klein foutje.....

 

Jaren geleden besloot ik al om een hor te nemen voor in mijn raam in de woonkamer, voor mijn keukendeur naar het balkon was ik er al uit dat die nodig was. dus dat was snel geregeld. maar ja de hor in de kamer was een hor die ik steeds erin en eruit moest halen als ik mijn raam wilde sluiten.

Dat begon me te irriteren dus ik besloot om maar eens wat verder te kijken, en ja hoor ik zag bij de buren van de inzethorren zodat je niet steeds ze er uit hoeft te halen, dus ik besloot om er ook eentje te bestellen.

Nu ben ik niet zo goed in meten en passen, en zeker niet als ik heel nauwkeurig moet zijn, dus heb ik eerst een oud buurman gevraagd om mij uit te leggen hoe ik het moest meten, hij stuurde mij zijn factuur dus ik kon dat eigenlijk gewoon overnemen wat ik ook deed natuurlijk.

Dus ik maar de hor bestellen.. , het bezorgen ging wat lastig omdat ik natuurlijk overdag werk, en helaas  bleek het lastige maar uiteindelijk door veel heen en weer gemail kon het bij de buren worden afgegeven.

De hor kwam en ik dolblij, dus meteen hem in het raam zetten. .maar helaas, was deze te klein, hij paste niet.. waarom en hoe daar heb ik geen idee van maar hij was te klein, dus ik balen. 

Ik heb me 3x voor mijn hoofd geslagen omdat ik weet dat ik met getallen niet goed ben en dus dit was heel heel dom van mij.. maar goed het leed was al geschiet dus ik moest er maar mee leren leven.

Wel een mailtje gestuurd dat hij niet paste en dat het lag aan mijn meetkunsten en dat dit mijn verlies was, waarop ik een heel lief en leuk mailtje kreeg dat ik de gemaakte hor terug kon sturen en dat ze een nieuwe voor mij maakten, kost natuurlijk wel wat, maar niet zoveel als ene nieuwe en dus dan maar dat doen.

Al bedacht ik me wel dat het weer veel gedoe zou zijn om hem thuis te krijgen totdat ik besefte dat ze eigenlijk vlak om de hoek zitten in Bleiswijk, dus ik kan hem gaan halen. en dat kon ook nog dus ik helemaal blij

Na wat heen en weer gemail bleek dat ik een andere hor moest hebben, namelijk een inzet hor en niet een klemhor dus dat was ook geregeld, nu nog afwachten totdat ik hem kan gaan halen. maar heb er alle vertrouwen in.

Museum Arnhem ( kunst uit het derde rijk)

 

Toen ik bij Jeroen en Femke was, vroeg Jeroen of ik zin had om mee te gaan naar Arnhem naar het museum daar was een expositie van kunst uit het Derde Rijk, 

Daar had ik we oren na, dus we besloten meteen om zondagmiddag te gaan  met elkaar.

Om 12.00 pikte ik Jeroen op en gingen we onderweg naar Arnhem, er was toch een soort gezellige sfeer maar ook een stukje gezonde spanning met name omdat we ons afvroegen of we het wel wat zouden vinden...

Bij aankomst via allerlei slingerweggetjes kwamen we aan bij het museum, we hadden op advies van vriendin Paulien besloten om bij het station te gaan parkeren. maar ja zoals dat dan gaat, we reden meteen al verkeerd, het was niet zo duidelijk waar we heen moesten. Na weer een paar keer flink heen en weer te zijn geslingerd door het  steeds minder betoverende Arnhem te hebben gereden besloten we om nog maar een poging te doen om de parkeergarage te vinden bij het station en ja hoor we vonden er eentje, maar dan niet in de garage maar op straat, wat meteen veel goedkoper is 

We besloten, hoe dapper om zonder jas naar het museum te gaan lopen, tenslotte zijn we wel van het wandelen, even niet beseffend dat het weer in Nederland heel wisselvallig is..

Dus we gingen dapper op weg om naar de ingang van het museum te gaan.

Groot nadeel van dit besluit is dat je niet stil staat dat je ook nog weer terug moet.. maar goed dat went.

We konden zo doorlopen het museum in maar we mochten helaas geen foto's maken wat ik wel weer begrijp, al moet ik zeggen ik heb wel heel veel kansen gehad, want er was totaal geen bewaking. en ik vroeg me ook steeds af of men niet beseft hoe kwetsbaar deze tentoonstelling is.. mede omdat het wel een onderwerp is wat toch bij mensen van alles op kan roepen, met niet altijd het goede voor kunst

Het klinkt bizar maar het was wel heel erg indrukwekkend alles, mooie werken, een schilderij brak mijn hart, gelukkig kon ik er een plaatje van vinden. Het offer, op dit schilderij zie je een gewezen soldaat staan met een geamputeerd been, tevens zie je een weduwe lopen met een kinderwagen.. je ziet twee kinderen bedelen om geld..  en als onderschrift staat er dan bij wat Hitler had willen schrijven namelijk dat hoe groot je offer ook is er zijn altijd mensen die grotere offers hebben gebracht..,, 

Daarnaast was er ook veel vrouwelijk bloot te zien 

Het is vreemd er hangt tijdens deze tentoonstelling een heel vreemd sfeertje in de zalen waar je uitkomt als je in de zaal komt met de beelden die er staan. dan pas lijk je te ontwaken uit een andere wereld.

Het maken van kunst was in die tijd alleen toegestaan als je deed wat men opdroeg en zo voerde men behoorlijke propaganda voor de dingen die men heel belangrijk vond in het derde rijk. 

Indoctrinatie door kunst.. wat je soms nog ziet in Berlijn in het voormalige oost gedeelte.

 

De andere expositie die er was was grappig maar niet echt indrukwekkend helaas. maar ach als je er toch bent dan ga je die ook even bekijken en beluisteren

Het was een prachtige tentoonstelling en het was de reis meer dan waard.

De tuin zijn we niet in geweest, wat ik graag wilde maar het hoosde echt en zoals ik al schreef we zijn gaan lopen zonder jas en dus moesten we in de regen teruglopen naar de auto.. waardoor ik zelfs nog een stukje heb hardgelopen..

I love Paris ( Ella Fitzgerald)

 

De laatste paar jaar ben ik een paar keer naar Parijs geweest, ineens was het een stad die me aansprak, ook omdat je met de trein er gemakkelijk naar toe reist en voor je het weet ben je er en dan is het toch een soort warme deken waarin je je hult.

Ik ben er meestal in de zomer geweest,  en telkens weer komt dan dit liedje in mijn hoofd. wat ik dan ook heel veel zing, en vooral de uitvoering van Ella is zo mooi dat ik hem vaak draai., weet niet of ik meer van Parijs hou of van deze uitvoering van Ella maar ze zijn voor mij onlosmakelijk met elkaar verbonden ...

  i love Paris

I love Paris in the spring time
I love Paris in the fall
I love Paris in the summer when it sizzles
I love Paris in the winter when it drizzles

I love Paris every moment
Every moment of the year
I love Paris,
Why oh why do I love Paris
Because my love is here

 

DUNE (film)

 

Vriend Christian had er over dat hij graag de film Dune 2 wilde zien, maar eigenlijk moet je eerst deel 1 zien, dus toen deze op tv kwam had ik hem eigenlijk niets vermoedend opgenomen, dus ik dacht op een saaie vrijdagavond laat ik deze film eens gaan bekijken en is het het waard om naar deel 2 te gaan. 

Nou ik ben overtuigd, het is even wennen deze film, omdat hij een heel andere begin heeft dan welke film ook, maar wat een mooie film hij bleef me behoorlijk boeien van het begin tot het einde.

dus deel 2 verheug ik me op om die te gaan zien. al vrees ik dat als ik tijd heb dat hij al weer uit de bioscoop in Alphen is vertrokken.

recensie van de film:

Regie: Denis Villeneuve | Scenario: Eric Roth, Jon Spaihts, Denis Villeneuve | Cast: Timothée Chalamet (Paul Atreides), Rebecca Ferguson (Lady Jessica), Oscar Isaac (Duke Leto Atreides), Josh Brolin (Gurney Halleck), Jason Momoa (Duncan Idaho), e.a. | Speelduur: 156 minuten | Jaar: 2021

Het gebeurt niet vaak dat een boek de status van onverfilmbaar behoudt nadat het is verfilmd. Maar goed, Frank Herberts 'Dune' (in Nederland uitgebracht als 'Duin') kreeg in 1984 niet bepaald de filmbewerking die dit uiterst populaire en invloedrijke werk verdiende. In 2000 deed men nog eens een poging met een miniserie, die door de langere speelduur wat meer rechtdeed aan het complexe bronmateriaal, al bleef door het bescheiden budget het gewenste visuele spektakel grotendeels achterwege. Waarschijnlijk zou het daar normaliter bij zijn gebleven, ware het niet dat de laatste twee decennia door Hollywood heel wat onverfilmbaar geachte boeken onder handen zijn genomen. Soms zelfs met groot succes. En als het complexe 'The Lord of the Rings' kan worden bewerkt tot een van de meest geliefde en geprezen filmtrilogieën aller tijden, waarom zou dit voor zijn sciencefiction-evenknie dan niet haalbaar zijn? Met de juiste filmmaker aan het roer is immers een hoop mogelijk.

 Enter Denis Villeneuve, die al een goede tien jaar bezig is aan een indrukwekkende winning streak. Deze productieve Canadees schuwt de samenwerking met grote sterren niet, maar heeft wel steeds de gemakkelijke Hollywoodprojecten weten te vermijden. In plaats daarvan wijdt hij zich aan films die je gerust onder noemer 'kwaliteitscinema' kan scharen: geschikt voor een groot publiek maar niet belerend en eerder confronterend dan behaaglijk. Blade Runner 2049 zou je zijn eerste (poging tot) een blockbuster kunnen noemen, maar waar velen voor een vervolg op Ridley Scotts scifi-klassieker hadden volstaan met een hol visueel spektakel, pakte Villeneuve uit met een introspectief detectiveverhaal dat het vooral moest hebben van toon en thematiek. Zelfs met een lijvig budget van bijna tweehonderd miljoen bleef Villeneuve met één been in het arthousesegment staan.

Dune is qua schaal en budget vergelijkbaar met Villeneuves vorige film, maar qua vertelling een stuk complexer. Frank Herberts sciencefictionroman staat immers bol van de personages en moeilijk uitlegbare sciencefictionconcepten, die de gemiddelde filmkijker mogelijk op afstand kunnen houden. Hierin blijkt gelukkig Villeneuves geschiktheid voor de materie, die opnieuw een goede balans weet te vinden tussen groots visueel spektakel en concreet persoonlijk drama. Net als bij Blade Runner 2049 blijft hij behoorlijk trouw aan het bronmateriaal, maar weet hij dit visueel erg goed naar zijn hand te zetten. Naar eigen zeggen was hij pas toe aan dit project na de ervaring van films als Arrival en Blade Runner 2049 en dat lijkt geen betekenisloze uitspraak, want Dune oogt en voelt als een logische voortzetting van Villeneuves voorgaande films, maar vooral een die gebaat is bij zijn ervaring als filmmaker.

In tegenstelling tot de 1984-film opent Villeneuves Dune niet met een verwarrende infodump, maar wordt gewoon begonnen met een heldere vertelling waarbij de plotdetails op vrij organische wijze de revue passeren. Uiteraard helpt het als je gaandeweg wat meekrijgt van het feodale systeem van de verre toekomst, de spanning tussen de verschillende edele families, het grote belang van de grondstof die enkel op de woestijnplaneet Arrakis te vinden is of de mogelijke messiaanse status van het jeugdige hoofdpersonage Paul Atreides, maar het centrale plot is nog steeds prima te volgen wanneer al deze details je even te veel worden. Dune presenteert zijn plotinformatie gelukkig nooit als huiswerk, staart zich niet blind op de details en is slim genoeg om sommige personages nog even tot een toekomstig deel in de coulissen te laten staan.

En gelukkig is Dune meer dan zijn plot. Villeneuve heeft namelijk volop oog voor de wereld waarin het omvangrijke verhaal zich afspeelt. En dus is er bijvoorbeeld een betekenisvolle close-up wanneer de jonge held Paul zijn eerste passen op het woestijnzand van Arrakis zet. Waar eerdere verfilmingen deze woestijnplaneet toonden als een tamelijk donkere plek, vergelijkbaar met hoe Mars doorgaans wordt geportretteerd, zet Villeneuve volop in op de Midden-Oosten-metafoor door deze planeet te tonen met fel licht met harde schaduwen. Hierdoor is de onherbergzaamheid van deze wereld al volledig tastbaar voordat de enorme zandwormen opduiken. Het helpt uiteraard dat echt in de woestijn is gefilmd en met de prachtige rotsformaties van Wadi Rum is het natuurlijk niet moeilijk om visueel indrukwekkend uit te pakken. Villeneuve toont daarnaast een goed oog voor schaal met zijn weidse panorama's waarin altijd iets gaande is op de achtergrond.

Het lijkt zeer aannemelijk dat het succes van de recente It-films doorslaggevend was voor het maken van Dune. Het lijvige boek van Stephen King werd vanwege zijn lengte immers ook altijd als lastig verfilmbaar beschouwd, wat werd opgelost door het enorme verhaal op te splitsen in twee films, elk toegespitst op een andere tijdsperiode. Een gouden greep, want hierdoor wist de eerste film niet alleen de basis te leggen voor een vervolg, maar vooral een goed op zichzelf bekijkbare film te zijn met een bevredigend einde. 'Dune' heeft daarentegen één lang verhaal dat zich een stuk moeilijker over twee films laat uitsmeren. Dat Villeneuves film slechts de eerste helft van het boek behandelt, resulteert in een film die volop aan het planten is, maar nauwelijks kan oogsten. Dit verhaal heeft immers niet bepaald een tussentijdse climax om mee te eindigen.

Er wordt geopend met de aanduiding dat dit 'Part One' is, maar de komst van een tweede is niet gegarandeerd. Anders dan bij The Fellowship of the Rings of de eerste Kill Bill zul je hierdoor mogelijk ietwat onvervuld de zaal verlaten, niet wetende of dit verhaal ooit op passende wijze wordt afgesloten. Het is te hopen dat er voldoende animo is voor een voortzetting, want Villeneuve verdient het absoluut, maar door zijn keuze het verhaal op te splitsen in meerdere delen riskeert hij wel te blijven zitten met een eerste helft van een wedstrijd die nooit wordt uitgespeeld. Aan de andere kant: Dune is het type project waarmee je niet anders kunt dan risico's nemen, dus ook in dat opzicht is Villeneuve het materiaal trouw gebleven.

 

Movies that matter....

 afgelopen dinsdag had ik dc eer als gastdocent van de ISK ( internationale schakelklas) mee te mogen gaan naar het movies that matter festival in Den Haag.

We vertrokken om 12.00 vanuit Alphen naar Den Haag om het festival te bezoeken, we kregen een ontmoetingslunch.

 Samen in de auto was al een feestje met elkaar, lachen en ook wel een beetje gespannen waar we terecht zouden komen.

We reden naar Den Haag en maakten gebruik van park bee waardoor je goedkoper kon parkeren in Den Haag, dat we eerst ons verreden is wel heel dom maar goed we waren ruim op tijd, en konden dus deel nemen aan de ontmoeting/ netwerk lunch.

Het idee wat ik had, was een mooie lunch met soepje etc. maar toen we ons hadden gemeld in het theater het spui, waarom we ons daar moesten melden is me achteraf nog steeds onduidelijk, mede omdat we de rest van de middag in het filmhuis waren,  werden we meegenomen na een naast gelegen lunchcafé, waar de lunch dus geserveerd zou worden, deze lunch bestond uit twee halve broodjes die besmeerd waren en die best wel te eten waren maar toch.. het was karig en een kopje thee.

Daarna werden we meegenomen naar de filmzaal waar we de film mind game kregen te zien, wat eigenlijk een vervolg is op de shadow games. Deze film is zeer indringend en vond ik geweldig om te zien, een absolute aanrader, kijk eerst de shadow games en daarna mind game. en je zult heel anders tegen de alleen staande asielzoekers aan kijken als je hoort en ziet wat hun is overkomen en overkomt.

Daarna moesten er natuurlijk weer stellingen worden besproken want het moest educatief zijn.. maar goed dat is ook te doen.

We kregen een korte pauze en daarna kregen we en een workshop let op het werd ook steeds uitgesproken zoals het geschreven is.. door een dame, met een soort van rammelaar waarmee ze dan weer de aandacht vroeg. en het was een actieve workshop.. en ze begon haar stem gaf mij al jeuk en ik dacht al gelukkig mag ik om half 5 weg, dit hoef ik maar 1 uur uit te zitten.. maar oh wat een jeuk workshop.. irritant gewoon. .zo erg dat ik helemaal in de weerstand schoot, het was zo een afknapper na de film die zoveel indruk maakt. Ik vond dit nergens op slaan.

Dus toen wij eindelijk om half 5 konden vertrekken... heb ik vanuit de grond van mijn hart tegen de organisatie gezegd, wel op een nette manier dat ik als tip gaf de workshop vooraf aan de film want omdat je uit de film komt die best wel met je doet en dan zon workshop dat dat echt totaal nergens op sloeg. heb het niet gehad over de inhoud van de workshop.. want dan stond ik er nu nog.

Toch was het een mooie en zinvolle middag met het isk team en ik zou zo weer mee gaan

Hieronder zet ik de link naar de film mindgame en ik kan je hem aanraden om te gaan kijken met wie dan ook.. hij is ook te zien op 2doc.nl

Mind game

 

hieronder nog de link naar de Shadow games de film die voor deze film aankomt

shadow game

 

En ja hoor het werd Lissabon.....

 

Weken geleden had ik al een blog geschreven over dat ik met Ankie naar Turkije zou gaan om daar de ballonvaart te maken.. we waren er vol van, hadden er echt lang over na gedacht en waren helemaal er klaar voor.. Het was een gegarandeerde reis dus wat kan er mis gaan.. nou dat dus...

Juist Tui besloot om deze reis niet uit te voeren wegens te weinig aanmeldingen, met de mededeling dat ze het heel erg spijtig vonden dat de reis niet door kon gaan en ze konden natuurlijk nooit garanderen dat een reis door gaat, want als er te weinig aanmeldingen zijn dan gaat het niet door..  balen, zeker omdat het leek dat we het al vast van te voren betaalde geld terug kregen maar dat er iets stond over administratiekosten.. die volgens mij moesten worden betaald, dat bleek gelukkig niet het geval.. dat scheelde alweer een hoop.

Dus na lang beraad, op internet te hebben gezocht, bleek er nog een reis te zijn naar Turkije maar die werd van 14 dagen van te voren bevestigd of hij ja dan nee door zou gaan. dus we besloten om dat risico niet te nemen en besloten om dan maar iets anders te doen.

Ankie wilde graag naar Lissabon omdat daar veel streetart is. ik ben er al geweest dus voor mij was er weinig nieuws om te zien, maar dat was des te meer een uitdaging om ook te gaan kijken naar dingen die ik niet heb gezien, de stad dieper in te duiken dan alleen maar de bekende dingen te zien.. dus dat is ook weer een uitdaging tenslotte ben ik diegene die elk jaar naar Berlijn gaat en nog steeds nieuwe dingen ontdekt net als in Londen.

Dus we hadden dit geregeld binnen de kortste keren, we hebben geloof ik er 2 telefoontjes aan gepleegd, Ankie boekte de reis, ik het hotel en klaar, wij doen het sneller dan Tui die ons dan laat stikken met de reis. maar nu kunnen we toch lekker weg en het leuke is wel dat we het goed hebben geregeld zodat ik nog een weekje heb om te wandelen en andere leuke dingen te doen. heerlijk zie ik helemaal naar uit.

 

zondagmorgen.. waarom was ik zo vroeg wakker

 

stiekem zat in mijn hoofd om zondagmorgen eens lekker uit te slapen en natuurlijk word ik wakker om half 7, dus heel snel de ogen dicht maar dat werkt soms dan niet meer helaas, je blijft maar draaien etc..  en ja hoor net rond half 8 vielen de ogen dicht om om 20 voor 8 de wekker te horen gaan, dan ben ik niet de vervelendste dus ben ik maar gaan sporten, waarom ook niet toch.

Het opstaan is dan wel even een dingetje maar ja dat is het ook op maandag etc.. dus daar moet ik niet over gaan zeuren vind ik.. dus ik was op, snel aangekleed. het gat in mijn t shirt onder mijn arm dicht gemaakt, het is een tik ik weet het ik vind het heerlijk om te sporten in een oud t shirt met een gat er in net als met wandelen heb ik een t shirt aan waaraan aan de achterkant gaten zitten ben ooit in een bramenstruik blijven hangen nadat ik ergens was gaan zitten om te lunchen op de grond.. dus tja. en het is een soort van stoer t shirt omdat ik er mee loop, het heeft een geschiedenis.. maar goed ik denk dat het sport T-shirt zijn laatste dagen heeft gehad ik probeer het nog steeds dicht te maken maar ja de stof is zo gaar dat ik denk dat hij na vandaag of eind van deze week ritueel begraven gaat worden.

 Maar goed hij heeft deze les overleefd dus hij kan morgen weer mee, nu draait de wasmachine die speciaal op deze T-shirt heeft gewacht. De training was best wel pittig en ik denk dat ik morgen zowel mijn haren niet meer kan wassen als met goed fatsoen op het toilet zitten.. maar het is wat het is. ik zal er mee moeten leren leven. leve de reflax uit Spanje en de paracetamol uit Spanje die doen een hoop goed.

We begonnen vroeg. of te wel op tijd. en dat vond ik eigenlijk vroeg 9.30 stipt

De eerste opdracht, de warming up was in twee tallen maar al meteen pittig.

De ene ging in squat hold zitten met zijn handen uitgestrekt. De ander ging dan kniehef doen tegen die handen 20 stuks dan rennen naar de overkant, de wallbal 10 keer gooien en terug en dan ging de ander. Daarop waren diverse variaties, van lopen, ronde twee was walking lunges heen en terug, ronde 3 was de duckwalk, heen en terug, ronde 4 was de beren loop, en weer terug de laatste was kikkersprongen en dan rennend terug.. degene die niet dit deed moest in squat hold blijven zitten.

De tweede oefening was waar ik al voor vreesde.. we zijn 2 maanden geleden begonnen met een soort schema en we moeten elke keer weer ons verbeteren.. en dat vind ik zo waardeloos.. we moesten dus  10 snatch 5 per arm,  10 squats en 10 push ups..  en dat doe ik dan met 16 kilo.. het erge is dat ik me ook nog verbeterd heb in 10 minuten..  dus ik heb nu sneller gewerkt dan daarvoor. maar ik weet niet of ik er nu blij mee moet zijn of dat ik mezelf een loer heb gedraaid.. want het dat betekend dat ik over een maand  9x alles moet doen in 10 minuten.. want ik had er nu 8.. kortom ik denk dat ik over een maand de les maar skip of zo.

Daarna mochten we weer in twee tallen, ik ging met Ruud

het was S= samen, O = om en om

dat was nogal onduidelijk, maar dat kwam misschien ook wel omdat ik mijn touwtje moest halen en dus de uitleg maar half heb meegekregen.

we begonnen met 100x touwtje springen samen

daarna 50 kb shoulderpress links en rechts is 1

( dus per man moest je er 25 doen per arm

50 kb swing. en dat is dan dus 25 per persoon

daarna moesten we 80 x touwtje springen  en ieder 20 shoulderpress per arm en 20 kb swing

60x touwtje springen,  15 kb shoulderpress per arm en 15 swings

40x touwtje springen  10 shoulderpress per arm en 10 swings

20x touwtje springen en dan 5 shoulderpress per arm en 5 swings.

dit is best pittig met kb 16 kilo

de volgende wod was

persoon 1 

6 wallballs

4 squats

2 jump squats

persoon twee

6 boxjumps

4 squats

2 jump squats

en dat 10 minuten

daarna kwam de hel..

 in twee tallen en je moest alles samen doen maar dus wel steeds de helft

50 push ups ( pp 25 stuks)

50 squats ( pp 25 stuks)

en daarna kwam het

40 push ups ( 20 pp)

60 squats ( 30 pp)

30 push ups ( 15 pp)

70 squats (35 pp)

20 push ups ( 10 pp)

80 squats ( 40 pp)

10 push ups ( 5 pp)

90 squats ( 45 pp, ik heb daar 50 van gemaakt)

Daarna kwamen eindelijk de buikspieren.. waarbij ik denk doe die buikspieren vooraf, dat is veel beter dan zijn ze al moe. en dan gebruik je ze ook nog bij het trainen en dan train je ze extra was ooit een tip in de Mens Health.. 

maar het was wederom een pittige les, 90 minuten intensief werken is best wel een aanslag op je lijf maar wel lekker, al vrees ik de maandag en daarna de dinsdag.. en ik wilde nog wel wandelen naar school deze week...

Daarna aan de thee en heb ik mezelf even getrakteerd op een korte zonnebank sessie, dit omdat ik dacht even echt ontspannen..  dat is wel goed.

Eten..,,

 

Eindelijk was het zover, we hadden al afgesproken in de periode voor corona en tijdens en na corona kwam het er niet van. Dus nu eindelijk wel. Het werd ook tijd. Meteen ook maar Marjolein uitgenodigd zodat we een leuk even aantal zijn. 

Natuurlijk had ik van te voren en het menu bedacht maar ook bedacht om efficiënt en vakkundig schoon te maken dat hoort er ook bij namelijk. 

Nadat ik eerst grondig had uitgeslapen, daarna de rest van mijn huis had schoongemaakt, was ik al blij dat ik  gisteren als heel veel had gedaan. dus nu was het alles wat ik ga gebruiken bij het eten  afwassen, dat is een soort tik van mij, ik maak het altijd extra schoon, mede omdat ik het lekker vind als het schoon is, al komt het schoon uit de kast toch nog even een extra wasje erover heen.

Daarna nog snel de laatste boodschappen gedaan en daarna lekker relaxt op de bank, ook nog even mijn grote witte vriend opgezocht., heerlijk in gelegen.

Daarna de laatste voorbereidingen getroffen die moesten gebeuren.

Het menu bestond uit:

asperges soep met kaasstengels

wrap met vulling van

kruidenkaas

paprika

rode ui

witlof

walnoten

en een salade

vegan vanille ijs

aardbeien

slagroom

aardbeiensaus. 

Rond 19.00 kwamen ze aan , gelukkig was mijn huis mooi schoon en opgeruimd en kon ik ze met een gerust hart binnen laten in mijn huis

Nadat we hadden gegeten, het bezoek de paaseitjes hadden onderzocht op de lekkerste witte chocolade eitjes zijn we 30 seconden gaan spelen, wat blijft dat toch een heerlijk spel en wat is het genieten dit spel.

Het is humor en het is vooral ook lol om elkaar omdat je door de tijdsdruk toch weer blokkeert hilarisch dit spel genieten,

Nadat het bezoek was vertrokken heb ik meteen de vaatwasser uitgeruimd, de rest van de afwas in de vaatwasser gezet en nog even op de bank gezeten na te genieten van wederom een heerlijke avond met vrienden.

 

minaturen (115)

 

Carmen...( een project over pesters. meelopers en gepeste kinderen)

 

"Beste leerlingen van klas....

Ik kom niet meer naar school, de reden dat ik niet meer kom heeft alles te maken met dat verschrikkelijke gepest van de afgelopen maanden.... Waarom jullie er zo van genoten om mijn elke dag uit te schelden, dat ik een vlooienbaal was, dat ik stonk enz..  heeft er voor gezorgd dat ik me verschrikkelijk vernederd heb gevoeld....

Ik wil iedereen bedanken die  mij dit gevoel hebben gegeven, met namen Ashraf, Mieke, Piet en Meike.. jullie waren het die mijn van mijn fiets af trapten en er om lachten, mijn vioolstok stuk sloegen op het muurtje van de school, mijn i pad, de ketting van mijn oma, bioscoop kaartjes en minstens 250 euro hebben jullie van mij gejat..

Maar het ergste was wel de aula.. iedereen keek toe maar niemand deed iets... zelfs de docenten die toezicht hielden deden alsof ze het niet zagen.... 

Ik zit nu op een andere school waar ik wel nooit de populairste zal worden maar ze laten me er in ieder geval met rust.....

Het gaat jullie goed.

Carmen

ps het breken van mijn vinger heb ik zelf gedaan!"

Zo begint de lessenserie over pesters, gepeste kinderen en meelopers.... deze brief lees ik altijd voor, maar speel al ver van te voren dat ik niet goed geslapen heb, als een klas het lokaal binnenkomt en vertel dan dat ik enorm geschrokken ben van een brief die ik in mijn postvak vond. Dat ik hem heb gelezen en dat ik contact heb gezocht met mijn leidinggevende, en dat we samen hebben besloten om deze brief voor te lezen aan de klas... maar dat we expres namen en gebeurtenissen hebben aangepast..

Het is doodstil als ik deze brief voorlees.. en dan als ik klaar ben.. dan is het nog stiller., totdat ik de vraag stel aan een leerling, wat deze brief hem of haar doet.. en dan komt de klas los, het is bijzonder om te ervaren dat leerlingen dan ineens vragen om wie het gaat, zeggen ik weet van niets... etc.. sommigen trekken wit weg, anderen gaan het ontkennen.. etc.. heel wonderlijk wat er gebeurt.. 

Totdat ik vertel dat deze brief is gestuurd naar alle scholen in Nederland die het project Carmen als Zondebok gaan doen... en dat deze brief is samengesteld uit heel veel brieven die kinderen en volwassenen hebben geschreven over dat ze gepest zijn.. dat maakt indruk.

Daarna vertel ik diverse verhalen van kinderen die gepest zijn.. ook vertel ik dat pesters dom zijn. daar geef ik voorbeelden van.. maar ook zeg ik erbij dat een pester geen vrienden heeft omdat de mensen die doen alsof ze zijn of haar vriend zijn bang zijn dat zij anders gepest gaan worden en dus dat zijn geen vrienden, vrienden zijn er voor elkaar en angst is geen basis voor een vriendschap

 Ook vertel ik dat een leerling niet gepest is omdat hij of zij zwak was maar omdat hij/zij anders was om wat voor reden dan ook. en dat de pester daar niet tegen kon, omdat als je anders bent dan ben je sterk jij durft jezelf te zijn en daar kan een pester niet mee omgaan...

Daarna leg ik uit waarom ik deze lessenserie wil gaan doen aan de leerlingen

We spelen met elkaar stukjes uit het leven van Carmen, zowel op het schoolplein, als in de woonkamer als in het lokaal.. waarna ik altijd aan het kind dat het gepeste kind speelde vraag, wat voelde je als kind dat gepest werd, maar ook hoe was het voor jou om dit te spelen en zo ook aan de kinderen die de andere rollen spelen.. steeds dezelfde vragen daarna geef ik aandacht aan de leerlingen die er ook zijn en vraag ze dingen als, wat had Carmen anders kunnen doen. maar geef ook de oplossing hoe het had gekund.. met als gevolg dat ze denk ik heel veel leren.

Ik vertel ze ook het verhaal van aapje over een jongetje met flaporen die gepest werd en aapje werd genoemd...  en dat hij zelfmoord pleegt...

De laatste les zet ik een aap in het lokaal en zeg tegen de klas maar doe maar wat je wil met aapje.. maar zeg ook, en dat is misschien wat gemeen, dat hij niet tegen de lampen etc mag worden gegooid.. 

De leerlingen gaan los en ze moedigen elkaar ontzettend aan.. om van alles te doen met deze aap. als iedereen geweest is.. zet ik deze aap weer neer op de vloer met het bordje JAN er voor, zo heet het jongetje dat gepest werd.. het geeft vaak een ontzettende klap in het gezicht van de leerlingen omdat  ik ook hun eigen gedrag benoem. en wat ik benoem dat ze elkaar opjutten, dat ze elkaar aanmoedigen om de foute dingen te doen. en behoorlijke spiegel. ook voor de kinderen die gepest zijn op de basisschool en die dus ineens beseffen dat zij daar ook toe in staat zijn.. het zijn leermomenten die ik hoop ze hun leven lang blij blijven maar besef ook dat het puberbrein niet alles opslaat wat ze zouden moeten opslaan.

Claudia de Breij ( Wat Als.. ) theater

 

Het theater seizoen was natuurlijk al geopend met de voorstelling voor de jaarwisseling en in het nieuwe jaar met beperkt houdbaar...  dus was het heerlijk om weer in het theater te zijn bij de nieuwe show van Claudia de Breij, die in Gouda haar optreden had.

 Gelukkig ging de reis snel naar Gouda, dus ik meteen al blij dat ik vroeg vertrokken was., kon de auto gemakkelijk parkeren en voordeel op mijn vaste stek waar ik stond ideaal. 

Zoals te verwachten was het uitverkocht, toch blijf ik het ergerlijk vinden dat de mensen die in het midden van een rij zitten altijd zo laat binnenkomen en dat je dus moet staan en met mij de hele rij.. vind ik ergens ook onbeleefd dat ze niet op tijd kunnen komen 

Maar goed de show begon iets te laat, maar het decor is prachtig, leuk bedacht etc.. maar het gekke is, ik zat er naar te kijken en vond het bijna jammer dat Claudia erin stond.

De show is het net niet.. er zitten leuke dingen in. maar hij is over geregisseerd.. alles is zo duidelijk vastgelegd dat er weinig overblijft voor de speelsheid die Claudia nodig heeft.

De recensie hieronder geeft eigenlijk precies weer wat ik ook voelde. Wat als..  en dat is het.. er blijft weinig van hangen wat ik jammer vind..

recensie van de show:

Claudia de Breij komt terug met een goed verzorgde, maar ongevaarlijke show

Na haar laatste oudejaarsconference (2022), waarmee ze definitief een plekje veroverde op de cabaret-Olympus, raakte Claudia de Breij helemaal van het pad af. Uitgeput, leeg, nergens zin in, mensen en geluid irriteerden haar mateloos. Wat onze planeet in het groot meemaakt, beleefde zij in haar lijf en hoofd. Rust en rust en rust en het vermijden van te veel prikkels hebben haar weer op de been geholpen. Zij kan Carré weer aan.

Dat herstel geldt helaas niet voor de wereld, moet ook De Breij in mineur en enigszins berustend erkennen in haar nieuwe show Wat als. Haar mooie liedjes en conferences vol overtuiging, hebben de ellende op aarde misschien gedurende de twee uur van haar voorstelling naar de marge geduwd, maar als je het theater hebt verlaten, is er in wezen niets veranderd. Dus, zo besloot De Breij dapper, er moet niet meer gepreekt worden in het theater.

Toch is ze niet geheel consequent geweest in die opdracht aan haarzelf. De donderpreken zijn weliswaar totaal afwezig in Wat als, maar in de milde vorm krijgt de parochie nog wel degelijk een portie opgediend. Over feminisme, de LHBTIQ-gemeenschap, over het nut van liegen. En het is vooral die milde vorm van preken die Wat als een enigszins onbevredigende voorstelling maakt. Het is gemoedelijk, een glimlach, muzikaal onderhoudend, maar het rockt niet. De hele avond overheerst het gevoel van ‘oh ja, dat heb ik ook’ en ‘daar ben ik het echt helemaal mee eens’ en ‘goed gezegd, meid.’

Dat heb je als De Breij uiteenzet waarom dictators homoseksuelen en kunstenaars haten, als ze de ongemakkelijke kanten van WhatsApp toelicht of hoe ze saaie mensen vermijdt, die te herkennen zijn aan woorden als bijtelling of warmtepomp in hun conversatie. Maar er zitten geen momenten bij, waardoor je op het puntje van je stoel gaat zitten en door elkaar wordt geschud door een opvatting of constatering, of een grap die net over de grens gaat – kortom: iets waar je absoluut niet op gerekend hebt.

Claudia de Breij beheerst het cabaretmetier inmiddels tot in de puntjes. Ze kan ontroeren, zoals in het liedje waarin zij als moeder beseft dat haar opgroeiende kinderen haar niet meer, of in ieder geval veel minder nodig hebben. Ze heeft genoeg grapjes meegenomen, zodat niemand kan zeggen dat De Breij de mensen niet meer kan vermaken. Ze geeft iedereen in een grote zaal het idee dat ze speciaal voor jou op dat podium staat. Maar het is ongevaarlijk cabaret. Goed verzorgd, maar ongevaarlijk.

Het enige waar je dit keer echt even over moet nadenken is het decor. Het gigantische podium van Carré is gevuld met een enorm kasteel van licht. Je zit naar Disney te kijken, zoals in december sommige huizen en tuinen tot een grote lichtjesshow zijn omgevormd met rendieren, de kerstman die door de lucht vliegt en karrevrachten lichtgevende cadeautjes. Dan is het ‘oh, wat bijzonder’ en tegelijk ‘oh, wat gruwelijk.’ Nou ja, dan hebben we in de tram terug naar huis in ieder geval nog wel iets om over na te praten, want de rest is na ‘was wel goed hoor’ toch helaas redelijk snel verdwenen.

NL doet

 

Vrijdag mocht ik met de leerlingen van klas L2a mee op maatschappelijke stage...We mochten naar de Scouting in Hazerswoude Rijndijk, dus ik was heel benieuwd waar we terecht zouden komen, maar ook wat de leerlingen moesten doen.. ik zag al dat het veel sjouw werk zal worden.. ze moesten goten schoonmaken, ze moesten tegels sjouwen etc. dus ik had er zin in.. al moet ik zeggen na het sporten van donderdagavond wat wederom een hele pittige les was,  had ik wel wat spierpijn in mijn lijf...

Dus ik naar Rijnwoude de scouting. onderweg zag ik mijn leerlingen al fietsen dus ik heb ze even begroet met de auto claxon en ben daarna doorgereden.. het was even zoeken waar de scouting was maar uiteindelijk gevonden gelukkig..

We werden ontvangen door Jeanette en Sjaak van 75, vitale man nog, die inderdaad ging straten.. Het werd aan de leerlingen uitgelegd wat ze gingen doen, er moesten ramen worden schoongemaakt, de goten leeg gehaald en ook moest er gestraat worden.. dus tegels uit de grond, deze moesten schoongemaakt worden, tevens moest er zand worden versleept etc. kortom het was echt leuk om te zien hoe dat werk gaat.

Natuurlijk ben ik dan wel een docent die meteen zijn jas uitdoet en gaat helpen, samen met de leerlingen tegels sjouwen, deze schoonmaken en weer versjouwen.. ook met kruiwagens vol zand in de weer en ook scheppen etc..

Kortom ik heb me van de beste kant laten zien als docent.. Vermoeiend was wel dat Jeanette steeds heel veel uitleg wilde geven aan de leerlingen.. zoals ze had een taart gebakken  voor de kinderen en dat was met liefde gemaakt.. dus dat moesten  ze uitleggen wat dat betekende met liefde gemaakt. ik kreeg er wel een beetje een  liefdeloos gevoel bij.

Toch was het heerlijk zo een ochtend even als een echte stoere man tegels sjouwen, ze schoonmaken etc.. met van die echt handschoenen aan.. heerlijk dit werk om te doen.

En wat kan je dan trots zijn op je leerlingen die dat toch maar even leuk doen.... heerlijk

De inwendige mens werd niet vergeten we kregen naar afloop ieder een broodje met een mandarijn met sinaasappelsap, met melk en karnemelk, en daar hebben we het afgesloten.. 

We mogen terug komen dus ze hebben het goed gedaan. heerlijk. 

the game is on...

 

Afgelopen zaterdag had ik weer een spelletjesavond met Jeroen en Femke, de oud buurtjes,. die inmiddels vrienden zijn geworden.. zo heerlijk om daar af en toe weer even te zijn om met elkaar spelletjes te spelen.

Natuurlijk speelden we het spel der spelen waarbij Jeroen altijd wint. terwijl Femke en ik altijd samenspannen elkaar adviseren maar uiteindelijk wint Jeroen.. en hoe hij dat doet geen idee.. maar ik merk wel dat ik dit spel niet beheers...  Monopoly, inmiddels heb ik ook een oude versie opgedoken bij de kringloop en probeer de spelregels in mijn hoofd te prenten, heb on line geoefend maar dat is toch wel anders dan dat je met elkaar in het echt speelt....

Natuurlijk had ik een zelfgebakken cake meegenomen, dat doe ik al sinds we een spelletjesavond hebben, het begon met brownies en zo gaat het steeds verder.. tegenwoordig is het cake.

Bij aankomst werd er ineens geen monopoly neergelegd maar een spel dat ik niet ken, namelijk grijp de totem.. wat een geweldig spel is dit, ik ben niet zo handig, maar het spelen vind ik vooral leuk, gaat me niet om winnen ik vind het heerlijk om te spelen.

Het vervelende van dat spel is, dat heel veel tekens op de kaarten op elkaar doen lijken, maar dit is dan net anders maar wel leuk.

Het spel deed me erg denken aan Dag boer. een spel met speelkaarten, waarbij de aas was dat je er op moest slaan, wie het laatst was kreeg dan de stapel kaarten, bij een vrouw moest je knikken, bij een koning moest je gaan staan, bij een boer moest je heel hard roepen DAG BOER, bij een joker moest je een gek gezicht trekken. en steeds diegene die te laat was moest de stapel pakken totdat iemand alles kwijt was.

Maar dit spel maakt je erg fanatiek, zo fanatiek zelfs dat je grijpt met 2 personen en dan blijken de kaarten niet te kloppen.. maar het lijkt vreselijk op elkaar. we hebben zo gelachen met elkaar, wat een heerlijk spel dit.

Rond 23.00 ben ik weer naar huis vertrokken,naar wederom een heerlijk avond met mijn oude buurtjes/ vrienden.

 

Naar Moeders

 Nou het werd ineens tijd om weer eens naar mijn moeder te gaan, dat was voor mijn gevoel veel te lang geleden, dus om half 3 stapte ik in de auto, had veel eerder willen gaan maar dat ging helaas niet, mede omdat ik nog een andere belangrijke afspraak had staan,. dus ik moest wat met mijn tijd doen.

De rit naar mijn moeder verliep goed, alleen wat file bij Utrecht wegens wegopbrekingen en sommige medeweggebruikers die zich aan de snelheid houden zodat je niet kan opschieten. heel jammer maar goed deze mensen zullen een reden hebben dat ze niet sneller rijden.. misschien wel om te voorkomen dat ze een boete krijgen of zo iets..

Maar goed meestal ben ik ze ook dankbaar dat ik dank deze rijders dus geen boete ontvang

De reis ging zoals ik al schreef lekker, ik deel het altijd in in etappes, zo van als ik maar om zo laat bij Utrecht ben, dan als ik maar zo laat bij Zwolle ben en dan het laatste stuk.. is meer afwisseling omdat je soms ineens zomaar moet afslaan naar een andere straat, dus dat is dan de afwisseling van die hele lange route die je rijd..

Bij aankomst bij mijn moeder nog snel even een paar appjes en mailtjes weggewerkt en naar haar toe, het is toch wel bijzonder of ik word langer of ze krimpt wat sneller, wat ook zou kunnen natuurlijk. maar hoe dan ook het is gewoon zoals het hoort te zijn, gewoon bij moeders binnenkomen de thee staat klaar, er is altijd genoeg zoet en lekkers om te eten. .maar ik ben heel gezond begonnen met een broodje met kaas, want dat was ook nodig. 

 

We hebben heel heerlijk zitten te praten, o.a. over hoe ze haar 90ste verjaardag wil gaan vieren, ik ben benieuwd hoe ze het bedenkt.. ze heeft wel ideeën maar of ze realiseerbaar zijn is de vraag, al zal ik er alles aan doen om het zoveel mogelijk te organiseren zoals zij het wil, maar er zitten een paar behoorlijke haken en ogen aan. Samen naar 2 voor 12 gekeken en ik ben toch wel verbaasd over hoeveel ze nog weet.

Rond 23.00 naar bed om de volgende ochtend om 9 uur op te staan en dan aan het ontbijt en weer veel praten.. erg gezellig samen.

 

Rond 12.00 ben ik weer vertrokken naar mijn huis omdat ik nog veel had te doen en moest regelen.  De rit naar mijn huis duurt altijd korter dan als ik heen ga, heel bijzonder maar goed..  ik ben veilig aangekomen. en heb er vreselijk van genoten om weer bij haar te zijn.. in April nog weer een keertje..

Movie Star (Harpo)

 

Het was in Berlijn, waar ik toen was met een toenmalige vriend, die daar ineens verklaarde dat hij verliefd op mij was, ik was al maanden verliefd op hem, deze vakantie was voor mij ook iets van om te onderzoeken of we wel echt bij elkaar pasten.

Het was op een avond op een groot feest waar we samen waren, en ineens vroeg hij mij of ik zijn vriendje wilde zijn. toen was het ineens heel serieus.

Deze relatie hield bijna 10 jaar stand, al blijkt achteraf dat we elkaar ergens onderweg verloren hebben en dit niet hebben gezien of gemerkt omdat we gewoon in de sleur waren beland van onze levens zonder elkaar..

Toch dierbare herinneringen aan dit nummer...

   Movie Star

You feel like Steve McQueen
When you're driving in your car
And you think you look like James Bond
When you're smoking your cigar
It's so bizarre, you think you are
A new kind of James Dean
But the only thing I've ever seen of you
Was a commercial spot on the screen

Movie star, movie star
You think you are a movie
Movie star, movie star
You think you are a movie star

You should belong to the jet set
Fly your own private Lear jet
But you worked in a grocery store
Every day until you could afford to get away
So you went to Sweden to meet Ingmar Bergman
He wasn't there or he just didn't care
I think it's time for you, my friend
To stop pretending that you are a

Movie star, movie star
You think you are a movie star
Movie star, movie star
You think you are a movie
Star, ah-ah

The frozen hero!
Your words are zero
When your dreams had vanished into dark
Along the go that you don't want to know

Movie star, movie star, oh-ooh-oh
You think you are a movie
Movie Star, movie star, oh-ooh-oh
You think you are a movie

Movie star, movie star, oh-ooh-oh
You think you are a movie star
Movie star, movie star, oh-oh-oh

Movie star, movie star, oh-ooh-oh
Movie star, movie star, oh-ooh-oh

 

 

Frans Hals in Amsterdam

 

Na het succes van Vermeer dacht ik Heleen eens te verrassen en haar een surprise uitje aan te bieden door met haar naar de tentoonstelling van Frans Hals te gaan, ik weet niet of ik haar er echt een plezier mee doe, maar dat zal de pret niet drukken.. ze mag mee een dagje uit en Heleen kennende is ze alleen maar blij en vind ze het leuk om zo uit te gaan.

Dus ik mocht me uitslapen maar dat ging mis.. ik was al om half 7 wakker, maar dapper als ik ben draai ik me om en probeer nog steeds om te slapen.. dat mislukt dus dan maar het bed uit.. het weegmoment even gepakt.. ben stabiel.. niet wat ik hoopte maar toch stabiel..  

daarna de vuilnis regelen, tevens ook snel melk halen voor de cake die ik wilde bakken voor vanavond waar ik een spelletjes avond heb met Jeroen en Femke.. daar over een andere blog.

Dus ik was druk, zelfs nog een was gedraaid, leven het 20 minuten programma.. alles kan dan met gemak en is alles droog en schoon als je thuis komt ideaal.

Nadat de cake klaar was stond Heleen voor de deur, liepen we samen naar de bushalte om haar de verrassing van haar leven te geven... Ik had het haar niet verteld wat we gingen doen, dat vond ik zonde, juist de verrassing moest het het doen

Pas toen we uitstapten op het museumplein vertelde ik haar dat we naar het Rijksmuseum gingen om daar de tentoonstelling van Frans Hals te bekijken,  ik heb zelden iemand zo zien stralen als we naar een museum gingen. ze vond het geweldig.. 

Dus dat was al een schot in de roos, we waren veel te vroeg maar gelukkig mochten we naar binnen, We besloten meteen omdat het toch vroeg was om na deze expositie met elkaar naar het stedelijk te gaan waar ook een mooie expositie is die ik graag wilde zien..

We hebben oprecht genoten van de tentoonstelling van Fans Hals en is een absolute aanrader.. prachtige schilderijen maar ik was vooral gecharmeerd van de burgers die waren geschilderd, de Malle Babe.. De luit speler, de vrolijke luitspeler.. maar ook de breeduit lachende jongens die hun tanden lieten zien wat eigenlijk niet mocht, dat was niet netjes.. maar wat een pracht deze schilderijen.. De stalmeesters die vind ik nou niet echt bepaald leuk maar toch het was heerlijk.

We zijn daarna gaan lunchten bij Cobra wat ook erg leuk was om te eten.. lekkere broodjes etc. daarna naar het Stedelijk om te ontdekken dat hij helemaal uitverkocht was en we er niet meer in konden helaas. echt balen maar het is wat het is.. we gaan wel een andere keer tenslotte is het geen moeite met de bus naar Schiphol en dan naar het museumplein. binnen een  uur ben je er.. ideaal

voor de mensen die nog geen kaartje hebben gekocht voor deze tentoonstelling het is een absolute aanrader

Io Capitano ( film)

 

Ik zag het voorfilmpje van deze film en bedacht me meteen die wil ik zien, mede omdat het gaat over de vlucht van twee Senegalese jongens en ik verwacht dat het wel linkt aan de verhalen van veel andere vluchtelingen die ik les geef. De jongens uit Syrië bijvoorbeeld, die de shadow games spelen om in Europa te komen. Deze kinderen zeggen ook echt ik heb een wedstrijd gespeeld en gewonnen.

Deze film doet niet onder voor de documentaire Shadow games, deze is aangrijpend en zeker raakt het je heel diep, een film die je lang bij je houd.. afschuwelijke beelden zitten er zeker in maar het is wel wat we ook horen van leerlingen die naar Europa zijn gekomen. Deze film is een absolute aanrader voor mensen die met leerlingen, mensen werken die uit hun land zijn gevlucht, het is half fictie half echt maar het geeft heel duidelijk het beeld weer wat er gebeurt tijdens een vlucht.. het zijn alleen maar zakken met geld en meer niet.. een mensenleven stelt niets voor voor de mensen die ze helpen om te vluchten.

Wel is het einde van de film wat onbevredigend.. mede omdat je niet weet hoe het verder afloopt....  dat is wat jammer

Recensie van de film :

Regie: Matteo Garrone | Scenario: Matteo Garrone | Cast:
Seydou Sarr (Seydou), Moustapha Fall (Moussa), Issaka Sawadogo (Martin), Hichem Yacoubi (Ahmed), Charlatan (Doodou Sagna), e.a. | Speelduur: 122 minuten | Jaar: 2023

Na het wisselend ontvangen familiesprookje Pinnochio is de Italiaanse sterregisseur Matteo Garrone (Gomorra) terug met Io Capitano ('Ik ben de kapitein'), een aangrijpende, Homerische vertelling over twee Senegalese jongens die de levensgevaarlijke reis naar Europa wagen .

De zestienjarige neven Seydou en Moussa wonen in een sloppenwijk van Dakar en dromen van een muziekcarrière in Europa. Ze horen de verhalen van landgenoten die het hebben gemaakt in het beloofde continent en sparen al maandenlang heimelijk om de tocht te maken. Als ze gaan informeren bij een lokale handelaar wat zo'n tocht precies kost, krijgen ze in eerste instantie lik op stuk. Europa is beslist niet het walhalla dat ze zich voorstellen. Het is er koud, de daklozen kruipen er over straat. Om over de reis ernaartoe nog maar te zwijgen: de woestijn en de zeebodem liggen bezaaid met dode jongens met dezelfde dromen.

Tegen beter weten in vertrekken ze toch. Wat volgt is een aangrijpende Odyssee die de jongens langs corrupte douanebeambten, onbetrouwbare gidsen, mensensmokkelaars en meedogenloze slavenhandelaars voert. Als we iets leren, dan is het dat langs deze route een mensenleven betekenisloos is. In een gruwelijke scène waarin een migrant midden in de woestijn van een stuiterende Jeep valt, wordt dat pijnlijk duidelijk. Stoppen ho maar, er is duidelijk gezegd dat iedereen zich goed vast moest houden. 

Als de jongens op een zeker moment van elkaar gescheiden raken, wordt Io Capitano allengs melodramatischer van toon, maar erg is dat niet. Garrone wil iets aankaarten, maar tegelijkertijd ook gewoon de kijker op het puntje van de stoel krijgen. We volgen dan alleen nog Seydou, die ondanks de ontberingen stug overeind blijft, aangespoord door het sprankje hoop dat hij zijn neef misschien nog terugziet.

Io Capitano is, zoals Garrones beste werk, rauw en bijna documentair van toon, maar tegelijkertijd schuwt hij het lyrische niet. De woestijnscènes, in schitterend breedbeeld gevangen door cameraman Paolo Carnera, zijn adembenemend. Er is bovendien ook ruimte voor spaarzaam magisch-realisme. Het shot waarin Seydou een gestorven medereiziger als een vlieger achter zich aan sleept door de Sahara, is van een grote schoonheid. 

Welke ideeën over migratie je er ook op nahoudt, tijdens het kijken van Io Capitano kun je niet anders dan meeleven met deze jongens en bewondering hebben voor hun vastberadenheid. Een film als deze laat je ook nadenken over de term gelukszoeker: of Europa de grote aantallen migranten aankan kun je je afvragen, maar iedere immigrant blijft een individu dat simpelweg op zoek is naar een beter leven - een menselijke oerdrift die je niemand kunt ontnemen. Of dat leven werkelijk aan onze kant van de Middellandse Zee te vinden is, en of de mensonterende reis die daar aan voorafgaat het wel waard is, blijft de vraag..