vandaag een groepje flarden over de dood, mede omdat het vandaag precies een jaar geleden is dat mijn vader in het ziekenhuis is beland na een dagje met mij en mijn moeder in Nunspeet en eigenlijk is het toen het afscheid nemen echt begonnen.
je ademt haast al niet meer
stil wachten
op het einde
al dagen zitten we
te waken bij het bed
onszelf af te vragen
hoe het nou
verder moet
stil zitten we daar
te luisteren
naar jouw ademhaling
die het haast
niet meer doet
stil verbonden
met onze handen
aan elkaar
wachten we
op het moment
dat jij je laatste
ademhaling
de wereld in
laat gaan
ik heb je
toegedekt
het beeld van de
films
doemen in mijn
gedachten op
het laatste
moment
dat de ademhaling er
nog is
het moment
van gaan
dat niet meer
omkeerbaar is
het sluiten van de
ogen
met mijn duimen
om zo je ogen te
beschermen
tegen het meer kunnen
zien
van wat er is
dan het toedekken van
je gezicht
dat mij zo dierbaar
is
ik heb je
toegedekt
met een huilend
hart
ik heb je laten
gaan
omdat jij niet
langer
bij ons zijn mag
als ik
omringd door verdriet daar ben
verstilling van
gevoel
de tijd die zijn
woorden
niet meer uitspreken
kan
staan en staren
vragen en praten
niet weten wat er
komen zal
de stenen die
hun eigen levens
vertalen
die vertellen wie
er niet meer zijn
langzaam sta ik te
staren
naar de tranen
die langs mijn
wangen
naar beneden gaan
als het
verdriet over me heen spoelt
nu ik hier ben
in het huis
waar ik ben groot
gebracht
waar ik altijd de
liefde
heb ervaren
van mijn ouders
die er altijd
waren
die er altijd zouden
zijn
besef ik ineens
zomaar
dat het niet meer
gaat
dat er niets meer
is
nu ze beiden zijn
gegaan
naar het leven in
het hiernamaals
sta ik te kijken naar
wat er
ooit eens was
als iets moois
wat zo kostbaar
was
maar dat ik in mijn
hart
kan dragen
waarin ik mezelf
kan terug vinden
nu ik ze zo
mis
nu de
klokken luiden
nu de klokken
luiden
hun lied van
afscheid
van dat het
leven
niet meer dan
tijdelijk is
loop ik mee
in de stoet
achter de kist
mijn tranen lopen
over mijn wangen
ik heb slecht
zicht
ik zie de wereld
zoals hij er
nu zo
triest bij ligt
Geen opmerkingen:
Een reactie posten