , die zijn vaak zwakker en krijgen vaker gebreken. Jammer.

Daarna onze nieuwe hobby, een heerlijk ijsje bij de speciale ijswinkel twee bollen voor 5,50 maar dat zijn ook echte bollen. Heerlijk. We werden geholpen door een vrolijke jongeman van wie dit zijn eerste werkdag was.. prachtig, 

Thuis in het hotel begonnen met inpakken, ik laat op Malta geen koffer achter maar wil zeker nog een keertje terug, omdat er nog zoveel te zien en te ontdekken is op dit eiland,
 
Deze ochtend nog even naar de Sint johns kathedraal. Volgens de boekjes een must, en het is inderdaad een moetje en toch denk ik, dat doe ik bij al die te rijk met bladgoud versierde katholieke kerken en kathedralen, waarom? Mede omdat ik weet van in hoeveel mijn grootouders geld hebben gegeven aan de kerk, ondanks dat ze dertien kinderen hadden en grof geld moesten betalen ondanks hun honger loontje om zo een plek in de hemel te krijgen.. ik hoop maar dat ze een goed plekje hebben gekregen. 

Maar voordat we naar de Sint johns gingen weer dik 45 minuten aan de lijn gehangen bij de KLM in de hoop dat ik een antwoord kreeg op mijn vraag. Alle kanalen bewandeld, maar nergens ook maar reactie. 

Totaal gefrustreerd hierover, maar goed we gingen na de St johns kathedraal even nog shoppen daar heb ik toch nog 2 engeltjes gekocht voor in mijn vogeltjes engeltjes kerstboom, een zilveren en een glazen met witte en zilveren streepjes. 
Kortom dat kon ook nog met gemak in de koffer. 
Daarna nog ff dwalen door de stad, bewust afscheid nemen, voor de cleaning boy geld achter gelaten en een buskaart die nog 3 dagen geldig is, zo ook een bedank kaartje waar ik in het Maltees mijn dank voor het schoonmaken heb gezet. Je leert zo snel Maltees op dit eiland… wonderlijk.. leve Google translate. 

Op het moment dat we vertrekken staat de eerder bestelde taxi er, wat een luxe. Met de taxi naar het vliegveld , soms moet je je cadeautjes  gunnen. Op het vliegveld eerst even bij het loket van air malta hoe we dat moeten doen, nou simpel we gaan niet uit niemandsland, we gaan rechtstelsels naar de gate en daar krijgen we onze boardingpass.. kortom waar de KLM uren en uren over doet, lost de vriendelijke dame binnen 10 minuten op.. klaar en done voor zover. 

Daarna wilden we enthousiast als we zijn doorlopen naar de douane, maar nee we moesten inchecken, wat we al waren, een zeer vermoeide desk medewerker, snauwde en grauwde paspoort… ik nog lief glimlachen naar ja net dat mondkapje ziet hij dat niet. Dus hij bleef chagrijnig, denk dat zijn vrienden hebben gezegd ga iets met mensen doen  is echt iets voor jou… al denk ik dat ze dachten laat hij daar grauwen en snauwen dan doet hij dat niet bij ons. Daarna riep hij, bagage op de band .. dus ik zet mijn koffer neer, slechts 8,5 kilo, hij weet niet dat in dat tasje om mijn nek zit, die heb ik er niet opgezet. Hij zei het gelukkig niet tegen Ankie, haar koffer was veel zwaarder dus ik zei alleen maar, niks zeggen maken dat je wegkomt…. Dus heb ik hem vriendelijk a Nice Day gewenst and a big smile… hij zag de humor er niet van in helaas… maar had ook niet anders verwacht. 

Wij door de douane en lekker gezeten iets te eten een salade pasta met mozzarella en tomaat en pesto. Heerlijk toetje met kwark etc. Voor het eerst weer eens echt geluncht. 


















zaterdag 23 oktober 2021

malta dag 3


 het begint te wennen het leven op Malta , vandaag is het een soort van stedenrondreis, we gaan 4 steden af.  Dat komt verderop in deze blog.
Gisteren heerlijk gegeten bij de verse pasta restaurant, vooraf een brusetta, daarna de pasta, met aubergine, verse tomaten, knoflook, als toetje tiramisu.  Dat slechts voor 25 euro. We kunnen dan soms slecht met de kaart betalen, maar het leven is goedkoop. Ook opvallend is dat er in de stad weinig supermarkten te vinden zijn, het is veelal groente stalletjes en souveniertjes die er zijn. Veel winkels zijn ook gesloten overdag, siësta denk ik.

Dat ik ineens geld moest pinnen was bijzonder, gelukkig wist ik nog hoe het werkte, dat scheelt een hoop. Maar ja geen portemonnaies mee, we reizen licht. Dus heb ik uit het hotel maar een menstruatie zakje mee genomen waar ik mijn geld in die.. bijzonder dat bijna niemand erger van op kijkt of men is dit gewend. Ik zei al tegen ankie, nou jij kan je lol op, je gay vriend mee met een menstruatie zakje als portemonnee. 

We gingen naar Medina, de ommuurde stad, prachtig om
Te zijn, combinatie tussen de oude stad van Barcelona en de fezz in Marokko, je ziet toch veel invloeden dan. De weg naar Medine ging vlekkeloos  de ommuurde stad prachtig om te zijn, genieten de sfeer leuk. We zijn St Pauls kathedraal in geweest  mooi en ook het museum dat er bijhoort, daar waren wel mooie dingen te zien. In medine nog even wat souveniertjes gekocht en daarna naar Rabat.. helaas viel ankie haar oog op een treintje… zo’n treintje met karren en een tractor… en dat moesten we doen.. kortom om een lang verhaal kort te maken, wat voor argumenten ik ook aandroeg, nee we gingen net dat treintje, de schaamte voorbij, maar goed wijs geworden besloten we op de achterste bank te gaan zitten van het laatste wagentje … ff terug denken aan onze verstandige keuze met de eerste keer met de bus achterin kortom stom stom stommer stomst.. we zijn geradbraakt, onze nierstenen zijn vergruisd, het kaasbroodje van gisteren wat vast zat in onze darmen kwam totaal los met alle gevolgen van doen. Dat treintje scheurde zo hard langs alles wat er te zien was, fotografische hoogtepunten dat ze het al voorbij was voor dat het verteld was… kortom na 30 minuten  geschud , gekneed en geradbraakt te zijn stonden we weer op straat. Op naar Rabat. 

Daar zijn we naar toe gelopen om de catacomben van St paul te bezoeken erg leuk om te zijn de grot waar Paulus heeft gewoond voordat hij naar Rome ging om onthoofd te worden.  Ook waren daar catacomben waar mensen verstop Zaten tijdens de oktober.  Natuurlijk zat er ook een bezoek aan vast in het museum met reliekunst, had zo zijn charme.  Daarna hebben we een super croissant gekocht en gegeten. Heerlijk om te eten.

We zagen een heel klein kerkje net een catacombe, klein maar indrukwekkend. Daarna zijn we nog naar de Catacomben van St Paul gelopen. Waar je diverser catacomben kon bezoeken. Inmiddels hadden we ontdekt dat ankie korting krijgt omdat ze senior is. Dus bij de kassa zei ik ons Abdul en ome Old, wist ff niet meer senior.. shit happens. Maar we kregen korting, en dat was heerlijk. We zijn 1 van de 16 catacomben in geweest en toen waren we het zat… zijn we maar gestopt op naar Mosta voor de kerk met de mooie koepel.

Aangekomen bij de kerk heb ik maar het hele pakket genomen, dus zowel de galerij boven zodat je het dak maar ook de vloer kon zien, we lopen veel trap in het hotel, en steeds verzuurde benen. , maar het betaald zich uit. We vlogen naar boven, prachtig uitzicht. Nog net een vreemde bezoeker uitgeprobeerd of we naar elkaar konden fluisteren via de muur maar dat lukte niet helaas. Daarna naar beneden, de kerk bekijken van binnen via de ticket ingang. We gingen via de sacristie naar de bom die gevallen is in de kerk. Daarna weer via de ingang met een munt onder de grond om te kijken naar de wold war 2 shelter een ondergronds gebeuren met allemaal spullen van mensen die daar hebben ondergedoken gezeten. Indrukwekkend zeker met de muziek van Piaf prachtig . 

Daarna op een terras in de zon kopje thee genieten, waar we besloten naar het volgende dorpje te lopen voor het kasteel, volgens het anwb de topper van Malta met Versailles achtige ruimtes en barokke tuin. Een must have seen.. dus wij erop af, de tocht ging snel 30 minuten en we kwamen aan bij de straat waar het paleis moest zijn. Helaas zagen we alleen een grote kerk en geen paleis.. wij nog, onnozel als we zijn denken dat de kerk vast het paleis is. Dus toch maar even vragen aan een meneer waar het paleis is, nou we stonden er dus voor…het was heel klein. Maar goed wij naar binnen. Bleek ineens dat het echt heel erg tegenviel. Het was maar 1 etage waar we naar boven konden. De gouden spiegelzaal was aardig maar de rest eigenlijk niet zo bijzonder. Dus wij balen, zeker als je 25 euro hebt betaald en je krijgt eigenlijk niets. 
Dus wij daarna de kelder in,helaas liepen we bijna de kleedruimtes van de obers binnen, een ober, een goedlachse man uit Spanje, wees ons de goede weg.. gierend van de lach.. geweldige man. Dus wij de kelder in, was ergens niet heel bijzonder, misschien waren we ook gewoon moe, dus daarna door de tuin gelopen om een beetje met een teleurstelling uit het paleis te vertrekken. Het is niet anders, 

Op het pleintje ons banaantje en een plakje ontbijtkoek gegeten en de bus naar Valetta gepakt, om daar een heerlijk ijsje te halen en dat nog ff te eten voordat we ons in het hotel gingen opfrissen voor het diner.

donderdag 21 oktober 2021

Malta ( dag van vertrek naar Malta)


Eindelijk gaat het gebeuren de reis waar ik al weken mee bezig ben om voor te bereiden.. lekker naar Malta.

om 6.05 werd ik wakker en besef me dat ik nog een half uurtje kan liggen voordat ik mijn bed uit moet.. en ik besef me.. wat is dit vroeg.. vreselijk vroeg zelfs...  maar ja de roep van de natuur is sterk, ik besloot dus om maar op te staan, zodat ik nog de laatste dingetjes kan doen voor ik op reis ga..

Op het laatste moment besloten dat ik toch maar mijn spijkerjack als extra meeneem, want ja je weet nooit hoe het gaat met het weer, waar dan ook..  dus ik ben nu op alles voorbereid

Met een slordige 9 kilo, wat vooral komt door de appels, de kiwi's, de nootjes en andere versnaperingen  weet ik nu al dat ik waarschijnlijk op de terugreis met 9 kilo terug ga naar Nederland.. maar je weet het nooit dat is een ding wat zeker is. 

Het inpakken viel mee, en als ik kijk hoeveel nog mee kan als je op reis gaat met een klein koffertje en handbagage dan ben ik erg blij dat dit gelukt is..  ideaal
Nou het begon al geweldig, we hadden een bus te vroeg , geen probleem, daarna moesten we helemaal naar de andere kant van het vliegveld om in te checken… maar terwijl we dat ellendige stuk  5 km hadden gelopen. We al in de rij stonden te wachten beseften we dat we al waren ingecheckt, dus we konden gewoon door de douane. Dus wij die 10 km weer terug  naar het beginpunt. Daar in de lange lange rij voor de douane, verbazend hoe snel dat dan gaat. Voor ik het wist stonden we al bij de checkpoint. Lol ankie kon haar bergschoenen aanhouden ik moest ze dus uit. Daarna door de scan, juist had mijn korte broek aan met heel veel zakken dus ik kreeg weer de bonus behandeling, werd uitvoerig betast. Daarna bleek in mijn koffer nog een creditcardmesje te zitten dus die moest ik achter laten. Het is niet anders. 
Daarna ging het lekker. We konden zo door en ff een kopje thee en ook een muffin gegeten. Bijpraten, verder praten etc. Onderweg naar de gate b35, 15 km te gaan, langs het toilet. En Dutch water getapt.    Was ff niet zo handig hierin, er staat nl een handje dat zwaait, dus ik zet mijn flesje er onder en maar zwaaien voor die knop, kreeg minimaal water.. dus ik baalde… totdat ik ff op die knop drukte en het water liep gewoon als een kraan het flesje in… grom


 De vliegreis was prima te doen,  ging sneller dan ik
Dacht. Voor we Malta echt in mochten moesten we door de Coronacheckpoort , een nieuwe ervaring dat is zeker. Jammer dat die mensen achter de balie zo vreselijk slecht Engels praten, niet te volgen. Totaal onduidelijk of ik door kon lopen of niet, maar ik bleek al weg te kunnen gaan achteraf. Er was gedoe bij een ander loket.
Naar buiten en wachten op ons transfer, deze meneer kwam wat laat maar geen punt, hij bracht ons vrolijk babbelend naar het hotel. Alleen hij was erg slecht verstaanbaar, dus ik heb veel ja en hmm gezegd maar geen idee waarop. 
Maar goed bij het hotel ging het snel, we hebben een kamer boven in het hotel, 4 trappen en dat is prima. Daarnaast is het uitzicht prachtig.

Nadat we alles hadden uitgepakt en ons geïnstalleerd hadden in onze kamers zijn we de stad in gelopen. Wat een gemakkelijke stad is dit je loopt echt overal heen en verdwaald nauwelijks.  We wilden naar de Sint johns kathedraal maar die ging al sluiten dus hebben we besloten om heerlijk door de stad te lopen. Eerst kwamen we een
Prachtige straat tegen met allemaal lampenkappen, daarna een straat vol vlaggetjes. We hebben 3 kerken Bezocht waaronder de Sint Pauls Church waar een
Stuk marmer ligt waarop Paulus is onthoofd. Indrukwekkend. Dwalen door deze prachtige stad stonden we ineens voor ons hotel, dus zijn we even het parkje ingelopen waar we heerlijk hebben gezeten om daarna op zoek te gaan maar een Italiaan om te eten. Nadat we 2 flessen water hadden gekocht, bij een bijzonder zaakje waar we dus niet konden pinnen en waar ze dachten dat we Duitsers waren , belanden we op een terras met een wiebeltafel maar het eten was heerlijk, ankie zat aan de fruit van de zee en ik aan de paddenstoelen risotto. Daarna een ijsje handgemaakt chocolade ijs… slechts 1 bolletje.heerlijk. Daarna terug naar het hotel gelopen om nog ff bij de straat net de lampenkappen langs te gaan die nu licht gaven, daarna naar de lichtbrug om nog even bij de fontein te kijken . Prachtige dag deze dag 


malta dag 4


Toch gaat zon reis snel.. je bent er en voor je het weet ben je alweer de laatste dag aan het volmaken.

Gisteravond tijdens het toilet maken om te gaan eten klopt ankie aan mijn deur, er zat een boe in haar kamer. Zoals ze het vertelde  was het hilarisch ik dacht natuurlijk meteen aan een duif, maar het bleek een roodborstje te zijn. Dus ik de kamer in en het roodborstje eerst uit de badkamer. Verdreven, daarna nadat ik natuurlijk een foto had gemaakt, het vogeltje uit de kamer. 
Helaas had het vogeltje in paniek, wat inbrekers ook vaak doen zijn ontlasting gedropt ergens de spanning dus moest het bed verschoond. Omdat we toch nog moesten eten hebben we meteen het laken meegenomen en deze bij de receptie afgegeven, de man keek verbaasd dacht eerst dat het vogeltje in het laken zat, zo slecht is mijn Engels ook. Weer niet. Maar nadat ik de foto liet zien zei hij liefdevol ach een Robin .. Engels voor een roodborstje, die man blij weer iets speciaals meegemaakt om thuis te vertellen.

Het eten was prima, geloof dat de aubergine hier erg geliefd is, zit in elk vegetarisch gerecht. We hadden een salade extra besteld en friet. De salade leek in de beschrijving vegetarisch. Maar toen het kwam zat er een homp vlees op wat dus een speciaal Maltees worstje bleek te zijn., maar dan open gesnedenen. Dat konden we er gemakkelijk vanaf halen dus dat scheelde een hoop. De friet hebben we nooit gezien. Terug in het hotel eerst het laken gehaald, daarna de 4 trappen op naar boven, eitje .

Vandaag op naar Gozo, een klein eiland met ook twee tempels. 
Tijdens de bootreis waren we vooral gericht op het beeld van Paulus die we ook hebben gezien aankomst op gozo konden we meteen een bus pakken die ons naar het station in de stad bracht, vandaar uit naar de tempels, indrukwekkend deze tempels, wederom onbegrijpelijk dat dit dor mensen handen is gemaakt. Daarna naar de oudste windmolen in Gozo, de kerk bezocht en terug naar Victoria in een bus net een Buschaufeur met eem piercing in zijn lip die erg veel haast had… het kerk wel Max Verstappen in een bus.. 

In het plaatsje Victoria uitgestapt en na de Citadel gelopen, een behoorlijke uitdaging voor de benen, een behoorlijke klim. Maar boven aangekomen was het meer dan waard, prachtige sfeer, bijna Medina achting zo mooi. En sfeervol. We hebben daar eerst genoten van het uitzicht, daarna de martelkamer bezocht, heel spijtig alleen lege cellen. Daarna het natuurmuseum ook erg boeiend. Het meest erge was wel de kerk, vroeg extra entree, dus ik zei meteen 2 senior , ik ben natuurlijk bij lange na nog geen senior, en moest tenslotte ook mijn mouwen naar beneden doen, dus ik vond het terecht dat we korting kregen, toch merk je dat we veel hebben gezien en er ook erg van genieten, maar bij de zoveelste kerk denk je, alweer hangt er een vent te drogen, en weer een sereen kijkende moeder.. het is genoeg. 

Dus besloten we, nadat we twee vette hapjes hadden genomen een met kaas en de ander met groente verpakte bladerdeeg gefrituurde hap hadden gegeten dat we het met gemak aankonden, dus gingen we een route lopen uitzet anwb boekje. Prima boekje we hebben er steeds erg dankbaar gebruik van gemaakt en ik ben om, ik wil alleen nog maar die boekjes, dus we vonden een bus, stapten in en goed als we zijn, stapten we uit op de verkeerde halte. Het boekje beschreef een prachtig pleintje met een juist bijzondere kerk, die gelukkig dicht was, maar die zagen wij niet, dus wij maar via Google Maps het goede pleintje gezocht, vandaar zijn we gaan lopen, prachtig gewoon. Eerst een saai stuk daarna na het laatste huis links af en door een ruig kalksteen gebied lopen naar de kust, dat was het… maar het is gelukt, we vonden inderdaad de kust prachtig mooi die krijtrotsen, genoten.van deze tocht met de bus naar Victoria, bus naar de haven en toen met de fast Ferry naar Valletta.
Daar eerst ff naar het hotel, koffer voor inpakken. Wat geld neerleggen voor de cleaner, daarna de voorlopige laatste avond eten op Malta . 









dinsdag 19 oktober 2021

glimlachjes voor deze dag ( deel 7)

 ach omdat ze zo leuk zijn




Malta dag 2


 Gisteren was een reisdag en toch hebben we nog een stukje van Valetta bekeken,  23 graden is heerlijk om te zijn. Vandaag staat oa waar ik me het meest op verheug de ondergrondse tempel met daarbij een begraafplaats..

Moest in de avond nog wel ff de WiFicode halen om te voorkomen dat ik mijn telefoon leeg zou trekken, daarna relaxt mijn blog geschreven, de foto’s uitgezocht en even naar per seconde wijzer gekeken. Toch een stukje Nederland  op Malta.
Het bed is 1 persoons en dat is prima, wel onhandig dat ze aan het hoofd einde van het bed een wankel kastje hebben geplaatst, trouwens in Malta lijkt alles wankel, want bij elke beweging in bed, bleek het kastje te wankelen met behoorlijk veel lawaai.. arme buren. De badkamer is ook behoorlijk petit   Dit doet me denken aan Frankrijk, in Parijs net vrienden Rick en Chris met dit verschil, dat ik in deze ruimte wel gewoon me om kan draaien en niet achteruit uit de douche hoef te komen. Al zit ik hier, als ik op het toilet zit wel met mijn kin op de wasbak.. dat weer wel. Maar ach voor 50 euro per nacht hoor je mij niet klagen. Wel lastig, omdat je helemaal bovenin zit is dat je dus heel lang moet wachten op warm water, tevens is de straal zo zacht dat je je afvraagt of je wel nat gaat worden. Maar nogmaals ik heb in duurdere hotels gezeten met meer ongemak. 

 Vandaag naar de zonnetempels tevens gaan we onder de grond zoveel zin in om dit te zien en van te genieten, het gaat zeker een bijzondere dag worden. 

Het kopen van een buskaartje is al een happening, dat ellendige mondkapje en dat gebrekkige Engels en dat ze hier met betrekking tot de betalingen erg achterlopen niks niet draadloos etc alles of met kaart of met cash.. wennen erg wennen. Maar goed de bushalte vonden we, maar de bus was lastig gaat om het half uur, dus we misten en bus die we moesten hebben. Dan maar geld pinnen, lastig omdat we eindelijk een Geldtap vonden bleek deze geen geld meer had, wij terug naar de bushalte waar we gelukkig de bus hadden. We gingen achterin zitten niet handig in Malta je hebt het gevoel in een vliegtuig  in combinatie met een slechte achtbaan te zitten en dan ook nog veel luchtzakken.. de terugweg zitten wij voorin.  Het is ook akelig om steeds het gebit van mede passagiers te horen klappen want het klik systeem is hier ook nog niet bekend.

Maar de tocht hebben we overleefd, aangekomen bij de tempels, eerst koorts laten meten, daarna gingen we een zaal in waar we het ontstaan van de tempels konden zien in 3 d, dat is hier wel ontdekt, ik besef me dat bij ons ook eerst de 3 d film was voordat we contactloos konden betalen. 
De tempels indrukwekkend al was ik blij dat we eerst het filmpje zagen en ik ze al in miniatuur had gezien in leiden. Ze zijn niet groot maar wel indrukwekkend , 

Daarna lopen door de natuur richting bleu grotto erg mooi om
Te zien. Was ook een mooie wandeling. Terug net de bus naar Valletta om daar nadat we een specialiteit hebben gegeten van Malta, no fisch, no Meat, no chicken bleef het oude mannetje maar herhalen, kregen we een bol van  bladerdeeg met daarin heel veel kaas, echt heel veel kaas… de Goudse kaas fabriek is er niets bij vergeleken… het vult inderdaad goed, als een blok steen in je maag

Op naar Paola om onder de grond te gaan kijken  dus  wij naar Paolo, schattig plaatsje waar dus het hypogeum in. Eerst kregen we een filmpje met uitleg over hoe het ontdekt was, maar ook kregen we al bij begin te horen dat we geen fris mochten maken en alles in de locker moesten leggen. Ik kan niet anders zeggen dan dat het onbeschrijfelijk is dat ze een tempel onder de grond hadden net daar onder dus een
Begraafplaats waar mensen gewoon werden neergelegd en dus als compost dienden.. ik kan me de stank voorstellen daar. 

We hadden wel wat moeite gehad net het vinden van deze plek omdat we wederom niet de app begrepen maar dat is goed gekomen.  We zijn daarna eerst lekker op een terras gaan zitten om bij te komen en besloten om terug te lopen naar het hotel een route van slechts 5 km, dat is dus normaal 1 uurtje maar ha er is zoveel te zien dat we er di. Tweeuur over hebben gedaan. In hotel wat opgefrist en klaar om te gaan eten, 













maandag 18 oktober 2021

Spreuken (2016-27)

all my senses come to life
while i'm stubmling home as drunk as i
have ever been
and i'll never leave, again
cause you're the only one
(Ed Sheeran, öne).

de mensen die gek genoeg zijn om te
denken dat ze de wereld kunnen veranderen
zijn de mensen die de wereld uiteindelijk
veranderen

als het niet stormt in Nederland
dan regent het wel
(Jette van der Veldt)

de dieren die het minst op een mens lijken
zijn het meest gelukkig
(Erasmus)

make yourself at home
whine&dine, enjoy your food
let's eat and talk
with family and friends
people you love

je hebt het donker nodig
om de sterren te zien

zing een liedje voor mij
(The Lau)

je bent mooi, mooi, mooi mooi wanneer je stil bent
mooi wanneer je praat
je bent mooi, mooi, mooi mooi wanneer je wakker wordt
mooi wanneer je slaapt
(Wudstik)

zeil uit de veilige haven
ontdek, droom vind
 
remeber we're madly in lve
so ti's all right to kiss me
anytime you feel like it
(Suzanne Collins)
 
de pijn is weg, het leed geleden
wel even wennen, maar het gaat ook zonder jou
omdat ik niet mee zo ontzettend veel
niet meer zo veel, gewoon veel minder
maar helemaal niet meer van je hou
(Theo Nijland)
 
 
 
 


zondag 17 oktober 2021

was toch wel weer even lekker


 Zondagmorgen, niet echt lekker geslapen ergens kennelijk toch wat spanning voor Malta, is nieuw en dus ook spannend.. maar ook leuk.. 

Dus toen de wekker ging had ik de neiging om te denken ik ga niet, maar toch doorzetten tenslotte is het voor het goede doel. een gezond lichaam met de daarbij horende leuk dingen zoals je fitter voelen.

Ik was wat laat en daar heb ik geen excuus voor of een geldige reden ik was gewoon lui en langzaam.. maar het voordeel is dat je meteen kan beginnen.

De warming up bestond uit

10 push up

20 burpees

10 push up

daarna begon je met 30 air squats 

en dan weer 20 burpees, 10 push up

en zo verder met 40 step up, 30 airsquats..20 burpees en dan weer 10 push up

daarna 50 sit ups, gevolg weer een schuurblaar op mijn billen,  en dan weer die 30 air squats, 20 burpees en 10 push up.

Het echte werk bestond uit:

10 rondes van 10 burpees, 10 airsquats, 10 burpees en 10 situps.. en dat dus 10 rondes.. geloof me ik heb nog nooit zo gezweten voor mijn gevoel als deze ronde

Als afsluiting..  50, 40 , 30 , 20. 10

dat hield dus in..

50 frontsquats

50 push up

100 x touwtje springen

en dan steeds er 10 af totdat je klaar bent.. en dat is de hel. geloof me.. vreselijk gewoon

We hadden niet heel veel tijd meer dus ik ben tot de 30 gekomen, had nog even het idee om het toch maar af te maken maar besloot toch maar om eerder te stoppen ook omdat ik niet echt fit was leek me dit extra slim en handig

kortom de zondagochtend wod was weer een stevige en is goed gegaan gelukkig

 

zaterdag 16 oktober 2021

Exodus: Gods and Kings (film)

 

Had deze film al vaker aangekondigd zien staan maar nooit bedacht dat ik hem wel wilde gaan zien, toch nam ik hem op na een trailer en wat een mooie bijzondere film, vooral als God als een klein kind word weergegeven die niet langer wil dat mensen, zijn volk, als slaaf werken en eigenlijk degene is die aanzet tot de 10 plagen waardoor Egypte uiteindelijk  het joodse volk laat gaan...

ik vond deze film erg onderhoudend en heb er dan ook erg van genoten..

Recensie van de film:

Regie: Ridley Scott | Cast: Christian Bale (Mozes), Joel Edgerton (Ramses), Ben Kingsley (Nun), John Turturro (Seti), Aaron Paul (Joshua), Sigourney Weaver (Tuya), e.a. | Speelduur: 150 minuten | Jaar: 2014

Je zou het een zwaktebod kunnen noemen om terug te grijpen op eerder succes, maar Ridley Scott zien we graag een poging wagen. Maakte hij alleen maar weer eens iets dat in de buurt kwam van zijn iconische klassiekers. De recente poging om met Prometheus terug in het Alien-universum te duiken, stelde flink teleur. Met de spektakelfilm Exodus: Gods and Kings lijkt de Britse regisseur opnieuw te proberen om eerder werk te evenaren. Maar ook bij zijn eigen Gladiator weet hij niet in de buurt te komen.

Met name in de eerste helft vertoont deze Bijbelverfilming sterke gelijkenissen met de vijfvoudige Oscarwinnaar uit 2001. Ook hier maakt een heersende machthebber uit de Oudheid zich zorgen om zijn zoon en wil hij eigenlijk veel liever een ander als opvolger. Want mensen die macht willen, zijn het minst geschikt om het ook te hebben. Wanneer de heerser vroeg in de film sterft, blijkt hij gelijk te hebben gehad, want de troonopvolger misbruikt zijn macht en onze hoofdpersoon wordt verbannen.

Exodus begint dus als een regelrechte kopie, met een paar aanpassingen: de setting is verplaatst van het Romeinse rijk naar Egypte, keizer Commodus is nu farao Ramses en generaal Maximus is veranderd naar Mozes. Maar die gemakzuchtige herhaling hoeft op zich geen ramp te zijn. Per slot van rekening was Gladiator een uitstekende film.

Scott laat echter de sterkste elementen uit dat verhaal achterwege. De aftakeling van de hoofdpersoon, zijn wraakgevoelens en onuitputtelijke gevecht voor gerechtigheid; het heeft allemaal plaats moeten maken voor godsdienst. Mozes is aanvankelijk nog een rationele man die bijgeloof wegwuift en niets opheeft met de gelovigen in de stad Memphis, maar wanneer hij na zijn verbanning een visioen krijgt, begint hij te begrijpen dat er een pad voor hem is uitgestippeld door een hogere macht. Hij moet de honderdduizenden slaven onder Ramses bevrijden en naar een nieuw land leiden. Of eigenlijk: Mozes haalt ze op en God doet het werk.

Dat mag dan dichtbij het originele Bijbelverhaal zitten, het levert niet bepaald een interessante film op. Hoofdpersoon Mozes is voornamelijk het doorgeefluik van de Heer. Zelf doet hij niet veel meer dan zijn visioenen achterna gaan en toekijken hoe rampen zich voltrekken, zodat het volk bevrijd kan worden. In het bekendste tafereel uit het verhaal lijkt hij zelfs nog passiever te zijn gemaakt. In plaats van dat hij vanaf een rots zijn staf uitstrekt over de Rode Zee, ziet hij hoe het water vanzelf opzij begint te stromen en een pad maakt voor hem en zijn volgers.

Die scène is zo anders omdat Scott er met deze film voor heeft gekozen om de bizarre natuurfenomenen uit de Bijbel van een realistischere basis te voorzien. De bekende plagen komen niet uit het niets opzetten, maar hebben een duidelijke oorzaak. En het wegtrekkende water dat de zee in tweeën splijt, blijkt te komen doordat er een gigantische vloedgolf aan komt zetten.

Fraai spektakel levert dat op, dankzij de sterke 3D-cameravoering en Scotts oog voor detail, te zien in de hele aankleding van de film. Maar het is ook leeg spektakel. Er zit geen spanning in een verhaal dat puur wordt gedreven door een hogere macht die alle touwtjes in handen heeft.

Begin dit jaar liet Darren Aronosfky met Noah zien dat het ook anders kan. De hoofdpersoon die de wil van de Schepper moest volgen, werd gepijnigd door innerlijke conflicten. Blindelings vertrouwen in het geloof had emotionele gevolgen. Waren zulke dingen maar in Exodus verwerkt.