vrije knuffels

 

"ik ben niet ziek, U bent ook niet ziek, laten we elkaar een knuffel geven"

 Ergens werkt het op mijn lachspieren, maar ik besef ook dat een man in Londen  ( en meer mensen op diverse plekken van de wereld) dat ook deed, dat hij vrije knuffels aanbood aan mensen en dat er dankbaar gebruik van werd gemaakt. Men verlangde naar aandacht en lichamelijk contact. maar dit was wel voor de corana tijdperk

 

Deze man bied ook gratis knuffels aan.. en dat vond ik wel erg leuk toen, maar kwam misschien ook wel omdat hij beste aantrekkelijk is..
 

Afgelopen zaterdag stond bovenstaande mevrouw bij mijn winkelcentrum, ik heb haar niet gezien maar ik zag deze foto op de site van het dorp waar ik woon.

Tevens had ik al mijn buurmeisje hierover gehoord en we hebben er smakelijk om gelachen, al dacht ik later wel. Corona geeft natuurlijk veel eenzaamheid, en je hoort heel veel mensen ook zeggen dat ze een knuffel missen van elkaar, of te wel het huidcontact. men heeft huidhonger. 

Zeker mensen die alleen wonen, of alleengaande zijn al dan niet vrijwillig voor gekozen, die missen natuurlijk helemaal die genegenheid en dat aanraken.. dus ergens is wat die vrouw doet niet gek maar aan de andere kant.. in deze tijd met corona is dat dan wel wijsheid voor haar. Wat geeft ze door als heel veel mensen met haar knuffelen.  

Het heeft me wel tot nadenken gezet, dat ergens kennelijk mensen zijn die zon behoefte hebben aan huidhonger dat ze daar zelfs voor riskeren om ziek te worden.. hoe ver is het dan al nu..

Tevens vraag ik me af, hoe kan het dat je je zo eenzaam voelt dat je dit besluit neemt, waar komt dat vandaan.. hoe wanhopig ben je dan  dat je in deze tijd dat gaat doen. 

Maar sterker nog zou dan niemand in haar omgeving hebben gemerkt wat er aan de hand was, is er dan niemand geweest die heeft gezegd, dat is geen verstandige actie op dit moment, het kan heel mooi zijn etc maar nu even nog niet, nu is het te vroeg gewoon..  nu kan het niet.. kortom het roept ook heel veel vragen op.

Zeker ik ben ook alleengaande en soms merk ik ook wel dat ik even behoefte heb aan contact met huid, maar weet ook dat dat verlangen er wel is, maar ook besef ik dat ik er net een snufje corona voor overheb dus het is heel dubbel allemaal.

Ergens nadat ik er om had gelachen om deze mevrouw, kreeg ik ook medelijden met haar, wetende dat ik niet de enige ben die om haar heeft gelachen, maar dat ik dacht..wat doet eenzaamheid met jou... dat je dit moet doen.

Kortom het roept bij mij heel veel vragen op ..meer dan ik had verwacht