Ergens niet goed bedacht door mij en vriendin Kitty. Het klinkt zo heerlijk, lekker vroeg in Barcelona... en dat is natuurlijk ook zo maar om te gaan vliegen om 7 uur in de ochtend om zo om 9.00 in Barcelona te zijn.. is een leuke gedachte maar de uitvoering is wat minder op de een of andere manier.. Zeker nu ik last heb van mijn schouder sinds vrijdagochtend. op de een of andere manier is er in mijn slaap iets mis gegaan, is een wervel verschoven met alle gevolgen van dien.. Nadat ik vrijdag eerst geklust had in het ziekenhuis ben ik meteen door gegaan naar mijn masseur maar ja die kneed leuk maar kan dus niet verhelpen dat die wervel niet recht staat.. dus in de avond thuis opzoek naar een kraker. en gevonden,.. en kraker die op zaterdag ook praktijk doet als het een spoedje is en dat was dit in mijn ogen.. Bellen en ja hoor ik kon terecht bij hem.. en een aardige en knappe en vooral kundige man in Nootdorp.. ik kan je hem aanraden. Een heerlijke no nonsens type die doet wat gedaan moet worden, uitlegt wat er is en vooral je gerust steld. hij zei heel simpel het is niks en je bent vroeg dus ik denk dat het wel verdwijnt.. maar ja.. ik ga naar barcelona en de pijn blijft en die moet juist weg en als het kan heel heel snel.. want ja om met een stijve nek in Barcelona te lopen en niets te kunnen zien is wel een ramp... zeker nu dit mijn tweede kans is voor Barcelona.. Maar goed de nacht dus knap beoerd geslapen kon niet in slaap komen van de pijn.. en natuurlijk, weten mensen die mij kennen dat er dan van allerlei rampsenarios door mijn hoofd gaan, dus uiteindelijk toch maar bellen naar de dokterspost, het hele verhaal uitleggen en de dienstdoende arts zei meteen , dat moet je ook niet willen met zon pijn, ik schrijf je wel even voor een paar dagen een echte pijnkiller voor zodat je kunt genieten. vind ik erg aardig. Dus om 1.00 nog snel even de pillen gehaald in genomen en ja het zakt, het is niet weg maar het zakt.. gevolg is wel dat ik met 2 en een halve uur slaap naar Barcelona ga en ik denk dat ik vanavond heel heel vroeg in bed lig en dat ik dan heel heel diep en lang slaap... als het hotelbed tenminste een beetje lekker ligt ... maar daar twijfel ik niet aan
ik zal proberen om af en toe via het wifi gebeuren van het hotel jullie op de hoogte houden van Barcelona maar dat het mooi en goed zal zijn dat is zeker en ik ga er genieten.. en om kwart voor 4 in de ochtend terwijl het nog donker is sluit ik deze blog af en verheug me er op om te gaan
tot snel
zaterdag 28 juli 2012
fotoflarderen in Berlijn
Eindelijk vandaag was hij er de fotoflardeerbundel over Berlijn, de flarden die ik heb geschreven heb bij een aantal foto's van berlijn en soms heb ik gewoon flarden gezocht bij de foto's van Berlijn. Het werkt dan als volgt bij mij, ik zie een plaatje een foto en krijg dan een idee over een flard, of soms zit een flard zo diep in mij, zoals de flard "Als een vogeltje" dat ik daar een foto bij wil maken en dus maak... ergens waar ik met mijn camera loop. De bundel is er dus nu... en hij is af en ik ben weer trots. Echter is het een collectors item.. er zijn er maar 3 van.. eentje voor mijzelf, eentje voor Susan als kado voor 30 jaar vriendschap en met haar was ik in deze prachtige stad. En eentje voor het kB in Den Haag waar al mijn bundels en al mijn geschreven flarden etc, kerstkaarten met flarden in het archief liggen opgeslagen voor als ik ooit, je weet het nooit, ineens toch bekend word als flarden schrijver of wat dan ook... maar goed dat zullen we nog zien. De bundel is dus helaas niet te koop... maar ik ben er wel trots op.. en hij is mooi geworden
hier onder een aantal foto's met bij behorende flarden.. om toch een indruk te geven.
hier onder een aantal foto's met bij behorende flarden.. om toch een indruk te geven.
vrijdag 27 juli 2012
vrienden en ontvrienden
Het is lastig vind ik maar toch, aangezien ik ergens een soort van scheiding moet gaan maken van mezelf met privé en met werk heb ik maar een knoop omgehakt, ik vind dat er bepaalde dingen privé moeten zijn voor mensen die ik graag laat weten hoe mijn leven verloopt en hoe het loopt. Dat is tenslotte het mooie van het facebook gebeuren. Nu zit ik in de gelukkige positie dat ik veel leerlingen heb die graag op mijn facebook staan en mij dan als hun vriend beschouwen. Vind dit een groot kado en compliment omdat het toch ook aangeeft hoe ze mij zien en het staat er ook voor hoe ik met ze omga.. en dat is goed. maar.....Soms moet je toch kiezen voro een andere aanpak, dus ik ben begonnen met mensen te "ontvrienden" met name de leerlingen die ik ooit in een ver verleden les heb gegeven maar waar ik totaal geen contact meer mee heb,niets van hoor etc, dat is stap 1 om te doen en ik moet zeggen het schoont op.. de volgend stap is dan de leerlingen die geen foto hebben staan, ik vind het zo akelig als ik een leeg schermpje zie zonder gezicht... dat maakt de boel niet gezelliger, en op het laatst zullen de leerlingen die ik nu les geven volgen en die vewijs ik dan naar mijn hyves pagina omdat ik vind dat ze daar dan maar moeten kijken en mij moeten volgen. Ik weet het het is regoureus maar aangezien ik geen scheve gezichten wil krijgen van leerlingen die ik misschien toch wel op mijn prive pagina van de facebook wil houden en wie ik dan verwijder maak ik de keus om eigenlijk zo wie zo van de oud leerlingen waar ik niets meer van hoor te verwijderen, en de keus om de isk leerlingen er wel te laten staan. Dit heeft er mee te maken dat de isk klas toch een klasje is die ik 6 uur in de week les geef.... en dus een andere band mee heb.
Dus voor alle mensen die deze blog lezen, met name mijn oud leerlingen en nieuwe leerlingen wees niet boos als ik jullie heb verwijderd of verwijder.... het is niet om jullie maar om zowel mijn prive als mijn collegas die ook op mijn facebook staan te beschermen... en gewoon de hyves is ook een prima site en daar zijn jullie meer dan welkom daar zal ik toch ook elek dag kijken om te zien of er iets in jullie leven gebeurt want ja.. ik blijf jullie volgen zo lang ik kan .... omdat ik gewoon jullie toch als dierbare personen in mijn leven zie.
Voor de oud leerlingen die wel op mijn site zijn blijven staan wil ik alleen maar zeggen.. ik denk dat je wel weet waarom jij er nog staat... dat heeft voor ieder op zich een reden...
Dus voor alle mensen die deze blog lezen, met name mijn oud leerlingen en nieuwe leerlingen wees niet boos als ik jullie heb verwijderd of verwijder.... het is niet om jullie maar om zowel mijn prive als mijn collegas die ook op mijn facebook staan te beschermen... en gewoon de hyves is ook een prima site en daar zijn jullie meer dan welkom daar zal ik toch ook elek dag kijken om te zien of er iets in jullie leven gebeurt want ja.. ik blijf jullie volgen zo lang ik kan .... omdat ik gewoon jullie toch als dierbare personen in mijn leven zie.
Voor de oud leerlingen die wel op mijn site zijn blijven staan wil ik alleen maar zeggen.. ik denk dat je wel weet waarom jij er nog staat... dat heeft voor ieder op zich een reden...
donderdag 26 juli 2012
I love you Phillip morris (film)
Ik zag het ineens staan in de gids, een film die was uitgesteld maar nu toch op vele verzoek alsnog werd vertoond. De film I love you Phillip morris, schijnt dus een film te zijn die je zou moeten zien denk je dan. En ja het is een film die je moet zien, zo mooi en ontroerend deze film, de liefde van twee mannen die zo intens is maar die door toedoen van de ene gebasseerd is op leugens... De diepere laag van deze film is dat deze film gebasseerd is op een waar gebeurt verhaal, en dat maakt het helemaal bijzonder. Je ziet de extravagantie in de film wat een man allemaal doet voor zijn grote liefde die hij ontmoet in de gevangenis, dat hij alles wil doen voor zijn grote liefde... maar dat het uiteindelijk voor beiden toch weer uitloopt in het opgenomen worden in de gevangenis in aparte cellen. Het meest ontroerende in de film was wel het moment waarop Steve dood lijkt te gaan aan aids, Zijn geliefde Phillip neemt afscheid van hem via de telefoon en is gebroken. Op een dag ineens komt een advocaat aan om de vrijheid van Phillip te bewerkstellingen, en het blijkt Steve te zijn die zijn dood heeft gefakt en heeft gespeeld om zo zijn geliefde te zien en hem probeert vrij te pleiten uit de gevangenis.. Logisch is dat Phillip boos is en hem slaat. ( ik moet zeggen ik zat ook met tegenstrijdige gevoelens, aan de ene kant een man die dit voor je doet om bij je te zijn.. maar aan de andere kant hij bedonderd de boel nog steeds en hoe kan je hem vertrouwen) Het verhaal wat Steve dan houd is dat hij van Phillip houd en dat de echte waarheid is achter alle leugens... en dan komt de vraag van Phillip in hoeverre hij dit kan geloven dat dit waar is.. en het antwoord van Steve is dan dat hij dat niet kan weten... hartbrekend tranen met tuiten zo diep ontroerend... wat ben ik blij dat ik deze film heb opgenomen en heb gezien. Hij begon wel als een soort klucht met wat te grappig bedoelde onzin maar op het moment dat ze elkaar ontmoeten in de gevangenis daar pas begint de film je te boeien en te raken.... helaas las ik ook dat deze film behoorlijk ingrijpend is aangepast met bepaalde scenes want ja.. Amerika... als ik dat zeg zeg ik denk ik al genoeg met betrekking tot sex en dan zeker tot sex tussen mannen...
recentie van de film
Regie: Glenn Ficarra & John Requa | Cast: Jim Carrey (Steven Russell), Ewan McGregor (Phillip Morris), Leslie Man (Debbie), Rodrigo Santoro (Jimmy Kemple), e.a. | Speelduur: 102 minuten | Jaar: 2009
Ruim een jaar nadat de film al op verschillende filmfestivals draaide, is een landelijke release van I Love You Phillip Morris in Amerika nog steeds ver weg. Nederland krijgt de film ondertussen wel gewoon te zien, maar ook hier is de schade van een jaar uitstel goed te zien. De komedie waarin de liefde tussen twee mannen centraal staat, is overduidelijk nog flink aangepast. Een jaar geleden had de film nog regelmatig een intiem moment tussen zijn hoofdrolspelers, maar in de huidige bioscoopversie is daar weinig van overgebleven. Films over homoseksualiteit zijn weliswaar enigszins geaccepteerd, maar te veel fysiek contact ligt blijkbaar nog steeds gevoelig in Hollywood. Wat overblijft is een zeer grappige en originele komedie, maar de liefde komt er helaas bekaaid vanaf.
I Love You Phillip Morris vertelt het waargebeurde verhaal van meesteroplichter Steven Russell die na een heftig auto-ongeluk plotsklaps uit de kast komt en zijn volledige leven omgooit. De grootste relnicht van Miami worden is zijn nieuwe levensdoel. Zo gezegd, zo gedaan. Russell koopt wat chihuahua’s, regelt een gespierde kerel en slaat aan het shoppen. Maar, zo merkt hij al snel: homo’s hebben een duur leven. Om zijn extravagante bestaan te bekostigen wordt Russell oplichter. Hij oefent tenslotte al zijn hele leven met zichzelf anders voordoen. Toch lukt het hem niet uit het gevang te blijven. Russell wordt opgepakt en achter de tralies leert hij Phillip Morris kennen. De mannen vallen op slag voor elkaar en als Russell naar een andere gevangenis wordt overgeplaatst zit er niets anders op dan zijn oplichterspraktijken nog eens op te schroeven. Alles om maar weer bij zijn ware liefde te komen.
En als we zeggen dat Russell alles doet om bij zijn geliefde te zijn, dan bedoelen we ook alles. De verscheidene keren dat Russell uit de gevangenis probeert te ontsnappen zijn hilarisch, maar ook buiten het gevang moet Russell vaak alle zeilen bijzetten om Morris niet te verliezen. Het geeft Jim Carrey de mogelijkheid om perfect te doen wat hij zo goed kan: hilarische en extreme typetjes spelen. Gelukkig blijft het hier niet bij, want ook in de emotionelere scènes (die de film zeker heeft), laat Carrey zich van zijn beste kant zien. We hadden het al vele jaren niet meer mogen aanschouwen, maar Jim Carrey maakt het wachten meer dan goed. Sinds The Truman Show heb ik niet meer zo om hem kunnen lachen.
Om alleen Carrey hiervoor een veer in de reet te steken is overigens niet terecht. Voor de verandering heeft hij ook gewoon weer uitstekend materiaal om mee te werken. Zelfs de flauwe gevangenisgrappen die in een film over homo’s in de gevangenis natuurlijk niet kunnen ontbreken, hebben vrijwel allemaal een originele insteek. Maar echt geestig is het eigenlijk pas als Russell aan het oplichten slaat. Deze delen nemen dan ook het overgrote deel van de film in beslag. Zijn liefde voor Morris staat weliswaar aan de basis van de plotontwikkelingen, maar heeft op zichzelf weinig diepgang.
Het onderwerp homoseksualiteit komt om die reden dan ook niet heel goed uit de verf. I Love You Phillip Morris blijft steken in de clichés, zoals het cliché dat homo’s, zodra ze uit de kast zijn, niets anders doen dan proberen die kast zo spoedig mogelijk weer vol te krijgen met allerhande fashionitems. Seksuele geaardheid is in I Love You Phillip Morris niets meer dan een basis om grappen over te maken. Steven Russell deed alles om zijn grote liefde niet te verliezen, maar de verfilming van zijn levensverhaal lijkt deze liefde maar weinig serieus te nemen. Liever maakt de film oppervlakkige grappen over een man die meermaals op de meest creatieve manieren uit de gevangenis ontsnapt. Het resulteert in een heerlijke komedie, maar bereikt dit resultaat niet dankzij, maar over de rug van homo’s.
gewoon mooi
Dit keer een blogje met alleen maar foto's die ik genomen heb in Berlijn van spiegeling in ramen en van ramen... ik weet zeker dat hier flarden bij komen maar nu eerst maar de impressie inmiddels is er een collectorsitem bundel gemaakt over Berlijn die alleen door speciaal deze te bestellen te koop is bij mij met flarden die passen bij de fotos van berlijn.. alleen is het een hele dure bundel geworden van 30 euro.... en de vraag is of ik hem nog kan bij bestellen de bundel is gedrukt bij Bol.com als foto boek.. en tot dus ver zijn er slechts 3 van... en een aantal foto's die je hier ziet staan hebben als inspiratie gedient voor de bundel.
woensdag 25 juli 2012
loslaten
vanavond, als voorbereiding op onze vakantie naar Barcelona, eerst lekker bij vriendin Kitty gegeten. Ze had heerlijk gekookt en we moesten behoorlijk bijpraten, zodat we voor het wisten al elf uur was. De tijd vliegt toch altijd als je het naar je zin hebt met iemand. Speciaal voor haar had ik nog snel even op haar laptop, stiekem, een flard geschreven over loslaten en laten gaan. Het was een mooi kado aan haar aan haar reactie te merken. Na het eten en het zitten te praten op het balkon besloten we om toch nog even naar de duinen te gaan om daar een paar wensballonnen op te laten. Inmiddels ben ik er verslaafd aan geraken en ik wil ze opsteken en laten gaan. met zo mijn eigen gedachten. Ooit heb ik ze met mijn hele familie op gelaten om zo op kersavond mijn vader te groeten. Met oudejaarsavond heb ik ze op laten gaan met een man die ik in mijn hart sloot maar waarvan ook snel het hart weer sloot.. Daarna met vrienden de balonnen op gelaten net voordat het vuurwerk zou losbreken... en laatst nog een keer eentje in mijn eentje omdat ik gewoon een wens wilde vragen, die half is uit gekomen, daarna nog een keer met een vriend van mij die heel wat te wensen had en waarvoor ik hoop dat ze uitkomen. Deze avond dus in Noordwijk bij het strand in de duinen een tweetal wensballonen opgelaten met elk hun eigen wens en verlangen.. het blijft altijd een mooi gezicht als ze gaan, als ze los raken van de grond, als ze de hemel raken.. en dat je ze kan volgen totdat je ze niet meer kan zien.. Al moet ik wel bekennen dat het het ook altijd weer spannend is als ze net gaan of ze niet een boom of een huis in de fik laten vliegen.. tot dusver echter is het nog steeds goed gegaan....
dinsdag 24 juli 2012
Salvador Dali
Natuurlijk mag als je een stad als Berlijn bezoekt niet een bezoek aan een museum ontbreken. De Dom van Berlijn was al bezocht, Het Pergamon ook, een absolute aanrader, en dus nog een museum die ons wel trok, ( ik had wel zin om het poppenkastpoppen museum te bezoeken maar dat lag zo ver buiten de route dat ik er van heb afgezien) dus werd het Dali museum in Berlijn Ik moet zeggen dat ik nog nooit zo ben afgeknapt in een museum. Ondanks allemaal geweldige berichten dat dit het museum is en dat je dit moet hebben gezien. Kwam ik al lopende door de collectie, met name alleen maar schetsen tot de ontdekking dat dit werk is wat niet zo bekend is, en de echte schilderijen die mij zo aanspreken zoals zijn mona lisa bewerking etc niet hier te zien zijn. het zijn allemaal voorbereidingen op zijn latere werken zo lijkt het mij. Het surealisme van Dali was vooral te zien in zijn sculpuren dit hij heeft staan, met o.a laadjes etc. Ook zijn blik naar vrouwen was erg duidelijk.. ik denk dat hij heel erg is afgewezen door de vrouwen want deze blik die je terug ziet in de tekeningen zijn zo denegrerend dat je alleen maar als vrouw weg wilt (zoals vriendin Susan zo mooi zei). De hele tentoonstelling was naar mijn idee niet zo bijzonder en ik ben niet echt geraakt door de inhoud van de collectie van dit museum, de vage fotos van Dali die er hingen waren getuigen van een man die voor sommigen als een genie word beschouwd maar volgens mij toch ergens een heel breiwerk heeft vergeten in zijn brain te zetten. Van het hele musuem is de entree met de rode lipstoelen, de piano en de toiletten het mooist.. en aan de gevel hingen wat reproducties van de topstukken van dit museum maar dat was het dan ook. Aan het eind van de toch langs werken van een man die volgens mij in een constante psychose heeft geleefd en dit geniaal vorm heeft gegeven lees je de tekst... "Het verschil tussen mij en een gek is dat ik niet gek ben " en ik moet zeggen ik betwijfel dit heel erg.. Bij het verlaten van het museum kregen we zelfs van de mensen achter de kassa nog geen woord van tot ziens of een lachje.. ze gaven onze rugzakken stilzwijgend aan ons en keken heel ernstig... waarschijnlijk is het toch erger dan ik dacht met Dali en zijn aanhangers...
Abonneren op:
Posts (Atom)