zondag 31 december 2017

oud en nieuw... maar even aan de hand van wat foto's

 Om  4 uur schrok ik wakker, of beter gezegd schrok ik weer wakker, ik dacht bij mezelf.. okey, ik slaap slecht, heb veel te doen morgen, ik ga maar even niet sporten... dat leek me heel zinvol.
Om kwart over 8 ging mijn wekker, vergeten uit te zetten met mijn niet zo slimme kop, dus bedacht ik  me, ik ga nu meteen het beslag maken voor de oliebollen, dan kan dat lekker lang rijzen.... dus dat gedaan, ach dan kun je ook wel alvast gaan ontbijten, is ook geen punt, en ach dan kan je ook wel even snel wat doen aan je bundel, daarna ga je lekker weer even in bed.... maar om kwart over 9 dacht ik.. kom ik kan ook wel even snel de cross gaan doen.. dat is ook wel leuk en gezellig.

Dus wie zat er om kwart voor 10 in de auto.. juist deze gozer, alles stond klaar voor de oliebollen, dus ik dacht we gaan. 
Bij binnenkomst waren er veel, en vooral de leuke mensen waren er, en de andere leuke mensen waren er helaas niet, maar het was weer leuk met elkaar. 
De wod die we moesten doen zie je hier onder.. en de opzet was. je begon met 1 minuut een plank, daarna deed je 2 keer rennen door de zaal, om daarna weer de plank te doen, en dan ging je naar pressen om daarna weer te gaan rennen en weer de plank.. en zo steeds weer, dus je pakt de nieuwe en daarna ga je terug naar 1 en dat ga je maar doen.. het was slopend maar wel erg leuk.

na de wod nog even staan praten met een sportmaatje en daarna naar huis, meteen maar mijn haar even gewassen, die was weer toe aan zijn opfrisbeurt, dus daarna in mijn traditionele oliebolbakkleding, dus een oude trainingsbroek, die steeds afzakt, een oud t-shirt, een hoofddoek om om te voorkomen dat mijn haar gaan stinken, pannetje met azijn op het vuur, de olie aan, alvast dat wat gesneden kan worden voor vanavond al voorgesneden, ook al bedacht in de nacht, en daarna het bakken. 
 De  drie fases van het bakken. en het is zo leuk altijd om te bakken, dit keer dus maar eens extra mijn best gedaan, voor mijn buuf een grote bak gebakken met veel bollen, ik had met mijn enthousiaste kop 2 pakken gehaald, en dat is veel, net als dat ik veel te veel olie in mijn frituurpan doe, elk jaar weer er moeten maar 4 flessen in en ik doe standaard 5 en een half.. heel dom, dus ik moet altijd met een soeplepel het overtollige olie uit de pan halen. Dat is inmiddels ook traditie geworden. Daarnaast heb ik een andere buuf de mededeling gegeven dat ik wel heel veel oliebollen had en dat ze wat kon komen halen. Ze kwam ze dus ook halen, dus ik heb in de flat twee mensen heel gelukkig gemaakt, ergens zouden we dat vaker moeten doen gewoon de buren even iets brengen en geven als gewoon je bent een buur en ik vind jou aardig en leuk, ik denk dat het dan in mijn flat nog leuker gaat worden.

Nadat alle bollen waren gebakken, tevens de afwas in de machine was gezet die nu dus overuren draait, mijn haar in de opfrisbeurt is gezet, de kamer helemaal klaar gemaakt voor het oud en nieuw. De tafel mooi versierd, tevens, en dat heeft te maken met de bovenste foto. Daar staat heel mooi dat je niet je leven moet dromen maar je droom moet leven. Dus ik heb als opdracht voor de mannen en mezelf dat we dit briefje gaan gebruiken en dat we daarom onze droom voor 2018 schrijven en die we waar willen maken. We gaan dit niet zeggen tegen elkaar, hij gaat in een afsluitbaar kluisje en deze openen we volgend jaar op oudejaarsavond. Kijken wie zijn dromen/wensen waar heeft gemaakt.



Toen de mannen binnenkwamen, hebben we eerst wat koffie en thee gedronken, en natuurlijk de rolletjes erbij met de kniepertjes,  ( voor de prachtige traditie over de rolletjes en de kniepertjes zie de volgende link   ( http://www.nieuwjaarsrolletjes.nl/traditie.html) met de onvermijdelijke slagroom,
Natuurlijk moesten er de nodige nieuwtjes en verhalen uitgewisseld worden.

 Het voorgerecht bestond uit een heerlijke pompoensoep gemaakt door Rick en Chris, ik had dit keer Marokkaans gekookt vanuit de Tajine, een recept wat ik bij een oud leerling van Koerdische afkomst had gemaakt, die hier helemaal enthousiast over was, met couscous. Ondanks dat ik een groter Tajine had gekocht, en mijn hele fornuis had ingepakt met aluminium papier om een grote puinhoop te voorkomen, bleek dit niet effectief te zijn, het eten uit de Tajine is heerlijk maar het geeft me toch een zooi op je fornuis, tevens is het zo dat hij steeds overkookt dus ik word daar niet blij van daarna kwam het toetje van Frans, een prachtige ijstaart in de vorm van een champage fles, met slagroom en tevens met  party poppers. Hierin zaten dan een kroontje en ook meteen het spelletje wie ben ik.
Heerlijk gespeeld met elkaar.
 

De avond hebben we doorgebracht met het spel 30 sec, het blijft een hilarisch spel, het is lachen en genieten met elkaar. Zo is oud en nieuw zo fantastisch en leuk met elkaar dat ik het oprecht genieten vind.
 Om 0.00 elkaar natuurlijk een goed en mooi jaar gewenst om daarna te kijken naar het vuurwerk in alphen en ik moet zeggen ik ben onder de indruk, drie hoog in de herenhof en je hebt een prachtig schouwspel aan vuurwerk.. ik heb genoten, Dank jullie wel mensen in Alphen, volgend jaar graag weer en dan nog meer mooiere kleuren. Ik vind het vuurwerk van tegenwoordig trouwens zo wie zo al veel mooier.
Erg laat ben ik in bed beland met de wetenschap dat ik uit mag slapen zo lang als ik wil morgen.. en dat is een feestje...

Nu rest me nog maar 1 ding en dat is al mijn lezers en mijn dierbaren voor 2018 een geweldig mooi en voor al grandioos 2018 toe te wensen...




zaterdag 30 december 2017

jaar 2017

Terugblik over 2017 is wonderlijk. Het was een bijzonder jaar, met veel hoogte maar ook zeker veel dieptepunten.

Ik ga niet al te veel op de diepte- en hoogtepunten in al komen ze wel terug in deze blog omdat ik heb besloten het een keer op een andere manier te doen dan anders. Ik zal het via de bundels die uitgekomen zijn dit jaar doen. Gewoon aan de hand van de bundels die zijn verschenen in 2017, en dat zijn er veel.
Het zijn er zoveel geworden dat ik gewoon geen tijd heb gehad om de grote bundel van afgelopen jaar al af te hebben, deze zal dan ook verschijnen in begin 2018.

Naast alle activiteiten op het gebied van het schrijven van flarden, heb ik natuurlijk veel andere dingen gedaan, dagjes uit, reizen, film, theater, luieren, sporten noem maar op.. 2017 was voor mij een uniek jaar, maar dat is elk jaar weer..

De eerste drie maanden was ik druk met voorbereidingen voor de nieuwe bundel.
Tussendoor kreeg ik het bericht dat de man van een dierbare vriendin was overleden, dit raakt me enorm, mede omdat het zo plotseling was, ik heb voor haar twee bundels geschreven met flarden over afscheid nemen en verlies de eerste kwam uit in maart 2017)

( Deze flarden en andere flarden over het afscheid nemen, verlies, rouwverwerking, waarvan een aantal  in de bundel van 2018 staan,  zullen ze ook nog in  een speciale bundel komen te staan die uitkomt in 2019)

was je maar hier
(maart 2017/ voor een dierbare vriendin)
 was je maar hier
momenten
van beseffen
dat jouw stem
niet meer klinken zal
weten dat
ik nooit meer jouw
armen zal voelen
die mij omarmen
soms zou ik willen
dat ik alles
terug kon draaien
zodat we konden doen
alsof het niet waar is
was jij maar hier
om zo weer samen
het geluk
te omarmen


 Wazig verlangen
( april 2017/ vakantie Napels.)

 
wazig verlangen
verstopt
op  een plekje in mijn hart
daar waar niemand
het aanraken kan
mijn liefde voor jou
die mij niet raken mag
verscholen zit het daar
op jou te wachten
totdat jij mijn
hart durft
te openen om
voor altijd samen te zijn



Afscheid met stille woorden
( mei 2017/ n.a.v. het overlijden van de moeder van een dierbare vriend)
afscheid met stille woorden
hand vasthouden
kijken naar haar
die zo mij kent
de laatste schakel
van het verleden
dat langzaam
haar band loslaat
met het heden
zacht strelen
zachtjes praten
over wat was
maar niet meer is
afscheid waarin de woorden
van dank je wel
van het is goed geweest
gezegd worden
waarin de tranen vloeien
omdat de stilte
nu voor eeuwig is

Vage gezichten uit het verleden
(juni 2017/ vakantie London)
vage gezichten in het leven
dwalend door het leven
van deze tijd
zie ik ze soms voorbij schuiven
de mensen met de tekenen van
hun leven in hun gezicht gekerfd
met de tekenen van de dag
ik raak ze met mijn ogen aan
lees soms het verhaal
wat er ongeschreven geschreven staat
vang het soms in mijn gedachten
zodat ik ze een plek kan geven
waar ze hun verdriet
kunnen laten rusten voor altijd

Dapper een bewogen leven
(juli 2017/ deel twee voor die dierbare vriendin)


dapper een bewogen leven
geplaatst
omdat we de plek
van de vergeet-me-nietjes niet wilden vergeten
zodat we altijd wisten
waar het was
een stokje gewoon in de grond gezet
door de kleinkinderen
als merk
dan kom ik kijken
vertellen over onze
nieuw kleinkind
en ik zie ineens dat
aan dit takje nieuwe blaadjes ontstaan
ik zeg dan tegen mezelf
zie je wel
de familieboom
zal altijd verder gaan
ook al ben jij niet meer
om mij bij te staan
onze familieband
zal nooit vergaan

Verdrongen wereld
(aug 2017/ vakantie Berlijn)
verdrongen wereld
gedachteloos
loop ik door de straten te dwalen
waarin ik ineens
jou zie
die gevangen tussen twee werelden zit
waar je niet uit kan komen
verdwenen is de realiteit
van de liefde die je
niet meer kent
verdrongen wereld
van het heden
omdat je de waarheid
niet meer in jezelf vind

Vervagen van mijn jeugd
(sept 2017/ vakantie Parijs)
vervagen van mijn jeugd
de tijd van de lente en de zomer
verlaten langzaam mijn lichaam
steeds vaker zie ik de man
die ik geworden ben
die de herfst met al zijn kleuren
omarmt
die het leven nog meer lief heeft
dan hij ooit had
die zijn armen slaat om
de jeugd die in hem is
het vervagen van de jeugd
in de tijd is iets dat hij
steeds meer accepteert
begrijpt waarom dat is
zodat hij straks klaar is voor de winter
als de tijd daar rijp voor is

Kruipen uit mijn gevangenschap
(okt 2017/ vakantie Overijssel)

kruipen uit mijn gevangenschap
daar waar liefde
 liefde zou moeten zijn
bleek er meer haat en boosheid
dan ik ooit kende
ik werd stil
raakt mezelf kwijt in
dit samen zijn
gevochten heb ik om
los te komen uit dat wat ons samen bracht
ik heb nadat het gevecht volbracht was
mezelf weer hervonden
door gewoon in alle rust
als een vlinder die is ontpopt
de tijd te nemen totdat ik alles
weer helder zag

Spiegelend verleden
( nov 2017/ vakantie Marakesch)

spiegelend verleden
terugblik op het verleden
waarin de wegen
soms onbegrijpelijk waren
die ik heb gekozen
terugkijkend naar de keuzes
die ik maakte toen ik
onbezonnen was
zie ik inmiddels dat elke keuze
de juiste in mijn
leven was

En natuurlijk een klein tipje van de sluier van de nieuwe bundel 
Landschap van mijn herinnering
(jan 2018/ alg bundel over 2017)
de foto is een werkfoto omdat de kaft er nog niet echt is


landschap van mijn herinnering


soms verdwaal ik in
mijn gedachten
denk ik terug
aan de dagen
met zijn hoogte-
en zijn dieptepunten
ik raak ze even
heel teder aan
omarm elk moment
omdat uit alles wat mij
is overkomen
de mens
die ik nu ben
is ontstaan