klompenpad

 

Aangezien vriendin Marlous net als ik erg houd van wandelen, we elke vakantie wel afspreken om samen wat leuks te doen. Zo zijn we al een keer samen naar  Breda gegaan voor een buiten expo van foto's,  naar diverse musea in Nederland en altijd hebben we vreselijk lol en serieuze gesprekken altijd erg gaaf zo samen.

Dit keer konden we niet in de voorjaarsvakantie iets doen omdat ik aan het wandelen was in Groningen maar ook omdat ik  nog bij mijn lieve moeder langs ging dus was er maar 1 oplossing het weekeinde erna samen wat doen.

Marlous kwam met het geniale plan om het klompenpad bij Woerden te gaan lopen, samen lekker kletsen etc. Ik zei meteen dan neem ik een  thermos met heet water mee voor thee, waarop Marlous meteen zei. oh leuk ik de koekjes.. zij weet alles precies naar waarde te schatten dat blijkt.

om half 1 hadden we afgesproken in Woerden, Marlous met de trein ik met de auto en van daaruit gingen we het pad starten. slechts 12 km. In mijn achterhoofd speelde het de gedachte het zou me niet verbazen als het langer gaat worden ons kennende. we verdwalen nog in Alphen dus het zal wel eens heel lang kunnen gaan duren

Dus toen ik Woerden was zag ik dat de fontein die ik de vorige keer al zo bijzonder vond stond nu zonder water dus ik was blij want nu had ik de kans om prachtige foto's te maken vanuit een heel ander perspectief dan anders, kon de fontein in.

Terwijl ik hier mee bezig was, hoorde ik ineens een stem: "Harrie, je mag niet op de straat lopen, dat is niet goed, pas op nou, dat gaat mis.."

ik keek een verstoord op dacht even welke man roept mij, maar ik kende die stem niet dus het leek me stug dat ik er iets mee zou moeten.

Nieuwsgierig als ik ben, heb ik toch even gekeken naar het stel en ja hoor het waren twee geliefden, niet echt op leeftijd maar toch redelijk wat ouder...

Toen ik klaar was met mijn foto's liep ik even de stationshal in en terwijl ik door de deur wilde lopen, zei dezelfde man ; "Harrie.  die deur is dicht, die doet het niet, je kan niet met je rolkoffer door de deur van de invaliden" Harrie deed zijn naam eer aan, en ging toch naar die deur die open ging.. waarop de ander man zei "dat komt zeker omdat er een camera hangt." maar goed inmiddels zag ik het patroon van een stel dat heel lang bij elkaar was waarvan de ene erg, te erg voor de ander dacht en te bezorgd was en de ander die af en toe een stille vorm van verzet liet ziet.. 

Op het moment dat ze in de stationshal waren kwam de vraag of Harrie ook wat wilde eten... hierop antwoordde Harrie  nee  gevolg"waarom niet? Je moet wel eten hoor, anders gaat het niet goed, dat weet je toch, nou ik wil wel wat eten, ik heb trek, weet je zeker dat je niets wilt.. straks heb je honger en dan is er niets, nou dan moet je het ook maar zelf weten"

In die stille verlaten stationshal ben ik op mijn knieën neer gezakt en heb de heer op mijn knieën bedankt dat deze gif beker aan mij voorbij is gegaan.  Mijn hemel je zou toch maar in zon relatie verstrikt zijn geraakt. afschuwelijk.

Gelukkig was Marlous er inmiddels en begonnen we aan onze klompenpad. Voor mij totaal iets nieuws maar wel erg leuk. we kwamen iets te laat er achter dat er stickertjes waren in een donker rode kleur van het pad dat we konden volgen en lopen, dus we konden lekker kletsen en af en toe bij kruispunten even kijken of er een sticker hing met een pijltje. het liep gesmeerd..

Totdat we op een gegeven moment bij een weiland kwamen waar een brief stond dat we daar  niet door heen mochten, want dat was broedgebied voor de vogels. wij dus balen want wat nu.. dus wij weer terug en een andere afslag gepakt, het voordeel is wel dat je dan toch wel die 12 km haalt, omdat je een behoorlijk stuk terug loopt. 

Na ongeveer 8 km zijn we heerlijk gaan zitten met een bakje thee, met een gebakken koek door Marlous en samen genieten van het uitzicht en dat het leven goed is.. prachtig.

Het laatste stukje waren we weer zo verdiept in onze gesprekken dat we natuurlijk een stuk misten van wat we moesten lopen..  dus we liepen verder dan we moesten, kwamen er achter en ja hoor weer terug..  om het pad verder te vervolgen.. op een gegeven moment werden we  bijdehand en besloten om toch maar ook een beetje van onszelf er in te gooien.. en dat is iets wat we niet moeten doen., dan gaat het mis. we zijn dus in Woerden lichterlijk verdwaald.. met als gevolg de route die normaal 12 km is hebben wij toch weten om te toveren tot 15 km. heel knap toch.

Bij terugkomst bij het station zagen we ineens bij het startpunt van de route die we gingen lopen, die we dus gemist hadden, al hoewel ik had het bord wel gezien in mijn ooghoeken maar niet echt aandacht aan besteed, ik dacht.. ach dat is gewoon een bord voor de streekbus..  bleek dat daar een hele uitleg hing over het broed gebied en hoe je dan moest gaan lopen.. 

Wij lachen want wij hadden toch maar mooi een geweldig tocht gehad..