zaterdag 31 oktober 2020

dat noem ik oprecht feest in huis...

 

Wat is er nu leuker om twee oud leerlingen op bezoek te krijgen, die naast leuk en onderhoudend ook nog vrienden van elkaar zijn.... en waarvan die ene mijn website onderhoud en de ander mijn energie adviseur is.. heerlijk dat dat zomaar kan en dat het zo werkt... 

Diep dankbaar ben ik dan altijd als ik mijn zegeningen tel en daarbij zie dat er oud leerlingen nog graag bij mij komen om te praten over hun en mijn leven, te praten over wat ze bezig houd.. gewoon heerlijk zoiets.

De dag begon te vroeg.. vind ik altijd zo gek, ik kan uitslapen en poing het licht gaat aan om half 6 en dat gaat niet meer uit in mijn hoofd. ik doe braaf mijn best maar no way dat licht vertikt het gewoon. dus tja dan maar gewoon doen en mee leren leven, dus dan er toch maar uit....

Er staat nogal wat op het programma.. ik wil wandelen ja ik wil die ellendige punten halen, het is toch zot eigenlijk.. ik had afgelopen donderdag al dik 10  km gelopen dus dacht ik kom op het hoeft nog maar een klein stukje.

Dus ik vroeg in de kleren, nadat ik eerst mijn tafel al voor had gedekt voor het bezoek, mijn bed had verschoond, voor mezelf, de was stond aan en dus kon ik gaan.

Aangekleed, en de route die ik liep was toch anders dan ik me had voorgenomen, maar ach dat maakte ook geen klap uit. het is en was ene mooie wandeling.. dus dat ging lekker, ik dwaalde wat af, prachtige foto's kunnen maken voor mijn bundel uit het niets verzwegen, waar ik de mondkapjes die overal op straat liggen met een flard wil eren.. maar ook een beetje schuren naar de mensen die die dingen gewoon op straat gooien met alle gevolgen van dien... 1 foto met flard is zelfs, in tegenstelling tot eerder vermelde berichten, tot kerstkaart 2020 gebombardeerd.. kon niet anders, deze foto en flard waren zon mooie combi, dat ik alleen maar kon denken het moet nu zo zijn. dan maar volgend jaar de kaart die voor dit jaar bedoelt was.. ach zo werkt een creatief brein helaas, het is een chaos van binnen soms maar daaruit komen de meest bijzondere dingen voort..

Na de wandeling ben ik meteen langs de A&H gelopen, ik had zon geweldige bon gekregen van de postcodeloterij dat ik daar maaltijd pakken kon krijgen die helemaal vegetarisch waren en waarmee ik dus vegetarische wereldgerechten kon maken.. dus ik heb voor het bedrag van 12.50 maar meteen een hele zwik gehaald en bewust gekozen voor de gerechten die ik niet zo goed ken.. want ik vind dat je ook alles moet proberen. dus dit ook.

Daarna naar huis, de vloer gedweild, want ja dat moest nog gebeuren, het stofzuigen, het toilet etc was al gedaan, maar dat stukje dat was nog niet helemaal goed verlopen,.,. dus dat heb ik meteen maar even ook gedaan, daarna terug naar de winkels ik moest mijn doorzichtige mondkapje halen, deze is, omdat we vanaf maandag verplicht op onze scholen een mondkapje moeten dragen, een beter gebruik dan zon stoffen al heb ik ook erg leuke stoffen besteld voor de kerst. .in de kerstweek elke dag een andere mondkapje voor lijkt me enig..  en ook zeer gezellig.

Tevens mijn pakket met schoenen gehaald, aangezien ik vaak de schoenen die ik gewoon heel graag draag, op voorraad wil hebben zodat ik ze kan pakken als ik tegen iets aanloop, zoals in de blog van gisteren, waarbij ik ook meteen ontdekte dat de zool behoorlijk doorgesleten was, dus ze konden weg in de vuilnisbak.. is het handig om deze schoenen op voorraad te hebben. met een daarnaast een paar nette schoenen die ik af en toe draag.. als het moet zoals met kerstgala en meer van dat soort onmogelijk dingen.

Daarna naar huis, nog snel even wat geluncht, om daarna nog wat voorbereidingen te doen voor het eten, met name het toetje en de soep is nogal wat werk, al had ik het toetje al donderdagavond gemaakt, het veel geprobeerde recept en zo lekkere Panna cotta. met kersen, slagroom kersensaus en chocolade druppels, de soep is een pompoensoep met daarbij stukjes brood met kruidenboter.. en hoofdgerecht, de bekende wrap met witlof, rode ui, paprika, kruidenkaas,  walnoten.. en een salade erbij.. kortom een mooi  maar eenvoudig gerecht en ook snel klaar zodat je nog veel kunt kletsen samen, wel zo lekker en mooi.

het was wederom een prachtige avond en wederom kan ik zeggen, ik tel mijn zegeningen.... met zulke mooie mensen om me heen, en de oogst die ik mag plukken van gewoon mezelf zijn voor de klas en nix meer of minder...  

prachtig

vrijdag 30 oktober 2020

en dan komt de vrijdagochtend, en besef je zon vrijdag gaat het dus worden


 Gisteravond bij de cross, onze Benjamin junior stuurde me al bovenstaande lijstje, waarvan ik dacht ik blijf thuis... lijkt me toch handiger... maar ja trouw als ik ben ga ik dan toch wel. 

Laat ik er kort over zijn, het was pittig, vooral het blok van 7 minuten iedere minuut een andere oefening en dat 3 rondes. Heel heftig was kapot... dacht alleen maar dit ga ik niet redden, dit ga ik niet doen.... gewoon niet..

Maar ja, als je eenmaal bezig bent, je blijft doorgaan zoals het hoort.. het eind was killling... 50 burpees.. dat in 10 minuten, en dan kijken hoe lang je er over doet.. nou lang dit keer..


Dat het het nodige effect heeft gehad bleek wel vanochtend, ten eerste trok ik eerst mijn onderbroek omgekeerd aan, dus dat wat voor hoort aan de achterkant, dus uit dat ding... toen weer aan, en ja binnenste buiten.. dus weer uit.. uiteindelijk was dat geregeld.


Dacht al meteen oh ja zo’n dag dus...., maar we gaan niet moeilijk doen, we gaan dit gewoon doen.. niet zeuren.

Daarna bij het innemen van mijn vitamine preparaten, die heel milieu vriendelijk verpakt zijn per stuk in folie, schoot de pil op de grond, de verpakking gooide ik in mijn glas met water... gevolg.. dat er eerst uit, pil op pakken en hem dan alsnog in het glas met water te gooien... wat niet moest.. dus die daar weer uit, in mijn mond en bedenken.. zo’n vrijdag dus.


Dan ik pakte mijn schoenen, die palediums, met hele dikke ribbels op de zool, dat loopt zo lekker, maar ja wat zie ik, juist ik was bij het naar huis lopen kennelijk in de niet opgeruimde hondenpoep gaan staan, gevolg de geur wil je niet ruiken zo vroeg.

Dus stap twee, poep verwijderen, papiertje erbij en tuurlijk schiet je vinger door dat papiertje en heb je een giga laag poep aan je vinger... kokhalzend dat schoongemaakt.. en de schoenen maar op het balkon gezet... zo’n vrijdag dus...

Terwijl ik mijn nieuwe schoenen aan wil doen, blijkt dat mijn veters dus niet goed zitten, deze ook nog weer veranderen.

De rest van de dag op school verliep zonder toestanden

Een mooi moment, waar ik ineens aan dacht, een jongen uit Syrie die had  afgelopen woensdag per ongeluk een nieuwe kamerscherm in mijn lokaal stuk gemaakt, dat kan gebeuren, dat weet ik, niet expres maar wel niet nadenken., Zijn Nederlands is zo slecht dat ik geen idee heb hoe ik hem dat duidelijk kon maken.. dus.. nadenken en ineens had ik het, ik heb bij een bevriende collega van techniek gevraagd of ik van hem twee accu boormachines kon lenen en ook twee bitjes, ik had al gecontroleerd of het zou kunnen en het bleek inderdaad dat ik  uit het kamerscherm het kapotte deel kon halen, en dan de rest weer kon samenstellen. 

Dus het was simpel, ik heb de leerling uit een les gehaalde, met toestemming, en gevraagd of hij mee wilde komen.. hij ging mee, met angstige blik in zijn ogen.. dus ik heb hem mee het lokaal in genomen, heb google translate aangezet en de volgende tekst getypt.. We gaan samen het scherm repareren, als het klaar is dan is het weer goed, dan zijn we weer vrienden.. , het is altijd de vraag in hoeverre je als docent vrienden kan worden met een leerling op school maar in dit geval is dat voor deze leerlingen die net in Nederland heel belangrijk, dus dat schrijf ik dan. Heb de tekst laten vertalen in Arabisch en meteen verscheen er een grote lach op zijn gezicht. dus we zijn samen aan de slag gegaan, samen klussen, zorgen dat het weer klaar is.. Hij hielp enorm mee, en samen hadden we de klus geklaard in nog geen 10 minuten.. Na afloop toen het klaar was, hebben we toch even een high 5 gegeven en meteen onze handen ontsmet.. en heb ik hem een lolly gegeven die ik nog over had, zodat het helemaal feest was,

Ik zie vaak leerlingen stralen maar dit keer braken alle wolken open en was het zo helder in het lokaal. dat ik alleen maar dacht. dat is wat het onderwijs zo mooi maakt voor mij. waarom ik hier sta.

zo eenvoudig om iets op te lossen en zo mooi om zo een hart open te maken met iets wat hij kan en dus op die manier kan oplossen.. prachtig.

Daarna ging de les heerlijk met ze. 

Toen ik  even snel draadloze oortjes ging halen die ik had gewonnen en die ik aan vriendin Susan had beloofd,  had gehaald, dacht ik meteen kom op nu meteen posten dan heeft ze ze zaterdag en kan ze er mee aan de slag. dus dat gedaan. Bij het postkantoor alles gehaald en meteen gepost. Snel naar huis en tot mijn verbazing lag er een briefje in de bus dat ik een pakje moest halen bij het postkantoor, dus ik weer naar het postkantoor, let op, ik was nog niet in huis geweest, dus ik ging rechtstreeks weer door. 

aangekomen bij het postkantoor bleek dat ik moest betalen voor dit pakket invoerrechten, waar om geen idee maar dat schijnt nieuw te zijn. dus tja dat maar doen. Op het moment dat ik mijn telefoon pakte om mijn rijbewijs te laten zien, werd gezegd dat gaat niet.. dat mag niet hij moet op papier staan, het originele document.. ik was er klaar mee, eerst al extra betalen en dacht doe ik dan wel morgen. maar nee dus.. dat kon niet het moest vandaag wat hij was al op 24 oktober bezorgd. en dus moest hij zaterdag terug.. ik nog proberen met ja maar je kent me, dus laat me nu gewoon betalen en doe het even zo...nee dus ik weer naar huis en dacht alleen maar zon vrijdag is het dus..  dus laten we het positieve pakken en gewoon maar het ondergaan en het maar accepteren..

het is gewoon zon dag

gelukkig geen spierpijn dit keer.. dat is al winst


woensdag 28 oktober 2020

The Personal History of David Copperfield (film)

 

Afgelopen zaterdag met Ankie naar de film David Copperfield ( The presonal history of...)

Ik zag hem staan en dacht meteen aan de grote tovenaar, maar al lezende dacht ik.. ik weet het niet of dat wel zo is. maar kom laat ik gaan kijken .Aangezien ik vriendin Ankie ook al maanden niet meer echt heb gesproken, ja als je aan het werk bent en dus weinig tijd hebt,  en alles in 1 weekeinde moet prakken voor sociale contacten is dat toch lastig ook met je sporten etc.

Dus dit is dan altijd een mooie gelegenheid om meteen ook bij te praten met elkaar.

De film was heel anders dan ik had gedacht, maar het mooie is als je je over je eerste gedachten hebt heengezet dan zie je de mooiheid van het verhaal, hoe alles samen komt maar ook de humor. De acteurs zetten erg veel herkenbare types neer en dat maakt het juist weer extra speels en leuk.

kortom een film voor een avondje ontspanning en humor dat erg bijzonder is

recensie van de film:

Regie: Armando Iannucci | Scenario: Simon Blackwell en Armando Iannucci | Cast: Dev Patel (David Copperfield), Tilda Swinton (Betsey Trotwood), Morfydd Clark (Clara Copperfield / Dora Spenlow), Rosalind Eleazar (Agnes), Peter Capaldi (Mr Micawber), Hugh Laurie (Mr Dick), Ben Whishaw (Uriah Heep), Gwendoline Christie (Jane Murdstone), Aneurin Barnard (Steerforth), e.a. | Speelduur: 119 minuten | Jaar: 2019

Charles Dickens heeft nooit een echte autobiografie geschreven, maar wat er het dichtst bij in de buurt komt is 'David Copperfield'. Het is een halve eeuw geleden dat er een filmversie van in de bioscopen heeft gedraaid. Het is de ongekroonde Schotse koning van de Britse satire, Armando Iannucci, die zich nu waagt aan een verfilming. Met In the Loop en The Death of Stalin zette hij zijn komische acteurs vooral aan het improviseren. Zou die aanpak ook kunnen werken bij zoiets taligs als dit, een klassieker die bovendien bij velen in het geheugen gegrift staat?

Daar gaan we niet achter komen, want Iannucci toont zich verbazingwekkend conventioneel met zijn The Personal History of David Copperfield. Goed, het tempo is erg van deze tijd, de personages etnisch gemêleerd (zelfs binnen hetzelfde gezin), en de manier van dialoog opdragen voelt vrij van stijfheid. Maar de film zal niet radicaal afwijken van het boek. Als er al geïmproviseerd is, dan toch zeer stijlvast en vastklampend aan Victoriaanse spraakpatronen. Het is niet de satirist Iannucci die we hier aan het werk zien, maar de liefhebber van vaderlandse literatuur.

Dev Patel speelt Copperfield, een jongeman van aardige komaf, die als kind door zijn strenge stiefvader aan het werk is gezet in een flessenfabriek. Nadat zijn hospes, Micawber, door schuldenaren in de gevangenis wordt gezet, loopt hij weg. Zijn tante Betsey geeft hem onderdak en wat zakgeld, zolang hij maar de naam Trotwood aanneemt en in de leer gaat om een gentleman te worden. En daar ontmoet hij een stel goede nieuwe vrienden en ook een slijmerige gluiperd met de naam Uriah Heep. Leert David liefde kennen? En, belangrijker nog, zichzelf?

Stilistisch gaat regisseur Iannucci in elk geval stevig van start, door het verhaal te beginnen met de volwassen Copperfield die zijn verhaal oreert aan een publiek en vervolgens zelf binnenloopt. Hij ziet zichzelf geboren worden en is - ongezien door andere personages - in de kamer met zijn jongere zelf. Maar dat hele element verdwijnt, zodra Patels oudere Copperfield ook de spil wordt in het filmplot. Dan kun je je gaan afvragen waarom het er in het begin überhaupt in zat, maar waarschijnlijker valt het helemaal niet zo op. Er gebeurt zo veel in de film dat je geen tijd hebt om lang stil te staan bij de verhaalstructuur en de tijdelijkheid van leuke beeldvondsten.

Vooral leer je een bonte cast kennen aan kwibussen die belangrijk zijn geweest in het leven van Copperfield. Of het de Micawbers zijn, of de bizarre Mister Dick, die denkt dat hij de gedachten heeft gekregen van de twee eeuwen eerder geëxecuteerde koning Charles I. De film schakelt snel van ontmoeting naar ontmoeting, en nog op een zeer overzichtelijke manier ook. Iannucci heeft een hoop helden opgetrommeld uit verschillende velden van de Britse komedie, zoals Hugh Laurie, Paul Whitehouse en Darren Boyd. En met topacteurs zoals Tilda Swinton en Ben Wishaw erbij in belangrijke rollen kan het verder niet missen.

Bij vlagen is The Personal History of David Copperfield oergrappig, soms wat zwaarder op de hand, maar over het geheel vooral erg lekker bekijkbaar. Vooral is het een versie die erg bij deze tijd past, zelfs in die malle negentiende-eeuwse kostuums. Als je na eerdere stunts van Iannucci iets radicalers verwacht, is het niet vreemd als deze relatief rechttoe rechtaan literatuurverfilming je teleurgesteld achterlaat. Anders is het gewoon genieten van leuke, typisch Dickensiaanse personages, duidelijk neergezet door een liefhebber en kenner van het bronmateriaal.



zondag 25 oktober 2020

ergens toch au....

Natuurlijk went het nieuwe gebouw, langzaam kom je achter de kinderziektes die nog bestreden moeten worden, zoals dat je een raam hebt, laten we duidelijker zijn een etalage, waar je zowel van binnen naar buiten als van buiten naar binnen kan kijken.. met als gevolg... juist leerlingen voelen zich minder prettig om daar te spelen.. 

Maar ook dat went, zowel voor mij als voor de leerlingen, het komt goed... ik overweeg al om er een kamerscherm voor te zetten, die ik dan weer open doe als de les voorbij is.. dat geeft toch een soort van bescherming...

Daarnaast is het hele oude gebouw al plat,  het enige gedeelte wat nog staat is zowel mijn lokaal als het lokaal van de Isk boven mij.... en het is gek ik kijk er vanuit mijn lokaal raam naar, ik zie het elke dag en elke dag komt het moment dichterbij dat hij plat zal gaan, nog even en dan is het oude gebouw echt weg, nog even dan zijn alle sporen van dat ik daar ooit les heb gegeven verdwenen, nog even dan kun je nooit meer even door de gangen lopen of nog even bij het bakkertje langs, dat al jaren geleden is opgeheven, maar altijd als ik door de gang liep rook ik het vers gebakken brood, en met Sinterklaas voor de deur, rook ik de pepernoten, de kruidkoek en noem maar op..  maar dat is niet meer, op de een of andere manier is het nu zo gemaakt dat de lekkere geur naar buiten gaat... heel jammer.. maar het is niet anders.

Maar goed, nog even snel voor dat het vakantie is foto's gemaakt van het oude stukje wat er nog staat,  nog even goed gekeken, omdat ik weet dat deze week zal het plat gaan, dan zijn alle herinneringen weg.. dan bestaat het oude leerpark niet meer.. dan is het echt voorbij, en ergens ja doet het toch een beetje au.. maar dat is ook goed, dat moet ook, dat heet loslaten en laten gaan.

we hebben tenslotte een prachtig gebouw er voor terug gekregen, helaas niet corona proef.. daar was niet op gerekend bij het ontwerp, en ook niet echt goed qua akoestiek. maar ach dat went ook wel, dat kost ook even tijd.

Afgelopen zondag even langs de school gereden en inderdaad , nu is het lokaal plat.. wel lekker dat ik niet de sloop hoefde te zien. heel gek, ergens is dan nu echt een stukje geschiedenis van mijn leven verdwenen. maar.. ik heb nog de sleutel van het drama lokaal, die keurig in het bakje hangt met hoogte punten uit mijn leven. eigenlijk waar ik mezelf mee overtroffen heb.. niks schokkends, er zijn meer dingen geweest maar

de eerste was toen ik mijn spateltje van al het behang van de muur te hebben gehaald, mijn relatie van 9 en een half jaar was voorbij, en hij moest niet alleen fysiek het huis uit, maar ook het huis moest mijn thuis worden, ik wilde mezelf erin terug vinden en zijn en  omdat ik wilde structuren.. vreselijk veel werk, dagen en nachten aan het werk geweest. Omdat ik toen nog rookte..  was alles zo geel dat ik alle plafond met een nat lapje met ammoniak heb afgenomen zodat het geel zou verdwijnen.. een heidens werk maar wat een voldoening toen het klaar was, er laminaat lag en dat alles mooi wit was.. maar ja ik bleef roken.. en veel ook..

Daarnaast zit daar mijn asbakje in met het laatste peukje die ik ooit gerookt heb.. wat was dat een mooie maar heftige periode, ik zal niet zeggen wat ik allemaal gedaan heb maar het was veel en bijzonder. ( hierover volgt een blogje)

hierover zou ik een boek kunnen schrijven wat voor gekke dingen je tijdelijk gaat doen...

En nu dus de sleutel van mijn oude drama lokaal. wat is dat een mooie tijd geweest, zeker als je beseft dat het lokaal door mij vanaf het begin is opgebouwd.. helemaal geworden is zoals ik vond en nog steeds vind dat een drama lokaal moet zijn..




 

omdat men er naar vraagt...

 

Dom om in een blogje te schrijven ( over oa mijn vitrine kastje waarin, zowel de sleutel van mijn oude drama lokaal zit, als de spatel van mijn overwinning in mijn huis, het asbakje met de laatste peukje) over dat ik al heel lang geleden gestopt ben met roken.... het is meer dan succesvol kan ik wel stellen. Ik heb sinds ik gestopt ben geen moment meer naar een sigaret verlangt..

terwijl ik toch erg verslaafd was altijd, als er maar 1 moment was dat ik kon roken dan pakte ik die. Ik had zelfs altijd een asbakje bij me zodat ik kon roken waar ik wilde.. toen dat nog mocht..

Toen ik besloot om te stoppen, heb ik dat zorgvuldig voorbereid, heel goed gepland, Ik besloot om de laatste vrijdag van de voorjaarsvakantie te stoppen met roken.. 

De week ervoor had ik al dingen weg gedaan, zoals asbakken, aanstekers, ik had al kilo's kauwgom in huis gehaald, ik had armbandjes in huis, ik had tomaatjes in huis.. kortom alles om maar te zorgen dat ik het vol zou houden.

Zo had ik ook zorgvuldig gepland om intens te genieten van mijn laatste twee peukjes op die vrijdag.. zelfs de asbakken in de auto waren leeg. alles was er op ingesteld en ik ook. De tip van een goede vriendin was: "niet zeggen dat je gestopt bent maar zeggen dat je niet rookt. en probeer hoe dan ook bij de rokers te blijven staan voorlopig, want dat is jouw vrienden groep anders voel je je te gauw verloren."

In de tijd dat ik stopte, was net ingevoerd dat je niet meer mocht roken in cafés etc, dus dat was een groot voordeel voor mij, want dan kon ik niet in de verleiding komen,

Ook had ik besloten dat ik een laser therapie ging doen, dit om te zorgen dat ik dus het echt kon volhouden, de woorden van een goede vriend dat als je nu nog blijft roken als je er geld van de verzekering insteekt, dan mag je jezelf afvragen waarom je daar dan heen ging.. heeft me toen ook behoorlijk aan denken gezet. 

Dus ik aan de laser, ik herinner me dat ik naar Den Haag moest en door een hoogblonde vrouw werd geholpen, eerst kreeg ik en intake gesprek waarin ze me wees op de gevaren etc. maar ook gaf ze me een doosje met zouthout, het doosje in de vorm van een doosje sigaretten en de zouthoutstokjes ook keurig in de vorm van een sigaret.. Het eerste wat ik zei was, dit slaat nergens op, je moet van de gewoonte af dus is het dom om iets te geven wat dezelfde vorm heeft en dus dezelfde handeling vraagt.. dus je stopt niet met je handelingen, dat moet juist.. ik heb een rozenkrans zei ik toen, niet omdat ik zo gelovig ben maar die kan ik mooi gebruiken dan hiervoor. 

Ze was niet erg gecharmeerd maar okey dat mag.Ze zei heel mooi dat ze tijdens de behandeling niet zou praten en dat klopt ook, maar haar buik praatte des te meer, zodat ik bijna de slappe lach kreeg..

Na de sessie naar huis, waar ik meteen in mijn huis begonnen ben met alles door de afwasmachine te gooien zodat overal de rook geur af was en de nicotine, zo ook al mijn kleding gewassen, maar wat wel gek was, ik zat aan de telefoon met vriendin Heleen, en terwijl we zaten te praten merkte ik dat ik dus allerlei dingen uit het raam gooide in de sloot voor mijn appartement.. ik weet het schande, maar geloof me als je gestopt bent met roken dan doe je gekke dingen.

Ik ben in die tijd eigenlijk begonnen met het schrijven van een blog, dat kon op een site die hete toen Nederland stopt met roken, en het leuke was dat er veel mede stoppers waren die je stimuleren, die je aanmoedigen maar die vooral konden lachen om je verhalen, dat wat je deed en er was veel herkenning en erkenning. Deze mensen heb ik nooit ontmoet maar ze waren erg belangrijk voor mij, ze hebben me, en ik denk we elkaar er door heen getrokken.

Daarnaast had ik toen mijn geweldige klassen die ik vertelde dat ik was gestopt met roken en dat ik dus misschien onredelijk zou zijn, maar dat ze dan maar gewoon even moesten doen wat ik zei en aan het einde van de les maar even moesten vragen of ik het echt meende,  gelukkig is dat nooit nodig geweest.. ze moesten alleen maar lachen en zorgden ervoor dat ik niet me hoefde te irriteren.. zo herinner ik me een moment waarop ik mijn tomaatjes pakte en wilde snoepen, waarop een aantal leerlingen riepen meneer wij willen ook, en dus ging ik ze deze dingen naar ze toegooien ze vonden het geweldig hilarisch eigenlijk

Het moment dat ik gewoon even buitenstond op het platje voor mijn lokaal, waar ik altijd stond te roken, waarop een leerling uit de isk binnen kwam rennen en me bijna aanvloog want hij dacht dat ik stond te roken. wat niet zo was.. zo gaaf hoe ze me in de gaten hielden en elke week weer blij waren als ik het had gered..

Die keer dan ik bij mijn tandarts was, en hij een naam riep, waarop ik opstond.. en de behandel kamer inliep waarop ik de vraag kreeg of ik meneer Mulder was .. nou nee dus, dus ik keek hem aan, en zei alleen maar sorry ik ben gestopt met roken, kennelijk ben ik er ook doof door geworden..  waarop we samen lachten, hij meteen al zei dat ik het ging redden en mij dus behandelde waar ik voor kwam, denk dat hij het daarna wel even aan de patient na mij dit heeft verteld.

Kortom door al die positieve reacties, ook het uit het raam gooien van spullen omdat ik gewoon niet meer helder kon denken.. 

Die keren dat ik zoveel kauwgom at zonder suiker maar wel met. .juist sorbitol dat ik me darmkrampen bij een training stond die ik moest geven, naar huis reed en op het moment dat ik mijn toilet instapte het niet meer kon houden, en ik zal de details besparen maar geloof me het was niet echt schoon..

en ik bedacht me elke keer weer in de eerst week, als deze voorbij is dan is dat gewend dan komen alleen nog de hoogtijdagen, de feestdagen etc..

Maar het is gek hoe verder je in de tijd komt, je steeds minder er naar gaat verlangen omdat je niet terug kijkt maar vooruit blijft kijken ,van dag tot dag leeft en zo door gaat.

Pas in de periode dan mijn vader zijn laatste reis aan het voorbereiden was met alle spanningen en ik geen moment heb gedacht ik moet roken wist ik dat ik echt gestopt was...

Al zijn er soms momenten dat ik wakker word uit een droom en dan in paniek ben omdat ik denk dat ik gerookt heb.. wat niet zo is maar dat ik weer even de smaak in mijn mond krijg en bedenk bah ik was echt een asbak.. 

nu gelukkig niet meer..

en daar komen we ons bed voor uit..

 

 

voor veel lezers en vrienden zal wat ze hier zien staan een onbegrijpelijk woordenbrij zijn.. laat staan dat ze begrijpen wat bedoelt wordt.. Dit is ongeveer mijn gevoel bij juist Wiskunde. daar snap ik de ballen van.. en de ballen die ik snap zijn dan net de ballen die er niet toe doen... maar goed.. het is voor mij eigenlijk heel begrijpelijk wat er staat,.

Laten we het zo zeggen, dat ondanks dat we een uur langer konden slapen het wel heel erg vermoeiend en niet echt lekker ging..  ik vond het een pittige.

De eerste was zo wie zo bizar. je mocht je bar niet los laten  maar moest achter elkaar doorgaan,  15 minuten lang. en dat is lang want als je je bar neerlegt moest je 5 burpees doen.. en dat is mijn eer dan te na dus ik ga hoe dan ook door.. ik ploeter me suf, ik hou vol , ik laat me niet kennen etc dit ga ik dan doen.. al zal ik er dood bij neervallen

De oefeningen ga ik niet allemaal meer uitleggen, dat weten de meesten al inmiddels uit voorgaande blogjes en als je het echt graag wil weten. Wikipedia is je beste vriend.. of anders you tube met de uitleg in filmpjes..

Tijdens de eerste ronde van 15 minuten merk ik dat de eerste lunches niet goed gaan, mijn benen zijn niet warm, en aangezien ik zoveel heb gewandeld zijn de hamstrings nog niet warm en opgerekt.. gevolg dat ik dus even ze langzaam moet opwarmen totdat ik het kan, ik de lunches kan doen zoals ik ze moet doen. 

De tweede ronde was de candy workout. nou ik kan wel stellen ik vond deze candy niet echt lekker. niet zo mijn smaak om het maar zo vast te stellen.

 

kortom 12 minuten zoveel mogelijk rondjes maken.

de derde ronde bestond uit  3 oefeningen binnen en minuut, van 3 naar 5 naar 7, maar die laatste 7 de push press was heftig en zwaar...  maar als je eerder klaar was dan de minuut voorbij was dan had je dus rust.. nou die rust heb ik niet echt ervaren om eerlijk te zijn.. maar dat maakt niet uit.. het is goed zo.. we hebben het gehaald

de laatste ronde was heftig

magisch getal 15 dus alle oefeningen 15 keer en dat zo vaak als je kon..  en geloof me dat gaat meer keer in de gestelde tijd dan je zou willen, wat een gedoe en wat zo niet leuk, maar ook dat hebben we overleefd gelukkig

kortom de wintertijd is goed begonnen. we zijn er klaar voor het winter seizoen kan komen



zaterdag 24 oktober 2020

Corpus Christi ( film)

 Als je dan tocht een soort van vakantie hebt.... dan ook maar een filmpje pakken toch... dus ik koos natuurlijk voor een film in het film huis. Waarom ik deze film koos geen idee maar hij leek me erg leuk om te zien. Het gegeven dat een jonge crimineel zich ineens in de katholieke kerk plaatst als pastoor, combinatie vind ik erg mooi de geschiedenis van de kerk kennende... geweldig.

Wel even gaan verzitten, het was duidelijk dat het een man was die de 1,5 meter had bedacht... schuin voor mij een man die al hoestend binnen kwam en achter mij een man waarvan ik bijna zijn adem in mijn nek voelde ... en ook nieste... dus ik ben Naar voren gegaan. Eerste rij, prima plek wel stijve nek maar geen gebied etc. Na afloop dit gemeld en verteld dat ik me daar behoorlijk onveilig heb gevoeld en dat die plekken echt  niet 1,5 meter van elkaar af zijn... hoop dat ze er iets nee dien. Na een lekkere wandeling naar het hotel terug om te gaan slapen. 

De film is boeiend van begin tot einde en zo bijzonder prachtig een aanrader al is hij wel heftig 

 recensie van de film

Regie: Jan Komasa Scenario: Mateusz Pacewicz Cast: Bartosz Bielenia (Daniel), Aleksandra Konieczna (Lidia), Eliza Rycembel (Eliza), Tomasz Zietek ('Pinczer'), Barbara Kurzaj (Ewa Kobielski), Leszek Lichota (Burgemeester Walkiewicz), Zdzislaw Wardejn (Priester), Lukasz Simlat (Pastor Tomasz), e.a. | Speelduur: 115 minuten | Jaar: 2019

Daniel komt vervroegd vrij, maar gelukkig maakt dat hem niet. Hij heeft namelijk net van de aalmoezenier gehoord dat hij niet hoeft te hopen op een toekomst als pastoor. Geen seminarie die hem accepteert met dat strafblad! In plaats van zich te melden bij de meubelfabriek waar hij wel aan de bak kan, doet hij een boordje om en klopt aan bij de de lokale pastoor. Gewoon, even snuffelen aan het leven van een geestelijke. Maar wanneer zijn gastheer richting het ziekenhuis moet, krijgt Daniel zijn droom in de schoot geworpen: wil hij in dit dorp niet voorlopig even de kerkdienst leiden?

Corpus Christi stond dit jaar in het rijtje films dat het bij de Oscars aflegde tegen Parasite in de strijd welke niet-Engelstalige film de beste was. En dit Poolse drama had al een zegetocht gemaakt langs allerlei filmfestivals. Het verhaal is op ware feiten is gebaseerd, al heeft regisseur Komasa wat elementen toegevoegd om het drama op scherp te zetten. Zoals die criminele achtergrond van Daniel en een auto-ongeluk dat zijn parochie een hoop emotionele littekens heeft bezorgd. Allemaal gegronde keuzes die het verhaal flink aanstuwen.

Niets in deze film is echter zo geïnspireerd als de casting van Bartosz Bielenia in de rol van jonge neppriester. Zodra hij tijdens zijn eerste eigen kerkdienst een imitatie doet van de aalmoezenier die het geloof in hem aanwakkerde, val je net zo hard voor zijn charmes als zijn parochieleden. Dat je weet dat hij niet gewijd is doet er niet meer toe. Het voedt de vraag of het priesterschap wel iets is wat je moet verwerven, of dat het simpelweg iets is wat je doet. Daniel is onconventioneel, maar oprecht en bezield. En dat is misschien precies wat zijn dorp nodig heeft.

Niemand in de omgeving twijfelt aan de oprechtheid van Daniel. Ook niet wanneer hij een sjekkie rookt en aan zijn brommertje sleutelt, of met zijn enorme swag in habijt door de straten banjert. En net dat maakt de film zo interessant: wat heb je nodig om te geloven dat iemand is wie hij zegt te zijn? Alleen maar zijn woord. Natuurlijk is er geen film zonder complicaties die deze nieuwe status quo bedreigen: Daniel krijgt het eerst aan de stok met de burgemeester, daarna met de nabestaanden van het ongeluk. En er duikt een oude bekende op bij de meubelfabriek.

Maar het is vooral heerlijk hoe Corpus Christi speelt met moraliteit, en hoe je geneigd bent om een hoofdpersoon aan te moedigen die een compleet dorp voorliegt. Dit is een verhaal dat van begin tot eind schuurt, waar criminelen de sympathiekste keuzes kunnen maken en juist gewone mensen zich van hun slechtste kant laten zien. Als iemand in deze film al misschien een moreel ijkpunt lijkt, krijgt ook die een zetje om te laten zien hoe hij onder druk reageert. Dit is zo'n film die maskers van zijn personages aftrekt, soms met fluwelen handschoenen en soms met grijpgrage klauwen.

Bovendien is de film stijlvaster dan je zou verwachten. De morele vraagstukken vliegen je om de oren, in koele groenblauwe tinten. Uiteindelijk mag je vooral bevragen wat je er zelf van vindt dat het verhaal zo is gelopen. Regisseur Komasa houdt zich in elk geval lekker ver van een definitief oordeel. Corpus Christi laat zijn personages gewoonweg mensen zijn, met zowel goede als slechte kanten. En dat is wel zo lekker.


vrijdag 23 oktober 2020

Openlucht museum Arnhem

 

Volgens plan gaat alles deze dagen helemaal goed. ik doe mijn ding, ik geniet en vooral, na een heerlijke nacht in een giga bed... na een uitgebreide douche die zijn weerga niet kent.. een onvergetelijk ontbijt.. is het leven als de zon die opkomt op een regenachtige dag...

Toch blijf ik het een wonderlijke wereld vinden het gedrag van mensen bij een ontbijt in een hotel, ik kijk mijn ogen uit en luister met gespitste oren naar wat men zegt. Het begon al bij het begin, twee vrouw. Staan uitgebreid te praten en door de 1,5 meter cultuur, houden ze de hele rij op, ik denk dan altijd goh pak je koffie ga samen eerst bijpraten en ga dan in de rij staan om je ontbijt te haken. Voor iedereen veel prettiger, maar ja.. dagdienst je ( nog) niet.. en dan Kris kras door de ruimte lopen alsof het niets is... de ruimte Ivan mij en ik ben de koningin en af en toe ook nog hoesten.. bijzonder ook, ik kijk en ben verbaasd , dan eindelijk zijn de dames klaar  en gaan juist samen aan een tafel zitten en vallen stil.

Nadat ik mijn Karig ontbijtje had gepakt ben ik gaan zitten en keek eens rond, zag ik een stel zitten waarvan de man een boek las terwijl de vrouw zat te kijken, ze vond gehoor, juist bij die twee andere dames, en begon al meteen haar klaagzang, dat ze in elk hotel cnn hebben maar hier niet. Stilte.. ineens zag ze bij een andere tafel een man een omelet met spek krijgen... dus met ogen zo groot aks schoteltjes keek ze erna en zei meteen hoe komt u daaraan, de man legde uit dat ze dit gewoon kon bestelen ..... Hmm ze keek een keertje want dit had zij niet.. dus.. maar ja was haar opmerking het was te veel voor haar.... haar man bleef onverstoorbaar lezen, hij stond duidelijk uit.. de buurman met zijn omelet zei meteen dat ze ook kon vragen om meer.... maar nee dat kon niet zij zou het zelfde hebben als een ander.. met nogmaals een sneer, dat het veelte veel is, met een blik op deze wat gezette man.. waaruit duidelijk afkeuring in haar ogen zat, vroeg ze aan haar man of ze het samen zouden delen.. haar zei bijna onhaalbaar ja.. hij at verdiept in zijn boek.. dus ze staat op, kijkt haar buurman aan en zegt dan nog een keer, het is veel te veel voor mij, maar wij delen het..... .. n tot mijn grote verbazing kreeg ze haar portie en inderdaad haar man las door en at ze het allemaal zelf op..... 

het ontbijten in hotels heerlijk is theater An sich.

De rit naar het park ging vlekkeloos, ik begrijp heel goed nu dat ik gewoon naar mijn navigatie moet luisteren want die heeft altijd gelijk. en  ik niet.. grommm .maar goed dat mag de pret niet drukken

Bij aankomst dacht ik wat is het hier druk maar als je eenmaal binnen bent en ook zorgt dat je dus niet teveel in het begin blijft hangen, maar meteen het park ingaat dan is er weinig aan de hand.. Het Amsterdamse buurtje wat iedereen vaak vergeet aan het eind, is prachtig ik heb daar zo genoten, en zo mooi opgezet dit stukje echt een oud stukje Jordaan, waar mijn hart altijd iets sneller gaat kloppen als ik er door heen loop.

 Daarna gewoon lekker dwalen door het park,  bij sommige huisjes is het erg druk, dan moet je gewoon even wachten, kun je er later met alle gemak weer in.  heerlijke  olijf kaas broodjes gegeten en een appel, rozijnen kaneel broodje.. lekkere thee gedronken, en veel mooie dingen gezien en foto's gemaakt.

Wel wederom de mensen uit het hotel, juist de dames van hierboven met hun mannen gezien, waarvan 1 man zelfs zei, hey jou ken ik uit het hotel. en ik dacht oh God maken dat ik wegkom, maar ik heel lief zo ja dat klopt.. ik leer tactisch te zijn alleen kennen ze me niet goed genoeg om te begrijpen dat mijn toon alles behalve lief bedoelt is, maar goed ik heb dus kennelijk zonder dat ik het wist indruk gemaakt.. maar had meteen een taakje erbij... deze mensen de rest van de dag ontlopen..

Gelukkig is het park groot genoeg om dat te kunnen, al valt het me op, dat zoveel mensen er goed in zijn om het feestje te bederven zoals ik al op facebook schreef: ook hier herfst ..., opmerking van passanten vrouw: "... mooi hé... "man :” is wel een teken dat de boom ziek is.....” met zo’n iemand is elk feestje zo doodgeslagen, dan.. moeder met zoontje van 6 bij de plaggenhut... weet je dat ik wel eens tegen je zeg, als je je broccoli niet opeet, dat er mensen zijn die het armer hebben dan jij... nou dat zie je hier dus.... ik heb gezucht, heel diep gezucht... heb tegen mijn inmiddels overleden oma gezegd ze is niet slimmer laat maar, stuur maar geen bliksemschicht naar beneden . Het liefst had ik willen zeggen,   terwijl ik stotter...."ik moest van mijn moeder altijd broccoli eten." en dan met een trekkend been weglopen en kwijlend....maar ja je doet het niet...


Wat ik wel grappig vond, ik had een kaas olijfbroodje gekocht en ja hoor weinig plek om te gaan zitten, dus terwijl ik op een bankje wil gaan zitten, tegenover een gezin , en de zoon opstaat, terwijl oma nog met van alles bezig is en niets kan zien.. gooit de zoon wat weg.. en laat de metalen deksel keihard vallen. Waarop oma zegt. Mijn God ik schrik me dood.. ik dacht nog daarom deed dat joch dat, die dacht ik krijg de erfenis..  maar ik zei meteen Ik was het niet.. maar ik had het ook zo kunnen doen.. even meteen dat joch beschermen.. 

Gezin en oma lachen.. 

Het park is groot heel groot maar wel erg mooi ook, een absolute voor herhaling vatbaar te gaan.. en het is heerlijk buiten en je kan er echt genieten.. en ach dat mondkapje is niet zon probleem je doet het op en af en klaar. heel gewoon, heel normaal.

Een waardige afsluiting van twee dagen Arnhem,.. en ik denk dat dit ik dit vaker ga doen. ik vind het erg leuk en heb erg genoten.. 

(binnenkort een album met de foto's op facebook)

van zowel de wandeling als van het museum















 


 

donderdag 22 oktober 2020

parkenpad Arnhem




 van thuis zitten word niemand beter. dat was ook mijn conclusie dus ik bedacht me al de hele week wat ga ik doen in deze vakantie.. ik kan tenslotte weer niet naar mijn geliefde Berlijn en naar vriend Erwin in Londen... of wat dan ook. dus wat nu.. Leuven in Belgie staat ook nog steeds op het programma maar helaas zit dat er voorlopig ook niet in.. mede omdat Belgie net als Nederland wel heel rood is.. dus tja wat moet je dan doen.. thuis zitten is ook niet alles

Inmiddels toch maar besloten om het geld van mijn vlucht naar Berlijn terug te vragen, ik zie het er voorlopig niet van komen dat ik naar Berlijn ga met Covid 19 perikelen. Wie weet kan ik in de zomer, nou dan ga ik dan wel.. en dan boek ik wel weer een reis.. dus via een ingewikkelde procedure is het mij gelukt om toch het geld terug te krijgen van de klm.. tenminste de aanvraag ligt er..

Dus besloot ik om maar naar Arnhem te gaan. aangezien ik nogal gek ben op wandelen en musea, had ik eerst bedacht ik ga naar het museum in Arnhem hoor ik altijd mooie en goede dingen over, maar toch maar besloten dat niet te doen maar om op aanraden van vriendin Paulien het parkenpad te gaan lopen, een wandeling langs en door de parken van Arnhem van ong 17 km, dus de wandelschoenen gaan dit keer ook mee op reis.. bijzonder daar zou ik als normaal mens niet aan denken nu dus wel..  en dus besloten omdat het weer redelijk leek dit maar te gaan doen, ik neem wel een salade mee voor onderweg bij het lopen en daarna eet ik wel ergens en wie weet ga ik ook nog even naar de film in Arnhem.. de volgende dag op de terug weg ga ik even het openlucht museum aandoen. dus dan ben ik twee dagen er echt uit en ja ik heb heel veel buitenlucht binnen.. 

Tevens vond ik dat ik nu ik eindelijk weer een keer weg kon, maar eens een kamer moest nemen die luxe is met een king size bed en een giga kamer.. met veel ruimte.. en met allerlei luxe die ik normaal onzin vind maar nu van dacht.. kom laat ik eens genieten.. het mag nu. het is maar 1 nacht. ik heb het zelfs incluis ontbijt gedaan. dat doe ik meestal ook niet maar ik dacht laat ik dat nu maar wel doen. je weet het nooit tenslotte.

Kortom het was eigenlijk al een plan dat niet kon mislukken.

Het ging voorspoedig met de route, toch niet alles opvolgen want ergens stond er ga onder de waterval door, dus gedaan gevolg uitgegleden natte billen en juist 2 stappen verder tot over mijn enkels in het water... zwaar balen, maar gelukkig is het mooi weer en droogt het snel. Soms is de omschrijving wat vaag zeker als je rechtsaf moet onverhard pad en er liggen tig bladeren.  Wel kwam ik een schommel tegen midden op een bospad en die hing aan een grote boomtak dus ik dacht dat ga ik doen, kan dat ook weer van mijn Bucket list die ik niet heb .Soms moet je je gezond verstand gebruiken en kom je heel ver. Soms ook niet... het  laatste stuk was zo vaag.. dat ik als ik alles zou doen. Ik door het water moest lopen om over het vlonderpad te kunnen lopen, maar ook stukken over gras lopen, tegen hekken aan lopen en dan afslaan dat het zo vaag werd dat ik maar besloten heb om

Dat laatste stukje maar met de trein te doen... -tenslotte is 16 kmNiet eens zo gek om te doen. Maar nogmaals wel balen omdat je het dus niet afmaakt door de vaagheid van de route . 

woensdag 21 oktober 2020

lampje aan en uit ...

 

Ergens ben ik niet zo van de lampjes die gaan branden in de auto. maar zeker niet als ze zowel uit als aangaan.. dat vind ik nooit zo prettig, dan weet ik niet zo goed wat ik  er van moet denken, moet ik doorrijden, of toch maar niet.. moet ik misschien langs de garage, of toch maar niet

wat zou er aan de hand kunnen zijn etc.. kortom er gaat van alles door dit koppie maar ik heb geen idee wat te doen.. en het gebeurt altijd op een lange rit, nooit in het dorp zelf maar tijdens een lange lange rit. dus ik baal dan behoorlijk om eerlijk te zijn,. want dat schiet nou niet echt op om eerlijk te wezen.. dit is balen. 

Dus nadat ik mijn nieuwe visitie kaartjes had ontvangen besloot ik om maar even met mijn auto langs de garage te gaan,  en ja hoor ze hadden gelukkig tijd om er even naar te kijken. Dus, ik moest wachten om te horen dat de veiligheidspal van de linker veiligheidsriem niet goed is , dus dat moest gemaakt worden..  ik zal niet in details treden maar ik was blij dat ik nu niet een vakantie had geboekt naar Berlijn..  het was wel een klein ribje uit mijn lijf om het zo maar te zeggen..

Terwijl ze aan mijn auto aan het sleutelen waren besloot ik om maar meteen even naar de sportschool te gaan om de zonnebank te pakken, dan was dat ook weer gedaan, er was plaatst zag ik al dus waarom niet dan. 

Daarna nog snel wat extra boodschappen gedaan bij de aldi waar ik ook even was heengelopen zodat ik lekker even toch buiten had gewandeld, wat eigenlijk op de planning stond maar helaas door allerlei toestanden is dat niet gelukt, dus dan maar op deze manier.. 

En bij terugkomst was het gelukkig al klaar, afrekenen, ze vriendelijk bedanken voor de snelle service en naar huis, verder met inpakken voor het tripje wat ik ga maken voor 1 dag en nacht

maar vreselijk veel zin in

 

dinsdag 20 oktober 2020

Foto Breda

  

Aangezien we, nu al helemaal niet ergens leuk kunnen zitten in een café om wat te drinken of te eten, besloten Marlous en ik om samen, na aanleiding van het geweldige programma Nu te zien, elke vrijdagavond op npo2, na 2 voor 12, Foto Breda te gaan.

Een geweldige foto expositie hadden we gezien.. en juist buiten. dus wij bedachten, dat willen we zien. dat is leuk.. zeker de foto's die we hadden gezien, nodigden uit om te gaan kijken. 

Dus dinsdagochtend in alle vroegte in de auto naar Utrecht om Marlous op te halen, die al klaar stond, ondanks 100 km per uur, kwamen we lekker op  tijd aan in Breda en stonden we meteen bij de goede parkeergarage, daar waar de expositie stond. 

Dus we kwamen de garage uit en meteen midden in de kunst.. geweldig. 

De eerste serie over een stuk zeildoek op een gletsjer was indrukwekkend, zo ook de foto's van diverse meisjes die hadden gewerkt bij een gezin, als dienstmeisje, die in prachtige jurken werden geëxposeerd prachtig, vooral omdat ze allemaal de ogen dicht hadden, en daarmee toch nog een soort nederigheid uitdrukten.

De foto's van de jongeren in Marokko, bracht me  meteen terug in Marokko waar ik zulke goede herinneringen aan heb. prachtig gewoon en zo mooi bijzonder.

Er was teveel om op te noemen wat indruk maakte.

Nadat we daar alles hadden gezien, hadden gelachen om de expositie van een Poolse man die een reis maakte van Polen naar? maar die bizarre grappige foto's maakte geweldig.

Daarna zijn we naar het stedelijk museum gelopen van Breda, waar ook nog een paar prachtige foto's hingen, eerst zijn we door de geschiedenis gelopen van Breda, prachtige combinatie van mensen die gelinkt zijn aan een film.. prachtig.

Na het museum hebben we eerst bij de ambachtelijke bakker maar brood gekocht, bij de spar kaas en zijn we een parkje gaan opzoeken om te eten.. heerlijk, genieten van de rust en het gewoon toch kunnen genieten van zitten en niets doen.

Daarna zijn we gaan lopen, wat nogal een tippel was, we hadden al 5 kilometer in onze benen, naar de blind wall Gallery (https://blindwalls.gallery/walls/), wat wat lastig te vinden was, maar we vonden hem wel uiteindelijk.. 

De route was wat vaag maar we hebben aardig wat muurschilderingen gezien, alleen niet allemaal, dus we moeten nog een keer terug naar deze expositie maar dan in de zomer als het mooi weer is en je rustig dit kan gaan bekijken en bewonderen.

Nadat we ruim 7 kilometer hadden gelopen zijn we maar van de route afgeweken en zijn we naar onze parkeergarage gegaan. Hem terug vinden was nogal een dingetje, onze gps gaf een route aan waar je nog heel ver moest lopen, maar als je de bordjes volgde was je er zo.. dus dat hebben we maar gedaan

 Wederom was het een heerlijke dag, en wat is er nog veel mogelijk als je creatief denkt en tevens niet te bang bent maar wel oppast












 

maandag 19 oktober 2020

i am Greta ( film)

 

Aangezien vriendin Paulien en ik elkaar al veel te lang niet hebben gezien, maar het ook erg leuk vinden om samen iets te doen, de vorige keer naar Voor Linden. een absolute aanrader, hadden we eerst het plan om in Rotterdam de streetartroute te gaan lopen, maar met de steeds meer oplopende besmettingen zijn we van dat plan afgestapt.... 

Wat nu, we hadden nog al wat musea staan waar we ook graag een keer naar toe wilden, maar helaas konden we die niet in.. die waren dicht op maandag, de enige dag dat Paulien kon.

Dus na lang overleg besloten we om naar de film te gaan,  een matinee voorstelling, waar waarschijnlijk niet zo heel veel mensen naar toe gaan, en waar, heel belangrijk, geen kinderen zijn.

Ondanks dat Alphen zich een stad noemt, wel een film huis heeft maar geen Pathe, besloten we om een niet al te drukke stad uit te zoeken om te gaan.

Dit werd Haarlem, een klein stadje met wel een mooie stadskern, waar je heerlijk kunt lunchen etc..  dus dat was de deal. totdat, juist de nieuwe, terechte strengere maatregels, roet in het eten gooide.. dus wat nu... 

Creatief als we zijn, besloten we toch naar de film te gaan, dank zij mijn vele wandelen, mijn punten te sparen bij samen gezond, konden we gratis naar de film ( juist dat is de reden dat we naar Pathe gingen, daar kan je deze vouchers inleveren), dus dat was snel geregeld. 

Er waren 3 flims die mij wel aanspraken dus heb ik daaruit de keus gelaten aan Paulien, die toch meestal dezelfde smaak heeft als ik, en ja hoor ze koos de film die ik ook al in mijn hoofd had..

De film gaat over de activiste Gretha Thunberg, juist die..  waarover een documentaire is gemaakt, dat past natuurlijk helemaal in deze tijd.. tenslotte hebben we nu ook heel veel mensen die toch wel in actie stand zijn met de corona regels.

De Film is onderhoudend en roept toch heel veel vragen op... maar het neemt niet weg dat het indruk maakt.. zeker als je weet hoe het er nu voor staat met het milieu.... 

een film die je zeker moet gaan kijken als je meer wilt weten over klimaat beheersing en vooral hoe de wereldleiders er mee omgaan..


korte inleiding over de film:

Een prachtige en bijzonder roerende film over klimaat-activist Greta Thunberg. Dankzij unieke toegang tot haar leven, zie je het verhaal achter de bekende nieuwsfeiten.

Een indrukwekkend, intiem en buitengewoon verhaal waar volharding, tragiek, levensgeluk en inspiratie op een manier samenkomen, zoals je zelden zag. Een nogal serieus uitziende 15-jarige scholier zit elke dag, moederziel alleen en tegen de wens in van haar ouders, voor het Zweedse parlement. Ze staakt van school om de klimaat-crisis op de agenda van de politiek te krijgen. Zonder enig succes. Maar in de loop van deze weken sluiten andere leerlingen zich bij haar aan en worden haar video’s meer en meer gedeeld.

Drie jaar eerder. Greta raakt in een diepe depressie na het zien van een film op school over hongerige ijsberen, orkanen en droogte. Ze stopt met eten en praten en wordt heel erg ziek. Pas als ze bedenkt dat ze er ook iets aan kan gaan doen, krijgt ze weer levensmoed. Met het groeien van haar actie, bloeit ze op en terwijl de wereld om haar heen ontploft en haar ouders soms staan te stuiteren van de zenuwen lijkt zij juist te ontspannen. Koppig, eigenwijs en intelligent als ze is, hebben haar ouders bijna geen vat op haar. Ze weet hoe ze het wil en ze wil het zelf doen.

Wat volgt is een werkelijk ongelofelijk verhaal, dat Hollywood niet beter had kunnen verzinnen en die haar huiveringwekkende climax vindt in de zeiltocht die haar naar de VN-conferentie in New York moet brengen. Een film waar je diep geroerd weer uitkomt.

I Am Greta van Nathan Grossman is een zeer persoonlijke en intieme documentaire over de Zweedse activist Greta Thunberg, gemaakt in cinéma vérité stijl waarin hij haar met instemming van haar ouders van zeer nabij volgt tijdens ontmoetingen met wereldleiders, protestbijeenkomsten en thuis bij haar familie.



zondag 18 oktober 2020

mondkapjes..... en nog meer mondkapjes


Zoals ik al had laten zien op facebook, had ik tijdens mijn wandeling van afgelopen zaterdag het ene na het andere moment van verbazing.. overal zag ik mondkapjes liggen, die weggooi dingen.. slechts en een paar lagen in de vuilnisbakken.. 

Voor mij als flarden schrijver, maar ook fotograaf, zijn dit dan een prachtige gelegenheid om eens goed aan de slag te gaan en dus foto's te maken van de rondslingerende mondkapjes.Teven proberen om een zo mooi mogelijk beeld en compositie te maken, zodat het ook nog leuke foto's zijn, ondanks de triestheid van het onderwerp.... 

Ik moet zeggen ik vrees het ergste als straks deze mondkapjes verplicht zijn in alle openbare ruimtes...  ik ben bang dat we weer een hele boel rommel krijgen te zien.. toch levert het naast de triestheid over de mens ook mooi plaatjes op, een paar zijn echt mijn favoriet, zoals die ene waarbij je kijkt in de prullenbak en ze ziet liggen, maar ook die nog compleet in vorm zijn.. die gene met het herfstblad vind ik ook uniek. .mede omdat ik toch de herfst begin aan te raken in mijn leven.. 

op Facebook is een speciale album waar ik de foto's zet die ik maak of die ik al heb gemaakt van deze rondslingerende mondkapjes.. gewoon om een beeld te geven op wat voor verschillend plekken ze hebben gelegen..  en liggen maar vooral ook om de vergankelijkheid er van te tonen en te laten zien.. 
maar ook misschien zo een klein stukje bijdragen aan het bewust worden van dat we deze kapjes veel zorgvuldiger weg moeten doen, of laten we gewoon uitwasbare kopen en die gebruiken.. en tenzij je hem vergeten bent een weeggooimasker die je dan in gebruikt op de plek waar je bent en als je het pand verlaat dit kapje in de container gooit die daar klaar staat.. tenslotte moet je je mondkapje vervangen als je hem 2 uur hebt gedragen..  ook de uitwasbare.. en volgens mij doen we dat massaal niet.. dus ...










zaterdag 17 oktober 2020

wandelen omdat het weer kan


Opstaan en weten, het kan weer, geen plannen vandaag dus laat ik weer gaan wandelen. Het akelige vind ik altijd dat als je dan opstaat, je eigenlijk jezelf gewoon in de weg zit, omdat je wilt uitslapen, want het kan een keertje en dat lukt dan niet... ondanks dat je de avond ervoor al het winterdekbed er op hebt gedaan, een schoon bed hebt gemaakt, wat allemaal meedraagt aan de feestvreugde van uitslapen en dan toch om half 7 waker... hoe krijgt een mens dat voor elkaar... nou zo dus.. gewoon zo opgewonden zijn dat je vrij bent, dat je kan uitslapen, alsof je de volgende dag jarig bent.. en dan.. ineens.. juist je bent vreselijk vroeg wakker. Dan maar het nuttige met het onaangename verenigen en er iets leuks van maken. dus wandelen

Het mooie aan wandelen vind ik eigenlijk altijd wel het moment als je een redelijke wandeling maakt dat je hem uitdenkt in je hoofd, dat je dan inpakt voor deze wandeling. Dat je de plek waar je gaat zitten om wat te eten al weet, het moment van gaan, je oortjes in,  de wandelschoenen aan en juist..  gaan.. 

Op mijn moment van gaan kwam ik een buuf tegen die meteen vertelde dat ze ook had gewandeld, haar boodschappen al had gedaan, waarop ik vertelde dat mijn plan was om 15 km te gaan wandelen.. gewoon omdat het kan.. ik vertelde ook dat ik het zo lekker vind omdat ik meteen mijn hoofd leeg maakt dingen order, dat ik meteen ook tot soms mooie oplossingen kom voor iets.. kortom het maakt me blij en gelukkig... Zij vertelde dat zij dat ook had. dus zo uniek is het dus niet van mij helaas... 

Maar goed de wandeling begon dus bij mijn huis, en ik hou er van om te gaan en ondanks dat er een planning is komt er ineens iets in mij op wat ik onderweg kan gaan doen. dit keer was het mondkapjes spotte.. en ik heb er heel wat gespot.. zoveel zelfs dat ik er een site voor hem gemaakt op facebook, maar ook besloten heb om een bundeltje te maken met alleen maar weggegooide mondkapjes. die ik fotografeer en dan probeer om vooral de kapjes te gebruiken die bijzonder liggen of waarvan de foto mooi is.

Terwijl ik zo loop te wandelen waren de eerste 5 km al voorbij, was ik soms als een kind zo blij als ik weer een mondkapje zag liggen, wat natuurlijk helemaal gek is, zeker als je nog blijer bent als hij er mooi bij ligt, alsof er iemand is overleden.. en mooi opgebaard is.. bizarre vergelijking maar ja, op de een of andere manier is in mijn hoofd gaan zitten dat de dood gewoon verbonden is met mondkapjes.. 

laatst zei ik tegen een leerling dat ik vind dat je mondkapje bij je hebben net zo gewoon moet zijn als het  aantrekken van een schone onderbroek in de ochtend en als je gaat stappen condooms mee..  daar is geen discussie over mogelijk meer.. maar goed wie weet ben ik een roepende in de woestijn.

Maar nu verder met de wandeling,  de eerste 5 km waren voorbij voor ik het door had zoals ik al schreef, natuurlijk heb ik altijd last van de roep van de natuur als ik wandel, en inmiddels is mijn lichaam er al zo aan gewend dat ik op bepaalde plekken wel snel even wild kan plassen.... Ik weet het hoort niet maar toch. al vind ik de term wildplassen wel gek. ik sta heel stil namelijk.. anders geeft het zon kliederboel en is alles zo nat en meer van die ellende.. dus ik denk dat buitenplassen beter klinkt.

Maar toen ik mijn 10 km had gehad was het inmiddels 12 uur geweest dus tijd om mijn salade op te eten, heerlijk op een bankje in de natuur zitten te eten, wat is het leven dan toch eenvoudig en mooi. gewoon genieten..

Daarna verder lopen en langs mijn favoriete kraampje komen met jam, dit keer stonden er ook stoofperen. dus ik bedacht me al lopend, je kan daar namelijk niet pinnen dus ik heb eigenlijk nooit meer contant geld bij mij, dus tja daar kan ik dus dan niets mee. maar goed. balen, want in mijn hoofd begon het al te sidderen.. ik kan misschien wel. of toch maar niet. maar ik wist, dat had ik al gepland aan het einde van mijn wandeling langs de Lidle waar ik boodschappen wilde doen voor de te maken soep en wat appels, maar er waren ook bakken voor in de magnetron en dat is op zich niet zo bijzonder maar hier was een zwarte lichting bij.. en juist die wilde ik ook graag.. dus tja. .ik moest langs de liddle

Dus terwijl ik dat zo bedacht, bedacht ik me ik ga gewoon bij de kassa 3 euro vragen  bij mijn boodschappen. en dan ga ik nog even terug naar dat kraampje wat zal het zijn. slechts anderhalve kilometer, dus wat kan het schelen, dan haal ik even stoofpeertjes, twee zakken en ook meteen wat  jam voor in de kwark..  waarom ook niet.. Als ik dan zondagavond even de stoofpeertjes ga maken dan ben ik toch thuis, dan kan ik ze maandag even opsturen naar mijn moeder, zodat zij ook iets lekkers heeft deze week. Tenslotte kan ik nu niet naar haar toe helaas.. omdat ik het toch wel eng vind nu ik weer volop aan het werk ben.. kijk als ik nu 14 dagen vrij had dan was het geen punt dan ging ik het laatste weekeinde heen, dan was het wel duidelijk of ik wel of niet besmet ben geraakt.

Dus zo gedacht zo gedaan, nadat ik bij de liddle de nodige boodschappen had gedaan, weer terug naar dat kraampje waar ik twee zakken met stoofperen heb gehaald, 2 potten jam en daarna terug naar huis.

Op het plein nog even verse bloemen gehaald voor op de vaas. Tegenwoordig koop ik chrysanten, niet omdat ik ze zo mooi vind, maar ze staan zo lekker lang. normaal kan ik een boeket weggooien na 3 dagen en met deze bloemen haal ik met gemak 14 dagen dus dat is winst

kortom bij thuis komst bleek dat ik 18 km had gelopen in totaal, iets om best wel trots op te zijn. nog maar 2 km dan heb ik wederom de punten binnen..  voor kaartjes bij Pathe.