stoppen met roken....

Mensen die mij kennen weten inmiddels dat ik gestopt ben roken meer dan 10 jaar geleden...

toch gaat dit blogje over stoppen met roken... 

Een uitleg, de laatste tijd droom ik heel vaak, dat ik een sigaret aan het opsteken, ik rook heftig veel, en intens.. het is bewonderenswaardig hoeveel ik in mijn slaap rook, zelfs ik ben er van onder de indruk.

Nu zullen er vast wel heel veel verklaringen voor zijn dat roken vanuit de droomverklaringen maar toch. je weet het niet..Toch is het gek, in het wakkere leven heb ik totaal geen behoefte aan roken. ik heb er geen zin, om eerlijk te zijn ik vind het stinken.... heel erg stinken. 

Ooit was ik op bezoek bij iemand die een stevige roker was, bij thuiskomst heb ik meteen mijn kleding in de was gedaan en ben meteen onder de douche gesprongen.. zo vies voelde ik me.. en zo stonk het bah.

Men zegt vaak de de ex rokers het ergste zijn met de geur die ze ruiken.. ik denk dat het klopt wij zijn erg heel erg en doen dat ook met verve onze  ongenoegen uitten.. waarom, ik denk dat het komt omdat we weten hoe het is om te roken maar ook toen niet beseft hebben hoe erg wij ook hebben gestonken..

Maar goed nu moet ik dus afkicken van het roken in mijn dromen.. ik heb geen idee hoe ik dat moet doen.

Wel weet ik dat ik niet meer zal gaan roken, als ik me de worsteling voorstel die ik heb gehad vreselijk.. dat ik op een gegeven moment alleen maar per dag keek en telkens als er een dag voorbij was, dacht die hebben we ook weer gehad... 

Na de eerste week dacht ik.. dit hebben we gehad nu nog de hoogtij dagen.. de dagen waarin je dus  nog in de verleiding kan komen zoals feestjes, etentjes etc. 

Kortom toen ik stopte bedacht ik als ik 80 ben ga ik weer roken. en nu denk ik het hoeft niet meer, ik heb het niet meer nodig... het gaat beter zonder dan met roken in mijn leven. veel energieker maar ook veel lekkerder in mijn vel.

dus dat roken in mijn dromen.. zal nog wel verwerking zijn van dat ik gestopt ben en dat ik nu ineens vet cellen verbrand die ooit ontstaan zijn toen ik nog rookte en dat er nu af en toe nog wat stofjes vrij komen die er nog zaten of zoiets vaags...

Nu vraag ik me alleen af.. zou je ook van het roken in je dromen kunnen afkomen?

 

Mijn hemel.... DAT was schrikken.. heel erg schrikken

 

Zaterdag ging ik zoals afgesproken naar mijn moeder in Musselkanaal, alles ging voorspoedig, okey die ellendige 100 km schiet niet op, maar dat is te overbruggen, geen punt, lekker gereden. Voordat ik naar het huis van mijn moeder ging, eerst ff getankt voor de terugweg, tenslotte moet ik voor 21.00 weer binnen zijn. 

Bij aankomst belde ik aan, geen reactie... dus ik dacht nog. Ach ze zal wel haar Phillips oorbellen nog niet in hebben... dus nog een keer bellen... geen gehoor, dus bellen net de telefoon, geen reactie van moeders... ook haar mobiel niet te bereiken... de paar minuten dat ik daar stond ging er alles door me heen, met het verse verhaal van een dierbare vriend die zijn vader niet kon bereiken... etc.... bedacht ik me ik bel aan bij de buren om het  wooncomplex in te kunnen, zo gezegd zo gedaan. 

Bij aankomst bij haar voordeur aangebeld wederom geen reactie. Wel zag ik dat alles potdicht zat, dus het besef dat het wel eens echt erg  kon zijn bekroop me helemaal. Gelukkig heeft mijn moeder een sleutel kastje bij de deur, stond de code in mijn telefoon, dus ik de sleutel eruit gehaald... de deur open en roepen.., geen reactie

De keuken in en zien dat haar  bril op tafel ligt, dat de vaat nog in de wasbak ligt..... ik dacht dat ik het bestierf.. dus de woonkamer in geen moeders.. op de deur van de slaapkamer geklopt en geroepen, geen reactie... dus na een keer diep ademhalen de deur openen, om te ontdekken dat het bed was opgemaakt... dus ze was denk ik  wel opgestaan. De badkamer in, nergens mijn moeder.. de mobiel lag op de kast.. kortom het grote raadsel,,? Naast een stuk opluchting ook de vraag.. heb ik het dan mis met de afspraak.. dus mijn broer gebeld... nee die wist ook zeker dat we een afspraak hadden, want ik zou soep  en brood van school mee zou nemen. Heb zelfs, hoe gek kan je doen. de kastdeuren geopend om te kijken of ze daar in lag.. zelfs onder het bed en het logeerbed.. maar nergens een spoor van mijn moeder..

Maar goed om eerst ff tot rust te komen heb ik eerst maar 3 ijsjes gegeten.. kopje thee gezet, de afwas gedaan en op mijn broer gewacht, ik bedacht me dat ze misschien wel bij een vriendin kon zijn in de Mussel. Toen mijn broer kwam zei hij meteen haar auto staat voor het huis volgens mij.. dus tja.. ik vroeg nog weet het het zeker.. 

Dus wij nog ene vriendin van haar gebeld, mijn broer was al in al zijn wijsheid langs een andere vriendin gereden om te kijken of haar auto daar stond., nee dus, ik dus bellen naar die andere daar was mijn moeder ook niet dus ten einde raad ik weer naar buiten om te kijken of ik haar auto ergens zag staan .. en terwijl ik daar zo liep te zoeken naar haar auto, mensen weten hoe goed ik ben in merken en auto's ik vraag niet voor niets altijd de kleur..

komt mijn moeder aangereden. draait het raampje van haar auto open en zegt.. Wat doe jij hier???? Waarop ik zei we hebben vandaag afgesproken ma. Nee hoor zegt ze morgen.. nee mam echt vandaag. nou okey kun je mooi even helpen met de boodschappen naar boven..want ik ben even lekker rustig boodschappen gaan doen.

Het is dat ik vreselijk veel van mijn moeder hou maar je zou haar de nek omdraaien..

Nadat we alles weer in het gareel hadden. en zaten maakte ik maar de grap, nou we  hebben in ieder geval kunnen oefenen,. we weten nu ook meteen waar de adressen liggen, dat jouw adressen boekje niet klopt en waar de belangrijke papieren liggen .

Het was een bijzondere dag dat kan ik wel stellen maar gelukkig is alles goed verder.

vers brood

 

Een groot voordeel van bij mij op school werken is dat we naast een restaurant, waar je heerlijk kunt eten, ook een bakkerij hebben. 

Jaren lang hadden we een bakkerij waar de bakker elke vrijdagmiddag brood verkocht, met Sinterklaas was er  marsepein, en met kerst kerstkransen. kortom er was altijd wel iets te kopen.

De laatste jaren gebeurde dat niet meer, de bakker had geen tijd, er was geen winkeltje meer, kortom het kon niet meer en het was verdwenen.

Met de komst van de nieuwe school, is het restaurant begonnen met het maken van salades die je kan kopen in de lunch pauze, ook kun je er nog steeds heerlijk eten op de donderdagavond. Ja nu even niet, maar het kon wel... en het kan vast ook weer ooit.

De bakkerij is weer gaan draaien en ze hebben met kerst voor ons allemaal een heerlijke banketstaaf gemaakt, als personeel kregen we die mee. met echte amandelspijs en niet de spijs van de witte bonen..

Nu is er weer de mogelijkheid om op maandag en vrijdag brood te bestellen, heerlijk vers brood dat echt ambachtelijk is gebakken.

Afgelopen vrijdag heb ik voor het eerst een brood gekocht voor 1,50, met de topping zonnebloempitten..

hij is zo lekker dat ik meteen heb besloten om voor volgende week vrijdag 2 te bestellen om er eentje mee te nemen naar mijn moeder. Zij houd ook erg van brood, dus krijgt zij er ook eentje in plaats van de eeuwige bloemen die na een week hun kopje al laten hangen, en sterker nog een vieze geur in de vaas achterlaten omdat de stelen al iets beginnen te rotten.. of is dat alleen bij mijn bloemen in huis.. dat het stilstaand water deze geur geeft.. .

Kortom ik had al veel redenen om super blij te zijn dat ik op deze school werk, en  nu helemaal, het is toch een heerlijk cadeau dat je zomaar op je werk brood kan kopen dat ook nog extra lekker is.

 

hou vol....

 Gek, ik zie deze foto verschijnen op het internet en denk .. wat mooi,. wat een eenvoud maar wat een kracht van de persoon die dat heeft gedaan.. zo simpel, maar meer dan doeltreffend voor mij.

Het is dan wel in mijn Stad Groningen waar ik jaren heb gelopen en gewoond, waar ik vele liefdes heb gekend en versleten, mijn carrière als acteur, later regisseur en uiteindelijk drama docent ben begonnen, al is de opmerking dat Groningers stug zijn  niet meer erg geloofwaardig meer, zeker niet als je dit toch ziet.

Een grotere tegenstelling kan je niet zien met dat wat zich in de rest van Nederland afspeelt..  

Mij schiet te binnen dat ik op facebook las dat iemand opriep om allemaal om 21.00 voor de deur van hun huis te gaan staan,... ik kon het niet laten en als opmerking geplaatst.. leuk aan de binnenkant staan met elkaar. dat is pas lef...

Heb er geen reactie op gehad, misschien was dat toch niet helemaal de bedoeling...

Bijzonder schrijnend vind ik dan dat ik dat deel van Nederland woon waar zoveel gedoe is om die avondklok.. terwijl in de stad waar ik vele jaren heb gewoond, dan op de grote markt, in de sneeuw dit is geschreven door iemand die wel op straat mag, maar toch nog even denkt aan iedereen  die niet naar buiten mag

Er gaat inderdaad niets boven Groningen, en ondanks dat het een nuchter volkje is..  blijkt dat ze toch ergens daar een groot voordeel van hebben..

Kortom zo kan het ook...  daarom het prachtige lied van Blof : hou vol, hou vast.

en dat is alles wat er nog rest......

 Eigenlijk ben ik niet zo van het blijven hangen in het verleden,  bij mij vind je ook geen foto's aan de muur van mensen uit het verleden, of van overleden mensen,  ik hou soms wat spullen omdat ik ze gewoon mooi vind, zoals het scheerapparaat van mijn overleden vader, met zijn leesbril  en zijn niet te vergeten aftershave Bleu Stratos, dat nog via internet te koop was. Zodat ik af en toe mijn vader nog kan ruiken. 

Er hangt op mijn prikbord 1 foto van hem en dat is het dan ook, de rest aan foto's ooit dapper door mijn moeder en vader keurig ingeplakt in boeken zijn ergens in een bak in mijn schuur, zo ook de dia's van een heel leven.. ik hou ze meer uit een soort van bewaren voor mijn neef, die misschien ooit het leuk vind om dit te bekijken,. voor de rest boeit het me niet zo erg.

Natuurlijk begrijp ik het wel dat mensen soms een museum van hun huis maken, als eerbetoon aan de overleden..  die alles van hun ouders meenemen naar hun huis en dat overal neerzetten om de sfeer van de overledene nog heel lang om zich heen te houden.. dat is mooi, heel mooi en heel dierbaar. al vraag ik me soms af wanneer het genoeg is... wanneer maak je weer jouw huis van jou en niet van een museum van de overleden persoon...  zoals ik al schreef zo ben ik niet..  wat geweest is is geweest en dat is ook goed.. laat het los en laat het gaan.

Dan kom ik nu bij de foto hierboven.. wat ooit eens mijn trotse school was, waar ik met zoveel liefde vele jaren van mijn leven heb doorgebracht...  wat een complex was waar ik in het begin mijn weg niet kon vinden, maar uiteindelijk helemaal op mijn plek zat,   is vervangen voor nieuwbouw.. mooi gebouw en iets om als school super trots op te zijn.

Toch loop ik elke dag nog langs de  restanten van de school van vroeger.. 

Inmiddels is alle al verdwenen, is er een gigantisch plein op het terrein gekomen, een prachtige plek om fietsen te stallen, daarnaast een gigantische parkeerplek voor de docenten.. en een mooie ruime fietsenhok voor de docenten zodat zij ook, als het regent met droge billen naar huis kunnen fietsen omdat hun zadel nog droog is.. kortom het is mooi.

Toch elke keer als ik langs de laatste resten van de school, de berg stenen die je nu op de foto ziet, loop besef ik me ineens hoe enorm groot en veel ruimte we hadden als school, en  wat blijft er eigenlijk nog weinig over...  wat nog rest. totdat dat ook verdwenen is.

Ach en zo is het ook vaak als iemand overleden.. is.. ik zie me nog lopen met mijn broer met twee tassen met nog wat kleding van mijn vader wat we brachten naar de kledingcontainer..  waarop ik tegen mijn broer zei.. het is maar goed dat we een schat aan herinneringen hebben nog... alleen is er wel bar weinig wat uiteindelijk overblijft van  hem... zeker toen we uiteindelijk zijn as gingen uitstrooien....  

de zin uit stof bent u ontstaan, tot stof zult u wederkeren... ik begreep die zin toen al helemaal. en nu denk ik dat weer als ik  langs de berg stenen ga.. een berg vol met herinneringen waar vele mensenlevens zijn geweest, die gekomen zijn die gegaan zijn. die daar afscheid hebben genomen, waar we als school met elkaar hebben gerouwd om overleden docenten,. waar we prachtige diensten hebben gehouden...   

herinneringen dat is alles wat er uiteindelijk nog rest..

 en ook dat zal vervagen en verdwijnen.. 

dat is maar goed ook, dat is het leven.. 

en dan heb je opeens de bokken en schapen (vrijheid?)

Wat is vrijheid.....

Met grote verbazing , ik denk niet alleen ik, maar denk ook een heel groot deel van Nederland heeft gekeken naar de afschuwelijk beelden van afgelopen weekeinde waarin de zogenaamde vrijheidsstrijders, gingen protesteren tegen de avondklok.. ze hadden lef.. maar helaas niet mijn respect.

 

En als ik zo denk aan  afgelopen weekeinde..  is het niet iets om trots op te zijn...   het is  iets om je voor te schamen, dit had niets meer met demonstreren te maken dit was gewoon willen rellen....  Ik hoor nog die mevrouw zeggen: "Je bent toch geen politieagent geworden om ons te arresteren omdat we voor onze vrijheid vechten" nee dat zijn ze inderdaad niet , ze zijn politie geworden omdat ze geloven in vrijheid en die willen waarborgen voor een ieder.. dat is wat anders... dan nu werd beweerd.

 

Ik zie die oudere mevrouw,  die door agenten word opgepakt die roept blijf van me af. blijf van me af.. en denk wat doe jij op straat. jij bent zoals bekend een lid van een risicogroep.. en jij bent straks ook nog iemand die als eerste gevaccineerd gaat worden...  onbegrijpelijk vind ik dit

 

Zo wie zo begrijp ik niet waarom men ging demonstreren, als je weet waarom we dit doen, wat de reden is. zoals vermeld.. men houd zich niet aan de regels, gevolg is dat we alleen maar blijven doorgaan met vechten tegen  dit virus en zolang we niet allemaal gevaccineerd zijn weten we dat we voorlopig in deze maatregels zullen blijven zitten.

 

Dit was geen demonstratie dit was duidelijk rellen...  duidelijk getuige van disrespect voor alles, voor de GGD Teststraat, het ziekenhuis...  winkels en meer dingen.. niet beseffend dat uiteindelijk alle mensen die belasting betalen hiervoor moeten betalen..... 

 

en dan komt ineens bij mij het volgende naar boven... vorig jaar in Londen

daar zag ik een documentaire gefilmd tijdens een LGBT demonstratie, in het Modern tate  waarin een aantal LGBT-ers, die in een Oostblokland ( helaas ben ik het land vergeten) gingen demonstreren omdat ze niet van hun liefde in vrijheid, mochten genieten, ze moesten dood. Dat werd letterlijk geroepen tijdens de demonstratie.. en ondanks het afschuwelijk geweld wat ineens losbrak waarbij jongens die gay waren op de grond werden getrapt en met schoenen met stalen neuzen in hun maag werden geschopt, op hun gezicht werden gestompt en geslagen...  meiden die hun kleding van hun lijf werd gerukt en aan hun borsten werd gezeten met de opmerking je hebt een echt vent nodig dan wil je geen vrouw meer..  ( ik vraag me nog steeds af wat een echte vent is, die vrouwen met zoveel disrespect behandeld, die weerloze mensen in elkaar trapt.. dan liever maar geen echt vent of man zou ik zo denken ) werd ik ergens heel trots.. kreeg ik bewondering voor deze groep, die wisten wat er ging komen en die toch hun gay pride deden. en wat waren ze trots.. ze trotseerde de scheldwoorden ,het spugen van de anderen, ze gingen..   wat een lef en trots...  Ze wilden vrijheid en ze demonstreerde, met spandoeken, aandoenlijke teksten..  zongen hardop ,liepen arm in arm, maar gingen niet provoceren maar demonstreerden met gepaste trots.. ze deden het.. vanuit hun geen enkel geweld... 

En dan ga ik bij mezelf ter rade.. hoe kan het dat ik voor de groep uit de documentaire zoveel respect en trots voel. dat ik alleen maar kon huilen van trots.. omdat ik hun kracht en moed bewonderde.. en dat ik bij de beelden van afgelopen weekeinde alleen maar heel verdrietig mijn hoofd kon schudden en alleen maar kon denken.. wat nu.... 

Totdat ik vanochtend insta opende en ineens bij heel veel oud leerlingen van mijn school, teksten zag staan hoe erg ze dit geweld afkeurden.. zelfs de leerlingen die tijdens hun schooltijd niet altijd vies waren van rellen en vechten.. die plaatsten 1 van de onderstaande teksten.. zo bijzonder en zo mooi... dat vervulde me weer met trots en hoop, ik werd daar ook emotioneel van maar dan wederom met gepaste trots en respect en bedacht me ineens wat kunnen nog vele demonstranten van het afgelopen weekeinde veel leren van deze jongens en meiden...   die zelfs  de oudere demonstranten even een lesje leren..  

daarom onderaan het prachtige lied van Adele Bloemendaal.. de bokken en de schapen.. 

toch vraag ik me nog steeds af hoor ik nu bij de bokken of bij de schapen.. ik heb geen idee, dus dat laat ik nog maar even in het midden

 

 

 

   

 en dan het wonderschone lied.. de bokken en de schapen

ik zal mijn vingers er wel weer aan branden

Zaterdagavond om 21.00 ging de avondklok in.. ik weet het, het is vreemd dat we ineens niet na 21.00 naar buiten kunnen... en ja ik vind het ook niet prettig. ik loop vaak toch nog even naar de brievenbus, of ik loop even naar vrienden toe, gewoon voor een gezellig praatje.. aan de andere kant... er zijn ook heel veel avonden dat ik gewoon lekker thuis zit en niet eens naar buitenkom.. soms vanaf 17.00 dus zoveel verschil maakt het niet.

Het zelfde met oud en nieuw..  ineens moet je bij mensen zijn om 0.00 terwijl ik zoveel avonden, prima in mijn huisje zit om 0.00 in mijn eentje en denk nou ik moet maar eens naar bed of zo.., dan is er niemand die dan vraagt wat doe jij bijvoorbeeld zaterdagavond en kom gezellig bij ons....  terwijl ik dat bed niet opzoek en voor ik het weet ook bijna de volgende ochtend is.. geen kraai die daar om kraait..  dus het enige verschil in dit geval is dat de kalender aangeeft dat je het gezellig moet hebben die avond tot 0.00.. en geloof me ik heb meerdere avonden meegemaakt die beslist niet gezellig waren op oud en nieuw, dat je alleen maar dacht , stom verkeerde keus gemaakt... ik had beter naar dat andere feest kunnen gaan of beter nog lekker thuis in mijn eentje op de bank en bekijken wat ik graag wilde zien.

Kortom het is hoe je het wilt beleven...

Natuurlijk heb ik ook mensen in mijn omgeving die heel boos zijn hierom de avondklok. een stuk van mijn vrijheid word afgepakt.... vaak zijn dit ook de mensen die de 1,5 meter afstand niet handhaven, die  het niets uitmaakt dat ze hoe ze ook niezend en proestend door de winkels lopen.. die overal boos om zijn..  die wat ik vaak zeg zeuren om het zeuren zodat ze niet met zichzelf bezig hoeven te zijn....Dus hierover zijn ze ook heel boos.. terwijl, met name naar mijn idee het juist die mensen zijn die mede de oorzaak zijn van dat we nu de avondklok hebben, dat we weer in een lockdown zitten...  het is een algemeen bekend gegeven  mijn vrijheid houd op waar jouw vrijheid begint..  en veel mensen zorgen er erg voor dat mijn vrijheid erg beperkt word.. door hun teveel aan vrijheid op eisen.

Moest de afgelopen dagen veel denken aan de mensen die toch op oud en nieuw of met kerst met veel meer dan toegestaan bij elkaar waren,.. ook in de wetenschap dat met name de meeste besmettingen thuis plaats vinden, toch lak aan die regel hadden omdat het hun recht was...

Dat we nu maar 1 bezoeker per dag mogen ontvangen heeft daar ook mee te maken.. 

kortom, als we ons nou gewoon, zonder teveel zeuren, klagen maar gewoon als volwassen gaan reageren op hoe het is en kijken wat we nog wel kunnen, wat zouden we dan mooi door deze voor een ieder zware periode komen...  

ik hoop dat dat ons als Nederlanders gaat lukken

daarom hieronder wat glimlachjes om met een glimlach op je gezicht deze dag te omarmen en om naar de mensen die je tegenkomt ook een glimlach te bezorgen.. samen kunnen we dit toch wel als volwassenen opbrengen.. toch?

 

en langzaam is het gewoonte

 

Het begon ineens in mijn hoofd op te borrelen.. als we ooit in een echte lockdown komen dan ga ik lopen naar mijn werk, want dan mag ik maar per dag een 15 minuten buiten, maar als ik zo naar mijn werk loop, met soms een beetje een omweg., omdat ik verdwaal dan heb ik toch mooi mijn wandeling.. en aangezien ik op verschillende manieren naar mijn huis kan komen is dat wel erg mooi zo..

Maar omdat ik al heel veel wandelde, dacht ik toen we weer in deze vorm van lockdown kwamen laat ik lekker de dagen dat ik aan het werk moet op school, maar gaan wandelen.. wat maakt het uit, het is lekker, ik ben actief en ik kan lekker dingen ordenen in mijn hoofd en zo ook lekker aan mijn conditie werken. tenslotte is het zo dat bewegen heel goed voor je hersenen schijnt te wezen omdat je hersenen meer zuurstof krijgen als je buiten loopt.. dus dat ben ik gaan doen..het is heerlijk. 

Het moment van gaan is altijd een dingetje, ik kan dan wel tig redenen bedenken dat ik niet hoef maar dan toch...  ik ga dan maar omdat ik het zo lekker vind, dat weet ik.. en dan loop ik rustig een 20 tal minuten naar mijn werk..  net zolang als met de auto ongeveer.. tenzij ik, zoals laatst tegenwind heb. dan is het even wat langer, en dat even is niet heel even maar echt lang.. veel langer.

Maar ach als je wilt zijn er altijd dus mogelijkheden die kunnen en wat je kan doen.

Het bezweet aankomen op mijn werk heb ik al ondervangen door een schone trui mee te nemen en te wandelen in een t shirt onder mijn jas, zodat ik minder zweet. tevens doet deodorant ook wonderen.

Kortom ik ben om overweeg zelfs dat als we weer open gaan ik toch maar naar mijn werk lopen ga omdat het zo lekker is..

De foto's die hier staan heb ik op mijn laatste wandeling gemaakt van vorige week, die gele bloem vond ik heel bijzonder omdat ik die niet had verwacht in de winter.. de paal met de tekst Vergeet God Niet, schijnt een soort van monument te zijn, terwijl ik toen ik dit voor het eerst zag meteen dacht oh God ik ben mijn boodschappenlijstje vergeten..  hoe dat komt weet ik niet maar ik denk meteen aan mijn boodschappen omdat ik al zo vaak wat vergeet.. vreselijk.

En dan de slinger met dop pinda's,  ik kreeg jeugd herinneringen hoe mijn moeder, mijn broer en ik, soms middagen zaten te rijgen om dit in de tuin te hangen.. zo mooi en zo leuk,  

Naast het wandelen naar mij werk lekker is geeft het me ook veel mogelijkheid om herinneringen op te halen en een beetje af te stoffen en weer netjes op te bergen in mijn museum van het verleden.. door het wandelen komen er kennelijk ook stofjes vrij waardoor je dingen uit het verleden ineens weer ophaalt.. dus het klopt kennelijk wel dat door wandelen je hersenen meer zuurstof krijgen..  en dat daardoor waarschijnlijk ook de stoffige gedeeltes van je hersenen ineens weer mee gaan doen en je daarom ineens herinneringen krijgt.... tenminste dat bedenk ik nu maar 

kortom ik zou zeggen ga veel heel veel wandelen ..het is naast een mooie ontdekkingstocht buiten ook een mooie ontdekkingstocht in je hoofd. zeker als je alleen loopt

de trooststeen

 Toen goede vriend van mij zijn vader verloor,  kon ik geen woorden vinden om hem te troosten, dit kwam door oa de corona maatregels, ik kon hem niet knuffelen of wat dan ook, het was zo eenzaam om dit te zien dat hij  zoveel verdriet had maar dat je niet hem kon en mocht aanraken.... 

Terwijl ik zo in mijn hoofd zat te denken wat er dan wel mogelijk zou zijn, bedacht ik me ineens wat ik vaak doe als ik mensen verlies, soms door overlijden, soms omdat de liefde een andere wending heeft bedacht dan je had gehoopt.

Mijn gebruik was dat ik dan altijd iets pakte wat me aan die persoon deed denken, die droeg ik dan bij me, en op momenten dat het me te zwaar werd, pakte ik dat even vast, alsof ik zo mijn verdriet vast kon pakken en het dan ook weer weg kon leggen, maar ook het idee dat ik nog iets tastbaars had van diegene.

Gaande weg het verwerken van het verlies, ( of te wel het volbrengen van je rouwtaken) merkte ik toen dat ik steeds vaker de steen vergat om hem mee te nemen.. het was niet meer zo nodig. er waren zelfs dagen dat ik diegene niet eens meer miste.. na een jaar heb ik dat wat me aan diegene deed denken, uiteindelijk echt los gelaten door het in het water te gooien.. ik ben gek op rituelen..

Bij het overlijden van mijn vader, had ik op de dag van zijn sterven een steen op geraapt, die ik in mij zak heb gestopt, deze steen heb ik veel aangeraakt.. veel vast gepakt om zo ook mijn verdriet te voelen te ervaren...  na een jaar waren mijn rouwtaken volbracht en heb ik de steen neergelegd waar hij hoorde, op de plek waar we de as hebben uitgestrooid, zodat de cirkel weer rond was...

Daarnaast herinnerde ik mij het verhaal dat ik ook vaak vertel aan mijn leerlingen als ze iemand hebben verloren die is overleden. Op een eenvoudige manier probeer ik dan de rouwtaken uit te leggen aan ze, 

ik pak altijd eerst een hele ruwe steen die ze in hun hand moeten pakken en vraag eerst wat ze voelen.., daarna vertel ik ze dan, dat deze steen staat voor de pijn die ze nu voelen. het snijd en schuurt, kortom het is heel pijnlijk voor ze..  daarbij vertel ik ze ook dat ze mogen huilen dat ze boos zullen worden, dat ze zich gaan afvragen waarom, dat ze het ook nog een tijdje niet gaan geloven etc.. dat wat ze voelen en gaan voelen 

Daarna geef ik ze een gladde steen, deze moeten ze vastpakken en ook voelen, ik laat ze dan eerst vertellen wat ze voelen , daarna vertel ik ze dat dit uiteindelijk gaat gebeuren met de ruwe steen, dat het verdriet gaat slijten, dat het langzaam glad gaat worden,  dat het minder pijn gaat doen... maar dat dat  ook komt omdat ze huilen.. dat maakt dat de ruwe kantjes eraf gaan..

Daarna geef ik ze een doorzichtige steen, eigenlijk meer een soort glazen kraal,  en vraag ze wat ze voelen maar ook of ze het verschil zien met de twee anderen.. Dit laat ik ze dan vertellen, dan ga ik ze vertellen dat uiteindelijk de gladde steen dus doorzichtig gaat worden, zo ook hun verdriet, hun gemis het krijgt een plek, zoals ze zeggen, dat ze dan zullen ervaren dat het minder donker is en minder heftig al zullen ze altijd nog steeds die pijn blijven voelen hoe dan ook.. maar dat ze er mee om kunnen gaan omdat ze aan de pijn wennen dat het bij ze hoort...

De leerlingen luisteren dan altijd ademloos en ze pakken vol respect de drie steentjes aan, ze koesteren ze en nemen ze mee naar huis. Vaak zeg ik dat ze ze op hun nachtkastje moeten leggen, en gewoon elke dag er even naar kijken en aanraken om te voelen waar ze nu zitten.. totdat ze beseffen dat het elke dag transparant is, dan mogen ze ze opbergen..

un do Box je toekomst... actie...

255 dozen ingepakt.. 

Met veel lopen, met veel uitpakken, inpakken en dichtmaken, kortom heel veel werk, in 3 uur tijd.. ze zijn inmiddels gelukkig klaar de 255 undo box.. voor de leerling werving. 

Nadat ik al deze doosjes had gevuld, ben ik nog even gaan kijken bij mijn maatjes van kunst. We hadden deze opdracht namelijk samen bedacht,  het is een mooie combi tussen onze vakken.

Bij mij krijgen ze een vingerpoppetje en moeten ze een filmpje maken dat ze een toneelstukje doen met dit vingerpoppetje,  Bij kunst maken ze van dit doosje een poppenkastje zodat ze daarin met het poppetje kunnen spelen. Ze moeten een filmpje inleveren en de mooiste krijgt een prijs van  ons.

Het is in dat opzicht iets moois dat samenwerken met elkaar. 

Nadat alles was ingepakt, hebben we het afgeleverd bij het centrum waar ze in de grote doos worden gedaan  zodat ze naar de nieuwe leerlingen kunnen worden gebracht.

Daar toch nog even wat gedaan, om daarna weer naar huis te lopen. 

Afgelopen week, heb ik op maandag nog even flink geholpen met inpakken van de dozen,  er moesten nog heel veel gedaan worden, dus leek het mij wijsheid om dat even te doen. Nadat ik alle dozen had ingepakt kon ik weer naar huis, met de gedachte laat ik even de dozen rondbrengen naar de aankomende leerlingen.

Dus woensdag ben ik met een collega in een geleende bus gaan rijden om deze dozen af te geven bij diverse kinderen. We kregen  5 dozen mee, en moesten door de buitendorpen heen.

Het begin was bij een leerling waar we heel lang moesten zoeken naar het goede huis, het kan ook hebben gelegen aan dat ik op mijn telefoon niet goed had aangegeven welke route het was... beetje vaag in het begin, dat heb ik vaak eerst moet ik er even inkomen om daarna weer volop aan de bak te kunnen. 

Dus bij het tweede huis die we aandeden mocht ik de doos overhandigen, om het blije gezichtje te zien van de leerling en het enthousiasme van het gezin..

Nou ik belde aan, geen mens thuis helaas.. heel jammer.. dus wij de box weer in de auto en verder gereden , de twee volgende leerlingen voorzien van de dozen.

Gelukkig waren die mensen wel thuis, al valt me wel op dat heel veel deurbellen het niet doen. zou dat nu komen omdat men al zoveel heeft besteld dat de bel stuk is of zo..

Maar naar 2 uur met de bus crossen door het randgebied van Alphen hadden we onze dozen geloosd en konden we weer naar School, 

Het was erg leuk om te doen en ook erg geslaagd. heb het idee dat dit idee erg aanslaat bij een ieder.

Self mate ( Netflix serie)

 

Soms beland je zomaar in iets op Netflix en ben je om, deze mini serie raakt me, zeker als je ziet hoe iemand zichzelf opwerkt en geen gevecht uit de weg gaat, die gaat voor alles, en die ook nog elke tegenslag het hoofd bied op een speciale manier.. geweldig gewoon.

De box scenes vind ik wat minder geslaagd maar voor de rest 

prachtige serie over een sterke donkere vrouw die haar doel bereikt.

het is een mini serie van 5 afleveringen en gebaseerd op een waar gebeurd verhaal

recensie van de serie:

Sarah is een arme Afro-Amerikaanse wasvrouw. Wanneer zij haar eigen haarmiddel maakt en gaat verkopen, groeit dit door haar harde werken en onuitputtelijke ambitie uit tot een waar schoonheidsimperium. Self made is het waargebeurde verhaal van Madam C.J. Walker, de eerste vrouwelijke selfmade miljonair.

Self made is een mini-serie van Netflix met in totaal vier afleveringen. De verhaallijn is vrij duidelijk en voor historici ook alom bekend, aangezien het hier gaat om een waargebeurd verhaal. Madam C.J. Walker is niet zomaar een vrouw, maar een vrouw die voor vele vrouwen en in het bijzonder Afro-Amerikaanse vrouwen een echt voorbeeld is. En geheel terecht, want als we iets kunnen leren van deze powervrouw is het wel haar daadkracht, passie en ambitie. Self made wordt beschreven als feelgood, inspirerend en ontroerend en dit maakt het allemaal waar.

De rol van Sarah wordt gespeeld door Octavia Spencer en zij mag voor deze rol wat ons betreft genomineerd worden voor grote prijzen. Indrukwekkend hoe zij iedere rol zo overtuigend neer kan zetten. Ze is een steengoede en veelzijdige actrice, wat ze in Self made laat zien door zowel de arme wasvrouw als de selfmade miljonair beiden geloofwaardig presenteert.

Aangezien Self made zich afspeelt in de tijd van de 19e eeuw is de serie doordrenkt van racisme, schoonheidsidealen, discriminatie en ongelijkheid. Het slavernij verleden staat daarbij duidelijk centraal. Sarah Walker heeft het dan ook niet makkelijk op haar weg naar de top en krijgt te maken met foute mannen, keiharde concurrentie, jaloezie en verraad. Dat zij zoveel heeft bereikt, ondanks vele (!!!) tegenslagen, is een groot applaus waard. Je zou het bijna niet geloven dat dit verhaal waargebeurd is, zo onwaarschijnlijk is het. Zelfs nu in 2020 voelt het onwaarschijnlijk en dat maakt het des te schrijnender dat thema's als racisme en discriminatie nog iedere dag aanwezig zijn in de wereld.

Deze vrouw is een inspiratie voor iedereen, in het bijzonder voor vrouwen en Afro-Amerikanen. Self made is dan ook een serie die iedereen gezien zou moeten hebben en die prima toepasbaar is in lessen op school rondom burgerschap, maatschappijleer of geschiedenis. Self made is zowel leerzaam als vermakelijk en voelt ondanks de indringende thema's niet te zwaar.

geur.....

 

Het viel me al een paar keer op dat als ik in mijn werkkamer was dat ik een soort van kattepies lucht rook. maar ach dat kon toch niet.. ik dacht nog even dat het een tas was waar ik vaak boodschappen in doe, dus die had ik mooi ingepakt voor mijn neefje met van alles en nog wat, wat hij kon gebruiken, dat leek me erg handig. 

Dus ik dacht ik ben van het probleem af.. hoe naief kan je denken.. hoe dom kan je zijn.

Maar goed ik was al blij. het was opgelost.. zondagochtend, derde kerstdag, kwam ik weer in mijn werkkamer om de was op te ruimen en rook deze geur weer. dus ik op mijn handen en knieen door de kamer met de gedachten, zou ik nou dan toch muizen hebben, tenslotte zitten er veel muizen in de flat, tot dusver ben ik er nog van verschoond gebleven, hoe dat kan ik heb geen idee of ik heb gewoon ze nog niet gemerkt dat zou natuurlijk ook kunnen..

Maar goed er was niets te ruiken totdat ik in de buurt kwam van mijn schoenenplankje.. en ja hoor daar kwam de geur vandaan.. daar had ook steeds de tas gestaan voor mijn neefje. dus tja.. dat was dus de oorzaak mijn schoenen om nog duidelijker te zijn mijn wandelschoenen..

Dus ik besloot om meteen maar met mijn deo door de schoenen te gaan zodat die geur weg zou trekken. 

terwijl ik druk in de weer was met mijn dure  deo bedacht ik me ineens ik heb nog van dat spul dat nare geurtjes uit je huis verdrijft, had ik ooit gekocht voor mijn oude lokaal, omdat de vloerbedekking soms zo stonk , en met deze bus met geur vertrok de geur vanzelf en dus was het klaar en fris. dus dat was eigenlijk wel heel mooi dat ik dat nog had.

Dus ik meteen mijn schoenen helemaal, na de deo, nog eens flink ingespoten met dit spul in de hoop dat nu die geur verdwenen is, zoals ze beloven in de reclame.. maar het is nog even afwachten dat is duidelijk... maar ik blijf hoop houden

Helaas had dit niet het gewenste effect, dus opzoek naar de geurtjesverslinder...  inmiddels hebben mijn wandelschoenen een buitenleven ze liggen op het balkon als ik ze niet draag, ik haal ze ongeveer een uur van te voren in huis, spuit ze eerst vol met een menthol geur en zet ze dan even voor de verwarming zodat ik niet van die koude voeten heb als ik ze aantrek, ik dan nog uren moet lopen om mijn voeten weer warm te krijgen.

Heb wel het idee door de schoenen buiten te laten liggen, dat ze beter hun best aan het doen zijn om die geur kwijt te raken, ik heb af en toe het idee dat de geur verdwijnt. maar dat kan ook inbeelding zijn..

code van Coppens

 

Sinds twee weken is de code van Coppens op op zondagavond op  sbs 6 een soort escape room maar dan in extremen.. de eerste keer dat ik keek moest ik al vreselijk lachen, met name omdat de deelnemers het erg goed doen, veel lol samen hebben, maar ook omdat de presentatoren slap liggen van het lachen bij het zien van wat men zoal doet, hoe men praat en noem maar op.. ik kom niet meer bij om eerlijk te zijn..., Zit niet vaak hardop te lachen thuis maar nu wel.. de tranen stromen over mijn wangen van het lachen.

De presentatoren die ook nog broers zijn, zijn geniaal ik moet zo lachen om die twee als ze het volgen hoe het gaat met de teams, ze liggen soms slap van het lachen om de deelnemers.. prachtig.

 Daarnaast geven ze ook prachtige uitleg over de natuurkundige dingen die ze doen, die ze laten zien in de escape room. Zoals een ballon die ze opgeblazen in een bak met stikstof leggen die helemaal leeg lijken te lopen, maar op het moment dat je ze  er uit haalt en ze neerlegt dan ineens blazen ze zich op.. hoe dat kan weet ik niet maar ze hebben mijn aandacht.

Zo ook het proefje met slaolie en glassplinters..  ze lieten iemand de glassplinters kapot slaan en gooiden het gruis in die bak en ineens zijn de reageerbuisjes weer heel.. bizar. totdat ze uitleggen hoe dat kan, dat heeft te maken met de luchtdoorlatendheid of zo. waardoor de reageerbuisjes al in de bak lagen maar omdat ze dezelfde luchtdoorlatendheid hebben dan de slaolie, kan je ze niet zien in de bak.. maar ze liggen er al.. gevolg het lijk magie maar is het dus niet.

Of dat je ene explosie kan maken met stikstof en daar gooi je kokend water op.. prachtig.. en niet eens gevaarlijk maar het geeft wel het effect.

Helaas zijn er maar 7 afleveringen maar ik  pleit ervoor om er zeker een vervolg op te maken. want het blijft lachen en ook leerzaam , al is de graad van humor wel afhankelijk van de spelers die meedoen..

ommetje app...

 

Vriend Misjel had op de app van Rijnwoude, de volgende oproep geplaatst... hij had de app van de hersens stichting gedownload en als uitdaging daar geplaatst. Het doel is dat je elke dag een ommetje maakt van minimaal 20 minuten omdat dat heel goed is voor je hersenen. 

In wat voor opzicht dit goed is voor je hersenen geen idee, maar ik weet wel uit ervaring dat als ik ga wandelen ik een heerlijk leeg hoofd krijg en dat ik loop te genieten van de natuur, van de weergoden en de dingen die ik zie onderweg.. soms kom ik mensen tegen die ik ken en dan is het even een praatje.. maar verder is het heerlijk lopen gewoon verzonken in mijn gedachten. Het ruimt ook heerlijk op om eerlijk te zijn... 

Maar nu terug naar de App, toen ik dat zag, dacht ik meteen, dat is een kat in het bakkie voor mij, heerlijk ik wandel veel en graag, ik geniet van alles dus daag me maar uit. ik ga echt wel elke dag 20 minuten lopen, tenslotte is het lopen naar de school en terug al gauw een uurtje samen.. tenzij ik heel snel loop en hard loop.. dan gaat het sneller.

Natuurlijk probeer ik ook de gaten in het net te vinden, niets is mij vreemd tenslotte,  heb al ontdekt dat je hem ook gewoon in huis aan kan zetten en als je daar wat heen en weer loopt, telt hij het ook mee, dus mocht er een avondklok komen dan ach ik loop wel in mijn huis heen en weer en over de galerij en het trappenhuis... dan komt dat ook wel goed als ik een keer overdag geen tijd of zin heb

Tevens  heb ik ook ontdekt dat je helaas niet., en dat is jammer, dat je 2 keer een ommetje mee kan laten tellen, je krijgt wel een punt maar dat is het.. dus dat is wel weer balen. maar goed. het maakt niet uit, elke punt is er eentje.. 

maar goed het is dus een uitdaging, die ik dus aanga en erg leuk vind.. al zijn er een paar erg fanatiekelingen bij.. afschuwelijk maar wel leuk. maakt het nog een grotere uitdaging.

Wat ik dan wel weer erg flauw vind dat je, als je voor 9 uur een ommetje maakt dat je dan  een medaille verdient. terwijl ik dan denk vanaf welke tijd gaat dat in.. want als ik nou om 0.00 kan wandelen, dan wil ik best een ommetje maken geen punt, ik scoor wel.. maar ben bang dat dat niet werkt.

Hieruit blijkt wel weer dat ik kennelijk erg fan ben van mijn bed.. ha ha en dat klopt

Walking in a winterwonderland.... of zoiets

 

Het was al groots aangekondigd.. er zou sneeuw vallen in Nederland.. nu ben ik niet gauw onder de indruk als men in Nederland het weer voorspelt, mede omdat ik inmiddels vaker teleurgesteld ben in de voorspelling dan dat ik dacht goh dat had ik niet verwacht..

Vaak als het code rood is, dan blijkt daar waar ik woon vaak niets aan de hand.. als ik dan de beelden op het journaal zie, denk ik soms.. waarom mis ik al dat bijzonders.. zou er zo graag mooie foto's van maken..

Maar ja. dat gaat niet.. want daar waar ik woon gebeurt dat zelden.. ik denk dat ik zoveel rust uitstraal dat ik daarmee elke storm luw... of zoiets..

De code rood die ik tegenkom is meestal toch anders.. 

Maar goed, zaterdag zou Nederland wit kleuren..  en wel 3 cm.... 

Aangezien ik dacht het loopt vast wel los, ben ik toch lekker gaan wandelen, wilde er toch uit en het is goed om toch weer in beweging te gaan dat kan je niet vaak en lang genoeg doen, zeker nu ik naast mijn meestal erg fysiek bestaan als docent drama, ineens een soort zittend beroep uitoefen.. vraag me niet hoe dat kan maar dat is nu eenmaal zo. Online werken met het vak Drama heeft zo zijn nadelen.

Maar goed zaterdag ging ik dus wandelen, want hoezo sneeuw...  dat komt toch niet.., onderweg natuurlijk weer dingen gezien die de moeite waard zijn om te fotograferen, zoals de fiets met daarop een bierglas.. ik vraag me dan op.. is dat de nieuwste versie van glaasje op laat je rijden of zoiets..

Daarnaast zag ik een paar plastic flesjes zo mooi in elkaar gelegd en getrapt, dat ik het niet kon laten om daar ook een foto van te maken, en nee ik heb ze daarna niet opgepakt en opgeruimd vond dat je een kunstwerk niet mag verplaatsen..  wat minder is voor velen maar waar ik van genoot, er lag een rat erg dood te wezen maar wat een lieve snuitje, dat nog rood was, ik dacht even van de kou maar dat is het vast niet..  het was een rat die op zijn rug lag  heel erg dood te wezen, maar toch kon ik het niet laten om hem eens goed te bekijken..  fascinerend dat bekkie op de kop..  maar dat rode neusje intrigeerde me enorm..  ik krijg daar allerlei gedachten bij zoals, misschien was hij wel verkouden, heeft hij zijn neusje verbrand aan de hete kachel in een huis.. of misschien is hij wel heel hard op zijn neusje geslagen bij een echt ratten gevecht.. al moet ik wel zeggen nu ik dit zo schrijf ik ineens moet denken  een boek wat ik heb gelezen, ik dacht dat het van Stephan King was maar dat weet ik niet zeker, dat ging over dat er ineens allemaal  veel zwarte, grote ratten in stad waren die mensen aanvielen. met alle gevolgen van dien en dan de ontknoping van het boek. dat de hoofdrolspeler het riool ingaat en ontdekt dat daar de koningin zit een dikke witte rat die  met een soort van staartenknoop, heeft een speciale naam achter elkaar jonkies baarde.. of zoiets.. het heeft wel lang geduurd voordat ik de schoonheid van de ratten weer kon waarderen, al hoef ik ze niet als tamme dier in mijn huis. dat ook weer niet.

Al lopende door eerst Woubrugge zo naar de N204 begon het zacht te sneeuwen... het voelde eerst als een soort regen.. niks niet mooi zachte vlokjes die zachtjes op de aarde zich ter ruste leggen, nee gewoon een soort ijsregen die striemt in je gezicht. maar ik klaag niet.. het was mooi. om de wereld wit te zien kleuren, dus besloot ik om er toch ook nog maar even een extra rondje van te maken en via de Ridderbuurt te lopen... leek me wel lekker in de sneeuw die eigenlijk ijzige regen was maar toch in de hoop op toch een mooie sneeuwwereld te kunnen fotograferen... 

Echter dit lukte niet, en na 15 km te hebben gelopen vond ik het tijd worden om naar huis te gaan,  daar eerst maar eens de nodige huishoudelijk klussen gedaan, zoals stofzuigen en daarna  ook nog dweilen, dingen die ik niet leuk vind maar die wel moeten gebeuren tenslotte.. dus  dat is ook klaar

Bridgerton ( Netflix serie)

 

Vrienden Chris en Rick attendeerde mij op deze serie, ik had hem wel al op Netflix voorbij zien komen maar dacht ach.. dat is zo niet mijn ding, ik ben niet zo van de kostuum drama's, maar aangezien ze me al eerder op bepaalde serie's hebben gewezen met succes, besloot ik deze dan ook maar te gaan kijken... Het was er even inkomen, maar gaandeweg de serie, begon ik steeds enthousiaster te worden.. mede omdat je als kijker soms meer weet, dan de personen die het aangaat, een bekend trucje in film en theater wereld. Denk maar aan het poppenspel Jan Klaasen en Katrijn, als de dief er aan komt en je weet wat hij gaat doen, dat je dan als publiek ( lees kinderen vaak ) al Jan Klaasen waarschuwt, in deze serie is het geworstel af en toe zo mooi vormgegeven, dat je soms denkt wat doen jullie toch moeilijk.. waarom.. zeg waar het omdraait, zeg het gewoon dan is het duidelijk en dan los je meer op dan dat gekonkel en dat gedoe. maar ja dan zou het geen boeiende serie zijn.. maar toch, soms wil ik ze wel met de koppen tegen elkaar aanslaan van kom op zeg het  nou gewoon.. maar ja zoals zo vaak door te zwijgen over de ware reden maak je meer stuk dan dat je heel laat.. mooi in beeld gebracht.. ik ben benieuwd naar het vervolg wat waarschijnlijk ook gaat komen..

( Ps er zitten erg prachtige scenes in die als snoep  voor de ogen zijn voor de kijker, en dan heb ik niet alleen over het lichaam van  de hertog....)

Recensie van deze serie:

Bridgerton is uitstekend binge-materiaal, vooral door het onbedaarlijke plezier dat de acteurs op de schitterende locaties lijken te hebben ★★★☆☆

Wel zitten er plotwendingen en ‘duistere geheimen’ in die de serie soms doen denken aan een vroege variant van de Fifty Shades-trilogie. 

Netflix denderde 2021 binnen met Bridgerton, een serie gebaseerd op de populaire historische romans van Julia Quinn, over de romantische avonturen van de leden van de gelijknamige familie aan het begin van de 19de eeuw. Centraal in het leven van deze voorname familie staat ‘het seizoen’, een eindeloze aaneenschakeling van dansfeestjes, waarin jonge mannen en vrouwen op zoek zijn naar huwelijksmateriaal. En als je erin slaagt om ‘goed’ te trouwen, liefst boven je stand, en er ook nog liefde in het spel is, dan heb je het goed gespeeld. 

Bridgerton voegt zich in een rijtje moderne kostuumfilms- en series (neem de Apple-serie Dickinson of de Jane Austen-verfilming Emma) waarin de historische accuratesse van kostumering en locaties gepaard gaat met allerlei moderne ingrepen, soms elegant vermomd. In Bridgerton horen we bij de vele balscènes de muziek van het Vitamin String Quartet; als die muziek u bekend voorkomt, dan komt dat doordat het hier instrumentale versies van Thank U, Next van Ariana Grande of Bad Guy van Billie Eilish betreft. Aardige vondst is ook een nieuwsbrief die de hele society op de hoogte houdt van de laatste roddels (bij wijze van 19de-eeuwse sociale media), terwijl de zoektocht naar de anonieme auteur van dit schandaalblaadje een aardig plotlijntje oplevert.

Een ander meteen in het oog springend aspect van Bridgerton is de kleurenblinde casting in een over het algemeen melkwit genre, zonder dat de kleur een rol speelt in het verhaal over een tijd waarin iedereen geobsedeerd was door maatschappelijke hiërarchie. En zit in de meeste kostuumdrama’s veel zogenaamde onderhuidse spanning, in Bridgerton komt veel spanning bovendrijven, als u begrijpt wat ik bedoel. Er gaat in de acht episodes heel wat tijd zitten in het opschorten van rokken en het ontgespen en ontrijgen van laarzen, jurken en korsetten, gevolgd door seks op pittoreske locaties, met een duidelijke Instagram-vibe. En veel mannenbillen ook!

Hoewel het plot draait om de sociale kringen van de familie Bridgerton en de eindeloze pogingen van jonge vrouwen om een goede man te strikken, is het centrale stel de oudste Bridgerton-dochter Daphne (de meest begeerde jonge vrouw in haar kringen) en de geheimzinnige hertog Simon Basset, Duke of Hastings. De twee (fijn gespeeld door Phoebe Dynevor en Regé-Jean Page, twee belachelijk aantrekkelijke mensen) worden door de hele wereld in de gaten houden en spreken af dat ze een quasiverhouding aangaan om van de vele roddels af te zijn. En hoe denkt u dat dat afloopt?

Ja, die plot wordt er af en toe met een trekpaard bijgesleept. Hoewel Bridgerton vrij superieur binge-materiaal is, vooral door het onbedaarlijke plezier dat de acteurs op al die schitterende locaties lijken te hebben, zitten er plotwendingen en ‘duistere geheimen’ in die af en toe doen denken aan een vroege variant van de Fifty Shades-trilogie.

Julia Quinn heeft al een hele plank vol met romantische romans over het Regency-tijdperk geschreven en seriemaker Shonda Rhimes maakt al sinds 2005 de ziekenhuissoap Grey’s Anatomy. Voorlopig zijn we nog niet af van de Bridgertons. 

 

 

 

wandeling met stops.....

Zaterdag had even geen zin, maar ja als je pas om 10 uur uit je bed rolt.. wat niet verslapen heet maar uitslapen, besloot ik om lekker te gaan wandelen, de buuf haakte af, die had het druk met andere dingen, dus ik besloot om om half 12 aan de wandel te gaan..

De route had ik al in mijn hoofd, ik wilde niet als een dwaze vader door Alphen lopen maar bewust lopen met mijn ogen open en genieten.. Het was koud toen ik de wandeling begon, maar niets is gezonder dan dit soort weer, het is heerlijk lopen en genieten van de natuur en van wat je ziet.. 

Had ook minder last van een loopneus door de kou denk ik.. wat mezelf verbaasde maar okey dat mag en kan.. 

De route die ik nam ging eerst al langs een pad dat je door het groen loopt, daarna ging ik door een stuk bos dat word aangepast en word veranderd, waar ook de bekende runderen lopen, dus ik heb daar heerlijk gelopen.. daarna begon ik aan mijn rondje meer.. ik wilde hoe dan ook minstens 10 km lopen vandaag, dus dat was even doorzetten, alhoewel voor mij niet ik geniet altijd..

Terwijl ik inmiddels het herbouwde bos achter met had gelaten begon ik aan mijn rondje meer, en totaal tegen mijn gewoonte in liep ik nu een keer anders om.. waarom geen idee, pas later werd het me duidelijk, want ineens kom ik vriendin Lisette tegen in een duidelijk jas... heel duidelijk... kwa kleur... zij die altijd in het zwart liep ineens met een jas met kleur.. ik moest wel even 10 x kijken voor ik zeker wist dat zij het was.. maar het doet niet af aan de gezelligheid.. dus we heerlijk staan te kletsen om daarna af te spreken elkaar over ongeveer de helft weer te treffen want dat kon niet anders, nadat we elkaar dit beloofd hadden liepen we verder.. 

Toen ik langs de trainingsplek liep zag ik een oud leerling van mij, ik moest wederom even goed kijken of hij het was, maar had net de avond daarvoor heerlijk met hem zitten te appen over Berlijn waar hij ook graag komt en heen gaat. Ik herinner me ineens ook dat toen we met de school nog op een skivakantie gingen, hij bij de laatste reis mijn zware tas pakte omdat ik met een leerling op mijn schouder liep die door haar enkel was gegaan. zo sociaal en zo leuk dat toen.. en nog steeds contact met hem erg gaaf.

Nadat ik even had gekeken hoe fanatiek hij bezig was, ben ik verder gelopen om inderdaad bijna aan het einde van mijn ronde DE JAS te zien aan komen.. die kleur kon je niet missen.. dus ik liep naar Lisette toe met de opmerking, het is toch een soort Robert ten Brink gevoel alleen jammer dat jij nou net juist dat deel mist wat het verschil tussen jongens en meisjes maakt ( ik geef toe ik heb het wat grover gezegd maar laat ik het hier netjes houden mensen die mij kennen weten precies wat ik gezegd heb)

Terwijl we stonden te praten kwamen Ayaz met haar zoon aan, haar zoon op de fiets, Ayaz met zijn kleinzoon, dus nadat we even hadden staan praten zijn we verder gelopen.. Ayaz liep met mij mee want hij moest ook die kant op, dus ik zei tegen hem ik ga over de golfbaan en dat wilde hij ook, alleen het pad wat ik in mijn hoofd had was voor hem nou niet echt je van het. het is een bagger pad maar zo lekker door de natuur. maar ja dat kreeg ik niet geregeld met hem. dus we zijn over het verharde pad gaan lopen en kwamen bij het punt om afscheid te nemen omdat we beiden nu de andere kant op gingen.. 

Terwijl ik langzaam richting huis liep, kwam ik een oud collega tegen met zijn vrouw, dus daar ook nog mee staan praten...  wat ook erg leuk was. het mooiste is wel dat als je wandelt dat je zoveel mensen tegenkomt en dat is altijd leuk en geslaagd.. kortom ik heb er van genoten. 

Bij thuiskomst met 12 km in de benen, 3 uur onderweg geweest wat veel te lang is voor zon kippenstukje heb ik meteen maar het huis gedweild dan is dat ook weer gedaan. 

 

Jonas ( netflix film)

 

 Voordeel van een vakantie en een lockdown is  dat je dus tijd hebt voor films..  ik zit hele avonden flims te kijken.. heerlijk gewoon. Het is wel zo dat ik opeens ontzettend veel films kijk die met homoseksualiteit hebben te maken , misschien iets met panda punten of zo.. geen idee

Onderstaande recensie doet niet helemaal recht aan de film, het is een mooi verhaal, waarin dingen naar voren komen die mensen tekenen. Een zwaar traumatisch gebeurtenis 18 jaar geleden, speelt een rol door het leven van Jonas.. het is heftig...  wat er is gebeurt, het verklaard ook zijn drang naar steeds vreemd gaan, hij zoekt iets wat hij nooit meer kan vinden.. dat is hij voorgoed kwijt....  

Mooi verhaal in een verhaal vertelling.. misschien niet de sterkste film maar  wel mooi neergezet

 

recensie van de film:

  Er zijn zonder twijfel betere films in dit genre, waarin jonge mannen hun seksualiteit leren kennen.

Het is bijna een genre an sich in Frankrijk: coming of age-films waarin jonge mannen ontdekken dat ze op mannen vallen. Vaak gaan deze verhalen gepaard met onbegrip van de familie, of een traumatisch voorval. Zo ook in I Am Jonas. Het titelpersonage (Nicolas Bauwens speelt de adolescent; Félix Maritaud de dertiger) flirt in de klas met Nathan (Tommy-Lee Baïk). Het is 1995: Nirvana is na de dood van Kurt Cobain nog altijd immens populair, en Lady Diana is net omgekomen in Parijs. Dan wordt geschakeld naar het heden: Jonas zit vast op een politiebureau, na een knokpartij in een nachtclub.

Regisseur Christophe Charrier presenteert in I Am Jonas een Jonas voor en een Jonas na een aangrijpende gebeurtenis. De jonge Jonas is onbevangen, heeft hulp nodig zijn seksualiteit te begrijpen. De gepokt en gemazelde Jonas leidt in het nu een hedonistisch bestaan; hij struint naarstig rond op Grindr. Het is zijn medicijn: zijn trauma vergeten met betekenisloze seks. Langzaam maar zeker beweegt het verhaal zich vervolgens naar het kantelpunt: de verklaring voor Jonas' gedrag; voor wie hij is geworden.

I Am Jonas voelt van meet af aan als een futloze televisiefilm. Het acteerwerk is prima, Bauwens en Maritaud zijn sterk. Maar de scènes ogen geen enkel moment imposant; eerder generiek, ook qua setting. Ook het scenario is weinig authentiek, zeker in vergelijking met andere titels uit dit genre. Maritaud speelde in 2018 bijvoorbeeld in Savage: een beest van een film, met een soortgelijk thema als in I Am Jonas

 

 

 

 

en als het niet met het vliegtuig kan dan maar alternatief

Omdat we nog niet echt kunnen vliegen, is het toch wel gek dat ik zo verlang om weer het vliegtuig in te gaan,  ik zou zo graag naar mijn stad Berlijn gaan, naar vriend Erwin in London, die ik af en toe ineens ontzettend kan missen.. ben bang dat als ik Berlijn bezoek dat ik als de paus op mijn knieën val en dat ik de grond kus. en dat ze me met man en macht van de vloer moeten tillen..  omdat ik het voorlopig niet los wil laten.. 

 

Ik  wil weer dwalen door de stad, wil het streetart museum bezoeken, zo ook het cultuurhuis met de verborgen kunst van kunstenaars in Berlijn, ik wil aan de Spree zitten bij Jaam, en bij de andere plekken waar het zo heerlijk is aan de Spree, ik wil weer door de stad dwalen en met mensen praten daar, gewoon genieten omdat ik het zo kan genieten daar, de vrijheid die daar is die ik mis in Nederland... maar vast ook wel ergens te vinden is

 

Dan London, ik denk ook dat ik hier spontaan de vloer ga kussen, al denk ik dat ik met mijn lippen vastgeplakt zit aan de vloer omdat het daar toch minder schoon is dan in Berlijn, maar wie weet. is het nu wel anders., is men door het virus wel zo actief met schoonmaken dat je gewoon nergens meer vast plakt.. ben wel bang dat de streetart kunstenaar met zijn beschilderde kauwgomplakken op straat over nieuw kan beginnen, omdat men uit verveling waarschijnlijk heel veel heeft schoongemaakt in de straten..

Dan denk ik dat als ik Erwin eindelijk weer zie, dat ik hem het eerste uur niet meer los laat, dat ik hem vast blijf houden en wie weet wel zo moet huilen dat hij spontaan schone kleren aan moet trekken omdat mijn tranen zijn kleding doordrenkt maar je weet het nooit... 

 

DAt zullen echt de eerste twee steden zijn die ik ga bezoeken als het weer kan en als het weer mag.

 

Er zijn nog meer plannen die afgelopen jaar niet zijn doorgegaan, zoals dat ik eindelijk een keer naar Athene wil, dat ik  heel graag de kerk van Gaudi in Barcelona wil bezoeken, dat ik nog een keer terug wil naar Sevilla, naar Florance en Pissa  wil, kortom er is nog zoveel, het lijstje van wat ik nog wil is veel langer maar dat hou ik nog even voor mij..  Er zijn landen waar ik natuurlijk ook heen wil, ik zou heel graag naar landen willen waar mijn leerlingen vandaan komen, Syrie zou ik graag willen zien, al is het alleen maar om met ze te kunnen praten over wat ik gezien heb en gevoeld heb daar en zo zijn er meer landen natuurlijk

Voorlopig echter zit dat er nog niet in.. al hoop ik dat de vaccinatie snel gaat en dat ik ook snel aan de beurt ben.. mede omdat ik vaak brul, en natuurlijk wil iedereen als eerste, maar ik besef me steeds vaker hoe de school een sociale plek is, waar je zo graag weer vrij wil lopen ,, maar ook het gevoel dat als de school open gaat  het een slachtveld is waar we terecht komen.. het is onvoorspelbaar daar, je kan elk moment, ondanks dat je goed oplet, ineens toch door het virus worden geraakt, ik heb het gezien bij collega's die zo oppassen en dan ineens toch weken, bijna maanden uit de roulatie zijn omdat ze niet meer voor de klas kunnen wegens extreme moeheid.

De scholen zijn op dit moment denk ik, zeker met het nieuwe variant die er is, de plek waar straks de meeste slachtoffers gaan vallen wegens besmetting..  dus we duimen maar dat we toch naar voren worden gehaald in het onderwijs.

Tot die tijd zal ik het toch op mijn manier moeten doen. ik zal moeten zorgen dat ik gewoon lekker bezig ben met in beweging blijven, doen alsof ik op reis ben, dus ik zet tegenwoordig terwijl ik thuis aan het sporten ben maar een i pad neer met foto's van de steden en landen die ik bezocht heb.. zodat ik dat ook kan zien .. en doe dan maar de Wod

ik ga op reis en neem mee, wat toch maar mooi even 1000 Kal  verbrand wat erg lekker is..  kortom ik zou zeggen reis een keer me met deze alternatieve vlucht.. het op reis zijn.. en je komt aan je trekken.

bedenk bij elke oefening wat er bij hoort als je op reis bent en geloof me je word enthousiast.

Ik ga op reis en ik doe.....

( het bekende spelletje ik ga op reis en ik neem mee.

Het getal voor de oefening is het aantal dat je moet doen, en steeds weer terug., dus eerst 1, dan 1 en 2, dan 123 etc…)

 

1.    Sumo squat ( naar een Frans toilet gaan)

          2.    Lunge links rechts ( trap lopen)

3.  Squat   ( toilet bezoek)      

4.    Push up ( laten we zeggen de liefde bedrijven.. maar dan heel kort )

5.   Sit up ( kijken naar mensen op het stand vanuit lig stand)

6.   Crunches (vlieg weg slaan op je knie)

7.  Naam kwijt( uitrekken na een lange vlucht )

8.  Kb swing ( koffer meenemen, zonder wieltjes)

9.   Deadlift( koffer meenemen een trap op en af en toe even neerzetten)

10.    Heal touches (?)

11.  Snatches 6links en  6 rechts( iets gooien in de lucht op het stand)

12.   Kb achter hoofd( iets wat zwaar is in het vliegtuig boven je hoofd zetten)

13.   Burpees ( gebeten door iets op het strand/ heet zand)

14.  Jumping jacks ( Staan bij het concert van je leven en mee doen)

15. trusters (  een zwaar voorwerp aan de onderkant bekijken voor de prijs)

16.   Row  links 8 rechts 8( wisselen van de koffer per hand|)

Daarna weer terug