Natuurlijk went het nieuwe gebouw, langzaam kom je achter de kinderziektes die nog bestreden moeten worden, zoals dat je een raam hebt, laten we duidelijker zijn een etalage, waar je zowel van binnen naar buiten als van buiten naar binnen kan kijken.. met als gevolg... juist leerlingen voelen zich minder prettig om daar te spelen..
Maar ook dat went, zowel voor mij als voor de leerlingen, het komt goed... ik overweeg al om er een kamerscherm voor te zetten, die ik dan weer open doe als de les voorbij is.. dat geeft toch een soort van bescherming...
Daarnaast is het hele oude gebouw al plat, het enige gedeelte wat nog staat is zowel mijn lokaal als het lokaal van de Isk boven mij.... en het is gek ik kijk er vanuit mijn lokaal raam naar, ik zie het elke dag en elke dag komt het moment dichterbij dat hij plat zal gaan, nog even en dan is het oude gebouw echt weg, nog even dan zijn alle sporen van dat ik daar ooit les heb gegeven verdwenen, nog even dan kun je nooit meer even door de gangen lopen of nog even bij het bakkertje langs, dat al jaren geleden is opgeheven, maar altijd als ik door de gang liep rook ik het vers gebakken brood, en met Sinterklaas voor de deur, rook ik de pepernoten, de kruidkoek en noem maar op.. maar dat is niet meer, op de een of andere manier is het nu zo gemaakt dat de lekkere geur naar buiten gaat... heel jammer.. maar het is niet anders.
Maar goed, nog even snel voor dat het vakantie is foto's gemaakt van het oude stukje wat er nog staat, nog even goed gekeken, omdat ik weet dat deze week zal het plat gaan, dan zijn alle herinneringen weg.. dan bestaat het oude leerpark niet meer.. dan is het echt voorbij, en ergens ja doet het toch een beetje au.. maar dat is ook goed, dat moet ook, dat heet loslaten en laten gaan.
we hebben tenslotte een prachtig gebouw er voor terug gekregen, helaas niet corona proef.. daar was niet op gerekend bij het ontwerp, en ook niet echt goed qua akoestiek. maar ach dat went ook wel, dat kost ook even tijd.
Afgelopen zondag even langs de school gereden en inderdaad , nu is het lokaal plat.. wel lekker dat ik niet de sloop hoefde te zien. heel gek, ergens is dan nu echt een stukje geschiedenis van mijn leven verdwenen. maar.. ik heb nog de sleutel van het drama lokaal, die keurig in het bakje hangt met hoogte punten uit mijn leven. eigenlijk waar ik mezelf mee overtroffen heb.. niks schokkends, er zijn meer dingen geweest maar
de eerste was toen ik mijn spateltje van al het behang van de muur te hebben gehaald, mijn relatie van 9 en een half jaar was voorbij, en hij moest niet alleen fysiek het huis uit, maar ook het huis moest mijn thuis worden, ik wilde mezelf erin terug vinden en zijn en omdat ik wilde structuren.. vreselijk veel werk, dagen en nachten aan het werk geweest. Omdat ik toen nog rookte.. was alles zo geel dat ik alle plafond met een nat lapje met ammoniak heb afgenomen zodat het geel zou verdwijnen.. een heidens werk maar wat een voldoening toen het klaar was, er laminaat lag en dat alles mooi wit was.. maar ja ik bleef roken.. en veel ook..
Daarnaast zit daar mijn asbakje in met het laatste peukje die ik ooit gerookt heb.. wat was dat een mooie maar heftige periode, ik zal niet zeggen wat ik allemaal gedaan heb maar het was veel en bijzonder. ( hierover volgt een blogje)
hierover zou ik een boek kunnen schrijven wat voor gekke dingen je tijdelijk gaat doen...
En nu dus de sleutel van mijn oude drama lokaal. wat is dat een mooie tijd geweest, zeker als je beseft dat het lokaal door mij vanaf het begin is opgebouwd.. helemaal geworden is zoals ik vond en nog steeds vind dat een drama lokaal moet zijn..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten