Zaterdagavond, na een drukke dag, sporten, ja ook in deze hitte ben ik te vinden in de sportschool, al heb ik wel al de conclusie getrokken dat ik mijn zomerbuik maar doorschuif naar het volgende seizoen. dat gaat goed maar die six pack is nog niet in zicht.. dus mijn bovenlichaam zal niet te bewonderen zijn voor de buitenwereld. Sorry voor de mensen die ik nu heftig teleurstel.. hooguit een aantal intime contacten zullen dit kunnen ervaren maar dat zal bij hoge uitzondering zijn, en dat alleen in de slaapkamer. en daar komen niet zoveel.. Dus ik en mijn spiegel kunnen van het proces in wording genieten.. de rest zal ik deze onthullingen besparen.
Maar ik loop weer uit te weiden, we gaan verder over mijn bezoek aan het theater, al ben ik nog wel snel naar vriendin Lisette geweest om mijn haar te laten knippen, en meteen geregeld dat voor zij weg gaat dat ze nog even mijn haar bijpunt want met hete zomerdagen groeit je haar sneller en dus heb je voor je het weet een warm hoofd door al dat haar
Nog weer een extra stukje voor ik toekom aan het toneelstuk. Bij binnenkomst waren Heleen en Gré er al, dus dat was leuk, toen ik thee ging bestellen zei een mevrouw achter de bar, oh u wilt ook bestellen ik dacht dat u moeder dat al had gedaan.. Ik ben dan te beleefd, ik lach lief en zeg dan.. Oh is mijn moeder hier, dat is bijzonder, is ze ontsnapt dan uit het tehuis voor dementerende ouderen.....
Dat er een stilte viel vond ik wel bijzonder... ik had ook kunnen zeggen, goh is ze opgestaan dan.. ze is net overleden 4 weken geleden met een snik in mijn stem.. maar goed dat zeg je niet... dat is spotten met de dood en aangezien ik mijn moeder nog niet kwijt wil doe ik dat niet. Al moet ik wel zeggen, het is wel bijzonder dat veel mensen, zo ook in Spanje, en nu dus ook weer denken dat de vriendinnen waarmee ik op vakantie ben mijn moeder is.. zou het komen door mijn jeugdige uitstraling?...
Trouwens ik heb dat ook niet gezegd over of ze ontsnapt was, ik heb alleen dom gelachen en lief gekeken en berustend geknikt... al had ik natuurlijk ook kunnen zeggen.. Heeft ze niet gedaan we hebben ruzie. maar goed dat doe je ook niet.. je blijft beleefd.
Maar terug naar het stuk, het is een bijzondere theatergroep, mensen met en zonder een beperking de groepsnaam zegt al veel. namelijk een beetje stuk.
Het stuk is geschreven door Anke Steffers, en het was de 9de toneelvoorstelling die deze groep bracht.
Het stuk gaat over een slecht lopende hotel, De Zilveren zee, en ze hebben veel schulden, er komen 4 gasten, waarvan, ,later twee undercover agenten blijken te zijn en twee anderen criminelen die hotelgasten beroven.. kortom een spannend verhaal, maar eigenlijk is het spel van de spelers veel interessanter. Men vergeet de tekst, men verdraait alles en het is soms een zomaar een paar minuten stil.. of een leeg podium, ik denk dan stil spel.. Het is voor de pauze even wennen ,maar na de pauze begrijp je het en zie je het gebeuren.. Veel mensen die blanco het publiek aanstaren en echt geen idee meer hebben wat ze moeten.. je hoort de souffleur praten, en steeds harder praten maar uiteindelijk komt het goed.. dan komt er tekst en gaat het weer verder.
Iedereen op zich is zijn eigen ster en het mag, het publiek dat hier op af komt verwacht niets maar willen gewoon zien hoe deze bijzondere mensen met zoveel plezier genieten van hun spel en het mogen spelen.. ze zijn trots. en dat is terecht.
Toch wil ik wel de volgende namen noemen omdat ze hun tekst perfect kenden, maar ook omdat ze de betere spelers waren. Rowan Verboon, Emily Rose van Kampen en Trienke Buitelaar.. zij droegen de voorstelling met elkaar wat het extra sterk maakt, al denk ik dat de regisseurs op hun bankjes duizend keer zijn gestorven.. maar goed daar ben je regisseur voor, weet ik uit ervaring.
Kortom het was weer een mooie avond waar ik genoten heb van deze prachtige mensen waar eigenlijk niets stuk aan is maar die gewoon orgineel zijn in wie ze durven en mogen zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten