En ja hoor het was weer raak, vrolijk ging ik opweg met mijn Tom tom die mij zoals altijd vrolijk de weg wijst totdat ik er bijna ben.. en dan ineens, ondanks alle updates, volg ik het niet meer en loop ik weer te dwalen door de gedrochten van de dorpen ergens in het vage westland.. maar het scheelt, de ervaring leert als je maar langgenoeg rondjes rijd, ( een voorwaarde is wel dat je een volle tank moet hebben) je vanzelf ergens ineens iets roods ziet en dat moet je volgen en dan ineens ben je waar je moet zijn.. het is een wonder.. daar waar de tom tom niet meer te volgen is volg je gewoon iets roods met zwaailicht en je bent voor je het weet bij de brandweerkazerne in 'S -Gravenzande... het mooiste is toch wel dat ik daar nooit eerder was geweest maar het is wel erg aangenaam. Wel vond ik het erg verwonderlijk dat men dus daar nog rookt en ook nog veel.. men rookt daar in een speciale lounge ruimte zoals ze het noemen, met natuurlijk de bekende stoeipoezen ( en altijd vrouwen, waarom dat is weet ik niet, want ik denk heel vaak het is als je een hetero man ben en er hangen blote of schaars geklede mannen je veel minder last krijgt van hormonale uitpattingen of oprispingen... wat volgens mij ten goede komt van je werk en je concentratie ) , en zowaar een asbak.. een echte asbak. heb wel even een paar keer goed moeten kijken om er zeker van te zijn maar ze bestaan nog in Nederland in een gebouw van de brandweer en in 'S-Gravenzande... een kamertje dat niet eens echt kan worden afgesloten, met luxe stoelen en met een asbak.. en wonderlijk tijdens de avond waar ik als lotus was, werd er ook echt nog gerookt.. met van die witte dingen met blauwe rook.. en ja een kamer kan blauw komen te staan dat heb ik inmiddels wel ontdekt.. erg bijzonder moet ik bekennen... maar goed wie ben ik...
Maar de avond als lotus was weer erg leuk, de kader doet het perfect met veel humor en lol en ik moet vreselijk om haar lachen altijd, heerlijk gewoon. Ze moest het nieuwe protocol er door heen douwen bij de mannen van de vrijwillige brandweer en ja dat kost wat moeite want het zijn toch mannen die weten wat ze willen namelijk stoeipoezen en praktijk opdrachten ... en dus kregen ze mij als lotus om daar mee te stoeien, maar dan op een andere manier. Het was een erg bijzondere avond kan ik niet ontkennen. De oefening die ik moest spelen was een mooie ook, helemaal weer onder het bloed met al mijn tanden er zogenaamd uit, en met veel ellende langzaam je bewustzijn verliezen.. om zo de brandweer te laten trainen in het vernieuwde protocol... heerlijk.
De terugweg ga ik verder niet over uitweiden. maar ik dacht dat ik het wel wist, dat ik inderdaad zo maar de weg naar huis zou vinden.. maar nee dus.. anderhalf uur ronddwalen door het nachtelijk westland is heel wat.. maar ik ben thuis gekomen anders had dit er niet gestaan toch..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten