nieuwe familie

Na eerste een wilde rit naar Capelle, omdat de weg naar Capelle een soort van aanbieding had op file, 45 km wagentjes en veel onduidelijkheden, kwam ik toch redelijk op tijd aan bij Frans.
Rick was er nog niet maar het was meteen al leuk. lekker zitten praten totdat Rick er was en terwijl Rick en ik wat zaten te kletsen, was Frans druk met het eten. We kregen een heerlijke maaltijd, heerlijke spruitjes, gebakken aardappels en een verg burger. Daarna een herfst toetje met stoofpeertjes, skyrr, en een gebroken kletskop er op. Voor bij de Thee had Rick gezorgd voor Worteltjes taart, kortom het was een avond vol met eten, veel zoet.

Nadat het eten opwas en we een beetje waren uitgebuikt zijn we naar het theater gegaan. We kwamen binnen gingen op een stoel zitten en ik vond meteen een kaartje waarop stond dat je hem goed moest bewaren. Ik ben nooit zo van dit soort kaartjes omdat ik nooit weet wat er gaat komen en ik zag het gebeuren dat ik dus op het podium moest verschijnen.. een theatermaker houd daar niet van.. ik niet tenminste.. noem het gek, noem heet bizar, noem het plankenkoorts ik  ben er niet van. Dus ik heb meteen dat kaartje aan Frans gegeven  zodat hij, mocht het iets akeligs zijn dat hij dat kon doen.


De voorstelling begon en in deze voorstelling verteld Sanne heel veel, het is eigenlijk bijna een constante monoloog van haar met daar tussenin wat fragmenten die de jongens zelf mogen vertellen.
De theatervorm in een verteltrand, en dus niet een monoloog wat gespeeld word, maar die aangevuld is met af en toe een dialoog, is bijzonder te noemen, heel apart. Voor mezelf ben ik er nog niet uit of ik er echt kapot van ben.

De voorstelling duurt ongeveer 1.45 minuten, incluis een maaltijd voor de mensen die de kaart onder hun stoel hadden. gelukkig had Frans die van mij gekregen. De maaltijd was een Syrische maaltijd en nadat zowel Rick als Ik een hapje hadden geproefd, het was heerlijk, heeft Frans zijn knorrend maagje hiermee gevuld.

De verhalen die verteld worden door de jongens zijn best heftig, als je ze voor het eerst hoort, als je nog niet echt op de hoogte bent van de verhalen van de vluchtelingen. Hoe erg het ook is, het is natuurlijk ieder zijn eigen verhaal, maar de verhalen van leerlingen uit de ISK die gevlucht zijn, zijn vaak heftiger dan deze verhalen. Ze raken wel, maar deze verhalen raken anders. Misschien ook omdat de jongens die deze verhalen hebben meegemaakt niet zelf  vertellen maar Sanne die het allemaal verteld. wat ik jammer vind omdat je daardoor juist niet de emotie hoort, of juist het ontbreken van de emotie die door sommige getraumatiseerde vluchtelingen ook juist getoond worden.

Het is zeker een stuk wat je moet zien als je iets wil weten over de vluchtelingen maar ik had een ook beetje een eo gevoel aan het einde....wat ik jammer vond.. Het was me teveel Hosanna naar Sanne, en ik denk als je weet hoeveel mensen bezig zijn met deze vluchtelingen, niet alleen de jongens die over komen, maar ook de kinderen, de ouders die betrokken zijn, een ieder die zich inzet voor deze mensen, vind ik het jammer dat dat zo onderbelicht is.. Het is eigenlijk het verhaal van Sanne over hoe goed ze is.. en dat vind ik jammer...

het recept van wat Frans  heeft gegeten

RECEPT TSSIE

Hieronder vind je het recept van het gerecht dat Amir kookt tijdens de voorstelling Nieuwe Familie. Veel kookplezier!

Ingrediënten:

300 gram kikkererwten

2 eetlepels yoghurt

2 eetlepels tahin (sesampasta)

2 tenen knoflook

1 granaatappel (of granaatappelpitjes)

Citroensap

Zout

Olijfolie

Cashewnoten

Syrisch of Libanees brood

Bereiding:

Laat de helft van de kikkererwten 10 minuten koken in een pannetje water.

Doe de overgebleven kikkererwten in de blender met de yoghurt, tahin, knoflook, een beetje citroensap en zout.Blend de ingrediënten tot een glad mengsel.

Snijd het brood in kleine stukjes, en leg ze onderin een schaal.

Doe daar het mengsel uit de blender bovenop, samen met de gekookte kikkererwten.

Garneer met olijfolie, granaatappelpitjes en de cashewnoten.

recensie van het stuk:

Sanne Vogel maakt feelgoodtheater over wat haar allemaal is overkomen sinds ze twee vluchtelingen in huis nam. De Syrische mannen doen hun verhaal. 'Niets is zo erg als nooit meer naar huis kunnen.'

Zelfs de meest cynische theaterbezoeker zal smelten door de langwimperige charme van de twee Syrische jongens die in de voorstelling Nieuwe Familie hun verhaal vertellen. Over hun vlucht uit Syrië, de barre omstandigheden op een rubber bootje en de tocht daarna door ongastvrij Europa. Totdat ze min of meer het paradijs vonden op een luchtbed in de Amsterdamse woning van theatermaker Sanne Vogel.

Vogel ontmoette beide jongemannen op het Centraal Station in Amsterdam, waar zij als vrijwilliger vluchtelingen een warm welkom gaf. Eerst ontfermde ze zich over de toen 19-jarige Muayad Hilamia, later ook over dertiger Amir Namou. Ze gaf ze een bed, een tafel, eten, nachtelijke gesprekken, gezelligheid. Ze luisterden naar liedjes en dansten op Thriller van Michael Jackson.

Het is feelgoodtheater, waarin Vogel verslag doet van wat haar de afgelopen twee jaar is overkomen

Over deze opmerkelijke ontmoeting maakten Vogel en haar twee 'broertjes' (zoals ze ze noemt) de voorstelling Nieuwe Familie. Op het podium staan een keukenblokje, een wastafel, wat luchtbedden met lekker veel dekbedden erop. Het is feelgoodtheater, waarin Vogel verslag doet van wat haar de afgelopen twee jaar is overkomen. Met een hoge mate van sensibiliteit en betrokkenheid, maar ook naïviteit.

De Syrische mannen vertellen in een paar monologen vrij sec over wat hen sinds hun vlucht is overkomen. In gebroken maar verstaanbaar Nederlands gaat het ook over het gemis: 'Niets is zo erg als nooit meer naar huis kunnen.'

Nieuwe Familie lijkt op het documentairetheater van Marjolijn van Heemstra en Adelheid Roosens Zina, maar is de bijna schattige, vrolijke variant daarop.

mensen zijn toch vreemde wezens

Zondagochtend eerst al bijna verslapen omdat ik mijn wekker niet had gezet, tja het is wintertijd dus tja moet ik ook wennen, maar goed. het is goed gekomen.
Terwijl ik op de wc zit bedenk ik me wat ben ik al jaren dom aan het doen, ik zet de wekker op 10 voor 7, zet de wijzers zo dat ik dus om kwart over zes opsta, dus de tijd klopt van geen kant. het idee dat ik dan langer kan liggen is natuurlijk compleet van het zotte.. dus ik heb dat eerst maar eens recht gezet. leek me handiger.

Daarna ging ik naar de sportschool, wat duf, maar ik had alles mee wat ik nodig had voor het sporten dus daar was ik al blij mee. Ik kwam aan, ging de kleedkamer binnen zag meteen dat ik twee sokken binnenstebuiten aan had maar ook dat ik twee sokken aan had met een r er op. maar aangezien ze toch omgekeerd zaten zag niemand dat.

Terwijl ik me aan het omkleden was zie ik ineens een man van het toilet komen met een rol wc papier in zijn hand . ik denk nog, achterdochtig als ik ben, die steelt hier de wc papier die is ziek in zijn hoofd. Maar goed niets is vreemd deze dag, na de ontdekking van het absurde van mij met mijn wekker, dus ik zeg niks. Terwijl ik me omkleed, zie ik dat onze toiletganger met zijn rol wc papier naar de sportzaal loopt, dus ik heb me niet bedacht,zijn rol wc papier stond bij zijn spullen, wat ik al gek vond men dus kon ik  even kijken wat voor papier het was. Ik heb het eens goed bekeken en er stond soft op.. dus ik dacht nog in mijn onschuld dat het wc papier was van de sportschool, maar toen ik op het toilet ging kijken zag ik dat het papier het gebruikelijke schuurpapier gehalte heeft dus ik kon van deze sportman begrijpen dat hij deze rol meenam, maar dat hij gaat zitten om zijn grote boodschap te doen op zon toilet dat begreep ik niet. Maar ik denk dat ik daar te preuts voor ben...

Ach en toen ik vanochtend opstond en zag dat er bij de buren onder mij al een kerstboom stond in alle pracht en praal dacht ik alleen maar, de wereld is lief..

Kortom mensen zijn toch vreemde wezens..

tajine

Vandaag na de cross, wat een aardig te doen cross was, we gingen in het begin oefenen om onze core en benen goed te krijgen voor de airsquat, zodat we hem goed gaan doen. Ik ben hier erg blij mee, mede omdat ik weet dat ik hem niet helemaal goed doe, en dus doordat ik hem nu extra leer ik het voor elkaar krijg.

Daarna moesten we maar 10 sit ups en dit terug naar 1 en tussen door een keer sprinten. een andere oefening was, daarna 6 rondjes, 50 mountenclaimers en nog 25 sit ups, en dat was ook goed te doen. uiteindelijk ging het niet om tijd maar ging het om de techniek, maar 10 push ups, 10 squats en 10 sit ups. en dat maar 5 rondjes.... ik raak natuurlijk steevast de tel kwijt en dus doe ik er automatisch wat meer, nooit minder, op het moment dat ik de tel kwijt ben, pak ik daar waar ik het nog wist en ga die ronde over nieuw doen. Dus ik denk dat ik toch wel ronde 6 twee keer heb gedaan, Ik ging in het begin erg gelijkmatig op met mijn buurvrouw maar uiteindelijk was zij al klaar en moest ik nog twee rondjes. Nu ben ik wel wat langzamer maar maar toch.. zo langzaam ook weer niet.

Daarna snel omkleden en naar de Boer, om mijn auto neer te zetten en te wachten op Kitty. We gingen samen naar De Bazaar. heerlijk altijd. We hebben daar heerlijk rond gelopen. Ik heb nog net niet alles wat ik moest halen maar goed de batterijen komen nog wel. De rest wel, twee flesjes van mijn favo geur voor nog geen 60 euro, die normaal gesproken al 50 euro per stuk kosten, daarnaast wat spullen voor de Lan party, griezel dingen, etc daar in de opruiming voor  slechts 1 euro. dus nooit weg. Nog een speciaal verlegsnoer voor mijn tas zodat ik mijn telefoon gewoon kan opladen via dit snoer, wat een hoop gedoe minder geeft. Kortom goed geslaagd

Kitty en ik hadden besloten dat Kitty, nog voor mijn verjaardag zou gaan koken in de Tajine, die ik van haar had gekregen op mijn verjaardag. Ik had deze Tajine al vrijdagavond in het water gezet, veel te bang dat ik het anders zou vergeten. Daarnaast ook alvast de kruiden gezocht etc. We zijn naar mijn huis gegaan, eerst even heerlijk zitten praten en kletsen over het leven, met wat humus, wat olijven en wat tappenade bij turks brood, en ondertussen was ik bezig met de fotos van uitjes en van de vakantie voor haar op de laptop te zetten. Kitty en ik dachten dat je met een Tajine gewoon de boel er in kon gooien, de kruiden er op en dan gewoon op het vuur en laten stoven in een uurtje. maar nee, je moest om de 10 minuten controleren en weer roeren. ook dat je olijf olie moest gebruiken vonden we een ontdekking.. Kortom we waren er erg verbaasd over dat we ons zo vergist hadden. Maar toch het eten was heerlijk, we hadden tomaten, paprika, wortels, uien, knoflook en natuurlijk de kruiden voor in de Tajine.

terwijl we zaten te wachten op het eten dat het klaar zou zijn, hebben we samen skibo gespeeld, ons vakantie spel en zo leuk om te spelen. genieten gewoon. 

Het eten wat heerlijk, het gezelschap goed, dus wederom een heerlijke dag en ontspannen genoten van alles. 

Soms kunnen zondagen zo gemoedelijk zijn en is het gewoon genieten van de eenvoud van de dag.

The Big Sick (film)

Na een dagje echt rust nemen en heerlijk in bed te hebben gelegen, even een dagje niets doen is het altijd een goed idee om met vrienden naar de film te gaan. Zo dus nu ook.. Heerlijk naar de film met de filmclub. Het was een prachtige film, veel humor maar ook de traditie, de cultuur komt langs. Het is een film die je eigenlijk moet zien. De titel de Big Sick, slaat eigenlijk op heel veel wat er in de film gebeurt. maar het is een oprechte aanrader deze film

Recensie van de film:

Regie: Michael Showalter | Cast : Kumail Nanjiani (zichzelf), Zoe Kazan (Emily), Holly Hunter (Beth), Ray Romano (Terry), Aidy Bryant (Mary), Bo Burnham (CJ), Kurt Braunohler (Chris), e.a. | Speelduur: 120 minuten | Jaar: 2017

John Lennon zong het al eens: "Life is what happens to you when you're busy making other plans". Deze wijsheid vat The Big Sick feilloos samen. Stand-upkomiek Kumail Nanjiani was bezig met plannen maken. Hij stond op het punt om door te breken en had ook nog eens een leuke vrouw leren kennen. En toen sloeg het noodlot toe.

De van oorsprong Pakistaanse grappenmaker vertelt in het autobiografische feelgooddrama zijn levensverhaal, met her en der wat kleine aanpassingen. Hij speelt dan ook zichzelf. Kumail heeft een club hechte vrienden om zich heen met wie hij niet alleen samenwoont maar ook optreedt. Na afloop van een show heeft hij altijd wel aanspraak in de kroeg. En zo ontmoet hij de ontwapenende Emily.

Echt veel kans om op te bloeien krijgt hun relatie, die begint als een eenmalig avontuurtje, niet. Juist als het allemaal de goede kant op lijkt te gaan, komen de moeilijkheden om de hoek kijken. Kumails familie, die gelooft in uithuwelijking, heeft elk weekend wel een potentiële aanstaande op de stoep staan. Maar alsof misverstanden en miscommunicatie nog niet complex genoeg zijn slaat ook nog eens het noodlot toe.

Zonder nu in al te veel detail te vervallen: de titel laat zich wel enigszins raden met welk dilemma Kumail geconfronteerd wordt. De kwestie in de heel fijn geschreven en naturel geacteerde derde speelfilm van Michael Showalter is hoe ver je verantwoordelijkheid reikt als een relatie eigenlijk al ten dode op lijkt te zijn geschreven. Hoe groot zijn de opofferingen die je wil maken als de toekomst uitzichtloos is?

The Big Sick verschiet na ongeveer een derde van de speeltijd drastisch van kleur. Wat begint als een zoet liefdesverhaal met de nodige horten en stoten verandert in ingewikkelde materie. Hierbij moet Kumail ook nog eens zien om te gaan met Emily's ouders, onder wie een weergaloze Holly Hunter, die hij nog nooit ontmoet heeft en hem op afstand houden.

Showalter laat je klakkeloos omgaan met de verandering van toon. Dit krijgt hij voor elkaar omdat hij zijn voornaamste personages goed in de grondverf heeft gezet en de nieuwe personages die hij gaandeweg introduceert met voldoende onvoorspelbaarheid en sympathie omlijst.

Als de The Big Sick enkel een komedie was geweest over moeilijkheden en tegenslagen, een beetje in de toon van Judd Apatow, dan was twee uur speeltijd echt te veel van het goede geweest. Maar Showalter heeft door de goede balans van drama en lichtere momenten geen enkele moeite om zijn publiek zo lang bij de les te houden.

De echte Kumail, die medeverantwoordelijk was voor het scenario, heeft zijn eigen ervaringen met deze zeer geslaagde speelfilm niet alleen van zich afgeschreven, maar weet er ook met gepaste afstand en zelfreflectie op terug te kijken. Zijn dialogen en subtiele kwinkslagen zijn een schot in de roos, de casting van Zoe Kazan als zijn directe tegenspeelster een meesterzet.

deurbel

soms vallen dingen pas veel later op, of het is pas gebeurt maar ik was verbaasd

Ik moest een pakket halen bij de buren, dus ik druk op hun bel en denk nog, he ze hebben een nieuwe bel. De vorige was zwart met zon witte knop, best een aardige bel maar niks bijzonders.. dus ach ze zullen wel wat nieuws willen. 

Het gekke is wel dat ik er even aan moest wennen, een hele witte deurbel.. op een witte deurpost, dus het schiet niet echt op, in het donker is het wat meer zoeken, zeker als de verlichting het wat minder doet. Maar toch geen punt denk ik nog, komt goed, zoals alles goed komt.

Terwijl ik zo over de galerij loop richting mijn eigen huis, zie ik ineens dat ook mijn deurbel is vervangen.. ik even terug naar de buuf, waar ik nog heel keurig dinsdagmiddag was geweest en had aangebeld maar niet eens gezien heb dat de bel anders was dan de vorige..

Ergens heb ik iets gemist is mijn angstige vermoeden.

Maar goed, het is en blijft een raadsel voor mij wanneer dit gebeurt is, en omdat ik natuurlijk eigenlijk nooit bij mezelf aanbel is me dit dus totaal ontgaan, maar wie weet weet 1 van mijn buren wel wanneer dit gebeurt is.

Daarnaast is het toch wel jammer dat ze wel de deurbel vervangen maar niet meteen even je ramen lappen, je huisschoonmaken etc, dat zou dan een echte verrassing zijn.. maar hoe dan ook

ik ben erg blij met mijn nieuwe witte deurbel op mijn witte deurpost zonder verlichting. dus ik hoop als ik nachtelijk bezoek krijg de bel te vinden is

de slimste mens en verkade karamel zeezout

De postcodeloterij was mij dit keer weer goed gezind, ik won naast een prachtig spel, naar keuze, ook de mogelijkheid om de nieuwe smaken van Verkade te proeven. Dit laat ik me natuurlijk geen twee keer zeggen, dus ik heb gekozen de alom geprezen Karamel Zeezout. dat is het helemaal kreeg ik vaak te horen, is lekker en men wil er een moord voor doen.. Ondanks dat ik drastische pogingen probeer te doen om gewicht te verliezen, wat helaas niet helemaal werkt,  als je inderdaad zoiets wint..

Alhoewel.. ik ben er echt voor gaan zitten, ik heb me er in verdiept en bedacht dat ik het echt wil proeven... het is volgens kenners het helemaal.. chocolade met zeezout en met karamel.. 

Dus nadat ik alles keurig had neergelegd, meteen ook maar mijn kopje thee had warm gemaakt, de boodschappen uit de tassen had gehaald. 

Heb ik eerst het prachtige spel De slimste mens uit de verpakking gehaald, dat had ik ook gewonnen, en ik moet zeggen het spel ziet er spannend uit al denk ik dat hij 30 seconden niet kan overtreffen.

Daarna de reep met karamel en zeezout, de verpakking zag er mooi uit, kleurrijk met oranje en dus ook met de nodige chocolade.. ik heb er heerlijk van genoten.

Daarna het uitgepakt alsof het iets heel kostbaars was, tenslotte werd gezegd dat het bijzonder was en dat het zo lekker is dat je er een moord voor wil doen. Een sportmaatje, is giga afgevallen, kon alle verleidingen weerstaan maar op het moment dat er dus karamel zeezout om de hoek kwam kijken was ze verkocht. dan wilde ze eten.. dus ik heb er een bijzonder moment van gemaakt

Eerst heb ik de verpakking met zorg open gemaakt, daarna het zilverpapiertje uitgevouwen en de reep in volle glorie bekeken, heb de reep in gelijke stukjes verdeeld, deze kleine stukjes op een zilverkleurig serveerblaadje gelegd, en ben er als een trots koning mee naar mijn bank gelopen.

De thee was op temperatuur, de tv stond aan bij de cabaretshow van Brigitte Kaandorp die ik nog moest zien, en ik heb het eerste stukje gepakt en in mijn mond gestopt.....

Alles wat ik had verwacht en vanuit de verhalen had gehoord,.... kon ik er niet in terug vinden. ik vond het ronduit smerig... niet te eten. je krijgt een stuk chocolade smaak met harde stukjes, die dit keer geen nootjes of bitterscot zijn maar die gewoon naar zout smaken.. jich..

Ik heb nog een tweede stukje geprobeerd om te weten of ik misschien iets te snel mijn conclusie had getrokken maar nee dus niet.. ik vond het niet echt een succes.

de restanten heb ik maar keurig in de prullenbak gedeponeerd en me daarna maar weer gestort op het kopje thee met daarbij een verantwoorde snack.. Het voordeel van vieze dingen winnen is wel dat je heel blij en dankbaar bent dat je ineens zonder dat het je geld kost iets kan proeven om daarna weer blij te zijn met een stengel bleekselderij.

Spreuken (2015-20)

alles wat een ander overkomt,

overkomt ook onszelf

(Oscar Wilde)

zuurstof: iets wat men zoekt om rustig

een sigaretje te roken als

het op een feestje te rokerig wordt.

De tamste kastanjes zijn het

wildst als ze poffen

(Kade Bruin)

Ik rook maar één dag niet

en ik hoest al veel beter

Tandarts: iemand die in je

mond neust

(H.De Becker)

Vestigingsbeleid voor

tandartsen:  een soort

boorvergunning dus

(Vrij Nederland)

De grote liefde is die die je

nooit gehad hebt

(Peter Ulstinov)

Het boeiende van ons klimaat

vind ik dat het bij machte is

vier seizoenen in één week te

leveren

(Simon Carmiggelt)

Het gerecht eenzaamheid

smaakt wel goed als je het

niet elke dag eet

(Simon Carmiggelt) 

Liefde is: 's avonds samen in

stereo hoesten in bed

(L. Verbeeck) 

met ieder succes koop je alleen

maar een toegangsticket voor

een moeilijker probleem

(Henry Kissenger)

leef ik nog in jouw droom (flard)

leef ik nog in jouw droom

staren naar mijn verdwijnende schaduw

die opgaat in de nacht

woelen in het bed

omdat ergens een stemmetje zegt

dat het niet meer zal zijn

zoals het zou moeten zijn

afgesproken

een week niets

dan even contact om te kijken

wat ik wil

wat jij wilt

om te beslissen 

wat we nog gaan doen

steeds kijken naar de sterren

alsof daar antwoorden staan

niets te vinden

alleen de slagen van mijn hart

die de nacht

inluiden

in mijn bestaan

Rumag deel 9

Omdat ze zo leuk zijn dit keer een blogje met allemaal rumags...

Spreuken (2015-19)

De narigheid van iets meteen goed doen

is dat niemand dan weet

hoe moeilijk het was

Hoe belachelijker je er tijdens de

zomervakantie uitziet

hoe minder je zult opvallen

(Will Smith)

In de zomer zijn er twee

soorten mensen: zij die er gebroken uitzien

en zij die nog op vakantie

moeten gaan.

Niet omdat de dingen moeilijk zijn

durven wij niet, maar omdat wij niet durven,

zijn de dingen moeilijk.

(Seneca)

Als je niet meer rookt, ruikt

alles veel lekkerder, vooral

sigaretten.

(Van Kooten en De Bie)

Het is niet erg als je rookt,

als je maar niet uitblaast

De waarheid is nooit precies

zoals je denkt dat hij zou zijn

(Johan Cruijff)

Het donkerste uur

heeft maar

zestig minuten

(Jewish Press)

ik heb al zoveel gelezen over

roken, dat ik gestopt ben met lezen

(Winston Churchill)

Voorkom het moeilijke door het

gemakkelijke goed te doen

(Lao-Tse)

Het gedroomde café (theater)

Vriend Rick had vanavond zijn première van een nieuw stuk namelijk ‘het gedroomde cafe’ . Vaak ga ik naar een latere voorstelling maar omdat ik weet dat deze stukken een hele ontwikkeling doormaken had ik bedacht dat ik de eerste wilde zien maar ook een veel latere voorstelling.  Gelukkig kon ik met vrije Chris mee zodat ik niet hoefde te zoeken in Rotterdam. Chris weet altijd feilloos de weg en verdwaald nooit geloof ik.

 Was wel verbaasd over hoe hard Chris ineens kon lopen met die korte beentjes.. Hij rende als een speer door Rotterdam. Ik ken Chris alleen maar als iemand die loopt te slenteren.. vaak als we met z'n vieren uit zijn, lopen Rick en Ik voorop al pratend en kletsend naar de plek waar we heen willen. Lopen Chris en Frans achter ons en dat loopt traag.. Nu ik Chris zo heb meegemaakt met dat lopen vraag ik me af waar dat slenteren nu vandaan komt :-)

We waren keurig op tijd bij de kerk waar deze voorstelling werd gehouden. Het toilet was al een beleving op zich, maar 2 toiletten, eentje voor de dames en eentje voor de MAnnen en gehandicapten.. Hoezo transgender, dit is al heel ruimdenkend toch.

Om 5 uur zaten Chris en ik keurig in de kerkbanken om de voorstelling te gaan beleven en te ervaren.

Het stuk begon en het is en blijft bijzonder wat er op zon vloer gebeurt, de samenwerking tussen de diverse spelers is prachtig om te zien, ook het vertrouwen wat ze in elkaar hebben.

Het eerste gedeelte bestond uit losse fragmenten, waardoor de samenhang van het stuk een beetje vaag bleef. Een prachtige scene van een jongen en een meisje die een liefdesscène speelden begon met een bol wol..  het was zo mooi geweest als een andere speler, die slecht te been is, deze bol wol tijdens de voorstelling zgn had zitten te haken...  zodat er meer verbinding ontstond tussen de scene's.  De liefdesscène was prachtig om te zien, zo zaten er veel mooie dingen in, die nu nog ruwe diamanten waren, maar die met de juiste aandacht prachtige parels kunnen worden waarin een ieder schittert. De regisseur kennende  zal hij nog veel bijschaven aan de voorstelling, dus ik ben erg benieuwd als ik naar 1 van de laatste voorstellingen ga wat er zoal is veranderd en verbeterd.

Het tweede stuk was wat intiemer, al ga ik daar niet teveel over vertellen omdat ik verwacht dat de voorstelling uiteindelijk 1 voorstelling zal gaan worden, wat het stuk zeker ten goede zal komen.

Na de voorstelling was er natuurlijk wederom de veganistische maaltijd, dit keer een nasi met kroepoek , atjar en pindasaus.. heerlijk eten. 

Het leuke vond ik wel dat je dan ook met de spelers kan praten. Ik heb naast dat ik met Rick had gepraat met nog een speler zitten te praten, bijzonder gesprek, mede omdat we ons afvroegen waarom we mensen, mensen met een beperking noemen, waarom moeten ze we een naam geven. Tevens de vraag over waarom we dat willen zeggen, het gaat er toch om dat het mensen zijn.

Daarnaast stelde ik de vraag over waarom hij met een strijkplank opkwam. hij wist daarop geen antwoord, dat vulde ik natuurlijk in, waarop het antwoord kwam dat het was wat ik maar wilde.

Dit stemde wel tot nadenken, waarom nemen mensen spullen mee het speelveld op, maar weten ze niet waarom, wat is het doel dat men dit meeneemt.. Dit is iets wat ik wel belangrijk vind dat men daar toch ook van de regie kant een reden voor heeft wat een speler zeker moet weten. Daarnaast denk ik dat de verbindingen in dit stuk met de diverse stukken nog niet helemaal tot zijn recht komen en dat zal in de loop van de tijd wel gaan groeien.

Het was een bijzondere mooie ervaring om dit stuk te zien en te beleven, en zeker een aanrader voor een ieder die werkzaam is in de zorg om te zien tot welke bijzondere presentatie men kan als mens met andere mensen kan komen.

He is back

Het plannen is nooit mijn sterkste kant gebleken. Zo nu ook weer. Amper terug in Nederland al weer een afspraak met vriendin Susan die ik ook te weinig spreek en zie. Ik mis haar dan vreselijk. Er zijn weinig mensen, buiten mijn familie dan, die mij al kennen vanaf mijn achttiende . Susan is er 1 van, we hebben samen een heel leven doorgemaakt en zullen dat wel blijven houden totdat we moeten gaan slapen voor altijd. 

Het opstaan was erg vroeg en was wat brak, maar dat went ook al. Wat niet went is 14 dagen niet sporten, heb het idee dat de kilo’s er aanvliegen en de conditie terug loopt. Morgen weer volop aan de bak.

Den Bosch kan natuurlijk niet zonder de beruchte bollen. Dus daar erg van genoten. Verder heerlijk bij gepraat over elkaars leven en de planningen voor de vakantie. We gaan naar Boedapest in de zomer. Dus ik ga nog iets verzinnen voor de meivakantie, dat komt wel goed dat kan niet anders. Verder natuurlijk veel te veel dingen gekocht die niet nodig waren maar wel leuk. Weer dingen voor school. Om 16.00 besloten we om maar naar huis te gaan. Bijzonder als je ontdekt dat je ineens vanuit een totale rust ineens in een complete chaos beland. Er was een stroomstoring tussen Utrecht en den Bosch . Bijzonder omdat daardoor ineens zoveel uitvalt dat je je afvraagt of de NS nu nog steeds niets geleerd heeft. Kennelijk niet dus.

Besloten om de gok te wagen om via Nijmegen te gaan. Ben niet de enige blijkt. Volle bak dus. Terwijl we ons door alle mensen worstelen blijken twee dames een nieuw geplaatste bank voor 5 personen pontificaal bezet te houden. Dus tja vriendelijk verzocht of ze hun tassen van de bank konden haken zodat wij ook konden zitten . Dat kon dus met moeite. Wij blij met onze plek totdat bleek dat deze dames broodjes met knakworst gingen eten die ze klaarmaakten daar. De geur van knakworst uit blik was dermate bijzonder dat ik zo weer terug was in mijn jeugd.
In de coupe zat ook een jongen te bellen, bijzondere ervaring hoe vaak in een gesprek het woord kloten, fuck, shit, kut etc langs kan komen . En dat in 1 of 2 minuten afschuwelijk en hard.

De overstap op Nijmegen ging ook niet vlekkeloos. Het aangegeven spoor bleek niet te kloppen dus weer zoeken en bidden . Wat een gedoe is dat altijd. Maar gelukkig kon ik me proppen in een overvolle tussenstuk waar ik intiem stond te ruiken aan ongewassen haren, vochtige kleding en slechte adem. Verbazend hoeveel privé details in een trein bespreken terwijl iedereen mee kan luisteren. Dit meisje is in ieder geval niet zwanger vertelde ze. De rest van hoe  en wat bespaar ik jullie maar het was in ieder geval voor haar erg prettig en voor hem ook geloof ik. Jammer van dat condoom dat knapte.

Daarna ontzettend leuk zitten te praten met een vrouw die in haar eentje op vakantie ging naar Zuid Afrika. Erg leuk over haar reizen. Over mijn reizen, over het werk etc. Kortom, ondanks dat we voor Utrecht 10 minuten stil stonden on the middle off nowhere. Was het erg leuk en prettig.
Op Utrecht kon  ik meteen instappen. De eetpauze was niet te dien. Dus hup weer de trein in en wederom blijkt de wegen  van de na ondoorgrondelijk 6 minuten voor de eindstreep juist staan we stil voor Alphen omdat de trein uit Leiden 10 minuten vertraging heeft.  Het was een bijzondere reis dat is op zeker.

marrakech ( dag van vertrek)

Opstaan en beseffen dat het tijdsduur om te gaan, genieten van alles is het inpakmoment wat lastiger er vervelender. Gisteravond alles al in de koffer gegooid, inpakken, tenminste de kleding kreukvrij inpakken is niet echt nodig. Het us de terugweg ben sl dagen mooi geweest. De andere dingen ingepakt en de koffer kon de volgende ochtend, nadat ik de toiletartikelen had gebruikt, dicht doen en klaar. Ideaal. Terug weg, ondanks kiko stenen, ondanks gekochte flessen olie en bodymilk twee kilo lichter. Werkte dat zo Maar met  het lijf.  Heb ontdekt dat ik me kan douchen en aankleden in 15 minuten dus dat dus de ontdekking van deze dagen.
Het ontbijt was goed en lekker, eenvoudig en goed.

Even was het nog spannend of de transfer op tijd zou zijn . Zeker toen ik las dat je 24 uur van te voren contact moest hebben om de rit te bevestigen. Wat the f.... maar het kwam goed bellen via de receptie en binnen 10 minuten was de taxi er. Heel snel zei hij al dat het niet zijn fout was. Hij zag de bui hangen dat hij geen fooi zou krijgen, maar dat kreeg hij toch wel. Daarna gingen we goed. De rit ging snel gelukkig. Maar wat een controle op dit vliegveld, eerst je bagage. Daarna je instapkaart, dan je handbagage, dan je lichaam, dan nog een keer je paspoort, dan nog een keer je instapkaart en uiteindelijk nog een keer bij het binnengaan van het vliegtuig nog een keer je instapkaart.

Kortom voor je kan vliegen  en weg kan ben je zo vaak gecontroleerd en gecontroleerd of je wel bent gecontroleerd, dat je je super veilig voelt, de knipogen van de douane nog niet eens genoemd. Kortom van deze controle zou Nederland veel kunnen leren.

Verder ging het heel snel, aankomen bij de gate, je kon meteen doorlopen gewoon over het vliegveld geen moeilijk gedoe etc gewoon het vliegtuigbouwer en langzaam stroomde het vliegtuig vol geen gedrang bij de bagageruimtes of in het gangpad, het kan veel efficiënter .

De vlucht is gewoon zitten, in en uit ademen en wachten totdat het over is, heen probleem
Gewoon goed en leuk. Zat wel naast een Deens stel en aangezien ik steeds aan het gangpad zat, moest ik regelmatig opstaan omdat de Dane moest plassen. Heel vervelend .

Tijdens de vlucht keek Kitty mij ineens aan en haalde zo haar Zwitserse zakmes uit haar rugzakje . Deze was dus door alle controles gekomen, en niet gezien..., hoe veilig is de controle eigenlijk?

Aankomst in Nederland  door de pas controle, ben erg van het systeem oas op een glasplaaue scannen. En go.

Samen de koffers gehaald, nog even samen gegeten bij La Place om daarna elk ons eigen weg weer te gaan. Toch altijd heerlijk zon vaksntie al was het wat kort dit Keer maar het voelde wel lang gelukkig 

marrakech (dag 3)

Vandaag vroeg op en vertrokken naar Essaouira, half 7 op, Okey 6 uur, 7 uur ontbijt en half 8 zouden we worden gehaald. Midden in de nacht werd ik wakker van een ratelend geluid en dacht nog Hey welke idioot gaat om 4.00 staan te drilboren.... totdat ik ontdekte dat het mijn airco was die vast was gelopen .  Dus uitgezet nog wat gesnozeld en dus op om 6 uur call of nature.

Snel douchen en aankleden en naar beneden samen ontbijten , beiden nog wat slaapdronken maar we redden het met gemak, lang wachten in de lobby om uiteindelijk te worden opgehaaakd. Het was grappig we moesten langs nog een hotel en daar zaten mensen die zich hadden verslapen, gevolg dat we meteen achterliepen op schema. Naar een overstapplaats en daar in de goede bus, deze bus was iets groter maar een jonde chauffeur die prachtig Frans en Arabisch spreekt, lief kan lachen en alsof hij les vsn mij had gehad  ook goed dom kon kijken, maar dat was het. Gelukkig spreek Kitty redelijk Frans en was er wat conversatie op de voorbak . Ik kom niet verder dan papa fume la pipe, en j’a time MON amour en een  zin om hem uit te nodigen voor sex.... dus leve Kitty.

Vriendin Kitty heeft zich goed geweerd, de rit van drie uur werd 4 uur wegens “ leuke” uitstapjes zoals koffie drinken bij een soort kunstachtige museum, later bij een oliemaalerij, later bij feiten in een boom, kortom het was doorspekt met culturele activiteiten, boeiend en leuk. Bij aankomst in de stad die we wilden bezoeken bleek onze maaltijd tegenstaan uit vis en vis en vis en Nigerese vis. Dom lachen en lief kijken, en je briefje vergeten met de Arabische tekst waarop staat dat je geen vis, vlees en gevogelte eet, en geen Frans spreken helpt niet. Hun Engels is net zo goed als mijn Arabisch.  Wederom leve kitty, vakkundig in het Frans heeft ze uitgelegd dat ik geen vis etc eet, dus kreeg ik een pizza margaretha en een bordje patat. Terwijl de dames ( we waren met zn 3en, de rest was al vertrokken) zaten te eten kwam mijn eten wat later met en pizza koerier. Prima mini pizza, prima patat, goed water dus prima gehad. Daarna gingen Kitty en ik samen de meduna in, de oudste van Marokko, maar wat een mooie, heb er vreselijk veel fotos gemaakt. Een prachtige muurschildering waarop reanimatie werd uitgebeeld. Zo slim en handig, stap voor stap neergezet. Daarnaast geen opdringerige mensen die willen verkopen, maar gewoon leuk. In voor een gesprek, kreeg naast teenslippers vandaag ook nog stuff aangeboden... heb maar bedankt. Zei iets te hard No i dont  want drugs.... papa niet blij.

We hebben heerlijk hier lopen dwalen en genieten. Een aanrader. Daarna even nog over het strand gelopen mijn voeten laten kussen door het ware van de Marokkaanse zee, en tien terug de bus in. Deze rit ging sneller, onderweg 1 stop, daarna binnen 3 uur thuis. Heerlijk gegeten bij de salade bar op de hoek. De reis ingecheckt en een spelletje skibbo gedaan koffer ingepakt, ik kom met minder terug dan ik ging, maar dat klopt wel. Daarna blog geschreven en gaan slapen morgen vroeg dag. We vliegen om half 11

marrakech( dag 2)

Vandaag een soort van uitslapen, om 9 uur pas ontbijt. Maar een stad lokt en  roept en dus.. half 9 zaten we al kant en klaar aan het ontbijt. Snel nog even wat dingen doen en we konden  de stad in. Kitty wilde graag naar het plein ik wilde graag naar de leerlooierij, de indruk vanFez heeft me zo lang achtervolgt dat ik gewoon het weer moest zien hoe het toeging in een looierij. Toen we vroegen waren het was en dat we eigenlijk wilden lopen... zei de receptionist dat dat ver was, dat een taxi beter was. Dus ja, overleg en we besloten om toch met een taxi te gaan. Hij had gelijk.. wat een rit maar ook de wijken waar we doorheen kwamen. Af en toe heb ik met samengeknepen adem in de auto gezeten. Adem in en hopen dat het goed komt. Gelukkig kwamen we aan bij de looierij. We kregen meteen takjes mint tegen de stank en kregen een persoonlijke rondleiding. Erg leuk maar wat een armoe, wat een werk, we zagen mannen in donkere kamers haren van de huiden schrapen, we zagen bakken met water, met duivenpoep om het leer soepel te maken etc het blijft indrukwekkend.

Natuurlijk moet je na die tijd een winkel in met leerspullen, maar omdat we Nederlanders zijn kijken kijken, niet kopen. Gelukkig waren we zo slim om de taxi ons terug te laten brengen naar het plein, anders waren we er nooit gekomen geloof ik. Het plein blijft mooi en bijzoner, het is genieten wat je ziet en wat er gebeurt. Ook waren er nog steeds de aapjes en de ratelslangen, heftig maar ze zijn er. Zolang mensen betalen voor de slangenei ze te zien dansen en mensen betalen om met aapjes al dan niet aangekleed betalen, zal dir blijven bestaan. Het is niet anders.  We hebben er heerlijk gezeten. Wel lastig is de vele verkopers die steeds konen met horloges met zonnebrillen etc. Je krijgt de neiging om ze hun spullen op een plek te stoppen waar de zon niet schijnt. Je doet het niet, je lacht lief en zegt.. No thank you have A nice day, Bey in je gedachten in het echt zeg je NO!!!!!! Of schud met je hoofd.
 Na de mint thee met veel suiker ernaast zijn we de Medina ingegaan, heerlijk dwalen door steegjes, bijna verdwalen maar net niet. Toch dingen kopen. Door een verkoper kochten we eculiotes brokken om mee te stomen. De man wilde daarna op de foto met “ mijn moeder” als rechtgeaarde niet zoon heb ik dat toegestaan. Dus deze man omarmde Kitty, en toen ik de foto wilde maken, batarij op, ongemakkelijk, Arm van man zonder tand om Kitty, ik prutsen met mijn camera en toen de foto. Dus vanaf dat moment was Kitty mijn moeder😀

We hebben heerlijk op een terras gegeten, daarna verde lopen door de Soek. Je krijgt veel hulp maar als ze je gaan gidsen al is het de verkeerde kant op,en dat gebeurt vaak, moet je ze betalen.. en ze nemen je soms mee naar en langs plekken waarbij ik denk... wat gaat hier gebeuren. Ik zei al,tegen Kitty, ik kan hard rennen en jij bent 10 kamelen waard, dus tel uit je winst. Na een lange dwaaltocht aangekomen op het plein. Heerlijk thee gedronken. Daarna met paard en wagen naar het hotel terug voor 12 euro. Lekker wat opgefrist, daarna naar het parkje met moderne kunst. Lekker gegeten om daarna naar het hotel te gaan. Wederom en geweldige dag in de pokket.. deze stad een aanrader en erg gayvriendelijk. Als ik alle knipogen en flirtende blikken mag geloven ben ik hier erg intrek.. of zou het ken dat ze denken dat ik rijk ben.... en met mijn “ moeder” op pad ben...

marrakech( dag van vertrek en aankomst)

Het begon laat deze reis, we hadden een vlucht om half 5, dus de hele dag tijd genoeg om alles te regelen en in te pakken etc.. Dat is wel rustig maar ook niet fijn, omdat je dan toch in een soort van wachtkamer zit wanneer je mag vertrekken maar ook daarna als je op schiphol bent en mag wachten. Gelukkig is dat gedeelte met goed en leuk gezelschap, anders zou ik niet met haar op vakantie gaan tenslotte. Met vriendin Kitty is het altijd goed en gezellig wat we ook gaan doen.

Ik had de mazzel dat mijn lieve Buuf naar Amsterdam moest en dus meteen aanbood om mij even op Schiphol af te zetten. Heerlijk scheelt een hoop gedoe en regelen. Thuis nog snel even wat laatste dingen gedaan en ik kon vertrekken. De reis naar Schiphol een feestje, geen enkel probleem. Daarna gewoon lekker snel door de douane en het is nieuw dat ze nu zelfs in je broek voelen, heel bijzonder. Ik denk dat veel homosexuele mannen maar moeten gaan werken bij de douane op Schiphol.

Daarna wat slenteren en genoten. Ik wilde toch zon massage stoel uitproberen. Ik kan zeggen het is een ervaring. Heel bijzonder. Je nek wordt steeds gemasseerd maar dat is best ruw, dan worden je kuiten afgeknepen en als bonus gebeurt er iets bij je billen, die worden opgeduwd en ineens kont er druk te staan op een plek waar ik even bij dacht dat de douane er was.

Kortom leuk te proberen maar geen tweede keer,

We hebben heerlijk gegeten op Schiphol om daarna  naar de gate te gaan, we waren vroeg maar we lezen wa, we praten wat, we genieten wat en voor je het weet mag je het vliegtuig in. We zaten prima, allebei aan een gangpad en toch naast elkaar. Achter ons een gezin met baby, en nadat de baby zijn eerste huil geluiden maakte. Ik mijn zo gevreesde doordringende docentenblik op dat kind had geworpen, was het stil.... kennelijk heb ik overmacht ergens 😀

De vlucht duurde 4 uur en dat gaat zo snel, het vloog om. Bij aankomst moesten we eerst door de douane, het ging sneller dan de eerste keer, de man vroeg of het onze eerste keer was, nou nee dus en klaar, hij werd wat vriendelijker, ik kreeg zelfs een glimlach en we konden door. Terwijl we dat FBI’s wilden verlaten werden we nog een keer gecontroleerd, eigenlijk een controle van de controle. Maar nadat we geld hadden gewisseld, we de bagage hadden gehaald, konden we nogmaals door de een controle post, moest alle bagage nog gecontroleerd worden, en konden we eindelijk Marrakech  echt in, de transfer ging prima. Leuke chauffeur,erg zwijgzaam maar goed. Het hotel is inderdaad delarossa Spa en wellness, heerlijk. Luxe en mooie kamers. Heb wel van kamer gewisseld met Kitty, de mijne had een bad, met een randje nog hoger dan mijn eigen bad ooit lang geleden. Kitty wilde graag een bad ik een goed werkende kluis dus geregeld. Allebei blij. Nog even samen water gehaald bij de buren en daarna in de lobby, omdat de buurt niet echt veilig lijkt, skibbo gespeeld en heerlijk genoten. Kortom morgen aan de bak en dan pas de echte fotos maken.

De oktoberrit in de herfst

Met de grote reis van maandag voor de boeg, maar ook nog de restanten van de griep in mijn lijf, en nog een ritje te maken naar Musselkanaal om mijn moeder te zien, die ik al veel te lang niet heb gezien. Is het wel weer een vol weekeinde. Gelukkig had ik gisteren al mijn koffer in gepakt, moeten er hooguit nog wat dingen bij waarvan ik denk.. o ja dat ben ik denk ik vergeten. al weet ik dat ik alles heb ingepakt.. kortom het is wederom een hectische weekeinde geweest. 

Zoals altijd zijn er onderweg onvoorziene situaties, een file bij Utrecht, en dan de weg die ik zo graag rij, via Klijndijk, naar Valthe, Valthemond, en de Kavelingen naar Musselkanaal, bleek ineens afgesloten te zijn..Dus het was even puzzelen.

Gelukkig is de google maps en de i phone gewillig en dus kwam ik via Odoorn, Exlo,.1st en 2de exloermond aan in Musselkanaal. Eigenlijk heb ik een soort van reis gemaakt door mijn verleden en kwam ik toch wel wat dingen tegen die ik ergens dacht te zijn vergeten. maar niet dus. Een heerlijke rit door het herfstachtige Drenthe. Maar zoals altijd is de weg opgaan de grootste opgave... De terugweg is het zelfde verhaal, het weggaan is het ergste het rijden niet..


Met mijn moeder was het wederom prima, ze staat haar mannetje, en we hebben wat gesproken over hoe ze haar verhuizing ervaart tot dus ver. Ze vertelde dat ze dacht dat ze wel langer had kunnen wonen in Mussel, maar op mijn opmerking dat ze in Mussel waarschijnlijk veel minder aanspraak had dan hier, maar ook dat ze dus daar veel meer in huis zou zitten en dus niet zoveel mensen op straat zal zien die ze nu wel ziet opende haar ogen en gedachten. Ik heb haar nog verteld dat ze moet beseffen dat ze het niet moet romantiseren, mede omdat ze toch ook in dat grote mooie huis, alleen maar de slaapkamer, de keuken, de garage en de woonkamer gebruikte, ze kwam niet eens meer boven waar ze twee slaapkamers had en een keuken en een grote inloopkast, laat staan de zolder. Toen ik dat zo zie zag ze ook wel dat ze het anders moest gaan zien.

Bij het eten hebben we heel mooi en diep zitten te praten, voor het eerst heb ik ook uitgesproken, dat ik graag wil dat ze wel op papier gaat zetten wat ze graag wil, omdat ik niet wil dat mijn broer en ik er straks alleen voor staan en dat we dus dan ineens van alles moeten bedenken. Ik besef me ook dat dit een lastige is, en dat zei ze ook maar dat wil niet zeggen dat ze er niet voor weg moet lopen. Tenslotte is ze niet voor niets een oude van dagen.. of een mens van de dag... dus we weten allemaal dat het moment gaat komen. De naaste ervaringen van vrienden van mij heeft me doen inzien dat ik toch met haar daar over moet praten, omdat ik een dienst wil maken die haar eer aan doet.
Natuurlijk zal ik er een draai aan geven, zal ik iets verzinnen waardoor het dorp weer in opschudding komt maar dat is iets wat ik wil en toch moet doen. Zeker zal het nummer van Liesbeth List gedraaid worden 'Heb het leven lief"omdat dit ook zo bij haar past.. en wie weet wil ik nog wel een mooi Engels nummer.. maar gelukkig hoef ik daar nu niet over na te denken.. daar ben ik erg blij om.

De terugrit was een fijne, via een andere vergeten route terug gereden naar Emmen of all places om daarna in de ene naar de andere trage slakken groep terecht te komen waarbij mensen ineens boven op de rem gaan staan omdat , het leek wel de NS, er een blaadje op de weg lag. kortom het was wederom een ervaring terug rijden in het donker
Bij thuiskomst de laatste dingen ingepakt, nog even met Kitty gebeld, en daarna de was gedaan van het bed, dat moet altijd, bed verschonen voordat ik weg ga.

Daarna natuurlijk Heel Holland Bakt en Zondag met Lubach.. heerlijk. een waardige afsluiting

Sagge Femme (film)

Vanavond met Els en Marian naar de film geweest, wat een prachtige film is deze, ik heb genoten.. Al vind ik dat er teveel toch wel net niet afgewerkte dingen inzitten. Het is een film waar een soort van net niet open einde in zit, maar of het het einde is is dan de vraag.. Kortom wel een film om te gaan kijken, al is het alleen al om het spel maar ook omdat hij gewoon mooi is.

recensie van de film:

Regie: Martin Provost | Cast : Catherine Frot (Claire Breton), Catherine Deneuve (Béatrice Sobolevski), Quentin Dolmaire (Simon), e.a. | Speelduur: 117 minuten | Jaar: 2017

De oplettende kijker en nu dus de lezer zal iets opvallen bij het verschijnen van de titel van het Franse drama Sage Femme. Er is heel kort een verbindingsstreepje tussen de twee woorden te zien. Met dit streepje verwijst de titel naar het beroep van vroedvrouw dat hoofdpersoon Claire uitoefent. Maar 'sage femme' betekent ook 'wijze vrouw', waarbij artistieke vrijheid dicteert dat je voor extra nadruk bijvoeglijk naamwoord en zelfstandig naamwoord best mag omdraaien.

Claire is een bevlogen verloskundige met een weloverwogen en intelligente levensinstelling, de wijze vroedvrouw uit de titel dus. Het ziekenhuis waar ze sinds jaar en dag werkt gaat binnenkort zijn deuren sluiten. Claire weet niet of ze wel op het aanbod moet ingaan om haar betrekking bij een nieuwe instelling voort te zetten. Wat haar namelijk te wachten staat is een commercieel aandoende broedfabriek waarbij het meer om de aantallen dan het wel en wee van de patiënten draait. De wijze waarop de alleenstaande vrouw deze keuze afweegt is illustratief voor haar inborst.

Deze inschatting neem je mee wanneer Claire voor een dilemma wordt gesteld dat meer van persoonlijk aard is. Na een nachtdienst komt de vrouw oververmoeid thuis en luistert haar antwoordapparaat af. De oude maîtresse van Claires vader heeft een boodschap ingesproken. Deze Béatrice voelde als een moeder voor Claire tot ze opeens de benen nam. Er ontstaat een nieuwe doch wankelende kennismaking. Béatrice heeft nog steeds veel te verwerken over de tijd met Claires vader. Ze is op zoek naar antwoorden, maar die wil Claire nu juist bij Béatrice ophalen.

De contrasten tussen de twee vrouwen konden niet groter zijn. Waar Claire introvert, betrokken en werklustig is heeft Béatrice een extravagant leven geleid waarbij ze nauwelijks grenzen kende. Ze is bovendien opdringerig en veeleisend. De ontmoeting verloopt dan ook moeizaam en geforceerd. Maar Béatrice heeft het vermogen om mensen voor haar karretje te spannen en omdat ze zich ook bedient van dramatiek weet ze feilloos op het gevoel van Claire in te spelen.

De hoofdrollen in het Franse drama Sage Femme zijn ingevuld door een immer betoverende Catherine Deneuve en Catherine Frot. Deze laatste dame maakte grote indruk als een introverte mysterieuze musicus in de thriller La Tourneuse de Pages. De twee Catherines zijn duidelijk aan elkaar gewaagd en hun personages lopen gaandeweg wat betreft karaktereigenschappen in elkaar over.

Als een ding duidelijk wordt is deze fijngevoelige productie is dat beslissingen in het verleden grote gevolgen kunnen hebben voor de toekomst, zelfs als je denkt dat ze al lang en breed zijn afgesloten en verwerkt. Claire zal haar zorgzame instelling moeten opgeven en meer voor zichzelf moeten opkomen, terwijl Béatrice haar harnas uit zal moeten trekken.

Filmmaker Martin Provost toont zich een begenadigd acteursregisseur die ook nog eens het scenario voor zijn rekening nam. Hij toont ons de complexe en gevoelige interactie tussen twee vrouwen op een keerpunt in hun leven, waarbij decorum het uiteindelijk aflegt tegen waarheidsvinding en genoegdoening.

yup het krabbelt zich weer omhoog

Gisteravond niet laat in bed, maar vandaag er wel heel lang in gebleven, okey laat ik eerlijk zijn, van de uren die ik normaal in het leven doorbreng heb ik er nu misschien net 4 gehaald. Maar het is heerlijk, gewoon in bed liggen, bijkomen en voelen dat rust je lijf goed doet. Mijn keelpijn zakt af, ik vond een geweldig goed spulletje wat ik ooit in Napels heb gekocht in mijn kast met paracetamol, ja die uit Spanje, waarmee je dus je keelpijn erg snel bestrijd. Ik moet naar Italie om toch maar een voorraadje te halen van dit spul. Het werkt enorm, Twee keer in je keel spuiten en je pijn is weg en hij is gesmeerd. Ik ga er voor. Dus als er nog mensen zijn die op vakantie gaan naar Italie laat me het even weten, dan stuur ik je even een foto van het doosje van het middeltje op, met de vraag of je voor mij wat van die flesjes wil meenemen.. het werkt namelijk enorm.

De hele dag dus bijna in bed doorgebracht, gelukkig kan ik het goed met mezelf vinden, dus het was ontbijt op bed, het was middageten op bed, het was eigenlijk alles op bed, zelfs het blogje schrijven is in bed. Wat een kan ziek zijn soms toch een feestje zijn, met het juiste gezelschap, mezelf, met goed eten en drinken, en een goede serie op de tv, dan is het vol te houden. 

Ik volg momenteel de serie Criminal minds en dat is leuk en spannend.. Ik knaag me als een soort van knaagdier hier doorheen om ze te zien.. Gelukkig ben ik pas in serie 2, dus ik heb nog heel veel te gaan om te bekijken. Het is genieten en ook geeft het veel inzichten maar ook raakt het me, zit soms te huilen bij de tv, of zal dat zijn omdat ik griep heb.. ik weet het niet. misschien ook wel de leeftijd.

Kortom het was een zinvol dagje in bed met een doorgelegen ruggetje nu maar dat komt wel weer goed. Morgen gaan we maar weer eens proberen om het echte leven in te duiken en dat doen we rustig aan.. 

Kortom twee dagen in bed, is wel genoeg.. en we kunnen het weer aan.

ook ik

Vandaag een heel kort blogje..

Ook ik merkte al dagen dat ik vreselijk moe was, dat ik last van mijn stem had, dat mijn keel toch wel wat meer aanvoelde als schuurpapier.. spierpijn had op plekken die eigenlijk niet konden.

Tevens geen zin in sporten, wat heel bijzonder is, want wat er ook gebeurt ik sport... maar nu dus niet.

Gistermiddag kwam ik thuis en viel als een blok in slaap. Gelukkig had ik nog de tegenwoordigheid van geest om in mijn bed te duiken, maar toch... ik was kapot. Toen ik dan ook wakker werd en opstond was het alsof mijn hele lijf gewoon niet meer wilde.

Ik begon te zweten, was hangerig. voelde me niet top fit

Dus tja. griep...

Vanochtend dacht ik nog ik ga toch aan het werk maar toen de wekker ging, merkte ik dat het niet veel beter was dan de avond ervoor. dus dan toch maar afbellen, dit gaat zo tegen mijn principe in.. maar ja het is niet anders.. soms moet je wat. Een keus die je moet maken. 

Kortom ik ben nu thuis om uit te zieken, denk dat het verstandig is om dat te doen..

Alle leuke afspraken van deze week maar afgezegd op de afspraak van zaterdag na, ik hoop dat ik dan weer meer in mijn element zit en dat ik dan weer aardig opgeknapt ben

Het is voor mij als ik ziek ben, dan wil ik niets. ik  lig in bed, ik wil me zielig voelen, ik wil coconen, wil niemand zien of spreken, om me daarna te laven in het leven, weer helemaal top fit de mensen te begroeten, weer helemaal blij te zijn met de dagen en weer alles te gaan doen. Geef me twee of drie dagen om gewoon even helemaal niets te moeten en te hoeven doen, en ik genees..
De eerste dag was tenminste al een succes, hij vloog om,.. en ik voel me al enigszins opgeknapt.

Morgen nog maar zon dagje in bed, af en toe wat eten.. en gewoon bijkomen en herstellen.

Ik hoop dat ik zaterdag weer on de run ben...

laat het maar even los (flard)

laat het maar even los

de snaren van mijn hart

probeer jij 

nog steeds te raken

je speelt

de handen van je lijf

ik kijk 

in jouw 

ogen

zie de liefde

die mij

niet bereikt

oosterse wijsheden (2014-19)

Als iets tegenvalt, zie dan

wat je ervan kunt leren.

Dan is de pijn niet voor niets geweest

Liefdevolle volharding

gaat door de hardste muur

We zijn voor elkaar op de wereld gezet

niet tegen elkaar.

Het grote woord daaromheen

kun je enkel leren horen

door hier je mond te sluiten.

Sommige mensen denken anders dan wij

en dat moeten we aanvaarden

zonder ze te willen overtuigen van ons gelijk.

De duisternis geeft twijfel

het licht zekerheid

In elk mens zit een kern van goedheid

maar bij sommigen moet je iets dieper graven

om hem tegen te komen

 zolang we blijven verlangen

zullen we niet gelukkig zijn

we moeten niet één worden

maar de bestaande eenheid beleven

tijd en ruimte bestaat niet

maar ze staan ons toe ervaring op te doen

The magic of Jeans

Vanavond met vriend Frans naar het theater gegaan, het is bonus deze week, omdat het toch maar twee theater voorstellingen zijn binnen twee dagen.. De show van Jeans is altijd boeiend en vol verrassingen.. zeker omdat soms liedjes die wat ouder zijn een nieuw leven ingeblazen krijgen en vaak een soort van feest der herkenning is.

Dus na mijn drukke werkdag, snel even langs huis om wat te eten, daarna in de auto en opweg naar het altijd net te ver weg gevoel gelegen Capelle.Zoals te verwachten was was er natuurlijk een file, gelukkig ben ik inmiddels al ze daaraan gewend dat ik me daarop instel en dus al ruim op tijd vertrek, wat soms kan leiden tot toch wat ongemakken, omdat er soms ineens een wegopbreking is, of dat er een omleiding is.

A brand new day was de titel van deze show en dat was ook duidelijk, ineens waren er geen 6 maar 8 mensen op het podium, het is wat opgeleukt, met wat meer up tempo nummers, en ik heb bewondering voor de dansers, zangers, mijn god wat een energie moeten die hebben, Naast alle danspasjes die ze moeten onthouden, de kleding die ze steeds wisselen, en dan een enorme sportpresentatie leveren aan dansjes en dansen op het podium.. Een topsporter zou hier wat van kunnen leren.

De show bestond uit blokjes met prachtige liedjes, zo ook een mooi solo die me diep raakte door Velorisa Yorks, het nummer a song for you, zo mooi en raakt me diep in mijn ziel.. ze vertolkte het vanuit haar ziel.

Daarnaast was ik onder de indruk van hoe de show van het ene in het andere overloopt. Het blokje Boybands met daarin het prachtige nummer van Take That. Back for good, tranen.. raakt me altijd ergens in mijn hart. Maar ook het unplugged blokje met het nummer Somebody i used to know. Zo mooi en zo prachtig.

Wel moet ik opmerken dat in het eerste gedeelte de muziek erg hard stond wat de verstaanbaarheid van sommigen niet ten goede kwam. Niet alle artiesten op het podium zingen even verstaanbaar, maar goed met een mooi lijf, een goede uitstraling en vooral met enthousiasme kom je heel ver.

Het was een première en dat is bijzonder, zeker omdat je nu ook de mensen achter de schermen ziet.Heel bijzonder een man met een te kleine shirt, met rode schoenen en streepjes broek blijkt ineens de regisseur te zijn , een vrouw die al opviel in haar te rode jurk.. bleek ineens degene te zijn die de kostuums had ontworpen.. erg grappig om dit te zien.

Het is een prachtige show waar ik weer van genoten heb al moeten ze na de première nog in de show groeien, maar dat is niet erg. het zijn jonge gasten met een tomeloze inzet en ze willen.. daarom is het voor nu goed zoals het is..
Een aanrader maar dat zijn eigenlijk alle voorstellingen van Jeans.
Hieronder de spelers die voor mij extra opvielen in de show

 Rowan Smit

Velorisa Yorks