zaterdag 29 februari 2020

Sir are you alright??????

Weer in London, het gebeurde me vorig jaar al een keer in Groningen, ook in London, en nu weer in London...

Ik heb me suf gepiekerd waarom men mij dat vraagt, mede omdat ik er voor mijn gevoel heel normaal uitzie, geen gekke dingen doe.. 

Maar waarom steeds die vraag......

Totdat ik me realiseerde, dat ik vaak loop te zingen, ik denk dan dat ik dat in mijn hoofd doe, maar kennelijk zing ik hardop... 

Sterker nog ik denk zelfs dat ik in mezelf loop te praten.. tel daarbij op dat ik soms als een kip zonder kop rondloop, zeker in een museum, wat ik niet ken, waar ik wil kijken naar kunst, maar dan een zaal niet kan vinden,  dan zeg, waar is die zaal toch, deze is het ook al niet..

Excuus hiervoor ik woon natuurlijk al heel lang alleen.. dus ja dan ga je in jezelf praten, intern overleg noem ik dat vaak.. en nu ik geen katten meer heb valt dat ook op bij de buren etc...maar ja die kennen me.

Ik realiseer me ineens. dat ik kennelijk, dank zij de reclame over wat te doen met mensen die dementeren als je ze ziet lopen, denk ik dat ik door sommigen nu zo word gezien.. dus dat ze denken dat ik de weg kwijt ben.... ik denk wel dat ik nog steeds 20 ben maar ze zullen wel denken dat ik ouder ben.. of zien.. of ze denken dat ik gewoon niet goed ben in mijn hoofd....

Kortom ik denk dat ik als ik dat wil voorkomen maar een mondmasker moet dragen.. dan valt het minder op en denkt men gewoon niets als ik langsloop alleen daar loopt weer zon iemand met zon ding.. hij weet toch wel dat dat niet help... 

Kortom daarom bovenstaande plaatje, dan wil ik hem natuurlijk wel in stijl, in mijn eigen kleur.. anders ziet het er zo dom uit..


vrijdag 28 februari 2020

De tranen van Eros


Elke vakantie proberen Marlous en ik elkaar echt even een dag te zien, even samen praten en genieten van elkaar. Dit omdat we op school daar niet aan toekomen helaas, vandaar dat we dat maar zo doen
We hadden al bedacht dat we een lekkere wandeling zouden doen door Utrecht en dan zo in het museum te belanden voor de de tranen van Eros.

Wij onderweg natuurlijk, inmiddels had ik al ontdekt dat ik vergeten was om mijn kaartje terug te stoppen in mijn fototoestel, dus dan maar foto's met de telefoon. die heb je tenslotte altijd bij je dus dat is dan handiger..


We hadden om 13.00 afgesproken en zo gezegd zo gedaan, Marlous was om 13.00 op het station en we zijn lekker gaan wandelen..  het was nat en koud maar dat maakte het ook wel lekker.
We zijn het museum in gelopen, wel vervelend tegenwoordig dat je met je museumjaarkaart  vaak een toeslag moet betalen, daar baal ik erg van, maar ja dat is al in the game.

het was al een belevenis om een kaartje te bestellen ,de verkoper kreeg met moeite het woord erotiek uit zijn mond.. wij hebben er vreselijk om gelachen samen.. maar het werd daardoor wel een stuk spannender ook... 

Wij de tentoonstelling in, er zaten hele mooie stukken tussen, waar we dan ook echt van hebben genoten door er naar te kijken, te  bespreken omdat je er vaak meer in kan zien dan alleen maar dat schilderij. erg gaaf en mooi om dat zo te zien

Toch merkten we dat we allebei behoorlijk de slappe lach kregen gewoon om de hele sfeer die er hing, mede door de onhandigheid van de verkoper die het woord erotiek bijna niet uit zijn strot kreeg..  op eens zei Marlous wat toch een mooie blauwe muur.. nou je kon mij opvegen..  heerlijk dit

toch gaandeweg de tentoonstelling werd het steeds grover en steeds harder. Er waren sculpturen bij wat ik nou niet meer echt mooi vond qua beeld, maar meer dacht waarom?
Het werd steeds meer richting het sm getrokken. vooral steeds extremer naakt dat ik het niet meer vond passen op de een of andere manier, niet dat ik niet veel gewend ben, integendeel, maar de tentoonstelling had het niet nodig om het zo extreem te maken vond ik

Toch blijft het eerste gedeelte een aanrader om te gaan zien.





















donderdag 27 februari 2020

london feb 2020 dag 4

Inpak en vertrek dag vind ik altijd een klotendag hou niet van mijn eigen zooi op te ruimen. Wordt tijd voor een vriendje die dat leuk vind en voor mij doet 😀😀 grapje

Maar goed geslapen , ergens ook blij het gevecht met de douche is afgelopen, groot voordeel, ik hoef niet meer heen en weer te springen in een badkuip om nat te worden. Heerlijk. Het is een bad net een vaste douche, geen handdouche, heb ik de pest aan. Als je van laag naar hoog wil dus dat het water ui de douchekop komt dan krijg je altijd een plens koud water op je kop.. gevolg je haar is nat, dat is al balen. Maar ook dat je meteen koud bent... pas deze ochtend toen ik klaar was douchen bedacht ik me ik kan dat knopje ook met mijn voet doen... beetje water eroverheen is niet erg, want een koud en nat been is minder erg om die te fatsoeneren. Dat is ff een handdoek er overheen... dus beetje laat eigenlijk. Maar kan natuurlijk ook gewoon naast het bad gaan staan knopje omhoog of omlaag.... goh dat ik dat allemaal nu pas bedenk... bijzonder handig.

Daarna me in min skinny jean gehezen keurig zwart natuurlijk, mijn reis kledij aan, en we konden ontbijten, ik was er klaar voor. Ontbijt is Engels, dus kwark met vulling  en rood fruit uit de diepvries, helemaal goed. Daarna twee toast met ei en tomaten en jam.. maag is gevuld.. we zijn klaar voor de dag. Laatste keer op de gehuurde toilet, en afsluiten Lets go.we gaan eerst een stukje lopen in de natte sneeuw van London, Londen krijgt het koud nu wij gaan. Maar ik zorg voor nieuwe warmte in de zomer als ik hier terug kom om bij erwin te zijn.

Nadat ik mezelf had hervonden in mijn toilet tas. Ik alles in de koffer had gegooid, want alles gaat toch in de was dus geen probleem., Check check van de kamer was ik klaar voor vertrek, moet zeggen dat de muziek van de musical ook zijn werk doet heerlijk.

Naar het British museum, Susan wilde graag de steen van Rosetta zien omdat hij waarschijnlijk terug gaat naar Egypte. Dus nu was de kans er nog om hem te zien. Aangezien ik deze steen al tig keer heb gezien en aangeraakt met mijn fototoestel besloot ik om de expositie Troy te gaan bekijken. Afspraak was 11.30 bij de leeuw. Helaas toen ik het extra kaartje hier voor wilde kopen bleek dat er een time slot was 11.30 pas toegang, geen probleem er is genoeg te zien en te bewonderen om te genieten. Dus  dat maar gedaan.. om half 12 stond ik op de afgesproken plek. Wilde nog even thee bestellen maar helaas lukte dat niet, men was wat traag, heel traag, dan maar zonder thee de straat op. Tenslotte gaan we zo naar het vliegveld .

Na het museum rustig naar het hotel gelopen waar we de bagage op hebben gehaald, koste wel 1 pond maar ach voor twee koffers een koopje.. en laat ze wat verdienen wat maakt dat uit..Daarna lopen door de stad naar een speciaal station waarmee we rechtstreeks naar Gatwitc konden gaan, heerlijk , de trein in, bijna eentje te vroeg genomen maar daar hebben we ons goed uit gered gelukkig, op het vliegveld heerlijk gegeten en voor we het wisten moesten we al boarden, dat gaat altijd zo snel.. de vlucht ging snel, heel snel gelukkig dat was erg mooi. Daarna naar huis met de bus, kwam nog een oud leerling tegen waar ik even met heb zitten praten. In Alphen meteen maar langs de Jumbo om alvast wat te eten te halen voor deze avond, ook wat voor morgen, dat is vaak een nadeel dat je zo laat thuis komt en dat je dan nog moet eten en er voor moet zorgen.

De spullen uitgepakt, in de was, en daarna de rust in de tent bijkomen en genieten van dat ik weer thuis ben maar wat is het koud in Nederland.

woensdag 26 februari 2020

London feb 2020 dag 3

De wekker ging vroeg, te vroeg voor mijn gevoel, maar dat zal ook komen omdat ik gewoon moe was, ben. Gisteren was een bijzondere dag in ieder geval. We hadden nog een gesprek over het Corona virus, bij de Chinees hoe kan het ook anders.  In mijn onschuld zei ik nog, nou wij hoeven ons niet zo’n zorgen te maken, het treft oude mensen daar is het gevaarlijk voor... waarop Erwin zei, ja mensen boven de 50. Nog nooit zo vreselijk wakker geschud uit iets.. oude mensen zijn mijn moeder, alles boven de 70, ik niet toch... maar ook ik dus en wij alle drie gisteren, wij zijn volgens de media OUD!!!  Nou mooi niet.. ik ben gisteren in bed gekropen na de rest van de avond met Erwin, en gedacht als ik morgenvroeg wakker wordt heb ik die opmerking gedroomd, nou nee dus, maar ach denk ik nu, nu ik nog een conditie als een paard heb, ik trappen oploop als een jonge hinde, okay wel hijgend soms,  maar ik loop ze wel, ga je mij niet horen zeggen dat ik oud ben of me zo voel... en ach tot gisteravond heb ik daar nooit over nagedacht en nu dus ook niet, dis het woordje oud ga we maar gewoon schrappen wij vijftigers zijn levenservaring deskundigen.... klinkt veel beter.

En mensen van mijn moeders leeftijd zijn excelent  levenservaringen deskundigen... wat een verrijking van de Nederlandse taal op de vroege ochtend.

Na het ontbijt kijken voor een transfer naar het vliegveld, 25 pond per persoon en 5 uur van te voren vertrekken, vonden wij heel veel tijd dus niet. Daarna  naar een taxi gekeken  88 pond, dus wat ik al wilde en niet eens zo moeilijk met trein en metro gaan we doen.

Daarna naar het plein voor kaartjes voor een voorstelling.  En yes we hebben kaartjes voor Tina die wilde ik heel heel graag zien.  De rest van de ochtend dwalen over het plein, m&m’ s gekocht voor vrienden als souveniertje, daarna naar modern Tate. Wat prachtig weer daar, zoveel te zien zo weinig tijd helaas, maar wel gezien daar is een expositie van Warhol als ik terug ben in de zomer, dus dat is lekker.

Er was een film over een vreedzame demonstratie in Zagreb van de homo beweging, afschuwelijk de haat die daar heerst tegen homosexuele mensen, afschuwelijk maar daarnaast de kracht van de jonge homos gespannen maar zo trots dat ze gingen demonstreren vreedzaam en ze liepen daar fier rechtop waardig en sterk... je zag de tegenstelling van wat beschaafd is... indrukwekkend zo mooi maar ook zo triest hoe de boel escaleert door de omstanders, afschuwelijk iemand die door tig mannen en vrouwen in elkaar worden getrapt ik zag beelden van een filmpje op you tube waar een jonge jongen tot hij dood was in elkaar trapten gewoon omdat hij iemand lief had.

En dan maken wij ons druk om lhbgt etc.... laten we ons gewoon regenboogmensen noemen en dat gedoe over letters ach laat het los. Laten we gaan helpen in die landen en die letters laten, wat een storm in een glas water... laat het.

Daarna over de millennium brug terug en daar zag ik hem, de man die ik al jaren bewonder, omdat hij zo bijzonder is, ben zelfs een keer speciaal afgereisd naar London om zijn werk te bekijken, de kunstenaar die de straat mooier maakt door de kauwgom die op straat ligt te verven, mooi schilderijtjes maakt hij daarop. Dus ik heb met hem gesproken, zelfs een hand gekregen... life is full off surprises.,,, i love it. ( heb gezocht naar de blog hierover maar helaas niet kunnen vinden)

Daarna nat British Galary omdat Susan zo graag de schilderijen wilde zien... bij de garderobe kregen we twee rondjes en een stokje  dus ik zei meteen ik heb vier ballen en 2 sticks in mijn broek..

In het museum zijn we uit elkaar gegaan, ik ben de nieuwe exposities gaan bekijken. Susan het oudere werk.  Iets te laat vertrokken uit het Museum. Maar snel besloten bij de Thai te eten, goede keus slechte uitwerking, het eten was zo pittig dat geen cocosmelk daar tegen hielp, toen de rekening kwam dacht ik alleen maar... Okey we hebben niet alleen onze mond verbrand maar ook meteen een gat gebrand in de beurs.

Daarna naar het theater café, we kregen daar gratis koffie en thee net iets erbij, aangezien we toch in de stad zijn van Victoria heb ik naar Victoria spons cake genomen erg lekker. Daarna door naar het theater.

Het was weer rennen maar we haalden het, mooie plek dat is op zeker, en de show heb gehuild, heb gelachen. Heb de cd gekocht, kon het niet laten, het gevoel vast houden. Ga niets vertellen over deze show maar wat een afschuwelijk leven heeft Tina gehad, dat gun je niemand. En ga deze show zien zo mooi.

Na de show naar het hotel gelopen, en meteen door naar mijn kamer, foto’s uitzoeken en meteen ook de spullen in de koffer gegooid, dan is dat maar gebeurt... 

dinsdag 25 februari 2020

london feb 2020 dag 2

Om 7.00 gingen mijn ogen open om de dag te begroeten. Het beloofd een mooie dag te worden, de stappen en de trappen zal ik weer halen dat kan niet anders, dat is een gave.. elke dag een uitdaging. Het staan vast ook.

Vandaag 3 dingen op de lijst, design museum, museum bij het ontbijt ingewisseld, susan wilde graag naar de National Galery, prima, ben er deze zomer geweest, maar zij is gek op schilderijen, dus design museum verschoven naar de zomer als ik ook weer in Londen ben.

 streetart tour en dan gaan Susan en ik even uit elkaar, dan ga ik met Erwin eten en de stad even in. Gezellig. Ook zin in om hem te zien.

Het zou gek zijn in de stad te zijn waar hij woont en hem dan niet te ontmoeten toch.

De nacht verliep goed, het was heerlijk wakker worden met de muziek van The Velvet Ubderground met Nico tomorrow party’s... een aanrader.. dat daarna Dolly komt met send me the pillow where you dream on... is te betwijfelen of ik dat wel wil....

Het ontbijt is geweldig, uitgebreid dat wel maar je hebt zelf in de hand wat je gaat eten tenslotte. Dus met mate veel... Nou teveel eten is daar geen optie, het is ruim van opzet maar  brood mote toasten, kwark en wat ei... weinig keus dus helaas , maar ach het vult de maag en daar gaat het om.

Daarna op weg naar de National galery, dwalend door Govert Garden zagen we prachtige dingen. Mooie steegjes etc. En een prachtige muurschildering van vleugjes van een engel, traditie getrouw moest susan op de foto met die vleugels achter haar. Susan doet haar rugzak af, we maken tig foto’s en vertrekken naar National fGalery, op lettende lezers ontdekken nu al iets. Daarover later. Meer. Prachtig gelopen en gedwaald. Aangekomen bij de National Galery moesten we door een poortje waarop susan ineens zegt... mijn rugzak... ( eerlijkheid gebied je om te zeggen dat ik mijn telefoon was vergeten vanochtend ook terug moest naar mijn kamer, waarbij ik giga heb lopen dwalen door het hotel, 4000 kamers, omdat ik mijn kamer niet meer kon vinden) dus wij terug naar het pleintje. Bij het pleintje aangekomen was de rugzak weg natuurlijk dus ik vroeg meteen de schoonmaker of hij de rugzak had gezien. Nee dus, gelukkig zat er niets in wat echt waarde had, dus Okey, toch ben ik even gaan vragen bij een winkeltje en ja hoor hij had hem zien staan, meteen in zijn winkel gezet. We kregen hem meteen en op de vraag wat hij er voor wil hebben was het antwoord niets, hij hoopt ook dat iemand dat voor hem zal doen als hij zijn tas vergeet... ik weet dat Karna hem goed gezind is, dat kan niet anders, helaas was het een winkel en vlees dus ik kon er niets kopen voor de innerlijke mens.

Daarna voor de schrik maar een kroeg in, ik had wat last van mijn darmen dus ik moest echt naar het toilet, geen details zal ik geven. Wij aan de thee met scones en raakten weer aan de praat, en voor we het wisten moesten we rennen voor de streetart tour, bijna gemist omdat we wat foutjes maakten.

Deze gehaald, prachtige gids, mooie wijk, moet er zeker terug deze zomer ook gaan lopen, prachtige dingen gezien incluis een Banksy waarvan ik niet wist dat het een Banksky

Daarna dwalen door de wijk, een ondergrondse vintage markt bezocht en tien naar het hotel. En ja weer de trap genomen, ging beter dan gisteren moet op
Mijn adem letten.

Daarna naar het hotel wat opfrissen omdat Erwin komt. Dus op tijd beneden met susan zodat ik erwin mee naar boven kon nemen. Hij wilde graag het hotel van binnen zien. We zeiden al meteen het is een toeristen fabriek, praktisch efficiënt, er hangt zelfs geen schilderijtje aan de muur die spuug kelijkn is maar wat toch ergens de indruk geeft dat het gezellig is. Maar erwin heeft het gezien en daarna naar beneden en uit eten met   Z’n drieën, Erwin kende een mooi restauranten wijk waar we bij een Chinees zijn beland. Erwin en ik hebben dezelfde humor, hij maakte meteen een grap over dat we Carona food gingen eten, ik lig slap van het lachen, dan Susan ook . Het eten was goed al is dikke slierten noedels met stokjes eten niet eenvoudig. Tevens de vegetarische versie had wel drie groene stukjes als groente..,, bijzonder.

Nadat we hadden gegeten zijn we nog even wat gaan lopen door de wijk, mooie dingen gezien om daarna susan af te zetten bij het hotel. Erwin en ik zijn nog ergens wat gaan drinken en hebben heerlijk bijgepraat samen, zo mooi. Rond 10 uur, tenslotte moet Erwin werken en vroeg op, heb ik hem op de bus gezet met de afspraak dat we elkaar weer in de zomer zien. Er is nog teveel om te ontdekken in London voor mij..

Nog even met susan nagepraat en naar mijn kamer, de nacht mag beginnen . De sterren hebben vandaag al heel veel gestraald heerlijk 

maandag 24 februari 2020

london feb 2020 dag 1


Zondagavond kwam Susan al bij mij logeren, het leuke is dan dat je weet dat je een  extra nacht hebt en avond om bij te praten.. heerlijk...

Voor haar begint dan al de vakantie voor mij nog niet, ik moet nog van alles regelen in mijn huisje, maar dat is ook prima, dat is niet erg..  ik zorg ervoor dat alles zo goed als opgeruimd is, de laatste wasjes draai ik nog snel even als ik ben opgestaan, want ja... dat duurt toch maar 30 minuten dan is echt alles schoon en fris en fruitig bij thuiskomst dus wat wil een mens nog meer


De koffer was allang in gepakt, de broodjes zondag al gesmeerd, de rest ook al in gepakt, en bij vertrek hoefde ik alleen maar even heel simpel nog de laatste restjes afval in de bak te gooien op het plein, omdat ik niet mijn pasje meeneem dan. vind ik onzin.

Dus alles was klaar voor vertrek.....

Om 7.00 ging de wekker en ik had voor Susan een speciale playlist gemaakt om haar te wekken wat begon met Wake up Little Susie en daarna allemaal opsta liedjes en liedjes over Susan . Altijd leuk

De bus naar Schiphol een feestje, bij aankomst meteen de bagage in gecheckt, wat al meteen anders ging dan het hoort, de dame die ons hielp werd onderbroken door haar chef, beter gezegd lastig gevallen met allerlei vragen met als gevolg dat de label van susan aan mijn koffer zat en die van mij aan de hare... geen punt als het maar aankomt, anders is zij wel mooi haar bagage kwijt 😀
In de hoop dat Rick en Chris nog even zouden treffen op Schiphol zijn we vertrokken , helaas duurde de douane wat langer met als gevolg dat we ze net gemist hebben helaas.

We hebben heerlijk thee gedronken en bijgepraat over van alles en voor we het wisten konden we het vliegtuig in.

De vlucht verliep rustig bijna geen turbulentie, lekker dus. Aankomst op AirPort City, was het regen, dus nat welkom in London. Naast dat ik net Susan ben ga ik ook Erwin even zien, wat een mooi en dierbaar cadeautje is. Bij de controle van het paspoort werd Susan eruit gehaald, haar paspoort werd niet goed gescand. Bij het betreden van de metro deed Susan, wereldreiziger als ze is haar oysterkaart  in de gleuf voor de tickets... kaart weg. Dus metropersoneel erbij, poortje gesloopt en klaar was het ze kreeg haar kaart terug .

Daarna begon de rit naar ons hotel, ging bijna vlekkeloos, op dat ene moment waar we ineens via een onbegrijpelijke stap via bovenlangs naar een ander station moesten, ff zoeken maar gevonden. Daarna  ging het voorspoedig, we waren zo bij het hotel, een mega complex met meer dan 4000 kamers. Maar we konden de kamer nog niet in omdat hij nog niet schoon was, dus de bagage in de kluis en we zijn ons plan gaan volgen.

Natuurlijk zijn we, we waren toch al in de buurt, even langs het perron gegaan waar de opnames van Harry Potter zijn gemaakt, daar hebben we een foto genomen en wat is dat commercieel geworden, bah jammer.  Even naar de kooi van Harry Potter en natuurlijk heb ik daarin even zitten schommelen.

Eerst naar het gedeelte waar de boekhandel  Words in water lag. Dit is een boekhandel op een woonboot wat door een dakloze is opgezet en daarmee verdient hij zijn brood. Zo gaaf. De omgeving daar alleen al is geweldig. Ik heb erg leuk met die man staan te praten, even tussen door. Bij aankomst draaide hij Edith Piaf met haar grootste hit. Ik was meteen terug in Parijs, over een papegaai die hij had gered en probeerde te leren welcome to The Bookshop.  Hij straalde helemaal, natuurlijk ook een klein gesprekje gehad over zijn verleden. Prachtige persoon. Boeiend levensverhaal.

Daarna lopen dwalen in deze buurt totdat we besloten om naar het Monument te gaan, dit is een gedenk toren voor de mensen die daar zijn overleden door een heftige brand, en je kan er naar boven.
Wij hadden het zo gevonden en zijn de 311 treden natuurlijk gaan lopen. Ondanks mijn wat afgenomen conditie door de griep, maar toch ff voor al ik vanaf de kerst vorig jaar naar nu 18 kilo eraf, nog 4 te gaan. Maar nu gaat het langzaam... de laatste loodjes. Zeg maar...

Dus de trap genomen en wat wel een klim was om eerlijk te zijn maar wat een prachtig uitzicht over londen. Echt genieten, daarna de trap weer naar beneden.  Daarna naar het hotel. Op het station waar we uitstappen had je de keus of de trap 175 treden of de lift, ik koos het laatste, moet zeggen na 49 trappen incluis de 311 trappen is dat we even een behoorlijke opgave... dacht dat ik het zou besterven... maar dacht Okey het is nu zwaar maar woensdag doe je het waarschijnlijk fluitend.. conditie opbouwen. Vlak bij het hotel een heerlijke pizza gegeten, daarna naar het hotel.,, bagage gehaald , daarna de rest van de incheck gedaan, om er achter te komen dat de kamers op de verkeerde kamers stonden, ben dus nu alweer Susan.. het went kijken wat daarmee morgen gebeurt..prima kamer, dat is op zeker, bad ec etc goed bed, kortom prima. De foto’s uitgezocht, de blog geschreven en toen de ogen dicht en gaan slapen..., morgen weer een dag met mooie plannen en Erwin zien en lekker bijpraten. 

zondag 23 februari 2020

Hostage (film)

Soms beland je in een film , die je grijpt vanaf de eerste shot.. waarbij je ademloos op het puntje van de bank zit omdat het zo loei spannend is dat je het gewoon wilt zien..

Dat gebeurde bij deze tv première van deze film, ik zat er in... helaas was ik halverwege afgedwaald met mijn gedachten om dat er toch een wat zwak middenstuk in zit.. maar het einde.. geweldig.. dat is een climax waarbij ik weer op het puntje van mijn stoel zat.

Conclusie is wel dat als ze deze film alleen het begin en het einde hadden laten zien, was hij korter geweest, maar ook meteen volop in spanning als kijker.. of men had het middenstuk wat meer moeten aanpassen, meer spanningsopbouw

recensie van de film:

Regie: Florent Emilio Siri | Cast: Bruce Willis (Jeff Talley), Kevin Pollak (Walter Smith), Jimmy Bennett (Tommy Smith), Michelle Horn (Jennifer Smith) e.a. | Duur: 113 min.

Bruce Willis schijnt het te hebben gehad met het spelen van actiehelden. "Ik ben het zat geworden over straat te rennen met een pistool in mijn hand", aldus de kale acteur een aantal maanden geleden. Begrijpelijk, maar hoe zit het dan met Hostage? Zowel de titel als de premisse (gijzelingsonderhandelaar wordt door boeven die zijn gezin hebben gekidnapt, gedwongen een gijzeling naar hun hand te zetten) beloven een film waarin pistolen en over straat rennen tot de verplichte nummers behoren. Maar het lijkt Bruce menens te zijn, want in Hostage is hij geen actieheld – eerder het gekwelde middelpunt in een nogal grimmig verhaal, dat obligaat actiegeweld wil vermijden en liever de weg van slecht uitgewerkt ‘psychologisch drama’ inslaat. De film is daardoor vaak eerder deprimerend dan enerverend, en lange tijd ook behoorlijk saai. Inderdaad lieve lezers: het bezwaar tegen deze thriller is dat hij niet de formule wil volgen. Het is ook nooit goed.

De sombere toon van de film wordt al snel gezet: een vol behaarde en bebaarde Bruce Willis maakt als toponderhandelaar bij de politie van L.A. een grove inschattingsfout, waardoor een gijzeling uitmondt in een bloedbad. Een klein jongetje laat het leven in de armen van Bruce, die daarop besluit zijn hoofd kaal te scheren en politieman te worden in een slaapstadje waar iedere dag tot Misdaadvrije Dag wordt uitgeroepen. Zijn vrouw denkt over een scheiding en zijn dochter praat niet met hem; dit maakt voor de plot verder weinig uit, maar het illustreert hoe belangrijk het voor de makers was om geen enkel lichtpuntje in deze film toe te laten.

Bruce moet weer aan de bak wanneer drie white trash jongeren het huis van een steenrijke accountant binnendringen en hem, zijn tienerdochter en zijn kleine zoontje gijzelen. De boel escaleert in rap tempo en binnen de korste keren staat er een batterij zwaailichten en scherpschutters voor het huis, terwijl binnen de drie opgefokte jongens elkaar en hun gijzelaars het leven zuur lopen te maken. Het wordt nog erger: in het huis ligt een DVD met versleutelde informatie, die toebehoort aan een stel gewetenloze en invloedrijke criminelen. Zij besluiten dat ze onze getraumatiseerde held nodig hebben om het schijfje te bemachtigen, en doen hem een voorstel dat hij niet kan weigeren: neem de situatie in eigen hand en bezorg ons die DVD, dan krijg jij je gezin terug.

Na het opzetten van een dergelijke situatie zou het niet al te moeilijk moeten zijn om het geheel op adrenalineverhogende wijze af te wikkelen, maar Hostage past ervoor om Bruce Willis al yippee-ka-yayend door ruiten te laten springen. In plaats daarvan hangt hij tijdens de tweede akte van de film veel aan de telefoon: met de schimmige criminelen die zijn gezin vasthouden, met de doodsbange gijzelnemer Dennis, en met het accountantszoontje, dat zichzelf heeft bevrijd en zich met een mobiele telefoon ophoudt in de onwaarschijnlijk grote kruipruimte van het huis. De film zakt tijdens dit gedeelte in als een te vroeg opgediende kaassoufflé, mede doordat het jongetje wordt gespeeld door een irritant overacterende kindacteur. Ook wordt er veel aandacht besteed aan het geschmier van gijzelnemer Mars, een psychopathische creep met een ongezonde fascinatie voor de dochter des huizes. Ook hij is getraumatiseerd en dat zullen we weten ook. Op dit punt begint de film zichzelf zo serieus te nemen, dat je Bruce zou willen smeken om in te grijpen met een laconieke oneliner en een paar duizend kogels.

Helaas: Bruce heeft het te druk met wanhopen en bellen. Hij komt pas weer in actie tijdens de nogal detonerende slotakte, waarin Mars zich ineens ontpopt tot een kruising tussen horroricoon Michael Myers en huurmoordenaar Léon, getrainde killers afslachtend alsof hij niet anders gewend was. Intussen wordt het in de tagline aangekondigde dilemma, ‘zou je een ander gezin opofferen om dat van jezelf te redden?’, niet op de spits gedreven. Op geen enkel moment wordt Bruce echt voor de keuze tussen zijn gezin en zijn professionele verantwoordelijkheid gesteld, en dat haalt de angel definitief uit de film. Dan werd dat gegeven door de serie 24, waar de schrijvers van Hostage ongetwijfeld leentjebuur bij hebben gespeeld, toch beter uitgewerkt. Aan de schrijvers van Die Hard 4 (wellicht Willis’ laatste actiefilm) tenslotte één verzoek: of hij nou wil of niet, druk Bruce straks gewoon dat pistool in zijn handen en laat hem lekker weer blootsvoets over straat hollen. Yippee-ka-yay!


zaterdag 22 februari 2020

soms mag je jezelf verwennen toch.....



dwalend over het internet zie je soms ineens iets waarvan je denkt dat vind ik mooi.. dat is prachtig
dan kijk je verder maar dat beeld laat je niet los.. dus.. tja. dan toch maar weer terug, nog eens kijken en weten dat hoort in mijn huis.. dat heb ik nodig.. alsof ik niets heb in mijn huis..

Kortom ik ben gezwicht voor een prachtig sculptuur, en het mooie is ze hebben er nog veel meer dingen die ik leuk vind.. ik ben bijna verslaafd aan die site..  

dus inmiddels is mijn huis uitgebreid met een beeld van een man in een prachtige houding

soms mag je jezelf verwennen en ik weet nu al dat ik het nog een keer ga doen met een prachtige sculptuur.


moeilijke groepen in het onderwijs

Afgelopen donderdag hadden we een bijeenkomst over lesgeven aan moeilijke groepen,  dit is voor een ieder erg zinvol om heen te gaan , je leert er altijd wel iets van, zelfs ik als ervaren docent kan er dingen uithalen waarvan ik denk, dat is goed, dat kan ik gebruiken of nee dat werkt niet heb ik al geprobeerd.

Vooraf mochten we eten in het restaurant, we kregen een heerlijke schotel, ik kreeg natuurlijk de met zorg gemaakte schotel met patat, een wortel, en gefrituurde champions, heerlijk, als toetje kregen we een ijsje met caramelsaus, slagroom, en stukjes mango.. erg lekker. Het voordeel van bij ons op school werken is het restaurant waar je goedkoop kan eten, voor 12.50 een drie gangen menu incluis een drankje.. heerlijk

Terug naar waar het om ging.
De lezing over moeilijke klassen, zoals ik al zei er waren zinvolle tips, maar ook dat ik dacht het is vooral voor basisonderwijs, mede omdat het vaak ging over dat je in jouw klas, geplande chaos moet mag laten ontstaan maar dat je daarna overgaat op een ander vak.. etc. Kortom daar kon ik wel wat mee, ik laat vaak geplande chaos ontstaan bij klassen, zeker als ze gaan samen werken in groepjes, daarna pak ik ze krijg ik ze terug en dan gaan we weer verder waar ik wil.. Dus dat vond ik niet zo gek, eigenlijk vertrouws.

Daarna ging het over dat je je instructie niet moet laten onderbreken, door bijvoorbeeld als je wat aan het vertellen bent, even naar de leerling toe te lopen, je hand op de tafel te leggen en zo die leerling tot stilte manen. ... ik zag dat voor me, ik heb geen tafels in mijn lokaal, dus ik moet het dan doen met handoplegging, al denk ik dat dan de eerste het zachtjes gebeurt, maar dat uiteindelijk als het maar door blijft gaan het een soort hamertje tik gaat worden en ik steeds harder ga slaan... maar je weet het nooit tenslotte, ik heb al bedacht ik ga voor zon leerling staan.. kom ik ook weer aan mijn stappen

Daarnaast was het duidelijk dat deze meneer die lezing gaf om zijn boeken te promoten, niks mis mee, maar ga niet dingen zeggen als de oplossing staat in mijn boek, hou ik niet zo van.. mede omdat er ook mensen bij kunnen zijn die de wanhoop nabij zijn en dus alle boeken maar kopen om een oplossing te vinden voor het probleem waar ze mee zitten. kijk de dieet boeken, kijk de dieet goroes.. men volgt ze omdat ze graag iets willen maar het lukt niet.. Ooit zei Lenette van Dongen in haar laatste theater show, De enigen die rijk worden van alles zijn de mensen zelf, niet de volgers. en dat klopt ook, hoeveel geld gaat er niet verloren aan iets wat je soms met gezond verstand ook kan leren of zien.

Kortom het was een boeiende avond, zeker omdat je zag dat hij was over regisseert, het was een ingestudeerd geheel wat ik dan erg jammer vind.. mede omdat ik denk de spontaniteit is weg... jammer

Toch geloof ik nog altijd dat elk kind dat gedrag vertoond wat voor ons niet sociaal wenselijk is, niets anders dan aandacht wil.. ga maar eens terug naar je pubertijd, wat deed je allemaal wel niet, omdat je wilde dat ze je zagen dat je gezien werd. maar ook om aandacht te krijgen... omdat je zo met jezelf en je eigen gevoelens worstelt tegen de beelden van de mensen om je heen moet opboksen, de verwachtingen etc... kom daar maar eens gemakkelijk door als kind... als puber.. wat is het dan toch fijn om gewoon te zeggen, kom maar ga maar even zitten laten we eens praten met elkaar.... kijken hoe we het voor jou gemakkelijker kunnen maken.


vrijdag 21 februari 2020

Hanna (film)


Afgelopen week gekeken naar deze prachtige film,  wat hou ik toch van dit soort films, het is een soort sf maar dan toch ook weer niet. Ik hou van actie films waarbij de hoofdrolspeler medogenloos is,. die niets schuwt en alles doet om hoe dan ook het voor elkaar te krijgen wat zijn doel is.

Het begin had me meteen al in de greep van ik wil deze film zien, ik ga ervoor, het is prachtig deze film, het is genieten 
een absolute aanrader voor mensen die houden van  actie films.. en voor mij helemaal bijzonder want mijn stad Berlijn kwam er in voor. met het gesloten atractiepark.. en dat was meteen voor mij weer, o ja daar wil ik nog heen.. dus dat staat nu ook op mijn lijstje


recensie van de film:

Hanna

In de eerste twintig minuten zien we hoe een vader zijn jonge dochter in het hoge noorden van Finland onderwerpt aan een zware fysieke en mentale training om van haar de perfecte moordmachine te maken. Wat de reden is voor dit vreemde gedrag van vader en dochter, wordt pas gaandeweg de film duidelijk, nadat de training is afgerond en vader en dochter hun schuilplaats hebben verlaten. Er wordt een signaal verzonden dat wordt opgevangen door een vrouwelijke medewerker van de CIA, die blijkbaar meer weet over het tweetal en het meisje direct laat oppakken. Maar dan wordt duidelijk dat het signaal een val was …

Het is een ware verademing om eens een aktiefilm te zien waarin de hoofdrol niet wordt gespeeld door een opgeblazen krachtpatser, maar door een zestienjarige, bleekneuzige actrice, vooral indien zij luistert naar de naam Saoirse Ronan, wellicht de meest getaleerde jonge acrtice van het moment. Ze is amper twee turfjes hoog, ziet er uit alsof ze haar eerste zoen nog moet krijgen, maar in Hanna springt, slaat, schopt en schiet ze alsof ze werkelijk de meest perfecte moordmachine ter wereld is. In de film doen twee andere bekende namen mee, Eric Bana (als haar vader) en Cate Blanchett (als de CIA-agente), maar geen van beiden krijgt veel kans om er wat van te maken, het is alles Saoirse wat de klok slaat.
Het script is een beetje aan de vage kant, maar het zit wel slim in elkaar. We komen aan de weet dat het meisje als baby deel uitmaakte van een speciaal programma, waarbij fiks werd geknoeid met haar DNA om haar sterker te maken. Het verhaal doet denken aan een kruising van Stephen King en Robert Ludlum, terwijl de vormgeving soms iets wegheeft van de Bondfilms met Daniel Craig. Het ziet er allemaal prachtig uit, sommige aktiescènes zijn verbluffend, maar uiteindelijk is het verhaal toch te mager om de spanning er steeds in te houden. Met name de tweede helft van de film telt daarom wat dode momenten.
Hanna is een film voor wie stijl belangrijker vindt dan inhoud, en eigenlijk is Saoirse Ronan te goed voor dit soort producties (en dat geldt wellicht ook voor regisseur Joe Wright). Intussen blijft het toch een aantrekkelijke actiefilm, die ruim boven het gemiddelde van het genre uitsteekt. 



donderdag 20 februari 2020

eendje

 Bij ons op school geven we soms een gedrags/ groei kaart. Bij een gedragskaart worden dan cijfers gegeven tussen 1 en 5.. als ze een 1 halen is het een uurtje terugkomen, net als bij een 2.

Dit keer kwam een jochie bij mij met die kaart, ik vraag altijd waarom ze die kaart hebben, maar ook wat de gevolgen zijn, wat ik natuurlijk heel goed weet, maar ja.. het is leuk om dat een beetje uit te dagen en te weten of ze weten waarom ze die kaart hebben

Dit jochie was vol vuur, dat hij het goed wilde doen, maar ik ken hem wat langer, dus ik weet hij heeft een steuntje in de rug nodig, hij ontspoort ineens, soms door zijn impulsiviteit soms door gewoon niet na te denken.. er is altijd we wat maar hij kan het soms niet helpen..

Dus ik kreeg deze kaart, hij vertelde vol afschuw over dat als hij een eentje kreeg dat hij dan moest nakomen en dat wilde hij zeker niet.. dus tja wat nu..

Ik bedacht me niet.. ik duik mijn kast in met speciale pennen, en ja hoor ik had nog een pen. met een eendje.. dus ik pakte die pen.. ik liet hem die zien.. en legde hem duidelijk zichtbaar op mijn bureau.. zodat hij hem ook goed kon zien.

Ik ga dan het spel aan met zon joch.. zodat het wat luchtiger gaat worden...  ik zei, wat goed he, ik heb een eendje dus je weet het he. als ik die pak dan vul ik een eendje in..

Hij hoefde maar iets te doen. ik wijs dan alleen naar het kleine eendje en ik zie hem dan ineens. kijken en lachen. hij heeft het door.

Het is een heerlijk joch maar hij loopt soms zo te worstelen met wie hij is en moet zijn.. Een stoere houding moet hij hebben, terwijl bij hem van binnen zit dat klein jochie dat gewoon schreeuwt om aandacht.

Deze pen bracht voor hem wat lucht in de zwaarte van de kaart maar ook mijn relatie met hem is verbeterd door dit soort geintjes.. 


woensdag 19 februari 2020

hij is boos.. heel boos

Hij is boos, heel boos, hij is boos op iedereen en de hele wereld, vooral de hele wereld die roddelt

Hij komt mijn les binnen en ik weet het al, niets doen... niet reageren, niet op hem reageren, laat hem maar even zwemmen in zijn boosheid, die mag er zijn.. Ervaring leert.. Ervaring zorgt ervoor dat je dingen laat gebeuren omdat je weet het komt vanzelf.

Wel de vraag gesteld  of hij wil praten, nou nee dus.... hij is boos en zo boos dat hij niet eens meer kan praten.

Dus ik begin gewoon mijn les, ik doe alsof er niets aan de hand is... maar ik weet meteen wat er speelt, zeker als hij zegt dat hij boos is op hun.. en dan naar de meiden wijst.. ik weet dan al genoeg...
Een puberbrein is soms moeilijk te doorgronden maar het is en blijft een puber en als een puber zo boos is dan heeft hij of zij het gevoel dat er onrecht is gebeurt.. en dat moet je dan proberen recht te zetten.

Als we ongeveer een kwartiertje verder zijn, ze moesten kijken naar prachtige filmpjes over het schimmenspel in het theater , en dan die van Attraction.. altijd huilen voor mij bij die groep, 
Daarna wat meer platvloerse filmpjes over schimmenspel in de film, van Austin Powers. dus dat werkt altijd goed.

Daarna gingen ze aan het werk, voorbereiden voor dat wat ze wilden laten zien op muziek.

Ik rommel nog even door aan mijn bureau maar hou ondertussen hem in de gaten. zie hem langzaam ontspannen.. dus de tijd is rijp, ik hang het gordijn even op, loop naar de lamp die ik aanzet en ga dan naast hem zitten

Ik kijk hem niet aan, zeg alleen je hoeft niet te praten hoor, maar ik bedacht me ineens hoe ziet het lokaal er eigenlijk uit vanaf jouw kant van het lokaal.. 
Ik zwijg even. zeg dan het ziet er toch ook niet uit, zeker niet als ik daar aan dat bureau zit.. hij begint te glimlachen.. dan weet ik nu gaat het komen,. verder doe ik niets..

Ik zwijg en zit.. en dan begint hij te vertellen over dat  wat er is gebeurt.. het was al wat ik dacht.  er is door een aantal meiden van alles ingevuld en bedacht en daardoor hebben ze zijn ontluikende gevoelens voor een meisje misbruikt. hij wilde het op zijn eigen manier doen en op zijn eigen tijd. De meiden vonden dat het lang genoeg duurde.. dus dat moest aangepakt worden... vonden ze..

Daar was hij boos om.. dus ik heb geluisterd, gezegd, misschien moet je dat meisje maar even appen hierover dat je haar leuk vind maar dat je graag het op jouw manier en tijd wil doen, en je hebt nu niets te verliezen tenslotte.. want dat wat je wilde is al weg.. ja kan alleen maar winnen en het mag onder mijn les. Normaal mogen ze niet met hun i pad in mijn lokaal , maar dit is een noodgeval.

Vraag hem of hij nog tips wil wat hij moet schrijven, dat hoeft niet hij wil het in zijn eigen woorden zeggen, dat is prima.. ik laat hem loop naar mijn bureau en ga gewoon verder met de les.... maar ik zie wat hoop en blijheid terug in dat joch.. dat is genoeg.. 

dinsdag 18 februari 2020

Time line film


Ondanks de negatieve recensie die hieronder staat, de enige die te vinden was, moet ik zeggen dat ik er totaal niet mee eens ben.. ik heb echt heerlijk zitten genieten van deze film, Ik hou van dit soort actie films, dit soort verhalen.. en ach zo mooi.. hoe de tijd de tijd inhaalt.. en dan hoe het eruit gaat zien als je de geschiedenis veranderd...  prachtig
deze film vind ik een aanrader.. en ik hoop velen met mij


recensie van de film:
De Amerikaanse schrijver Michael Crichton is een druk mannetje. Zijn boeken zijn al ruim dertig jaar verschrikkelijk populair en ook in filmland is hij welbekend. Naast het opzetten van ziekenhuisserie ER en het meeschrijven aan scripts (waaronder Twister van onze eigen Jan de Bont), worden zijn boeken aan de lopende band verfilmd. Na onder andere Jurassic Park, Sphere en The 13th Warrior is nu Crichtons boek Timeline aan de beurt.

~
Een groep studenten is onder leiding van professor Edward Johnston (Billy Connolly) bezig met de opgravingen van een kasteel in Frankrijk. Wanneer Johnston voor financiële zaken naar Amerika is vertrokken, doen de achtergebleven studenten in Frankrijk een bizarre ontdekking. Al snel komen zij erachter dat hun professor per ongeluk is vast komen te zitten in het jaar 1357. Aan hen de taak hem terug te halen…

Sneltreinvaart

Timeline had niet slechter kunnen beginnen. In plaats van een goede opbouw waarin de personages worden geïntroduceerd en het plot wordt blootgelegd, begint de film meteen. Alsof het hier gaat om een vervolg en we de personages en voorgeschiedenis van het verhaal al zouden moeten kennen. In sneltreinvaart worden de verhaallijn, de personages en verwikkelingen aan de kijker voorgelegd. Binnen een half uur hebben we ‘kennisgemaakt’ met alle personages en zijn de studenten op weg naar de 14e eeuw.

Weg aandacht

Na het bekijken van Timeline is het overduidelijk dat de makers geen tijd en aandacht wilden besteden aan het verhaal, maar zo snel mogelijk met de actie wilden beginnen. En dat is heel erg jammer. Je kunt immers een film vol actie maken, maar als je niet eerst de tijd neemt de kijker mee te trekken in de wereld van de hoofdpersonen, heeft het niet erg veel zin. Wanneer je, zoals bij Timeline, alleen de hoogstnodige feitjes in het eerste half uur propt en vervolgens blij begint aan de actiescenes, zal de aandacht van het grootste gedeelte van het publiek al verloren zijn.

Verdrietig

In de rest van de film zien we hoe de studenten van Johnston proberen te overleven in het Frankrijk van de 14e eeuw waar de Engelsen en Fransen met elkaar in oorlog zijn. Hier zien we ook de actiescènes waar de makers zo veel waarde aan hechtten. Maar buiten een veldslag aan het eind van de film, met als hoogtepunt de middeleeuwse katapulten die brandende vuurballen over en weer lanceren, is het allemaal niet zo heel erg spectaculair. Slechts enkele scènes zijn enigszins boeiend te noemen, maar helaas is de rest van de film zo ongeloofwaardig en houterig dat het eerder lachwekkend of juist simpelweg verdrietig is om naar te kijken.

Zwakke cast

De slechte acteerprestaties van de cast zijn daar niet in de laatste plaats verantwoordelijk voor. Paul Walker (The Fast and the Furious, Joy Ride) speelt de zoon van Johnston, Chris, en zet een niet bepaald sterke rol neer. Hij is echter nog lang niet zo slecht als Frances O’Connor die de rol van Kate Ericson, het liefje van Chris, voor haar rekening neemt. Verder zien we Gerard Butler als wapenexpert André Marek (in de film een Schot, in het boek een Nederlander) en David Thewlis als financier Robert Donniger. Ondanks het zwakke acteerwerk is het toch jammer dat geen van de castleden ook maar de kans krijgt zijn of haar personage verder uit te diepen. Het had de hele film naar een hoger niveau kunnen tillen.

Veel beter

Mensen die het boek van Michael Crichton hebben gelezen, moeten er rekening mee houden dat er veel veranderd is in Timeline de film. Dat kan ook bijna niet anders, aangezien Crichton altijd heel diep en wetenschappelijk op zijn onderwerpen ingaat. De makers van Timeline hebben bij het verfilmen van het boek echter geen gulden middenweg weten te bewandelen. De personages blijven tweedimensionaal en het verhaal lijkt er verder niet echt toe te doen. Als de film uiteindelijk is afgelopen is er één ding zeker: Timeline had een veel en veel betere film kunnen zijn.



maandag 17 februari 2020

zwaailicht

Een dierbare collega/ vriend op school, is geslaagd voor zijn bevelvoerdersschap, en dat is knap, hij heeft het gewoon vlekkeloos gedaan, elke examen in 1 keer gehaald, de trainingen met succes afgeleverd, kortom hij is een kanjer, de brandweer in Alphen mogen hun handjes dichtknijpen met zon persoon die dat toch maar even doet naast een baan, een kind een gezin ..

Dus toen het nieuws kwam dat hij was geslaagd voor zijn bevelvoerders diploma, was ik blij, in de personeelskamer werd er natuurlijk ook over gesproken, hij vertelde vol trots dat hij de eerste was die geslaagd was in 1 keer, iedere andere moest of een herkansing doen of nog andere dingen in halen.

Terwijl hij zo zat te  vertellen gaat mijn creatieve brein aan de slag. ik herinner me dat ik nog een hele oude brandweerhelm in mijn schuur heb liggen, ik herinner me dat ik nog zilver verf heb staan, nog lak.. kortom ik kan aan de slag om een speciale helm te maken voor hem..

Vrijdagavond ben ik er mee begonnen, het ging even mis omdat ik de tekst op de helm met een permanent marker had geschreven, het afgelakt had maar dat was niet handig, mede omdat de inkt niet droog was en dus liep de boel door.. dus alles opnieuw verven,.. en laten drogen.. 

In mijn kast kwam ik ook nog ineens 2 componenten lijn tegen, dus de teksten die ik had geschreven maar snel even op een papier gezet, geprint, in plastic gemaakt zodat ik ze op de helm kon plakken.

Twee waxines er op geplakt met de tekst er onder zwaailicht. helaas kon ik dat niet anders doen..  dacht eerst aan een handje maken dat zwaait met een kaarsje er in maar dat ging niet..

Toen alles klaar was, heb ik het maar in zijn lokaal gelegd... dat vind ik nou leuk, dat gewoon neerleggen dat iemand dat ineens ziet.. ik hou van dat soort humor.

Kortom ik hou er van om toch mijn waardering te laten zien aan iemand maar ook een grapje er van te maken.



zondag 16 februari 2020

.....................zwaar....................

Zondag kon ik eindelijk weer naar de Cross xxl, twee weken afwezig wegens moeheid, de griep die mij in zijn greep hield. heeft, daar ben ik nog niet overuit.. maar het moet nu een keer afgelopen zijn.

Het gewone leven moet weer opgepakt worden,. de ervaring leert ook, in een bed word je gezond maar niet beter... het is niet iets wat mijn lichaam echt leuk vind.. alles gaat zeer doen, het is ongemakkelijk en noem maar op.. het is een doffe ellende.. kortom ik wil verder en er weer voor gaan, dat ik elke avond om 21.30 in bed beland is niet erg.. dat is goed denk ik dan.

Zondagochtend, de wekker ging, ik wist het al. ik ga naar de corss, terwijl Dennis om het huis raast. ik geniet van de storm, zou ik me het liefst nog een keer goed en zorgvuldig omdraaien. maar weet ook dat dat niet zo gaat werken. ik moet eruit.

Mijn lichaam opgepakt en uit bed, om te gaan sporten. Bij aankomst waren ze druk bezig met squats technieken, heel goed voor mij, zeker omdat ik nog niet helemaal recht naar beneden ga en veel dieper zou moeten maar ja die vervloekte hamstring die zijn te kort.. kortom ik heb altijd van die kromme pootjes bij leg raisers etc, ze willen niet meer echt recht.. dus dat is stretchen etc. maar dat komt vast wel goed ooit

Daarna kwam de wod.. het leek mee te vallen 4 oefeningen en dat 10 keer en dat 10 rondes.
10 keer push up, 10 keer trusters, 10 keer burpees over de stang, 10 keer wall ball..  dat moet toch meevallen zou je denken, nou met een lijf waarin nog wat restanten zit van de griep, valt dat dus echt niet mee, is het een doffe ellende. is mijn lichaam in de nee stand. maar ja hij moet weer aan de bak.. het moet echt, er is nog een weggetje te gaan naar die -22 er moet nog iets af.. dus we houden stug vol. Gezond eten en sporten, die combi moet het doen voor mij.

De rondes begonnen en geloof me ik heb het volbracht, vraag me niet hoe maar ik heb het gered. Daarna kregen we de opdracht om met  50 sit ups te doen, en dan 50 double under, als je dat niet kan dan is het 100x touwtje springen.... en dit bouw je af.. dus 40/80, 30/60, 20/40, 10/20..  en dat is heftig maar ik merk dat ik het touwtje springen onder de knie heb, dat gaat gewoon door, ik sta met een verstand op 0 blik te kijken naar de wereld, zie niets, een soort waas, tel alleen en gaan met die banaan... heerlijk, totaal 1 met het touwtje, de muziek mijn lichaam en het tellen..  

daarna kwam de verrassing waar we al heel lang naar uitkeken, een mede sportster is bevallen van een prachtige zoon, die moest natuurlijk nog even goed bekeken worden etc..  en het cadeautje wat gekocht was  met elkaar van de cross, moest ook worden aangeboden..  dus we hebben de baby bewonderd, we hebben gezien hoe ze straalde bij het cadeautje. Ik heb op afstand gefeliciteerd, mede omdat nog met wat restanten zit van de griep en je wilt niet de baby aansteken.. zodat ouders de hele nacht wakker moeten liggen door het kindje dat ziek is..  al weet ik dat dat toch wel gaat komen.. maar niet door mij

Kortom hij is terug.. al ben ik wel gesloopt maar wat heb ik de mensen gemist en zeker ook de lessen.. .. het is goed om terug te zijn

zaterdag 15 februari 2020

uitslapen

Het is heerlijk, tegenwoordig, door dat ik hardloop bij mijn huis in de buurt, ga ik op zaterdag niet meer naar de sportschool.. voordeel is dat ik op zaterdag uit kan slapen, tenslotte kan ik elk moment gaan lopen.  Op zaterdag zijn er meestal twee klusjes.. 1. mijn huisje dweilen.. 2 hardlopen... en soms alvast in het voren koken voor de week omdat ik een drukke week voor de boeg heb..

Maar het leukste vind ik wel.. dat ik kan uitslapen.. ik zie dat echt als een feestje, en al die mensen die zeggen zonde van je dag.. lees wat hierboven staat.. dan maar meer aan de nacht...... het zal vast niet meer lang duren dan zal zelfs de musea open zijn in de nacht... want ja de economie gaat steeds meer 24 uurs worden.. dus het is allemaal niet meer zo vreselijk strak.....  groot voordeel..

Dus ik slaap uit op zaterdag. ik zet geen wekker, ik duik mijn bed in  en denk alleen maar.. wat heerlijk dit.. wat lekker, ik geniet ik slaap en zie wel hoe laat ik wakker ga worden...  genieten toch.


Ik kan een ieder het aanraden gewoon jezelf 1 dag per week dat feestje geven, zeker als je net je bed hebt verschoond, dan is het helemaal geweldig... dan is het dubbel feest... gaan liggen, alleen opstaan om even naar het toilet te gaan, dan weer terug in het warme bed en genieten van niets hoeven alleen maar liggen en genieten van de warmte van je bed en van het doezelen, van lekker lezen totdat je echt merkt nu is het genoeg, nu ga ik eruit.


DAt je de hele dag nog duf bent , okey dat is all in the game, maar ach.. het is het waard, dat uitslapen.. het is genieten.


vrijdag 14 februari 2020

Valentijns dag....


 Oud leerlingen en collega's weten dat ik altijd zit te klieren op Valentijnsdag, al ver van te voren maak ik de opmerking naar leerlingen toe: "Jullie weten de traditie toch wel op deze school.... De drama docent krijgt van iedere eerstejaars een roos" Tegen de isk-klas zeg ik altijd.. luister je weet hoe het werkt.. nl.....  heel eenvoudig..  jullie krijgen van mij goede cijfers... ik leer jullie veel dus jullie moeten me erg dankbaar zijn... en daarom zie ik graag de vele rozen aankomen op Valentijns dag.

Vrijdag in de personeelskamer kwam een concierge eraan en vroeg of ik even kon komen, er stond een moeder met een meisje.. Bij mij gaan er dan alarmbellen af, dat is niet goed.. dus tja..

Ik loop er heen, staat daar een meisje waarmee ik regelmatig druk mee ben, het is gewoon hoe ze is..  ze begrijpt mijn humor, en als ik haar een beetje plaag,  ze begrijpt het.

Ze zei, ik ben niet op school vandaag, maar wilde toch nog even komen om u iets te brengen.. en wat bleek nou.. ze had een speciale bloem gemaakt, en daarbij had ze twee katten geplakt, de knuffels.. een witte en een zwart kat.. maar vooral de tekst die heeft me geraakt.. Ik ben er stil van.. vind dit zo mooi.. de tranen schieten me dan in mijn ogen... en ik kan dat niet verbergen.. ik straal.. en ben helemaal enthousiast.. zo heerlijk dit..

Na de grote pauze liep ik naar mijn lokaal, we hadden namelijk een goede doelen dag, wat betekend dat we van alles kunnen doen  en kopen. Vooral eten. Aangezien ik  bewust keuzes maak per dag, ik deze week al een paar keer iets had genomen wat niet echt het plan was.. maar was zo lekker, besloot ik de dingen die ik had gekocht voor het goede doel...  een zak koekjes en een wafel verdeeld onder collega's.

Terwijl ik dus naar mijn lokaal liep, kwam daar een grote groep leerlingen aan van de ISK met aan het hoofd dat joch dat altijd in mijn hart zit, die net anders is dan de rest, dat zo worstelt met zichzelf, met de liefde, met de wereld etc.. maar hij is zo uniek en zo bijzonder...  hij is een aanwinst  voor de school alleen beseft hij dat zelf nog niet. 

Hij kwam aanlopen met een prachtige witte roos en die gaf hij aan mij.. er werd door hem ook meteen geknuffeld.. de hele klas joelen en blij... en ik weet dat hij op meisjes valt , maar dit is hem ten voeten uit.. hij doet dit gewoon... het maakt hem dan niet uit of men homo roept. hij doet dit omdat hij mij waardeert.. zo mooi en juist wederom in tranen.. Het is uitbundig gefilmd dat wel. men weet dat ik daar niet van ben en niet van hou,  maar ik wil de vreugde niet bederven, gelukkig had ik mijn haar vandaag extra goed zitten.. dus het was prima..

Wat is het toch heerlijk om in het onderwijs te zitten, gewoon te kijken, ze te zien, met ze te dollen, maar ze ook het gevoel geven dat ze er toe doen. en dat doen ze zeker.... Heerlijke leerlingen dit.

Geloof me Onderwijs elke dag anders.. ( ...LEUK!)

 

donderdag 13 februari 2020

lettergrabbelton ( week 44)

De loonkloof tussen man en vrouw
driemaal daags insmeren
met emancipatiezalf

Het moeilijkste moment is vaak
net voor het keerpunt

Laat de ander zien dat hij een vriend
aan je heeft

Waarzegger
De waarzegger probeert iets te voorspellen
wat eigenlijk onvoorspelbaar is

Verwondering
het enige wat we nodig hebben om goede filosofen te
worden, is het vermogen om ons te verwonderen
(Jostein Gaarder)

Ikea doet de frisdrank in de ban
Vanaf nu alleen nog maar handleidingwater

je bent om op te hemelen

Brave
You can  you should. and uif you are brave enough to start you will
(Stephan king)

The right to screw up

I've probaly earned the right to screw up a few times.
I diont want the fear of failure tot stop me from doing what i really care about
 (Emma Watson) 

De grootste eenzaamheid zit achter zelfgebouwde muren


Veel zaken zijn alleen bedreigend
doordat we ervoor kiezen ze
als bedreigend te ervaren

Hoe kom ik eigenlijk aan mijn aanbevolen dagelijkse
antibiotica nu die plofkip uit de schappen is

Verkeerde kant
piekeren is de verkeerde kant van fantaseren

Echt zon maandag dat je in de spiegel kijkt
en je afvraagt of het nog steeds Halloween is

Een glimlach is het mooiste juweel
waarmee een mens zich kan tooien

Ik twijfel nog tussen geschiedenis en de
verleden tijd

Today
Dont let yesterday use up to much of today
(Will Rogers)

Accupunctuur heeft zo z'n
plus- en minpunten

Sta op
Sommige mensen dromen over succes, terwijl anderen
opstaan en er hard voor werken

Nu is het enige moment waar je vat op hebt

En, is het ongelukt?

Animals
People are animals who think too long
(Chef Spcecial)

Ik heb iets tegen weerstand

Share
Succes is nothing if you have no one there to share it with
(Ed Sheeran)