woensdag 31 maart 2021

Nocturnal Animals( film)

 

Afgelopen dinsdag beland in deze film op de tv, wat een bijzondere film, vanaf het begin zat ik erin, en was ik er niet bij weg te slaan. Spannend en zeker net zo goed om te kijken. Het verhaal zit goed in elkaar al is het soms wat verwarrend omdat je van flash back verdwijnt in het heden en dan weer in het verhaal van het boek zit..  een bijzonder complex geheel maar zeker de moeite waard

een aanrader voor een ieder en deze regisseur is iemand om in de gaten te houden, dat vind ik wel


recensie van de film:

Regie: Tom Ford | Cast: Amy Adams (Susan Morrow), Jake Gyllenhaal (Tony Hastings/Edward Sheffield), Armie Hammer (Hutton Morrow), Michael Shannon (Bobby Andes), Aaron Taylor-Johnson (Ray Marcus), Isla Fisher (Laura Hastings), Ellie Bamber (India Hastings), Karl Glusman (Lou), Robert Amayo (Turk), Laura Linney (Anne Sutton), e.a. | Speelduur: 116 minuten | Jaar: 2016

Modeontwerper Tom Ford bewees met zijn debuut als filmregisseur en -scenarist dat hij niet alleen goed is met een schetsboek en een naaimachine. A Single Man, met in de hoofdrol Colin Firth, was niet enkel in esthetisch opzicht een meesterwerk zoals je van een couturier wellicht zou verwachten. Ook de thematiek en de uitwerking van de hoofdpersoon in relatie tot de personen in zijn leven waren uiterst delicaat en diepgaand. Ford heeft zijn tijd genomen voor de opvolger. Ook bij Nocturnal Animals staan de intermenselijke relaties, spijt en nostalgie naar lang vervlogen liefdes centraal, maar de Texaanse regisseur gooit het dit keer over een geheel andere boeg. Hij zet in de bewerking van het boek Tony and Susan van Austin Wright het ongelukkige huwelijk van een galeriehoudster af tegen een gewelddadig fictief verhaal over een gezin dat op brute wijze uiteengerukt wordt.

Kunstliefhebster Susan Morrow lijkt op het eerste gezicht alles prima voor elkaar te hebben: mooie baan, kast van een huis en een liefhebbende knappe echtgenoot. Maar schijn bedriegt. Het gaat financieel niet echt lekker en Susan vervreemdt van haar man Hutton die op zakenreis het met andere vrouwen aanlegt. Als Susan bericht krijgt van haar ex Edward Sheffield en het manuscript dat hij heeft opgestuurd begint te lezen, blikt ze terug op de tijd die ze met hem samen was. Susan verliet Edward destijds voor Hutton en heeft de schrijver al negentien jaar niet gezien of gesproken. In het boek dat Edward opstuurde, vinden we het verhaal van het gezin van Tony Hastings dat op zeer naargeestige wijze lastig wordt gevallen op een verlaten snelweg in Texas. Er ontstaat een conflict met de geflipte crimineel Ray Marcus die met zijn vriendjes in een razendknap geschreven beklemmende scène voortdurend laveert tussen eng gemaakt behulpzaam en uiterst rancuneus en maniakaal. De aanvaring in de woestijn zou het leven van Tony, zijn vrouw Laura en dochter India voor altijd veranderen. Terwijl Susan lezend in bed meegezogen wordt in het verhaal, overdenkt ze haar eigen leven en het verleden dat ze ooit met Edward deelde.

De twee verhaallijnen kunnen niet verder uiteenlopen, maar hebben ook een emotionele binding. Dat van Susan is introvert en vol gedachtegangen, terwijl dat van Tony extravert en expliciet is. Meestal is dit een zeer gevaarlijk combinatie, omdat door het verschil in toonzetting vaak het accent te veel op een van de twee verhaallijnen komt te liggen en daardoor de balans zoekraakt. Doordat er ontelbaar veel parallellen en kruisverbanden zijn tussen het verhaal van Susan en het boek dat ze leest, laat Ford dit op indrukwekkende wijze met elkaar samensmelten. Hij wil ermee aangeven dat Tony in zijn missie de rust moet zien te vinden en dat Susan juist borrelt van verlangens en woede maar dit niet uit. Daar komt bij dat Tony zich met allerlei vreemde types inlaat, onder wie een sheriff die er zo zijn eigen hardhandige methodes op nahoudt en de crimineel Ray die volledig schizofreen en geschift is. Susan moet haar drama juist helemaal alleen zien te verwerken. Tot slot worden de personages van Edward en de fictieve Tony ook nog eens allebei door Jake Gyllenhaal gespeeld en lijken Tony's vrouw en dochter als twee druppels water op Susan en haar dochter. Dit is overigens van meet af aan al duidelijk. Je mag dus stellen dat Edward zijn verleden met Susan gefictionaliseerd, maar semiautobiografisch heeft verwerkt. Juist dat besef raakt Susan en de kijker zo.

Wederom toont Ford niet enkel esthetisch kloppende plaatjes (die met de vele luchtshots en close-ups wel het vermelden waard zijn), maar weet hij door te dringen tot de ziel van zijn personages en publiek. Dit is vooral een knappe prestatie, omdat de filmmaker Susan qua uiterlijk laat overkomen als een kille vrouw en het verhaal van Tony juist weer uitermate theatraal en misschien zelfs wel wat vergezocht is. Schijn bedriegt dus. Wat Ford (en uiteraard ook de schrijver van het bronmateriaal) hier precies mee voorgestaan heeft, wordt pas duidelijk in de slotscène. Deze doet vervreemdend aan en leidt wellicht zelfs tot onbegrip. Maar dat is totdat het kwartje valt. Met Nocturnal Animals, waarvan de titel verwijst naar het koosnaampje dat Edward voor Susan als echte nachtbraker had, bewijst Tom Ford dat hij geen eendagsvlieg is. Het heeft zeven jaar geduurd voordat hij met de opvolger van A Single Man op de proppen kwam, hetgeen aangeeft dat hij zich echt geraakt moet voelen door een verhaal wil hij wederom op de regiestoel plaatsnemen. Hij refereert bovendien op creatieve wijze naar het werk van David Lynch, met name Lost Highway, Tarantino en Oliver Stone, zonder de stijlen van deze vakbroeders klakkeloos over te nemen. De uitkomst is een van de mooiste en indringendste drama's van het rijke filmjaar 2016.
 

 

dinsdag 30 maart 2021

ze waren aan vervanging toe

Mijn wandelschoenen die ik vorig jaar heb gekocht, liepen nog best..toch merkte ik op een gegeven moment dat de bal van mijn voet pijn begon te doen. 
Bij nadere inspectie bleek inderdaad dat ze daar dun waren. 
Normaal kan je 1000 km lopen op deze schoenen, maar ik heb denk ik dat wel gehaald, als ik kijk hoeveel ik heb gewandeld het afgelopen jaar, incluis lang afstanden, besloot ik om toch maar nieuwe te kopen. Dit ook omdat ik weet dat er nog een paar pittige wandelingen gaan komen, het Pieterpad moet af, De levenswandeling ook nog die in de mei vakantie staat gepland. kortom er is nog veel te doen en te beleven. 
 
Dus struinend op de site van de ANWB zag ik ze staan, de schoenen die ik vorig jaar had gekocht waren er helaas niet meer.. ik ben er van overtuigd dat je nooit een winnend team moet veranderen.. dus ik wilde eigenlijk dezelfde schoenen hebben, maar die waren helaas uit de handel genomen, dus ik heb toen maar gezocht op zwarte en waterdicht, wat ik wel heel belangrijk vind. het moet wel lopen tenslotte..
 
Mijn ervaring bij de ANWB winkel in Alphen was erg goed, ze waren duidelijk trek ze aan en ga lopen, en als ze goed zitten en lekker lopen, niet meer twijfelen maar kopen. dit omdat je anders spijt krijgt.. als ze niet meteen goed zitten dan is het al verkeerd.
Deze wijze woorden in mijn hoofd, mede omdat mijn ervaring was met de vorige schoenen,  heb ik deze schoenen besteld, met in mijn achterhoofd de woorden, als het niet bevalt dan gaan ze meteen terug.
 
Afgelopen vrijdag waren ze er.. dus ik heb ze gepast ben door mijn kamer gaan lopen en dacht meteen dit zit, dit loopt lekker..  natuurlijk lopen ze iets anders dan de vorigen, maar ja dat deden de grijzen ook, liepen anders dan mijn palediums dus dat is niet zo gek.
 
Kortom ik moet ze nog wel inlopen, dus ze gaan nog niet mee op de volgende twee etappes van het Pieterpad,  maar in de toekomst als ze zijn ingelopen zullen ze vaak mijn medewandelaar zijn.. en zullen we weer bijzondere dingen meemaken en zien. dat kan niet anders.
Ze gaan ingelopen worden na het pieterpad etappe 3 en 4 
 





 

maandag 29 maart 2021

The Voice.. 2021

 

 
 Even een ode aan Dani en aan Anouk.
 
Gewoon alle nummers die hij heeft gezongen die ik kon vinden.
en de stem is mooi, ik zou inderdaad meteen zijn muziek downloaden van Spotify of van i tunes. zo gaaf en mooi
 
Wat Waylon zo mooi zei.. je raakt mensen, je bent af, en je maakt mensen vrij. 
Naast dat hij goed is, is hij leuk en sociaal,  gevoelig en heeft humor. Zo ook als hij in de laatste show stond met Hani met Hello. zo gaaf. en zo mooi gedaan. iets om trots op te zijn. zo liefdevol hand in hand.
 
 Terecht maakte Ali B, en dat moet je hem toegeven, hij plaagt Anouk vaak, maar hij gaf haar wel alle eer, hij prees haar om haar deskundigheid en haar inzet.. hoe professioneel ze er mee omgaat en hoe ze alles tot in de puntjes regelt..  

Geweldig.. en niet voor niets is dit de derde keer op rij dat ze wint met haar mensen.. zij investeert in ze en doet alles voor ze en helpt vooruit.

Kortom zowel voor Anouk als Dani van mijn kant alle hulde
hopen dat hij gauw met iets nog mooiers uit komt want van zijn stem krijg ik nooit genoeg.
hij zou een goede kandidaat zijn, als hij er rijp voor is voor het songfestival.
 
 
 

 
 

 
 
( helaas is er geen beeld van te vinden maar dit nummer
gaat dwars door mijn ziel.. zo mooi)




 






en als toetje zo mooi dit nummer 

 

zondag 28 maart 2021

School duwt kinderen ongevraagd uit de kast

 

 Van onderstaande artikel word ik altijd een beetje verdrietig,. ik begrijp niet zo goed wat er verkeerd is aan liefde. Volgens mij staat er in de bijbel dat gebod 1 is heb u naaste lief als uzelf.. ...

ik denk vaak terug aan de kracht van de demonstratie in een voormalig Oostblok land dacht ik waar een gay parade was , men  wist wat er ging gebeuren, ze wisten dat ze zouden worden uitgescholden, ze wisten dat ze in elkaar zouden worden geslagen en geschopt en toch gingen ze.. omdat ze wisten liefde overwint alles en in de liefde en oorlog is bijna alles geoorloofd, en wat bleven ze vreedzaam ondanks dat ze in elkaar werden geschopt geslagen wat niet normaal is. maar zij blijven voor hun liefde strijden. en op een dag zal het er zijn.

Ook herinner ik me dat ik des tijds op een basisschool werkte in het schattige plaatsje Emmen, daar deed ik 3x per week rt werkzaamheden, mijn haar moest plat, ik mocht niet mijn ogen aanzetten , maar 3 keer per week ging ik in de auto vanuit Groningen naar Emmen om deze vrijwilligerswerk te doen mede omdat ik vond dat ik dit moest doen want ja ik wilde het onderwijs in  en je moest ervaring op doen.. niet wetende dat ik eigenlijk die leeftijdsgroep niet leuk vind. Opeens bleek dat er een collega weg ging en kon ik daar voor 1 dag in de week voor de klas staan, betaald.. dus dat zag ik wel zitten... Aangezien ik vind dat je altijd open moet zijn vertelde ik dat ik een half jaar een vriend had..  en ja  dat gaf problemen daar. dat kon niet.. want ja.. een christelijke school. Voordat ik daar een gesprek mocht hebben voor die baan is er vreselijk veel vergaderd heel veel zelfs.. en uiteindelijk mocht ik het gesprek hebben.. en 1 vraag ik kan hem niet vergeten, was  of ik de neiging had om jongens meer aan te raken dan meisjes..  ik weet nog dat ik eerst even keek. en ik zei.. ik hou van mannen niet van kinderen maar denk dat deze vraag meer zegt over de vrager dan over diegene die het antwoord moet geven..

Ooit weet ik dat het trend was bij het COC om kinderen die nog in de kast waren, te dwingen om het hun ouders te vertellen, ondanks dat ze er niet aan toe waren..  het deed meer verkeerd dan goed, de plek waar ze veilig moesten zijn met gelijkgestemden werd een hel. ze verdwenen in de schaduwkant van het leven deze jongens en meisjes die nog niet aan hun ouders het konden vertellen.. maar ook waren er kinderen die dat deden en dus inderdaad op straat belanden zonder familie zonder vrienden.

Ik ben er van overtuigd, het ontdekken van je geaardheid is al een heel proces voordat je het aan jezelf durft en kan toegeven is voor sommigen een hele lange weg, niet voor niets komen zoveel huwelijken in de problemen omdat blijkt dat de man toch meer verlangen heeft naar een man of een vrouw naar een vrouw. wat niets afdoet aan de liefde die ze elkaar gegeven hebben.. maar  het is niet wat je gelukkig maakt..  En aan je ouders vertellen is een grote stap, als kind besef je heel goed dat je de droom van je ouders compleet op de helling zet.. ze moeten ook tijd krijgen om aan het idee te wennen... daarnaast de worsteling van de ouders om het te accepteren maar ook alle problemen die ze op de weg zien voor hun kind.. en als kind als je dit verteld hebt is er echt geen weg terug.. je kan niet een jaar later zeggen grapje ik val toch op vrouwen als man of als vrouw grapje ik val toch op mannen

Kortom een coming out wat kennelijk nog steeds nodig is, is een proces van iemand en die gaat daar in zijn eigen weg. niemand mag diegene dwingen om het aan wie dan ook te vertellen...  geef kinderen de tijd om eerst zelf aan het idee te wennen.. en het moment te zoeken dat ze zelf in staat zijn om  dit te vertellen dat ze er klaar voor zijn voor alle gevolgen die kunnen komen.  daarom ben ik ook zo pist over het onderstaande artikel.. 

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

 Homoseksualiteit op een school in Gorinchem wordt homoseksualiteit gezien als „zonde tegen de natuur”. NRC sprak acht oud-leerlingen over hoe het is om homoseksueel te zijn op de reformatorische school.

 Het blonde meisje is zestien en draagt een zwarte rok en zwarte Nikes als ze tegenover de vertrouwenspersoon en de zorgcoördinator van deze school in Gorinchem komt te zitten, een reformatorische middelbare school met dan zo’n 1.700 leerlingen. De vertrouwenspersoon kent ze, aan haar vertelde ze drie weken eerder dat ze een relatie heeft met een meisje op school. De zorgcoördinator legt uit waarom ze in dit kamertje zitten. „We hebben gehoord over je geaardheid. We willen dat je het aan je ouders vertelt”, zegt hij.

Het meisje schrikt. Ze is er nog niet klaar voor, zegt ze. Maar hij is onverbiddelijk. „Je kan kiezen: of jij vertelt het, of wij doen dat.” Ze smeekt hem het niet te vertellen.

„Je ouders staan al bij de balie”, zegt hij.

Als de vertrouwenspersoon haar ouders gaat halen, wil het meisje haar achterna, wég. Ze raakt in paniek. „Ik keek uit het raam, maar we zaten op de tweede.” De zorgcoördinator draait de deur op slot. Happend naar adem kruipt ze onder een tafel.

Dan komen haar ouders binnen.

Het is 3 oktober 2016 als dit gebeurt. In die week vertelt de school aan ouders van nog twee meisjes dat ze op meisjes vallen. Alle drie komen uit een streng christelijk gezin.

De meisjes waren voor zover bekend de eersten op deze school die enigszins open waren over hun geaardheid; ze hadden een relatie, liepen hand in hand.

Ze zijn volgens oud-leerlingen ook de laatsten. Na de gedwongen coming outs en gebeurtenissen die erop volgen durft niemand meer.

De vriendin van het blonde meisje wil in 2019 een juridische procedure aanspannen tegen school om wat haar overkwam, waarop een schikking volgt.

Aan het eind van dat gesprek zei mijn mentor: Ik zal voor je bidden dat God je mag veranderen.


Ze krijgt een vergoeding, op voorwaarde dat ze daarover zwijgt. Het ligt vast in een contract. Meerdere bronnen weten ervan. Zelf zegt ze: „Ik kan daar niets over zeggen.”

De meisjes hebben hun vrienden in die tijd over de geforceerde coming outs verteld. NRC zag die berichten en andere documenten in.

Acht oud-leerlingen vertellen hoe het is om homoseksueel te zijn op een reformatorische school , hoe de school met homoseksualiteit omgaat, waarom ze op een enkeling na hun geaardheid stilhielden tot ze van school waren en wat dat met hen deed.

Ze zaten tot 2016 of tot 2018 op deze school en deden mavo, havo of vwo. Eén deed langer geleden eindexamen. De meeste oud-leerlingen willen niet bij naam worden genoemd om familie of vrienden niet te kwetsen.

Ze benadrukken de school of het geloof niet zwart te willen maken, maar hopen dat hun verhalen het leven van leerlingen makkelijker maken en dat de school het beleid aanpast. Volgens een leerling die nu nog op deze schoo zit, noemde een docent dit schooljaar homoseksualiteit nog „een psychische ziekte”.

zaterdag 27 maart 2021

wandelen en oefenen

 

(verborgen altaartje in Alphen aan den Rijn )

 Nadat ik zaterdagochtend om 7 uur mijn ogen opendeed die met geen mogelijkheid meer dicht wilden, besloot ik maar uit mijn bed te gaan. 

Nadat ik de nodige ochtendrituelen en andere ongemakken had doorstaan, eerst maar eens mijn sporten opgepakt voor de zaterdag.. Mijn doel is 3 x per week fanatiek sporten 2x bij de sportschool buiten en 1x thuis zodat ik toch aan mijn nodige beweging kom, doel is nog steeds fit blijven en afvallen.

Ondanks het streng blijven volgen van mijn voedingsadvies,  en actief zijn, zelfs lopend naar mijn werk elke dag, behalve dinsdag omdat ik dan ergens anders werkzaam ben,  is er door het vele zitten achter die computer wel op bepaalde plekken iets te veel van mij ontstaan. Tuurlijk besef ik me heel goed, ik ben leuk dus hoe meer van mij hoe beter omdat er van mij nooit genoeg kan zijn.. maar het zit soms wat in de weg als ik ga zitten.. dus dat moet echt even grondig aangepakt worden. Al besef ik ook dat dit bij de leeftijd schijnt te horen, al vind  ik dat nog steeds geen excuus..

Dus nadat ik had gesport, de stofzuiger door mijn huis had geslagen besloot ik om toch nog even te gaan oefenen voor het Pieterpad waarvan ik op goede vrijdag en op zaterdag etappe 2 en 3 hoop te lopen, door het bijzondere  Drenthe  Om zo alvast te verkennen of het wat is.. en om me ook alvast te trainen voor de dagen in de mei vakantie, want het buitenland roept en lokt, maar helaas kan ik nog niet erheen..  dus word het weer lopen in de meivakantie. dan hoop ik weer gelijk te lopen met Bas, collega en inmiddels wel vriend te noemen. WE houden elkaar steeds op de hoogte als we lopen, dat is wel fijn, ik merk dat ik het wel fijn vind dat als ik alleen loop dat ik ergens een soort van back up heb, dus dat ik weet dat hij achter mij  loopt,. vaak meer dan de helft maar tocht het voelt goed. 

 Dus ik ben begonnen mijn rugzakje met inhoud wat mee moet naar Groningen om , want dat is nu wel even belangrijk dat ik die draag en meeneem want dat is juist het oefenen , de kilometers haal ik wel. , had een route in mijn hoofd, ik bedacht me ik ga eerst via Woubrugge en dan zo rond langs de N204, om dan via de Ridderbuurt, door te lopen naar het meer, half rondje meer  tot aan de parkeerplaats bij de bowling, en dan zo richting huis via de tennishal..  leek me een mooi rondje

Toch toen ik heen liep was er een heftige tegenwind. .dus... tja toen ik vanuit Woubrugge naar de N204 liep had ik ineens de wind in mijn rug en ik bedacht me meteen. oh lekker ik loop gewoon door naar Ter Aar, zo ver is dat ook weer niet.

Dus ik heb lekker een lang stuk gelopen met de wind in mijn rug.. toen ik bij de afslag Langeraar was, bedacht ik me ineens.. Shoot ik moet ook nog weer terug en dan heb ik tegenwind.. maar okey dat was niet meer te veranderen, Verder gelopen tot aan de kerk, daar even op het oude begraafplaatsje gekeken erg leuk en verbazend hoe goed onderhouden deze graven zijn, daarna door de polder terug naar Alphen

Langs een weiland gekomen waar zoveel schapen liepen met zoveel lammeren dat het gewoon een genot was om te kijken..  en ze waren van 1 dag oud tot een week zo gaaf...  wat kan ik daar van genieten.

Daarna door de polder richting Alphen, omdat ik echt minstens 15 km wilde lopen ben ik dus  toch nog via de golfbaan gegaan, even langs het verborgen altaartje om daarna via het bosje terug te gaan naar huis

Na 18.38 km  te hebben gelopen en 1000 calorieën te hebben verbruik vond ik het wel even mooi en was ik thuis,. en had een erg voldaan gevoel. De mediale verdient omdat ik zo goed had gelopen deze maand dus ik kan mijn geluk niet op en moet zeggen, het is goed te doen ik ga vol vertrouwen de 2 dagen pieterpad lopen. zin in















 

vrijdag 26 maart 2021

hoe sterk is de eenzame fietser....

 

Mensen die mij kennen weten dat ik fietsen zonde van mijn tijd vind, ik hou er niet van. Denk dat ik in mijn jeugd mezelf behoorlijk heb verpest, ik fietste altijd alles.. overal heen in weer en wind. 

Tegenwind, storm, regen, sneeuw, ik ging, alles op de fiets.

Zelfs als ik ging stappen in de late avond dan pakte ik de fiets, en ging dan eerst een vriendin halen, en dan fietsen we samen naar de disco, waar we de hele avond lol hadden, om daarna terug te fietsen naar huis, in totaal fietsten we 10 km heen en 10 km terug, okey zij fietste 5 ik 10.. omdat ik in een dorp verder op woonde en het gewoon vreselijk gezellig was om samen te fietsen.

Ik heug met nog een tocht in de late nacht vanuit Stadskanaal, waar ik met vrienden een bepaalde discotheek bezocht waar we graag heengingen in onze punk/ new wave tijd. We spraken daar af, dat ik daarvoor 10 km moest fietsen langs donkere wegen, waar geen fietspad was maar waar je fietste omdat het niet anders kon.. Wel met verlichting en met een reflector.. maar we gingen. 

tijdens de terugweg, was ik in een wat andere wereld dan ik normaal ben, was ik zo moe dat ik bedacht om maar even langs de kant te gaan liggen om uit te rusten.. Dus ik schoof de berm in, dacht nog ik ga daar achter die bosjes liggen in het gras, dat kon je toen nog doen., maar terwijl  ik ging liggen dacht ik ineens, maar dan word mijn fiets koud, dus ik hem hem met mijn jas toegedekt, zodat hij het niet koud zou krijgen.. kun je nagaan hoe zorgzaam ik was voor mijn stalen ros. Toen was ik al heel zorgzaam.

Of dat ik besloot om vanuit het plaatsje waar ik woonde Mussel te fietsen naar Emmen , de school waar ik dus zat. ik deed dat gewoon, het was maar 50 km en dat fietste je gewoon, ja in het begin was het wel wat pijnlijk, maar je deed het... Met sneeuw en ijzel of dikke regenbuien reed ik met mijn fiets naar Musselkanaal, ( 5 km) om daar mijn fiets te stallen bij een huis waar het mocht voor 50 cent per week,  en pakte ik de bus naar Emmen. maar zodra het weer kon, ging ik toch weer op de fiets...

Kennelijk heb ik daar ook meteen afgeleerd om te fietsen in die tijd.. want zodra ik een auto had, heb ik zelden een fiets aangeraakt. Ooit op Schiermonnikoog  omdat ik met iemand was waarvan ik toch wat meer onder de indruk was dan ik besefte destijds.. en dus ging ik ook fietsen met als gevolg dat ik inderdaad op plekken slaap kreeg waarvan ik niet wist dat dat kon slapen maar ook dat ik daarna pijn kreeg op plekken waarvan ik het bestaan niet eens wist. kortom de indruk ging snel over want dat op die fiets, waar diegene helemaal gek van was, dat was hem niet.. dus ik fiets niet.

Waarom ik dit verhaal schrijf is omdat ik deze week van leerlingen hoorde, die nog geen 10 minuten van school wonen met de fiets met ondersteuning komen. Gezond van lijf en leden, geen klachten niets maar ze krijgen ondersteuning.. 

|Ik heb dit met grote verbazing aan gehoord, met denk ik nog een verbaasde blik gekeken.. en zei toen ik dit hoorde.. GOH!

Om het even te laten bezinken en me af te vragen wat ik er nu echt van vond. en ik ben eruit, ik vind dit niet goed.. ik vind dit de kracht uit de jeugd halen. leer ze tegen de weergoden vechten, leer ze af te zien, daardoor krijgen ze karakter, krijgen ze body, leren ze zich te handhaven. etc.. Doe het gun je kind dit denk ik  steeds. Laat ze het ervaren wat het is om op eigen kracht ergens te komen ondanks dat je jong bent. ondanks dat je 10 km moet fietsen elke dag..  leer ze dit, laat ze fietsen, laat ze de strijd aangaan met alles

Niet voor niets zong Boudewijn de Groot.. "Hoe sterk is de eenzame fietser...."



donderdag 25 maart 2021

Spreuken (2016-16)

Het belangrijkste van muziek staat
niet in de noten geschreven.

Verlies nooit het vertrouwen in de waarheid
(Dalai Lama)

Zwakheden maken je niet zwak, maar juist compleet
(Deepak Chopra).

Anderen begrijpen is kennis
jezelf begrijpen is verlichting
(Lao-Tse).

Wonderen zijn niet in tegenspraak met de natuur
ze zijn slechts in tegenspraak met wat we 
over de natuur weten
(Augustinus)

Er is geen weg naar het geluk,
het geluk is de weg
(Boeddha)

Het is niet eenvoudig om geluk in jezelf te vinden,
maar ergens anders vind je het zeker niet.

Bij vergeven gaat het niet over de ander
maar over jou, 
Het is loslaten van de last die je met je meedraagt
Dalai Lama

Je kan alles bereiken
alleen niet alles tegelijk

Welke dat is het ? Vroeg Poeh
Het is vandaag , antwoorde Knorretje
Ah, mijn lievelingsdag

I have died every day
waiting for you
Christina Perri

woensdag 24 maart 2021

Sword of Destiny (film)

 

Terwijl ik eigenlijk wilde kijken naar Sabrina, het 4de seizoen beland ik in deze film.. en ondanks de vreselijk slechte recensie kan ik alleen maar zeggen dat ik hem erg mooi vond, ik heb echt genoten van deze film..  maar dat komt omdat ik misschien ook wel erg van dit soort films hou.

Ik vind het een aanrader, als is het een flinterdun verhaalt, toch is het erg onderhoudend, ik vind het een aanrader voor een ieder dit houd van dit soort films.. hij houd je van de straat zullen we maar zeggen.

Toch bleef ik ademloos kijken dus er zit toch iets goeds in deze film..

recensie van de film:

Regie: Woo-Ping Yuen | Cast: Michelle Yeoh (Yu Shu Lien), Donnie Yen (Silent Wolf), Harry Shum Jr. (Tiefang), Jason Scott Lee (Hades Dai), e.a. | Speelduur: 96 minuten | Jaar: 2016

”Code, plicht, eer, alle zijn het waard om voor te vechten,” zegt hoofdpersoon Yu Shu Lien aan het einde van Crouching Tiger, Hidden Dragon: The Sword of Destiny. Dat ze dit aan het einde van de film vertelt suggereert dat die thema’s uitgebreid behandeld zijn, maar niets is minder waar. The Sword of Destiny is in de eerste plaats een uitstekend voorbeeld van hoe je een vervolg niet zou moeten maken.

In 2000 verbaasde regisseur Ang Lee met de nagenoeg perfecte wuxia-film Crouching Tiger, Hidden Dragon. De film won vier Oscars, waaronder die voor beste buitenlandstalige film en beste cinematografie. Niet onterecht, want de film behandelde niet alleen zorgvuldig gewichtige thema’s als liefde, krijgsmanschap en de verstandhouding tussen meester en leerling, maar de vechtscènes zager er ook nog eens uitzonderlijk mooi uit. Die waren bijzonder sterk gechoreografeerd door Woo-Ping Yuen, met als hoogtepunt een scène in een bamboebos. Het waren opvallend ingetogen, maar buitengewoon spectaculaire vechtscènes.

Choreograaf Yuen mocht van The Weinstein Company en China Film Group deze vervolgfilm regisseren. In tegenstelling tot Crouching Tiger, die geheel gebaseerd werd op één van de legendarische boeken van de Crane Iron-reeks van Wang Dulu, haalt The Sword of Destiny daar slechts wat inspiratie uit. Sterker nog, eigenlijk is alleen hoofdpersoon Yu Shu Lien uit het boek afkomstig. De rest is vrijwel geheel een herhaling van Ang Lees film.

Alles draait weer om het zwaard Groene Lot. Dat blijkt na de dood van zijn vorige meester Li Mu Bai in bewaring gegeven te zijn bij Yu Shu Liens voormalige meester Te. Ook hij overlijdt, waarop Lien besluit terug te keren uit haar zelfopgelegde ballingschap. Al tijdens haar reis naar de stad wordt ze overvallen door een roversbende, gestuurd door krijgsheer Hades Dai. Hij wil tegen elke prijs het Groene Lot in handen krijgen, om met behulp van het mythische zwaard China te veroveren. Uiteraard moet dat voorkomen worden en om die reden roept Lien de hulp in van krijgsgenoten. Onder hen blijkt zich de dood gewaande Silent Wolf te bevinden, een rol voor een vrij verveeld ogende Donnie Yen. Silent Wolf was ooit net als Li Mu Bai een kandidaat voor de hand van Lien, maar trok zich na een gevecht met Hades Dai terug en leek te zijn omgekomen.

Naast Silent Wolf, Yu Shu Lien en Hades Dai zijn er nog twee jonge hoofdpersonen: Wei-fang en Snow Vase. Wei-fang is de leerling van Dai die het zwaard moet stelen. Tijdens zijn poging wordt hij betrapt door Snow Vase, die hem na een vliegtocht over de daken van de stad daarvan weerhoudt. Hij wordt vastgezet en Snow Vase gaat in training bij Yu Shu Lien. Ondertussen krijgt ze gevoelens voor Wei-fang en bereidt iedereen zich voor op een eindgevecht met Dai. Dat komt er natuurlijk ook, maar niet voordat er plichtmatig enkele compleet nutteloze vechtscènes zijn geweest.

Sword of Destiny voelt aan als een kopie van het origineel. Niet alleen thematisch lijkt hij op het meesterwerk van Ang Lee, ook qua vechtscènes zijn er veel herhalingen van zetten. Er zijn dit keer zo veel scènes waarin de serene hoofdpersonen aan het vliegen zijn, dat het al snel een gimmick wordt. Ontzettend jammer, want de vechtscènes zijn redelijk spectaculair om naar te kijken. Dat ze zo onorigineel en amper spannend zijn, is vreemd, want het was immers regisseur Yuen die de gevechten in het origineel choreografeerde. Zijn vervolg is vooral zielloos, met weinig geïnspireerde personages. Iedereen komt bekend voor, al zijn ze op Yu Shu Lien na allemaal nieuw. Zo lijkt het personage van Donnie Yen vooral heel veel op een zwakke variant van Li Mu Bai en is Snow Vase gemodelleerd naar Jiao Long (Ziyi Yang) uit het origineel.

Sword of Destiny is eigenlijk alleen interessant voor de liefhebber van wuxia-actie. Daar vind je voldoende van in deze in Nieuw-Zeeland opgenomen film. Het leeuwendeel van het budget lijkt in de actiescènes te zitten, want de sets zien er verder goedkoop of zelfs nep uit. Mocht je de diepgang zoeken van het origineel dan is het enige juiste advies die nog eens terug te kijken. Dit vervolg voegt namelijk niets toe, behalve wat spectaculaire actie en herinneringen aan de epische held Li Mu Bai. De film is vanaf vandaag te streamen op Netflix.
 

 

dinsdag 23 maart 2021

thuiswerken... ophef

   

 Zoals blijkt doet corona wel gekke dingen met mensen, ik vind deze poster geweldig mede omdat ik meteen moet denken aan een prachtige blog van Jiske over haar respect voor de docenten op haar toilet.. dat was humor, en dit ook. alleen dat moet je zien.. die ik helaas niet kan vinden op you tube..

ik vind het ijzersterk

maar gelukkig zijn er andere mensen... die niet overal de humor van inzien, okey hij heeft zijn broek op de de enkels en dat is ook heel wijs natuurlijk mara zoals je ziet draagt hij keurig een onderbroek.. een zwarte... een regel van de lotus, zwart is huid.. dus daar stopt het ontkleden van een lotus slachtoffer...

 lees hieronder en verbaas. en ach gelukkig wonen we in het WEsten waar we niet zo kleinzielig zijn... 

oh maar dit speelt zich af in mijn dorp.. hoe kan dat nou.


Walging over poster van thuiswerker met broek op de enkels: ‘Van de pot gerukt’

Raadsleden walgen van de poepende man die overal in Alphen hangt. De SGP heeft burgemeester Spies aan haar jasje getrokken. ‘Over smaak valt niet te twisten’, zegt zij.

Nou, mooie reclame voor Alphen!

Robert Jan Blom, raadslid Nieuw Elan

Broek op de enkels

,,De poster is onderdeel van een campagne waarin ‘bekende’ mensen uit onze gemeente worden afgebeeld”, zegt burgemeester Liesbeth Spies (CDA), verantwoordelijk voor communicatie. ,,Elk van de posters brengt in beeld hoe mensen in verschillende situaties omgaan met de coronamaatregelen. We proberen daarmee steeds een manier te vinden waarop we onze inwoners aanmoedigen zich aan de coronamaatregelen te blijven houden.” De ‘bekende’ man met de broek op de enkels is uitgever en AD-columnist Dennis Captein.

Raadsleden reageren over het algemeen ‘not amused’.  ,,Gatverdamme, zeg. Ik word er onpasselijk van. Bah!” zegt raadslid en oud-wethouder Robert Jan Blom van Nieuw Elan, de grootste partij in de raad. ,,Wie heeft dit bedacht? De gemeente Alphen? Nou, mooie reclame voor Alphen! Wat een slechte promotie. Van de pot gerukt.”

De boodschap die je hiermee geeft als gemeente is: wij hebben schijt aan u!

Wil Verschuur, Beter Alphen

Fractievoorzitter Ank de Groot van RijnGouweLokaal dacht dat het om een voortijdige 1 aprilgrap ging. ,,Smakeloos, maar iedereen zal het wel leuk vinden want anders krijg je weer de opmerking dat je geen gevoel voor humor hebt.’’

,,Walgelijke vertoning”, zegt SGP-fractievoorzitter Hans van Kuijk. ,,Niet-passend bij een gemeente, bij een overheid. Het slaat nergens op. Ik zal de burgemeester hierop aanspreken in het wekelijkse overleg van de fractievoorzitters.” Ook Wil Verschuur van Beter Alphen, de 80-jarige nestor van de raad, begint spontaan te kokhalzen. ,,Dit staat zo langs de weg? Ik vind het smerig. De boodschap die je hiermee geeft als gemeente is: wij hebben schijt aan u! Waardeloos, en dat is het communicatiebeleid van burgemeester Spies.”

 

maandag 22 maart 2021

tegenstrijdig toch?

Bij het zien van dit op de gevel van een school krijg ik toch altijd een beetje een dubbel gevoel, geloof me ik heb niets tegen christelijke scholen, ik werk er tenslotte zelf ook op, daarnaast ben ik ruimdenkend over veel dingen, vraag ik me veel af over bijzondere dingen, kortom het is voor mij ook een mooie uitdaging om te doen om ruimdenkend te staan in het leven.

Toch op mijn wandeling naar mijn werk ik dit bord tegenkwam kreeg ik zo mijn twijfels over wat men nu wilde zeggen hiermee, ik  heb het een paar keer gelezen en vroeg me af waarom ik deze tekst niet vond kloppen.. Ik kon de vinger er niet op leggen.. dat lukte me niet. . wil weet ik dat ik in een heel christelijk dorp woon,  niet voor niets hangt er aan de doorlopende weg door Alphen het bord Vergeet God niet.. waarbij ik altijd denk aan mijn boodschappenlijstje.. heel vreemd.

Ik herinner me ook een huisbezoek waarbij ik door een moeder behoorlijk aan de tand werd gevoeld waarom ik op een christelijke school werk.. omdat ik kinderen boeken liet lezen over het paranomale over geesten. ( dit waren boeken voor het vak Nederlands die ik als mentor moest uitdelen dus dat heb ik maar gedaan.... met alle gevolgen van dien. ik moest met mijn billen bloot...  en niet op de leuke manier)  Dit was mijn allereerste huisbezoek die ik destijds deed.. en ben dat nooit vergeten , was wel meteen door de wol geverfd.. Ik weet nog dat ik een mooi verhaal ophing, wat ik nog steeds vind, het gaat om wat je geloofd het gaat er niet om dat je geloofd maar het gaat er om dat je leeft zoals jij denkt dat je de wereld mooier kleurt, dat je het leuker maakt, dat je  voor in ieder geval 1 persoon de wereld mooier maakt..   dat jij doet wat jij denkt wat goed is, want ik denk dat je veel vanuit je binnenste kern doet en dat je het doet zonder er steeds over te praten.. je doet het gewoon omdat je vind dat je het moet doen.

Ik weet ook dat je het niet moet zeggen wat je doet, je doet het of doet het niet, Of je geld geeft aan een goed doel, is prima maar dat doe jij omdat hij het wil niet omdat je wil horen dat je zo goed bent.

Ooit lang geleden werkte ik in een restaurant waar een ober werkte die samen met zijn vriend een foster parent kindje hadden geadopteerd. en dat werd breed uitgemeten en we moesten foto's zien van dat jongetje... ik heb niet eens gekeken heb alleen gezegd, als je zoals jullie twee inkomens hebt had je ook twee kindjes kunnen nemen, en er over zwijgen dan had je stijl gehad. en  was je niet zo gaan leuren met een foto van een arm jongetje om te horen hoe goed je wel niet bent.. want dat ben je dus dan niet..
 ik weet het ik ben soms te scherp

Maar terug naar het bord op deze school, ik krijg daar jeuk van. ik denk alleen maar waarom moet je dat doen. waarom zeg je dit, wat is de reden moet je jezelf overtuigen, mij overtuig je hier niet meer in ieder geval, ik denk alleen maar okey  ieder zijn menig ..

Later begreep ik waarom me dit zo ging jeuken.. ik besefte ineens dat ik voor een gesloten hek stond, ik werd dus letterlijk  en figuurlijk buitengesloten... ik mocht dus kennelijk niet thuiskomen..... 
ik ben daarna maar lekker door gelopen en heb me neus maar even in een narcis gestoken om hem te ruiken en dacht... kijk dat is nou wat het leven echt mooi maakt




zondag 21 maart 2021

eindelijk weer eens een lange wandeling

  

Nadat ik zaterdagochtend heel vroeg mijn bed was uitgekomen, spontaan wakker om 6.00, laat ik het maar opbiechten ik had mijn wekker verkeerd gepland, ik kan inplannen voor welke dag hij welke tijd moet doen, is ideaal, want dan hoef ik dat maar 1 keer te doen totdat er iets gaat veranderen. Met het huidige rooster moet ik maandag om 9.00 op, op dinsdag 6.15, op woensdag en donderdag 8 uur en op vrijdag was ook 8.00 maar nu ik naar school loop en het eerste uur moet beginnen is dat sinds vrijdag dus 6.00. Deze had ik donderdag ingesteld en niet goed gedaan met als gevolg dat ik om 6.00 gewekt werd door de wekker. 

Hoe je het ook probeert dat wegdoezelen werkt wel maar je valt niet meer echt in slaap, dus om 8.00 was ik mijn bed uitgekomen, nadat ik nog wat had nagekeken, ik mijn ontbijt had gehad dacht ik. laat ik maar even mijn wod gaan doen, dan heb ik ook weer gesport vandaag, dus daar mee begonnen.. me heerlijk in het zweet gewerkt, nadat ik een dik uur bezig was, besloten om toch ook maar weer even een lange wandeling te maken. Dit omdat natuurlijk deel 3 en 4 er aankomt op 2 en 3 april van het Pieterpad, dus ik moet dan wel redelijk fit zijn lijkt me.. 

Aangezien ik toch ook nog een pakje voor Susan op de bus moest doen als voorbereiding op een verrassings wandeling voor haar op de eerste maandag van de meivakantie. Niets is leuker om iets op te sturen met de mededeling dat je het pas mag open maken op maandag als we gaan lopen op de parkeerplaats als ze mij ziet. Susan kennende die is vreselijk nieuwsgierig dus dat gaat ze niet trekken. erg leuk vind ik dat.

Maar goed, nadat ik het pakje op de bus had gedaan ben ik gaan lopen, ik had een route in mijn hoofd, maar besloot toch maar om het anders te doen. Dit is zo kenmerkend voor mij. Ik had wel de rugzak die mee moet naar het Pieterpad op mijn rug, met alles wat ik mee wil nemen om daar ook een beetje aan te wennen . Hij is redelijk gevuld maar is goed mee te lopen ,dus daar blijf ik mee lopen dat is geen punt. er komt nog wel wat bij maar dat is ook niet erg. 

De wandeling was eigenlijk niet zo heel bijzonder, via de N207 naar Woubrugge , en dan over het van starkenborgkanaal, aan de andere kant langs dit kanaal terug naar Alphen om daar dan de 10 km te volbrengen.  

Het was een mooie wandeling, alleen even vergeten dat de Hazelaar ook weer zijn sporen in de lucht laat zwerven, net als alle grassen en pollen, met als gevolg dat ik al loopneuzend dit hele pad liep maar wat is het heerlijk om weer eens echt lekker veel te lopen en. ook fijn om te ontdekken dat ik het op een mooi tempo doe, 11 km in nog geen 2 uur, dat geeft een goed vooruitzicht voor de komende wandelingen, waarbij ik me heel goed besef dat ik echt wel vroeg moet vertrekken uit Zuidlaren om in Rolde te komen en daar met de bus naar Assen te gaan, en daarna de trein naar Alphen te nemen, om voor die avondklok weer binnen te zijn. dat is nog even een uitdaging maar dat komt vast goed, en mocht het echt niet lukken dan is het een hotel zoeken en daar een nacht slapen.. het is zoals het is.

Kortom met een stevige thuistraining en een pittige wandeling, waar ik ontdekte dat de zolen van mijn schoenen inmiddels al aardig afgesleten zijn, heb ik mijn zaterdag prima volbracht, het smaakt naar meer. Zaterdag aanstaande maar weer het zelfde concept gaan doen en wie weet loop ik dan even 15 km zodat ik weet dat ik dat ook kan en hoe lang ik er over doe.. tenslotte  moet ik de tweede dag 18 km lopen dus dat kan ik dan inschatten met de bus in het vooruitzicht