Carmen...( een project over pesters. meelopers en gepeste kinderen)

 

"Beste leerlingen van klas....

Ik kom niet meer naar school, de reden dat ik niet meer kom heeft alles te maken met dat verschrikkelijke gepest van de afgelopen maanden.... Waarom jullie er zo van genoten om mijn elke dag uit te schelden, dat ik een vlooienbaal was, dat ik stonk enz..  heeft er voor gezorgd dat ik me verschrikkelijk vernederd heb gevoeld....

Ik wil iedereen bedanken die  mij dit gevoel hebben gegeven, met namen Ashraf, Mieke, Piet en Meike.. jullie waren het die mijn van mijn fiets af trapten en er om lachten, mijn vioolstok stuk sloegen op het muurtje van de school, mijn i pad, de ketting van mijn oma, bioscoop kaartjes en minstens 250 euro hebben jullie van mij gejat..

Maar het ergste was wel de aula.. iedereen keek toe maar niemand deed iets... zelfs de docenten die toezicht hielden deden alsof ze het niet zagen.... 

Ik zit nu op een andere school waar ik wel nooit de populairste zal worden maar ze laten me er in ieder geval met rust.....

Het gaat jullie goed.

Carmen

ps het breken van mijn vinger heb ik zelf gedaan!"

Zo begint de lessenserie over pesters, gepeste kinderen en meelopers.... deze brief lees ik altijd voor, maar speel al ver van te voren dat ik niet goed geslapen heb, als een klas het lokaal binnenkomt en vertel dan dat ik enorm geschrokken ben van een brief die ik in mijn postvak vond. Dat ik hem heb gelezen en dat ik contact heb gezocht met mijn leidinggevende, en dat we samen hebben besloten om deze brief voor te lezen aan de klas... maar dat we expres namen en gebeurtenissen hebben aangepast..

Het is doodstil als ik deze brief voorlees.. en dan als ik klaar ben.. dan is het nog stiller., totdat ik de vraag stel aan een leerling, wat deze brief hem of haar doet.. en dan komt de klas los, het is bijzonder om te ervaren dat leerlingen dan ineens vragen om wie het gaat, zeggen ik weet van niets... etc.. sommigen trekken wit weg, anderen gaan het ontkennen.. etc.. heel wonderlijk wat er gebeurt.. 

Totdat ik vertel dat deze brief is gestuurd naar alle scholen in Nederland die het project Carmen als Zondebok gaan doen... en dat deze brief is samengesteld uit heel veel brieven die kinderen en volwassenen hebben geschreven over dat ze gepest zijn.. dat maakt indruk.

Daarna vertel ik diverse verhalen van kinderen die gepest zijn.. ook vertel ik dat pesters dom zijn. daar geef ik voorbeelden van.. maar ook zeg ik erbij dat een pester geen vrienden heeft omdat de mensen die doen alsof ze zijn of haar vriend zijn bang zijn dat zij anders gepest gaan worden en dus dat zijn geen vrienden, vrienden zijn er voor elkaar en angst is geen basis voor een vriendschap

 Ook vertel ik dat een leerling niet gepest is omdat hij of zij zwak was maar omdat hij/zij anders was om wat voor reden dan ook. en dat de pester daar niet tegen kon, omdat als je anders bent dan ben je sterk jij durft jezelf te zijn en daar kan een pester niet mee omgaan...

Daarna leg ik uit waarom ik deze lessenserie wil gaan doen aan de leerlingen

We spelen met elkaar stukjes uit het leven van Carmen, zowel op het schoolplein, als in de woonkamer als in het lokaal.. waarna ik altijd aan het kind dat het gepeste kind speelde vraag, wat voelde je als kind dat gepest werd, maar ook hoe was het voor jou om dit te spelen en zo ook aan de kinderen die de andere rollen spelen.. steeds dezelfde vragen daarna geef ik aandacht aan de leerlingen die er ook zijn en vraag ze dingen als, wat had Carmen anders kunnen doen. maar geef ook de oplossing hoe het had gekund.. met als gevolg dat ze denk ik heel veel leren.

Ik vertel ze ook het verhaal van aapje over een jongetje met flaporen die gepest werd en aapje werd genoemd...  en dat hij zelfmoord pleegt...

De laatste les zet ik een aap in het lokaal en zeg tegen de klas maar doe maar wat je wil met aapje.. maar zeg ook, en dat is misschien wat gemeen, dat hij niet tegen de lampen etc mag worden gegooid.. 

De leerlingen gaan los en ze moedigen elkaar ontzettend aan.. om van alles te doen met deze aap. als iedereen geweest is.. zet ik deze aap weer neer op de vloer met het bordje JAN er voor, zo heet het jongetje dat gepest werd.. het geeft vaak een ontzettende klap in het gezicht van de leerlingen omdat  ik ook hun eigen gedrag benoem. en wat ik benoem dat ze elkaar opjutten, dat ze elkaar aanmoedigen om de foute dingen te doen. en behoorlijke spiegel. ook voor de kinderen die gepest zijn op de basisschool en die dus ineens beseffen dat zij daar ook toe in staat zijn.. het zijn leermomenten die ik hoop ze hun leven lang blij blijven maar besef ook dat het puberbrein niet alles opslaat wat ze zouden moeten opslaan.