zaterdag 31 mei 2014

broodje aap (3)



Pizza

Een aantal FBI-agenten is bezig met een fraudeonderzoek in Southwood Psychiatric Hospital in San Diego. Na een dag hard werken krijgen de agenten wel trek. Een van hen belt de plaatselijke pizzeria en dan vindt het volgende telefoongesprek plaats:
Agent: ‘Hallo. Ik wil graag 19 pizza's bestellen en 38 blikjes cola.’
Pizzeria: ‘En waar mogen wij die bezorgen?’
Agent: ‘Southwood Psychiatric Hospital.’
Pizzeria: ‘Wacht even. Naar het psychiatrisch ziekenhuis?’
Agent: ‘Dat klopt. Ik ben FBI-agent.’
Pizzeria: ‘U bent een FBI-agent?’
Agent: ‘Dat klopt. Bijna iedereen die hier op dit moment is, is FBI-agent.’
Pizzeria: ‘En jullie zitten in het psychiatrisch ziekenhuis?’
Agent: ‘Ja. Zorg ervoor dat jullie naar de ingang aan de achterkant komen. De hoofdingang hebben we afgesloten.’
Pizzeria: ‘En u beweert dus dat jullie allemaal FBI-agenten zijn?’
Agent: ‘Inderdaad. Hoe snel kunnen de pizza's hier zijn?’
Pizzeria: ‘En jullie zitten in Southwood Psychiatric Hospital?’
Agent: ‘Inderdaad.’
Pizzeria: ‘En iedereen daar is FBI-agent?’
Agent: ‘Inderdaad. We zitten hier al de hele dag en we komen om van de honger. Kun je de pizza's bij de achteringang langsbrengen? We hebben de voordeur afgesloten.’
Pizzeria: ‘Ik dacht het niet.’

vrijdag 30 mei 2014

Wet van Murphey (2014-15)

 
 
De verstandelijke misvatting
Alles wat er gebeurt heeft een reden.
 
De regel van de bedgenoten
Degene die snurkt, valt als eerste in slaap.
 
De wet van Maryann
Je kunt altijd vinden wat je niet zoekt
 
De wijsheid van Oscar Wilde
Als mensen het met me eens zijn
voel ik altijd dat ik ongelijk moet hebben
 
De constante van Murphey
De schade aan een voorwerp is
recht evenredig aan de warde ervan.
 
Japanse wijsheid
Wie goud steelt, gaat de gevangenis in
Wie een land steelt, wordt koning
 
De wet van bibliotheken
Het boek dat je wilt lezen
is altijd net uitgeleend
 
Het principe van Benedict
De natuur kiest altijd de zijde van het
verborgen gebrek
 
De theorie van Herman Brusselman
Geef al uw geld aan de arme mensen...
Als zij hetzelfde doen heb je het morgen
misschien al terug
 
 
De gevolgtrekking van Steward uit de
de wet van Murphey
De omvang van de ramp is recht evenredig
aan het aantal toeschouwers.
 
 
 
 
 

donderdag 29 mei 2014

zwaai maar heel hard en lang (flard)


zwaai maar heel hard en lang
als je mij gaat missen
omdat ik mijn ogen
mag gaan sluiten
voor altijd
om in een andere wereld
verder te mogen dromen
ga dan niet huilen
laat me gaan omdat het mag
ga niet mijn plek bezoeken
waar mijn as is verwaaid
maar zwaai alleen
maar heel hard en lang
naar de hemel
waarvan  ik vast en zeker
elke dag
even naar je kijk



woensdag 28 mei 2014

en het verhaal gaat verder.....

 
Ach gisteren had ik al behoorlijk de p in, nu begrijp ik het helemaal waarom het niet zo goed ging met mijn pakket en met mijn te woord staan van de mevrouw van de bezorgafdeling. Maar laat ik beginnen met het eerste mailtje dat kwam. Natuurlijk had ik al voordat ik GLS had gebeld de afzender benaderd of zij wisten of het pakket misschien niet verzonden was omdat het nog niet aangekomen was. Op Woensdag besteld, donderdag verzonden, vrijdag hooguit zaterdag thuis, zou je zo denken. FOUT, het pakket verzonden maar niet aangeboden, waarom was ook voor de afzender een raadsel. Ik kreeg op mijn mail een keurig antwoord, dat ze gingen onderzoeken bij GLS waar mijn pakket was en dat ze me zouden vertellen hoe en wat. Kortom ik wachten op een antwoord, en dat kwam, precies om 13.00, als ze dicht gaan, kwam het mailtje met de prachtige tekst...........
als u het track and trace nummer invoert kunt u zien waar u pakket zich bevind.. Dat wist ik inmiddels in een vaag depot in Den haag en hopelijk onderweg naar de computerwinkel waar ik het zou kunnen halen, als ik mazzel heb tussen 17.00 en 18.00. Dus dit was geen oplossing, en zeker had ik dit niet verwacht, wel boden ze hun oprechte excusses aan maar ja daar komt je pakket niet aan. Lief bedoeld maar geen zoden aan de dijk dus. Kortom na een lange, saaie dag, moest Vas toetsen afnemen, een moeizaam gesprek met ouders van een leerling die ik in de counseling heb, moest ik toch ergens mijn frustratie kwijt, dus bellen naar de klantenservice van de GLS. Ik moet zeggen de telefoon werd keurig op tijd op genomen. Omdat ik weet dat ik soms nogal snel praat en daardoor soms niet goed te verstaan ben, had ik me al extra in de rust stand gezet, en nadat ik me had voorgesteld en dat ik een klacht had, werd het stil aan de andere kant van de lijn.. Kennelijk waren ze nogal verbaasd dat er een klacht komt en dat iemand dat ook nog zegt.. Nadat de lieftallig dame haar adem had terug gevonden vroeg ze me het nummer van mijn pakket, dat nummer heb ik haar keurig gegeven (4x) heel simpel AGDB00 bij de A ging het al fout, ze vroeg of het een C was. en zo onduidelijk was ik ook weer niet volgens mij, dus ik meteen nee de A van Alexandra,  de G van Geraldine, de D van dikkertje dap de B van ben je nu helemaal van de pot gerukt.. en dan nul nul..
dus de P van Pieter werd me gevraagd, nee muts de D van dove kwartel. maar dat ook werd geen succes. na 4 keer mijn best te hebben gedaan was ze er uit. en noemde ze heel keurig mijn adres met inderdaad het verkeerde huisnummer.. waarop ik zei, ik denk dat u ook een brilletje nodig hebt, want er staat echt een ander nummer, en na een diepe zucht bleek ik gelijk te hebben. Mijn hoop op verlossing zakte niet eens meer in mijn schoenen ze zakten gewoon naar down under. ( Australie zal we regen hebben gehad.) Nadat ik mijn hele verhaal had uitgelegd dat ik het heel vervelend vond dat ik ten eerste moest bellen a 1 euro per gesprek ik voor leugenaar werd uitgemaakt omdat ik durfde te zeggen dat ze maar 1 keer waren geweest en niet 2 keer, dat ik maar 1 niet thuis melding had en dat ik dus via de site, met een bevestigingsmail, de dag er na had gevraagd dat ze zouden langs komen, en het bij de buren zouden afgeven, maar ze dus niet waren geweest en ik dus moest bellen omdat ze niet waren geweest en dan ook nog onbeschoft te woord werd gestaan. Het antwoord was geweldig, ja maar het pakket word nu bezorgd bij een computerwinkel en daar kan u het ophalen.. WAT???  Ja dat weet ik maar het gaat mij erom dat ik een klacht heb over de onbeschoftheid van het 1 niet bezorgen van het pakket bij de ontvanger, 2 het voor leugenaar uitgemaakt worden omdat het pakket er niet is en niet voor een tweede keer is aangeboden, 3 dat ik een avond zit te wachten en dat het pakket er niet is, en als je dan belt dat je als optie krijgt dat je het zelf kan komen halen..  Oh ja dat was ze even vergeten in het hele verhaal. Ze vroeg of ik even wilde wachten dan ging ze de bezorger even vragen waarom 2 keer de bezorging was afgebroken. Daar zit ik dus niet op te wachten, maar goed er gaat wat gebeuren in ieder geval. Kortom na 5 minuten tomtietomtietom, werd ik weer te woord gestaan, dat ze hem niet kon bereiken.. Zie daar het probleem de bezorger is dus gewoon niet te bereiken en dus waarschijnlijk met andere dingen bezig dan bezorgen van pakketten bij mensen die er op wachten. Te simpel gedacht, nee dit zou ze haarfijn uitzoeken en ik zou maandag gebeld worden om te horen over wat er nu aan de hand was en dan was het opgelost. Ik heb het maar even gelaten maar maandag als ze belt, ga ik toch vriendelijk maar zeer beslist vragen om in ieder geval die euro die ik verbruikt heb met het bellen van hun bezorgservice omdat het hun fout is en dat ik graag toch zou willen dat ze er iets meer tegen over gaan stellen, al is het maar en bos bloemen.
ik denk dat die ook niet aankomen, als ze die gaan bezorgen, dus ik vraag dan maar om een bon of anders plastic bloemen. die blijven tenminste langer goed.
 

dinsdag 27 mei 2014

GLS-Pakketje.... nog even niet

(twee pakketen, of te wel, GLS versus PTT)
 
Soms is de weg der bezorgers ondoorgrondelijk, wederom ben ik door de bezorgers weer eens op en vreselijke manier in de wacht gezet. Laat ik bij het begin beginnen..
Heel simpel, aangezien er weer eens drastisch iets moest worden gedaan aan het lijf, naast het sporten zijn er nog meer dingen die soms nodig zijn om je lichaam in een optima forma te brengen, hierover komt nog een blog, besloot ik terug te grijpen op een al oude methode dat voor mij werkte en wie weet weer werkt. woensdag de bestelling geplaatst, donderdag een mail dat het pakket verzonden was. Allemaal prima lijkt me, mensen die me kennen weten dan dat ik dus behoorlijk op de wip zit want ik wil beginnen, zo snel mogelijk voor het beste resultaat. Helaas de vrijdag geen pakketje, de zaterdag ook nog niet, maandag geen post dat weet ik, maar tot mijn stomme verbazing ligt er ineens een briefje in de bus van dat men is langs geweest van de GLS met mijn pakket. Via het internet kan je dan aangeven wanneer het pakket wel bezorgd kan worden en of het bij de buren mag worden afgegeven etc. Ik ken mijn buren en die vinden het prima, die nemen voor mij een pakket aan. Dus ik regel dat meteen, ik stel in op dinsdag het pakket brengen, en afgeven bij de buren. Zoals het hoort krijg ik zelfs een prachtig mooi bewijs via de mail dat alles goed is gegaan en dat het zal werken. Kortom ik ben blij en gelukkig. Ik maak me geen zorgen over van alles en nog wat. Het zal goed komen dat kan niet anders toch. Dus na een goede nacht slapen, niks aan het handje, ik naar mijn werk, tijdens het werken krijg ik een keurige mail van de PTT dat mijn andere pakket bezorgd gaat worden tussen 10.00 en 15.30, wat ik ook al gek vind, met name omdat ik niet begrijp waarom ze zon lange tijd hebben en ik dus kennelijk geacht word thuis te blijven zitten. Maar goed je hoeft niet altijd alles te begrijpen, wel staat erbij dat er voor het pakje getekend moet worden. Ik besef me meteen dat ik dat dus waarschijnlijk pas vrijdag kan gaan halen, want ja ik ben vandaag niet thuis, morgen ook aan het werk dus ja dat zal vrijdag worden. Balen maar goed het is niet anders. Bij thuiskomst loop ik naar de brievenbus en zie daar dus een briefje liggen van de PTT, waarop staat dat ik een pakket kan halen bij een van mijn buren. Okey denk ik nog, dat is vreemd, maar kennelijk is het zo dat het kan dat het pakket daar ligt. Verder totaal geen bericht van ge GLS, naïef als ik ben, denk ik nog even ,goh kennelijk is het niet geweest, komt het nog bij me thuis en kan ik het dan alsnog regelen met ze. Dus wachten, intussen even naar de buren gelopen, en daar ligt mijn pakket van de PTT, waarvoor getekend moest worden, maar wat niet gebeurd is door de buren, en kennelijk heeft de bezorger dit zelf gedaan, ik heb geen idee, maar ik ben blij want hij is er.  Dus toch maar even bellen naar het nummer op de niet thuis bezorg bericht van de GLS.kost 1 euro per gesprek. Dus  toch maar doen, ik wil nog in bad ik wil nog veel en dat kan niet als ik niet weer hoe laat ze komen. Bellen dus, de dame aan de andere kant van de lijn, begint voortvarend en zegt meteen of ik mijn niet thuis code wil doorgeven, dat doe ik dus, en ze zegt meteen dat ik naar een straat moet morgen, om daar mijn pakket op te halen, want ik was 2 keer niet thuis.. Hierop reageer ik heel verbaasd en zeg dan ook naar waarheid, dat het klopt dat ik niet thuis was, maar dat ik gisteren had doorgeven dat ze het pakket bij de buren konden afgeven, dat was geen punt. De mevrouw blijft volhardend en zegt gewoon dat ik dus twee keer niet thuis was, en dat het pakket op het depot ligt. Ik nogmaals, met een wat afgebeten stem dat ik niet thuis was, maar dat ik dus ook geen bericht heb gehad dat ze waren geweest in de bus en ook niet via de mail. Wat is er dan mis gegaan. De mevrouw blijft volharden dat ik dus een tweede keer niet thuis was. Ik begin het wat zat te worden en vraag heel liefelijk of ze al bij de oorarts is geweest, omdat ik denk dat ze niet goed kan horen. Ik leg haar nogmaals uit, dat ik gisteren 26 mei, een briefje in de bus heb gevonden, waarop staat dat ze langs zijn geweest, dat ik daarop meteen heb gereageerd door via het internet een nieuwe bezorgdatum door te geven, dat ik daar een mail van heb, met de opmerking dat het bij mijn buren kon worden afgegeven. Daarop komt de opmerking van de mevrouw aan de telefoon, dat mijn buren dus niet thuis waren. Waarop ik liefelijk zeg dat dat vreemd is omdat ik in een flat woon met ongeveer 100 mensen dus dat er altijd wel iemand thuis is, en dat ik toevallig weet dat mijn buren er waren.. Waarop de mevrouw wederom zegt, ja dat is logisch wij bellen niet bij alle buren aan, dat begrijp ik, zeg ik nog, maar voor ik iets kan zeggen, word het me al verteld dat ik het pakket ergens in Alphen op kan halen na 17.00 en voor 18.00 op een adres vreselijk ver bij mijn huis vandaan. Waarop ik nog heel vriendelijk zeg dat ik het niet begrijp dat er zo gedaan word door een fout van hun en dat ik daar ten eerste 1 euro aan moet verbellen en dat ik daarna ook nog het pakket moet gaan halen die door hun fout verkeerd is bezorgd. Het is stil aan de andere kant van de lijn, en dan komt het. "Meneer als ik u was zou ik maar de klantenservice bellen hierover, die lossen het voor u op ! " Er glooit hoop aan de horizon, dus ik zeg doe mij maar het nummer dan bel ik meteen zodat het meteen kan worden opgelost. FOUT FOUT FOUT, hoe dom kan ik zijn, neen natuurlijk niet, ik kan niet bellen nu, ik moet in de ochtend bellen tussen 9.00 en 11.00 anders zijn ze dicht, a 1 euro per gesprek, hoe kan ik zo dom zijn dat ik niet besef dat er mensen werken en dat kennelijk de rest van Nederland niet werkt, zodat ze altijd kunnen bellen. Kortom ik was het zat, ik heb de mevrouw vriendelijk verteld dat ik niet boos op haar ben maar dat ze toch een gehoortest moet laten doen en dat ik zeker morgen de klantenservice ga bellen en dat ik zeker van mij laat horen omdat ik dit stijlloos vind, dat men zo met de bestelling omgaat van anderen en dat men zo gemakkelijk zich ervan af maakt. Op mijn vraag of ik haar naam mocht weten werd vakkundig de hoorn op de haak gelegd... Kortom, ik hoop dat de GLS dit leest en dat ze echt iets gaan doen aan hun service, en om eerlijk te zijn, de PTT, was wel fout met een pakket waar voor getekend moest worden maar ik heb hem nu wel in huis..
 
 
het niet thuis bericht van de GLS
 
 
 
het betreffende mailtje na dat ik had aangeven dat ik het wilde laten bezorgen
 

Betreft: Bevestiging Niet Thuis Instructie


Geachte heer/mevrouw,


Wij hebben uw instructie in goede orde ontvangen. U heeft aangegeven onderstaande zending op een andere datum te willen ontvangen. Wij zullen de zending op dinsdag 27 mei 2014 bij u afleveren, of bij uw buren indien u dit heeft aangegeven.

maandag 26 mei 2014

Het Puttertje (Donna Tartt)

 
Ooit en vraag me niet wanneer ik begonnen met dit boek, het is voor mijn gevoel een eeuwigheid geleden. Ik ben een snel lezer maar dit boek, dat ik begon en meteen pakte het me, ik zat in de ban, maar het was een hele lange strijd voordat ik het uit had. Zelden heb ik me zo lang met een boek bezig gehouden. Het is een boek met een verhaal wat me wel pakt, maar net niet genoeg om het mee te nemen in de trein, op de wc en noem maar op, het leest en ik lees het en denk, okey Het puttertje  komt er nog iets van een bijzonder plot, of is dit het, en het is inderdaad dit.. niks meer niks minder. Het boek is krachtig in je vast houden maar om nu te zeggen dat het boek mijn leven zinvol heeft verrijkt of dat ik ineens een stukje meer weet, nou nee, het is een knap geschreven boek, net als jaren geleden haar debuut roman, waar ik zulke goede herinneringen aan had, het tweede boek van haar heb ik niet gelezen, dat ligt nog ergens te verstoffen, het zien van het boek, dat ik bij de kringloop kocht voor nog geen euro, de omvang deed me de moet in de schoenen zinken, zeker als het ook nog is uitgevoerd in innie minie letters, die je met een loupe moet lezen.. kortom ik ben genezen van de literaire hoogstandjes van Donna, ik hoef ze niet meer.. al denk ik dat ik toch weer voor de boeg ga als ik hem weer kan krijgen als e reader zoals ik ook het puttertje heb gekregen, waarvoor mijn dank
 
 
Recensie van het boek:
 
De nieuwe Donna Tartt gaat over een schilderijenzwendel, maar is vooral een bespiegeling over de troost van de kunst 5
Donna Tartt is een auteur die de tijd neemt voor haar boeken. Toen tien jaar na haar succesrijke debuut The Secret History (1992) eindelijk de opvolger verscheen, The Little Friend, berekende New York Magazine pesterig dat de schrijfster in die jaren een dagproductie van 47 woorden moet hebben gehad.

Goed nieuws: de afgelopen elf jaar heeft Tartt dat gemiddelde weten op te trekken tot 79 woorden. Haar maandag verschijnende Het puttertje - een maand eerder dan het Engelstalige origineel The Goldfinch - telt dan ook 925 pagina's.

De roman begint in Amsterdam. Het is Kerstmis en de 27-jarige hoofdpersoon Theo Decker bevindt zich doodziek, rillend van de koorts, in een hotelkamer (we herkennen het 'schrijvershotel' Ambassade, dat ook in Tartts dankwoord wordt genoemd). Het is duidelijk dat kort tevoren een niet nader gepreciseerde dramatische gebeurtenis heeft plaatsgevonden.

Nadat in een ijldroom zijn moeder is verschenen, voert Theo's herinnering de lezer veertien jaar terug in de tijd. Samen met zijn moeder, die kunstgeschiedenis heeft gestudeerd, bezoekt hij in het Metropolitan Museum of Art de tentoonstelling 'Noordelijke meesterwerken uit de Gouden Eeuw'.

Daar voert zijn moeder hem mee naar wat voor haar het absolute hoogtepunt van de tentoonstelling is: 'Het puttertje', een klein, schijnbaar eenvoudig schilderij van een distelvink. 'Fabritius maakt hier iets duidelijk wat hij helemaal zelf ontdekt had, wat geen schilder ter wereld vóór hem wist, zelfs Rembrandt niet.'

De moeder verklaart haar nieuwsgierig makende opmerking niet nader. Wel weidt ze uit over het feit dat Fabritius in hetzelfde jaar dat hij 'Het puttertje' schilderde om het leven kwam, toen er in zijn woonplaats Delft een kruitfabriek ontplofte.

Niet veel later, als zijn moeder verderop in het museum een Rembrandt is gaan bekijken, klinkt er een oorverdovende knal: een bomaanslag, zo zal later duidelijk worden. Een misverstand te midden van alle chaos en paniek leidt er uiteindelijk toe dat Theo 'Het puttertje' van de wand haalt en het zonder kwade bedoelingen in zijn tas stopt. Dan ontvlucht hij de plek des onheils.

Het duurt enige tijd voordat duidelijk wordt dat Theo's moeder bij de aanslag is overleden. Omdat zijn vader er een jaar eerder met onbekende bestemming vandoor is gegaan, wordt hij aanvankelijk opgevangen door de rijke ouders van wat ooit een schoolvriendje was. Als op een gegeven moment Theo's vader en diens nieuwe vriendin hem komen claimen, verhuist Theo van New York naar Las Vegas, waar Decker senior de kost verdient met kaarten, gokken en tal van duistere praktijken.

De kleine tweehonderd pagina's die Tartt besteedt aan Theo's tijd in Las Vegas behoren tot de enerverendste en onderhoudendste van de roman. Op overtuigende wijze beschrijft ze het bestaan in de 'hete minerale leegte' van deze woestijnstad, met name het deel buiten de hotels en gokcentra van The Strip. Geen glitter en glamour, in dit 'andere' Vegas, maar het prozaïsche en vaak marginale bestaan van gelukszoekers, outcasts en hedonisten.

Hier raakt Theo bevriend met Boris, oorspronkelijk afkomstig uit Oekraïne, maar door het werk van zijn alcoholistische en gewelddadige vader feitelijk een wereldburger. De energieke en onverschrokken Boris is een prachtige creatie, net als trouwens Theo's onbetrouwbare vader.

Zonder ouders die zich iets van hen aantrekken, ontwikkelen Theo en Boris zich tot steeds zwaarder drinkende en drugs gebruikende straatschoffies, die vooral via winkeldiefstal aan de kost komen.

Door een samenloop van omstandigheden belandt Theo uiteindelijk weer in New York. Al die tijd is hij, zonder dat iemand het wist, in het bezit gebleven van het beroemde schilderij van Fabritius. Een gegeven dat hem uiteindelijk ernstig in de problemen zal brengen.

Pas op tweederde van de omvangrijke roman verschuift de focus opnieuw naar 'Het puttertje'. Theo komt in contact met duistere figuren, er worden geheimzinnige deals gesloten, geweld dreigt.

De echte kracht van Het puttertje ligt niet in de plot. Sommige verwikkelingen doen geforceerd aan, toeval speelt een grotere rol dan je zou wensen, de geloofwaardigheid staat nu en dan onder druk. Bovendien bewandelt ze een rijkdom aan zijpaden.

Daar staat een prachtige, regelmatig flonkerende stijl tegenover. Theo noemt de 'vriend' bij wie hij in huis woont vilein 'een computerprogramma dat menselijke emotie nabootst' en 'een planeet zonder atmosfeer', heroïne is 'tumult op witte vleugels' en als het december is, werpt 'de lage zon het zwakke vagevuurlicht van een Duitse operavoorstelling'.

Het ware hart van deze roman zijn de intrigerende bespiegelingen over het schilderij uit de titel. Bovendien lijkt Tartt de visie die ze haar personages over 'Het puttertje' te berde laat brengen op een heel geraffineerde wijze in de structuur van haar boek te hebben verwerkt.

Een van de fascinerende zaken aan 'Het puttertje' is dat de geketende distelvink van afstand bekeken zeer natuurgetrouw aandoet. Maar als je het schilderij van dichtbij bekijkt, 'valt het in penseelstreken uiteen, wordt het abstract, heel onaards'.

Fabritius heeft het niet 'obsessief natuurgetrouw' geschilderd (zoals collega's als Claesz en Van Hoogstraten zouden hebben gedaan), maar in enkele krachtige penseelstreken een vogel neergezet. Zo ontstaat 'een veel intensere vorm van schoonheid. Iets en tegelijkertijd niet dat iets.'

Het idee dat twee schijnbaar tegengestelde zaken - 'abstract' en 'natuurgetrouw', 'iets' en 'niet iets' - tegelijk kunnen bestaan, afhankelijk van het perspectief, de afstand, komt terug in een redenering over 'goed' en 'kwaad' van Boris, tegen het eind van het boek en opnieuw in een terugblik van Theo zelf, op de allerlaatste bladzijden.

Ook verteller Theo biedt ons twee perspectieven. In het ene - als hij dicht bij zijn dagelijks handelen blijft - is hij een onprettige opportunist. Dan lezen we een bildungsroman met kunstzwendel als verhalend element. Maar in Theo's bespiegelingen - als hij afstand neemt - betoont hij zich een intrigerende denker. Dan spreekt hij over 'de polychrome grensstreek tussen waarheid en onwaarheid', 'het magische punt waarop elk idee en zijn tegendeel even waar zijn': de plek, meent hij, waar kunst en magie bestaan.

En die kunst, die magie, overstijgt de dood. Dit gegeven wordt belichaamd door het schilderij van Fabritius, dat Tartt waarschijnlijk, net als diverse van haar personages, tot de grootste kunstwerken uit de geschiedenis rekent.

Het puttertje is een roman van wisselende snelheden: sommige delen lezen als een trein, bij andere vraagt de auteur concentratie en geduld. Een rijk boek, dat vooral beklijft als een indrukwekkende bespiegeling over verdriet en troost. En over de cruciale, tijdloze rol van kunst daarin.


zondag 25 mei 2014

Stef Bos (theater)


Gisteravond met Ivan en Lisette naar de voorstelling van Stef Bos geweest. Ik ben zwaar onder de indruk van deze man, wat kan hij zingen en wat doet hij prachtige liedjes. Het meest bijzondere was wel dat ik hoorde dat hij op het podium van de Samenloop voor hoop had opgetreden omdat hij hoorde dat een band had afgezegd, zijn reactie was dat hij daar dan wel ging zingen omdat hij toch in de buurt was. Zon man is het dus, kortom een man met karakter en met stijl. Zijn concert werd dit keer samen met Renee van Bavelaar gedaan, en dat had hij nu niet moeten doen. Zij zingt prachtig, dat kan ik niet ontkennen, ze heeft prachtige teksten, maar heel simpel je komt voor Stef Bos en die wil je dan ook horen lijkt mij, en niet een zangeres uit Berlijn die een poging doet om grappig te zijn en die wil zingen wat ze niet kan zingen. Ik was daarin een stukje teleurgesteld helaas. Het bijzondere vond ik wel dat na de pauze Stef eigenlijk pas tot zijn recht komt. Renee zingt de eerste vier nummers maar ach dat overleef je net, en dan kom Stef, hij verteld als het ware zijn verhaal bij zijn liedjes, het verhaal over de tunnel, bij de geboorte, hoe hij het verwoord, dat je allemaal al een winnaar bent omdat jij al van alle spermacellen als eerste de eicel binnendringt, dat je daardoor dus altijd al een winnaar bent. Daarnaast verwoord het na het voorlichtingsboekje, dat je allemaal wel eens mindere dagen hebt, omdat je in een soort van grote ruimte zit, waarin je denkt dat je er nooit meer uit komt dat om je heen ineens alles kleiner lijkt te worden, dat je ineens vast zit eigenlijk niets meer kan en dat je dan ineens door een oerkracht door de tunnel word gedreven en dan ineens weer bij het licht bent, dat vind ik mooi en prachtig, en zo goed gevonden door hem, dat ik dacht je zou toch maar Stef Bos zijn en op deze manier het leven kunnen bezien met al zijn vallen en opstaan.. prachtig
Volgend jaar als hij weer in Alphen komt en ik ben in de gelegenheid om er heen te gaan dan ga ik zeker erheen, dat kan niet anders omdat hij zo goed is dat ik er niet onderuit kan om te gaan. Aangeraakt door deze man zijn liedjes en zijn stem zorgt ervoor dat je gewoon nog een keer wilt.


zaterdag 24 mei 2014

Samenloop voor hoop (2)




Het is gek en bizar, vandaag 2 keer gelopen voor de Samenloop voor Hoop, gewoon omdat ik vind dat dat moet en ik het zo goed vind om dit te doen. om 16.00 mocht ik aantreden en kon ik met vriendin Kitty en vriendin Heleen aan de wandel, we hebben gelopen en op een bepaald punt kregen we de zakken aan geboden om die ergens langs de kant van het pad te zetten. Ik kreeg de zak mee die je hierboven ziet, natuurlijk kijk je en ik schrik ineens, ik zie een jonge jongen staan, die Robbin heet, die 6 jaar geleden is overleden, ik tel terug, 6 jaar dat is niet zo lang geleden eigenlijk. De naam komt me bekend voor maar ik herken het gezicht niet. Terwijl ik met deze zak loop om hem ergens neer te zetten, komen allerlei gedachtes in mijn hoofd, ik weet dat een ex-mentor leerling van mij uit Hazerswoude is overleden aan een tumor in zijn nieren . 

Ik vraag me af of hij het is, maar herken het niet. Al lopend met deze zak besef ik ineens dat ik met een brok in mijn keel loop en dat het me meer raakt dan ik had verwacht. Ik moet die zak ergens neer zetten maar heb even geen idee of ik dat wel wil eigenlijk. Heel gek is dat, omdat het een zak is die ik toch zal moeten neerzetten, omdat mensen  willen dat Robbin er bij is, dat hij niet word vergeten. Bizar is het dat ik meteen aan mijn ex-mentor leerling denk, van wie ik pas later hoorde dat hij was overleden, op 21 jarige leeftijd,  en dat nog wel op een feestje. Dat joch waar ik zo vreselijk mee heb gelachen, die zo vol levenslust zat, die zoveel plannen had voor de toekomst, die ik zo bijzonder vond altijd, hij  is dus ook niet meer. Dit alles schiet mij door het hoofd terwijl ik nog met die zak loop. Ik besluit om hem op een eervolle plek te zetten zodat hij duidelijk zichtbaar is tussen al die andere zakken die er staan. Terwijl ik mijn rondjes loop en ik telkens langs deze zak loop lijkt het alsof zijn ogen mij raken, achtervolgen. Ik kan er ergens niet los van geraken. 

Na het uur lopen ben ik snel naar huis gegaan, om me te verkleden voor de avond om daarna nog een rondje te lopen met Jarno, die ik had gevraagd om samen te lopen, om 0.00 zouden we een uurtje lopen. Terwijl we lopen praten we honderd uit over van alles en nog wat en telkens als ik langs deze zak kom voel ik een brok in mijn keel.. we praten en lopen en opeens zeg ik tegen Jarno, ik wil even een foto maken van een zak die er staat en vertel hem waarom. Het bijzonder vind ik dan dat hij het begrijpt en het niet eens gek vind. Terwijl ik de foto maak stromen de tranen over mijn wangen, ik heb geen idee wat of waarom dit gebeurt, misschien rouw ik nu even om die ex-mentor leerling, misschien is het wel omdat ik besef dat we dit jaar het weer doen met mijn schooltje, dat we weer lopen, dat we er weer zijn. misschien is het wel omdat ik weet dat bij onze tent een Team Emma is, een team ter ere van Emma, de overleden dochter van een dierbare collega van mij, die twee jaar geleden er nog bij was en die nog aanwezig was, die daarna heel snel bergafwaarts ging en overleed. 

Ik weet het niet waarom maar het is wel zo dat ik besef dat dit nog nodig is om dit te doen, samen lopen voor de hoop op genezing op dat we medicatie vinden om mensen niet meer te laten sterven aan deze ziekte die zoveel mensen raakt en treft.  Na een uur lopen met Jarno waarin we over heel veel dingen hebben gehad was het goed om in de tent te komen waar het warm is, het is goed om te zien dat er veel leerlingen van onze school meelopen en er zijn die ook vinden dat ze mee moeten doen. het is prachtig zo mooi en ik ben dankbaar dat wij als een van de weinige scholen  dit doen, zo laten leven in de school dat we zo met de kinderen dit oppakken. Ik blijf het zeggen ik ben altijd al trost op mijn school, maar nu weer. wat hebben wij een gouden team mensen die dit op pakken en dit doen om zo onze school weer te laten groeien en te laten zien dat wij er zijn.. heerlijk
hieronder wat flarden die in het Wilhelmina bos staan en uit de bundel komen  "Gevangen in glas". 
en speciaal voor de beide Robbin's : "Als je omkijkt en mij niet ziet"

Nog even een extra aanvulling, inmiddels weet ik via een ander oud leerling dat het inderdaad mijn oud mentor leerling is geweest waar die zak van is, en het mooie is dat ik hem heb mogen dragen, ik hem een mooi plekje mocht geven zodat hij er bij is..soms zijn de wegen van het leven ondoorgrondelijk en zo mooi en passend, ik mocht hem dragen en neerzetten... toeval? Nee ik denk het niet ik denk dat juist ik deze zak moest neerzetten om zo het ook een plek te geven.


als je omkijkt en mijn niet ziet
als je
op het pad
dat je volgt
ineens
achterom kijkt
ineens
beseft dat ik
er niet meer ben
zul je dan
de sterren vertellen
dat je me
hebt gekend?
als ik je heb achter gelaten
als ik je heb
achtergelaten
daar waar
liefde soms
nog meer leeft
dan in het leven zelf
daar waar het licht
je naam verlicht
als ik je heb
achtergelaten
waar ik je niet meer
zal zien
kan ik soms zo eenzaam
lopen dwalen
in de hoop
dat ik jou ergens
in terug zal zien
(voor robbin)
zoals de wind
stille fluistering
die zachtjes
je naam
bij mij
binnen brengt
mijn voeten
op de aarde
die me dragen zal
de regen
die mijn tranen
onzichtbaar
vallen laat
de zon
die mij met zijn warmte
aanraakt
zoals de wind
jouw naam
fluisterend
bij mij
binnen laat
de voet loopt mee inderdaad
een zak gekleurd vanuit
het leerpark door een leerling


logisch toch zou ik denken
het park als we er lopen

Samen loop voor hoop

 
Al weken zijn we er bij mij op onze school er mee bezig. We gaan er dit jaar ook weer voor. Een aantal vreselijk goede mensen hebben zich al van te voren met hart en ziel ingezet om weer zoveel mogelijk geld op te halen voor Samenloop voor hoop. Het begon al met de brandweerwedstrijden  waar mijn bevriende collega en counselingsmaatje, meteen een kraam opzette waar ze alles ging verkopen voor de Samenloop met hoop. Daarna besloot ze om toch maar een pot neer te zetten in het restaurant waar men geld in kon gooien voor deze actie. Daarnaast werd de soep te koop aangeboden. diverse mensen bakten dingen die verkocht werden, loempias heb ik gezien, ik heb marokaanse cakjes. koekjes gezien, popcorn. We zijn er druk mee. Waarom we er zo druk mee zijn, eigenlijk is het antwoord simpel, wij hebben als school al diverse keren te maken gehad met mensen, of dierbaren van collega's of laten we niet vergeten de mensen  uit onze eigen leven  die zijn gestorven aan kanker, daarom zijn wij er druk mee. Ik vind het ook goed dat onze leerlingen zich in gaan zetten voor een goed doel, en dat we het met elkaar doen. We hebben een zolderopruimingtafel gemaakt waar we dus onze oude meuk konden neerzetten wat dan verkocht kon worden, en het werd een succes, het liep als een trein, en het verkocht veel, dat wat men niet meer wilde, word mee genomen naar de kraam om te kijken of ze het daar kunnen verkopen, en uiteindelijk zullen de spullen wel bij de kringloop belanden, zoals ik al eerder schreef je koopt iets wat je niet  nodig hebt maar ach het lijkt zo leuk, je kan je een leven zonder niet voorstellen, en uiteindelijk blijkt het leven met ook geen succes dus geef je het door zodat jij zonder zit en weer een leuk leven hebt zonder dat ding... Ik stel voor om dit elk jaar een aantal weken te doen om zo er voor te zorgen dat we geld op halen voor een ander goed doel wat ons raakt. Dit jaar is de samenloop voor hoop heel speciaal, het klinkt gek, we weten allemaal dat een dochter van een collega, twee jaar geleden er nog was, en nu niet meer er is, niet meer kan meelopen, we weten een leerling die gestorven is de afgelopen maanden aan leukemie, daarom raakt het nu meer dan anders. Natuurlijk loop ik ook mee, zelfs twee keer, een keer overdag loop ik van 16.00 tot 17.00 met vriendin Kitty en Heleen, met collega Mario, daarna ga ik snel naar huis om me om te kleden voor het concert van Stef Bos en daarna loop ik met ex leerling en nu collega Jarno, juist die van die ringen, we lopen in de nacht van 0.00 tot 01.00 wat mij ook erg leuk lijkt in de nacht als de kaarszakken nog branden en we kunnen genieten van de sfeer in de nacht dus is inderdaad mijn fototoestel mee om  veel  te fotos maken. Kortom een hefig weekeinde waarin ook nog gesport moet worden en waar er zeker moet worden genoten van het leven..


vrijdag 23 mei 2014

corpus

 
Vandaag was ik in de gelukkige omstandigheid dat ik met de Isk afdeling naar Corpus mocht, ik vind dagjes uit met leerlingen altijd een feestje, maar met de isk helemaal. Op verzoek van 3 jongens, eentje uit Turkije, eentje uit Bulgarije en eentje uit de Dominicaanse Republiek, die bij mij in de auto wilden, hebben we dat maar gedaan. Natuurlijk is het altijd leuk om met deze gasten weg te zijn, mede omdat ze dan dingen zien die ik al niet meer zie omdat ze gewoon zijn in mijn belevenis maar zij toch weer bijzonder vinden. De ontdekking dat als ik vertel over een ander oogappel uit Turkije dat ik hem als eerste het woord  Lantarenpaal heb geleerd, waarop de jongen uit Turkije vraagt wat is dat dan een Lantarenpaal. maakt me ineens weer bewust hoe slordig wij zijn met onze woorden die we maar roepen en zeggen, kortom ik werd me weer bewust van hoe snel we denken dat men het wel begrijpt. Daarnaast natuurlijk vreselijk gelachen in de auto, het zijn hormoonbommen dus bij elke vrouw, blond , lang haar, of zelfs andere dames, gieren de hormonen door de auto. Gelukkig heb ik daar geen last van, anders hadden we vast en zeker  ergens aan de kant van de weg beland. Het leuke vind ik altijd van zon reis dat je dan even echt praat met die gasten en dat is genieten. Bij aankomst, natuurlijk als eerste, hebben we de auto geparkeerd en daarna zijn we buiten gaan staan wachten op de rest van de groep, er was natuurlijk nog een groep voor ons en ja hoor daar gingen de hormonen weer. Ik kijk het aan en moet er wel om lachen. Eindelijk was de groep compleet en konden we corpus in, eerst snel de kaartjes gehaald, en na even te hebben gewacht konden we naar boven. Door de anus kom je natuurlijk binnen, en meteen zit je in de darmen. Het is wonderlijk hoe ze alles vertellen en laten zien, ook hoe ze daarbij de plaatjes laten komen, het verhaal is prachtig, incluis de achtergrond geluiden. De afwisseling van in de ruimte zelf, en dat je dan in een stoel zit waarmee je dan omhoog gaat naar weer een hogere etage. Het leukste deel, natuurlijk de voorlichting en de spermacellen die je dan ziet in 3d met 3d brillen, prachtig, zo mooi verbeeld en vorm gegeven. Daarna gingen we verder naar boven, en kregen we steeds meer delen te zien van de werking van de mens, uiteindelijk natuurlijk het hart, de mond, de neus, de ogen en dan ben je buiten. Het blijft een mooi geheel en een ervaring op zich om zo in een mens te lopen en meteen voorlichting te krijgen. Wat ik heel bijzonder vond was dat de groep heel rustig was, heel stil, niks geen gekke dingen maar gewoon rustig. Daarna gingen we via de trap en langs allerlei etages naar beneden, met doe dingen waar de leerlingen en wij ook ons uitstekend hebben vermaakt. Het grappige is wel dat zelfs onze leerlingen van 18 jaar ineens weer kind worden en genieten. Aan het eind van de afdaling, namen wij, goed als we zijn, de verkeerde uitgang met als gevolg dat het alarm afging maar goed dat konden wij ook niet weten.. Afscheid genomen van elkaar en ik met mijn hormoonbommen weer in de auto en opweg naar huis. Helaas ben ik niet zo goed in het uitzoeken hoe ik gereden ben, dus ik heb de tom tom maar weer aan gezet en ja hoor ik ben via noordwijk etc, een hele andere route dan anders gereden, en ik heb het vermoeden dat we veel later aan kwamen dan de rest, al heb ik mijn collega's en kinderen niet meer gezien. Wel vond ik het opmerkelijk en wederom werd mijn vermoeden bevestigd dat ze aangaven dat ze niet alles hadden begrepen omdat het zoveel nederlandse woorden zijn. wat ik wel begrijp maar toch.. het is bijzonder.




donderdag 22 mei 2014

stemmen

 
Ach het is even wennen, ik zat gisteren al helemaal klaar, op tijd de stemkaart in mijn auto gelegd, voor het geval ik het zou vergeten, want ondanks dat stemmen mag, het geen verplichting is, wil ik toch stemmen, het gaat om misschien een heel klein stemmetje die ik uitbreng, maar het gevoel dat ik toch invloed heb op de politiek en wie weet wel op de Europese gedachte is een groot goed. Natuurlijk worden de nodige grapjes gemaakt over het stemmen, en ik moet zeggen ik kies bewust, ik zoek de partij die mijn belangen het beste behartigen voor mijn gevoel, ik stem altijd op de onderste man, gewoon omdat ik die juist ook een stem gun. Zo weet ik dat veel vrouwen altijd op de bovenste vrouw stemmen van hun partij, zo doe ik dat, als ik niet weet of er een roze man tussen zit, en dat is vaak moeilijk te ontdekken, we leven nog in een taboe land, dus stem ik op de onderste man, en als dit ook nog een man is met een buitenlands aandoende naam, ben ik helemaal blij, omdat ik dan twee vliegen in 1 klap heb, het liefst heb ik natuurlijk een roze buitenlandse onder aanstaande man, maar die kans bestaat haast niet. Geloof me, de man die onderaan staat in mijn partij, krijgt mijn stem; al schrijvend bedenk ik me dat ik dat altijd heb gedaan, de onderste kiezen nooit de bovenste, omdat die toch wel een stem krijgt. Wat is er nu leuker als iemand die er niet op rekent ineens een stem krijgt van een onbekende, naast zijn eigen stem, en de stemmen van de familie, zou het geen goed idee zijn om gewoon een keer massaal op de onderste personen te stemmen, gewoon omdat het kan, en omdat we misschien wel  ineens een hele politiek omslag krijgen, deze mensen staan er vaak voor Jan Doedel en als we dan op ze stemmen dan is het ineens anders. Dan zal je de lijsttrekkers ineens horen, dat dat niet kan, en dat ze hun stem kwijt zijn, want tegen zoveel voorkeursstemmen kunnen ze niet op, dat zou denk ik iets hilarisch geven in Nederland. Natuurlijk weet ik ook wel dat we dit keer voor Europa gingen kiezen, en dat is natuurlijk wat anders.  Deze ochtend was ik al vroeg, het mooie vind ik nu in alphen dat je gewoon overal kan stemmen in het dorp. Misschien mag dat overal al maar voor mij is dit helemaal bijzonder, ik ben dat niet gewend om eerlijk te zijn. Dus heel vroeg de auto in, om te gaan stemmen bij het lokale buro dat al om half 8 open was. Snel naar binnen om half 9, omdat ik dacht dat het druk zou zijn. Nou nee dus geen hond te bekennen, niks, alleen de stem mensen die nog wat onwennig zitten te kijken, ze voelen zich belangrijk op die dag, maar ze hebben nog niet dat besef dat ze ook daardoor gewoon menselijk mogen zijn. Het gewichtig doen met de id, met het biljet, met het uitreiken van het stem biljet. het wel 3 keer vragen of het eentje moet zijn, en ja het moet eentje zijn, ik sta er tenslotte alleen, en dus mag ik eindelijk het hokje in om mijn rode stip te zetten bij de onderste man, niet buiten de lijntjes maar er keurig in. Daarna weer opvouwen en dan hem keurig in de bak met alle biljetten gooien zodat hij toch goed aan zal komen en hopelijk geeft het gewicht in de schaal.  Snel naar mijn werk om een geweldige cartoon te zien in de metro, ik moest er om lachen, dus hem maar even hier neergezet, de tekst die eerst komt is van Björn borg, dat er op een dag niemand meer hem wil zien in zijn onderbroek, ik denk meteen nee, doe maar zonder maar ja we hebben inmiddels Heleen van Royen die zelfies heeft gemaakt en dat ook zeker zonder onderbroek. zo als de cartoon doet vermoeden...
 
 


woensdag 21 mei 2014

De wet van Murphey (2014-14)

 
De lunchwet van Spruance
 
Degene die voorstelt om de rekening te delen
is altijd diegene
die het duurste gerecht bestelde
 
De eerste wet van onderhandelen
 
Een onderhandeling
is pas succesvol
als alle partijen
onbevredigd vertrekken
 
De definitie van piekeren
 
De verkeerde kant op fantaseren
 
 
De wet van Lorenz over reparaties
 
Als je handen vol met smeer zitten
krijg je kriebels aan je neus
 
De verjaardagswet
 
Verjaardagen zijn gezond
hoe meer je er hebt hoe langer je leeft
 
De afwasproblematiek van Bernstein
 
Het probleem van alleen wonen is
dat je altijd aan de beurt bent
om de afwas te doen
 
De uitleg van Albert Einstein over onderzoeken
 
Onzinnigheid is iets steeds opnieuw herhalen
maar andere resultaten verwachten
 
De wegwet
 
De weg naar succes
is altijd vol werkzaamheden
 
De wet van Rochefourcauld
 
Niemand heeft vaker ongelijk dan hij
die dat nooit zal toegeven.
 
 
DE vooruitgangstheorie van Hawkins
 
Vooruitgang houdt niet in dat een foute theorie
door een juiste word vervangen
Vooruitgang houdt in dat een foute theorie
door een spitsvondigere foute theorie
wordt vervangen
 
 
 
 
 



dinsdag 20 mei 2014

broodje aap (2)



Studentenrellen

Op een druk plein in het centrum van Maastricht zijn twee straatwerkers bezig met het riool. Ze hebben een deel van het plein opengebroken en staan in een diepe kuil te werken.
Een langslopende student heeft zin in een geintje en belt de politie. Hij meldt dat het plein is opengebroken door twee straatwerkers, maar dat die straatwerkers in werkelijkheid twee bevriende studenten van hem zijn, die deze stunt moeten uithalen in het kader van hun ontgroening. De politie bedankt hem voor de informatie en zegt dat zo snel agenten te sturen.
Daarna loopt de student naar de straatwerkers toe en vertelt ze dat er een paar agenten langs zullen komen. Daar moeten ze zich verder niets van aan trekken, want het zijn geen echte agenten, maar bevriende studenten van hem die deze grap moeten uithalen in het kader van hun ontgroening.
Vervolgens gaat hij rustig met een biertje op een terrasje zitten en aanschouwt hoe de chaos zich ontwikkelt...

maandag 19 mei 2014

je kunt nog lang genoeg huilen (flard)

 
je kunt nog lang genoeg huilen
 
nadat jij mijn hart brak
voor de tigste keer
besloot ik niet langer
meer te geloven
in jou en mij
besloot ik het
feest van het leven
te gaan vieren
om zo gelukkig te zijn
de nachten dat
ik lag te huilen in mijn bed
omdat ik jou
dacht zo te missen
in mijn leven
duurden soms
maanden lang
totdat ik
ineens bedacht
ik kan nog lang genoeg huilen
om alles wat er niet was
 

zondag 18 mei 2014

kano bootcamp


 
Ach ze zeggen wel eens, hoe ouder hoe gekker, dus ik zal wel steeds gekker gaan doen. Tijdens een gesprek met trainer Danny, bij mijn sportschool JAWI  kwam hij met het idee om een kanobootcamp te organiseren, Zeg kano en ik zeg leuk, mijn herinneringen aan kanoen op de lesse in Belgie, zijn hilarisch en zo vreselijk leuk geweest altijd, zo jammer dat dat bij ons op school is afgeschaft, dus toen ik dit hoorde, zei ik meteen, ik ga meedoen, als ik het vol kan houden. Ik moet zeggen, hoe dichter we bij de dag kwamen van het moment, hoe meer ik dacht dit ga ik niet redden, dit is niet mijn ding, dit lukt niet en noem alle positieve dingen maar op die er voor zorgen dat je eigenlijk het liefst af gaat bellen.  Gelukkig ben ik wel van dat kaliber dat als je a zegt je ook b moet zeggen. Dus vanochtend met mijn enthousiasme me eerst maar eens in het zweet gewerkt op de get fit circuit, daarna aan de slag met mijn core, nog even snel wat dingen gedaan met betrekking tot cardio en daar was dan het gevreesde moment 11.00 de tijd van de martelgang. Mijn belevenis bij Bootcamp is dat het zwaar is, dat het moordend is, dat het afzien is en het is vooral veel patsers en echte mannen. En daar kom ik vrolijk aan huppelen met mijn stijlvolle zwarte kleding en tevens met mijn tasje met daarin een handdoek,. flesje water en natuurlijk de nodige dingen om  er toch enig sinds wat toonbaar er uit te blijven zien. Maar goed, gelukkig, was de aanvang erg rustig, en mochten we eerst lopen naar het park waar het ging gebeuren, daarna moesten we joggen, voor mij is dat hard lopen maar voor velen is het dan joggen. Maar goed ik overstijg mezelf en het ging met gemak. De warming up bij de doelpalen was simpel maar met een stuk in je lijf van al get fit en core en cardio, is het prima te doen. Daarna gingen we in twee groepen uiteen om met elkaar te gaan kanoën, en dat was gaaf, in de kano, elkaar helpen en dan gewoon een stukje kanoën daarna even weer rust, en dan weer een klein stukje kanoën, kortom het was heerlijk om te doen en het viel me zo mee allemaal. Genieten dus. Zeker hoe we elkaar hielpen, hoe we met elkaar om gingen ik vond het goud. Na het kanoën gingen we naar een ander strandje en daar begon de ellende, we moesten over met een soort van pondje en dan moesten we overstappen en op het eilandje moesten we buikspieren doen, dat is prima, maar ja het pondje is gammel en niet stevig, dus toen de eersten in het water vielen, toen was het al klaar, en lachen met elkaar, het was een feestje, daarna in lunches en vraag me niet om dit uit te leggen maar het is heel diep zakken door je knieën en recht op blijven, en dan weer staan en dat op een hele smalle balk die steeds meer gaat wiebelen, kortom niet mijn ding. Maar goed ik heb het gedaan en weer terug naar het begin punt. De groep in tweeën en een groep gaat rennen de anderen met de kabelbaan over het meer naar de andere kant. Erg leuk allemaal en genieten. Het was gewoon gaaf, nog even, ik ben inmiddels de naam vergeten maar we moesten op het strandje door het water rennen en daarna wandelen steeds 20 seconden rennen en 10 seconden wandelen, erg lekker alleen die natte voeten is wat minder. Ik moet zeggen ik vond het heerlijk en genieten, en ik ben inmiddels om ik ga ook maar eens vaker bootcampen bij mijn sportschooltje. Ik verwacht eigenlijk dat er heel veel fotos komen op de site van de sportschool dus ik zou maar kijken. Ik heb in ieder geval vreselijk genoten vandaag.
Mede door de mensen en door het weer


zaterdag 17 mei 2014

Elfenland (kringlopen)

Zomaar even na het sporten dacht ik dat het handig zou zijn om langs de kringloop te gaan. Ik kom daar regelmatig en er is altijd wel iets waarvan je denkt hoe heb ik ooit zonder gekund, om na twee weken te bedenken dat je er heel goed zonder kunt, om het uiteindelijk of op een vrijmarkt te koop aan te bieden, op een veilig tafel voor Samenloop voor hoop te leggen, of je geeft het weg aan vrienden waarvan jij denkt dat zij een leven zonder gewoon niet kunnen volbrengen,  of het beland ergens in een kast waarvan je later denkt, waarom heb ik dit ooit gekocht. Uiteindelijk beland het weer bij de kringloopwinkel, en ja hoor je ziet het weer liggen, of iemand vind dat jouw leven niet zonder dat kan en het komt terug bij jou... kortom het leven is een feestje met oude spullen die kringlopen. Vandaag dus toch maar even er heen, en ja hoor, ik kom meteen een ideale broek tegen als sportbroek, ik ben niet zo van de echte broeken meer van de broeken die passen en die lekker wijd zitten, en natuurlijk in de variatie zwart altijd goed zijn. Daarnaast nog een leuk spel voor thuis, en voor op school voor de isk, en ook nog een paar leuke dingen, die ik inderdaad niet nodig heb maar ja het leven zonder kan ook niet meer tijdelijk. Bij de speelgoedafdeling, zie ik ineens het spel der spellen  liggen, Elfenland, en dat niet 1 keer maar 3 keer, dus ik meteen appen naar drie vriendinnen die dit spel zo geweldig vinden en hem graag willen, maar ik durf het niet aan ze zomaar mee te nemen omdat ik het niet zeker weet of ze hem echt willen. Dus terwijl ik om de 5 minuten kijk op mijn telefoon en door de kringloop loop met dingen waarvan ik mijn leven niet meer kan voorstellen zonder,  besluit ik maar af te gaan rekenen, vol twijfel want ja, wie weet, etc. maar toch ik betaal en ga maar naar huis. Zit net thuis komt de eerste app binnen met de bekende tekst : "Had hem dan meegenomen...."Gromm dat heb ik dus niet gedaan, hij kost maar 4,50 maar toch je neemt hem niet mee als je niet zeker weet of men het spel wel wil. Dus, ik nog zo van, nou ja sorry ik ben al thuis, maar daar kan ik dus niet goed tegen, dus ja ik in de auto naar de kringloop om toch maar 1 spel te halen, 1 vriendin ken ik heel goed en ik weet dat ze hem toch wel wil, dus ja ik neem er twee mee, de mensen in de kringloop kijken wat vreemd dat ik er alweer ben, maar ach wat maakt het uit. Ik ben wel gewend dat ze vreemd kijken. Dus ik helemaal blij naar huis, twee appjes verstuurd naar die twee vriendinnen met de opmerking dat ik ze heb, komt er een nieuwe app, of ik ook voor nog een vriendin, die ook bij ze is, ( het is de spelgroep van de meiden) nog dat andere spel wil halen.  Na even een zucht dacht ik, wat maakt het ook uit, laat ik het maar gewoon gaan doen, dus ik weer in de auto naar de kringloop, het derde spel gehaald, en bij de kassa, terwijl er een hele rij achter mij staat, krijg ik een opmerking van de verkoopster, dat ik wel veel van die spellen haal. Dan kan ik het niet laten.. ik moet ook leren me te beheersen maar dat gaat niet helaas, ik kijk onschuldig en zeg dan, "Ja, ik weet het, maar dit spel is niet meer te koop, het is een gewild spel, maar word niet meer gemaakt, je kan het alleen nog kopen op het internet en dan kost het 80 euro, dus dit is goedkoop en ik ben helemaal blij hiermee, drie spelen voor nog geen 15 euro, die 240 euro gaan opleveren." Het hoofd van de verkoopster is al goud, daar doe ik het al voor, dan nog het geroezemoes dat ontstaat achter mij in de winkel, die ook staan te wachten bij de kassa. Ik reken af en loop met een stalen gezicht weg.....  Mijn dag kan niet meer stuk, ik heb me nog ingehouden door niet te zeggen dat er nog een spel lag maar dat ik niet aso wilde zijn, leek me geweldig als die hele rij in een rap tempo naar speelgoedafdeling ging rennen......... maar ik heb me ingehouden.  Als nu ineens de prijzen omhoog vliegen in de kringloop winkel, dan weet ik dat ik het gedaan heb en geloof me dat was niet de bedoeling... Ik had een geweldige middag vandaag en drie vriendinnen van mij ook omdat ze weten dat het spel dat ze al zo lang zochten nu hebben voor een prikkie.
 


vrijdag 16 mei 2014

L'inconny de lac (film)

 
 
 Zaterdagavond met vriend Patrick naar deze film geweest, in de kader van de regenboogweken werden er 3 films gedraaid in het Filmhuis. Chez Nous maar die had ik al gezien, daarnaast een lesbische film en deze film dus. Ik moet zeggen, deze film schuwt geen bloot, en zeker ook niet scenes waar het woord homoporno heel goed past. De film heeft een verhaal en is prachtig gefilmd, met trage beelden die dit keer niet stoorden. Het eind is bijzonder omdat het een open einde is, maar als de aftiteling komt is er totaal geen moment muziek, dan zit je met 5 personen in de bioszaal en het is stil. Er zaten een jongen een meisje, een man, die wel hele bijzondere dingen deed tijdens de film, ik hoorde tenminste regelmatig zijn rits open of dicht gaan en wat vreemde zuchten bij bepaalde gedeeltes uit de film, maar goed ieder zijn ding, en Patrick samen met mij. De film was onderhoudend maar kan wel zeggen dat het niet echt een aanrader is om wat meer te weten te komen over het cruisen etc.
 
 
recensie van de film:
 
Regie: Alain Guiraudie | Cast: Pierre Deladonchamps (Franck), Christophe Paou (Michel), Patrick D'Assumçao (Henri), Jéro Chappatte (Inspecteur Damroder), e.a. | Speelduur: 97 minuten | Jaar: 2013

Lust, de wanhoop naar liefde en de fysieke aantrekkingskracht die het wint van gerede twijfels. Het zijn de ingrediënten van de mysterieuze Franse thriller L'Inconnu du Lac. Plaats van passie en delict is een meer op het Franse platteland waar mannen van diverse pluimage naartoe komen om andere mannen te ontmoeten. Op het naaktstrand wordt meer geloerd dan gezond. In de bosjes wordt behoorlijk wat gefrummeld en gesekst. Anonimiteit en privacy zijn basisvoorwaarden en daarom hebben veel van de bezoekers van het meer geen zin in de bemoeienissen van een nieuwsgierige politierechercheur. De inspecteur heeft de taak te onderzoeken wie verantwoordelijk is voor de raadselachtige dood van een recreant. De kijker, maar ook hoofdpersoon Franck weten al gelijk hoe de vork in de steel zit. Het motief van de moordenaar is het grootste raadsel.

De inspecteur vindt dat de mannen er wel een heel aparte manier op nahouden om van elkaar te houden. Er spreekt een onmiskenbare moraal door in de mening van de man. Het is een moraal die filmmaker Alain Guiraudie duidelijk niet met hem deelt. Guiraudie toont de fysieke interactie tussen de mannen zonder compromissen te doen en brengt het expliciet in beeld, al maakte hij wel gebruik van 'body doubles'. Hiermee geeft hij preutse bioscoopbezoekers een dikke vinger. Seks hoort bij het leven, lijkt zijn mening te zijn, en de mannen rond het meer zijn uit op de ongecompliceerde variant. Dat is wat hen in deze setting drijft. Van hun levens en misschien wel gezinnen buiten het cruisegebied komen we niets te weten. Hoofdpersoon Franck is eigenlijk veel te sociaal voor het hele gebeuren. Elke dag dat hij het meer aandoet maakt hij een praatje met een dikke bezoeker die niet bepaald in trek is bij de andere mannen. Franck heeft zijn zinnen gezet op de besnorde Michel die hij enkele dagen later een scharrel ziet verdrinken in het meer.

De onvolprezen Alfred Hitchcock was de mening toegedaan dat er een grote spanning school in het verschaffen van extra informatie aan de kijker, waarover de hoofdpersonen niet beschikten. Guiraudie gaat nog een stap verder door de moord en dader ondubbelzinnig in beeld te brengen. Wat begint als speels ravotten in het water eindigt in moedwillige verdrinking. Franck aanschout het tafereel vanaf de waterkant. Het valt echter nog te bezien of de kijker enig inzicht krijgt in de motieven van Michel. Juist nu Franck weet waar zijn minnaar toe in staat is, groeit zijn fixatie voor hem. Zijn ongekende aanbidding wordt een crime passionnel op zich. Guiraudie is meesterlijk in het neerzetten van sfeer en broeierige spanning. Elke vorm van interactie tussen Franck en Michel krijgt zo een zinderende lading mee en de komst van de veel te nieuwsgierige politie-inspecteur voegt hier nieuwe facetten aan toe.

Het is bewonderenswaardig dat Guiraudie tot aan de apotheose zijn verhaal spannend en bovenal intrigerend weet te houden. De opbouw van zijn thriller is onconventioneel en niet opgehangen aan rigoureuze plotwendingen of karakterontwikkelingen. Francks sympathieke voorkomen contrasteert sterk met het mysterie dat Michel omringt. Toch kun je je ook iets voorstellen bij de fascinatie die Franck voor de moordenaar voelt. Ongelooflijk fout, maar het vlees is zwak. Aan vastigheid of romantiek heeft Michel geen behoefte. Stiekem verlangt Franck ernaar, maar de vleselijke lust is alles wat er voor hem in zit. Altijd beter dan niets, al zou de man beter moeten weten. L'Inconnu du Lac is een knap geconstrueerde thriller over de gevaren van fysieke aantrekkingskracht en het dilemma tussen gevoel en verstand.

na dertig jaar

 
Twee jongens de ene 18 de ander 20, die elkaar ontmoeten op en avond in een cafe in Stadskanaal
en ergens ontstaat er een lijntje met elkaar. Voor we het weten
zijn onze levens met elkaar verbonden, door iets wat zo klein leek,
maar zo groot bleek te zijn.
De jaren die verstrijken zien we elkaar soms, niet te vaak, omdat we beiden beseffen
dat het niet kan, het niet goed zal gaan als wij samen iets
gaan opbouwen wat toch niet kan zijn. Het verlangen naar elkaar, is er maar ook het besef dat het niet mag bestaan om duistere redenen die we beiden niet kunnen uitspreken maar weten dat ze er zijn.
Drastisch de lijnen doorknippen omdat we weten dat we elkaar alleen
maar met onze gevoelens in de weg zitten, dat we daardoor ons eigen geluk
geen kans geven. Daarom gaan, elkaar negeren, niet meer samen zijn.
Jaren later, na het verbreken van een relatie van bijna 10 jaar, toch een voorzichtige poging
tot contact, brief sturen naar de ouders, de brief die wel aankomt, waar een korte reactie opvolgt
van dat het niet meer kan, dat het niet goed is, dat hij gelukkig is met zijn vrouw en kinderen. Tevens niet laten weten waar hij woont.
Het is goed, soms gaat een weg, een kant op die je niet hebt bedacht. Jaren later, ineens via Facebook, contact, zomaar ineens heel voorzichtig wat berichtjes over en weer, dan weer tijden zwijgen, dan weer ineens weer wat schrijven. Langzaam weer aan elkaar wennen, met elk ons verleden, met elk ons eigen verhaal. Twee levens die elk hun eigen wendingen kregen, die elk hun eigen weg gingen, maar onbewust was er dat lijntje dat niet doorbroken kon worden. Ontdekken dat je nog geen steenworp van elkaar woont, dat je al die jaren zo dicht bij elkaar bent geweest, zonder dat je dat wist, zonder dat je hebt beseft dat je regelmatig daar bent geweest waar die ander werkt, dat je door de stad bent gedwaald, sterker nog dat je zelfs voor het huis hebt gestaan waar de ander woont.  Bijzonder is dat je het ergens wel hebt gevoeld maar niet hebt beseft.  Langzaam een voorzichtige stap naar een uitnodiging om elkaar te ontmoeten, maar dat is te eng nog, omdat we beiden niet weten wat er gebeuren gaat, beiden bang zijn voor de gevolgen van het elkaar weer zien, elkaar weer te ruiken, weer samen in 1 ruimte te zijn. Dan toch maar de telefoon, met elkaar, eerst wat heen en weer appen, dan toch maar bellen, na het bellen op de Skype, dertig jaar alles uitspreken wat er is gebeurt, wat er aan de hand was, onze angsten bespreken, alsof we gisteren nog samen waren. Beseffen dat onze levens elk hun eigen gang zijn gegaan, dat we beiden weten dat een vriendschap met soms wat meer, kennelijk nog kan bestaan. Elkaar zien via een beeldscherm en het gevoel hebben dat je elkaar gisteren nog hebt gezien, zonder dat de tijd een aanslag deed op jou wie je bent. Horen dat de andere kant getrouwd is, drie prachtige kinderen heeft, en gelukkig is met het leven wat het hem bracht. Dan mijn kant van het leven, waarin ik singel ben, waar ik elke dag pluk van het leven, geniet van wat er komt wat er is, genieten van de reizen die ik doe, de vrienden die ik heb. Een leven die 30 jaar geleden totaal niet mogelijk leek, dat nu toch zo is.  Dan ontdekken dat de lijn die er kennelijk al die jaren is geweest niet doorbroken is dat hij blijft.. langzaam beseffen dat het goed is, dat het nu mag zijn, twee mannen nu , dertig jaar verder in hun leven in de tijd, die elkaar spreken, zeggen dat het goed voelt dat het mag zijn, twee mannen die elkaar de tijd gunnen om er aan te wennen dat je weer samen soms wat tijd mag doorbrengen, zonder dat wat er was, maar als twee mensen die gewoon met elkaar dat lijntje delen. Dat zomaar op een doordeweekse donderdag ontdekken dat het kennelijk zo mag zijn.

donderdag 15 mei 2014

one liners (2014-06)

 
Het is jammer dat niet meer
mannen een klootzak zijn door geboorte,
in plaats van uit roeping.
(Katherine Whitehorn)
 
Er komt geen kannibalisme in de
Britse marine voor, absoluut geen,
en als ik geen zeg, bedoel ik dat er sprake is
van een zekere hoeveelheid.
( Graham Chapman)
 
Alleen tijd kan een gebroken hart genezen,
net zoals alleen tijd zijn gebroken armen
en benen kan genezen
(Miss Piggy)
 
 
Dat is het probleem met het leven-
kreupele dialogen en slechte belichting.
(Elizabeth Taylor)
 
De levenden zijn niets meer
dan de doden met vakantie
(Maurice Polydore Marie Bernard graaf Maeterlinck)
 
 
Ik ben geen politicus geworden
omdat ik de stress van het
altijd gelijk hebben niet aankon
(peter Alexander baron van Ustinov)
 
Ik heb op meer schoten gelegen dan een servert
(Mae West)
 
Als niets anders werkt,
raadpleeg dan de instructies
(Anoniem)
 
Toen ze me zeiden
 dat in het jaar 2010 vrouwen de wereld zouden
regeren antwoorde ik: "Nog steeds?"
(Sir Winston Churchill)
 
Zonder muziek zou het leven een vergissing zijn
(Friedrich Nietzsche)