tis niet niks 50 jaar

Gisteren was het een feit.. ik ben toegetreden tot de andere kant.. ik ben  ineens 50 jaar... dus op de helft zeg maar.. maar toch.. het was bijzonder.. ik kreeg gisteravond al een pakket onder de brievenbus en een kaart in mijn brievenbus.. 

    erg gaaf en leuk om eerlijk te zijn.. en genieten. Al moet ik bekennen dat ik niet van dit gedoe hou.. ik ben 50 geworden door gewoon door te ademen en gewoon mijn ding te doen zoals ik denk dat het goed is.. daar gaat het om.. maar toch.. het is een feit 50 jaar..

Aangezien ik nooit mijn verjaardag vier, mede omdat ik er niet om geef, maar ook omdat ik het totaal niet leuk vind om eerlijk te zijn dit te vieren, was ik vandaag vroeg uit de veren, en ben ik eerst gaan sporten, daarna even bij mijn petekinderen langs om appeltaart met slagroom te brengen zodat ze konden genieten van het feit dat hun oom jarig is.... heerlijk toch. Bij aankomst op school kreeg mijn angstige vermoedens de waarheid... ik deed mijn lokaal open en ja hoor mijn hele lokaal versierd met ballonnen en met een abraham.... in zwartwit dat wel gelukkig. En alles was mooi, het was gedaan door de leerlingen van de internationale schakelklas en ik vond het gaaf om te zien.. en dat ze zoveel werk hadden gemaakt.. maar ik kan er gewoon niet mee omgaan.. ik vind het vreselijk om in de belangselling te staan hoe gek dat ook is voor een drama docent.... het is wel waar./

Maar er hingen tig fotos van mijn kids met aan de achterkant 50 jaar en van de drie docenten die de klas met mij lesgeven er op en allemaal teksten van ze voor mijn verjaaradg.

Stiekem erg leuk maar toch.... ik ben er te verlegen voor dan. op mijn buro stond een prachtige boedha, van koper, orgineel en ik was er erg blij mee prachtig gewoon.. zag er mooi uit, en daarna kreeg ik nog twee Boedha's die ik spaar dus ik ben erg verrast met alles.  Het mooie van het hele verhaal is wel natuurlijk dat ik helemaal niet houd van dit soort dingen... en ik heb er gwoon  echt een hekel aan, maar ja soms moet je wat. Ik besef me wel terdege dat ik eigenlijk heel verlegen ben. Ik hou er niet van om in de belangstelling te staan. Vond het wel erg leuk dat de kids allemaal binnenkwamen en zongen.. Meneer Wanders  50 jaar, en dat ik van al deze bijzondere kinderen een hand kreeg en dat ze het zo leuk vonden.. maar ik was erg verlegen met de situatie..

toch hier de fotos die gemaakt zijn van mijn lokaal en van de kids.

Bij thuiskomst vond ik diverse kaarten in mijn brievenbus en die waren toch leuk ook tevens een kaart van mijn nieuwe stiefouders.. en ja dat is logisch.. als je een blogje van een paar dagen geleden hebt gelezen... ik ben geadopteerd.... door twee vrouwen.. uit de Sushibar..