zondag 2 februari 2020

och jee.


Vrijdag voelde ik het al, laat ik maar eerlijk zijn, al een week voelde ik het al aankomen, de verkoudheid die er wel zit maar niet doet wat het moet doen.. het kwakkelt het kan vriezen en het kan dooien.. nou vrijdag was het duidelijk dit gaat een elfdaagse worden.. en dan geen elf steden tocht op het ijs, maar weer elf dagen heen en weer met isla moos, met neusdruppels, hoestdrankjes, vroeg slapen, hoest drankjes etc...  en veel slapen, heel veel slapen..

Kortom het begon zo liefelijk, maar vrijdag was het duidelijk, de plannen die er lagen waren wel even anders nu. Had het plan zaterdag naar Delft te gaan, naar het narow house die te zien is in de nieuwe kerk, iets wat nog maar even in Nederland is, dan verdwijnt in een particuliere collectie in Amerika en nooit meer zichtbaar voor het publiek.. dus nu andere plannen maken.

Vrijdagavond nog in de film gezeten zoals te lezen was.... en dat ging goed, maar naast en om mij heen zaten mede snotterende mensen, kortom het was een succes.. ik denk dat ik dapper heb meegeholpen, zowel op school als in de bios om mensen te helpen aan een verhoogde weerstand, of ze liefdevol een virus heb gegeven met wie ik nu heerlijk aan het worstelen ben..

Het is niet anders. de plannen zijn gewijzigd en dat is ook prima een dag lekker in bed en niets doen heeft ook zo zijn voordelen.. je hoeft je niet aan te kleden, je hoeft niet onder de douche, je hoeft niks, alleen maar jezelf zijn en daarvan genieten en dat is ook wel erg lekker.

kortom een rustmoment omdat het lijf zegt, het is even genoeg meneer Wanders, nu gaat u rusten en bijkomen en herstellen.. dus dan doen we dat misschien.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten