Bloemkool..... auotpet etc

Heel lang geleden ben ik ooit begonnen met het maken van kaartjes voor de ISK leerlingen waarop diverse dagelijkse producten staan in foto en in tekst,  en die ze moeten uitbeelden. Ik geloof namelijk erg in zien, horen, lezen en voelen, dat je daardoor woorden beter onthoud.

Dit jaar ben ik voor het eerst begonnen dat ik elke les begin met een rondje kaartjes en uitbeelden van voorwerpen, die ze dan moeten raden. Daarna moeten ze ze ook opschrijven met daarbij het voorwerp in hun eigen taal.

( leven google translate, die dan wel niet altijd het juiste laat zien maar het kan er mee door).

De leerlingen leren hier erg veel van en genieten ervan. 

Inmiddels kom ik er wel achter dat heel veel dingen die er inzitten toch wel achterhaald zijn zoals een mp3 speler. men heeft geen idee wat het is.. ik nog wel maar ja dat is de generatie. Dus heb ik besloten om weer eens de boel te  reviseren en nieuwe dingen te maken zodat het weer up to date is. Ook sommige voorwerpen kunnen wel wat moderner jasje gebruiken dus dan doen we dan ook maar.

Kortom er is werk aan de winkel. Ik ben heel druk momenteel met het knippen en plakken van foto's met name uit de reclame folders en het gaat hard. zo hard dat ik soms denk dat ik wel een soort van tweede bak kan maken

Het mooie van deze kaarten is dat ik ze dus op heel veel verschillende manieren kan gebruiken.

Soms gebruik ik ze als een spel tussen twee teams. Dan moet de ene team voor het andere team het woord uitbeelden, en als die het goed hebben, dan krijgen ze een punt.

Soms laat ik dan de dobbelsteen bepalen hoeveel punten ze krijgen, soms mogen ze kiezen, ik heb dan enveloppes met punten en dan kiezen ze als ze winnen houden of verliezen..  de punten zitten tussen -500 tot + 500.

Het geeft vaak een prachtige dynamische les het is gewoon genieten.

Ook komen er soms woorden voor die ze wel kennen maar niet precies weten hoe ze dat moeten zeggen dan krijg ik prachtige uitdrukkingen zoals bij het fietsstoeltje.. dat is ineens een stoel voor de fiets.

Of zoals ze dingen uitbeelden. een IJsbeer, is een beer en dan gaan ze zitten en zeggen ze brrr.. en doen alsof ze het koud hebben.. het antwoord ook geweldig een kouweer..

of inderdaad bloemkool, ik geef je het te doen. en wat doen zij.. juist ze beelden een rondje uit op de grond. een soort van bal. pakken ze op en gaan er aan ruiken en doen dan het eet gebaar en iedereen weet meteen wat het is.

Kortom ook bij drama word voor de ISK gewerkt aan taal en woordenkennis... en het werkt.

witte kruidnoten

Al weken verheug ik me erop.. 5 december is de dag dat ik witte kruidnoten eten mag.

Zoals al een mooi spreekwoord zegt. wie zoet is krijgt lekkers, wie stout is koopt het zelf.. dus 3 x raden wie ook dit jaar weer zijn eigen witte kruidnoten heeft gekocht.. juist deze man.

Ik hou me strikt aan mijn eetschema tenslotte wil ik toch nog steeds mijn streef gewicht halen en ook behouden. Hoeveel ik nog heb te gaan, geen idee, maar dat zie ik wel net voor de kerst als ik weer op de weegschaal ga staan.. nu weet ik het niet, ik weet wel dat mijn kleding nog steeds goed past, dat het niet te strak meer zit, ook niet na het wassen, dus dat moet goed komen zou je denken.

De pepernoten zijn al een week van te voren gekocht, je zou ze toch maar willen kopen en dat ze er dan niet zijn.. dat kan ik niet over mijn hart  verkrijgen om eerlijk te zijn.. daarvoor heb ik er teveel zin in.

Het gekke is ik weet dat ze in de kast liggen, dat ik ze zo kan pakken maar ik denk er niet eens aan. ik vergeet het, het is zo uit mijn systeem en af en toe denk ik dan ineens o ja ik heb nog witte pepernoten liggen voor 5 december.. maar ja zover is het nog niet.. dus ik taal er niet naar.

Ik weet niet hoe dat zit als ik er eentje heb geproefd maar dat zien we dan wel.. het zou me niets verbazen dat als ik ze opeet dat ik bij de tweede denk. ik ben nu al misselijk laat maar.. ik gooi ze weg. of ik breng ze naar de buuf. De buuf is gek op alles wat met chocolade te maken heeft dus dat komt dan mooi uit toch.

Kortom dit stukje schreef ik voor 5 december.. 

hoe het was  op 5 december..

aangezien we om 12.00 uit waren, heb ik eerst nog even mijn lokaal in de kerstsfeer gebracht, dit ook omdat ik weet dat ik bepaalde klassen alleen nog maar het  2x op een vrijdag heb, en ik vind het gewoon leuk als iedereen even bij drama in de kerstsfeer zit, daarna ben ik gaan hardlopen, ( 9 km toch maar, en het voelt goed, ondanks dat ik eerst geen zin had, was het heerlijk om even zo te lopen )
 even  in tussentijd nog wel even een paar dozen thee gekocht bij een speciale winkel die het dan regelt voor kantoormensen, waar ik altijd de grote enveloppen haal voor het verzenden van mijn bundels. De groot verpakkingen zijn alleen maar te halen bij de Macro en mijn pasje is inmiddels niet meer geldig helaas, dus daarom de uitgeweken dozen halen bij dit zaakje.

Na het hardlopen lag er een briefje in de bus dat ik iets moest gaan halen bij een koerierdienst. Dus ik erheen, en daar lag een prachtig pakje van Sinterklaas. met daarin een boek met de prachtige titel Dingen die je alleen ziet als je er de tijd voor neemt.  Tevens zat er een prachtig gedicht bij waardoor ik al heel snel wist wie deze Sint was. Leuk verrassing en wat een leuk cadeau.

Maar nu verder hoe het met de pepernoten ging.. nou ze zijn op, in tegenstelling wat ik dacht, heb ik steeds een klein handje vol gepakt. dus niet als een gek de hele zak meteen leeggegeten, maar af en toe een paar. Maar wat zijn die dingen zoet... en wat blijft die zoete smaak lang in je mond hangen.. ergens waren ze erg lekker en ik heb er zeker geen spijt van dat ik ze gekocht en gegeten heb.. maar om nu te zeggen dat ik ze weer moet. nou nee, eigenlijk niet.. zo lekker vond ik ze nou ook weer niet.

Kortom ze zijn in mijn buikje beland. en ik ben niet misselijk geworden maar voorlopig, tenslotte is de Sint na vandaag met stille trom vertrokken naar Spanje, maar ik hoef ze niet meer voorlopig.. het is genoeg geweest voor dit jaar..


nou de zak is leeg en wat was ik later op de avond blij met mijn bakje magere kwark met nootjes ... ik bedoel maar 

The Wall 40 year

The Wall 40 Years

40 jaar geleden kwam The Wall uit, een van de meest legendarische albums van rockband Pink Floyd. Tribute band Pink Floyd Project viert dit groots met een voorstelling die direct geïnspireerd is op de live concerten die Pink Floyd in 1980 en 1981 op basis van het album gaf.

The Wall mag je gerust zien als het magnum opus van Pink Floyd. Hoewel de band veel bekendere hits heeft, is The Wall een indrukwekkende rock opera dat grotendeels geschreven is door bassist en zanger Roger Waters. Het is een verhaal over isolement en machtsmisbruik. The Wall kwam op 30 november 1979 uit als dubbel LP en was daarna live te zien op het podium.

The Wall verscheen ook als film op het witte doek, maar toch herinnert iedereen zich toch de live show het beste. Deze was destijds groots en had geen gelijke, door het gigantische decor, projecties, qudrafonisch geluid en een kinderkoor. Nu kun je dus weer iets van die sfeer meemaken, net als 40 jaar terug!

Een aantal maanden geleden had ik deze kaartjes al besteld met in mijn achterhoofd dat ik het leuk zou vinden als Ankie mee zou gaan, mede omdat ze erg houd van deze muziek.
Toen ik haar ophaalde, was het natuurlijk wel spannend wat ze er van zou vinden. hoe ze zou reageren, maar goed ik weet ergens wel dat zij helemaal gek is van Pink Floyd, dus eigenlijk kon ik er geen buil aan vallen.. maar je weet het nooit.
Terwijl we naar Capelle aan den IJssel reden begon Ankie over the Pink Project, en vertelde ze dat ze kaartjes had gereserveerd voor hun show in Utrecht, dat ze ook naar een voorstelling ging in Gouda.. dus ik had iets van.. okey wat nu. Dus ik maakte de opmerking, Ankie ik zou de kaartjes voor |Utrecht maar afzeggen, je gaat er namelijk nu al naar toe.. Ze was erg blij en zie meteen, wat gaaf, dan zie k hem vaker en ik kan er geen genoeg van krijgen om deze te zien.. dus dat was al een gerustelling

Zoals de vorige keer was het rijden naar het Theater een klein kunstje, maar wat een puinhoop rond het museum, niet leuk meer gewoon, echt balen maar ja daar valt niets aan te doen.

We konden zo naar binnen en de show begon. ik heb vanaf het begin tot het einde van de show, exclusief de pauze, ademloos zitten te kijken, de ene nummer sprak me meer aan dan de andere, maar nu hoorde ik een keer ook echt de teksten heel goed, ze waren goed verstaanbaar, dus ik heb genoten hiervan.. het was prachtig, het prachtige nummer Mother maar ook We dont need.. etc.

Een mooie show, aangezien het een voorpremiere was, zaten er nog wat schoonheidsfoutjes in, maar het mag, de voorstelling is nog niet af en goed.... maar toch


Gelukkig heeft Ankie ook erg genoten van deze show, ze vond het prachtig net als ik .

De terugweg ging even mis we konden de uitgang van het parkeerterrein niet zo goed vinden maar gelukkig komt alles goed, gewoon dom achter iemand aanrijden in de hoop dat diegene het wel weet, ik dit geval was het zo dat diegene er ook uit moest. dus ideaal.

De terugweg ging lekker snel en we waren weer keurig terug in het Alphense..

wederom een pareltje aan de kroon van mooi momenten,

Airbag letsel

Vorige week  woensdag had ik een lotusavond waarbij we airbagletsels bespraken.

De avond begon met een inleiding over wat de gevolgen kunnen zijn van een ongeluk met daarbij de aribag die openknalt.. ik ben geschrokken hiervan.

De airbag zal heus wel zijn functie hebben, dat kan niet anders. maar toch, als je ziet wat er gebeurt in een filmpje dan is het ook nog niet zeker of je wel heel blij mag zijn met deze technologie.

De airbag knalt uit. je gaat eerst naar voren met je hoofd, daarna komt de airbag en je knalt met je hoofd tegen je stoel. een typische whiplash situatie waarbij je dus even beseft hoe kwetsbaar je bent in de auto.

Maar het is niet alleen je nek, maar ook je gezicht, zeker als je een bril draagt, kan een behoorlijke knal krijgen. De poeder die vrijkomt bij de knal is ook nog een dingetje je zit er onder, tel daarbij de verwondingen met oa bloed. dan weet je al dat je een soort van infectie hebt.

Nooit geweten dat je ook nog letsel kan krijgen aan je handen en polsen tot chemische verbrandingen toe. heel heftig vind ik dat.. maar toch alles beter dan met je kop tegen de voorruit met alle gevolgen van dien.

Wel ben ik onder de indruk van de huidige techniek in de auto's waarbij een airbag precies weet wie waar zit en welke airbags uit moeten knallen.... dat vind ik wel heel knap.. je moet ze echter wel open hebben staan het schijnt dat je ze uit kan zetten op de een of andere manier.. maar dat wil ik niet weten, tenslotte zitten ze er niet voor niets in..

Na het theoretische gedeelte moesten we aan de slag, gingen we dus spelen. erg mooie dingen gezien, ook mooi grimewerk. 

inmiddels kom ik er wel achter dat ik bij de juiste groep zit. hier leer ik meer dan ik de afgelopen jaren gedaan heb bij de vorige lotusgroep. hier gaat men echt de diepte in, men is dus goed in wat men doet hier.. en levert kwaliteit. 

Wat een heerlijke nieuwe uitdaging

hmm een unieke ervaring

Vorige week ergens kwam er een krantje in de bus waarin een boekje zat.

Meestal gooi ik die boekjes  bij het oud papier, maar dit keer ging het over mijn winkelcentrum, dus ik dacht eens kijken wat men zoals te melden heeft.

Nu bleek dit boekje, om meer mensen naar de winkels te lokken heel veel coupons te bezitten waarbij je dingen kon kopen voor gereduceerd tarief.. 

Daar ben ik altijd wel van alleen ben ik vaak te lui om die coupons uit te knippen, en nog veel erger ze mee te nemen naar de winkel, ik vergeet dat gewoon, dus ik dacht nee Nu ga je eens het echt doen.

Dus ik afgelopen zaterdagochtend naar de DA waar ik vitamine pillen D, 60 stuks voor 5.00 kon krijgen in plaats van 11.50, en aangezien ik weet dat vitamine D erg duur is is dit wel een mooi koopje, bij de notenboer kon ik voor 2,50  2,50 gram bourgondische noten krijgen, dus tja ik ben gek op nootjes en ik koop ze altijd dus waarom niet hierop ook bezuinigen en deze halen.. Toen ik ze kocht dacht ik al. hmm ze zijn gezouten en gebrand. en dat vind ik niet zo lekker. dus in mijn hoofd kwam al het plan op om deze aan mijn buuf te geven ze is ook gek op nootjes.

Daarna naar de groenteboer, gelukkig kom ik bij deze zaken vaker, dus het is nu niet net alsof ik er alleen maar kom voor de aanbiedingen. ik kom er meestal als ik iets speciaals nodig heb, dat vind ik handiger, Daar kon je voor 5 euro een hele tas vol fruit krijgen, Aangezien ik veel fruit eet dacht ik al meteen, Harry kopen en eten. geen punt.. komt goed dat weet je ook wel.

Daarna naar huis, ergens voelde dit wel lekker maar ook heel gek, ik voelde me ineens heel burgerlijk eigenlijk , maar goed de koopjes waren binnen.

Thuis meteen natuurlijk de tas met fruit bekeken en wat ik al verwacht had er zat veel in wat heerlijk is,  appels en mandarijnen, 2 kiwi,  3 bananen, 1 sinaasappel,  kortom de gewone dingen die je allemaal wel eens eet. Van de appels heb ik maar appelmoes gemaakt, is zo gedaan, alleen het schillen is even wat werk maar daarna is het prima, dus dat was gedaan, aan de buuf heb ik wat mandarijnen gegeven en een banaan en de noten dus.. verder heb ik de spullen zelf gehouden. 

Ik moet zeggen dat ik erg blij ben met deze leuke dingen. het voelt als een soort van vervroegd kerstavond.. dus eigenlijk ben ik nu zover dat ik heel blij de kerstboom kan gaan op zetten maar daar wachten we nog even mee tot het weekeinde na Sinterklaas. of wie weet dat hij al op vrijdag staat.. het begint wel alweer te kriebelen.. al besef ik ook dat het wel heel snel gaat de tijd.. het vliegt om

klappen voor Bart

 Afgelopen dinsdag hadden we voor de zoveelste jaar weer de voorstelling Klappen voor Bart, deze voorstelling gaat over pesten en schuwt geen onderwerp hierin,

Bart verteld over zijn geboorte waarbij hij ook laat zien dat hij een hazenlip heeft. Hij legt uit wat het is en dat laat hij ook zien op een foto op een redelijk groot scherm. 

vanaf groep 5 tot en met het einde van de middelbare school is hij gepest. en waarom, juist omdat hij anders was.

De voorstelling gaat via allerlei mooie scene's en verhaallijn naar een prachtig eind. 

Hij staat daar in al zijn kwetsbaarheid, hij maakt grappen, hij verteld dingen maar hij is ook hard in wat hij zegt, soms grof, de hilarische scene met de banaan waaronder het lied van Serge brikin.. heerlijk deze show.

De leerlingen had ik voorbereid op de voorstelling door de bijbehorende filmpjes te bekijken maar ook door verhalen te vertellen waarom kinderen pesten een ook waarom de kinderen gepest zijn, ik doe dit altijd via het omdenken, ik zeg erbij dat niet gepest zijn omdat ze zwak waren maar omdat ze voor de pester te sterk waren, ze wilden het gepeste kind onderuit halen om zich zelf beter te voelen. 

Ik vertel er ook bij dat een pester geen vrienden heeft, hij heeft mensen die bang voor hem zijn, die met hem meelopen, maar vriendschap heeft als basis gelijkwaardigheid en vertrouwen. Angst is geen goede basis voor een vriendschap.

Er zijn twee filmpjes die veel indruk maken op deze kinderen, de film van dumpert

 waarbij een jongen uit zijn dak gaat en ineens uitfilpt omdat hij gepest is en gooit dan een jongen op de grond die zijn been breekt.

Daarnaast laat ik ook ene filmpje zien van twee meiden die via social media een meisje pesten omdat dit toevallig naar haar vriendje keek.. totaal te zot voor woorden.. maar ik laat daar ook bij horen dat als ze goed kijken wat er nu precies gebeurt. je ziet dat de meiden van de ene gedachten naar de ander gaan, ze denken het en maken het steeds groter. gevolg dat op een gegeven moment heel internet vol staat met teksten als free sex met de foto en het telefoonnummer van dat meisje.. dat meisje heeft uiteindelijk zelfmoord gepleegd. 

Ze zijn stil en ik hoop dat het de leerlingen raakt en tot denken aanzet, dat ze beseffen hoe ze dingen vanuit een veronderstelling en invulling erg maken met alle gevolgen van dien..

De voorstelling is een absolute aanrader voor iedere school, naast dat de combi van de acteur Bart en David als licht en geluidsman al prachtig is om te zien is het geweldig om met ze samen te werken.

Elke school zou deze voorstelling in huis moeten halen, mede omdat ondanks de triestheid van het verhaal, het geen voorstelling van een slachtoffer is, maar van een winnaar.. die zijn pesters is ontstegen maar ook met veel humor worden de situaties gespeeld en gedaan.. 

onder de foto een promo voor de voorstelling

lunchen met de een oud leerling

Sinds lange tijd was het weer eens tijd om af te spreken met een oud leerling van mij die op het pad van acteren aan de weg timmert, ik ben supertrots op hem zeker omdat ik aan de wieg mocht staan van zijn carrière, en dat hij zo aan de weg timmert 

Het was even geleden wegens allerlei oorzaken, druk met veel dingen, privé dingen etc, maar eindelijk konden we elkaar zien afgelopen zondagmiddag.

Het is eigenlijk nu ik zo terug kijk een soort van bevriende acteursweekeinde, erg leuk

De ochtend had ik besteed aan de les cross xxxl. waarin we begonnen met de farmer walk, dat houd in dat je met twee zware kettlebells door de zaal loopt, daarna doe je een clean, en uiteindelijk ga je dan touwtjespringen

de opbouw was simpel.. op volgorde dus.. voor de walk, 1,. 2, 3, 4 voor de clean. was het ook 1, 2, 4, 6, 8 en voor het touwtjes springen. 40, 80, 120, 160, 200 kortom afzien, daarna gingen we over op  de wod.. van 1 keer clean met een barr, 2 push up, handrelease, en uiteindelijk 3 burpeys over de bar.. dus springen over de bar, dan burpey en dan weer springen. dit 3 keer in totaal.. maar in totaal moesten we 50 rondes. ik kan wel zeggen dat het even afzien was, maar het is heerlijk, heb wel 40  gehaald, waar ik gezien de beschikbare tijd heel trots op ben.

Maar terug naar waar deze blog over gaat.

Om 13.00 hadden we afgesproken bij De Zaak, waar we wat zouden drinken en eventueel wat lunchen. Het elkaar zien is al een feest op zich, we zitten, bestellen en raken meteen in een gesprek met elkaar, eerst even over de algemene dingen, daarna gaat het over de diepere lagen van het leven. om uiteindelijk terecht te komen bij zijn acteerwerk.. het is zo gaaf om te horen hoe goed hij gaat, hoe veel hij bereikt, maar ook hoe hij geniet van het leventje wat ik achter me heb gelaten, het spelen van rollen.. ik ben nu erg blij met mijn rol van nu het geven van drama lessen, is helemaal mijn ding, met af en toe spelen als lotus. is gewoon genieten.

Het gesprek samen gaat alle kanten op, zo kwam het ook op een tv die hij nog moest, aangezien ik een tv te koop heb staan, die ik kwijt wil, maar die niet verkoopt, een vriendin had ik hem aangeboden maar die wil hem niet omdat het scherm te klein is.. heb ik hem deze tv maar gegeven, hij moet de deur uit. ik ruim op, anders was hij bij de kringloop terecht gekomen en nu is hij op een mooiere plek lijkt mij. Het is een prima ding en je kan er nog lang mee voort, dat weet ik zeker.

Kortom het was weer een heerlijke middag waarin  we erg leuk hebben bijgepraat.. we gaan zeker snel weer afspreken, mede omdat we er beiden van genieten.

Ik hou ervan om oud leerlingen te ontmoeten in hun huidige leven maar ook om te horen hoe het gaat met ze.. tenslotte zijn ze in mijn leven gekomen en dat is goed en mooi.

Van J. naar Jessica

Zaterdagmiddag om 17.00 was de voorstelling waarin vriend Rick speelt. Sinds ik jaren geleden in contact ben gekomen met Theatergroep Babel, ben ik enthousiast over de stukken en het concept van deze groep. Het toneelgezelschap bestaat uit mensen met en zonder beperking, al werd me in deze voorstelling duidelijk dat je je kunt afvragen wie nu de beperking heeft.., ik denk stiekem de mensen die wij omschrijven als mensen zonder een  beperking. Maar ik loop vooruit op de dag

Om half 3 vertrok ik al richting het station, ruim op tijd in mijn gedachten. Al was het natuurlijk weer haastwerk, kon zo in de trein stappen die daarna meteen vertrok, kortom het was nippertjes werk. Zo aangekomen in Gouda zou ik zonder de ervaring in London meteen de klaarstaande trein in zijn gestapt. Gelukkig door ervaring wijs geworden, al stoot deze ezel zich regelmatig aan dezelfde steen en dat niet 1 keer. Las ik het bord en ja hoor de trein die er stond ging naar Den Haag. Dus ik blij, ik meteen een appel gekocht, ik was die in mijn het komt wel goed houding vergeten thuis. Ach 50 cent voor een appel is prima. Dus daarna in de goede trein gestapt en kwam ik ruim op tijd aan op centraal station in Rotterdam. Ik waande me meteen de wereldreiziger die alleen London en Berlijn had bezocht dus Rotterdam krijgt mij niet klein. Ik kende tenslotte de weg er heen. Zoals altijd komt hoogmoed ten val. Heel relaxt liep ik door Rotterdam, genoot van de mensen, het weer etc. Omdat ik toch tijd genoeg tijd had ik op het station nog in de relaxt stand een kop thee gedronken, ideaal. Dus ik liep heerlijk relaxt te dwalen. Aangekomen bij de straat waar aan de kop van de straat de kabouter staat met de budplug, ben ik die ingegaan en aangezien ik toch tijd genoeg had ben ik nog even een cd zaak in gelopen, niet dat ik iets nodig had maar gewoon leuk. Inmiddels was het 20 voor 5 dus tijd om naar het theater te gaan. Ik liep de straat in en herkende de straat niet, aangezien ik mezelf ken dacht ik nog vast de verkeerde straat, laat ik een stukje verder lopen, ook onbekend, dus Chris had net een app gestuurd met de opmerking dat ze al binnen waren en dat ze een plek vrij hielden. Waarop ik appte hoe heet die straat ook alweer waar het theater zit. Die kreeg ik. Kijken op kaarten leerde me al snel dat ik niet in de goede straat was, dat was 2 straten verder. Dus ik app terug ik kom eraan zit in de verkeerde straat.. gelukkig kent Chris mij en die kijkt daar al niet meer vreemd van op. Dus ik ben in een hardere stap naar het theater gelopen waar ik keurig op tijd was, Okey wederom nippertjes werk. Zo’n dag dus.

De voorstelling begon zoals ik gewend ben, weer een totaal andere opstelling, met weer een paar van mijn favoriete spelers in deze voorstelling, dat is al van te voren genieten.

De vormgeving is prachtig en het is 90 minuten ademloos kijken, de voorstelling bestaat uit een soort van drieluik. De titel dekt niet de lading omdat het een soort van lappendeken is waar iedere speler zijn eigen stukje laat zien. Al is er voor Jessica een mooi en groot gedeelte van de voorstelling ingeruimd maar de andere verhalen zijn net zo indrukwekkend en rakend. Het uitgangspunt is eigenlijk wat je geworden bent, wie je wilde zijn maar ook waar kom je vandaan. Mooie stukken en prachtig gedaan. Deze voorstelling vind ik een kroon op het werk van Paul Rottger, het is rond, in deze voorstelling komt alles uit de afgelopen voorstelling van afgelopen jaren samen. Het is af. Het zou zelfs een waardige afsluiting kunnen zijn van een prachtige zoektocht naar mooi en goed theater te maken.

De voorstelling heeft mij diverse keren tot tranen toe geraakt. Hij raakt door de kwetsbaarheid van de spelers, de foto waarbij het gezicht van de vader is doorgekrast door een jongen. De foto’s die een kijkje geven in privé foto’s van de spelers, prachtig maar ook beelden waarbij je het verhaal ziet van die gene, de haat die er soms is, maar ook dingen die je liever niet had geweten van een speler. Soms denk ik dat je als regisseur je spelers moet beschermen en moet zeggen die foto's maar niet. Aan de andere kant, de foto's laten zien wie je was en ook wie je nu bent..

Na de voorstelling was er wederom een maaltijd, een heerlijke rijst schotel met ingelegde groente en satesaus. het was goed. Het leuke vind ik dat de spelers het dan uitserveren. Zo komen de spelers in contact met het publiek en krijgen ze meteen ook complimenten etc. Dat is mooi want ze doen het stuk voor stuk allemaal heel goed en mooi.

Nadat ik afscheid had genomen van Rick en Chris ben ik weer terug vertrokken naar het station. Dwalen door avondlijke Rotterdam is toch wel mooi, de stad komt langzaam in kerstsfeer, heb al de eerste kerstboom gespot in een kroeg met kerstlampjes. heerlijk is dat toch dat mensen het zo mooi maken en er zo van genieten van de donkere dagen te voorzien van lichtjes.. prachtig.

Op het station liep ik eerst maar de starbucks in voor een kop thee, ik had toch nog tijd genoeg... langzaam liep ik naar het perron om daar te ontdekken dat een trein op een ander spoor een sneltrein was en niet de sprinter waar ik in zou moeten. echter.. ik had nog precies 5 minuten om deze trein te halen.. dus ik dacht zie je wel het is een op het nipppertjes dag. dus ik maar weer in de houding en met snelle pas naar dat perron.. en natuurlijk wil ik voor in de trein zodat ik gemakkelijk kan overstappen. en dat is gelukt. ik zat net met mijn kopje thee en de trein ging..

In Gouda ging het voorspoedig, ik had zo de trein te pakken.. en kon zo mee.. In de trein kwam ik een oud leerling tegen uit de isk, wat een heerlijk joch, we hebben zitten te praten en te genieten.herinneringen opgehaald.. geweldig is dat toch.. ik vond het een mooie afsluiting van een prachtige dag;

Krabben

Het overvalt je als een regenbui in mei..je staat op, je bent nog helemaal in de mood van het word en stralende dag, je loopt naar je auto en dan ineens zie je het.. je moet krabben..

Koning Winter heeft gesloten dat hij het nu wel
genoeg vind met de herfst en dat warme gedoe. we mogen weer de winter ervaren..

Het is gek het overvalt je altijd.. in mijn auto ligt een prachtig dek waarmee ik de ramen kan beschermen maar die vergeet ik altijd de eerste keer altijd om op de auto te leggen..  dus ik sta dan met mijn buren gezellig te krabben.

Natuurlijk baal ik dan even omdat ik natuurlijk weer net iets te laat uit huis vertrek waardoor ik me dus moet haasten. Dus vaak pak ik dan de spuitbus met ruitenontdooier. Ja ik weet het over slecht voor je rubbers over vette ramen maar dat neem ik voor lief omdat ik haast heb.

Wat ik vaak heel frustrerend vind is dat ik dan besluit om de avond, in de vrieskou, toch nog naar beneden te lopen en dan mijn auto voorruit te voorzien van het doekje.. en dat dan blijkt dat het niet nodig was omdat het niet heeft gevroren.. of dat je het er opdoet en dat het niet gaat vriezen maar regenen, zit je de volgende dag met een nat lapje in de auto . 

Aan de andere kant is dit ook de charme van Nederland de onvoorspelbaarheid van het weer, ik hou ervan.  Elke dag weer een uitdaging en altijd een onderwerp om over te praten. 

In mijn jonge jaren werkte ik als pompbediende bij een benzine station. Elke klant begon over het weer, had de hele zaterdag dat gesprek met ze. Alsof er niets anders was. Maar het gaf inderdaad wel. Een mooi gespreksonderwerp en zat je nooit om een praatje verlegen. 

Wolverine ( film)

Al heel lang bekend met de films over de x-men.. geweldige films van Marvel, waar ik altijd weer van geniet. De verhaaltjes zijn vaak flinterdun maar zo leuk. Afgelopen weken is er elke zondag een Marvel film op tv bij Veronica en ik vind dat genieten... wat een heerlijke films. Soms zitten er films bij die ik al ken, soms ken ik ze ook niet maar ze leuk allemaal, heerlijk. Ik zit weer ouderwets te genieten van deze films. Van mij mag het nog weken, maanden doorgaan op de zondagavond.

recensie van de film:

Regie: James Mangold | Cast: Hugh Jackman (Logan/Wolverine), Rila Fukushima (Yukio), Tao Okamoto (Mariko), Hal Yamanouchi (Yashida), Famke Janssen (Jean Grey), Svetlana Khodchenkova (Viper), e.a. | Speelduur: 126 minuten | Jaar: 2013

Zeven jaar geleden sloot actieregisseur Brett Ratner de X-Men-trilogie toch wat teleurstellend af met The Last Stand. Stripboer Marvel besloot het daarna over een andere boeg te gooien en zich aan een serie prequels en spin-offs te wagen die zich voornamelijk op individuele leden van de Xavier-clan richtten. Wolverine was het eerst aan de beurt, maar zorgde in 2009 eveneens voor een fikse domper. De plannen voor een Magneto-film werden dus voorlopig maar in de ijskast gezet. Het kwam pas echt weer goed met de mutanten toen het geslaagde First Class verscheen, waarop we volgend jaar een vervolg mogen verwachten. Marvel is echter nog niet klaar met de populaire Wolverine en huurde na het vertrek van Darren Aronofsky Walk the Line-regisseur James Mangold in voor een vervolg, dat eigenlijk geen vervolg mag heten. Chronologisch volgt het verwarrend getitelde The Wolverine namelijk op de gebeurtenissen van The Last Stand, waarin mutant Logan alias Wolverine single door het leven moet.

We vernamen al in Wolverine dat Logan al een paar eeuwen mee gaat en dat hij door de dood van zijn vader kennis maakte met zijn eigen verborgen gaven. Die hele riedel hoeft dus niet meer herhaald te worden. Mangold veronderstelt dat je dat allemaal wel weet en opent met een spectaculaire en bovenal explosieve proloog in het Nagasaki van 1945. Het is een voorbode voor de rest van dit superheldenepos dat zich nagenoeg helemaal in het hedendaagse Japan afspeelt. Logan worstelt met de dood van zijn geliefde Jean Grey waarin hij zelf een flinke klauw heeft gehad. Een mysterieuze roodharige Japanse dame weet Logan over te halen om handjes te schudden met haar baas annex vaderfiguur, de rijke magnaat Yashida die op het punt staat zijn bedrijf over te dragen aan kleindochter Mariko. De doodzieke Yashida heeft heel wat te danken aan Wolverine en biedt hem aan zijn sterfelijkheid te ruilen voor Logans onsterfelijkheid en zelfhelende vermogen.

Binnen de kortste keren zit Logan tot over zijn oren in een Japanse familievete en heeft hij gedonder met de Japanse maffia. Het grootste mankement van dit tweede Wolverine-avontuur is dat het superheldengehalte op een laag pitje wordt gezet. Logan houdt zich liever bezig met het verwerken van de dood van Jean, die om de haverklap, maar met bijzonder weinig nut zijn slaap komt verstoren. Bovendien raakt de mutant zijn gaven voor een deel kwijt en doemt de vraag op die ook al in begin jaren tachtig in Superman II en recentelijker in Iron Man 3 werd uitgespit: hoeveel superheld ben je nog als je krachten het laten afweten? The Wolverine moet het ook nog eens stellen met een uiterst magere dosis mutanten die de titelfiguur terzijde kunnen staan of juist kunnen tegenwerken.

Mangold trekt veel te veel tijd uit voordat de actie uit de opening wordt opgevolgd door naar meer smakend spektakel. Een schietpartij op een begrafenis gooit de pit er na veel oeverloos gezwets en getreuzel weer een beetje in. Maar dan nog gedraagt Wolverine zich meer als een actieheld met trekjes van James Bond dan als een mutant met ongekende krachten. Hoogtepunt naast een wederom voortreffelijke Jackman is een knokpartij op het dak van de pijlsnelle Shinkansen hogesnelheidstrein. The Wolverine werd onder meer geschreven door Christopher McQuarrie, toch de man achter The Usual Suspects. Zijn evenwichtige schrijfstijl pakt dit keer, al dan niet door toedoen van zijn medescenaristen, een stuk minder geslaagd uit. De scènes met Neerlands trots Famke Jansen voegen helemaal niets toe. Logans innerlijke worstelingen houden de boel eigenlijk alleen maar op en zullend de liefhebbers van gelikte actie een rotzorg zijn.

The Wolverine is als zesde verfilming van het X-Men-universum een vreemde eend in de bijt. Mangold probeert wat heerlijk onbekommerd vermaak had kunnen worden te rechtvaardigen met een misplaatste karakteruitwerking. Haaks hierop staat Wolverines onrealistische tegenstander die zelfs als de tijd dringt nog wel even tijd vindt om een spannend pakje aan te trekken. Na de proloog moeten we ons door saaie kost heen worstelen. Pas op de trein komt de vaart er een beetje in. De finale, met een overdaad aan speciale effecten, is echter twijfelachtig.

en de winnaar is.....

zoals ik vorige keer al schreef zijn de leerlingen van de isk bezig met een soort van onderzoek. Waar ben je goedkoper uit als je gaat shoppen voor het recept Spaghettie Bolognese... 

Ze hebben hun best gedaan, dat kan ik niet ontkennen, vol voor en enthousiasme hebben ze allemaal een winkel uitgezocht en zijn gaan rekenen en herberekenen.

Ze moesten ook gaan berekenen hoeveel tomaten er ongeveer in 5oo gram zit, dat was ff wennen maar ze kwamen eruit. Ze werden zich steeds bewuster van wat en hoeveel etc.

De leerlingen kregen van mij de opdracht hun score op te schrijven op het bord.

Waarna we het later met elkaar zouden vergelijken.

Er was 1 groepje die kwam met de totale som van 31,95 voor een maaltijd voor twee personen. Ik heb ze gevraagd of ze uit eten gingen? Nou nee dus, ze gingen zelf koken en het maken.. dus ik heb ze de tip gegeven om alles nog 1 keer goed te bekijken en alles goed op te tellen.. anders is de A&H wel heel duur.. wat dan wel heel jammer is.. voor de grootste die op de kleintjes blijft letten.. toch

Kortom ze zijn er vreselijk druk mee en vinden het leuk om te doen, ze werken zich het apenzuur lijkt het maar ik vind het prachtig zoals ze het doen

1 leerling was zo gefrustreerd dat hij stad en ommeland was afgefietst om alles te halen, bij de score bekijken bleek dat hij heeft meeste geld kwijt was van een ieder...

We hebben er ook smakkelijk om gelachen met elkaar, het is ook humor toch,.
Als de leerlingen het echt goed hebben gedaan, al twijfel ik een beetje daaraan, is de A&H volgens 1 groep de goedkoopste met 3.95, een andere groep had bij de A&H 4 euro en eentje had 16.95... groot verschil..

De Liddle is met 5 euro ook redelijk. De Jumbo is ook erg duur is er uitgerekend.. kortom de winnaar is eigenlijk uiteindelijk de Liddle, omdat als je alles van de A&H optelt dan kom je toch op meer als je het gaat delen..

Deodorant bij winderigheid

 Deodorant bij winderigheid

Eindelijk  de oplossing tegen windjes laten in het openbaar: De "Flatulence Deodorizer".  Bedacht door een zekere Brian Conant, die er een patent op heeft aangevraagd en gekregen

Waar of niet Waar?

(antwoord onder de foto's )

Het is waar, Het patent is in 2000 verleend. Maar of het ook te koop is?

( Brian Conant, voor een link naar zijn site over deze deodorant, volg de link onder de foto)

Site Brian Conant

positieve boost (13)

ik kan wel genieten van mensen die hun eigen gang gaan 

en zich niet voortdurend druk maken  om wat anderen vinden

Neem de tijd voor wat jou
diep van binnen gelukkig maakt


Onze grootste glorie zit niet in  nooit vallen
maar in opstaan iedere keer als we vallen

soms is het moedigste wat je kunt doen
niet achterom kijken
focus op waar je naar toe wilt
en ga er volledig voor


 liefde gaat niet over wat je verwacht te krijgen
maar over wat je verwacht te geven

leef je leven en vergeet je leeftijd


 Je kind zijn of haar mentale gezondheid
is belangrijker dan de cijfers op school

Het is wat het is
het was wat het was
maak je niet druk
je verandert er niets meer aan
relax


 wees de reden waarom een ander gelooft
in de goedheid van de mens


Als je de massa volgt, zal je vaak niet verder gaan dan de rest
als je alleen loopt, kom je op plekken die anderen nooit zien


Als je jezelf rijk wilt voelen
tel dan alle dingen die je met geld
niet kunt kopen

het mag weer

zo voel ik me

Een aantal trouwe volgers weten al dat ik begonnen ben met voorzichtig hardlopen, dat voorzichtig is vooral een advies van velen die geroutineerd zijn met hardlopen, mede omdat deze sport behoorlijk blesure gevoelig is. dus opbouwen zodat je spieren van zowel je benen als je lijf, en je knieën er aan wennen dat je gaat hardlopen. maar dat neemt niet weg dat ik me als ik loop, mijn hoofd vrij maak, ik loop en het gevoel heb dat ik de hele wereld aankan. Ik voel me als een goddelijke man die door de vrije natuur dartelt in volle glorie van mijn jeugd.. Af en toe vergeet ik dat dat ik er toch iets minder jeugdig uitzie dan ik me voel en voel me sterk en groot.. heerlijk. Ik ben de koning van het hardlopen..

Tijdens het lopen komen er veel dingen op in mijn hoofd, die ik dan benoem, even bij stil sta en dan het los laat. het is ook een soort van meditatie.. Eerst leg ik mezelf in mijn hangmatje en daarna gaan de benen aan het werk.. even rustig inlopen om de spieren te laten wennen en dan gaan.. om de zoveel kilometers doe ik het even rustig aan en wandel ik langzaam zodat mijn hartslag naar beneden gaat om dan weer in een langzaam tempo steeds sneller te gaan lopen.

Het bekende rondje ben ik inmiddels ontstegen en nu loop ik gewoon simpel en eenvoudig de natuur in bij mijn sportschool in de buurt. In het begin als opwarming loop ik eerst even wat rondjes om het welbekende blok om zo dan ineens naar het natuurgebied te gaan om daar mijn rest van mijn kilometers te doen. die te volbrengen

Zoals zo vaak maak ik een prachtige planning en gaat het mis.. op de 1 of andere manier. ga ik wel lopen doe ik in plaats van 4 rondjes 5, dan heb ik tenminste al 2.5 km gedaan. ga ik ineens besluiten dat ik maar eens een andere route moet gaan lopen, dus wijk ik af van wat ik wilde het natuurgebied in .. loop ik ineens zomaar richting mijn school, kom ik voor zebra paden en denk dat ik moet wachten maar op de 1 of andere manier stoppen ze al terwijl ik nog lang niet in de buurt ben.. kan ik wat van leren. ik trap meestal nog net iets harder het gas in.. maar het is lief.. kom ik over een treinovergang en geloof het of niet.. ik ben er twee tegengekomen in Alphen en allebei de keer stonden ze dus dicht.. moest ik wachten op de trein.. dat binnen 15 minuten.. tel daarbij de brug die regelmatig op vreemde tijdstippen open gaat tel dan maar je winst uit.. dan weet je genoeg, weet je meteen dat je als je in Alphen te laat komt dat je niet eens hoeft na te denken waarom dat is.. de smoezen liggen voor het oprapen.. brug. trein noem maar op.. 

Maar goed, net voor de tweede overgang, bleek ik iets in te drukken waardoor ik dus ineens mijn km kwijt was. ik wist dat ik ongeveer 1 km geleden op 3 en een halve zat, dus zou dat 4 zijn. Had mezelf voor genomen tot 5 en een half te lopen om daarna over te gaan op weer een halve te lopen.. en dan nog 1 kilometer te lopen..  het was heerlijk.. ik wilde dit keer graag 7 lopen en dat is wederom gelukt..

Ondanks dat het koud was, ging het lekker. het is even erin komen maar ik weet inmiddels wel dat ik gewoon een wat dikkere loopbroek moet kopen zodat ik ook kan lopen als het min 35 is.. maar goed dat zit in de planning. ik blijf het nog steeds leuk vinden, zeker omdat ik het vol blijf houden..

zo ziet het er echt uit naar mijn idee

ze gaan ruimte maken. en ik ook

 Ach er moet ruimte komen in mijn huis en op mijn balkon, dus probeer ik via allerlei sites mijn te veel aan boeddha beelden te verkopen..  tevens nog een tv en een tentje.. maar men is nog niet zo happig kom ik achter.. Een beeld ben ik slechts kwijt.. en dat is ook prima..  maar wie weet

er zijn veel mensen die mijn blog lezen en waarschijnlijk ook weer veel mensen kennen..  die vast wel belangstelling zouden kunnen hebben..

Laat ze dan even via een pb mij benaderen en dan regelen we de prijs.. ps het is wel allemaal ophalen , maar als ze bij de sportclub sporten waar ik ook sport dan wil ik hem ook wel meenemen..

 ps heb ook nog veel hoofden die je aan de muur kan hangen in hout en metaal en steen..  helaas nog geen foto's van.. maar ook die mogen weg..

graag veel delen deze blog..

Heinde en Ver

Afgelopen vrijdagavond was het de definitieve afsluiting van lotuskring Poeldijk. om het af te sluiten met iets goeds is er besloten dat we met elkaar als lotusgroep uit eten zouden gaan.Dit gebeurde in een soort sjieke ALL YOU CAN EAT restaurant. Dit klonk me goed in de oren en ik dacht meteen daar ga ik heen. Het is toch een stukje wat je dan voorgoed afsluit, wat je los laat en het laat gaan.

Had met lotusmaatje Marijke afgesproken dat ik haar zou ophalen in Zoetermeer, zodat we samen konden reizen. Haar vinden bij station Oost was zo geregeld, Gelukkig is Marijke wat meer bekend dan ik in Zoetermeer en Delft dus ze kon me zo via allerlei sluip en kruip door weggetjes naar Delft brengen. bij de stads grens moesten we gaan zoeken naar de parkeergarage waar we het beste de auto konden parkeren. Dat was ff een dingetje we hebben ons rot gezocht, niet wetende dat de parkeergarage eigenlijk meteen al aan het begin zit en dat je onder de grond ging via een soort van taluut.. dus we hebben daar gezocht.. Uiteindelijk uit pure ellende maar besloten om de auto te parkeren bij de Phoenix.. gevolg dat we minstens nog een kwartier moesten lopen naar Heinde en Ver, dus het restaurant deed zijn naam eer aan.

Aangekomen bij het restaurant bleek iedereen die zou komen er al te zijn, dus konden we heerlijk met elkaar bijpraten , Het eten was simpel het waren de wat beter verzorgde hapjes, niet te groot maar zelfs voor een vegetariër heel veel keus. Je kon bestellen op een briefje en dan kreeg je het hapje dat je had gekozen aangereikt door aardige doch niet altijd goed kunnen lezen personeel. Zo kon het zijn dat je ineens hapjes kreeg van tafel 47 terwijl je op tafel 57 zat, maar ook dat je jouw hapjes naar de naastgelegen tafel zag gaan. Mijn kaaskroketten, mijn geitenkaas uit de oven maar ook mijn plakjes bieten met van alles erop heb ik 3 keer kunnen bestellen . Maar het leuke is dat je dus daar van kan genieten omdat het ook zo zijn charme heeft. en ach je bent uit eten en het is leuk.
De avond vloog dan ook voorbij, maar ergens voelde je ook de gelaten sfeer van dit is echt de laatste keer dat we als groep bij elkaar zijn dit is het dan.

Het was ook goed om het op deze manier met elkaar feestelijk af te sluiten. Aangezien na dit riante etentje toch nog geld overbleef in de pot kregen we allemaal nog een bon van 30 euro, die kwam mooi uit omdat mijn prachtige witte kerstboom aan vervanging toe is. dus deze 30 euro ga ik daar in steken. zodat ik deze kerst met een nieuwe witte kerstboom  het jaar kan afsluiten, althans de kerst dan..  zodat ook voor 2020 zowel het huis als ik er klaar voor zijn..

De terugweg was het lopen na toch teveel eten prima en wel lekker, je ging meteen in de verbrand stand. en dat was ook prima. Daarna ging de terugweg lekker snel.. we waren er namelijk zo.. geen probleem  geen gedoe, het was lekker en snel..

Kortom een mooie afsluitende avond met elkaar en het is goed dat het nu afgesloten is. Een paar lotussen van kring poeldijk zijn nog actief bij diverse verenigingen, maar ook veel zijn nu echt gestopt, ze zijn lotussen soms nog wel maar dan zonder diploma, dat is natuurlijk ook een keus..  en ach die diploma heb je voorlopig niet nodig omdat je die alleen nodig hebt bij een examen van de ehbo. dus de gewone klussen kun je nu gewoon doen. al zou het me niet verbazen dat ooit dit ook gaat veranderen.. De wegen van het Oranje kruis zijn ondoorgrondelijk en onvoorspelbaar.

Moordrecht bij avond

Afgelopen donderdagavond mocht ik in Moordrecht een les geven over acteren bij de lotus groep van Moordrecht.

keurig op tijd zat ik in mijn auto om te vertrekken  naar  deze plaats. Mezelf kennende weet ik dat ik heel gemakkelijk verdwaal, ondanks dat ik  heus wel begrijp hoe kaarten werkt op de telefoon.  maar toch wel gemakkelijk verdwaal. Noem het een gave dat ik altijd op plekken terecht komt waar ik niet moet zijn.

Aangezien ik dat van mezelf weet, weet ik ook dat het handig is om ruim van te voren te vertrekken, al is het al om erger te voorkomen.

De heenweg is vaak het probleem terug lukt me altijd wel, omdat ik dan nadenk en het door heb op de een of andere manier.
Vol goede zin ging ik op weg, ik zal meteen maar melden dat ik geen last had van file's dat was al een gelukje, maar dat ik wel heel veel mensen voor me had die dachten dat er een file was omdat er meer dan 4 auto's voor ze reden.. heel bijzonder, maar ook dat heb ik overleefd

De afslag Moordrecht gevonden en wat een bijzondere weg is dat, in het donker is het wel even zoeken waar je moet zijn en ook of je de afstanden goed inschat... maar ik moet zeggen, dat ik aangenaam verrast ben over Moordrecht, moet er ook een keer overdag heen bedacht ik me, het zag er zo in het donker al aardig uit.

Terug naar het verhaal, ik had vrij snel de eerste afslag die ik moest nemen gemist ,dus dat ging al goed naar mijn idee, ik heb bovenstaande weg wel tig keer genomen voordat ik besefte dat ik gewoon de weg moest blijven volgen, Die ging niet links of rechts af maar liep met een bocht eigenlijk rechtdoor. Toen ik dat doorhad was het gemakkelijker voor mij. Dus dat kwam goed. Wat ik altijd wel een nadeel vind is dat  je dus nooit goed de huisnummers kan vinden waar je moet zijn. Gelukkig was ik op een gegeven moment, na ongeveer 6 keer dezelfde straat te zijn opgereden ineens op de goede plek. en kon ik dus de zaal in waar ik mijn les moet draaien.

In het begin is het altijd weer even wennen aan de mensen die er zijn, maar dat is omgekeerd ook het geval natuurlijk, ze moeten ook aan mij wennen. Het leuke is dat gaandeweg de tweede oefening men begon te ontdooien en ook de lol ervan in begon te zien. Men genoot zichtbaar en men begon steeds meer te lachen.

Aan het einde van de avond was het helemaal een feestje bij het emotie/letsel inspringspel. erg leuk ook.

Op de terugweg ging het helemaal lekker, zoals ik al zei, terug is nooit een probleem, dus  ik was keurig op tijd terug bij mijn huis na een heerlijke avond les geven aan een leuke groep enthousiaste mensen  van lotusvereniging Moordrecht.

het komt steeds dichterbij

Het kruipt steeds dichterbij. daar waar ik het meest tegenop zie.. waar ik voor huiver en denk waar ga ik aan beginnen maar ik weet het moet.. als ik alles passend wil maken moet ik ook die laatste heuvel nemen.. dus we halen adem en gaan het laatste stukje pakken wat we nog moeten doen..

De raamkozijnen waren zaterdag aan de beurt, de raamkozijnen in de keuken en de kamer. dan is dat ook wit.

Ik had al begrepen dat ik eerst de boel moest ontvetten met ammoniak ik ben een man van grote halen snel thuis, dus dat heb ik maar gedaan, zaterdag ochtend met nog een wat duffe kop ben ik daar maar meteen mee begonnen, met de gedachte wat af is is af en is klaar. dus niet piepen maar doen.. moest ff het ventilatorrooster verwijderen. en zoals altijd waren mijn oplaadbare schroevendraaiers leeg. dus die moest ik eerst ff weer opladen. maar dat maakt niet uit. en ooh wat een stof zit er in zon rooster.. dat is niet mijn huis in gekomen terwijl ik mijn huis 1 grote bende vind van stof altijd. het is een stoffig huis terwijl ik zo weinig stof in huis heb. maar goed misschien ligt het aan mij dat zou ook kunnen..

Maar goed de ramen ontvet,. dat moest minstens 30 minuten intrekken, dus ik ben na dat ik mezelf weer toonbaar had gekneed maar eerst even nog wat boodschappen gaan doen bij de Action, mede omdat ik zoveel dingen tegenkom die ik niet heb of niet genoeg van heb.. moest ook even hele kleine schroefjes halen voor mijn hor deur. de steuntjes waar ze op zitten zijn afgebroken, ouderdom maar ja om nu een hele nieuwe hordeur te kopen is ook nogal een ding.. dus tja dit maar even anders oplossen.

Het schuren komt later na het sporten dan heb ik waarschijnlijk net zoveel zin als nu maar dan moet ik wel. tenslotte is alles klaar ervoor.

Het doel was vandaag te gaan hardlopen maar toen ik een blik uit het raam wierp, waarvan ik dus de kozijnen moet verven.. zag ik het al regen.. dus ik heb besloten om maar op de sportschool te gaan lopen en wat buikspieren te doen. is ook nooit weg en ook wel even weer leuk want ik kom zelden nog boven namelijk mede omdat ik heel veel van die dingen doe die we beneden in de zaal doen en niet echt boven sporten. Alleen voor de thee gaan we naar boven, wel zo gezellig altijd.

Het verven op zich vind ik geen probleem, maar het hele gedoe er omheen vind ik zon geneuzel. namelijk het ontvetten, het schuren, het afplakken en dan uiteindelijk het kunnen gaan verven, het opruimen van de spullen het weer inrichten van het huis tot het droog is wachten etc.. maar ja als het klaar is ben ik blij en tevreden dat ik toch ook dat wat nog moest gedaan is.. al vermoed ik dat ook nog de verwarming in mijn woonkamer moet.. dat is nog even een dingetje... maar dat komt wel

Nou dat verven geen probleem is even een dingetje.. ik heb heel netjes alles geschuurd, alles ontvet etc.. maar bij de eerste streken dacht ik.. di gaat hem niet worden. dit ziet er niet uit.. en dat deed het ook niet, het leek wel alsof de verf niet pakte in het begin. dus ik balen. wat nu.. je hebt al een stuk gedaan en dus ophouden is geen optie.. Dapper en puur op wilskracht ben ik door gegaan, God zege de Greep en ik de kwast.. dus gaan met de handel..

Nadat ik over de eerste dip heen was, begon ik er zowaar lol in te krijgen.. dacht ik ineens dit werkt, dit gaat goed.. omdat ik erachter kwam, als ik de verf een beetje liet drogen dan ging het goed met een tweede laagje..  dus zo ben ik er uiteindelijk toch goed doorheen gerold. is het gelukt.. en zijn de kozijnen in de kamer en keuken nu ook stralend wit.. het is wel gek hoor dat als ik er eerst na keek dacht ik altijd ze zijn wit maar bij de eerste streek verf dacht ik .. mijn god ze zijn geel.. heel geel.. dus het is nu echt zover de studeerkamer.. komt eraan.

maar eerst nog alle bakken door en uitzoeken wat en hoe



hmmm weet niet of het verstandig is om mijn kozijnen en deurpost in de keuken nat af te nemen.. weet niet of de verf dan wel blijft zitten :-)

slimme meter en andere ongemakken

Een tijdje geleden kreeg ik een brief van Liander.. juist die, ik had geen idee wat of hoe etc.. al die nieuwe namen tegenwoordig, al dat fusie gedoe.. gevolg ik dacht okey het zal mijn tijd wel duren..

Het ging over een slimme meter, geen idee wat dat is.. ik denk nog in mijn onwetendheid dat is vast iets waarmee je de kachel etc automatisch kunt programmeren

Wel las ik in de brief, die ik voor de tweede keer ontving. dat als ik het nu liet doen dan was het gratis anders kost het 75 euro.. aangezien ik aan het bezuinigen ben en gewoon andere dingen wil doen dan geld uit geven aan dingen die niet eens voor mij zijn maar voor de verhuurder, besloot ik maar om die slimme meter te laten plaatsen.

Keurig de dag van te voren kreeg ik de melding dat ze zouden komen tussen 13.30 en 14.30 dus dat is mooi dacht ik nog. dan zit ik niet de hele middag thuis.. Hoe onhandig gedacht dat ze meteen om 13.30 voor de deur zouden staan. dat niet dus.. nee ze namen hun tijd.

Om 13.00 ben ik even snel een pakket gaan halen in mijn centrumpje, toen ik terug liep kwam ik de beheerder tegen die vroeg mij of ik lekkage had in mijn toilet, nou nee dus.. maar hij wilde graag even kijken. Ik zei nog tegen hem ik vind dat mijn toilet slecht doortrekt de laatste tijd.. hij spoelt niet goed weg dat is ook aan de hand met mijn afvoer in de keuken, dus dat zou met elkaar in verband kunnen staan.

Dat bleek dus juist. mijn woningbeheerder, praktisch als hij is en slim, belde meteen zijn mannetje op voor de rioleren.. Die zou het komen maken, nog dezelfde middag.. kortom alles in 1 klap opgelost en dat zou toch ideaal zijn lijkt me..

Gevolg is wel dat mijn woensdagmiddag heel anders verloopt dan ik in mijn gedachten had. ik had het heel anders in mijn hoofd maar helaas dat is niet gelukt dit keer.. Het is goed vind ik, ik had toch een vrije middag en kon dus mooi de dingen doen die ik nog moet doen.. behalve natuurlijk dat ene..  dat komt later wel.

 De man van het riool kwam heel snel gelukkig,hij kwam met een giga apparaat binnen, met allerlei toeters en bellen. en ik denk alleen maar okey laat hem maar zijn ding doen.

Hij holt de keuken in, ik moest van te voren het kastje leegruimen en meteen de boel los, hij met zijn veer erin en binnen 10 minuten klaar. Ik vond het helemaal goud en geweldig. Helemaal blij hiermee.
Dolblij dat alles weer gewoon doorspoelt en dus dat was opgelost. Net als ik afscheid neem van de man van de riolering, gaat de bel. de monteur van de snelle meter komt eraan. Hoe mooi kan je het hebben dat het zo afwisselt.
De ene man weg, de ander man binnen. en allemaal voor mij aan het werk. wat een luxe.

De man van de slimme meter begon meteen, het eerste wat hij vroeg was of mijn meterkast altijd zo leeg is.. Ja waarom niet. waarop hij zei nou er zijn een hoop mensen die er planken in maken en daar spullen opzetten etc. een soort extra bergruimte. Ik nog met mijn nuchterheid, daar heb ik nog nooit over nagedacht of aan gedacht. Hij meteen TIP.. ik daar maar meteen overheen dat ik die tip heel snel ga vergeten omdat ik het wel lekker vind dat de kast zo leeg is. Hij zei nogmaals dat dit de eerste keer is dat hij een lege meterkast tegenkomt.. ik vind dat toch wel erg leuk.

Hij heeft de meters geinstalleerd en het voordeel is dat de slimme meter alles zelf doorstuurt naar de energieleverancier en dat ik dus niets hoef te doen.  kortom ik ga heel lui worden denk ik

Blackhat (film)

Soms neem je iets per ongeluk op en dan blijkt het een film te zijn die je ademloos blijft bekijken.. komt het door de grotere tv, door het betere geluid of wat dan ook.. het is wel een feit dat ik ineens toch meer geniet van film.. Nadeel vind ik wel dat de tv ineens een wat grotere rol in mijn leven inneemt dan hij ooit heeft gedaan. Komt misschien ook wel omdat ik er niet omheen kan.. hij is duidelijk aanwezig zullen we maar zeggen..

Deze film zien was prachtig wat heb ik genoten van mooi spel, mooie actiemomenten en zeker hoe hij in elkaar gezet is.. 

ps ook te zien op Netflx zag ik toevallig

recensie van de film

Regie: Michael Mann | Cast: Chris Hemsworth (Nick Hathaway), Wei Tang (Chen Lien), Leehom Wang (Chen Dawai), Viola Davis (Carol Barrett), Andy On (Alex Trang), e.a.| Speelduur: 133 minuten | Jaar: 2014

Michael Mann kan wel weer eens een klapper gebruiken. Tot tien jaar geleden werkte de Amerikaanse regisseur aan een oeuvre vol lovend ontvangen films, maar sinds Collateral wil dat niet echt meer lukken. Miami Vice en Public Enemies zaten weliswaar degelijk in elkaar, maar maakten op zowel het publiek als de critici maar weinig indruk. Helaas gaat Blackhat het tij niet keren: Manns eerste film in meer dan zes jaar werd in de Verenigde Staten door de filmpers lauw ontvangen en door de bioscoopbezoeker genegeerd. Geheel onterecht is dat niet: Blackhat heeft zijn kwaliteiten, maar is uiteindelijk net te onbeduidend om echt te beklijven. Ondertussen beginnen de dagen van Manns hoogtepunten Heat en The Insider steeds verder achter ons te liggen.

Zoals gebruikelijk in het oeuvre van Mann wordt Blackhat bevolkt door professionals en is de hoofdpersoon de beste in zijn soort. Hier is dat de door Chris Hemsworth gespeelde hacker Nick Hathaway, die voor zijn cybercriminaliteiten een gevangenisstraf uitzit maar de kans krijgt met zijn vaardigheden zijn vrijheid terug te winnen. Wanneer een zogenaamde blackhat (een hacker met kwade bedoelingen) op afstand een kerncentrale laat ontploffen en vervolgens de beurs ontregelt, leidt dat ertoe dat een alliantie van Amerikaanse en Chinese autoriteiten Hathaway inlijft om de dader op te sporen. Dat blijkt niet een verveelde twintiger op een zolderkamer te zijn, maar eerder een kwaad genie dat de nodige passen voorloopt op zijn achtervolgers. In hun jacht op de lang buiten beeld verkerende antagonist reizen Hathaway en zijn kompanen de halve wereld af en krijgen ze het geregeld zwaar te verduren.

In de jaren negentig waren hackers met hun computerkunsten regelmatig voer voor onnozole films die enkele jaren later alweer hopeloos gedateerd aandeden. Echter, in tijden als deze waarin schurkenstaten zich op het cyberterrorisme storten, is het niet onredelijk dit thema eens vanuit een serieuze invalshoek te benaderen. Qua toon sluit Blackhat dan ook aan bij Manns eerdere werken over grootstedelijke criminaliteit. Ook op visueel gebied tapt de regisseur uit een bekend vaatje, want net als in zijn vorige drie producties is alles digitaal gefilmd. Zo nu en dan komt dat de film zeker ten goede (zie de prachtige beelden van een colonne helikopters boven een grote stad), maar minstens zo vaak oogt het allemaal net te veel als het werk van een beginnende hobbyist.

Dat hackers er doorgaans niet bepaald uitzien als Chris Hemsworth valt best te vergeven (zo werkt de filmindustrie nu eenmaal), maar een stuk problematischer is dat zijn kunsten achter het toetsenbord blijkbaar niet volstaan om hem als held van de film te kunnen beschouwen. En dus staat Hathaway ook bijzonder goed zijn mannetje in een vuistgevecht en blijkt hij niet onhandig met vuurwapens. Hoe hij aan deze actieheldvaardigheden komt, wordt nooit verteld: eventuele gevechtstraining wordt nooit benoemd en in de gevangenis lijkt Hathaway enkel pushups te hebben geleerd. De gelegenheden waarop hij zijn kunsten mag vertonen zijn hoe dan ook opvallend talrijk, want hoewel aanvankelijk lijkt te worden gemikt op een realistische thriller, vervalt Mann uiteindelijk wel erg vaak in zijn welbekende shoot-outs.

Blackhat is geenszins een slechte film, maar wel een die heel wat beter had kunnen zijn en met de regie van een auteur als Michael Mann eigenlijk ook had móéten zijn. Afleidende subplots (de even voorspelbare als ongeïnspireerde romance voorop) en onnodige scènes (wat was ook alweer het doel van het binnengaan van de kerncentrale?) maken de speelduur van meer dan twee uur moeilijk te verkroppen. Die tijd is vooral gaan zitten in een onnodig lange aanloop die ervoor zorgt dat de rek er al lichtelijk uit is tegen de tijd dat de tweede helft zich aandient. Neemt niet weg dat de film in dit deel alsnog vrij goed op stoom komt. Met enkele goed getimede verrassingen en strak gefilmde scènes weet Mann hier een hoop goed te maken, al zal dat zal waarschijnlijk niet voorkomen dat je het na afloop allemaal weer snel vergeten zult zijn.