Elk jaar ben ik blij, het is kerst en oud en nieuw, gevolg er komen kaartjes van dierbaren die mij na aan het hart liggen, er komen kaartjes van mensen die ik niet vergeten ben, mij ook niet vergeten zijn, maar die in mijn hart zitten en dezen laten het weer even weten dat ze er nog zijn.
Het is een feestje om de brievenbus elke keer weer open te doen en dan te genieten van de kaarten die er komen.
Alle kaarten zijn bij mij even welkom, al maak ik in mijn huis wel een klein onderscheid, de zelfgemaakte kaarten krijgen altijd een ere plek, die komen in een kaarten ophanger op de kamerdeur, de gekochte kaarten komen op de deur van de studeerkamer. Zo is de verdeling al jaren en het bevalt goed....
Echter nu is er iets nieuws, we worden digitaler met als gevolg dat we prachtige mails krijgen, prachtige foto's opgestuurd via app, via insta, via face book, maar ondanks dat ik erg van deze moderne tijd ben. Ik ben superblij me de e-books omdat ik dan kan genieten van veel boeken mee en heerlijk kan lezen in mijn bed zonder dat ik ingewikkelde houdingen hoef aan te nemen voor het omslaan van de blz die doe ik nu gewoon met mijn vinger en klaar. Al moet ik zeggen ik vind het niks die kaartjes, hoe lief ook bedoelt, via de mail, ik vind het zo kil, zo koud, ik wil een envelop open maken en dan verrast worden door de inhoud, door de kaart die speciaal voor mij gemaakt of is gekocht, waar nog met pen , al dan niet leesbaar, een naam op staat, waar een tekst staat, waar iets persoonlijks bij is.. waar moeite is gedaan voor mij. Dit vind ik zo belangrijk zeker in de afgelopen jaren waar wij steeds digitaler worden met als gevolg dat we steeds meer de waarde van het echte leven lijken te vergeten of te verliezen. De tijd voor elkaar, het moeite doen voor elkaar, het lijkt erop of de vriendschappen een tussendoortje aan het worden is.. wat ik jammer vind.. ik denk juist dat het gaat om dit simpele gebeuren, gewoon ene kaartje met de hand geschreven en op de bus doen.. de moeite die je doet voor je vrienden en alle mensen die je dierbaar zijn.. ik weet dat ik je dankbaar ben als ik er eentje krijg die je echt voor mij hebt gekocht en ook nog op de bus hebt gedaan, met postzegel...
Ik weet het is een kleine moeite om dit te doen, ik maak al jaren mijn eigen kerstkaarten en ik beleef er veel vreugde aan om steeds weer iets nieuws te bedenken en maken wat dat jaar zo voor mij speelde, of wat het juist uniek maakt. Al een heel jaar ben ik bezig met het maken van de foto die op de kerstkaart mag, ook het kadootje wat ik er bij doe ben ik soms al jaren mee bezig tot ik het vind.
Het is geen moeite het is gewoon waardering voor de mensen die mij dierbaar zijn daar is geen moeite teveel voor...
Om mijn standpunt in dezen extra te onderstrepen hier een reclame van de post. ik ben het er zo mee eens.. het was deze reclame die mijn ogen nog meer opende
Geen opmerkingen:
Een reactie posten