alsof ik voor het eerst weer ga werken

 

maandagochtend de wekker gaat sinds weken weer, het  "normale " leven begint weer. De scholen, nu ook in regio midden gaan starten.

 

Het is gek om na een half jaar weer echt voor de klas te staan,  dat je weer echt lessen gaat draaien,  ik moet er aan wennen, zeker omdat ik een nieuw lokaal heb met een hele bijzondere indeling, minder ruimte, een nieuw vak, maar ook meteen een nieuwe taak, CKV coördineren, tevens 4 uur op een gastlocatie. allemaal leuk en spannend. maar ergens zit er ook iets.. ach het was wel heel lekker die vakantie.... maar ergens ook weer niet, omdat je in deze vakantie nou niet echt veel kon. tenminste ik durfde niet zoveel, dat is het eerder, misschien wel te verantwoordelijk naar mijn werk, bang dat ik daardoor misschien wel de eerste week meteen in quarantaine had gemoeten etc. Kortom echt eruit geweest wat ik zo graag doe zat er niet in helaas

 

Maar de wekker is gegaan en dus zal ik aan de bak moeten.. hoe en wat etc geen idee nog, komt wel of komt niet , geen idee. we zullen zien.. dat is wat ik in de vroege ochtend denk, Een voordeel van laat vakantie hebben, en tevens dat je ontdekt dat het weer toch niet meer zo lekker warm is, is wel dat ik alweer in een lange broek en met sokken en dichte schoenen aan heb gelopen in plaats van de korte broek en teenslippers..  ideaal, dus het zal minder warm worden en voelen als normaal denk ik, hoop ik al zal het niets afdoen aan mijn interne warmte.. dat zit wel goed altijd, ik denk dat ik wel weer zwetende door de school zal lopen de eerste week.. of weken.. het buitenleven is lekker maar helaas zt dat er nu even niet in.

 

Het ontwaken is zoals ik al aangaf een dingetje maar daarna ach het licht gaat aan, ik ontwaak, mijn lichaam ontwaakt en ik denk kom ik ga aan de slag.

 

Bij aankomst op school was het al behoorlijk druk, veel collega's waar ik even mee kon praten, daarna hadden we de jaaropening, op gepaste afstand, tenminste dat heb ik gedaan. Bewust niet op de trap gaan zitten ,mede omdat ik dacht dat levert me niets op hooguit een paar ongemakkelijke uren

Het heeft ergens ook voordeel dat corona, je bent meteen van de gezoen af al is het bij sommigen wel jammer maar het is niet anders.

De opening me allerlei mededelingen zijn prima te doen, je staat en luistert daarna een teamvergadering, tussen de teamvergadering en na de opening heb ik in mijn lokaal aardig wat gedaan, zoals de lln lijsten klaar maken.

De teamvergadering staat meteen vol met allerlei info, en ik ken mezelf ik hoor het en denk het zal mijn tijd wel duren toch..  kan er niet zoveel mee om eerlijk te zijn.

Daarna samen aan de verzorgde lunch en wat bijkletsen.

Terwijl ik in mijn lokaal bezig was, kwam een oud leerling van mij langs, 1 van mijn oogappeltjes, erg leuk om even met hem te praten en te horen hoe zijn nieuwe opleiding bevalt.

nadat ik de nodige dingen had gedaan ben ik richting huis gegaan, al viel me wel op dat ik vaak terug moest eerst mijn ipad vergeten, dus weer terug. nadat ik bijna van het plein af was bedacht ik me, oh ja het raam staat op dat moet ook even dicht, dus weer terug.. kortom ik zit er nog niet helemaal in maar het gaat komen

de eerste dag is met een goed gevoel volbracht

 

De avond natuurlijk naar de sport tenslotte moet dat ook goed blijven gaan, ook meteen het natte gedeelte schoongemaakt van mijn huis, proberen omdat wat ik heb ingezet vol te houden, elke dat een klein gedeelte van het huis doen totdat mijn hulp weer komen kan

 

 

 

 

 

AVA (film)

 

aangezien we toch al in Scheveningen waren, ik twee vrijkaartjes had voor pathe filmhuis, besloten we om de film Ava te gaan kijken. Het is gek, goede stoelen, lekker zitten, het licht gaat uit en ik dommel in slaap.. gelukkig kreeg ik een por van Christian omdat ik kennelijk snurkte.. Dat ik in slaap ben gedommeld was niet zo gek, dat is bij mij eigenlijk altijd gebruikelijk, moment van rust. even de ogen dicht.. en boem ik was vertrokken..  niet omdat de film zo saai was maar gewoon omdat ik wist dit kan nu...  Gelukkig was het in het begin van de film..  en daarna heb ik de film helemaal kunnen volgen.. ondanks dat de film nogal gewelddadig is , is het wel een film dat mij wel aanspreekt. Deed me sterk denk aan de serie Killing |Eve, waarin ook mensen/ meisjes worden opgeleid die tot een soort menselijke moordmachine worden op geleid..  Voor liefhebbers van dit soort films is dit zeker een aanrader.

recensie van de film:

Regie: Tate Taylor | Scenario: Matthew Newton | Cast: Jessica Chastain (Ava), John Malkovich (Duke), Colin Farrell (Simon), Common (Michael) e.a. | Speelduur: 96 minuten | Jaar: 2020

Ava is een mysterieuze vrouw. Oud-junkie en -alcoholist, ex-militair en uiterst bedreven in het gewetenloos omleggen van haar van hogerhand opgelegde doelwitten. Een even charmant als dodelijk enigma voor familie, vrienden en vijanden. En allemaal hebben ze zelden door waarmee de huurmoordenaar bezig is tot het te laat is. Ava daarentegen is een opzichtig doorzichtige film waarvan het grootste mysterie toch uiteindelijk is wat de film wil zijn. Een actiethriller, een drama of wellicht een komedie?

De gespleten persoonlijkheid van de film is wellicht het best te schetsen aan de hand van de cast. De titelrol wordt vervuld door Jessica Chastain, een uitstekende drama-actrice van in de veertig die Lara Croft-achtige actiescènes afwisselt met overduidelijk in de veertig zijn. De kopstukken van haar chaotische moordenaarsorganisatie worden gespeeld door een haast karikaturale Colin Farrell en een onverklaarbaar soepel vechtende maar houterig acterende John Malkovich. De kers op de taart is Common, die als rapper weliswaar ooit een Oscar won, maar het acterend al lastig heeft met de vlakke rol van Ava's gokverslaafde ex-vriend.

Deze vier zijn immers al jaren - of zelfs decennia - graag geziene namen op de titelrol van grote blockbusters of veelgeprezen festivalfilms. Drie van de vier spelen echter een rol die ze niet ligt. De vierde, Colin Farrell, speelt een rol die de film niet ligt. Het zegt veel over het gebrek aan vernuft en doordachtheid van Ava. Regisseur Tate Taylor weet helaas ook met zijn zesde film, dit keer in samenwerking met een relatief onervaren schrijver, niet de indruk te wekken op korte termijn een vooraanstaand filmmaker te worden die een matig script succesvol naar zijn hand kan zetten.

Ook het verhaal zelf is namelijk weinig verrassend van aard. Wanneer Ava niet voor het eerst besluit haar doelwit op een wat bijdehantere manier te vermoorden dan strikt noodzakelijk is, is voor haar werkgever de maat vol. Het drastisch gevolg is uiteraard dat zij er ook maar aan moet geloven. Het vermoorden van een moordenaar van wereldklasse blijkt echter een lastige klus, terwijl Ava zelf intussen ook privé de nodige moeilijkheden over zich afroept. Helaas loopt het allemaal via duidelijk uitgetekende en daardoor weinig aangrijpende machts- en liefdesverhoudingen.

Door deze voorspelbaarheid is het lastig als kijker geboeid te blijven. Moet de actie in dienst staan van Ava's immer sluimerende alcoholisme? Of is haar verslavingsverleden een wanhopige poging de verder voornamelijk cynische en kille huurmoordenaar van diepgang te voorzien? Wanneer de overdreven Ierse Farrell zijn best gaat doen je aan het grijnzen te krijgen tijdens de actie-apotheose, net na het enige echt gevoelige moment van de film, is het identiteitsraadsel van de film compleet. Wellicht dat je een film als deze uiteindelijk maar dankbaar moet zijn voor het gebrek aan potentieel onsmakelijke pretentie, al biedt het bitter weinig anders.

Beelden aan zee

Vriend Christian stelde voor om samen afgelopen zaterdag iets te ondernemen. Rick had een weekeinde van zijn opleiding . Dus dat was afgesproken , 

We hadden rond 10.45 afgesproken dus dat was snel geregeld. Ik had de wekker gezet en dus veel te vroeg, juist voor de wekker wakker, bed uit, persoonlijke hygiëne en wat rommelen in huis, gevolg ik was veel te vroeg klaar met alles. Nadat ik echt niets meer kon bedenken besloot ik maar te gaan rijden naar Voorburg het loo om

Daar de auto te stallen. Dat ging voorspoedig dus ik al blij. Chris had nog geappt of ik mijn mondkapje niet zou vergeten, maar ik had mijn tas al vroeg ingepakt. Alles erin.

Bij aankomst meteen naar het goede perron gelopen alleen vergeet ik altijd dat je tram en metro hebt dus enthousiast als ik ben stapte ik in de tram met mondkapje om te ontdekken dat daar geen automaat was om in te checken. Dus er weer uit en de volgende nemen. Uiteindelijk in de metro en Gaan. Bij het uitstappen ontdekte ik dat de automaat het . Niet deed dus opnieuw uit langs een ander apparaat en daar mijn kaart uit te checkt.  Op centraal weer naar het toilet. Daarna wachten op Chris onder de lampen.  Gelukkig duurde dat niet lang en konden we nadat we elkaars mondkapjes hadden bewonderd de tram naar Scheveningen nemen.  

Daar aangekomen zijn we meteen naar het museum beelden aan zee gelopen. Wat erg gemakkelijk te vinden was. Bij aankomst hoefden we alleen maar onze Museumpas te scannen en konden we het museum in. Zeg je Chris en Harry zeg je taart, dus zijn we eerst buiten op het terras. Toen het nog droog was, gaan zitten, met thee en een taartje. Het woord taartje is een groot woord, het was  eerder een grote koek met appelvulling. Ondanks het houten vorkje, de plastic verpakking was hij heerlijk. 

Hierna zijn we naar het museum gegaan, prachtige beelden die we niet echt begrepen. We zagen in sommige beelden obsceniteiten die een ander denk ik niet zou zien. De naam mensbeeld mensbeest dekte voor ons de lading wel degelijk. 

Pas nadat we de film met uitleg hadden gezien begrepen we het helemaal maar haalde niets af van ons oordeel. De beelden buiten waren leuk maar nog dezelfde collectie als altijd dus dat was voor Chris nieuw voor mij oud. Maar we hebben genoten.

Daarna het strand op waar de grappige poppetjes staan, in een café zitten lunchen, om daarna een film uit te zoeken die we wilden zien in Pathé. Ava. Leve mijn vele wandel kilometers we konden gratis de film in. 

We hebben eerst nog langs de pier gewandeld en genoten van het uitzicht, heerlijk lopen kletsen en genieten van de zee en de luchten die we zagen.

De film was een goede film met wel veel geweld maar ach dat konden wij aan.Na de film uit eten bij Humphrey. Zoals altijd lekker en meer dan genoeg.  Na het eten terug naar het station

Op Centraal afscheid genomen op gepaste afstand waarna we allebei weer ons eigen weg gingen. Christian rechtstreeks zoals een goede reiziger doet... ik met de bekende omweg.

Liep het perron op van de bussen, niet handig, dus weer eens goed kijken, logisch verstand gebruiken, en naar beneden gelopen om te zien dat ik een perron ernaast moest hebben, dus weer de trap op  maar nu de goede. Chris had gezegd lijn 4, gelukkig zag ik dat het lijn 3 was.. dus het kwam goed.. al had ik een last van mijn darmen ineens. maar ja dan moet je het toch daar laten waar het hoort.. en hopen dat je zowel de auto als thuis haalt. en dat is gelukt... 

wat een mooie dag deze dag voor herhaling vatbaar

Klaar?

 Afgelopen donderdag vroeg wakker want ik moest nog wat doen in het lokaal zodat  ik volgende week als we eigenlijk nog niet beginnen nog even wat extra kan doen in mijn nieuwe lokaal, kasten en nog wat spullen kan uitzoeken zodat ik weet wat ik wel en wat ik niet wil houden.

Donderdag toch nog een aardige slag geslagen in mijn lokaal.. bijna alles is klaar, het licht hangt, de geluidsboxen hangen. helemaal prima,  de resterende spullen die nog in bakken moesten zitten er nu ook in. helemaal lekker, nu alleen nog  een paar keer alles uitzoeken en efficient  indelen, dat zal nog een dingetje gaan worden.. maar ook dat komt in de loop van het jaar.

Mijn ochtend begon met een bezoek aan de afschuwelijk IKEA, geen pretje om eerlijk te zijn maar je moet, ik moest er bakken halen, dus dat heb ik maar gedaan om daar inderdaad de laatste restjes in te stoppen, het is gedoe om normaal door de ikea te lopen, het is er druk, mensen letten niet op etc maar goed het is niet anders je zal het er mee moeten doen.,

Nadat ik dit had geregeld ben ik naar school gegaan, waar Christian ook al was, erg gezellig altijd, wat praten en klieren, daarna is hij zijn taak begonnen en ik ook, ik heb mijn spullen overgepakt zodat alles in de kasten kon, de dingen die ik moest neerzetten in de berging, waar ik een stukje had geclaimd voor de spullen voor het schimmenspel, geregeld, daarna de sleutels van de kasten gelabeld. zodat ik weet welke kast welk nummer heeft. 

Nog wat achterstalling werk verricht in het lokaal. en zoals het er nu uitziet is het klaar. kan ik starten volgend week, al vraag ik me nog wel even af hoe en wat in het lokaal, maar dat komt vanzelf... we zullen zien.

De middag was verder gevuld met boodschappen doen, het is ineens wel omschakelen naar dat je boodschappen moet gaan doen voor een hele week, terwijl je meestal alleen voor 1 of 2 dagen doet, want ja sinds de corona tijdperk is het allemaal anders.. dacht je in dagen en niet in een week. maar ben toe aan het ritme dat weet ik dus het is goed

Nadat ik alles had geregeld naar de sport gegaan de buik en de cross xxl. erg leuk om te doen,  was wederom een goede les maar aangezien we woensdag onze benen al behoorlijk hadden afgemat was dit wel heel veel extra benen ineens.. de rondjes hardlopen was wel pittig.. zeker als daarnaast alleen maar oefeningen komen voor de benen in aantallen van 20, 30 ,40 en dan 30, 20  en dat 4 keer en dat je dan weer moet rennen..

maar hoe dan ook. het was goed.. ik heb het volbracht.. 

daarna aan de thee met elkaar en naar huis nog even gekeken naar De slimste mens, zo heerlijk programma.. en 5 bedrooms wat een heerlijke serie is dit toch

bijna maar nog net niet helemaal

 

Langer kon ik het niet uitstellen voor mijn gevoel, wetende dat vriend Christian al druk aan het werk was in mijn lokaal, in de school, met licht en geluid, maar vooral ook in mijn lokaal veel moest doen,vond ik dat ik er ook moest zijn.. is een gevoel maar ook een stukje medemenselijkheid denk ik dan.

Nadat ik had uitgeslapen, de foto's van het museum in Schiedam had uitgezocht, een museum wat echt een aanrader is. klein mooie tentoonstelling en met je museumjaarkaart of je bank giro vip kaart kan je er gratis in.. en wie wil dat nou niet.. 

Maar om half 12 was ik gestreken en gewassen en kon ik naar school, het nieuwe gebouw, het nieuwe lokaal, allemaal nieuw en natuurlijk het zien van mijn collega's.

 Dus ik kwam op school met mijn tasje met spullen die ik nog wel graag weg wilde doen en die op school een prima plek vinden dan, mede omdat ik daar juist alles kan stallen wat ik nog kan gebruiken in de lessen.

Bij aankomst eerst met collega's praten, horen dat ik toch weer was afgevallen terwijl ik voor mijn gevoel dat niet waar is, maar altijd leuk om te horen toch.

In mijn lokaal was Christian al aan het werk, de boxen hingen al aan de muur, prima, ergens kon ik dus niet zoveel doen.. maar kon wel snel mijn lijsten kopiëren zodat ik  dat klaar had, voor zowel de deelloacatie als mijn eigen locatie waar ik werk.

Terwijl ik er gaatjes in aan het prikken was wat kletsen met Christian, en zo kwam ik mijn tijd wel door.

Rond half 4 richting huis met nog wat klusjes te gaan, ik moest namelijk, had ik bedacht het 1 en ander nog in huis gaan veranderen.. dat zou mij wel eens in het voordeel kunnen werken. Er moest echter wel even een paar technische handelingen gedaan worden. Dus met een geleende slijptol, met een veiligheidsbril op op het balkon buizen doorslijpen.. geweldig.. het ging snel, dus voor ik het wist was dat geregeld en had ik dat gedeelte klaar.

Op mijn school was een tafeltje nodig voor onder een kastje in mijn lokaal, dus ik bedacht me meteen. okey laat ik het tafeltje wat anders de container in gaat als mijn nieuwe bank komt dan meenemen en die er dan onderzetten. Ik vond het onzin om daar geld voor uit te geven als ik hem toch niet ga gebruiken. zonde van het geld denk ik dan.

Dus zo lost het zich allemaal vanzelf op, dat vind ik altijd zo leuk. gaande weg de tijd lossen dingen zich op.

Snel de stofzuiger door het huis gehaald, zodat ik donderdag kan dweilen en het huis weer schoon is..  en dan kan ik , had ik me al voorgenomen, lekker genieten van niet te veel meer doen.

De avond was de kb aan de beurt, heerlijk lekker aan het sporten met de kb swing en andere aanverwante oefeningen..  ik hou er van

Stedelijk museum Schiedam ( modern Realisme)

 

 

Aangezien ik bij het programma Nu te zien, een aankondiging zag van de tentoonstelling Modern Realisme, leek het me leuk om hier heen te gaan met vriendin en collega Marlous.

 

We gaan altijd met elkaar in een vakantie naar een museum of iets anders. Vorig jaar waren we bij de beeldenroute in Amsterdam waar we ook vreselijk genoten en gelachen hebben.

 

Dit keer kozen we voor dit museum, om deze tentoonstelling te zien. Door het hele gedoe met Corona wilden we niet naar Rotterdam en Amsterdam, je hoeft het tenslotte niet op te zoeken, je hoeft ook niet angstig te leven maar je moet wel je gezond verstand gebruiken zoals mijn moeder altijd zegt... en dat hebben we gedaan.

 

Om 11 uur pikte ik Marlous op op het station van Alphen om samen te gaan reizen naar Schiedam.

De kaartjes had ik al van te voren besteld, het ging even fout omdat ik dacht dat zij een museumjaarkaart had, maar dat kon ik herstellen gelukkig

 

Om elf uur haalde ik Marlous op om samen naar Schiedam te vertrekken, ik kende het dorpje/ stadje al van vroegere bezoeken maar had me niet gerealiseerd dat er een heel centrum bijhoorde.

Al rijdend en kletsend kwamen we aan in Schiedam, de parkeergarage was gauw gevonden en laten we eerlijk zijn waar betaal je nu 6 euro voor een hele middag staan.. dus ik was al blij het was spotgoedkoop.

 

We zijn eerst de stad ingelopen en gekeken naar wat er zoal was.. bij een soort van kringloopwinkel gingen we even naar binnen,.. daar zag ik een kunstwerkje wat ik zo mooi vond. maar twijfel twijfel, heb ik er wel plek voor.. zo gaat dat dan natuurlijk. dus tja.. nadenk.. en teruggezet met de opmerking op de terugweg kijken we wel weer en dan koop ik hem als hij er nog staat.

 

Dus wij zijn naar het museum café gegaan waar we een heerlijke lunch hebben gehad met een kopje thee. Nadat onze thee op was zijn we naar het museum gelopen, we waren erg verbaasd over de rust in dit stadje. er was geen kip te zien of te vinden.. heel bijzonder. zo ook in het museum, bijna geen mens te bekennen.. erg leuk..  We waren het er over eens dat de tentoonstelling modern realisme wel heel mooi was, zeker omdat men steeds twee kunstwerken tegenover elkaar zetten, wat een overlap had met elkaar.. erg bijzonder opgezet en erg mooi ook.. Het beeld van Nouri erg indrukwekkend.. met dat waxine lichtje in zijn handen.. mooi.

De andere tentoonstellingen was oa van Schiedammers in de de corona tijd, kunstenaars die hun kunstwerk wat hun troost gaf ter beschikking stelden van het museum, prachtige dingen die er tussen zaten.. de afdeling Cobra ook wederom erg mooi, de muze van de vuilniszak was wat minder.. prachtige vormen maar wel vaag over dat er vuil van de kunstenaar in zat.. heel bizar.. maar dat moet je dan maar geloven.

er hing in een zaal een prachtige object, dat bewoog waardoor je steeds het gevoel had dat het regenende  maar het waren duizenden kogeltjes die over stofachtig papier gingen. als een zwerm spreeuwen. mooi en indrukwekkend..

Na het museum zijn we eerst bij de automaat kunst wezen trekken, daarna het stadje in.. om eerlijk te zijn. het is er leuk maar niet schokkend. WE zijn uiteindelijk beland bij de bonte koe. voor een aantal mensen misschien wel bekend, voor mij totaal niet. maar deze zaak staat vol met alles van chocolade.. sterker nog in het café kan je dus zitten  en luxe bonbons uitzoeken bij je thee... heerlijk.. en wat een genot, ik heb me ingehouden om vooral niet chocolade mee te nemen naar huis.. dat gaat dan mis heel erg mis

Op de terug weg kwamen we langs het winkeltje waar ik mijn kunstwerk had gezien, we gingen naar binnen en hij stond er nog.. dus hij was voor mij dat kon niet missen. dus die toch maar gekocht.

Daarna met de auto naar huis waar we samen roti hebben gegeten om zo de dag af te sluiten. Na het eten nog heerlijk lang zitten praten om daarna Marlous terug te brengen naar het station, wat weer een mooie dag in de laatste week van de vakantie

 

het gekochte beeldje

 

de stellage die zoveel indruk maakte en er komt nog een hele tentoonstelling met dit soort stellages

 

 

 

Matthias et Maxime (film)

 Er zijn films die je ziet, je leest het verhaaltje, en denkt ach.. het zal wel. maar het intrigeert.. je gaat kijken, je zit je moet even wennen en dan komt er een film, een spanning, een emotie, een lach.. een film die je alle hoeken van je emoties laat zien en voelen..  en voor mij, mij vooral raakt... Ik zou hier bijna vloeken omdat deze film zo mijn leven aanraakt, het onvermogen om te zeggen ik wil met jou verder. de spanning van jij bent het. het weten, het voelen.. maar ook merken dat je blij van die ander word..... deze film is een must voor een ieder.... om te zien wat liefde doet maar ook wat onvermogen van de woorden of de maatschappij er stuk van kan maken....  een absolute aanrader..

recensie van de film:

Regie: Xavier Dolan | Scenario: Xavier Dolan | Cast: Gabriel D'Almeida Freitas (Matthias), Xavier Dolan (Maxime), Harris Dickinson (McAfee), Anne Droval (Manon), Marilyn Castonguay (Sarah), e.a.| Speelduur: 119 minuten | Jaar: 2019

In de achtste speelfilm van multitalent Xavier Dolan (hij regisseerde, schreef, monteerde én vertolkt de rol van Maxime) heeft een onbenullig filmproject meer invloed op de vriendschap van twee twintigers dan verwacht.

Maxime heeft het niet getroffen. Zijn moeder is een agressieve ex-verslaafde voor wie hij zorgt. Zijn vader is niet in beeld, zijn broer laat niets van zich horen. Maxime heeft besloten naar Australië te gaan ook al heeft hij verder geen duidelijk doel voor ogen. Zijn jeugdvriend Matthias moet ondertussen voldoen aan de sociale verwachtingen van een hoogopgeleide jongeman. Hij werkt op een advocatenkantoor en is verloofd met een mooie keurige dame. In episodes volgt de film hen in de dagen voorafgaand aan het vertrek van Maxime.

Tijdens een vriendenweekend met hun vaste vriendengroep doen Matthias en Maxime, tegen hun zin in, mee aan het filmproject van het jongere zusje van hun maat McAfee. Ze moeten elkaar zoenen. Wanneer ze voor een draaiende camera naar elkaar toebuigen, springt het beeld op zwart. In de scènes die volgen is de gezellige dynamische sfeer van dat weekend verruild voor broeierige spanning. Het gevoel dat er iets is gebeurd, maar je weet niet wat.

Ondertussen toont Dolan ons poëtische shots van de Canadese natuur. Bomen in herfstkleuren omlijsten een lege snelweg, door de slowmotion krijgen waterdruppels magische vormen. Ook speelt hij als regisseur graag een spel met licht en tegenlicht, het liefst in combinatie met het gebruik van kaders. Een paar vrienden kijken buiten in het pikkedonker naar binnen, hun silhouetten zijn zwart door het licht dat uit de huiskamer komt en door het rechthoekige kader van het raam schijnt. Deze visuele details maken de film extra plezierig om naar te kijken.

Regelmatig worden emoties benadrukt door muziek, van beladen pianostukken tot vrolijke popmuziek. De muziek komt soms wat bombastisch over, maar doordat de muziekkeuze altijd op zijn plaats valt wordt het nooit te veel. Dolan zoekt de grenzen op, maar weet tegelijkertijd precies hoe hij de balans moet behouden.

Niet alleen zijn keuze voor de muziek is perfect, ook zijn keuze voor acteurs om de rollen van de meest vreselijke personages te spelen is goed gemaakt. Van een verwaand zusje dat continu aan haar haren plukt en meer Engels dan Frans praat tot een moeder die samen met haar vriendinnen hysterisch door het pianospel van haar zoon lacht, die op zijn beurt maar al te graag steken onder water geeft. In Matthias et Maxime zitten weinig personages die sympathie oproepen. De acteurs presenteren hun onaardige karakters subliem. Je gaat de keuze van Maxime om op de bonnefooi naar Australië te emigreren bijna begrijpen.

Dolans nieuwste speelfilm is een ontroerend en intiem drama over hoe liefde een jarenlange vriendschap enorm complex kan maken. Op je familie hoef je in lastige situaties als deze niet te rekenen, kun je uit de film concluderen. Gelukkig staan echte vrienden altijd voor je klaar, zelfs degenen die een beetje eigenaardig zijn.

 

 

 

hier 1 v/d hoofdrolspelers zonder zijn wijnvlek

hier de zelfde speler met wijnvlek

wij vroegen ons nl af of hij wel of geen wijnvlek had

 

ik ga aan de wandel en ik haal op..

  

Besloten om de maandag maar een wandeling te gaan maken, tenslotte moeten de beenspieren na een intensieve beentraining van zondag bij de cross xxl, even extra los gemaakt worden zodat ik weer kan zeggen.. goh ik had helemaal geen spierpijn.. dat is zo leuk om te zeggen altijd... dus aan de wandel.

Om 12 uur ben ik gestart met de benenwagen, erg lekker, ik liep wat te klooien met wat en hoe en zus en zo, dus ik besloot maar eerst eens naar Woubrugge te lopen om daarna terug te lopen aan de andere kant van de heimanswetering..

Terwijl ik zo liep te lopen, komen vanzelf de gedachtes op wat ik nog moet doen.. ook kwam het besef dat ik eigenlijk pas volgende week dinsdag een lesje draai, dat ik daarna eigenlijk gewoon een week heb om van alles nog voor te bereiden en dat dan pas het echte lesgeven gaat beginnen.. hoe en wat.. daar zwijg ik nog even over, dat overzie ik nog niet.. dat zal wel met de tijd komen.

Terwijl ik daar zo liep te denken bedacht ik me, als ik nu slim ben, dat ben ik graag namelijk, ga ik straks in de stadstuin, zitten eten. ik had een lekkere salade meegenomen, kon daar rustig zitten en dan genieten van de rust en de natuur,prachtige foto's gemaakt in die tuin van fruit en van kleine sprinkhaantjes zo schattig en zo lief,   daarna doorlopen naar de Maximabrug om die over te steken zodat ik dan uitkwam bij de gevangenis van Alphen om zo dan naar de kantoorgroothandel te gaan om daar de snelhechters te kopen waar ik de leerlingenlijsten in kan maken, zodat ik dat ook weer overzichtelijk heb. Dat was de gedachte die ik kreeg, dus zo gezegd zo gedaan, ook bedacht ik me dat ik nog printervullingen nodig had, dus die moesten er ook nog komen, dat kon dus mooi in 1 winkel en in 1 loopje.

Zo gezegd zo gedaan, al lopend bedacht ik me, ik moet ook eens gaan kijken of ik  bij een A&H langs kom voor de vegetarische broodbeleg, omdat ik geen kaas meer op mijn brood doe tegenwoordig leek het mij goed om dan toch iets te zoeken wat ik er wel op kan doen.. vandaar dat die ook in de planning kwam.. 

Nadat ik de kantoorgroothandel had bezocht bleek dat ze daar niet de printervullingen te hebben die ik moest hebben, mijn printer schijnt verouderd te zijn.. dus die hadden ze daar niet, maar wel 30 snelhechters voor 8 euro dus daar kan je je geen buil aan vallen lijkt me.

Dus ik besloot om dat maar richting mijn eigen vertrouwde winkelcentrum te gaan daar de printervullingen te kopen en ook dan maar meteen langs de A&H voor het broodbeleg en eventueel ook voor wat extra vegetarische producten, zodat ik de maand weer vooruit kan.. 

Dit was ook zo geregeld en daarna rustig naar huis gelopen..  om te zien dat ik op slechts 12 meter na 14 km had gelopen dus tja dan krijg je de gedachte als ik nu nog even een paar stappen extra doen dan heb ik er wel 14 op zitten.. dus dat besloot ik dan maar te doen.. dus ik heb op de tussen stukjes in mijn trappenhuis maar rondjes gelopen.. totdat ik mijn buurjongen en oud leerling tegenkwam. die begon al te lachen  en zei ik zag je al rondjes lopen en dacht hij moet vast zijn km vol krijgen en dat klopte dus.

maar het is gelukt gelukkig.. 14 km in de pocket nog 6 km te gaan voor de felbegeerde punten om zo te sparen voor een gratis bioscoop kaartje voor pathe.

 

Groninger museum

 

 Zoals ik al in een eerder blogje schreef was ik vanuit Heino, door gereden naar mijn moeder in Musselkanaal, om daar een nachtje te overnachten, maar ook om daar te zijn voordat het schoolleven weer gaat beginnen.

Aangezien we niet weten hoe de ontwikkelingen verder gaan en wat regelingen er nog bedacht worden of aangescherpt worden, leek het mij wijsheid, nu het nog kan en mag even mijn moeder en mezelf blij te maken.  

Nadat ik een avond heerlijk met mijn moeder heb zitten praten ben ik naar mijn bed daar gegaan, nog even wat tv gekeken om daarna in slaap te vallen. 

De volgende ochtend heerlijk ontbeten en lekker zitten te kletsen totdat het al weer tijd was om te vertrekken naar Groningen waar ik nu eindelijk het Groninger museum wilde bezoeken met een prachtige tentoonstelling van Alessandro Mendini.

Ik had al eerder willen gaan maar dat ging al twee keer mis dus een derde keer moet gewoon goed zijn en dus lukken vond ik.

De weg van Musselkanaal naar Groningen is ongeveer 45 minuten rijden maar aangezien het een prima weg is, is hij goed te bereiden.

Bij aankomst bij het museum heb ik eerst zitten lunchen in het museum café, er was een leuke ober en natuurlijk moest je je registreren, maar ik was in een wat melige bui... dus toen hij vroeg om mijn telefoonnummer zei ik zo.. oh wil je daten? hij begon te lachen en gaf het gevatte antwoord wie weet bel ik je wel vanavond, dus ik meteen okey hier meteen mijn telefoonnummer.. Gelukkig had hij humor en kon hij er wel tegen.. 

Hij zal niet bellen vanavond dat weet ik, maar de grap is leuk...

Daarna het museum in. Er waren drie tentoonstellingen diegene waar ik voor was gegaan. Prachtig inderdaad, ik vooral zo blij omdat ik erachter kwam dat dit de laatste week is dat hij nog open is.. dus dan is het goed om er te zijn geweest. mooie kunstwerken.

Daarnaast een tentoonstelling van foto's uit het archief.... prachtige foto's zaten er bij, ook foto's die heel schrijnend zijn.. het maakte indruk.. om eerlijk te zijn vond ik eigenlijk deze het mooiste  van de drie.. hier heb ik lang lopen kijken..

ook de fotoreeks waarin de eenzaamheid in de steden werd uitgedrukt.  Enorme foto's waar gigantische grote gebouwen op staan en dan zie je bij de ene 1 vrouw boven op staan.. zo veel eenzaamheid druk dit uit zo triest en zo waren er meer van deze kleine details bij die serie.. dit raakt me wel

De laatste ging over Groningen in de oorlog, het was goed om het weer te zien, vooral de bevrijdings rokken, waar ik geen weet van had dat die waren gemaakt van allerlei lapjes stof was gaaf om te zien.

Daarna nog even over de vaste tentoonstelling gedwaald, maar dat ken ik inmiddels wel dus daar was ik gauw klaar.

Terug naar de auto en de lange weg naar huis ondernomen,  het was een pittige rit, mede omdat er een behoorlijke regenval was, stortbuien zo gezegd maar goed dat hoort bij het rijden in de zomer of herfst.. dus het was te doen..

Wederom een prima dag.. en genoten.. en nu maar wachten of de telefoon nog gaat vanavond. je weet het nooit tenslotte..