Sword of Destiny (film)

 

Terwijl ik eigenlijk wilde kijken naar Sabrina, het 4de seizoen beland ik in deze film.. en ondanks de vreselijk slechte recensie kan ik alleen maar zeggen dat ik hem erg mooi vond, ik heb echt genoten van deze film..  maar dat komt omdat ik misschien ook wel erg van dit soort films hou.

Ik vind het een aanrader, als is het een flinterdun verhaalt, toch is het erg onderhoudend, ik vind het een aanrader voor een ieder dit houd van dit soort films.. hij houd je van de straat zullen we maar zeggen.

Toch bleef ik ademloos kijken dus er zit toch iets goeds in deze film..

recensie van de film:

Regie: Woo-Ping Yuen | Cast: Michelle Yeoh (Yu Shu Lien), Donnie Yen (Silent Wolf), Harry Shum Jr. (Tiefang), Jason Scott Lee (Hades Dai), e.a. | Speelduur: 96 minuten | Jaar: 2016

”Code, plicht, eer, alle zijn het waard om voor te vechten,” zegt hoofdpersoon Yu Shu Lien aan het einde van Crouching Tiger, Hidden Dragon: The Sword of Destiny. Dat ze dit aan het einde van de film vertelt suggereert dat die thema’s uitgebreid behandeld zijn, maar niets is minder waar. The Sword of Destiny is in de eerste plaats een uitstekend voorbeeld van hoe je een vervolg niet zou moeten maken.

In 2000 verbaasde regisseur Ang Lee met de nagenoeg perfecte wuxia-film Crouching Tiger, Hidden Dragon. De film won vier Oscars, waaronder die voor beste buitenlandstalige film en beste cinematografie. Niet onterecht, want de film behandelde niet alleen zorgvuldig gewichtige thema’s als liefde, krijgsmanschap en de verstandhouding tussen meester en leerling, maar de vechtscènes zager er ook nog eens uitzonderlijk mooi uit. Die waren bijzonder sterk gechoreografeerd door Woo-Ping Yuen, met als hoogtepunt een scène in een bamboebos. Het waren opvallend ingetogen, maar buitengewoon spectaculaire vechtscènes.

Choreograaf Yuen mocht van The Weinstein Company en China Film Group deze vervolgfilm regisseren. In tegenstelling tot Crouching Tiger, die geheel gebaseerd werd op één van de legendarische boeken van de Crane Iron-reeks van Wang Dulu, haalt The Sword of Destiny daar slechts wat inspiratie uit. Sterker nog, eigenlijk is alleen hoofdpersoon Yu Shu Lien uit het boek afkomstig. De rest is vrijwel geheel een herhaling van Ang Lees film.

Alles draait weer om het zwaard Groene Lot. Dat blijkt na de dood van zijn vorige meester Li Mu Bai in bewaring gegeven te zijn bij Yu Shu Liens voormalige meester Te. Ook hij overlijdt, waarop Lien besluit terug te keren uit haar zelfopgelegde ballingschap. Al tijdens haar reis naar de stad wordt ze overvallen door een roversbende, gestuurd door krijgsheer Hades Dai. Hij wil tegen elke prijs het Groene Lot in handen krijgen, om met behulp van het mythische zwaard China te veroveren. Uiteraard moet dat voorkomen worden en om die reden roept Lien de hulp in van krijgsgenoten. Onder hen blijkt zich de dood gewaande Silent Wolf te bevinden, een rol voor een vrij verveeld ogende Donnie Yen. Silent Wolf was ooit net als Li Mu Bai een kandidaat voor de hand van Lien, maar trok zich na een gevecht met Hades Dai terug en leek te zijn omgekomen.

Naast Silent Wolf, Yu Shu Lien en Hades Dai zijn er nog twee jonge hoofdpersonen: Wei-fang en Snow Vase. Wei-fang is de leerling van Dai die het zwaard moet stelen. Tijdens zijn poging wordt hij betrapt door Snow Vase, die hem na een vliegtocht over de daken van de stad daarvan weerhoudt. Hij wordt vastgezet en Snow Vase gaat in training bij Yu Shu Lien. Ondertussen krijgt ze gevoelens voor Wei-fang en bereidt iedereen zich voor op een eindgevecht met Dai. Dat komt er natuurlijk ook, maar niet voordat er plichtmatig enkele compleet nutteloze vechtscènes zijn geweest.

Sword of Destiny voelt aan als een kopie van het origineel. Niet alleen thematisch lijkt hij op het meesterwerk van Ang Lee, ook qua vechtscènes zijn er veel herhalingen van zetten. Er zijn dit keer zo veel scènes waarin de serene hoofdpersonen aan het vliegen zijn, dat het al snel een gimmick wordt. Ontzettend jammer, want de vechtscènes zijn redelijk spectaculair om naar te kijken. Dat ze zo onorigineel en amper spannend zijn, is vreemd, want het was immers regisseur Yuen die de gevechten in het origineel choreografeerde. Zijn vervolg is vooral zielloos, met weinig geïnspireerde personages. Iedereen komt bekend voor, al zijn ze op Yu Shu Lien na allemaal nieuw. Zo lijkt het personage van Donnie Yen vooral heel veel op een zwakke variant van Li Mu Bai en is Snow Vase gemodelleerd naar Jiao Long (Ziyi Yang) uit het origineel.

Sword of Destiny is eigenlijk alleen interessant voor de liefhebber van wuxia-actie. Daar vind je voldoende van in deze in Nieuw-Zeeland opgenomen film. Het leeuwendeel van het budget lijkt in de actiescènes te zitten, want de sets zien er verder goedkoop of zelfs nep uit. Mocht je de diepgang zoeken van het origineel dan is het enige juiste advies die nog eens terug te kijken. Dit vervolg voegt namelijk niets toe, behalve wat spectaculaire actie en herinneringen aan de epische held Li Mu Bai. De film is vanaf vandaag te streamen op Netflix.