zondag 31 augustus 2014

Laatste vakantie dag..

 
Hoe kan je nou beter je vakantie afsluiten dan hoe ik het heb gedaan, gewoon alsof het nog niet je laatste dag is je ding doen met nog iets extras en dat heb ik gedaan. De wekker ging, want dat ben ik wel gaan doen trainen om op te staan door de wekker, en dan je bed uit al dan niet wakker, het maakt niet uit eruit is eruit. Eerst lekker een ontbijtje gehad en daarna naar Jawi om daar het get fit circuit te doen, de core, en daarna de Kettle bell. Tussen door kwam een oud collega naar me toe met de opmerking dat ik een veelzijdig persoon bent. Ze had ineens mijn site www.flarden.nl ontdekt en was verbaasd hierover. Ik vond dat een groot compliment. Na het circuit gebeuren, de kettle bell gedaan en dat is weer gaaf, veel dingen gedaan waar je echt technisch van groeit en dat vind ik heerlijk, al ben ik nooit zo van de techniek ik weet dat het nodig is. Daarna snel naar huis, tas in pakken om te gaan kanoen met een groep mensen van de sportschool. het heeft er nog even om gespannen in verband met het weer, maar toch we zijn gegaan. Ik had niet zo heel veel zin maar het was erg leuk. Het hele gedoe om in een kano te komen is aandoenlijk, maar ik moet zeggen het zit prima, op het moment als je je evenwicht hebt, en je zit nog goed, niets meer aan doen, alleen pendelen. Ik ging er natuurlijk met mijn grote slagen ineens heel erg hard, gevolg dat er een opmerking kwam of ik alleen wilde kanoenen en nee dat wilde ik niet, maar ik moest ff wennen dat het een solistische groepsactiviteit was. dus dat was ff schakelen. De omgeving is prachtig dat kan ik niet ontkennen, de kaart onduidelijk, ze wilden hem in eerste instantie in mijn handen stoppen ,maar aangezien ik zelfs nog verdwaal in mijn woonplaats leek me dit geen goed idee. Dus ik heb braaf geluisterd al moet ik zeggen , het was erg onoverzichtelijk allemaal, het was chaos omdat sommige bordjes niet goed aangeven hoe en wat, dus ja dan houd het op natuurlijk. Maar de route was leuk, al is het wel een nadeel dat je dus als je naar het toilet moet je niet kan, omdat uit en in de boot in je eentje niet handig is. Aan het einde van de toch kregen we een giga meer voor de kiezen met echte golven, ik had er zin in , nadat ik door de kleine slootjes, toch wel veel van twee walletjes heb gegeten er wel klaar mee was, ik wilde gewoon door. Dus de pendels uit en gaan, tegen de golven in en gaan, heerlijk even alles eruit halen. Heerlijk, bijna ging ik nog om in de boot omdat ik elegant mijn been weer in de kano wilde stoppen maar dat ging dus niet.. dus uiteindelijk wel een natte broek, maar ja niet geplast, sufferd dat ik was. Gelukkig waren we precies op tijd binnen voordat de bui helemaal los brak, eerst snel naar de wc, me snel even voorzien van een droge broek en dat heb ik heel erg onnetjes naast mijn auto gedaan in het volle zicht, maar het ging prima, en ach een onderbroek is een onderbroek toch, of ik nou in mijn zwembroek daar had gestaan of onderbroek wat maakt het verschil.. okey ik maak het verschil ha ha ha. Daarna heerlijk naar huis, om in bad bij te komen en lekker weer heel warm te worden, Wat was dit een heerlijke dag en afsluiting van de vakantie.. heerlijk

 

zaterdag 30 augustus 2014

the railwayman (film)

 
Gisteravond, als leuke opening van het film seizoen meteen maar met vriendin Els naar de film gegaan. Van deze film had ik een voorfilmpje gezien en dacht alleen maar die wil ik zien, omdat het gaat over oa trauma verwerking dus ik wilde hem graag zien om toch eens te kijken of ik er wat aan kan hebben. Sprakeloos hoe mooi deze film in elkaar zit, hoe diep de film je raakt, ik zat natuurlijk aan het einde, en ja het is een amerikaans einde, toch met tranen in mijn ogen.. de film zuigt je op en slokt je op.. ik vind het een aanrader voor een ieder, het is een film die je niet snel vergeet en die zo diep raakt.Prachtig
 
 
recensie van de film:
Regie: Jonathan Teplitzky | Cast: Colin Firth (Eric Lomax), Nicole Kidman (Patti Lomax), Stellan Skarsgård (Finlay), Jeremy Irvine (jonge Eric) e.a. | Speelduur: 116 minuten | Jaar: 2014

Het verhaal van The Railway Man, gebaseerd op de gelijknamige memoires van Eric Lomax, gaat over gebeurtenissen in de Tweede Wereldoorlog waar betrekkelijk weinig aandacht aan wordt besteed. Op nazi's wordt tot op de dag van vandaag nog gejaagd, maar Japanners konden met vreselijke dingen op hun geweten gewoon door met hun leven na de oorlog. Dat ze wreed waren tegenover hun krijgsgevangen, van wie de meesten aan de gevolgen van hun gevangenschap overleden, moest maar snel worden vergeten.

Eric Lomax weet als geen ander hoe wreed het leven als krijgsgevangene was onder de Japanners in de Tweede Wereldoorlog. Hij is een van de Britse soldaten, die na gevangen te zijn genomen in Singapore, de spoorweg tussen Thailand en Birma moet helpen bouwen. Het is vreselijk zwaar werk, waarbij de gevangenen compleet worden geïsoleerd van de buitenwereld. Om het moraal op peil te houden, bouwen Lomax en zijn maten een radio om te horen hoe ver de geallieerden vorderen. Wanneer de Japanners de radio vinden, zijn ze woedend. Lomax wordt gemarteld en verliest daarbij bijna zijn leven. Na de oorlog wil hij niet praten over wat hij heeft meegemaakt, maar de nachtmerries blijven komen en beïnvloeden zijn leven. Zijn vrouw Patti probeert hem zover te krijgen zijn ervaringen te delen, zodat hij ermee in het reine kan komen.

De film speelt zich afwisselend af in twee verschillende tijdsperiodes. We zien de jonge Lomax (gespeeld door Jeremy Irvine) tijdens de Tweede Wereldoorlog en de oudere Lomax (gespeeld door Colin Firth) pakweg dertig jaar na de oorlog. Beiden weten Lomax treffend neer te zetten, maar de andere acteurs zijn geheel miscast. Kidman probeert een muizig typje van middelbare leeftijd te spelen, alleen is ze te jong en charismatisch voor deze (kleine) bijrol. Maar de grootste fout van de makers is de casting van Stellan Skarsgård als Finlay, het legermaatje van Lomax. In de flashbacks is Finlay een Brit, na de oorlog is hij ineens veranderd in een Zweed. Skarsgård neemt niet eens de moeite om zijn Scandinavische accent te verdoezelen, waardoor elke scène met hem onbedoeld iets komisch krijgt.

Het beste deel van de film zit in de flashbacks. Deze zijn spannend met een scherp contrast tussen het prachtige landschap en de vreselijke dingen die de mannen meemaken. De gehele speelduur wijden aan wat Lomax als jongeman had meegemaakt, had een interessantere film opgeleverd. Het hedendaagse verhaal is namelijk te traag. De druilerige beelden van de oudere Lomax op het strand in Engeland blijven maar langskomen. De kijker heeft wel door dat hij niet lekker in zijn vel zit, maar de regisseur wil dit telkens benadrukken. Misschien om te verklaren waarom hij niet sympathiek overkomt, terwijl zijn vrouw zich in allerlei bochten wringt om hem te plezieren. De laatste scènes, waarin Lomax terugkeert om zijn martelaar te confronteren, zijn ronduit saai. Wat een dramatische climax had moeten zijn, laat je als kijker zo goed als koud. Het levensverhaal van Lomax heeft alle elementen voor een mooie film over het belang van vergeving, maar die potentie wordt nauwelijks waargemaakt.


oneliners (2014-24)


 hoe verder hij naar het Westen reisde,
hoe meer hij ervan overtuigd raakte dat
de wijzen uit het Oosten kwamen.
(Sidney Smith)

 Een jong meisje dat denkt is als een
jonge man die rouge gebruikt.
( Gotthold Epharaim Lessing (1729-1781)

Spijt is niet voldoende
inzicht zou beter zijn geweest
(Marnix Gijsen)

Dat de godsdienst een slecht geweten heeft,
blijkt wel uit het feit dat er zware straffen
worden gegeven aan wie er mee spot
(Arthur Schopenhauer)

Mijn oom drinkt er af en toe eentje om zich op
de been te houden. Soms houdt hij zich zo goed
op de been dat hij geen poot meer kan verzetten
(George Gobel)

Verjaardagen zijn goed voor je gezondheid.
Studies hebben aangetoond dat wie meer
verjaardagen heeft, langer leeft.
(Facebook)

Ervaring doet men meestal op uit onervarenheid
(Joop Goudsbloem)

Benader iemand zoals hij is en hij zal
zo blijven. Benader hem zoals hij kan worden
en hij zal veranderen
(Johan Wolfgang von Goethe)

Een glimlach om een nederlaag
is een eindoverwinning
(Bertus Aafjes)

Raap telkens wanneer je valt iets op.
(Oswald Avery)

vrijdag 29 augustus 2014

Apenheul

 
Vandaag was het dan zover, met de vrienden Frans, Christian, en Rick, gingen we naar de Apenheul. Via vriendin Yvonne, had ik een deal gesloten, zij had een kaartje gewonnen bij de vriendenloterij, en ik had een andere prijs, die ik liever niet had, we hebben geruild. Zo kon ik dus de drie kornuiten verrassen met een leuk uitje naar Apeldoorn. Inmiddels zijn vriend Frans en ik daar kind aan huis, ze leggen nog net niet de rode loper uit maar het scheelt niet veel. De nacht voordat we naar de Apenheul zouden gaan ben ik bij vriend Frans wezen slapen, dit is veel handiger in verband met de reistijd en met het hele gedoe wat je anders hebt en het heen en weer reizen. De ochtend begon met een heerlijk ontbijt en wij onderweg waar we bij de Apenheul de vrienden Christian en Rick zouden ontmoeten. Onderweg natuurlijk al regelmatig appjes gestuurd en tot mijn stomme verbazing komen ze ons ineens voorbij rijden, wat natuurlijk erg grappig is. Bij aankomst, meteen door naar de kassa, en naar de afdeling koffie met gebak. Dat moet natuurlijk als eerste, daarna zagen we wel weer. Na de koffie en gebak door naar de beveiligde aap blijf met je klauwen van mijn spullen af, en daar in onze kostbare spullen gestopt. Lopend door het park is het eerste gedeelte eigenlijk erg leuk, omdat je dan inderdaad aapjes op je kan krijgen en het gewoon leuk is ze te zien. Gaandeweg het park, en het is een heel groot gebied, viel het me uiteindelijk wat tegen. Het park is prachtig, je loopt er heerlijk rond door een mooi stuk natuur, maar de apen die er zijn, die je kan zien vallen tegen. Voor mijn gevoel waren er meer apen in de Beekse Bergen. Nadat we twee uur hadden gelopen zijn we met elkaar naar het restaurant gegaan om lekker wat te eten.  ( sorry Marijke geen foto) Ik had een veggie broodje, een broodje met gebakken groente, met kaas en een ei, heerlijk. Daarna met elkaar door het park gelopen, geweldig, we zijn natuurlijk heel enthousiast de uitkijktoren beklommen, en dat was genieten. Natuurlijk hebben we overmoet en besloten we als jonge honden het natuurpad te volgen waar we herten en wilde zwijnen zouden zien van 5,9 kilometer. Dat moet geen punt zijn vonden we. Het was een heerlijke wandeling door een natuur gebied, met veel modder en bordjes vol educatieve teksten die je in het begin nog braaf leest maar uiteindelijk niets mee doet, okey 1 bordje hebben we omgedraaid.  Na de lange wandeling besloten om het mooie Apeldoorn maar te verlaten en te gaan eten in Reewijkerhout, omdat het een heerlijk restaurant is en waar je ook heerlijk kunt zitten. In twee auto's erheen met natuurlijk steeds elkaar weer even in halen en dan weer verder. Bij het restaurant aangekomen hebben we heerlijk zitten eten, en natuurlijk hebben we grappen en grollen gehad, vreselijk veel gelachen en zo ontspannend als het maar kan genoten van alles Ik kan eigenlijk alleen maar zeggen dat we een geweldige dag hebben gehad en hebben genoten. Na het eten heb ik Frans nog even terug gebracht naar Capelle en daarna ben ik heerlijk in mijn tempo naar huis gereden, en thuis natuurlijk de foto's gekeken en na zitten te genieten dat ik zulke geweldige mensen heb om me heen waar ik zoveel leuke dingen mee doe heerlijk Wat een mooie afsluiting van maar 7 weken vakantie.
 
 

 

  
 


donderdag 28 augustus 2014

ik verloor al voor ik begon (flard)


ik verloor al voor ik begon

dag liefste
de ogen zijn gesloten
de klank van woorden
zijn verdwenen
het vermogen om
elkaar te raken
is niet eens begonnen
we wisten beiden
hoe graag we
elkaar ook mogen
hoe lief we elkaar
ook vinden
we verloren al
voordat we begonnen
omdat de kloof
tussen ons
te groot is
om te dichten



woensdag 27 augustus 2014

in de Tropen en Istanbul

 
Deze dag was wel erg bijzonder, eindelijk is mijn langverwachte wens, in vervulling gegaan, De hele zomer eigenlijk op een houtje gebeten, maar wel heel zinvol besteed, met vrienden bezoeken, met dagjes uit, twee bundels die zo goed als klaar zijn, en noem maar op, en nog steeds tijd te kort voor mijn gevoel. Maar goed, het is gelukt, het geld dat gespaard is kan nu goed en zinvol besteed worden, de reis naar Istanbul, is eindelijk na een hele lange zit bij de D-Reizen geregeld, ik ga naar Istanbul,  en ik heb er zin in, een stad dat ik heel graag wil zien, om de mensen die er wonen, om de sfeer, om alles, dus ik ben er klaar voor. We vliegen met Turkisch airlines en die hebben nog dat je gratis bagage mee mag nemen, mijn dag kan niet meer stuk.   Okey de verhalen die vriendin Kitty over haar ervaring was met het vliegtuig van Turkisch airlines dat het wel erg rammelde, 5 jaar geleden, vergeet ik maar even, dus dat komt vast wel goed. Het is immers 5 jaar geleden. We zijn na het regelen van deze reis, 3 uur later, op de interliner gestapt om naar Amsterdam te gaan, ik wilde zo graag naar het Tropenmuseum met vriendin Kitty, omdat ik vind dat ze daar moet zijn geweest, een prachtig museum, waar in mijn herinneringen prachtige dingen staan en het mooie is je mag overal bijna aanzitten, je loopt door straatjes die nagemaakt zijn, je zit in een echte nomaden tent, je komt in een cafe uit Cuba en noem maar op, het is prachtig je ziet deuren uit Marokko en noem maar op, alles is er en zo mooi en leuk. de tentoonstelling over de fotos van national grafic, was bijzonder zeker omdat ze dat meisje hebben opgezocht uit Afganistan die ooit op de voorkant stond. Er zaten prachtige fotos tussen,. Daarnaast een tentoonstelling over de vouw kunst uit japan met de kraanvogel, en die hingen er dan ook, prachtig een vlucht kraanvogels die je kon zien en bijna kon aanraken. maar net niet dus. Daarna nog naar Tropenmuseum junior geweest en daar kon je kijken naar een tentoonstelling over hergebruik van plastic, en ik moet zeggen ik heb daar met open mond staan te kijken, kralen gordijnen zijn gemaakt, zelfs een vloerkleed van plastic doppen, gordijnen van onderkanten van plastic flessen, zelfs een hele bank, een stoel en lamp en die stoelen zaten heerlijk de bank ook, niet eens zo hard als ik dacht dat hij zou zitten, prachtige dieren van de flessen gemaakt, kortom zo leuk en zo mooi, ik heb er genoten,. Omdat we al laat in Amsterdam waren hebben we besloten om terug te gaan naar het museum, we zijn op schiphol lekker gaan eten en daarna met de interliner naar huis  wat een prima onderneming  is en ook goedkoper dan met de auto en zeker net zo leuk en rustgevend... kortom dat is voor herhaling vatbaar. Ik kan een ieder het Tropenmuseum aanraden, ook met kinderen. Al is een museumjaarkaart wel handig ik vind 19 euro nog al en bedrag om even naar een museum te gaan namelijk.
 
 

   

 


dinsdag 26 augustus 2014

het Loo

Al heel lang afgesproken, en eindelijk konden we, vriend Frans en ik gingen naar Het Loo, om de tentoonstelling Grace Kelly, prinses en Stijlicoon. Op maandagavond ben ik al in de auto gestapt om na een vergadering in Delft meteen door te rijden naar het prachtige plaatsje waar Frans woont, om daar de nacht door te brengen zodat we meteen met elkaar dinsdag na het Loo kunnen en ik niet eerst vanuit Huis naar Frans moet en dan weer dezelfde weg terug om naar Het Loo te gaan. We hebben de Tom tom ingesteld en zijn gegaan, heerlijk onderweg naar Apeldoorn, natuurlijk onderweg vreselijk veel zitten te kletsen, daarna heerlijk rondkijken en beseffen dat het helemaal niet ver is naar Apeldoorn. Het voelt altijd een eind maar dat is het niet. De weg vanaf de snelweg is wel even afzien door het groen, maar dat Frans een hertje zag maakte heel veel goed. Bij aankomst, en ja ook bij Frans begint het te komen, eerst naar het toilet om toch onze geursporen achter te laten. Daarna naar het paleis gelopen, Ik moet zeggen toen we er net waren was het gehalte grijze haren, rollatros en veel langzaam verkeer op de weg, enorm maar daar kom je overheen en langs, later waren er gelukkig veel jongeren ook, dus we zaten mooi in de middenmoot kwa bezoekers. Het paleis is schattig, genieten van de kamers, zeker de badkamer van Wilhemina met de Stortdouche en de eerste kraan die van bad naar douche kon veranderen, de opstapjes naar het bad geweldig. Ik heb er eindeloos lang staan kijken voor mijn gevoel of kwam het misschien door die mevrouw die met een koptelefoon heel duidelijk ons ineens ongevraagd alles ging uitleggen en vertellen, waarbij ik dacht wegwezen, maar ja soms blijf je vriendelijk knikken en kijken.. of zo. ik weet het niet. Uiteindelijk konden we ons losmaken van deze mevrouw en dus zijn we verder gaan kijken naar de kamers, de kabinetten en noem maar op Wat ik erg grappig vond maar ook bijzonder dat elke koning of koningin in het loo een eigen kabinet heeft gehad, zo gaaf en grappig. Natuurlijk zijn we even in de kapel geweest waar Koningin Wilhelmina heeft opgebaard gestaan en dat er 4 puniases in de grond zitten waar de dodenwachters stonden en moesten staan gezien zo leuk vond ik dit. Het paleis was prachtig om doorheen te lopen. Daarna zijn we een heerlijk broodje gaan eten en door naar waar we eigenlijk voor kwamen namelijk de tentoonstelling over Grace Kelly, en wat prachtig is deze tentoonstelling met heel veel kleding die ze heeft gedragen, haar stijl, je ziet hoedjes en je denkt dat ziet er niet uit en dan zie je haar met dat hoedje op een foto en ineens is het een prachtig hoedje. De tentoonstelling is echt gericht op haar leven en haar kleedstijl geweldig een aanrader. Nadat we de tentoonstelling hadden doorlopen zijn we nog de tuin in gelopen en dat is mooi en goed onderhouden heerlijk. Uiteindelijk langs de bijgebouwen met wat dingen die wij niet zo interessant vonden, zoals de bloemen en de ridderorders en noem maar op , langs de stallen met de rouwkoets van Wilhelmina, en ander voertuigen van het koninklijk huis, kortom het was prachtig. Samen besloten we om weg te gaan en met de auto terug naar huis. In het dorpje waar Frans woont zijn we eerst even lekker gaan eten bij de plaatselijke chinees, met Indische inslag en dat was heerlijk.  Daarna Frans thuis afgezet en ben ik naar huis gereden, nog even langs de sportschool om na het sporten te ontdekken dat kennelijk de gebakken banaan  niet echt lekker is voor een tweede ronde.. kennelijk was dat niet helemaal goed of zo..  maar dat mag de pret niet drukken, vrijdag weer naar Apeldoorn maar dan gaan we naar de Apen... nu al zin in











maandag 25 augustus 2014

Kamperen....


Ik zie dit plaatje en meteen ben ik terug in mijn jeugd. Mijn ouders hadden het kamperen ontdekt, met een echte tent, je kent ze wel een 4 persoon bungalowtent, en daarmee gingen we dan een paar weken weg. Het scheen in die tijd het geweldigste van het geweldigste te zijn. Ik herinner me plekken waar ik nu nog niet dood gevonden wil worden, en wat we daar deden ik heb geen idee, laat staan hoe ik me daar als kind met mijn broer vermaakt heb. Het was in ieder geval wel erg bijzonder allemaal. Ik zie onze blauwe bungalowtent met nog een ouderwets gascomfort, met gasfles, een lampje met kousje, staan. De stoelen die altijd te wankel waren, die nooit echt lekker zaten, en het ongemak van als je naar de wc moest. De plekken die mijn ouders uitkozen waren altijd ver van de toiletten, want dat stonk zo, en altijd dicht blij plekken, en hoe ze dat deden is me een raadsel, dicht bij een muggenplaag. Dus de azaron en noem maar op werd veelvuldig ingepakt en meegenomen.  In de tijd dat wij nog gingen hadden we zon echte katoenen tent, met van die buizen die altijd in de war raakten en hoe goed je ze ook merkte, het ging mis, omdat je nooit wist welke stang waar hoorde. Na veel gedoe en gemopper, en altijd hulp van mensen die al op dat veldje stonden, stond dan eindelijk de tent. We gingen uitpakken, de slaapcabines erin, het luchtbed opgeblazen met zon ouderwetse voetpomp, daarna de slaapzakken,  de stoelen en noem maar op, het was altijd een heel gedoe. Als je het met nu vergelijkt, de lichtgewicht tenten en matjes etc, terwijl toen was alles loodzwaar en niet te tillen, de luchtbedden waren van een kwaliteit dat je ze nog ging plakken als ze lek waren, uren tobben en zoeken naar het gat. Als het regende was het helemaal een feest. Mijn vader en moeder gingen al ver in het voorseizoen naar een plek waar ze wilden gaan kamperen kijken, en op diverse campings kijken of het wat was, en als ze een mooi plekje vonden, werd die meteen vast gelegd en daar zouden we dan 3 weken staan. Ze hadden de schone kunst om niet te kijken naar hoogte maar altijd naar hoe mooi het uitzicht was, met als gevolg dat we altijd in een soort van gat stonden, en altijd, want ja je wilt wel vrij zitten, met de ingang naar een stuk bos waar je niets kon zien, en dus ook niet te zien was, en het uitzicht was altijd aan de andere kant. Maar we gingen kamperen en het zou genieten worden.. nou niet dus. Als het regende, ging mijn vader, heldhaftig naar buiten en begon geultjes rond de tent te graven.. waarom heb ik nooit begrepen, omdat het water altijd toch naar het laagste gedeelte stroomt en juist daar stonden wij, en altijd zo met onze slaapgedeelte juist daar, zodat we toch een soort van waterbed kregen in de loop van de regenbui. De tent begon ook altijd te lekken, en dan kwam altijd de opmerking van zit niet tegen het doek als het regent dan gaat hij lekken en het lekken was altijd op plekken waar wij niet bij konden en ook niet bij zaten. dus dat was bijzonder. We hebben heel wat pannetjes water opgevangen en naar buiten gebracht waar het water nog harder door naar binnen stroomde. De luifel die later kwam, was ook altijd een doffe ellende, we hadden dan eindelijk de tent staan, en dan kwam het, de luifel moest er aan dat scheelde ruimte, dat klopt maar als je je tent zo opzet dat er geen ruimte meer is voor de luifel, want ja je wilt wel vrij zitten dus zo dicht mogelijk bij de bossen.. met als gevolg.. juist de hele tent weer verplaatsen met elkaar... Kortom het kamperen was een feestje... maar ik vraag me nog steeds af hoe we dat deden in een oude renault 10 met vier personen, met alles mee zonder imperial, want dat vond mijn vader niks, dat was niet goed voor het benzine gebruik, dat werd te hoog, dus alles in de auto maar hoe, als ik nu al een weekje weg ga
heb ik al te weinig ruimte in mijn auto, terwijl ik toch alleen het noodzakkelijke meeneem..

visje visje in het water


Ach ik kan het niet laten, een vriendin van mij was druk met het verzorgen van de goudvissen van haar kleinkind, en ze heeft het perfect gedaan hoor, ze zorgt echt goed voor die beesten, maar ja, ze moesten terug. Haar dochter had gehoopt dat ze de vissen zou willen houden, maar nee dus, ze was ze zat, ze heeft een hekel aan vissen, maar dat laat ze natuurlijk niet blijken, dus ja de vissen gingen terug naar de rechtmatige eigenaar. Ik zat afgelopen zondag bij haar, en ik wist dat ze op vakantie ging, dus ik dacht ik ga haar zondagavond net voor vertrek nog even plagen... In Utrecht in één van de vele leuke winkeltjes vond ik van die heerlijke kleine rubberen goudvisjes, dus dat was het begin van het snode plan.. ik heb zitten te denken hoe krijg ik die visjes nu zo dat het net lijkt of ze echt zwemmen, dus ik puzzelen, en aan de slag, gezocht in mijn lotuskoffer, want daar had ik, wist ik nog haakjes en visdraad dus dat kon ik wel gebruiken, Terwijl ik door de kringloop struin kom ik en glazen vissenkom tegen voor nog geen euro, daarbij was het probleem hoe laat je die vissen lijken of ze zwemmen in plaats van dat ze gewoon dobberen boven in, dus ik weer aan de slag en ja hoor, ik vond een leuk soort van steenachtig iets met gaten, dus daarin met en kromme naald visdraad gemaakt en de visjes vast gemaakt, ze hebben een behoorlijk naald in hun buikje maar dat mag de pret niet drukken, voor de visjes minder leuk maar voor mijn lol wel perfect.
Even langs de sloot gelopen wat eenden kroost eruit gevist en wat steentjes gezocht op het kerkhof, sorry, en klaar was het cadeau die  met een brede lach zou worden aangeboden, met een blik erbij van kijk speciaal voor jullie gekocht, en dan ook nog zeggen dat je vergeten bent om visvoer te halen.. kortom ik hoop dat de grap slaag en ach anders heb ik al genoeg gehad aan de voorpret, hieronder dan het resultaat
ik vind dat het erg geloofwaardig uitziet. Dat het geloofwaardig eruit zag bleek wel toen ik er mee bij haar kwam, ze keek zei niets , ik ken haar ze wil vooral niet ondankbaar overkomen, dus met gespeelde blijheid en dankbaarheid nam ze het aan. Ze zette het op de tafel en keek, en begon ineens keihard te lachen 
, ze had het door. Ze was zo blij dat het nep was.  Nu de volgende plan opgezet, haar man die laat thuis kwam van zijn werk, die keek, zei alleen wat is dit? En  ik meteen dat ik dit had meegenomen voor zijn vrouw voor wat aanspraak, hij zei niets maar keek wel heel verbaasd , maar wederom heel vriendelijk met een zuinig dank je wel. Niets meer over gezegd alleen dat ik voer was vergeten te halen dat hij dat nog maar even moest doen maandag. Dat kwam wel goed werd er met een zuinig mondje gezegd. Ik weg om later te horen dat inmiddels manlief er ook achter was en ze hadden samen vreselijk gelachen om deze grap en ik nog meer... 



zondag 24 augustus 2014

surprise bootcamp

 
Er zijn zondagen dat ik het wat rustiger aandoe, maar dit keer dus niet. Ik had mijn ernstige twijfels of ik het wel moest doen, ik ben nooit zo van de surprise dingen maar toch, soms moet je dingen in je leven gaan doen waarvan je misschien achteraf zegt het was het waard om te doen, of dit doe ik nooit meer. Gelukkig ben ik van het kaliber, die eerst denkt wat doe ik, maar dan ineens denkt wat gaat het lekker en ik geniet dan extra. Deze ochtend ging de wekker en ik dacht alleen maar ik wil uitslapen ik wil dit niet, maar nadat ik me uit mijn bed had geworsteld en ik zover was dat ik even op de compu ging kijken en bovenstaande plaatje zag, dacht ik alleen maar dit ga ik doen, wat kan mij het schelen.
Mijn spullen gepakt, eerst nog even het get fit circuit gedaan, en hoewel het circuit beloofd dat het get fit heet, ben ik toch buiten adem en word ik tijdens het circuit niet fit om eerlijk te zijn, daarna is het herstel wel sneller dus dat scheelt. De core nog gedaan, daarna naar de surprise bootcamp, en het was heerlijk. Het begon met eerst opwarmen, met simpele oefeningen, daarna met elkaar rennen, ik ben zo tegen hardlopen maar het hoort erbij, dus je doet het. Na het hardlopen kregen we de opdracht om in groepjes van 2 een aantal oefeningen te doen en dan terug te rennen en dit een paar keer achter elkaar aan,.  daarna door naar het gevreesde parkje, waar we na een paar been oefeningen, 25 squats, dat 7 keer, dus ik denk dat ik morgen erg vermoeide benen heb, maar goed het is niet anders, er is mee te leven. Daarna een paar oefeningen in 4 tallen.. door naar het strandje waar we wat met een kettle bell en een touw gingen doen, met planken en squats, kortom heftig en intens, en ineens ging het licht bij mij aan, het was een voorbereidende bootcamp voor de mudmasters.. waar ik ooit nog een keer aan mee wil doen, maar nu nog even niet. 6 kilometer moet ik kunnen en ik wil er dan ook voor gaan, als een soort van persoonlijke kroon op mijn sportweken. Dat doen we volgend jaar in maart of september, dat word mijn nieuwe doel dit kunnen doen volgend jaar en erg fit er voor zijn. Nadat we dit hadden gedaan op het strand kwam inderdaad het gevreesde moment dat je dus het water in moet en dan je moet rennen en door het water moet klauteren en noem maar op, kortom dat was ff afzien maar wel heerlijk om te doen, twee keer het rondje en door het water klauteren en genieten, elkaar helpen heerlijk is het dan. Daarna tijgeren op het strandje door het zand, jump squats, en daarna weer tijgeren, uiteindelijk sit ups... en daarna nog een keer terug, en ik geloof dat ik behoorlijk onder het zand zit, en het schuurt zo heerlijk maar het was genieten. Wat een heerlijke ochtend was dit. Terug moesten we rennen naar Jawi waar we dus werden ontvangen met koffie en thee. Ik ben eerst maar even gaan douchen omdat ik dat belangrijker vond, omdat het ook warm worden is, want het is wel koud zo in het water en erna maar heerlijk en genieten... Ik verheug me nu al op de volgende speciale bootcamp.


ook gedaan opdrukken.. push up heet dat
 
juist hier door heen dus,


niet gedaan in deze vorm maar we doen het wel


zaterdag 23 augustus 2014

stil strijk ik dan (flard)






stil strijk ik dan

zijn tranen zijn niet te stelpen
onze zoon zo vol verdriet
omdat zijn opa niet meer is
ik kijk hem aan
raak zijn donkere haren aan
streel zijn gezicht
laat hem huilen
hartverscheurend
omdat hij beseft
dat hij zijn beste vriend mist
ik strijk stil zijn haren
luister naar de muziek die komt en gaat
die mijn vader zo mooi vond
ik huil diep van binnen
grote dikke tranen
onze zoon ziet ze niet
alleen jij mijn lief
van niet voor heel even
kent me beter dan wie ook
jij raakt mij aan strijkt met je hand
langs mijn gezicht
langs de denkbeeldige traan
slaat je arm om me heen
we huilen samen
twee vaders met hun kind
om de vader die niet meer is

uit de bundel: Achtergebleven met lege handen 2014

vrijdag 22 augustus 2014

haarlem...

 
De voet ging vandaag met sportmaatje en vriendin Yvonne, naar  Haarlem. we hadden dit afgesproken omdat het weer in Nederland niet altijd de zon geeft die hij beloofd, dus ja dan maar naar Haarlem en ik had al heel lang het Teylersmuseum op mijn verlanglijstje staan, dus dat hebben we gedaan vandaag. De heenweg met de auto ging prima, een parkeergarage zoeken geen punt, alleen is het soms wat vaag aangegeven maar dat zal wel bij Haarlem horen. Daarna zijn we samen door de regen, ja hoor in Haarlem ook bakken water uit de lucht alsof het gratis was en niks kost. Dus wij gingen ervoor zoals het hoort. We hebben heerlijk  lopen dwalen door Haarlem, en wat zijn daar prachtige geveltjes te zien, wat een mooie huizen ook,. Onderweg kwam de voet zijn familievoet tegen op een voetstuk, en vond eigenlijk ook dat hij daar zou moeten staan. De oudste apotheek zo mooi van binnen, en orgineel, en dan ook nog het oudste museum waar ik dus vandaag de voet zou laten kennismaken met een stukje cultuur wat ik nog niet ken. Het museum is in een prachtig gebouw gevestigd, in het museum zijn heul, heul lees heul veel fossielen te zien, het mooie is wel dat alles nog met een oud handschrift is geschreven, de tijd heeft er stil gestaan, een kikvorsch staat er, prachtig, dit. Ook ergens onder de tafel ligt een groot stuk steen alsof ze geen plek hadden en iets hadden van leg dat maar een neer daar, en het is nooit weggehaald. De spiegel waarin je jezelf een hand kan geven, de fluister bollen, waarmee je van de ene kant van de kamer naar de andere kant van de kamer kan communiseren zonder dat je hoeft te schreeuwen, maar heel zacht fluisteren en je hoort elkaar. Grandioos, We hebben ook een voorstelling mee gemaakt over de sterren, daarbij moesten we via een ingang, een koepel binnen en daar konden we onze rug gaan liggen om te kijken naar een voorstelling in de lucht.. ik denk dat het niet zo moeilijk is wat er gebeurde, ik lag vannacht om half 3 in bed en was voor mijn doen veel te vroeg op dus ja ik viel in slaap, ik werd wakker van mijn eigen gesnurk.. dus ja ik heb wel het nodige gemist maar mijn dromen waren toch leuker, denk ik. Daarna even het museum door, en het is klein, er zijn niet veel dingen of zalen , maar het is wel een museum waar je een keer moet zijn geweest. We zijn onderweg nog even het alleroudste hofje van Haarlem binnen gelopen het begijnenhofje, en daar zie je wat foto's van hieronder. De meest leuke foto vind ik wel, dat de oude huisjes door veel oude mensen word bewoond en dat je dus onder een afdak een scootmobiel ziet staan en een rollator geweldig. Na het bezoek aan het museum zijn we samen door Haarlem gaan dwalen maar de regen is dan toch wel een beetje een spelbreker, ik wilde mijn voet de vrijheid laten blijven voelen, dus ik heb de meegebrachte gevangenisschoenen maar in de tas gelaten.  Daarna zijn we heel lekker bij de trendy restaurant jettys wat gaan eten, Yvonne een broodje met geitenkaas, mijn bestelde broodje met bijzonder eitje, werd plotseling veranderd in een uitsmijter, maar wel erg lekker. Na het eten zijn we samen naar de auto terug gegaan en weer naar huis. Het was een heerlijke middag zo en genieten.
 
beeldje in het hofje
 


voet in het hofje
leuk lampje