Vanochtend reed ik naar mijn schooltje toe en zag bij het bejaardenhuis waar ik altijd mijn post in de brieven gooi, de bundel van Andalusië was gisteren binnen en hij is erg mooi geworden, moest dus opgestuurd worden naar de Koninklijke Bibliotheek van Nederland waarvan al mijn bundels 1 exemplaar opgeslagen is.
Maar aangezien de bus voor de brievenbus stond en ik niet mijn auto kon parkeren ben ik maar doorgereden..
Terwijl ik zat te kijken zag ik stralende mensen zitten in de bus. allemaal van die vrolijke grijze koppies die nog mogen.. ( ze zijn de ouden van dagen. en ze mogen nog.. en ze genieten van het leven)
Ik moest meteen aan twee dingen denken, toen ik nog veel jonger was en woonde in het dorp Mussel was er jaarlijks een dagje uit voor de ouden van dagen dit in het dorp woonden. Het hele dorp liep uit om ze dan uit te zwaaien.. mijn vader die de dorpsagent was moest dan met zijn motor voor de bussen uitrijden om ze te begeleiden zodat ze overal goed en veilig doorheen kwamen. Dat was op zich al bijzonder. Maar vooral dat het dorp uitliep, om ze uit te zwaaien. niet eens omdat het familie was.. maar gewoon omdat men uit respect voor deze oudjes ze wilden zwaaien. Zo was het ook zo dat mijn vader belde naar mijn moeder om te zeggen dat ze eraan kwamen.. hoe het ging weet ik niet maar dit ging al een lopend vuurtje door het dorp en tegen de tijd dat de bussen aankwamen stond het hele dorp weer bij het verzamelpunt om ze te onthalen ze waren weer thuis. Ze werden dan met auto's naar huis gebracht, de verhalen werden verteld, er werd vreselijk gelachen met elkaar etc. Het was een groots gebeuren, wat eigenlijk niet zo gek is als je bedenk dat er niet zoveel gebeurt in het dorp waar ik ben opgegroeid.
Daarnaast weet ik van mijn moeder die jaarlijks een reisje maakt met de Zonnebloem, dit omdat ze het leuk vind. De zonnebloem doet het geweldig, goed geregeld leuke dingen voor de oudjes, zoals bingo etc. AL heeft mijn moeder besloten niet meer mee te gaan, ze vind het mooi genoeg geweest ze wil gewoon lekker thuis zijn en zitten... en af en toe een dagje weg met de opstapbus. dan kan ze een paar keer per jaar weg in plaats van maar 1 keer in het jaar. is een mooie en goede beslissing denk ik dan,
Maar even terug naar vanochtend, wat een karigheid was dat, er stond niemand om deze ouden van dagen uit te zwaaien. ze zaten dan wel te stralen maar ik bedacht me ook meteen wat jammer dat het niet meer een soort van dorpsgebeuren is, uitzwaaien, genieten en ze deze dag gunnen ze onthalen met spandoeken etc.. want tenslotte zijn zij het wel die voor ons een prachtige wereld hebben achter gelaten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten