Gisteren met Elias, een sportmaatje en inmiddels vriend, wezen lunchen . We sporten vroeger altijd samen bij diverse onderdelen, zoals de Cross, de Kettlebell kortom we waren maatjes en we daagden elkaar dan ook behoorlijk uit. Op een gegeven moment moest Elias stoppen met sporten, wat ik erg jammer vond omdat we toch wel erg leuk sporten samen, en dikke lol hadden. Hij was degene die mij altijd net iets meer uitdaagde dan diegene die les gaf.. Ik hem ook trouwens.. kortom het was altijd dikke lol met elkaar.
Traditiegetrouw is het ontstaan dat we om de zoveel weken met elkaar gaan lunchen op zondagmiddag, hij sport niet meer, ik wel dus ik mag het..
We kiezen altijd een tent in Alphen, we zijn begonnen bij Beagles en Beans en zo zijn we aardig wat lunchkaarten door gekomen, waar we dan ook heerlijk hebben gegeten, en genoten met een bakje thee en met een goed gesprek..
We kletsen altijd een hele boel over van alles en nog wat maar vooral de humor die we beiden hebben viert hoog tij.. naast de wat serieuzer gesprekken praten we ook over de grappige dingen in ons leven.
Zondag had Elias, het is de bedoeling dat we om de beurt een plek uitzoeken om te lunchen, mede omdat Elias vaak in Alpen komt in het Centrum ik bijna niet.. weet hij vaak bijzondere nieuwe tentjes te vinden.
Hij vroeg zaterdag of ik een museum jaarkaart had, die heb ik dus dat is geen probleem, dus voorstel om te gaan lunchen in het Archeon in het Klooster.. ik ben meteen voor, ik vind dat leuk, en je kan het Archeon zo gratis in dus dat is geen probleem.
Wel ff lastig met parkeren, maar goed 6.50 is te overleven tenslotte en het is voor het goede doel, samen genieten bij een broodje of iets dergelijks om zo weer eens te weten dat het leven goed is.
We hebben beiden een pannenkoek genomen, ik een keurige verantwoorde pannenkoek van volkorenmeel met kaas en champions, de schenkstroop was zo heet geworden dat het echt ineens schenkstroop was.. als water zo vloeibaar. soms mis ik dan toch wel de ouderwetse potten en met stroop, met name de keulse potten met daarin een houten pollepel waarmee je dan je pannenkoek kon bestrijken. en de overheerlijke bruine suiker in een zelfde soort pot. Natuurlijk begrijp ik heel goed dat het niet echt verantwoord is, dat de bacteriën er welig in tieren, maar nostalgie is ook wat waard toch.
We hebben weer heerlijk zitten eten en genoten van al het goeds van het leven, en heerlijk bijgepraat.. kortom het leven was weer goed.