maandag 30 april 2012

het verval.....

Kreeg ik gisteren zomaar een mail over het ouder worden  (als je boven de 50 komt dan schijnt het ineens te gebeuren dan hoor je erbij.... niemand vraagt je of je er bij wilt horen, maar ineens ben je ervan of zo.. ik heb daar nooit zoveel mee maar ja ik zal mee moeten met die stroom al moet ik zeggen ik voel me nog steeds niet 50 )
met de dagen en de jaren.. en wat de gevolgen zijn.. dus ik ben eens gaan zoeken naar de spannende mannen uit mijn jeugd en met een grote stip stond op 1 John Travolta..... en hieronder dus de twee foto's van hem hoe hij was en hoe hij nu is.. ..
ach ik denk maar zo hij zal wel heel lief zijn..


Soms is het niet altijd waar, hoe leuk iemand ook is.. meer is niet altijd beter..... toch?
hieronder de mailtjes die de aanleiding waren voor dit blogje en over mijn super held John Travolta van heel vroeger dan.
van annie m.g. Schimt
Ik ben nog fit van lijf en verstand,


Wel wat artrose in mijn heup en mijn knie.
Als ik me buk, is het net of ik sterretjes zie.
Mijn pols is iets te snel,mijn bloeddruk wat te hoog,
maar ik ben nog fantastisch goed...zo op 't oog.

Met de steunzolen die ik heb gekregen,
loop ik weer langs' Heeren wegen,
kom ik in de winkels en ook weer op het plein.
Wat heerlijk zo gezond te mogen zijn.
Wel gebruik ik een tabletje om in slaap te komen
en over vroeger te kunnen dromen.
Mijn geheugen is ook niet meer zoals het was
en ik ben weer vergeten wat ik gisteren nog las.
Ook heb ik wat last met mijn ogen
en mijn rug raakt meer en meer gebogen.
De adem is wat korter, mijn keel vaak erg droog.
Maar ik ben nog fantastisch...zo op 't oog.

Is het leven niet mooi, het gaat zo snel voorbij,
als ik kijk naar de foto's, over vroeger van mij.
Dan denk ik terug aan mijn jeugdige jaren.
Wilde ik een jas, dan moest ik heel lang sparen.
Ik ging fietsen en wandelen,overal heen,
en ik kende geen moeheid, zo het scheen.
Nu ik ouder word,draag ik vaak blauw, grijs of zwart
en ik loop heel langzaam, vanwege mijn hart.
Doe het maar op uw gemak, zei de cardioloog.
U bent nog fantastisch...zo op 't oog

De ouderdom is goud, ja begrijp me wel.
Als ik niet kan slapen en dan tot honderd tel.
Dan twijfel ik, denk ik of dat wel waar is
en of dat beeld van goud niet een beetje raar is.
Mijn tanden liggen in een glas,
mijn bril op tafel, gehoorapparaat in mijn tas.
Mijn steunzolen naast het bed op de stoel.
U weet dus wat ik met die twijfel bedoel.
Trek niets in twijfel, zei de pedagoog.
U bent nog fantastisch goed...zo op 't oog.

En 's morgens als ik ben opgestaan
en eerst de afwas heb gedaan,
lees ik het laatste nieuws in de krant.
Ik wil toch bijblijven en naderhand
doe ik van alles, eerst geef ik de planten water,
de kamer stoffen doe ik later.
Wel gaat alles wat traag
heb na 't eten wat last van mijn maag.
Maar ik wil niet zeuren, want 't mag,
dat is heel gewoon op je oude dag.
Aanvaard het rustig zei de psycholoog..
U bent nog fantastisch goed...zo op 't oog.

feest... 30 april

Het is vandaag 30 april en zoals altijd zullen we weer de dag vieren dat onze koninginmoeder jarig was maar dat onze koningin haar verjaardag met ons viert.. Ik blijf het een mooie traditie vinden, 30 april om dan de dag te vieren dat haar moeder jarig was en dat we dan met elkaar een nationaal feestdag hebben.. wat is er nou mooier dan dit als cultureel erfgoed te hebben, Ik hoop dat als ooit Willem op de troon komt dat deze dag blijft. Ik herinner me dat ik vroeger altijd naar de vrijmarkten ging, in Amsterdam en toen dat te druk werd naar Utrecht, ik heb daar karren met kleding voor school, spullen voor in huis weggehaald, zoveel zelfs dat ik ooit een kinderwagen heb gekocht om op die manier veel kleding voro school te kunnen meenemen, alles in de trein en daarna in de auto en thuis wassen.. het was altijd leuk en geslaagd. De laatste jaren echter loop ik alleen even over de vrijmarkt in alphen bij mij op het plein, om daar de leerlingen die wat verkopen even te zien en op zoek te zijn naar spullen die ik kan gebruiken voor het lotuswerk... je vind tenslotte het meeste bij de kinderspeelgoed en lekker goedkoop ook... Daarna ga ik tegenwoordig wat cultureel verantwoord naar het park in alphen waar diverse mensen dan muziek maken, kunstwerken showen, of leuke toneelstukjes doen... het is altijd weer genieten daar vooral als het weer goed is..mijn oogst van een rondje herenhof... ik had niets nodig maar voor je het weet kom je terug met een hoop zooi.. dit keer bescheiden, een paar dvd's met o.a de serie lassie... zo leuk kinder sentiment... en daarnaast wat spullen voor school zoals een grote slang.. een hart rood en een kikker om mee te spelen.. en naturlijk waren er ook slangen voor de lotus..  een paar prachtige boeken zoals het boek over annie mg smith
 boeken over mensen die onder de taliban komen  etc
ik heb een serie gekocht incluis een spin.. net zo handig leek me... daarnaast een mooie bak voor sla etc.. dus ik ben weer heel blij.. geloof ik

mijn aankopen dus die ik heb gedaan...





Heb voor ik naar het park ging nog even snel een blik geworpen op de markt en ja hoor daar lagen twee geweldige maskers voor in mijn lokaal dus die heb ik maar gekocht.. heerlijk gewoon..... vanwaar een foto hier, ik hoop dat een collega van mij die dit leest en erg handig is met naald en draad daarbij een mooie en ruim kostuum kan maken dat zou geweldig zijn....


Middagje parkrijnstroom
Het weer was weer geweldig een echte koninginnedagweer, en genieten dus, vroeger lang door een stad dwalen nu gewoon genieten van alles... en lekker naar het park toe, waar meer mensen zijn zoals ik... heerlijk genieten aan de waterkant en genieten van alles wat op je pad komt,. er waren weer de beruchte kramen met kunst van vlijtige huisvrouwen.... die het aardig doen maar wat niet echt kunst is.. op die paar dingen na dan die ik erg geweldig vind om te zien zoals de grote boedha en ook de schildering van een mannenborst. Daarnaast waren er diverse activiteiten met zang en dans, de steltenlopers waren er ook en dat is toch knap om te zien, die mensen die zo hoog zijn en lopen alsof het hun dagelijkse doen en laten is.. heerlijk gewoon. Daarnaast twee vreemde zgn ridders op een karretje die dan ook maar wat doen wat wel grappig is maar waar de doel en het nut totaal van ontgaat. Daarnaast vond ik het erg leuk om lekker aan het water te zitten, muziek te horen en te luisteren en tevens te genieten van het weer
kortom het was een heerlijke middag vandaag... een 30 april die gewoon niet mooier kon dan zo
Trouwens de actie... paardje rijden voor 2,50 vond ik ook erg grappig... staan daar van die stomme soort hobbelpaarden maar dan met wieltjes en kun je dan leuk op zitten en mee rijden..door het park.. je zou het maar willen toch.







zondag 29 april 2012

My week with Marilyn

Vanavond met vriendin Heleen en vriend Ayaz naar de film  My week with Marilyn geweest. Ik had deze film al heel lang op mijn lijstje staan om hem te willen zien en eindelijk kon het dan op de vooravond van de dag van de verjaardag van de koningin... heerlijk...Bij aankomst was de hele boel al klaargezet voor morgen het feest der feesten in het park. Maar vanavond de film dus.. En wat een mooie film, ik had er niet veel van verwacht maar het is een film die je vanaf het begin tot het eind aan het scherm gekluisterd houd. Ik heb geen moment gedacht om op mijn horloge te kijken. Het is een film met prachtige zinnen zoals een oude dame zegt over mascara: "Je moet als je jong bent veel mascara gebruiken, en als je ouder word nog veel meer...."      prachtig vind ik dit en humor. De tragische kant van Marilyn komt ook uit de doeken, haar onzekerheid, de mensen die maar gebruiken. maar ook haar natuur talent van het acteren.. De opmerking van de derde regiseurassistent  ( de do/go boy= de jongen die overal achter aan moet rennen of moet doen) over waar een gevierde acteur bang voor is. Men was in die tijd gewend om nog via types te spelen maar Marylyn maakte gebruik van de methode van Stanislawsky, de inleefman...  en dat riep naast weerstand ook angst en bewondering op bij de oude garde.. het spel dat werd ingeleefd vanuit een gevoel maakte het lastig voor de oude garde.. heerlijk om te zien en deze film ook een aanrader. Het onvermogen om echt lief te hebben van haar wegens haar verleden. Ze had een foto van haar moeder, die net voor ze naar het gekkenhuis ging een witte piano voor haar had gekocht.. en ze groeide op bij verschillende gezinnen. De foto van de man, Abraham Lincon was ook leuk, ze kende haar vader niet dus het zou best Lincon kunnen zijn geweest.  dus een film die je moet zien is mijn ervaring.

Inhoud van de film:
In de zomer van 1956 bracht filmicoon Marilyn Monroe (Michelle Williams) voor het eerst een bezoek aan Engeland voor de opnames van The Prince and the Showgirl, waarin zij het scherm deelde met Brits acteur en legende Sir Laurence Olivier (Kenneth Branagh), die de film tevens regisseerde. In dezelfde zomer mocht de net aan Oxford afgestudeerde Colin Clark (Eddie Redmayne) voor het eerst voet zetten op een filmset. Met de ambitie om ooit beroemd filmmaker te worden, neemt hij een baantje aan als 3e assistent op de set van The Prince and the Showgirl, een ervaring waar hij 40 jaar later een boek over schrijft. Eén week mist echter in zijn schrijven... MY WEEK WITH MARILYN is gebaseerd op dit pas jaren later gepubliceerde hoofdstuk over deze week en geeft op intieme wijze inzicht in de korte, intense connectie tussen de grootste filmster alle tijden en een jonge man die haar beter begreep dan iedereen.

Recenstie van de film:
Was Marilyn Monroe de verleidelijkste vrouw die ooit op deze aardbol rondgelopen heeft? Het zou best kunnen. 'My Week With Marilyn' probeert alvast te bewijzen dat ze een onweerstaanbare aantrekkingskracht uitoefende op het andere geslacht. En het was een magnetisme dat ze naar goeddunken kon aan- en uitschakelen. Op zijn 25ste en zonder veel levenservaring viel Colin Clark, het hoofdpersonage uit de film, dan ook als een blok beton voor haar, zeker toen ze lang niet zo onbereikbaar ver leek als hij had gedacht.

Je hebt niet veel inlevingsvermogen nodig om te begrijpen dat die paar dagen in het gezelschap van de Hollywoodgodin Clark voor het leven getekend hebben. 'My Week With Marilyn' laat ook zien dat die periode zijn buitengewone momenten heeft gekend. Vreemd genoeg heeft de film toch alle moeite van de wereld om de kijker die magie te doen voelen. Het zou onfair zijn tegenover de acteurs om te stellen dat 'My Week With Marilyn' afstandelijk is maar wie had gehoopt om net als Clark vlinders in de buik te krijgen, komt van een kale reis thuis. Je moet de verliefde jongen op zijn woord geloven dat het allemaal onvergetelijk is geweest en dat is een pak minder dan de titel belooft. (RN)

Michelle Williams in de rol van Marilyn

en de prachtige Eddie Redmayne in de rol van Colin Clark

Haasdrecht een monument

Nadat ik was wezen sporten en nog wat tijd overhad besloot ik om eens te gaan kijken bij het graf van de vader van mijn maatje van school. Mijn vriendin Marlous, docente BTN, en waarmee ik al vanaf het begin een klik heb en die klikt door.. blijft gewoon zo en dat is heerlijk, Tijdens het afscheidnemen van mijn vader van het leven en mijn afscheid nemen van mijn vader heeft ze me heel erg gesteund en ook meteen mij geholpen. Ze vertelde dat ze bezig was met een monument te maken voor haar vader in de vorm van een uiltje en na 3 jaar hard er aan hakken etc was het af. Afgelopen woensdag de 26 is het geplaatst op het graf van haar vader, en hij is mooi. Ik kon het niet laten en dus ben ik na mijn capriolen op de sportschool naar het kerkhof gegaan in Haasdrecht om het monument te aanschouwen en natuurlijk ook even wat verder te dwalen over het kerkhof. Dat kon ik niet laten, hieronder straks nog een paar fotos van een paar juweeltjes die ik heb gevonden. Tijdens het ronddwalen echter kwam de moeder van Marlous ook toevallig bij het graf kijken en we hebben daar samen staan praten over van alles en nog wat, ook over haar kleinkinderen. De kleinste is echt een dondersteen, en het leuke is dat oma dan vol trots verteld over haar kleinkind die tijdens de ceremonie ineens met een vogel aankomt lopen die ze ergens van een graf heeft geplukt.. ja dat kind weet dat ook niet natuurlijk en ze hebben zich ongans gezocht naar het graf waar die vogel op een stokje vanaf kwam.. en meer van dit soort verhalen heerlijk natuurlijk om te horen. Ik heb er ook vreselijk staan lachen met de moeder van Marlous, en ze zei bij het afscheid, ja ze heeft koffie aangeboden maar ja ik had weer eens haast, dat ze helemaal vrolijk werd van ons gesprek en dat haar zondag dus ineens een stuk leuker was geworden.. en dat vind ik mooi en genieten.
Ik zet hieronder nog een paar prachtige fotos neer, een graf met de datum en dan op een hele grote stenen plaat de letters NB. Vind ik prachtig het betekend tenslotte note benen.. en ik denk dan meteen waarschijnlijk iemand zonder benen.. no benen.. Daarnaast een foto van een graf van twee soldaten met hun helmen.. ik vind dat mooi en zeker nu ze bij elkaar liggen.. krijg wel meteen de gedachten of deze twee soldaten misschien wel maatjes voor het leven waren. Ook het graf wat ik zag met een hoed en een pet van ome jan.. prachtig.. een graf met heel veel olifanten van een te vroeg gestorven vrouw die omringt door zoveel moois een ereplek kreeg. wat ik ook erg grappig vond was het bosje met nummertjes wat ergens in de grond stond alsof je een nummertje moest trekken om aan de beurt te komen.... en nog veel meer, ook de beruchte klompen zijn er maar ook het spaarpotje bij een steen... alsof je mag betalen om naar dit graf te kijken.. ik denk dat ik ooit eens een boekje ga maken over bijzondere grafzerken en dan mijn gedachten erbij in de vorm van flarden..













fotoflarderen (n.a.v. fotos van Gino)


alsof je terugkomt


net als altijd
staat jouw fiets
nog tegen het hek
zoals altijd
jij kwam
bleef bij me
ging dan weer
weg met je fiets
om ergens anders te zijn
maar altijd
zag ik jouw fiets als eerste
als je kwam
op zijn vaste plek staan
nu staat
hij nog steeds daar
maar jij komt niet meer terug
jij bent met
de benenwagen
naar die
andere
gegaan


het zijn de parels uit mijn leven


elke traan
ooit eens
uit mijn hart
gekomen
de ene keer
wat meer
de andere keer
wat minder
soms slechts
een verdwaalde druppel
door de schijnende wind
van het leven
zijn de parels
uit mijn leven
omdat ik leerde
dat elke keer
als er een traan valt
ik steeds meer
leer
dat mijn
verdriet
uit eindelijk
verdwijnt







gevangen in jouw web
zachte draden
van het web
dat je om
me heen gespannen hebt
ik zit er naar te kijken
terwijl ik besef
dat je meer dan
alleen dat web bent
jij hebt mijn hart geraakt
de stoel die ik
mag bezitten
heb jij speciaal
voor mij
klaar gezet
zodat ik altijd
welkom ben


bloem van hartstocht
getuige
van onze harten
die we samen vonden
in het planten
van deze bloem
die voor ons
de wereld van ons
symbool liet zijn
door mijn tranen
door de sneeuw
is het waarheid geworden
onze liefde bevroor
toen jij je hart
aan die ander
verloor

open hart
teder
haast nog
niet waar
de vrieskou
die me rillen laat
of is het gewoon
jouw hart
die heel even
heel diep
mij van binnen raakt
zodat mijn hart
ineens
meer dan ooit
open gaat

zaterdag 28 april 2012

schoenen (flarden)


Jouw sporen in het zand
dwalend in het nachtelijk uur
zoekend naar de vragen
waar het antwoord bij past
het gevoel dat ging
het gevoel dat verdween
ik zie ineens jouw sporen in het zand
voordat de zee jouw spullen komt halen
ik raak mijn ogen aan
die droge tranen huilen van onvermogen
jouw sporen in het zand
staan in mijn ogen gebrand
mijn hart verloor jou
daar waar de zee zijn antwoorden gaf



Het was een barre tocht
ooit jou leren kennen
in een tijd waarin we nog niet
dachten aan vastigheid
aan liefde aan relaties
maar gewoon waren wie we zijn
uit elkaar gedreven door de tijd
door de afstand
door het niet meer samen zijn
dan na lange tijd elkaar weer leren kennen
de liefdes die niet bleven
die gingen
die ons weer bij elkaar brachten
het was een barre tocht
op onze bergschoenen van het leven
uiteindelijk zijn we dan toch
bij elkaar thuis gekomen
.

Kleine stapjes
met hele kleine stapjes
steeds iets meer vooruit
langzaam kom ik er wel
zwetend, vloekend, tierend,
lachend, huilend
ik worstel door
om zo met kleine stapjes
verder te gaan
met in mijn achterhoofd het besef
dat als ik stil was blijven staan
ik nooit verder was gekomen
maar door met kleine stapjes
te beginnen
ben ik uiteindelijk toch bij jou
terecht gekomen.


Ik kijk nooit om
gegaan
zoals ik altijd ga
meestal kijk ik om
zwaai ik nog even
naar wat ik achterlaat
nu ben ik gegaan
zoals ik altijd
zal gaan
zonder achterom
te kijken
zonder te zwaaien
omdat als ik omkijk
ik misschien
huilen ga

ach ik heb daar toch iets mee

soms zomaar ineens komt het bij me binnen en wil ik een kerkhof bezoeken. niet omdat ik daar dan speciaal iemand zoek, maar vaak ook om tocht te zien wat men doet met de verschillende graven. Hoeveel werk sommigen maken en soms ook hoe onnadenkend men is. Zo zie ik soms prachtige taferelen op graven, gedenkplekken van overledenen... mooi ook omdat het zo simpel is.. zo herinner ik me een graf waarbij twee klompjes stonden aan het begin, alsof de overleden zo in zijn graf was gestapt..ik verzin daar dan van alles bij in mijn hoofd maar dat ben ik. Zo heb ik ook prachtige fotos gemaakt van bomen op een graf.. ik denk dan heel vaak..men heeft niet nagedacht om er een boompje te planten.. diegene die er onderligt is nu voedsel voor de bomen, wat ook een mooie gedachte is natuurlijk.
Ook zie je soms schreinende dingen zoals dat graf in Nijmegen, waar een potje staat van zoetzure augurken.. met een verlept en verdorde bloem erin .... met daarachter de tekst... we zullen altijd van u houden moeder..... ik krijg daar nare gedachten bij.. vind het gek een lege pot van koelemans augurken met verdorde bloemen erin.. die gewoon voorover hangen. inderdaad al maanden niet naar omgekeken..
maar goed wie weet hield moeder wel van augurken of van droogbouketten wie zal het zeggen
Ik begrijp best dat voor sommigen die deze blog lezen het een luguber idee vinden maar ik vind het heerlijk daar te dwalen, even langs graven lopen , de rust te voelen maar ook om soms fotos te maken van hoe men een graf heeft opgezet.... ik zal hier onder een paar fotos zetten van bijzondere graven uit diverse plekken in binnen en buitenland.
(dat is ook zo iets, als ik de kans krijg wil ik toch graag even op een kerkhof kijken in het buitenland.. het lukt helaas niet altijd zoals in jordanie en Barcelona maar in barcelona ga ik in de herkansing)