zaterdag 31 maart 2012

examen bij conexion (lotus)

Vanochend weer eens heel heel vroeg uit de veren om weer op een examen de charmante maar oh zo leuke en gezellige doch strenge en rechtvaardige lotus te spelen. Het was wederom een dag waarop de vraag "WAAROM??????" centraal stond.. afschuwelijk gewoon. Maar goed eerst al uit bed komen was ff heftig en akelig, was wel wakker maar door de zomertijd is het nog zo donker om kwart voor 7.. even voor de lang slapers het is dan echt nog donker... het mooie is wel dat je wakker word door vogels die fluiten... dat is wel een mooi kado al moet ik bekennen dat ik dat nou niet echt kan waarderen heel heel vroeg... net als onze eend die al snatterend duidelijk maakt dat hij bezig is met zijn vrouwtje het hof te maken om zo zijn paringsritueel te doen.... maar goed het hoort erbij toch.
Vroeg in de auto en dan begint altijd al het gedonder dat ik denk "WAAROM" rijden mensen zo vreselijk langzaam op een weg waar je echt wel 100 mag en beslist geen 50..... maar goed ademen doorrijden en hopen dat je er komt... we gaan goed tenslotte.. uiteindelijk toch ook aangekomen bij het gebouw van Conexion maar aangezien ik erg op tijd was en de kader vroeg wilde beginnen was de noodzakkelijke koffie ver te zoeken.. dus ja het was wat minder goed en sterk.... maar gelukkig al gaande de ochtend kreeg ik ervaring en ja hoor het lukte.. ik kon koffie krijgen en teon ben ik los gegaan.. ik heb vreselijk leuk staan lotussen en genoten van alles.. heerlijk... van de 14 mensen zijn er maar 2 gezakt en dat is heerlijk... voor een keer bij deze mensen omdat ze toch heel vaak zakken wegens het ontbreken van de kennis..
ik heb wederom genoten deze ochtend met mijn lotusmaatje en vriendin Yvonne... heerlijk, maar thuis toch maar even weer het bed opgezocht en lekker gaan liggen ook... bijkomen

CARMEN......

Stel je voor...
een klas komt binnen bij een les drama en ze zien hun docent die meestal vrolijk is wat zorgelijk kijken.
DE muziek gaat uit en de docent begint met de volgende zin. Jongens en meiden ik ben vandaag niet zo in mijn hm..ik heb een hele slechte nacht achter de rug... ik kwam gisteravond thuis en vond in mijn brievenbus een brief en ik ben er erg van geschrokken.. en weet niet zo goed wat ik er mee moet.. daarna vertel ik hun dat ik vind dat ik deze brief moet voorlezen omdat het over hun gaat. Ik vertel erbij dat ik er over heb gesproken met meneer hol (de unitleider) en dat hij dit ook vind.. daarna vertel ik dat ik er dingen in heb veranderd en begin ik een brief voor te lezen....

De tekst meneer bakker lees ik voor als Meneer Wanders, en dat doe ik ook in de brief zelf en de klas pas ik aan aan de klas die er zit......
en dan als de brief is voor gelezen, valt er een ijsselijke stilte die slechts doorbroken gaat worden door een zucht... en dan zeg ik nog dat ik ze bedank dat ik dit in mijn brievenbus vind en dat ik hiervan baal omdat ik ze zo vreselijk vertrouw. De leerlingen beginnen meteen met maar er is niemand weg hier... en ik zeg dan heel simpel, als ik de kans krijg tenminste, dat ik dingen heb veranderd.. en dan is het weer stil.... uiteindelijk als ik het vermoeden heb dat er genoeg in die koppies is omgegaan, en men genoeg heeft nagedacht over of zij het misschien zijn, vertel ik ze wie Carmen is... CARMEN staat voor elke leerling die waar ook op de wereld gepest word... en dan vertel ik ze verhalen over kinderen die uit de gym komen en hun kleding niet kunnen vinden en die het terug vinden in het toilet overheen gekotst, gepoept en gepist.. ik vertel ze het verhaal van Aapje, Jan die op een school komt en die flaporen heeft. waarop een mentor hem aapje noemt, en dat jan dit niet durft te zeggen dat hij dit niet wil en dat hij het maar toe staat, en dat dit jaren door gaat. Dat hij hoopt als hij in klas 3 zit dat het dan stopt maar hij heeft pech zijn mentor van klas 1 is weer zijn mentor en die zegt meteen als hij Jan ziet Hey Aapje... en Jan durft weer niet te zeggen dat hij Jan is.. Dit gaat maanden door en op een dag komen ouders op school en vragen naar de  mentor van Jan.. en men kan geen Jan vinden in klas L3dc/bfl4  totdat de moeder zegt.. misschien zegt Aapje u meer. waarop de receptioniste begint te lachen dat ze het zo leuk hebben met Aapje, dat ze laatst Apekooi hebben gespeeld met de gym en dat ze Aapje vast hebben gebonden en hem bananen hebben gevoerd... etc Moeder kapt het af en zegt dat Jan niet meer op school komt, waarop de receptioniste vraagt waarom dat is of hij ziek is.. of dat hij naar een andere school gaat..... waarop moeder zegt dat Jan nooit meer naar school gaat... en dan een briefje laat zien waarop staat. "IK BEN JAN EN WIL NIET LANGER AAPJE ZIJN!"
en Jan is voor de trein gesprongen ..... dood....
De klas is stil.... en nog stiller.. en dan vertel ik erbij over dat pesters alleen macht  hebben omdat ze pesters dit geven. tevens vertel ik ze als ze weten dat iemand pest en niets doen of melden bij iemand dat ze mede verantwoordlijk zijn voor Jan die voor de trein sprong... omdat men niets deed en het wisten... dat en grapje of een verspreking niet een vrijbrief is voor meer rottigheid..Ik zie dan altijd een aantal kinderen ineen krimpen.. en ik haal feilloos de pesters van de basisschool uit de groep en ook de gepesten.... Ik ben stellig in mijn mening over hun verantwoordelijkheid en ook over mijn verantwoordlijke heid als ik niets doe.. en zeg ook altijd ik kan er niet mee leven als door mijn schuld iemand voor de trein springt omdat ik niets heb gedaan om te helpen....
Als dit goed is aan gekomen begin ik met de lessen uit de lessenserie Carmen.. en dat is voor veel leerlingen iets goed. Ze ervaren in spel hoe het is om gepest te worden en om te pesten....  maar ook krijgen ze aanreikingen hoe ze het anders kunnen doen... en hoe ze kunnen helpen
Ik hoop altijd dat ik met deze lessen een klein stukje kan bijdragen aan het stoppen van pesten  op school en ik blijf er in geloven dat als je het maar duidelijk genoeg zegt en blijft herhalen... dat het gaat werken...

donderdag 29 maart 2012

rots of water

Deze week is de week van de afsluitingen, het is mooi om zo weer toch iets af te hebben gesloten wat heerlijk is om te doen en volgend jaar weer op te pakken... ik heb het nu over de korte training Rots en Water. In deze korte training combineer ik de dingen uit de cursus rots en water, uit de training mag ik meedoen en ook uit hun dagelijks leven. De leerlingen moeten leren om weerbaarder te worden maar ook om zich te verweren en ook om zich gewoon te kunnen handhaven. Soms moet je een rots zijn en je grens duidelijk aangeven en soms moet je water zijn en meegaand zijn zodat de ander voortvloeit of voorbij vloeit. ligt er aan hoe je het bekijkt.
Ik ben altijd van mening dat het werkt en dat het goed is voor de kids. Ik wijs ze erop hoe ze sterk moeten staan, ik laat ze buikspieroefeningen doen zodat ze merken dat ze buikspieren hebben en dat dit hun centrum is ook laat ik ze opdrukken zodat ze voelen dat ze schouderspieren hebben. Daarnaast ga ik met ze aan de slag om vanuit hun kracht te reageren, tevens leer ik ze om zichzelf te laten zien. Stevig te staan omdat dit vaak de bron is van wat ze kan redden.
Daarnaast doe ik het aanpakken, het wegkruipen en knokken uit de sova, dit om ze te leren een keus te maken in wat ze op dat moment het beste is soms moet je wegkruipen en soms knokken al is aanpakken vaak de beste manier.
Daarnaast laat ik ze situaties opschrijven uit hun leventje waar ze tegen aan lopen en die gaan we aanpakken en uitspelen, en ik begeleid ze zodat ze in alle veiligheid het nieuwe gedrag oefenen en laten zien en dat is prachtig vind ik...
Wel vind ik het opmerkelijk dat heel veel docenten hun positieve inslag tonen door meteen te zeggen dat het niet helpt omdat ze geen verbetering zien.. na 1 week... vroeger trok ik me dat persoonlijk aan en dacht ik dat ik het fout had gedaan. Tegenwoordig weet ik wel beter. ik luister en zeg dan wat ze nou verwachten dat gedrag wat al jaren in iemand zit in 1 of 5 lessen over kan zijn.....of er meteen een andere verandering gaande is.. dat kan niet, en wat jammer dat ze hun eigen onvermogen daarin projecteren.. en ze zichzelf kennelijk gelukkig voelen omdat iemand er in hun ogen ook niet in slaagt te doen wat hun nog nooit is gelukt. Maar goed uiteindelijk zie ik dat een verandering zichtbaar is en soms niet zoals ze zelf willen of wat men wil maar dat is niet anders....Verder vind ik het zo grappig dat er ook docenten zijn die wekelijks melden dat een leerling dat uur niet in hun les was, en dat ze dat verbaasd, waarop ik dan altijd reageer met, klopt het kind zat bij de rots en water training die al weken aan de gang is... zoals men allemaal weet..... maar ik word er soms wel moedeloos van dat men dus kennelijk niet leest en gewoon de dingen vergeet en niet stil staat bij hoeveel onzin op deze manier eris.
maar nogmaals de afsluiting van de Rots en Water was leuk, minder spectaculair dan de afsluiting van de sova omdat dit in een kleine kring gebeurt maar wel leuk; ik had voor de leerlingen caprisol en paaseitjes meegenomen zodat ze konden genieten van iets lekkers en heb ze daarna nadat we de dingen die we hadden geoefend nog en keer hadden doorgenomen naar hun les gestuurd..
het waren weer vijf mooie weken

woensdag 28 maart 2012

afsluiting Sova

Vanavond na 10 weken keihard werken met 12 leerlingen die de Sova training: "Mag ik meedoen?" deden was vanavond de afsluiting van het geheel. De leerlingen hadden er zin in en voor het eerst gingen ze helemaal volop in hun rol.We beginnen de avond altijd met een maaltijd met elkaar, met patat en wat erbij... dat is al feest met de kinderen. Daarna mogen ze de ouders met een docent in de hal opwachten. Ze krijgen de opdracht om met hun ouders naar het drama lokaal te gaan, en daarna geven ze hun ouders een kopje koffie of thee en pakken zelf wat drinken. We laten ze dit zelf doen omdat hun ouders gast zijn bij hun bij hun uitreiking. Daarna laten ze de leerlingen diverse oefeningen en rollenspelen spelen en dat is gaaf om te zien. Je ziet ze groeien..De trots die ze laten zien omdat ze het hebben gered en zo goed hebben gedaan is mooi maar ook de reacties van de ouders.... die bere trots zijn. Daarna gaan we met elkaar  de certificaten uitreiken aan de kids en dat doen we altijd met veel show en sfeer. Ik zorg er altijd voor dat mijn lokaal op en top schoon is daarna zorg ik ervoor dat er een mooi tafereeltje staat op het podium. Dit keer had ik een soort van wit prieel gemaakt met rode harten en een mooie stoel..  en als we de ceremonie beginnen doe ik eerst mijn lange jas aan en met slippen een billentikker, en daarna doe ik het licht uit en het black light aan met de rode spot zodat er een soort van paars onstaat op het podium en dat is mooi, daarna haal ik de leerlingen op en breng ik ze naar deze plek. Mijn maatje leest dan het verhaaltje voor wat we over ze hebben gemaakt en daarna moeten ze dit ondertekenen en gaan ze terug naar hun plek. Uiteindelijk is dan na eeen uurtje de avond afgelopen en blijven de ouders vaak nog even hangen voor een gesprekje met ons. Het leuke was dit keer dat we van ouders een zakje paaseitjes kregen en tevens kregen we ook nog een flesje wijn voor het werk wat we hadden gedaan. Mede omdat ze zagen dat hun kind was veranderd, en dat zien we zelf ook en ook de mede docenten.Het is gewoon leuk om te doen al moet ik ook bekennen dat ik het heerlijk vind dat ik nu weer de eerste twee uur kan uitslapen  omdat ik weer vrij ben....

dinsdag 27 maart 2012

bloed veel bloed (lotus)

Gisteravond opweg naar Honselaarsdijk.. juis dat plaatsje van lang geleden heel vroeg in de ochtend om daar als lijk in het moeras te liggen.. maar vanavond was het voor een klus bij de brandweer van Honselaarsdijk...Het altijd zo mooi en rustieke Honselaarsdijk was wederom een lust om te vinden.. na tig keer de verkeerde afslag te hebben genomen, gelukkig toch op tijd in het dorp zelf. Daarna opzoek naar de brandweer. en dat is wat lastigere om te vinden.. want ondanks dat een kazerne rood is en vaak erg opvalt is het in Honselaarsdijk gelukt om de kazerne zo te plaatsen dat je dus hem tig keer voorbij rijd omdat je hem niet ziet.. hij staat op de een of andere manier hoe je ook rijd net om het hoekje... dus nadat ik iemand had gevraagd vond ik de Kazerne, en daar zou het gebeuren. Aangezien de kader nogal van bijzondere letsels en dingen houd had ik al de nodige dingen meegenomen en gelukkig ook het goede bloed dat niet meteen je hele gezicht de komende tig weken rood laat zijn. Ik moet zeggen dat ik ontvangen werd door een erg aardige brandweerman, maar ja dat zijn de meesten wel. Na een lang verhaal over de veranderingen bij de brandweer, en waar ik nog even het gaspen heb laten zien omdat men niet wist wat men bedoelde hiermee. De uitleg van een vis op het droge dat is gaspen riep bij mij hele mooie beelden op... want ik zie het gebeuren, een persoon gaat gaspen, dus zijn laatste adem gaat uit het lichaam, en dan ineens zie je de hulpverleners zoeken naar de vis die ergens moet liggen om hem weer in de vissekom te doen.. en dat lijkt me niet helemaal de bedoeling..... toen ik dit zo gekscherend zei tegen de kader kwam dit niet meer bij van het lachen..dus de volgende keer als ik met haar moet lotussen krijg ze van mij een vis in een kom voor als we het gaspen moeten uitbeelden.. lijkt me wel grappig
Na een lange saaie zit moest ik dus me gaan klaarmaken voor mijn spel, en dat is leuk, want het verhaal was als volgt, ik was met alcohol op aan het klussen in de garage en het vat waar allerlei olie inzit is gaan werken en dus geimplodeerd en de deksel knalt tegen mijn hoofd... en dus heb ik een behoorlijk zware kneuzing in mijn gezicht, en ik ben door de klap gevallen dat ik zowel mijn wenkbrauw als mijn neus ernstig gebroken heb,.... en dan komt het al mijn voortanden zijn er uit... dus ik zit er versufd en dat is gaaf, echt lekker kliederen met bloed... heerlijk. Het mooie is wel dat men nu ook leert dat men de tanden terug mag zetten maar ja als er 6 tanden liggen is de vraag of je de goede wel op de goede plek zet en niet per ongeluk omgkeerd of zo..
Aan het eind van de rit mijn gezicht erg goed schoongemaakt en daarna lekker naar huis drie kwartier onderweg is wel ff lang maar het was ook wel lekker om zo af te diesslen van een leuke avond.

maandag 26 maart 2012

Ruth Jacott

Al vanaf dat ik haar voor het eerst hoorde voor het nationaal songfestival ben ik een trouwe fan van haar. Ik luister altijd naar haar liedjes en ze raken me. Vooral omdat ze teksten uitzoekt die soms recht in je ziel raken en je even van de weg helpen.. en ze doet niet eens haar best lijkt het. Tevens vind ik haar als persoonlijkheid een uniek mens. Telkens weer weet ze mij weer te verbazen met haar kleedstijl, haardracht etc. het is uniek zon vrouw die dat kan. Slechts 1 keer heb ik een show van haar meegemaakt en ik vind het bijzonder knap hoe ze een hele zaal kan bespelen. Ik had wel de show uitgekozen die uniek was omdat ze alles wat overbodig was weg had gelaten.. de show Tastbaar met het prachtige nummer.. Als ik zing en ook Tederheid.. heerlijke nummers waar ik nog steeds kippenvel van krijg.
Naar haar uitstapje naar het theater met haar show over Billy Holliday
Is ze nu weer terug met haar show Simpley the best, daarin zingt ze liedjes van zwarte vrouwen en wederom blijkt deze vrouw kan alles met haar stem...ze is goed en ze zingt de sterren van de hemel
ik kan alleen maar blijven genieten van haar met haar stem en haar shows die tegenwoordig gelukkig op dvd verschijnen...



 liedjes van Ruth Jacott op you tube
onbereikbaar              jij doet iets met mij           Blijf bij mij           tederheid      


zondag 25 maart 2012

een eerbetoon aan....

Het is wonderlijk hoe snel soms zomaar dingen ineens kunnen veranderen. Afgelopen oudjaarsavond, kregen we te horen dat een buurman in de flat in herseninfarct had gehad, en dus in het ziekenhuis lag. Hij herstelde gelukkig en het leek goed te gaan, zijn vrouw , ik noem haar altijd miss slocome wegens haar grijze haar wat altijd afhankelijk van de spoeling een paars achtige of groenachtige glans had.. en ze me dus altijd denken deed aan deze beroemde dame uit de tv serie "Are you being service"  (geweldige serie trouwens) Regelmatig zag ik haar in de ochtend staan wachten op haar bus omdat ze weer gespoeld moest worden drie keer per week en ze ging trouw en af en toe ging haar man mee. Ineens zag ik hem weer lopen en plotseling ineens, hoorde ik afgelopen week dat ze allebei waren overleden.. Hij was gestorven door een nieuwe herseninfarct, en zij door verdriet.. ze kon het niet meer alleen.. en heeft in een verzorgingstehuis haar ogen voorgoed dicht gedaan.. Wonderlijk vind ik dit, mede omdat ik dit pas hoorde terwijl het al een tijdje geleden is, zo blijkt een flat inderdaad zo te zijn dat je niet altijd op je buren let. Vorige week kreeg ik via de mail, via een vriendin te horen dat mijn buurman, die op dezelfde galerij woont, alleen aan de ander kant van de lift, overleden was. Onze Arie, zoals ik hem altijd noemde. Gekscherend zeg ik altijd dat hij mijn voorbeeld is geweest dat ik gestopt ben met roken, want om eerlijk te zijn, als ik hem zag lopen met zijn rollator en zijn zuurstoffles en dan weer moest stoppen omdat hij het niet meer trok met zijn conditie en zo onderweg naar de c1000 aan de overkant ging, een halve dag bezig was.... en dan bedacht ik me altijd, je zou maar thuis zijn en dan ineens kom je er achter dat je je boter bent vergeten moet je nog een keer weer die hele barre tocht doen waar een normaal mens ongeveer 10 minuten overdoet, okey dan moet je wel hard lopen en af en toe even een bejaarde aan de kant duwen en dan snel doorgaan... dan kan het dus geen file bij de kassa etc.Het is gek, toen ik hier kwam wonen was hij de eerste met wie ik sprak, hij heeft me nog geholpen met mijn stroom wat niet optimaal was. Ik zie hem nog zitten roken op de galerij met zijn grote hond waar hij altijd een rondje mee liep en meteen even controleerde of alles we veilig was in de flat. Wonderlijk dat hij na zijn werk ineens zo hard achteruit ging dat hij zwaar aan de zuurstof moest, dat hij dus met een rollater over straat moest en dat het uren duurde vorodat hij thuis kwam; Ik zie hem nog zitten op zijn rollator in de hal van de flat met de vraag of ik even zijn post wilde pakken, wat ik atlijd deed. Even een praatje met hem even over koetjes en kalfjes wat grapjes en hij had weer zijn uitje gehad die dag.. dat hoorde je pas ook later. Het vreemde is dat ik pas later hoorde dat hij overleden was, hem wel gemist maar ja dat gebeurde wel vaker..... Zijn dochter is naar de c1000 gegaan om het te vertellen en zo kwam ik het te weten. Ik moest er ineens aandenken hoe vreemd het is, zijn dochter had hij nooit contact mee want dat was niet goed die verhouding en nu gaat zij dit vertellen, er ligt een prachtige kaart over hem in de glazen kast, en ondertussen zie ik zijn kinderen zijn spullen uitzoeken en wegbrengen naar de vuilnis... daar gaat een leven denk ik dan... en terwijl ik even over de balkon kijk zie ik zijn kinderen roken op het balkon, ik hoop uit respect voor hun overleden vader dat ze daar staan en niet omdat het toevallig mooi weer is al vrees ik dat het om het laatste gaat.....Maar hoe gek het ook klinkt ik zal hem missen,hij die er af en toe was en dan daar zat op zijn rollator en de wereld inkeek die hij niet meer zo lichtvoetig kon betreden... en omdat niemand het doet doe ik het een stukje over hem en de familie die zijn overleden de afgelopen maanden.. om ze even in de zon te zetten hier

Woef en zo voort

Gisteren een bijscholingsdag gegeven in Bleiswijk over onderandere diverse beten van dieren en beestjes... heel erg gaaf om te doen.Het eerste onderdeel was wat minder geslaagd maar daar ging ik al vanuit omdat men nogal weerstand heeft tegen het model Van Gelderen. ( voor de mensen die dit niet kennen dit is het zgn. lesmodel waarop alle lessen in het onderwijs zijn gebasseerd, en door sommige mensen verheven als een hoger doel in het leven in plaats van een middel dat je kan gebruiken om je les goed voor te bereiden...) Dit model noemen bij iemand uit het onderwijs, kan tot heftige conflicten leiden tevens zullen sommige mensen in de zgn andere onderwijssoorten compleet over de rooie gaan en instorten....( men is hier mee doodgeslagen en tevens is het zo dat men dus iemand dit zo ver in de strot duwt dat men het alleen nog maar kan uitkotsen....) In de groep waar ik gisteren mijn bijscholing gaf, over o.a dit model, brak dan ook protest uit en dat is prima en goed. Men is inmiddels een geroutineerde groep die les geeft en iedereen heeft zijn eigen methode van lesplannen maken en geven en dat is prima vind ik. Ik hou er wel van mede omdat mensen nogal creatief worden en dus ook een les geven zoals het kan en ook goed is. Maar goed na dit onderdeel wat nogal indruk maakt naar de verkeerde kant gingen we over naar het onderdeel beten en steken.. Ik had een prachtige kwis bedacht met daarin allerlei beten die men moest raden, daarna mocht men deze grimeren en ik moet zeggen er waren prachtige resultaten... heerlijk om te zien. Na dit onderdeel gingen we over op het grimeren van huis tuin en keuken letsels... en dat was ook erg gaaf om te doen. Mede omdat er hele verrassende dingen uitkwamen zoals een stofdoek die iemand uit zit te kloppen en die doordat ze zo nieuwsgierig is naar de buren wat die staan te praten net te hard met haar pols op de rand van het balkon slaat. ook het met je teen in een muizenval komen was er en zo veel meer dingen die leuk zijn om te onthouden en te gebruiken in een spel. Toch valt het op hoe men eigenlijk te veel te eenvoudig denkt en in patronen van het geeikte jammer vind ik dat dan wel. De scene met de tomatensnijder die door een boze vrouw op het hoofd van een man is geslagen was een vondst en vond ik vreselijk lachen. Daarna nog een onderdeel over spelen met een letsel en een emotie wat ook erg goed liep en leuk was om te doen. Ik vond het en geslaagde dag waarin naar mijn gevoel de instructeurs nieuwe dingen leerden en die ook tevens met uitdagingen en creativiteit werden gedwongen om anders naar lessen te kijken.. heerlijk vond ik dit..

zaterdag 24 maart 2012

De zangeres

Vanavond met vriend 'Frans naar de voorstelling geweest over de Zangeres zonder Naam. In verkleinde en niet uitverkochte ( bezeten met een groot gehalte Frans bauer fans, en oude mensen met rolstoelen)  Oude Luxor werd het leven van de Zangeres nagespeeld en geshowd. Het was ontroerend om haar liedjes weer te horen en de hoofdrolspeelster had inderdaad het stemgeluid van de Zangeres. Het was voor mij erg jammer dat het verhaal als een soort lachwekkende klucht werd gebracht waarin ik me afvroeg waarom dit zo moest worden gedaan. Zeker toen het liedje Het Soldaatje, wat zo prachtig is, vergald werd met niet leuke humor en niet pakkende grappige gedoe wat het net niet was... afschuwelijk.Het publiek werd aangenaam opgezadeld met een lachende vrouw die om alles lachte wat niet grappig was... een acteur in een jurk zorgde voor een groot  hilarische lach.. en tijdens een moment van tederheid begon deze dame ook weer erg te lachen... heel vervelend maar ja dat is waar je tegenaan loopt bij een voorstelling van een vrouw van het volk.  Gaandeweg de voorstelling kreeg ik steeds meer weerstand tegen hoe het is gemaakt, voor mijn gevoel werd de Zangeres belachelijk gemaakt, en natuurlijk weet ik ook wel dat het een bijzonder vrouw was die haar nukken had, maar voor mijn gevoel.. maar goed het is goed spel van de actrice die de Zangeres speelt, ook het gegeven dat ze verschijnt aan een meisje dat auditie doet met een liedje van haar.Het decor is haar grafzerk met haar beeltenis etc, en als geheel een grote kroon erop gezet in de vorm van een hemel bed. Ook dat de zangeres steeds blijft staan is prachtig gevonden want ze kon natuurlijk niet lopen met dat been..


Het Soldaatje (link naar het lied)
(speciaal voor vriend Frans)

inhoud van de voorstelling

De Zangeres zonder Naam

Een intieme muzikale theaterproductie over de legendarische Mary Servaes, alias De Zangeres zonder Naam. Met alle grote hits zoals: Ach Vaderlief, Mexico, Dit is mijn leven, Nicosia, ’t Was aan de Costa del Sol, begeleid door een live orkest.
Een opzienbarend, soms vrolijk, dan weer aangrijpend verhaal over een vrouw die iets wilde betekenen, die zich uit haar armoedige omstandigheden een weg omhoog vocht, met als wapen haar persoonlijkheid. Ze kreeg haar faam als De Zangeres Zonder Naam, maar uiteindelijk noemde iedereen haar De Zangeres. Mary Servaes werd op latere leeftijd ontdekt door Johnny Hoes. Ze verkocht miljoenen platen en ze ontving tientallen gouden platen. Dat ze haar zo sterk bevochten onafhankelijkheid moest prijsgeven op het eind van haar leven had niemand verwacht, ook Mary niet. Een leven met alle denkbare hoogte en dieptepunten! Van Naamloos tot Naamloos.
In de musical doet een jong meisje (Sabine Beens) mee aan een Idols-achtig programma met een nummer van De Zangeres. Dit vertolkt ze zo sterk dat de jury haar uiteindelijk naar de volgende ronde laat gaan. Op dat moment verschijnt De Zangeres aan het meisje en ontvouwt zich haar leven.
In de rol van de zangeres Ellen Pieters, die voor de Graaf & Cornelissen Producties eerder sterke hoofdrollen vertolkte als Blonde Greet in ‘Wat zien ik ?!’ en als Kniertje in ‘Op Hoop van Zegen’.
i.s.m. The Gamboni Company

vrijdag 23 maart 2012

Marokko.... here we come..



Ja we gaan.
het lijkt een soort traditie te worden om in de herfstvakantie een korte reis te maken naar een mooi land of mooie steden. Na Jordanie hebben we met de 4 overblijvers van de Jordaniereis besloten om de Koningssteden in Marokko te gaan bezoeken, we hebben een mooie reis uit gezocht en ik heb er zin in om te gaan. heerlijk lijkt het me.. al zitten we met een klein probleem want we komen de zondagavond aan het einde van de vakantie pas om 0.55 aan op schiphol maar goed dat zien we dan wel weer die maandag als het klokje van gehoorzaamheid tikt....

Koningssteden van Marokko


1e dag - Amsterdam-Marrakech-Casablanca
We vliegen van Amsterdam naar Marrakech of Casablanca. Na aankomst rijden we direct door naar 4-sterren hotel Transatlantique in Casablanca voor de overnachting. (of een ander hotel met dezelfde classificatie in of in de omgeving van Casablanca) . Reisafstand ca. 250 km. Afhankelijk van uw vluchttijden overnacht u de eerste nacht in Marrakech.
2e dag - Casablanca-Rabat
Na een kort bezoek aan Casablanca gaan we op weg naar het aan de kust gelegen Rabat, de meer dan 1000 jaar oude hoofdstad, die rijk is aan regeringsgebouwen en paleizen. We zien in deze stad onder meer het sfeervolle oude stadsgedeelte, het in Marokkaanse stijl gebouwde en rijk gedecoreerde mausoleum van Mohammed V en het koninklijke paleis. We verblijven in 3-sterren hotel Bouregreg (of een ander hotel met dezelfde classificatie in of in de omgeving van Rabat) Reisafstand Casablanca-Rabat ca. 92 km.
Indien u de eerste nacht in Marrakech verblijft, dan vertrekt u in de ochtend van dag 2 richting Casablanca. Na een stadstour rijdt u door naar Rabat. Reisafstand ca. 330 km.
3e dag - Rabat-Meknès-Volubilis-Fès
We rijden naar Meknès. Bezienswaardig in deze oude stad zijn onder meer de Bab Mansour en het mausoleum van sultan Moulay Ismail, in de 17e eeuw heerser van de Arabische Alaouïeten dynastie die Meknès koos als zijn nieuwe residentie. De sultan was met name bekend om zijn ongelofelijke bouwdrift. Met hulp van ca. 30.000 dwangarbeiders en 150.000 elitesoldaten verrezen er in Meknès in de 55 jaar van zijn heerschappij onder meer vele kazernes, paleizen, indrukwekkende poorten, stadsmuren, pakhuizen en onderaardse gevangenissen. Na de dood van de sultan en de daaropvolgende ca. 30 jaar durende strijd tussen zijn zonen over de opvolging, raakte Meknès in verval en werd de stad bovendien in 1755 getroffen door een hevige aardbeving. Begin 20e eeuw bliezen de Fransen de stad langzaamaan weer nieuw leven in. Verder doen we op onze route van vandaag nog de vroegere Romeinse stad Volubilis aan, met bezienswaardigheden als de Triomfboog, de Basilica, het Capitool en het mozaïek Diana en de Badende Nimfen. De dag eindigt in Fès waar we de komende twee nachten doorbrengen in 3-sterren hotel Fes In (of een ander hotel met dezelfde classificatie) . Reisafstand Rabat-Meknès-Volubilis-Fès ca. 224 km.
4e dag - Fès
Fès is de oudste Marokkaanse koningsstad, waar u zich in de middeleeuwen zult wanen. In het historische Arabische stadsdeel Fès el Bali vinden we de drukke medina (vermeld op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO) met een doolhof aan kronkelige straatjes, de poort Bab Boujloud, de 600 jaar oude Koranschool, de Medersa Bou Inania, de belangrijke Karaouïne moskee (de eerste universiteit van Marokko) en de met kleurrijke tegelmozaïeken gedecoreerde fontein van Nejjarini.
5e dag - Fès-Beni Mellal
We rijden verder naar de aan de voet van het Midden-Atlasgebergte gelegen stad Beni Mellal waar we de komende nacht doorbrengen in 4-sterren hotel Chems (of een ander hotel met dezelfde classificatie). De moderne stad wordt omringd door prachtige sinaasappel- en olijfboomgaarden. Reisafstand Fès-Beni Mellal ca. 290 km.
6e dag - Beni Mellal-Marrakech
Vanuit Beni Mellal rijden we, dwars door de cederwouden van het Midden-Atlasgebergte en via het stuwmeer van El Ouidane en de prachtige watervallen van Ouzaoud, terug naar Marrakech. We bezoeken hier, als de tijd het toelaat, het Djemaa el-Fna-plein, waar het wemelt van de slangenbezweerders, kooplieden, muzikanten, acrobaten en sprookjesvertellers. De komende twee nachten verblijven we in het 3-sterren hotel El Kabir (of een ander hotel met dezelfde classificatie in of in de omgeving van Marrakech) Reisafstand Beni Mellal-Marrakech ca. 250 km.
7e dag - Marrakech
De gehele dag brengen we door in fascinerend Marrakech, een okerkleurige en prachtig gelegen stad, waar de ruige besneeuwde bergtoppen van de Atlas altijd een oogje in het zeil lijken te houden en waar het stadsbeeld bepaald wordt door weelderige tuinen met palmen, prachtige paleizen en talloze minaretten. We zien onder meer de Saadische graven, de Majorell-tuinen, de Koutoubia-moskee (waar maar liefst 25.000 gelovigen tegelijk kunnen bidden) en het paleis Bahia. Uiteraard gaan we ook naar het beroemde Djeema-el-Fna­plein (het kloppende hart en symbool van de stad), waar het elke minuut van de dag bruist en waar het vooral in de avonduren lijkt of u in één grote openluchtshow terecht bent gekomen! Het plein is door de UNESCO uitgeroepen tot Werelderfgoedmonument en u zult absoluut overweldigd worden door de heerlijke geuren uit de eetstalletjes, de vurige dansers, de enthousiaste muzikanten en de geheimzinnige slangenbezweerders. Vanavond kunt u de culturele dinershow 'Fantasia El Kasbah' bijwonen. Kosten € 29 per persoon, inclusief transfer en diner (ter plaatse te boeken en te betalen).
8e dag - Marrakech/Casablanca-Amsterdam
Transfer naar de luchthaven van Marrakech of Casablanca voor de terugvlucht.
 

donderdag 22 maart 2012

lampje vervangen ik dacht het niet zelf..

Al bijna twee jaar rijd ik rond in mijn Fordje Ka, en ik ben er blij mee, eigenlijk heb ik nog nooit echt pech gehad, al moet het dan die ene keer zijn geweest dat mijn accu kapot was of die ene keer dat ik ineens een raar lampje zag branden in mijn dashbord maar dat maakt niet uit, dat was zo te verhelpen.. Deze grote dingen doen het goed en kan je zo lekker laten doen.. dus dat is ideaal.
Deze ochtend echter stap ik in mijn auto en zie tot mijn grote verbazing dat mijn rechterlampje het niet doet.. balen want dat betekend dat ik ff een lampje moet gaan kopen en dat moet gaan vervangen... alleen ben ik niet zo handig soms. Ik vind het altijd een ramp om een lampje in je auto te vervangen, het is altijd geprutst in een te kleine ruimte en altijd vieze handen en nagels.... dus ja ik ben er niet zo van. maar ik geloof stellig dat ik het kan. Het is tenslotte al vaker gelukt en meestal in de winter als het heel heel koud is.. gek he dat dan juist die lampen stuk gaan, maar goed ik ben niet voor een gat te vangen dus ik doe het dan en klaar. Zo gedacht zo gedaan toch...
Ik na het sporten vol goede moet naar de benzine pomp om mijn lamp te vervangen... en er is groot voordeel aan de ford ka, hij is zo compact ingedeeld dat je een klein maar toch een groots gevoel hebt.
Dus ik vol goede moet de autoklep open en dan zie je dus dit...

hier begin ik al enigsinds te twijfelen maar ik kan het dat weet ik.. dus vol goede moet het boekje met de beschrijving erbij.. maar dan komt het, want ik kom met mijn toch wel redelijke beschaafde handen niet tussen de ruimte die ik moet hebben, ja dat akelige beugeltje haal ik los geen punt maar daarna... het kapje wil niet weg... en als ik het eindelijk los heb, krijg ik met mijn gewriemel het stekkertje niet los  dit is dus werk voor mannen met hele kleine handjes of die veel tijd hebben en veel geld willen verdienen omdat ze er uren mee bezig zijn..  en uit pure frustratie, besluit ik om het maar zo te laten en maar te zien waar het schip strand als ik vanavond nog de deur uit moet.. maar goed  morgen dan toch maar langs of de werkplaats op mijn school of naar de garage want ik weet nu al dat ik zaterdagavond heel laat thuis kom en dan wil ik wel goed gezien worden en goed zien
word vervolgd


woensdag 21 maart 2012

carnage


Vanavond met vriendin Els en Stella naar de film Carnage geweest. Het is opvallend hoeveel goede films er deze maand draaiden in het filmparkhuis.. en het is en blijft genieten om goedkoop, (6 euro) voor een filmavond, met daarbij koffie en een glasje drinken na die tijd zit je op 10 euro en dat is prima te doen. Het is gewoon genieten dit soort avonden dat je voor weinig toch lekker kan kijken naar de betere niet commerciele films die er zijn. Ik moet bekennen dat ondanks het goede spel van de spelers, de af en toe ook humoristiche scenes dit niet echt een film is die ik zou aanraden. Het verhaal is simpel, eenvoudig en ook niet to the point... maar het uitgaan is altijd gaaf toch dus dat is prima vind ik.

inhoud van de film:
Het benauwde strijdtoneel in het komische drama Carnage is een chique appartement in New York. Hier wonen Penelope (Jodie Foster) en Michael (John C. Reilly), die bezoek krijgen van Nancy (Kate Winslet) en Alan (Christoph Waltz). De elfjarige zonen van beide stellen hebben gevochten, met bloedige gevolgen, en de ouders hebben besloten een gezamenlijke verklaring op te stellen om gedoe met de verzekering te voorkomen. De vrouwen hopen de zaak bovendien in alle volwassenheid uit te kunnen praten.

Het bezoek begint vluchtig en beleefd. Nancy en Alan houden de jassen aan en, vooruit, lusten nog wel een snel kopje koffie. Behalve over de ruzie wordt er oppervlakkig over kunst en politiek gesproken en al gauw wordt de sfeer vileiner. Er komt drank in het spel, er wordt een tafel ondergekotst en binnen anderhalf uur is de boel onherstelbaar ontploft.

Carnage is een bewerking van een toneelstuk (The God of Carnage van Yasmina Reza, een succes op Broadway), en dat is te merken. Hoewel Polanski en zijn cameraman Pawel Edelman (The Pianist) de visuele mogelijkheden van het zorgvuldig ingerichte appartement effectief benutten, blijft het gefilmd toneel: alles draait om de interactie tussen de personages, en de mise-en-sc̬ne Рde stellen lopen tot tweemaal toe naar de lift en weer terug, iemand doet geregeld een stap opzij om te bellen, een ander ijsbeert orerend door de kamer Рhoudt iets gekunstelds.

Is dat erg? Voor wie van stevig acteerwerk houdt niet. De cast, op papier al formidabel, maakt de belofte helemaal waar. Elk personage krijgt meerdere momenten om te schitteren, waarbij Waltz als cynische advocaat heerlijk onderkoeld tegenwicht biedt aan de schmierende dames en de steeds lompere Reilly.

Als demasqué van de Westerse beschaving – een flinterdun vernislaagje waar egoïsme, arrogantie, kleinzieligheid en wanhoop achter schuilen – is Carnage niet echt verrassend. Het zijn vooral de snel wisselende machtsverhoudingen die fascineren: de mannen tegen de vrouwen, de stellen tegen elkaar, de stellen onderling, ieder individu voor zich. Een flauw koosnaampje of een goede whisky blijkt voldoende om alles overhoop te gooien. Het laatste shot van kinderen op een schoolplein laat weinig te raden over.

moet ik toch even kwijt...

Het moet me toch van het hart... binnenkort hoop ik de vijftig te halen en dat is natuurlijk voor iedereen een bijzondere mijlpaal, men is nu al druk in de weer met van alles te bedenken voor mij omdat ik dat kennelijk leuk moet vinden of zo... Ergens ving ik al geruchten op dat men een surprise party wil gaan doen voor mij... ergens al gehoord dat ze mijn huis, mijn lokaal de gang voor mijn lokaal leuk willen versieren en ergens ook nog een Abraham willen neerzetten. Ergens gehoord dat ze zelfs mijn moeder willen laten invliegen uit Mussel samen met mijn broer en schoonzus. Vergeten vrienden willen optrommelen... en men vraagt zich dan nooit af waarom juist die vrienden zijn vergeten.. het heeft vaak een reden.... Waarschijnlijk gaat men ook nog een fotoactie doen of zo door de stad.... kortom mijn omgeving is er erg druk mee bezig naar het schijnt.. en ik ik zucht, ik vind het dom want ik vier nooit mijn verjaardag, omdat ik het totaal niet belangrijk vind, ik vier gewoon elke dag het leven en hoe leuk het is.. Mijn dierbaarste vrienden, de ouders van mijn petekinderen, daar spreek ik altijd mee af om lekker met elkaar te eten op mijn verjaardag en dan lekker genieten, dit is de manier waarop ik mijn verjaardag al jaren vier en me uitstekend bevalt.. ik vind het heerlijk en ik geniet.. de rust de tijd voor mijn pete kinderen en voor mijn vrienden om echt een keer weer lekker bij te kletsen, mede omdat zij door hun eigen bedrijf nooit echt tijd hebben, is dit het mooiste kado wat ik kan krijgen. Alleen begrijpt men het echt niet dat ik dit genoeg vind.. plotseling gaat de omgeving gek doen , gaan ze dingen verzinnen omdat het een mijlpaal is... voor mij geen verschil tussen 44, 45 46 of 50 of 60 het is een getal.. en als je maar gewoon doorademd dan komt het vanzelf zo dat je ineens zomaar 100 bent. want voor minder ga ik het niet doen heb ik me bedacht.... dus laten we het vooral gewoon houden en gewoon mij in mijn waarde laten en mij op mijn manier mijn 50tigste levensjaar afronden zoals ik het wil zonder al die zgn leuke poespas en leuke grappen en dingen... doe maar niet... het is niet nodig want mij plezier je er niet mee, mijn echte vrienden zullen dit nooit leuk vinden  omdat ze weten dat ik het ook niet leuk vind mijn verjaardag te vieren....en daar komt bij dat ik gewoon op de dag van mijn verjaardag moet werken op school en ook in de avond dus dat is geen enkel probleem ik verveel me niet.. Mijn pete kinderen en hun ouders nodig ik gewoon een week later uit dat is net zo leuk en gezellig..
dus okey 50 is 50 maar laten we vooral het niet anders doen dan anders.... ik geniet van iedere dag en dat vier ik vol op in volle teugen op mijn manier en laten we dit vooral zo houden zou ik zo zeggen

Dit lijkt me nu een leuk boek

'Vrolijk Vijftig' is een boek voor iedereen die 50 jaar wordt of dit al is.
'Vrolijk Vijftig' gaat over een unieke generatie die begint aan de tweede helft van het leven. Het zijn mensen met veel mogelijkheden, die onafhankelijk zijn en kritisch van geest.
'Vrolijk vijftig' biedt een vrolijke kijk op deze spannende levensfase. Luchtig geschreven en rijk geillustreerd.
Nieuwsgierig? Op deze site vind je informatie over 'Vrolijk Vijftig' en krijg je vast een voorproefje.

Het boek 'Vrolijk vijftig' is geschreven vanuit verbazing en gezond wantrouwen over het feit dat mensen een pop bij elkaar in de tuin zetten als ze vijftig jaar worden. En dat er een speciale 50-plusbeurs bestaat. En vooral: omdat er weinig toegankelijke informatie voorhanden is over vijftig worden. Terwijl de vijftiger van nu een leuk, eigenzinnig en ongrijpbaar mens is met interessante en unieke eigenschappen.
'Vrolijk vijftig' gaat daarover. Over de positie op de arbeidsmarkt. Over Abraham en de mosterd. Over gezondheid en seksualiteit. En natuurlijk over de muziek waarmee deze generatie opgegroeide, waar nog steeds naar geluisterd wordt en die nog nooit overtroffen is.
Maar ook de 50-plusmarketing komt aan bod, evenals een tweede huis in Frankrijk, want idealen staan niet ver af van deze generatie. Er is voorts een virtuele rommelmarkt, waar de lezer een droomtour gaat maken. En er is een hoofdstuk met vijftig tips om je leven te veranderen. Of niet, dat is aan de lezer.
'Vrolijk vijftig' is een luchtig boek, een soort snack die je met plezier verorbert. en die een prettige nasmaak oplevert. Je vindt er inspiratie, humor, serieuze informatie en schaamteloze nostalgie. Allemaal bedoeld om te relativeren waar dat moet en te informeren waar dat mogelijk is. 'Vrolijk vijftig' is ook een aanzet. Het boek roept vragen op geeft nuchtere feiten. Het plaatst vijftigers op een voetstuk en geeft ze een hart onder de riem. Wie zich aangesproken voelt wordt van harte uitgenodigd om een reactie via deze website te plaatsen. Want er valt nog veel meer te vertellen over deze boeiende generatie. Overtuig jezelf!


dinsdag 20 maart 2012

inpakken en uitpakken op het leerpark

Vandaag was het de dag waar veel leerlingen naar uit hebben gekeken van  het derde leerjaar... de CKV-dag. Het oude jasje van de CKV was niet meer erg passend dus moest er iets nieuws worden gedaan en het is leuk. De leerlingen gingen eerst naar het theater van alphen waar ze zich gingen inpakken in crepepapieren kleren en zo gingen ze de straat op met voor ze een steelband. Ik hou zo van dit soort muziek en vind het toch leuk altijd om dit te horen heerlijk.. De groep kwam uiteindelijk aan bij de school waar ze meteen door vele eerste en tweede jaars werden ontvangen. De leerlingen mochten daarna zich van al het papier ontdoen en konden ze naar de workshops om die te volgen. Helaas ben ik een docent onderbouw maar moet zeggen dat ik de sfeer in de school erg goed en leuk vond. Je zag een hoop leerlingen veel dingen doen en genieten van alles wat er gaande was en is. Hieronder staat een link waarop de laatste updates staan van de ckvdag op mijn school.. en ik ben wederom trots op onze school we pakken in  we pakken uit en ondertussen pakken we mooi heel alphen in....
https://www.facebook.com/CKVLeerpark



maandag 19 maart 2012

die bekende en gehate blauwe enveloppe

Ook ik zei de gek moet belasting betalen, na jaren dit niet te hebben gedaan, kreeg ik vorig jaar ineens een  blauwe enveloppe en schrok met het apelazerus.. omdat ik dat nooit heb gehad. Ik als keurige burger die keurig van zijn inkomsten leeft, en keurig oppast, geen schulden heeft, en heel erg goed nadenkt soms.....
Maar goed, als het moet moet het, en dus doe ik het maar. Het is een ramp vind ik. Vorig jaar was het nog nieuw en moest ik alles bedenken en uitzoeken en kwam tot de conclussie dat het best wel meeviel en dat het goed ging.. ik deed het netjes okey moest wel 650 betalen maar ja daar ga je niet over zeuren als je zo geniet. Dit jaar echter is het een ramp, ik krijg het niet voor elkaar. eerst al heb ik mijn activeringscode opgevraagd... en die kwam. dus ik op de site inloggen, dat ging goed.. en toen inloggen in mijn adeling met mijn digi. id.... en daar begint het.. ik ben hem vergeten.. dus kan ik niets... kan ik hooguit dom kijken lief lachen en hopen dat het lukt maar het lukt niet.. dus .... weer opnieuw een activeringscode aangevraagd en hoop dat ik mijn nieuw aangemaakt digi-id goed onthoud anders zie ik het gebeuren dat ik voor 1 april dat niet klaar krijg.. en dat zou balen zijn. We wachten af. Wel kwam ik tot de schokkende ontdekking op een kassabon, en nooit geweten dat ik daar ook al belasting over betaal. Verpakkingsbelasting.... en daar heb ik nog nooit van gehoord....  zo bijzonder.
Tevens weet ik dat er vroeger ook hele gekke belastingen zijn geweest, oa voor het naar het toilet gaan, ik heb dat gezien in het museum van de belastingen in Rotterdam, in die tijd was het uniek want je kon er gratis naar binnen.. dus dat was ideaal.. heerlijk.  Nu weet ik niet meer of het gratis is maar het is wel de moeite waard vind ik.



zondag 18 maart 2012

we need to talk about kevin

Vanavond met vriendin Els naar de film geweest.. We need to talk about Kevin.. in eerste instantie dacht ik ik weet het niet , maar nadat ik het verhaal had gelezen kon ik alleen maar dit wil ik zien, ook naar aanleiding van het drama in alphen op 9 april. Ik heb geen moment spijt dat ik voor deze indringende film heb gekozen. het is een aangrijpend verhaal  en door de verschillende montage momenten en alles bij elkaar, de kleine subtile verwijzingen in de flim is het aangrijpend en hij zuigt je als het ware mee... je kan er niet van los komen hoe je het ook probeerd. Ik vind het aangrijpend om te zien dat moeder pas bij de school ontdekt daar haar zoon de dader is.... het onbegrip... de totale verbijstering op haar gezicht.... daarna bij thuiskomst....een afschuwelijk drama aantreft.. uit deze film blijkt echt dat niet alleen het kind, dat een heleboel kinderen neerschiet, het slachtoffer is maar ook zeker de moeder die door haar hele dorp uitgekotst word.Ze koopt eieren en bij de kassa blijkt dat een mevrouw al haar eieren kapot heeft gemaakt, ze loopt op straat en een vrouw begint heel vriendelijk tegen haar te praten met de opmerking, kijk aan er is vandaag iemand gelukkig en ineens krijgt ze een keiharde klap in haar gezicht.. en zo meer van dit soort dingen.. het is een film die raakt en prachtig gespeeld is maar ook erg tot nadenken stemt...
inhoud van de film
Murw geslagen sleept Eva zich door het leven nadat haar tienerzoon een verschrikkelijke daad op school heeft begaan. Langzaam wordt het de kijker in deze sterke film van Lynne Ramsay duidelijk dat die daad niet echt uit de lucht is komen vallen.
Eva Khatchadourian (Tilda Swinton) is schrijfster van reisboeken. Op een dag raakt zij zwanger, maar moedergevoelens blijken vanaf het begin afwezig en de relatie met haar kind is op z'n zachts gezegd ongemakkelijk. Dat begint al vóór de geboorte, als Eva gegeneerd haar blik afwendt van de dikke buiken in de kleedkamer bij zwangerschapsgymnastiek. Als haar baby — Kevin genaamd — eenmaal verschenen is, krijst hij de hele dag door; om maar even hieraan te ontsnappen gaat Eva met de kinderwagen op straat vlakbij een drilboor staan. Zodra papa Franklin (John C. Reilly) de deur binnenkomt, houdt het krijsen echter op en toont Kevin zich een modelkind; een tendens die zich voortzet als het kind ouder wordt. Als peuter en tiener — het gezin is inmiddels van de binnenstad naar suburbia verhuisd — lijkt het kind niet helemaal te sporen en sociopathische trekjes te vertonen, maar dat is iets dat alleen Eva lijkt te zien.
Aangrijpend
Regisseur Lynne Ramsay (Ratcatcher, Morvern Callar) heeft het gelijknamige aangrijpende boek van Lionel Shriver, dat is opgesteld in de vorm van een serie brieven van Eva aan haar man, op een bijna fragmentarische manier benaderd. Hierbij wordt het ontregelende gedrag van Kevin afgewisseld met het trieste leven dat Eva nu heeft. Want Eva lijkt een paria geworden; haar auto en huis worden beklad en constant zijn er de verwijtende blikken van buren en nieuwe collega's. Dat komt allemaal door haar zoon, wiens daad stukje bij beetje onthuld wordt. Tilda Swinton bewijst hier weer eens tot de beste hedendaagse actrices te behoren en maakt Eva's lijden invoelbaar. Ezra Miller (Afterschool) zet een creepy Kevin als tiener neer. De enkele wat zwakkere punten van de film — de rol van vader Franklin (John C. Reilly) die, evenals Eva's vroegere carrière, ietwat onderbelicht blijft; het niet verklaren waarom Eva zo gehaat wordt om iets wat haar zoon gedaan heeft — krijgen nergens de overhand.
Onbehaaglijk
Het fraaie camerawerk van Seamus McGarvey (Nowhere Boy, Atonement) wisselt close-ups en onscherpe shots af met kale beelden in strakke kadreringen. Op de soundtrack staan unheimische soundscapes van Jonny Greenwood (There Will Be Blood) naast lieflijke oude liedjes. Voeg hier aan toe een verrassende, gedurfde montage met sprongen in de tijd en wat ontstaat is een constant gevoel van vervreemding, van dreigend onheil dat als een beklemmende deken over de film ligt. Het levert een film op die — hoewel stilistisch compleet anders — meer heeft van Rosemary's Baby dan thematisch verwante films als Elephant (2003) of Bowling for Columbine (2002). Kevin roept zo nu en dan ook herinneringen op aan het betere werk van Nicholas Roeg. Ramsey noemt dan ook Roegs Don't Look Now (1973) als inspiratiebron, en in beide films speelt de kleur rood een visuele sleutelrol. Toeval of niet, Roegs zoon Luc is de producent van We Need to Talk About Kevin.

zaterdag 17 maart 2012

toen....

1985
Ach soms is het leuk om wat te grasduinen in je oude doos met foto's
Ik moet altijd denken aan het prachtige lied van Jenny Arean over Foto's die met je mee sterven als jij sterft. De mensen op de fotos gaan ook dood als jij er niet meer bent.. omdat niemand nog over ze praat. Hoe vaak zie je niet fotos liggen op een rommelmarkt of op het Waterlooplein in een doos waar je kan zoeken en soms zie je een foto van iemand die je raakt en waarvan je denkt wie is dit toch... maar goed daar gaat het nu niet om. Ik dacht omdat vriend Frans vaak ook een toen en nu in zijn blogjes verwerkt dacht ik laat ik dat ook een keer doen. Een toen en nu foto... deze foto die hier staat is gemaakt in 1985 voor mijn paspoort. en ik moet zeggen, al zie je hem niet echt, ik heb er ook een snor staan onder mijn neus..
het is trouwens een dierbare foto voor mij , dit is in de periode voordat ik uit de kast kwam dus een verlegen vooral niet willen opvallende jongen.. die heel erg terug getrokken was.
Later veranderde er een hoop en kwam er veel voor terug.. en dat kan je zien op de onderstaande foto
dus dit is een toen en nu van mijzelf
2011

vrijdag 16 maart 2012

bijna een echte heuse Brand...

Gisteren was ik even heel snel langs de groenrijk gereden om een kadootje voor een vriendin te kopen die jarig is vandaag. Ik liep door de Groenrijk en het gekke is dat je dan altijd met dingen thuis komt die je eigenlijk niet nodig hebt.. dus ik kwam naast de bloembollen die ze had gevraagd thuis met een paar narcissen en hyacinten en tevens ook nieuwe geurtjes wierrook en daar ben ik gek op dus ik dacht die ga ik even lekker aansteken. Mijn wierrookbrander is echter door de grote opruimwoede ergens beland waar ik hem niet 1 2 3 kan vinden dus ik ben dan zo handig ik pak mijn bloempot met mijn plant die bijna geen water nodig heeft, omdat ik inmiddels mezelf zo goed ken dat als ik een plant heb die veel water nodig heeft gaat het mis met de plant en ook met mij.. dus ik ben gek op deze planten... heb er 3 van en dat is genoeg. Terwijl ik die wierrookstokjes leuk aansteek en ja natuurlijk 3 want ik wil die geur goed ruiken. Ik besloot om even aan het werk te gaan in mijn studeerkamer want ja dat is wel zo handig leek me.. dus ik aan de slag voor de les voor volgende week zaterdag die ik dan moet draaien voor de lotusbijscholing.. heerlijk aan het werk, en wel steeds denken het ruikt hier vreemd, wat branderig etc. maar goed druk door werken, tussendoor wat chatten met oud leerlingen met wie ik nog steeds een keer moet stappen.. en ik geniet... ik schiet heerlijk op met mijn werk, en ben bijna klaar als ik even naar de woonkamer loop... juist die met dat nieuwe laminaat.. en ik zie me een rookontwikkeling... mijn hemel.. de kamer stond blauw.. nog blauwer dan toen ik nog een echte roker was.........  dus ik denk na en besef ineens dat het wel eens de wierrookstokjes kunnen zijn die misschien te ver zijn doorgebrand en dus de droge turfachtig aarde laten smeulen.... en dus dat dat het is.. ik naar de bloempot en ja hoor ik zie daar wat smeulen.. dus meteen een glas water er over heen meteen een stap verder en de plant naar buiten gedragen weer water er over heen... alle ramen en deuren open zodat ik weer echt frisse lucht krijg in mijn huis... en ik met water in de weer bij mijn plant die inmiddels op het balkon staat zich zelf te ergeren aan de kou. Ik heb even mijn bloempot, de plastick binnenpot opgetild en ja hoor er zat een echt gat in gebrand.. gesmolten.. ik bedacht me daarna pas hoe stom ik ook ben geweest want ik had dit kunnen weten.. maar gelukkig is het goed afgelopen en heb ik wel mooi mijn lessen af en klaar en..... weer een blogje kunnen schrijven over de wonderlijke wereld waarin ik leef.... heerlijk toch...

Sketch-a-Graph

Ooit lang geleden gezien op de tv, en altijd als kind dat willen hebben maar nooit gekocht.. en toch ergens bleef dat knagen dat ding dat zo veel beloofde dat ik hem wilde hebben hoe dan ook koste wat het koste... maar ja mijn ouders waren het er niet mee eens want het was onzin.Je kon er toch niets mee.... maar ergens bleef het verlangen knagen tot nu toe. op een van mijn vele dwaaltochten door de kringloopwinkel in de buurt, waar ik de meest bijzondere en leuke dingen kan vinden liep ik ineens tegen hem aan.. een jongensdroom kwam uit.. ik zag hem, en heb niet eens naar de prijs gekeken.. maar heb hem gekocht.. de Sketch -a-graph, en ik ben blij ermee. Ik heb hem nog in een orginele verpakking en dat is zo wie zo al gaaf. maar nu nog uitproberen, dat heb ik nog niet gedaan. maar ik durft ook niet zo goed want ben zo bang dat ik er niets mee kan en dat ik ineens nog steeds niet te kunnen tekeken.. dus ik laat hem nog maar even in zijn doosje liggen.. en bedenk  me wat ik er mee wil doen..
maar ik ben er wel erg blij mee.

donderdag 15 maart 2012

Tappas

Vanavond was een speciale avond, ik ging met vrienden van mij uit eten in Alphen, en dat is niet echt bijzonder, maar het is wel bijzonder dat die vrienden uit Rijswijk en Wateringen komen om zo met mij in mijn stad te eten. Ik ben gewend als we uit eten gaan vaak eten in tenten in Wateringe, Delft etc maar alleen in Alphen als ik het regel. Dit keer echter hadden de vrienden uit Rijswijk het etentje geregeld in Alphen en dat vind ik gaaf en leuk. Dit keer zat ik niet een lange tijd in de auto en zoeken naar een parkeerplaats maar ik kon gewoon op mijn dode gemak met de auto naar het centrum rijden en dan lekker kijken naar een plek om te parkeren en om te genieten. Ik was wat vroeg dus kwam ik onderweg wat leuke kunst dingen tegen. Ook een galerie die ik niet eens ken maar die ik toch ook een keer wil bezoeken als ik meer tijd heb en als het open is want ik zag prachtige dingen daar, en ik kon er fotos van maken door het glas. \



Daarna was het nog een klein stukje lopen om bij het restaurant te komen . In Delft kende ik het principe al, je eet er Tappas en het is heerlijk, voor 17.50 mag je onbeperkt Tappas eten,  op de avonden door de week. Dat is heerlijk want hoe klein de hapjes ook zijn het vult. Het restaurant heeft een eigen manier van decoreren, de bezoekers mogen met teerstiften teksten op de muur schrijven en daar wat neer zetten. Gevolg is dat het hele pand vol staat met teksten... en ook de tafels en stoelen. Inmiddels weet ik dat naast Alphen ook een Tappas restaurant in Delft en Den Haag zit van deze keten en ik vind het heerlijk eten en ook zo lekker relaxt.. kortom een aanrader. Het was met die vrienden weer helemaal gaaf en leuk, heerlijk zitten te kletsen over van alles en nog wat en tevens heel veel gepraat over hoe leuk het is, en wat we genieten met z'n vijven om zo uit eten te gaan en hoe zo crisis.. wij merken hem nog niet.. ook wederom in deze tent niet te merken want het was er beredruk.
Aan het eind van de avond heb ik deze vrienden een clownsneus gegeven met de opdracht doe maar wat leuks.... en dat is lachen aan het eind van een leuke en heerlijke avond.

woensdag 14 maart 2012

wat doet nu een lotus.....

Gisteravond was ik de gastspreker op een avond voor diverse kaderinstructeurs.Ze hadden me gevraagd of ik vanuit de lotus eens wilde vertellen wat ze konden verwachten en wat een lotus verwacht van een kader. Ik heb als begin een blokje op tafel gelegd met de vraag bedenk als instructeur hier een letsel bij.
De kader instructeurs hadden van allerlei letsels bedacht.. waarop ik de vraag stelde.. als je mij nu als lotus de opdracht geeft, bedenk maar een leuk letsel bij dit blokje. en ik kom dan aan met een hoofdwond terwijl jij had bedacht dat het een gekneusde enkel moet zijn wat gaat er dan mis... Het werd meteen ook duidelijk dat het vooral ligt aan de instructie en de vraag van de kader waaruit blijkt wat er verwacht word. Tevens natuurlijk de vraag dat ik als opdracht krijg doe maar wat leuks.. dat ik dan soms zomaar mijn clownsneus opzet... omdat dat toch leuk is.... maar dat is niet de bedoeling.. dus wederom wees duidelijk.De lotus is infeite levend lesmateriaal, en geef aan wat je verwacht van de lotus dan is het prima en goed naar mijn idee. Ik heb ook uitgelegd dat een lotus vooraf officieel een uitleg moet krijgen over wat ze moeten spelen, maar dat dat vaak niet gebeurt wat ook niet erg is inmiddels.. want we zijn erg geroutineerd . Wel blijft het van belang dat zowel de lotus als de kader een half uur voor aanvang er is om dan samen te overleggen over wat men wil en wilt doen. Het mooie vind ik dat de kaders erg geinteresseerd waren in mijn kant van het verhaal van de lotus maar ik ook, ik vind het prachtig om te horen hoe men denkt en handeld. Ook kwam de vraag in hoeverre je een lotus de les kan laten geven. Waarop ik kort en duidelijk ben geweest, dat ik vind dat als je als lotus dit wilt doen moet je het niet laten, maar dat het natuurlijk erg scheef is als het zo gaat omdat het gek is als je niet als docent betaald word... en daarop begon met te gniffelen en ik denk dat de boodschap duidelijk is geweest. Ik heb ook verteld over het feit dat soms een kader je vraagt om aan een groep de reanimatie te leren maar dat weiger ik als lotus want dat is niet mijn taak en niet mijn ding.. niet van mij en voor mij en dat vond men ook terecht. Tevens kwam natuurlijk de nieuwe examens om de hoek kijken en dat is een ramp. We kwamen tot de conclussie dat eigenlijk een specialist examens moet worden gevormd omdat ze het niet redden met alle handelingen die gedaan moeten worden binnen een kwartier.... en dat klopt ook als lotus moet je snel schakelen, snel grimeren en ook nog ... eens snel spelen en je kandidaat met je spel geruststellen... dat zijn heel heel veel dingen.
Het was een boeiend en leuke avond en ik heb er van genoten.. heerlijk om zo met een aantal gedreven kader instructeurs voor de ehbo en bhv etc te stoeien en gedachten te wisselen..

dinsdag 13 maart 2012

538- war child en een super box

ongemerkt kom zon dag binnen sluipen.. en het is een bijzondere dag.. je weet dat het gaat komen maar toch als je je bed uitstapt, met je voetjes op het laminaat.. koud omdat de onderburen niet stoken... gromm.... loop je de dinsdag binnen. Je komt binnen in je school en nog steeds niets aan de hand totdat je begint... de dag opent zich met een giga box in mijn lokaal.... een leerling heeft een super boxen set gemaakt, waar ik mijn mobiele telefoon of laptop met muziek op kan aansluiten en dan kan ik zo aan de gang met muziek afspelen buiten en overal waar ik wil... dat is erg gaaf al zeg ik het zelf.. hij heeft er een accu in gemaakt en er zit ook een knopje op aan de achterkant waarmee ik hem aan kan zetten of uit kan zetten.. het is geweldig gewoon hoe ze dat doen en ik ben er blij mee.
de box
het knopje


Verder werd er vandaag op mijn deur geklopt door de leerlingen van de ISK en die hielden een actie om geld in te zamelen voor War Child omdat ze het belangrijk vonden dat dit gebeurde ook omdat ze vinden dat er een eind moet komen aan de oorlog, en dat is natuurlijk terecht,. ze komen uit die gebieden tenslotte.. dus ik vond dat geweldig dat ze dit doen. Ze zijn de hele dag heel druk geweest hiermee en hebben dus meer dan 500 euro opgehaald en dat mochten ze ook nog op de radio bekend maken.. en dat is prachtig, en het maakt mij weer zo trots op onze kinderen.. heerlijk weer. Hoe groot een klas kan zijn met leerlingen die uit alle landen komen en dan zich inzetten voor iedereen... heerlijk


maandag 12 maart 2012

kan er zo gefrustreed van raken

Het is ook weer het getob wat ik gek vind en niet snap.. was ik zo mooi slank afgelopen zomer, gewoon lekker in mijn vel en geen enkel centimeter teveel en geweldige leuke nieuwe kleren gekocht wat ook allemaal heerlijk lekker zat.. en dan ineens merk je ongemerkt dat je broek wat strakker zit.. je merkt ineens dat je truien iets strakker zitten, op de plek waar je het liefst dat niet voelt.... en natuurlijk stop je dat eerst ff weg met de gedachten, ach het is de leeftijd en ach het kan ook inbeelding zijn.. en dan ineens komt de mokerslag. Vandaag even bij een dietiste geweest een soort herhaling om even weer te zien of het nog goed gaat.. en ik moet zeggen ik schrok wel een beetje.. nog steeds ben ik niet terug bij waar ik was maar toch het is teveel van mij.. ik ben leuk maar niet zo leuk dat er teveel van mij moet zijn.. dus we gaan weer op het strakke regiem van eten en een verandering in eetpatroon aanbrengen en dan maar zien hoe het gaat want ik wil terug naar die man die ik zo leuk vind.. die de zomer zo gezellig was en zichzelf leuk vond in de spiegel.. dus we gaan weer aan de slag met die paar kilo teveel..
in de hoop om ooit nog eens met al het sporten wat ik doe het goddelijke lijf van hieronder te krijgen..

zondag 11 maart 2012

de eerste vlinder.....

Vandaag kom ik uit de sportschool waar ik heerlijk mijn lijf weer in beweging heb gezet daarna nog lekker even onder de zonnenbank en dan lekker thuis. Kom ik mijn nieuwe buurvrouw tegen en die zegt terwijl ik uit de lift stap.. daar ligt een vlinder op de galerij... ik keek en ja hoor de eerste vlinder lag er.
Ik heb hem maar opgepakt, nadat ik hem had gefotografeerd, want het is bij mijn weten de monarch koningsvlinder ( geachte biologen die dit lezen, verbeter me als ik het fout heb). Ik heb hem maar heel zacht opgepakt en hem mij een kusje laten geven op mijn hand en daarna heb ik hem de vrijheid gegeven om te vliegen over de railing van mijn gallerij... alleen jammer dat er dan toch altijd weer van die vogels zijn die honger hebben.... maar het maakt niet uit, ik heb de eerste vlinder gezien en gevoeld en het gaat lente worden... nog even en dan..... (wie weet wel weer een lading vlinders in mijn buik..... tenslotte heb ik al een kus gehad van de vlinder)

vlinder van de toekomst

neer gedaald

met de kleuren

van de tijd

op mijn hart

lichtjes aangeraakt

de liefde

die nu niet meer gaat

die blijft

omdat jij met

vlinders van de toekomst

naar mij

kijkt





ik had je lief

soms sterven rozen

soms doven sterren

soms verdrogen de vlinders

soms is er niets meer over

van wat je dacht

dat er is

soms is het anders

soms moet het zo gaan

ik had je lief

meer dan ik ooit

van iemand anders

liefhebben kan





bevroren vlinder

mijn liefde

niet meer

in staat

om verder te groeien

door jouw woorden

die je niet

meer spreken wil

de ijzige kilte

legt de vlinder

van mijn liefde

voor jou

bevroren

stil