Zondag kon ik eindelijk weer naar de Cross xxl, twee weken afwezig wegens moeheid, de griep die mij in zijn greep hield. heeft, daar ben ik nog niet overuit.. maar het moet nu een keer afgelopen zijn.
Het gewone leven moet weer opgepakt worden,. de ervaring leert ook, in een bed word je gezond maar niet beter... het is niet iets wat mijn lichaam echt leuk vind.. alles gaat zeer doen, het is ongemakkelijk en noem maar op.. het is een doffe ellende.. kortom ik wil verder en er weer voor gaan, dat ik elke avond om 21.30 in bed beland is niet erg.. dat is goed denk ik dan.
Zondagochtend, de wekker ging, ik wist het al. ik ga naar de corss, terwijl Dennis om het huis raast. ik geniet van de storm, zou ik me het liefst nog een keer goed en zorgvuldig omdraaien. maar weet ook dat dat niet zo gaat werken. ik moet eruit.
Mijn lichaam opgepakt en uit bed, om te gaan sporten. Bij aankomst waren ze druk bezig met squats technieken, heel goed voor mij, zeker omdat ik nog niet helemaal recht naar beneden ga en veel dieper zou moeten maar ja die vervloekte hamstring die zijn te kort.. kortom ik heb altijd van die kromme pootjes bij leg raisers etc, ze willen niet meer echt recht.. dus dat is stretchen etc. maar dat komt vast wel goed ooit
Daarna kwam de wod.. het leek mee te vallen 4 oefeningen en dat 10 keer en dat 10 rondes.
10 keer push up, 10 keer trusters, 10 keer burpees over de stang, 10 keer wall ball.. dat moet toch meevallen zou je denken, nou met een lijf waarin nog wat restanten zit van de griep, valt dat dus echt niet mee, is het een doffe ellende. is mijn lichaam in de nee stand. maar ja hij moet weer aan de bak.. het moet echt, er is nog een weggetje te gaan naar die -22 er moet nog iets af.. dus we houden stug vol. Gezond eten en sporten, die combi moet het doen voor mij.
De rondes begonnen en geloof me ik heb het volbracht, vraag me niet hoe maar ik heb het gered. Daarna kregen we de opdracht om met 50 sit ups te doen, en dan 50 double under, als je dat niet kan dan is het 100x touwtje springen.... en dit bouw je af.. dus 40/80, 30/60, 20/40, 10/20.. en dat is heftig maar ik merk dat ik het touwtje springen onder de knie heb, dat gaat gewoon door, ik sta met een verstand op 0 blik te kijken naar de wereld, zie niets, een soort waas, tel alleen en gaan met die banaan... heerlijk, totaal 1 met het touwtje, de muziek mijn lichaam en het tellen..
daarna kwam de verrassing waar we al heel lang naar uitkeken, een mede sportster is bevallen van een prachtige zoon, die moest natuurlijk nog even goed bekeken worden etc.. en het cadeautje wat gekocht was met elkaar van de cross, moest ook worden aangeboden.. dus we hebben de baby bewonderd, we hebben gezien hoe ze straalde bij het cadeautje. Ik heb op afstand gefeliciteerd, mede omdat nog met wat restanten zit van de griep en je wilt niet de baby aansteken.. zodat ouders de hele nacht wakker moeten liggen door het kindje dat ziek is.. al weet ik dat dat toch wel gaat komen.. maar niet door mij
Kortom hij is terug.. al ben ik wel gesloopt maar wat heb ik de mensen gemist en zeker ook de lessen.. .. het is goed om terug te zijn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten