dinsdag 30 september 2014

oosterse wijsheden (2014-04)

 
Het verlangen naar de eenheid maakt ons
tegelijk droevig en vreugdevol.
 
Werk aan jezelf
alsof de tijd ten einde is
 
Benader een nieuwe kennis
als een oude vriend
 
Tracht de ander niet van de leer te overtuigen
Wees gewoon een voorbeeld voor de ander.
 
Wie reeds sterft voor zijn dood
zal eeuwig kunnen leven.
 
Als we even zwijgen,
stroomt de wijsheid in ons.
 
We moeten niet enkel ons verstand
ontwikkelen, maar ook ons hart.
 
Nog nooit is iemand gelukkiger geworden
door boosheid of haat.
 
 
De wijze zegt niet wat hij weet.
De dwaas weet niet wat hij zegt.
 
Je bent prima zoals je bent..
als een vertrekpunt tot verbetering.

maandag 29 september 2014

het vogeltje

 
Ze had het weer bedacht, ze liep door de action en ze kan het dan niet laten, ze ziet daar een vogeltje staan die als je langsloopt begint te fluiten... Zij is dan niet voor een gat te vangen, ze ziet mogelijkheden... ze koopt dat vogeltje voor nog geen euro en heeft al voorpret voor 10.  Zaterdagochtend heel vroeg stond ze op, en in haar plantenbak, op de galerij, verstopt ze dit vogeltje in de bloembak, zodat hij niet te zien is, maar dat als er iemand langs loopt het vogeltje begint te fluiten. Ze heeft natuurlijk al ene paar keer heen en weer gelopen of hij werkt. Ze zit op een mooi centraal gelegen plek in haar flat, dus het kan alleen maar lukken.  Lachend in zichzelf zit ze in de kamer te wachten.. en ja hoor, het laat niet lang op zich wachten, of de bel gaat, haar vriendin die ze inmiddels heeft in de flat, die net als haar is, ook een zuster in het kwaad, maar ik geloof toch stiekem, dat mijn moeder erger is, belt aan met de opmerking, of mijn moeder even komt, want volgens haar zit er een vogeltje ergens vast, en die wil ze helpen. Mijn moeder, ze stapt volledig onschuldig naar buiten, kijkt rond en zegt, ik hoor het ook, ik denk dat hij daar vast zit,, die vriendin kijken en zegt nog nee ik zie niks, mijn moeder speelt het spel vrolijk door, totdat ze beneden in de tuin van de flat staan en het geluid weg is.. mijn moeder kan zich dan niet langer stil houden en begint te lachen, de tranen lopen over haar wangen. De pas verworden vriendin van haar kijkt en begint mee te lachen, zegt dan ook de mooie woorden, jij smeerlap maar wat is dit weer een leuke grap.  Het mooie is dat de dames snel bedenken dat ze samen maar eens de buurman te grazen moeten nemen, die ze aan zien komen, ze duiken weg in de tuin achter een boom, het zijn net kleine kinderen, en kijken hoe de buurman langs mijn moeders bloembak loopt, maar totaal geen reactie, eerst zijn ze heel stil en dan beginnen ze nog meer te lachen, de buurman is namelijk doof als een kwartel. dus dat hij niet reageert is logisch. De beide dames gaan weer naar huis en gniffelen nog lang na. Mijn moeder, 80 jaar nog lang niet gek, en laat zich zeker niet het beleg van het brood eten, ziet dan in de ncrc gids een actie staan omdat ze 70 jaar bestaan. Een pracht van een aanbod waarmee je gratis in tig musea kunt als je dat wilt, ze kijkt, en besluit het naar mij op te sturen, maar eerst word de NCRV gebeld, de vriendelijke dame, die opneemt, word eerst heel vriendelijk door mijn moeder gefeliciteerd dat ze 70 jaar bestaan en dat mijn moeder dat als trouw lid erg waardeert. Hoezo mensen in de ja stand zetten, de medewerkster is helemaal van slag, vind het leuk dat mijn moeder belt, en op het moment dat ze wil ophangen, zegt mijn moeder poeslief... maar ik heb een vraagje.. dat mag zon vriendelijke oude dame, die waarschijnlijk eenzaam is en om een praatje zit, kan je wel even te woord staan toch.. Mijn moeder begint heel lief met dat ze de actie zo leuk vind van de ncrc, dat ze dit doen voor hun leden, maar dat ze het zo jammer vind dat de acties die er in staan alleen iets is voor jongen mensen en allemaal in het westen van het land. Dat ze in het noorden van het land, er dus niets aan heeft, en, of de dame dit even wil opschrijven, dat ze de oude mensen, die al jaren lid zijn, mee hebben geholpen met de NCRV groot te maken, behoorlijk in de kou zetten, en dat ze dat niet netjes vind want ze kunnen hier niets mee. Het is stil aan de andere kant van de lijn. Mijn moeder gaat nog even door, zegt dan dat ze een buurvrouw heeft, die al 53 jaar lid is van de NCRV, maar dat ze niet eens een bloemetje kreeg voor haar lange lidmaatschap, dat ze niet eens nu mee kan doen met die actie. De medewerkster  verzint te plekke dat ze wel een omslaghoes kan sturen naar die mevrouw, waarop mijn moeder zegt.. nee dat hoeft niet dat heeft ze zelf al gehaakt jaren geleden omdat jullie niets stuurden toen ze 50 jaar lid was, ze konden haar een leuke onderzetter sturen, waarop mijn moeder liefdevol zegt.. nee hoor.. dat hoeft niet.. ze heeft onderzetters genoeg. Ze noemt voor de zekerheid wel nog even het adres van de buurvrouw. Een paar dagen later, ja hoor de buurvrouw belt dat ze zon allerliefst bos bloemen heeft gekregen van de NCRV, en dat ze waren vergeten dat ze al zo lang lid was en het op deze manier goed wilden maken, en dat ze een half jaar de gids gratis kreeg....  Mijn moeder zegt alleen wat heerlijk voor je, en geniet er van. Tegen mij zei ze voor de telefoon, zo doe je dat, ik ben niet gek maar hou wel van rechtvaardigheid en van een grapje...
Mijn moeder, en ik denk dat iedereen dat zegt over zijn of haar moeder, ik zou haar niet willen missen of ruilen.. ik hou van haar streken en haar daden.. 

zondag 28 september 2014

zo'n dag dus

 
Ach de wekker ging en ik wist het al, ik zou gaan sporten, de circuits, de core en de kettle bell gingen niet door bij de sportschool, dus ja ik moest iets anders verzinnen om dit vage en logge lijf in het gareel te houden. Dus heel vroeg, naar de sportschool, om daar het circuit te draaien die ik altijd draai op dinsdag en donderdag, en nu dus een keer extra ging draaien op zondag. Ik hou erg van de afwisseling bij het sporten en dit is dan ideaal, om dit een andere dag te doen. Gevolg je lijf schrikt, raakt en paniek, grijpt meteen naar de vetopslag om daar de nodige voedingsstoffen te pakken en hun daar gaat weer 100 gram of als ik geluk heb meer. Ik moet zeggen het begint wel zijn vruchten af te werpen, want inmiddels is het zo dat mijn boordje van mijn onderbroek niet meer dubbelklapt als ik loop of dubbelgeklapt blijft, hij veert nu liefdevol terug nadat ik ben gaan zitten. Ik geef toe hij klapt nog wel wat dubbel maar hij veert terug, dus de buikomvang begint zijn weg ook naar normaal te vinden, door het sporten. Dus vanochtend eerst maar eens 6 km geroeid, ik heb zon hekel aan roeien, maar het schijnt goed te zijn voor heel je lichaam dus dat is ideaal, daarna de krachtoefeningen, ik heb ze wat lager in gewicht gemaakt omdat ik ze goed wil uitvoeren en niet zo half zoals ik deed, en daardoor meer gewicht kon trekken, dus alles wat minder maar wel beter. Nadat ik hier klaar mee was meteen door naar een vriendin van mij die ook op de sportschool was en natuurlijk kon ik de verleiding niet weerstaan om nog snel even 10 minuten mee te roeien, dus mijn persoonlijke record is nu verbroken ik zat nu op 8 kilometer roeien, goed voor je hele lijf zeggen ze. Daarna had vriendin Yvonne gevraagd, omdat de kettle bell niet doorging of zij dan een les mocht verzorgen voor ons, zodat het toch door kon gaan, en dat mocht, nou die les was pittig, en afzien, maar wel heerlijk en vol afwisseling, in plaats van het wekelijks half uurtje was dit ineens een uurtje en ik ben bang dat ik morgen verga van de spierpijn, maar ach, dat mag de pret niet drukken, lees bovenstaande en het is duidelijk waarom ik het niet erg vind. Ik heb me ongans gezweet in ieder geval. Later op de dag komt mijn beginnersgroep van de lotus om extra te oefenen voor het examen in november, en dat is prima , dan nog de avond bij een vriendin thee leuten en dan is het weekeinde weer om maar het was weer helemaal geweldig dit weekeinde. ik heb genoten
 

zaterdag 27 september 2014

onze puber (flard)

 
onze puber
 
we leken wel gek
dat wij met hem
naar onze stad gingen
hij wilde echt niet mee
omdat het achterlijk is
dat hij met zijn vaders
door een stad moet lopen
terwijl hij liever
met zijn vrienden
bij ons thuis was
we waren onvermurwbaar
we zeiden alleen
jij krijgt een kamer
voor jezelf
een vriend mag mee
na druk overleg
werd besloten
dat zijn beste maatje mee mocht van hem
onze puber
die zo vreselijk heeft genoten
in onze stad
waar wij altijd
wel om de twee jaar komen
aan het einde
keek hij ons aan
vroeg of we
volgend jaar
weer naar
onze stad konden
gaan
wij keken elkaar aan
zeiden alleen
dat is goed
als jij dan maar weer mee gaat
 

vrijdag 26 september 2014

zo vreselijk jammer

 
Vandaag ging ik even wat bloemen halen bij de bloemenkraam langs de weg. Eens in de zoveel tijd doe ik dat even omdat ik dat zo leuk vind en zo iets van het platteland.. De bloemen dit keer waren gelukkig leuk, prachtige lelies wit, natuurlijk stonden die gruwelijke en akelige gladiolen er ook weer, maar goed die laat ik staan tegenwoordig in de hoop dat heel snel de gladiolenseizoen voorbij is.
Terwijl ik de bloemen in mijn auto gooi, zie ik hem al zitten, een oud leerling van mij uit Afghanistan gevlucht met zijn moeder, zusje en kleine broertje. Zijn vader en twee andere broers zijn opgepakt door de taliban, ik spreek nu over jaren geleden toen hij voor het eerst bij ons op school kwam. De jongen is goud, hij is eerlijk, werkt hard en oprecht. Tegen onrecht kan hij al helemaal niet. Hij doet veel en deed veel. In de isk kwamen we er achter dat hij dyslectisch was, en dus dat was lastig, zeker als je naast je eigen taal ook nog een andere taal moet leren. Tijdens dit jaar kwam ook ineens zijn vader en twee broers naar Nederland, ze hadden opgesloten gezeten in een huis en toen de taliban in Pakistan wat terrein verloor, konden ze vluchten en zijn ze op zoek gegaan naar hun familie. Dit heeft natuurlijk een enorme impact op het gezin, denken dat je dierbaren dood zijn, en dan ineens krijg je te horen dat ze gevonden zijn en dat ze naar Nederland komen om bij het gezin te komen wonen. Dit is bijna ongeloofwaardig, de vader en zoons zijn waarschijnlijk zwaar getraumatiseerd, maar dat joch bij ons op school, zet gewoon stug door, hij heeft een doel. Hij zoekt een baantje bij de Bristol en verdient daar geld wat hij dan aan zijn moeder geeft, en dingen koopt voor zijn kleine broertje. Hij werkt in een stomerij, naast school, en zorgt ervoor dat met dat geld het gezin het beter krijgt.   Hij heeft geknokt, na 3 jaar isk kon hij dan door naar het reguliere onderwijs, hij heeft daar keihard gewerkt, bijlessen gehad, maar hij is uiteindelijk geslaagd. Kortom een kanjer. Okey hij is heeft nog geen Nederlands paspoort, maar hij is soms meer Nederlander dan ik. Hij zag mij en ik zag hem dus meteen naar elkaar toe, en nadat we elkaar hadden begroet, vroeg ik hem waarom hij aan het water zat op een bankje, hij vertelde mij dat hij inmiddels 80 adressen af is geweest op zoek naar een baantje voor zijn stage, omdat hij anders zijn opleiding niet kan volgen. Ik schrik hier even van, ik denk dan wat is dit.. hoe kan dat.. hij is goed, werkt keihard en dan kan hij niet eens een stage plak krijgen. Hij is de hele zomervakantie bezig geweest, hij zat nu even op het bankje omdat zijn moeder zeker zou vragen hoe het gegaan is en hij wil eerst even zijn hoofd leegmaken voordat hij naar huis gaat. Natuurlijk komt van hem de vraag of ik een automonteur bedrijf weet die hem een stage plek kan bezorgen, en dat weet ik dus niet.. ik baal, ik wil dat joch  zo graag helpen en gun het hem zo. Als iemand zo hard werkt als hij, die zelfs zegt, ik heb handen en voeten dus ik kan werken, dus ik wil geen kinderbijslag en ik wil geen uitkering, ik kan werken is dit een jongen die het verdient om een kans te krijgen. Hij vertelde me dat hij soms denkt dat als hij in zijn land was gebleven misschien nu wel werk had gehad waarop ik alleen maar zeg en wie weet was je dan nu dan ook wel dood geweest, dus wees blij dat je hier bent. Meteen begint hij te lachen en zegt, dat had ik even nodig om het weer wat vrolijker te zien, u weet het perfect te relativeren..
Kortom waarom deze blog over dit joch. Help hem aub aan een baantje bij een autobedrijf,
hij wil werken, hij is netjes , hij is trouw, al komt hij uit Afghanistan dat zegt niets over wie en hoe hij is. Ik hoop dat veel mensen dit lezen en wie weet delen om zo mijn kanjer die het zo verdient aan een goede stageplek te helpen voor 1 oktober omdat dan zijn opleiding start.. hij wil en ik beloof hij zal het waarmaken.
 
Wie weet delen vele mensen mij dit blogje en helpen we hem aan een stageplek... ik hoop het zo
 

donderdag 25 september 2014

Roodkapje

 
Het spel roodkapje van Paul de Leeuw vind ik zo leuk, dat ik dit maar eens heb laten uitvoeren door mijn leerlingen. Ik maak drie groepen en dan mogen ze spelen en ik lach me slap met die gasten. Elke klas heeft zo zijn eigen manier en men doet het zo leuk samen. Het fanatisme dat ontstaat onderling geweldig. Ik vind het een geweldig spel met mijn leerlingen van klas 2. Mijn dag is goed gelopen en ik heb er van genoten. De eerste klas maken nu kennis met opa Jopie, de oud en chagrijnige man uit Rodeschool met zijn boerderij, zijn vrouw Bertha en zijn 5 kinderen. De leerlingen liggen in een deuk om opa en vinden hem leuk ergens. Ik heb wat dat betreft een geweldig vak, ik doe veel en geniet ervan. Heerlijk. Daarnaast is het bijzonder hoe kinderen ontspannen en hoe ze doen. Het meest mooie vind ik wel dat de kinderen genieten en ze nog een beetje in de fase zitten dat ze niet begrijpen dat ik het ben, ze vragen soms echt, en dat is niet gespeeld, waar was u er was een vreemde meneer hier. Heerlijk.  Na het lesgeven, snel contact gezocht met vriend en vijand, om de laatste dingen te regelen, zodat de projectdagen van wensen en grenzen goed gaan verlopen. Direct door naar huis, waar ik nog snel moest eten omdat ik een lotusklus had van 18.30 tot 20.00, het was heerlijk, omdat ik op tijd was, even met de organisatie heb gesproken, daarna moest ik in een toilet zitten, en ja hoor ik mocht daar wachten tot ze mij vonden, toen ze me vonden moest ik paniek spelen en klaar. 10 minuten, en ik kon naar huis. Ben dus meteen nog even snel gaan sporten omdat ik dat niet had gedaan, heerlijk 45 minuten me in het zweet gewerkt, lekker gepraat met een sportmaatje daar, en toen ik klaar was, zei ze ineens jij bent afgevallen he,.. vreselijk afgevallen, ik kan het zien . Zon heerlijk compliment dat ik straal. Nu dus lekker thuis en kijken, ja ik neem het zelfs op, My kitchen rules... heerlijk
 

woensdag 24 september 2014

paleis van justitie den haag



Heel af en toe komen er leerlingen van mij bij mij en vertellen mij dan dat ze naar het paleis van justitie moeten. Ik vraag me dan altijd af waarom en wat is dat en hoe werkt dat dan. De leerlingen kan ik er ook niet goed op voorbereiden omdat ik niet weet wat er nou precies speelt en wat er is, dus dat is lastig. Gelukkig komt er soms iets op je pad en weet je dit moet ik doen, ondanks moeheid, eigenlijk geen tijd, maar de kans is uniek dus pak hem denk ik dan. Een lotus van de kring waar ik bij zit, werkt bij het paleis van justitie en die had het voorstel gedaan dat we met elkaar konden komen kijken bij zijn werk. Ik las het mailtje en meteen dacht ik gaan, het is dubbel, ik ga voor mijn lotuswerk maar ook voor mijn school, zodat ik misschien leerlingen beter kan voorbereiden als ze voor het hof of het gerecht of wat dan ook gedaagd worden. Om half 7 moesten we bij de ingang zijn. dus ik ben in mijn auto gestapt om kwart over 5 en vertrouwend op tom tom.. ben ik gaan rijden. Stom, ik volg de tom tom, zie in  Den Haag staan, neem afslag 2 en wat doe ik ik neem afslag 3.. ergens een storing denk ik, gelukkig tijd genoeg, maar de tom tom is slim en zegt meteen indien mogelijk omkeren, dat gaat niet op een vierbaansweg 1 richtingsverkeer, dus ik ben maar gaan rijden in de hoop dat tomtom wederom het besef krijgt en dan ineens zegt u moet hier rechts af.. Dit duurde even maar gelukkig pakte hij het snel op, en het leuke vind ik wel, dat ik door dit soort capriolen wegen zie die ik anders nooit zie, die ik niet eens ken. Kortom ik heb wederom genoten van een prachtige rit door Den Haag. Eindelijk was ik dan op de bekende weg waar ik moest zijn, en natuurlijk rijd ik  meteen de eerste parkeergarage in, ik druk op de knop een vriendelijke dame zegt, Hallo. Ik zeg ik kom voor een rondleiding, De mevrouw vraagt Voor kinderopvang.. ik snap de link niet maar goed, ik zeg nog maals, nee voor de rondleiding.. Waarop die mevrouw antwoord dat ik een parkeergarage verder op moet hebben. Dus ik ga verder. Later hoor ik als inmiddels de tigste lotus aan heeft gebeld, dat de toon steeds snibbiger werd, de vriendelijk hallo die ik trof veranderd in : Je moet de tweede parkeergarage hebben.. einde gesprek.. Kortom ik heb het nog getroffen. De rondleiding begon met een kopje thee en toen door het paleis gelopen, Het is bijzonder hoe het gebouw in elkaar steekt, maar ook om te zien hoe de gesloten gedeeltes en de openbare gedeeltes elkaar afwisselen, hoe ze toch maar de boel goed hebben geregeld. We zijn in twee rechtszalen geweest. Die van de hoge raad en die van het gerechtshof, en dat is prachtig ook om de verschillen te zien. Het is ook prachtig om door de cellen te lopen, hoe die er uit zien ,de speciale lift die er is, waar een verdachte in gaat met een extra tussen wandje waar dan de bewaker staat. Bijzonder om te zien hoe de mensen in de cellen wachten totdat ze voorgeleid worden. Daarnaast is het geweldig leuk om in de catacomben van het gebouw te lopen, in lange smalle gangen, door de stadsverwarming. Nisjes ontdekken die je niet verwacht. Door het archief te lopen, en inderdaad meer dan ik weet niet hoeveel jaar opgeslagen papier te zien. Te horen dat sommige stukken wel 200 jaar moeten worden bewaard, wat natuurlijk uniek is als je dat mag lezen.. lijkt me geweldig. Het was een dik twee uur durende rondleiding en ik heb toch genoten van alles en wat is het nu heerlijk om tegen de leerlingen te kunnen zeggen, ik weet wat en hoe het gaat en waar je moet zijn.. Ik ben wederom een gelukkig mens dat ik dit mocht ervaren en mocht doen.

dinsdag 23 september 2014

zo'n aardige man(flard)

 
zo'n aardige man
 
mijn oom
staat voor de spiegel
zijn wereld
verdwijnt langzaam
in de mist
hij kijkt
zegt dan ineens
er staat zon aardige man
daar
hij zwaait altijd
terug naar mij
als ik naar
hem zwaai
 

maandag 22 september 2014

My kitchen rules/ heel Holland bakt


de jury van My Kitchen Rules

Sinds ik een ernstige poging onderneem om af te vallen, is er niets leukers dan tijdens het eten te kijken naar een kookprogramma, om dan net te doen alsof je die gerechten eet, terwijl je met je eigen soepje ( slimme methode, koop roerbakgroente, koop bouillonblokjes of een potje bouillon, mik dat in een pan, eventueel met veg vlees of met als je er van houd, al kan ik me dat niet voorstellen, kip of ballen van gehakt, zet het op het vuur en laat maar gewoon rustig koken en zijn eigen tijd vullen), daarna met een bakje sla, en als eind gerecht, een bordje met gewokte groente met veg. vlees en quoni, niet te eten die zooi maar barstensvol met eiwit dus heel heel gezond. (eigenlijk is alles wat niet gezond is niet te eten maar goed.. dat zal wel een persoonlijke smaak zijn)  En dan als je kijkt naar de gerechten die men kookt, voel je je toch nog een beetje erg lekker eten. Soms zijn er gerechten bij, en dat moet ik toegeven, ze zijn altijd met vlees, dus eigenlijk totaal niet voor mij bestemd, terwijl ik denk ze kunnen toch ook gewoon een keer vegetarisch koken, maar dat zit er niet in. Toch is het een heerlijk programma bij het eten op sbs 6. De deelnemers Harry en Christo, twee broers, geweldig wat een mannen, en wat een humor heeft die Harry, ( nu zou het flauw zijn als ik zou zeggen dat het in de naam zit.. alhoewel? ) Vandaag maalde hij bijna een hele peperbus over een gerecht leeg en op de vraag of hij er peper over had gedaan zei hij eerst "Ja.. toen Nee en toen ik weet het niet meer wat ik gedaan heb" Ik moet lachen, ze zijn mijn favoriet van de hele kookstellen. Het is genieten.. zeker als ze dan zeggen we gaan in ZEN en dan meteen totaal in de stress schieten.. heerlijk. Dit programma is om 17.00 dus een prima tijd om naar te kijken en van te genieten...en tijdens het eten... dit is dus voor mij goed te verklaren maar dan het programma: "Heel Holland bakt" Die taarten die gebakt worden, de koekjes, de Parijse soessen wat tot een slachtveld leid, de commentaar van Martine Bijl, het is erg maar ik neem het zelfs op en verheug me erop om het te zien.. Hoe tuttig kan je zijn, maar ik vind het zo heerlijk en een leuk programma, terwijl ik totaal niet van bakken houd, niet eens kan bakken omdat ik geen oven heb, dus waarom ik er naar kijk, dat weet ik ook niet maar ik doe het.... En ik geniet van beide programma's dus ach waarom niet. Mocht je nu op een keer geen idee hebben wat je moet kijken rond 17.00 ik zou je aanraden "My kitchen rules" en op zondag "Heel Holland bakt" en geloof me je avond kan niet meer stuk

Harry en Christo
onze eigen Martine Bijl met haar heerlijke humor

zondag 21 september 2014

Neuzelen op de Neuzelbeurs

 
Na het sporten vanochtend, het get fit circuit, de core en natuurlijk de kettlebell les, wat een pittige was, als een gek naar huis, snel een douche, even snel twee broodjes achterover slaan en dan gaan. Naar mijn dierbare vriendin en reisgenoten Kitty om naar de neuzelmarkt te gaan. Ik moet zeggen dat ik ook geen idee had wat de neuzelmarkt is maar ik hou van uitdagingen, dus kom maar op denk ik dan. Het is dus inderdaad een markt om te neuzelen. Ik had meteen toen ik binnenkwam een missie. Een dierbare vriend van mij is op zoek naar een lp ( ja zo grote zwarte schijf, met daarop groeven, met tevens liedjes en een a en een b kant, die je draait op zon apparaat met een naald) van Ria Valk. Kortom als je met een doel gaat neuzelen dan kom je van alles tegen wat je niet nodig hebt maar wat zo heerlijk is om toch te hebben. Kortom bij diverse platen bakken gaan zoeken, en bij 1 hele grote stand vroegen we zelfs of hij een lp had van Ria Valk.. er viel even een stilte, toen begon iemand heel hard te lachen, en zei alleen maar.. nou wat denk je zelf..... waarop Kitty nog zegt, ik denk het niet.. dus die stand konden we overslaan dat was duidelijk. Wij dus weer verder zoeken naar deze lp, ondertussen heb ik wel even een heerlijk stukje zeep vergaard als geur zeep in het toilet van drie Boeddha's  horen zien en zwijgen, een hangmat van dun stof maar zo praktisch, een paar opblaasbare zwaarden voor de lln op school en een leuk kadootje voor een lieve collega die het af en toe zo warm heeft. Dit heb ik meteen ook heel praktisch gemaakt. Ik denk dat ze er maandag heel blij mee is.  Na al het geneuzel, zijn we nog even op een terrasje gaan zitten, waar we een heerlijke kop thee hebben gedronken met ja appeltaart.. er is tenslotte 5 eraf dus dat kon wel weer een keer, en zo is het goed vol te houden.  Daarna bij Kitty thuis wat gerommeld aan de computer en heerlijk gegeten, een 3 gangen menu eerst heerlijke witlofbootjes met championenen noten mengsel, wat heerlijk was Nooit geweten dat je champions op heel hoog vuur moet bakken om zo te voorkomen dat het vocht eruit gaat, daarna, en ik ben er gek op, een spruitjes macaroni schotel. heerlijk deze, de spruitjes, wat was ik blij dat er wat over was en dat ik dat mee kreeg, kan ik morgen nog een keer heerlijk genieten van deze spruitjes..  en als toetje een heerlijke aardbeien/frambozencompositie met een coulies van sinasappel/citroen/aardbeien/frambozenssap, en een schepje zure room.. wat heerlijk was dit.. een aanrader. Kortom een dagje neuzelen leverde een geweldige afsluiter op, kom maar op met de nieuwe week. ik ben er klaar voor.
  

zaterdag 20 september 2014

symposium VLN

 
Vanochtend ging de wekker natuurlijk veel te vroeg.. en met veel te vroeg bedoel ik ook echt veel te vroeg voor mijn doen. Om half 8 stond ik als een dwaas naast mijn bed en bedacht me ik draai me nog een keer om ik doe het niet meer, toch roept de plicht zeker omdat ik weet dat vriendin Antoinet me op komt halen en het toch wel weer een leuke dag gaat worden met elkaar. Dus ik strompel mijn bed uit, doe mijn ding om er toch toonbaar uit te zien, besluit toch maar mijn korte broek aan te trekken in plaats van in het lang en mijn teenslippers aan te doen, kortom ik zorg ervoor dat alles goed is en dat ik de dag aan kan.  Om stipt half 9 staat daar Antoinet voor de deur, dus in de auto en gaan, Ankie ophalen omdat die de volgende is op de rit, daarna Trudy en dan gaan met elkaar. Heerlijk zitten te praten onderweg en over van alles nagedacht etc. gewoon leuk dus  samen is zon reisje dan prima te doen. Bij aankomst moesten we ons melden en dat doen we lieftallig, ja dat men mij allemaal kent kan ik ook niet helpen, ik kon dus zo doorlopen. De opening van het Symposium verliep helaas heel rommelig,  de microfoons deden het niet of slecht, en de gemaakte grapjes werkten niet,  ik bedacht me alleen maar, als je de voorzitter bent van de dag, hou je bij de tekst, maak geen stomme grapjes, wees gewoon zoals het hoort, je leid de dag in, met wat we gaan doen, wat er verwacht gaat worden, en hoe de dag is ingedeeld. Daarna is het klaar, dat we een kadootje krijgen is prachtig maar zeg gewoon aan het einde van de dag krijgen jullie een kadootje, en klaar ga er geen gekke dingen van maken, met de opmerking het is blauw en er kan iets heets in.. komt ook wel een beetje raar over. Daarna kwam het onderdeel epilepsie en dat was prachtig om mee te maken en te zien, De spreker wist er heel veel van af en vertelde dingen die ik niet wist , ook dingen die het spel anders maken, dat je ineens gewoon andere vormen kan spelen van epilepsie in plaats van alleen maar de grand mal, dat nu een andere naam heeft. Wel jammer dat de spreker veel opmerkingen maakte richting man en vrouw, maar goed dat mocht te pret niet drukken hij vertelde wel boeiend en speelde de diverse vormen uit. Prachtig. Toen was het pauze, op aandrang van de dagvoorzitter werden we vooral er op gewezen, dat we 2 broodjes mochten pakken, en eventueel bij een volgende ronde een derde, er was een speciale tafel voor de mensen met een dieet. Dus ook de vegetarische hoek. Standaard krijgt iedereen een warme snack.. een kroket dus eigenlijk worden het dan 3 broodjes, er zijn ook slaatjes voor juist de mensen die vlees eten.. kortom als vegetarier zijn er broodjes kaas en met diverse beleg, maar om nu een ophef te maken over de speciale tafel, terwijl je gewoon deze broodjes op tafel had kunnen zetten met een bordje erbij voor de vegetariërs, was volgens mij net zo handig geweest. De warme snack kregen we als vegetariërs dus niet, die waren vergeten, geen kaassouflee, dus het was lief bedoelt maar jammer dat juist dat kleine puntje van je welkom laten voelen er niet was. De volgende keer denken ze er vast aan, anders zou ik erg teleurgesteld zijn in het beleid van de VLN met hun zorg voor elkaar hoog in het vaandel. Lekker even buiten gezeten, een sneer gehad van een dame die kennelijk zelf met een complex zat. Haar opmerking naar mij, en dat na mijn 5 kilo gewichts verlies, mijn stoppen met roken 5 jaar geleden, was dodelijk. ze zei "Goh jij hebt ook een buikje gekregen." ik ben dan zo stom dat ik me ga verdedigen en ga uitleggen dat er 5 van af is. Waarom zeg ik niet gewoon, ja dat klopt maar daar kan ik nog wat aan doen. of heel simpel  "Goh.. " en verder niets en alleen maar verbaasd kijken. Kortom deze dame is ook geschrapt uit mijn testament. Het middag programma bestond uit een gedeelte over schot en steek wonden, wat geweldige fotos hebben we gezien, en we zouden dezen ook nog toegestuurd krijgen. Dus ik heb meteen geregeld dat we met de freubelclub aan de slag gaan.  Het tweede gedeelte van het programma bestond uit iets over giftige stoffen maar dat was echt teveel vond ik. maar goed dat is 50 minuten afzien en hopen op dat het afgelopen gaat worden. Aan het einde kregen we nog de kans om te evalueren, en dat werd dus niet echt gedaan, wel konden we dingen zeggen. Lotuskring Gouda leid al jaren specialisten op voor het werken in ziekenhuizen etc , tijdens de napraat van de spreker over trainingen bij ziekenhuizen, hebben ze dit gemeld,   en meteen werd er door diverse mensen enthousiast gereageerd die heel graag mee willen doen. De organisator van de dag was niet zo enthousiast leek het, maar dat is ook logisch omdat er vanuit zowel org lotus als vanuit vln niet enthousiast is gereageerd op deze specialisten opleiding. Nu zelfs de laatste spreker met deze kring wil samenwerken, is dat toch een mooi kado, en ik weet dat het een goede en prima uitgewerkte opleiding is. Na afloop kregen we dat blauwe dingen met iets warms er in, nou dat was een isolatie beker, erg lief en leuk, maar ja blauw.. niet zo mijn kleur.. Het was jammer dat het bestuur werd bedankt maar dat de zaal al half leeg was... maar goed soms loopt het niet anders. Het was wel een hele mooie een leerzame dag , en ook leuk mede omdat je gewoon met leuke mensen bent. Behalve dan die onterfde dame.. die gun ik geen blik meer waardig, vraag met trouwens zo wie zo af waarom iemand daar een opmerking over moet maken over je gewicht. als je niets leuks kan zeggen zeg dan niets denk ik altijd.... 


vrijdag 19 september 2014

De 100 jarige man die uit het raam klom en verdween (Film)

 
Vanavond, sorry voor de late blog, het zal al nacht zijn, ben ik met vriendin Trudy en Ankie naar de film gegaan over de 100 jarige man die uit het raam klom en verdween. Ik had geen idee wat ik me bij deze film moest voorstellen dus ik ben er totaal blanco ingestapt. Vriendin Trudy kende het verhaal en zei al van te voren dat het hilarisch zou worden en zijn. Kortom ik ben er heen gegaan met de gedachte laat maar komen.. ik zie wel. Nou het was hilarisch wat een geweldige film. Ik heb vreselijk gelachen, geweldig dat hij houd van explosies maar als hij zijn kat wreekt omdat een vos de kat heeft vermoord, blaast hij een compleet kippenhok op met vos en dan komt de opmerking..... "En zo blies ik mezelf zo het bejaardentehuis in" En de hele film zit vol met dit soort opmerkingen, leuke gedachtes kortom het blijft een mooi en goede film wederom een aanrader
 
 
recensie van de film:
 
Regie: Felix Herngren | Cast: Robert Gustaffson (Allan Karlsson), Iwar Wiklander (Julius), David Wiberg (Benny), Mia Skäringer (Gunilla), Jens Hultén (Gäddan), Bianca Cruzeiro (Caracas), Alan Ford (Pim) e.a. | Speelduur: 105 minuten | Jaar: 2013

Scandinavië staat op het gebied van films, series en literatuur de laatste jaren vooral bekend om zijn duistere en zwaarmoedige thrillers. Jonas Jonassons komische debuutroman vormt daarop een aangename uitzondering. Met meer dan een miljoen verkochte exemplaren in eigen land kon een verfilming dan ook niet lang uitblijven. Het werd een succeshit, zo bleek, aangezien de avonturen van de eigenaardige senior sinds zijn release van vorig jaar een nieuw Zweeds bezoekersrecord wist te vestigen. Zal het Nederlandse publiek dit jaar net zo weten te smullen van de Zweedse humor?

De honderdjarige man in kwestie is Allan Karlsson. Familie of kinderen heeft hij niet. Allan houdt zich liever bezig met andere zaken, zoals het opblazen van de akelige vos die zijn kat Molotov te grazen heeft genomen. Dat komt hem echter wel op een verhuizing naar het bejaardentehuis te staan. Op een groot feest voor zijn honderdste verjaardag zit hij blijkbaar niet te wachten, want vlak voordat de zusters binnen komen wandelen met de verjaardagstaart, is de man uit het raam geklommen en verdwenen.

Wat Karlsson precies aanzet tot de impulsieve daad is niet helemaal duidelijk; wat hij precies van plan is of waar hij naartoe wil evenmin. De man lijkt simpelweg te handelen vanuit een onbeschreven impulsgevoel en doet wat er nu eenmaal in hem op komt. Een typische eigenschap die iemand in een reeks doldwaze avonturen terecht kan brengen en voor we het weten stapt Karlsson met een vreemde koffer vol geld op de eerste de beste bus naar een uithoek van het land en krijgt hij als klap op de vuurpijl een bende gevaarlijke skinheads op zijn dak.

Het komische misdaadplot dat hierop volgt bedraagt echter maar de helft van de film. Ondertussen wordt namelijk veelvuldig overgeschakeld naar flashbacks uit Karlssons jongere jaren, waar op episodische wijze door zijn honderdjarige geschiedenis wordt gesprongen. Zijn voorliefde voor het opblazen van dingen brengt hem van de Spaanse Burgeroorlog tot Stalinistische werkkampen en de bouw van de eerste atoombom. Onderweg ontmoet een jonge Karlsson een aantal belangrijke en minder belangrijke historische figuren, van generaal Franco tot Winston Churchill en van Josef Stalin tot Herbert Einstein, het vermeende, minder pientere broertje van Albert.

De link met Forrest Gump is daarmee snel gelegd. De scènes waarin Karlsson al dan niet bewust een aandeel heeft in belangrijke historische gebeurtenissen zijn zeker geestig, maar het constante switchen tussen heden en verleden zorgt er helaas wel voor dat de film zijn focus al gauw kwijtraakt. Het misdaadplot is hierdoor op sommige punten niet even goed uitgewerkt en wordt aan het einde net iets te gemakkelijk afgeraffeld. Erg veel afbreuk aan het plezier doet dit echter niet: met een reeks gekke typetjes en heerlijk lichtvoetige humor is dit een Scandinavische klucht die je moeiteloos met een glimlach op het gezicht uitkijkt.


donderdag 18 september 2014

- vijf kilo


 
Soms hebben dagen een mooi einde, soms wat minder en soms is het een dag waarbij je juichend over straat gaat, waarbij je iedereen wel wil zoenen en omarmen, waarbij je hoopt dat de hele wereld het ziet wat jij al zolang denkt te voelen, maar uit angst uitstelt, niet doen, niet over nadenken, stug doorgaan, hopen dat en noem maar op. Je gek sporten, een blessure oplopen, en toch maar blijven proberen op die ellendige fiets uiteindelijk om door te gaan.. Kortom het is afzien, al moet ik zeggen het is geen moeite ergens, het doel is duidelijk, dat wat moet zal moeten en ook gebeuren. Geen excuus verder, geen gedoe, gewoon doorgaan en hopen op het beste resultaat. Een afspraak met een nichtje van mijn dierbare collega die ook sport bij Jawi, dat we zouden gaan proberen om niet maar na het avondeten te eten, maar gewoon te stoppen, een soort van weddenschap, ik weet niet of zij het heeft gered maar het was mijn eer te na om te moeten zeggen dat ik toch wel in de avond iets had gegeten. Mezelf kennende weet ik, dat als ik een handje noten neem, dat ik niet een handje neem maar een heel bakje, en als ik mazzel heb pak er nog een extra bakje bij. Voor mijn plakje kaas is dat hetzelfde verhaal, pak ik 1 plakje kaas voor de smaak, zoals ergens in een leuk boek staat beschreven, is mijn smaak zo geprikkeld en het klepje dat zegt niet doen, zwijgt en zucht ik ga uiteindelijk het hele pak soldaat maken en eet alle kaas op dat dan in huis is, terwijl ik als ik niets pak en er niet aan denk, het niet eens wil hebben. Het werkt, dat blijkt nu, stug volhouden dat wat ik moet doen, me houden aan de eetafspraken en vandaag dan de beloning, er is zomaar 5 kilo af, okey ik moet er nog 7, eigenlijk nog iets meer, maar in 4 weken tijd 5 kilo is een mooie score lijkt me. Ik besef me drommels goed, dat een reisje Turkije er aan komt, en ja dan wil ik genieten, zoals ik ook geniet als ik uit eten ga, ik neem dan alles met smaak, neem zelfs een koekje bij de koffie, maar als ik thuis ben dan hou ik me aan de eetafspraken en het is gelukt.. tot dusver.. we gaan stug door. nog 7 te gaan.. over 4 weken weer op de weegschaal en dan hoop ik toch daarna nog 4 te hoeven, dan ben ik al erg tevreden... Leven de raw food en de boddyboost combinatie wat helpt bij het verliezen van een teveel Harry. En ik hoop dat ik het t-shirt dat hieronder staat met de tekst niet hoef te dragen dat het nu echt wegblijft.. zou  heerlijk zijn

woensdag 17 september 2014

de belofte verbroken


  

Ik had me voorgenomen om me niet meer te bemoeien met het hele gedoe rondom onze zwarte piet, toch moet het even nog van mijn hart. Ik volg met verbazing het hele gebeuren, ik lees het af en toe, ik hoor de ophef over dit gedoe, en denk dan.. ach we hebben kennelijk niets beter te doen in dit land. De hele groep van de wereldbevolking is druk bezig met vechten en hopen dat ze een vreselijke ziekte overleven, andere mensen zijn hun leven niet zeker, omdat ze volgens een aantal mensen, ik noem geen namen, niet genoeg of goed genoeg geloven en dus mogen ze dood worden geschoten, onschuldige mensen worden onthoofd, en geloof me wat hadden die graag gehad dat de discussie niet meer over wel of niet het uiterlijk van zwarte piet betrof maar eerder hoe kunnen we voorkomen dat dit nog een keer gebeurd. Kortom ik denk dat het gedoe maar een keer afgelopen moet zijn. Natuurlijk weten we dat de PVV hierop inhaakt, zo krijgen ze weer een horde kiezers en de haatzaaiing zal verder gaan. Geloof me dat levert uiteindelijk ook niets op, dit zal ook escaleren, want hoeveel stemmen de PVV ook gaat krijgen ze zullen nooit ons land kunnen regeren op een goede en doeltreffende manier. Ik zie daar geen heil in. Maar zoals dit gedoe gaat om zwarte piet, zo ken ik er velen, ik zal geen namen of plekken noemen, maar ik ken een restaurant ergens in Nederland waar prachtige decoratie staat, okey laat ik het zo zeggen mooie schilderijen met de afbelding van Boeddha, ook staan er beelden van een Boeddha met in hun handen een glazen potje waar een kaarsje in kan staan, volledig onschuldig lijkt me, gewoon mooi als decoratie... maar nee. een groepje, dat in een dorp waar ik regelmatig kom,  die de hele stad vergeeft en vol zet met teksten als,  "Vergeet God niet", "Alles draait om God", die met T-shirts lopen met de tekst van de beroemde en verafgode Rober Long, die daar zelfs hele grote bilboards van hebben gemaakt den tekst levensgroot, "Jezus Red", ze wisten dit niet, nadat ik een blogje hieraan had gespendeerd en de bedenkers er op gewezen dat ze eigenlijk plagiaat pleegden maar dat ik het als homoseksuele medemens het alleen maar toejuich dat zij gebruik maken van deze tekst, en daarmee de erfgenamen van dhr Long rijkelijk zullen betalen wegens het misbruiken van deze tekst, en dat ze op deze manier het lied wel heerlijk promoten. Werd er toch al snel gereageerd dat ze niet op de hoogte zijn van dit lied.. Heel fijntjes heb ik ze toen nog teruggemaild met een link naar het lied  van Robert Long , en het gekke is, zoals ineens deze posters opkwamen zo waren zo ook weer heel snel verdwenen uit dat dorp.. Kennelijk toch iets te veel homoseksueel en het idee om te moeten betalen aan de erfgenamen van Robert Long, was niet helemaal de bedoeling. Maar goed, terug naar het bovenstaande over de prachtige onschuldige boeddha beelden, één lid van een groepje dat regelmatig bid, heeft bedacht dat dit niet kan, dit staat haaks op de visie van christendom van de visie van het restaurant volgens deze personen, dus ze moeten weg. Natuurlijk is niemand er mee eens, en er komt een soort van actie, ik zal niet teveel in details treden, maar toch na een indringende gesprek met deze persoon, neemt deze persoon drastische stappen en gaat zelfs naar het overkoepelende bestuur van het restaurant om deze beelden weg te krijgen. Ik heb er maar meteen bij verzucht, als dit gaat, dan kan ik ook wel inpakken want ik mag dan ook niet volgens de bijbel,  en onze moslim kinderen zijn ook niet meer welkom, alle rozenkransen, alle Jezusbeelden moeten dan weg, dan mag zelfs niet, en god verhoede het, Harry Potter, Posters van films met Grootheden, mogen ook niet meer. kortom we gaan terug naar een hele hele hele akelige tijd. Maar goed we wachten af wat de wijze mannen en vrouwen van het bestuur beslissen, we zullen blijven duimen.  Het stukje ging er al over ik heb mijn belofte verbroken, en niet alleen op dit vlak, ik had me voorgenomen met daar niet meer druk over te maken, maar ik baal zo van die kortzichtigheid, ik kan er niet tegen. Laat Zwarte Piet , Zwarte Piet blijven, het is maar hooguit 1 maand per jaar, en zoveel mensen genieten ervan. Laat mensen hun ding doen,  laat dingen zijn wat het zijn, en maak er niet iets groots van, waarvan je de gevolgen niet kan overzien. Laat zijn wat er is en was, maar maak je druk over de dingen waar het echt om gaat, laten we de mensen helpen die het nodig hebben, laten we niet met een leuke tekst gaan lopen van Jezus red en dan met de armen over elkaar gaan staan te kijken naar waar je de armen uit de mouwen kan steken, laten we niet zeuren over een paar lullige schilderijen of beelden, maar laten we kijken hoe we door niet te denken Jezus red, maar kijken hoe we dichter bij elkaar kunnen komen en elkaar kunnen helpen en open staan voor een ander. Laten we ophouden met het zeuren over een zwarte piet, of een paarse piet, een minder bruine piet, maar laten we gewoon genieten en leven en het leven vieren zonder overal een probleem van te maken. Laten we ons werkelijk druk maken waar het echt om gaat, en kijk maar om je heen dan weet je precies wat ik daarmee bedoel. ( trouwens hieronder een hilarisch stukje geschreven door een columnist ik heb me in mijn broek gepist van het lachen).

  


dinsdag 16 september 2014

Najib Amhali

 
Vanavond met vriend Peter voor onze verjaardagen naar de voorstelling van Najib Amhali geweest is het prachtige Scheveningen. Van te voren hadden we afgesproken om bij Peter thuis te eten met het hele gezin, zodat we lekker samen op tijd konden vertrekken naar deze voorstelling.
Via vriendin Els had ik gehoord dat de voorstelling erg tegenviel, en dat er weinig te lachen viel. Ik denk dan vaak, okey dat kan, maar het kan aan het soort humor liggen van de mensen, soms aan de stemming, dus  Peter en ik lieten ons door niets weerhouden. We hadden in eerste instantie geen kaarten, maar gelukkig zit ik in het bestand bij Najib en kreeg ik de kans om voor extra voorstellingen te boeken, en tot mijn grote verbazing waren deze kaarten stukken goedkoper dan de kaarten die je normaal koopt als je naar de voorstelling ging.. ik blij, superblij om eerlijk te zijn. Dat scheelde een behoorlijke slok op een borrel. Wij samen naar Scheveningen, wat al een belevenis op zich is, zeker als je de parkeergarage in gaat wat hoog is maar leuk.... natuurlijk ben je altijd wat gespannen of het wel leuk gaat worden, zeker door de negatieve verhalen die je hoort. Bij aankomst eerst naar de wc, want ja een voorstelling die 90 minuten duurt zonder pauze is afzien met een volle blaas. Bij binnenkomst zie je toch meteen de sfeer van dit theater, wat prachtig, mooi rood op de stoelen, de stoelen zitten heerlijk, en je geniet gewoon. De voorstelling begon en meteen zeiden Peter en ik tegen elkaar, dit is wel heel veel Najib geworden na Alphen aan den Rijn, volgens ons wel 20 kilo meer Najib in de voorstelling. Dit komt de show niet ten goede omdat zijn lichaam hem in de weg zit bij de energieke gedeeltes, je ziet gewoon een wat erg te dikke man proberen energie te hebben maar hij pakt het niet. Dit keer heeft hij er ook voor gekozen om met een microfoon te werken in zijn hand, dit komt niet de snelheid van de show ten goede en beperkt hem behoorlijk. Najib is behoorlijk sterk in zijn interactie met het publiek en dat vind ik erg leuk en geslaagd. Zijn grappen zijn soms spitsvondig, soms wat slap, maar toch ik heb vreselijk gelachen zeker om het stukje dat we vrijdag een discriminatiedag maken, op die dag mag je iedereen discrimineren.. geweldig. Na de voorstelling die uiteindelijk toch bijna 2 uur was, wat bij mij toch iets oproept van, de show is niet af, zijn we eerst maar wat gaan drinken in Scheveningen. Het Kurhaus had ik nog nooit van binnen gezien en nu dus wel, wat een prachtige zaal hebben ze daar, wat een feest om daar te mogen zitten en te mogen ontbijten. Wij zijn na een korte wandeling door die zaal weer naar buiten gegaan en wat gedronken op het terras bij de italiaan. Ook hier spreken ze engels op het terras en blijven engels praten al blijkt dat je nederlander bent. maar dat mag de pret niet drukken, na ons drankje naar de parkeer garage en we hadden geluk de rij was weg en we hadden door niet de uitrijkaart te kopen mooi ff 7 euro uitgespaard. Lekker de trappen op gelopen naar heel hoog, de kuit doet het prima, en daarna naar huis om thuis in een heerlijk bed na te genieten van een heerlijke dag die wel heel vol was, waar veel haast momenten in zaten maar wat wel genieten was
 
 


maandag 15 september 2014

tijd voor jou om te gaan (flard)

 
tijd voor jou om te gaan
 
je ogen kijken me aan
de tranen stromen
nog steeds
je vertelde mij
dat je iemand
anders had leren kennen
die je meer raakt
dan ik nu doe
ik kijk je aan
weet dat ik
dit gevecht
niet nog een keer
aan kan
zeg dan alleen maar
dat het beter is
voor jou om te gaan
 


zondag 14 september 2014

keek op het weekeinde

 
Het weekeinde begon al vroeg voor mij, vrijdag middag om 12./00 was ik vrij en dus ja snel sporten, daarna boodschappen, en omdat het nog steeds voelt alsof het vakantie is, wat het niet is, weet ik sinds een week zeker, ik ben weer aan het werk... maar toch in mijn hoofd en laat staan mijn agenda staat dat nog niet zo vast. Gevolg een vol weekeinde en toch genieten en beseffen op zondagavond dat je nog niet helemaal fit bent maar ach wat maakt het uit.., het was vakantie. Vrijdagmiddag naar vriendin Els die jarig was, en daar haar verjaardag gevierd. Snel naar huis, waar ik een collega op ging halen om met haar naar een BBQ te gaan van een lieve collega en vriendin in Utrecht, nadat we nog twee lieve collegas hadden opgehaald, alles verliep keurig volgens schema, totdat.. juist,.  een van de lieftallige collegas haar mobiel had laten liggen op de oplader thuis, dus ja terug om die mobiel op te halen. Daarna door naar Utrecht, waar een geweldige leuke groep mensen was en waar we vreselijk hebben gelachen en gepraat bij de BBq, om 2100 naar huis waar ik de dames die bij mij aan boord waren keurig heb afgezet thuis zoals het hoort. Lekker naar huis en in bed gedoken de volgende dag was het weer raak, met vriend Frans naar Amsterdam naar Madame Tusseau,  dat verhaal is al bij ieder bekend dus dat hoef ik hier niet meer weer te geven, maar wel, dat het volgens mij werelddraaiorgeldag was in Amsterdam wat een ramp.  In de avond lekker thuis en genoten. Zondag vroeg op , sporten en nu het get fit circuit heerlijk was dat, weer even echt wat doen me het lijf.  Na al het sporten lekker naar huis en waar nog wat verschillende dingen moesten worden gedaan zoals oa voorbereidingen voor maandag de lotusles die ik ga geven maandagavond. Een leuke eetafspraak bij vrienden en voor ik het wist was dat ook voorbij en was ik weer thuis
het was een druk en boeiend weekeinde, gelukkig is de week er om uit te rusten :-0
 

zaterdag 13 september 2014

madame tussaud dagje Amsterdam


Vandaag met vriend Frans naar Amsterdam geweest, ik had weer eens op een bijzondere manier twee kaarten gekregen voor  Madame, Tussaud, dus ja dat moest bezocht worden. We hadden beiden wel iets van, nou ja wat moeten we er mee, maar goed laten we gaan. Nadat ik op tijd vertrokken was en er achter kwam dat de busdiensten zich niet altijd houden aan de tijden die ze beloven, en dus soms zomaar vroeger of anders later vertrekken, kortom nadat ik vanuit de sportschool naar huis was gehaast, me snel had omgekleed en daarna meteen naar de bus ben gaan lopen die om 10.58 zou gaan, zie ik als ik op het plein loop, en rennen gaat nog niet met mijn kuit, de bus weg rijden om 10.45.. kortom de pest in, daar ging mijn schema, dus een half uur wachten, en soms is dat goed, want eerst kwam een oud leerling er aan lopen en vertelde over zijn leven, zo mooi en het gaat goed met hem, daarna zag ik een oud leerling, waarover een collega en ik mij zorgen maakten omdat hij niet op zijn vervolg school was verschenen. dus paniek, want was hij wel terug gekomen in Nederland na zijn vakantie. Dus ik zag hem en meteen even gevraagd maar de reden waarom was legaal en hij was dus wel in Nederland terug gekomen, dus dat was  een geruststelling. In dezelfde bus zat nog een oud leerling maar die kende ik niet meer van naam. Bij aankomst op Schiphol lopen naar de trein en het kwam goed, ik zou maar 5 minuten te laat zijn dus dat komt wel goed dat kan niet anders. Dus ik meteen uit de trein na de afgesproken plek en ja hoor buiten het station bij de uitgang, nu komt Frans uit het mooie dorp Capelle en ik uit de wereldstad Alphen, dus ik weet dat Amsterdam cs meer uitgangen heeft, Frans duidelijk niet, die zei ik sta buiten, tot zo, via de app....  Dus ik kom buiten maak een foto van mijn plek en stuur die naar Frans die reageert met de opmerking ik sta onder de overkapping.. .. juist welke overkapping. maar gelukkig heb ik hem aardig snel gevonden.  Daarna naar de Dame gelopen waar onderweg Frans een leuk verhaal vertelde over een klein huisje dat je zag ingebouwd tussen een hotel, die mensen wilden hun huis niet verkopen en die is dus blijven staan en het hotel is erom heen gebouwd, heerlijk zon man die zoveel weet van dit soort dingen en van muziek Onderweg werden we verrast door een hele lees een hele boel draaiorgels die allemaal een liedje speelden en die we leuk moesten vinden, Frans begon meteen heel spontaan het lied van Sienke te zingen maar de draaiorgels komen ja al heel snel de oren uit.  Bij aankomst bij de Dame konden we met onze bonnen heel snel via de korte lijn naar binnen, mij werd al vrij snel duidelijk waarom er zon lange rij staat, omdat iedereen bij binnenkomst op de foto mag met Obama, en dat kost tijd, het is dus niet omdat het vol is maar omdat het gewoon lang duurt. Wij hebben meteen gezegd dat we niet op de foto wilden en zijn doorgelopen, met de lift naar de 4de en daar begon ons avondtuur. Wat een gaaf museum, nu is het zo dat je als je wilt bij ieder beeld op de foto kan als je dat wilt, er zijn zitjes gemaakt, er zijn houdingen waar je aan kan voldoen, en noem maar op, gewoon geweldig allemaal, We hebben daar als twee kinderen rond gelopen en genoten, nooit verwacht, kortom een aanrader. Na het museum zijn we eerst gaan eten bij de beurs van Berlage, daarna zijn we door de stad gaan dwalen, de Warmoesstraat en de Zeedijk over, waar we mooie dingen zagen, op de Zeedijk is een prachtig tempel voor Boedha en zo mooi om daar even binnen te gaan. genieten. Daarna na het gedeelte waar ik vaak kom, dit kende Frans niet en het was genieten om door Amsterdam te lopen dwalen, na al dat dwalen heerlijk uit eten bij een leuke tent die Frans kende en daarna lekker samen rustig naar huis en met de trein en de interliner naar mijn huis, Wat een heerlijke dag was dit weer, genieten gewoon.
 
 

soms hebben ze het niet begrepen..
je net zo goed kleden als
Gordon en Gerard  Joling
ik dacht dat ik een
rolberoerte kreeg


 


een van de vele draaiorgels


geweldig leuk op de dam ineens een
stel playmobiel poppetjes die
daar zomaar staan