zondag 28 februari 2021

heiloo


 Eindelijk zagen we elkaar weer op een niet zon blijde gebeurtenis, maar je ontdekt meteen dat het goed zit, mede omdat je gevoelsvrienden bent, de klik is er meteen weer, je bent weer met elkaar verbonden,
Vaak zeg ik, ik heb gevoelsvrienden, die zie ik en het is altijd goed, zonder dat we zeggen wat is het lang geleden, het is altijd goed.. en onderhoudsvrienden, die kosten werk en tijd. die moet je regelmatig laten weten dat je ze nog ziet, dat je aan ze denkt etc. dat is iets waar ik soms wat minder goed in ben..

Maar juist die verschillen maken vriendschappen extra leuk

Ik had afgesproken om 12.00 bij Albert en Nadira te zijn, we zouden lunchen en daarna zouden we gaan wandelen, lekker door de duinen of wat dan ook.

Ik was iets later omdat Google kaarten nog steeds niet accepteert dat er en afgesloten weg is, die je niet in kan, maar nog steeds wil dat je daar heen gaat, maar gelukkig weet ik dat. alleen zaterdag verloor ik even het beeld hierin, en moest ik toch even zoeken... maar dat mocht de pret niet drukken, 

Er stond een geweldige lekkere lunch klaar, met passiebrood, met kaasjes en van alles zo lekker, en natuurlijk hebben we meteen lekker zitten praten over van alles.
De tijd was er om te gaan wandelen. Albert wilde met mij overleggen, maar ik ben van geen gedoe doe maar wat jij leuk vind want ik weet toch niet wat het is.. dus dat is altijd goed.

Dus we vertrokken naar Schoorl.. Prachtig badplaats waar ik al een keer eerder ben geweest, wat ik erg leuk vond toen.  
Bij het begin kreeg ik een hele grote warming up, het was recht omhoog, dwars door mul zand. wat een behoorlijk uitdaging was voor de benen die nog dachten dat we over asfalt zouden gaan. die waren daar inmiddels op ingesteld maar ja.. dat bleek niet zo te zijn dus. Ze protesteren niet maar ze zuchten.. ze kreunen en zeggen zachtjes niet meer doen. er is een tijd van komen en een tijd van gaan... en als dit het begin is van de wandeling dan kun je nu beter gaan.. 

Eigenwijs als ik ben, geef ik daar geen gehoor aan, zeg alleen maar niet zeuren we gaan.. en ik ga als een idioot omhoog...  nadat ik vele kilometers zwoegend door het mulle zand liep te zweten. zag ik dat Albert, die dus niets zegt. steeds aan de zijkanten liep van het mulle pad.. en ineens viel het kwartje.. juist dat is natuurlijk nog altijd harder dan dat mulle gedeelte...  dus ik dacht ik ga in de voetsporen van Albert...  in plaats van de voetsporen van de meute die al denderende door dat mulle zand liep..  Nadira  had dat allang ontdekt, die kende natuurlijk Albert al heel goed. dus ja. die deed dat altijd.

Het was een heerlijke wandeling door de duinen, heb prachtige dingen gezien maar gewoon zo onder de indruk dat ik niet eens heb gedacht aan een foto maken van de hei of wat dan ook.. 

Het is zo lekker samen wandelen en kletsen over van alles en nog wat.

Bij thuiskomst mocht ik de zelfgemaakte bananenbrood proeven die prima was om te eten.
was lekker.. en een soort cake maar dan met banaan.. bij mijn weten is dit heel gezond..

rond 17.00 ben ik naar huis gegaan, om meteen nog even bij de A&H mijn rugzak gehaald voor het lopen van het Pieterpad want als je met weinig wil reizen dan moet je zorgen dat je niet teveel spul mee neemt al twijfel ik nu wel of deze wel verstandig is.. omdat hij toch wel nog groot is..

kortom denk dat hij een rugzak gaat worden die ik als reis tas meeneem..




zaterdag 27 februari 2021

iedereen is van de Wereld

 

Het lijkt erop dat ik de laatste tijd heel veel tv kijk wat ook niet zo gek is sinds de avondklok en de lock down. tenslotte kan ik niets doen, ik kan naar vrienden maar ik moet wel om 21.00 thuis zijn dat doe ik dan ook..

Maar dan zit ik toch vaak nog even voor de tv te kijken en al zappend kom ik bij diverse programma's langs  en blijf ik hangen, 

Zo ook bij het programma "iedereen is van de wereld" dat gepresenteerd word door Jan Versteegh, juist die jongen die in de L 'homo zon prachtige foto serie had, en ook bekend van de wie is de mol. Daarnaast was hij ook de presentator van Lingo,... maar goed nu presenteert hij dit programma.  en moet zeggen hij dreunt zijn teksten behoorlijk op. ik mis de Jan die ik vaak heb gezien, de jonge hond die zichzelf is. in dit programma komt hij niet echt tot zijn recht. 

Toch het programma is erg leuk,  het gaat erom dat men veel mensen heeft benaderd uit diverse delen van de wereld waar ze hun vragen hebben gesteld, foto's hebben gemaakt van hoe ze leven en waar ze leven etc.. en dan de spelers aan de hand van deze foto's moeten bepalen of het wel of niet zo is, of wat is hun huisdier, wat voor badkamer hebben ze etc.

Het is natuurlijk allemaal gebaseerd op vooroordelen en invullingen toch opent het ook mijn ogen weer.. ik ben som gefascineerd over hoe mensen leven, over hun badkamer, over hun huisdieren, zoals die man die in een rugzak een slang had dat boven zijn bed hing, maar zijn vrouw mocht dat niet weten.. ik dacht meteen, hoop niet dat zijn vrouw deze tas mee neem om boodschappen te doen.. ik denk dat er dan hele gekke dingen gaan gebeuren in de winkel en ik denk ook dat er een scheiding aan komt.

maar goed het is en blijft een boeiend programma wat vooral draait om kilometers te verdienen voor een grote reis naar hun droomland ...

De captains vind ik niet zo geslaagd maar dat is persoonlijk. wel vind ik het leuk dat onbekende Nederlanders mee doen die dus kilometers kunnen winnen om te reizen als het weer kan.

 

Helaas is het programma niet meer op tv wat ik erg jammer vind

 

 hieronder toch maar even wat plaatjes van Jan uit de L'Homo , tenslotte wil het oog ook wel wat tijdens deze lock down...  en ik moet zeggen wat waren ze toen nog jong





vrijdag 26 februari 2021

een nieuwe vriend... en wat voor eentje..

 
Ik dacht laat ik het maar groots bekend maken op het wereldwijde net. dan is dat meteen duidelijk...
Soms krijg je iets in je schoot geworpen waarvan je niet eens wist dat dat op je pad zou komen.
 
Maar laat ik het even goed uitleggen.. Zoals iedereen weet heb ik de eerste twee etappes van het Pieterpad gelopen, wat een aanrader is. als je de blogs hebt gelezen weet je dat het een bijzondere ervaring was, met alles er op en er aan, je gaat over grenzen, je komt jezelf en dat is het leuke ook anderen tegen, ook de grenzen van met wie je bent, en je gaat de strijd aan. het is op en top genieten van de uitdaging..
kortom ik vind het geweldig. en ga zeker hem afmaken.
 
Maar nu komt het, Collega en vriend Bas, liep natuurlijk ook het pad, ik heb met hem de dikste lol gehad onderweg. zeker ook met de mandarijnen en natuurlijk elkaar steeds plagen met opmerkingen etc.
kortom het was lol over en weer.
 
Toen ik echter besloten had om het pad alleen af te maken, bedacht ik me dat ik maar eens ging proberen op de manier van Bas. Hij had een heel klein rugzakje mee, met daarin wat ondergoed, denk zijn oplader. een waterzak, en ik denk wat toiletspullen en wat shirts en dat is het.. kortom ik dacht dat moet ik ook kunnen. 
Maar hoe doe je dat praktisch, hoe zorg je ervoor dat je toch nog goed loopt en geniet en genoeg bij je hebt voor 4 dagen of minder maar ook dat je nog fris ruiken blijft.

Natuurlijk de toiletartikelen is niet zo moeilijk, mini flesje Deo, mini flesje scheerschuim, mini flesje badschuim, al is dat ook wel te verkrijgen in de meeste hotels etc,  krabbertje om te scheren, wat pleisters etc,  dat is het. Onderbroeken nemen ook niet echt veel ruimte in , en je kan het zo regelen met je kleding en schoenen dat je dat aan hebt. en dus dat je gewoon daar 4 dagen in loopt, en ach als je wat ruikt leve de Deo en de aftershave..  
 
flesjes water en een beker neem je ook zo mee, geen punt
waar je alleen op stuk loopt is de sokken die je mee moet nemen.
Dus kreeg ik de tip voor woolsoks dat zijn sokken voor wandelaars van wol, die heerlijk schijnen te zitten en die gaan niet stinken. 4 dagen lang niet. nou geloof ik dat niet zo heel erg, mede omdat ik weet wat voor geur mijn voeten kunnen hebben na een lange wandeling dat ik dus mijn koffiepads al standaard bij me heb, voor in mijn schoenen, maar goed dat is te proberen..
 
Dus ik naar Bever, waar je alles kan krijgen wat je nodig hebt voor het wandelen, voor het lopen etc.
on line dan wel te verstaan., Wandel afritsbroeken, ben ik nog niet helemaal van overtuigd maar dat komt vast wel in de loop van de tijd maar nu voorlopig nog even niet wil er toch wel een beetje elegant uit zien tenslotte.
 
Kortom terwijl ik wat zat te kijken kwam ik deze wondersokken tegen  dus ik besloot ze te bestellen..
Ik had nog niet de bestelling de deur uit of daar was bergvriend Michael, met foto en de mededeling dat hij met persoonlijke zorg mijn bestelling in orde zou maken, en dat  hij dat met heel veel liefde zou doen.
 
Nou de foto deed me al smelten. en dat zomaar, wel ergens wat dubieus dat je voor de vriendschap/ liefde moet betalen maar toch,  je moet blij zijn met wat je toegeschoven word. dus ik ben meer dan blij.
 
Vrijdagochtend stuurde  Michael nog even en berichtje dat mijn bestelling persoonlijk door hem aan de Post nl was overgedragen en dat het goed zou komen..
 
nu ben ik wel benieuwd of hij er ook een persoonlijke kaart bij heeft gedaan.
 
al denk ik dat deze vriendschap/ liefde heel snel over zal zijn, want ik ben niet van plan om nog meer te bestellen bij hem vind hem nogal duur in onderhoud
 

 

donderdag 25 februari 2021

bonus....visite

 

Nadar we gisteren een geweldige wandeling hadden gehad, gaf Susan aan dat ze het eigenlijk niet meer zo zag zitten om nog verder te lopen. Dat de hele route verhard was brak haar op, dat ging niet met jaarboeken. Iets waar ze altijd last van heeft. Waarschijnlijk houd het voor haar op om het Pieterpad nog verder te lopen in de toekomst. Dat is jammer maar ik denk een wijs besluit. Het moet naast een mooie uitdaging niet ten koste van je gezondheid gaan. En daardoor het plezier verknallen diepe kunt hebben. Gevolg is dat ik besloten heb het pad hoe dan ook te volbrengen, in mijn eentje lopen is geen probleem, ik vind dat heerlijk ook, lekkernijen eigen tempo en genieten. Het viel me al op dat veel pieterpadlopers  ook het alleen doen en er lopen er genoeg dus mocht je in de problemen komen dan is er altijd 112 en mede wandelaars. Kortom mijn hoofd heeft al de nodige knoppen omgezet en bedacht hoe het te gaan doen. 
Het gaat dan wel anders lopen, ik ga light reizen, dus met het openbaar vervoer naar het startpunt, met 1 rugzakje op mijn rug, en lopen, overnachting in de tussenplaats en dan weer verder lopen, en na devolenge etappe weer terug naar huis,. De planning voor de paasdagen moet ik nog even maken. 

We besloten wel om de laatste dag samen naar Emmen  te gaan om daar lekker rond te dwalen en te genieten op de memorielane. 
Kortom het gewoon goed en leuk afsluiten van geweldige dagen samen.
Gister onderweg toch nog even een paar pubers aangesproken, we zaten op een bankje wat te kletsen toen er twee pubermeisjes aankwamen, de 1 op de fiets, de ander op skeelers. Op de t splitsing was er de keus links schelpenpad, rechts fietspad. Dat meisje op de fiets wilde over het schelpenpad, de ander, veel jonger over het fietspad, begrijpelijk, schelpen en skeelers is niet zo goede combinatie tenslotte. Gevolg een discussie op afstand met van die schelle stemmen ,waar wij tussen zaten.. waardoor wij elkaar niet-Amerikaanse konden verstaan.. nadat ik deze zinloze discussie ongeveer 10 minuten had aangehoord, een welles nietes gebeuren, heb ik met iets meer volume, wat dank zij mijn theaterverleden, heel hard klinkt gevraagd of wij harder moesten gaan praten of dat de buren misschien de beleefdheid hadden om wat zachter hun zinloze discussie voor te zetten. Maar dat ik respect had voor hun oplettendheid van wel 4x de 1.50 meter regel. Het werd stil, het meisje op de skeelers ging het fietspad op.. het meisje op de fiets moest ons nog passeren en wist niet hoe snel ze dat moest doen,,, op mijn vriendelijk goedemiddag kromp ze bijna in elkaar en reeds snel achter haar zusje aan.. wij konden weer verder met ons gesprek.en elkaar weer verstaan.

Wat is er nou heerlijker dan nog even bij moeders te zijn, na een 3 dagen intensief lopen, dan wil je in een lekker bed, de mijne is lekkerder, en dan wil je gewoon even op adem komen in de zorgen en liefde van je moeder. 

Aangezien ik toch in Groningen was, vlak bij Musselkanaal, had ik al bedacht om lekker de woensdag naar mijn moeder te gaan en daar een nacht te slapen, voordat ik de reis naar Alphen zou gaan maken zo rond 11.00, zodat ik als ik thuis was, nog even snel de was kon doen, maar ook tijd had om de voorbereidingen te doen voor de nieuwe lesweken die gaan komen met alle onzekerheden en spanningen wat er mee te maken heeft.

Kortom een strakke planning

Susan en ik vertrokken keurig op tijd en ook de rit uit de parkeergarage ging goed. We konden zo de weg op, voor we het wisten waren we Groningen uit. Het is een gekke ervaring een stad dat zo vertrouwd is ineens anders ervaren te zien geworden.. heel bijzonder. Maagdarmkanaal ging goed, we zijn eerst naar debegraafplaars gegaan waar Mieder Din, de moeder van Susan begraven ligt, ik moest er nog heen omdat ik, toen ze overleed in de Corona tijd niet bij de begrafenis kon zijn. Dus was dit mijn moment om afscheid te nemen. Het was goed, toen susan besloot om het graf even schoon te gaan maken heb ik wat scherven weggebracht en dan komt toch mijn creatievebrein omhoog, ook zie ik prachtige plaatjes en moet foto’s maken.. op oude kerkhoven zijn vaak zulke mooie plaatjes te schieten.ik doe het altijd respectvol omdat ik dat oprecht voel. Dus ik heb een paar unieke foto’s geschoten waarvan mijn moeder zelfs onder de indruk was. 

Toen Susan klaar was met het schoonmaken wilde ze nog even kijken bij het graf van haar schoonouders en zag dat dat er ook niet uitzag, terwijl ze daar mee aan de slag ging ben ik nog wat extra foto’s gaan maken.


Nadat alles wat gedaan moest worden was gedaan zijn senaat Emmen vertrokken naar daar waar vroeger de dierentuin was dat een park ingeworpen. Dat is leuk Desiree zijn er niet meer maar wat een gaaf park om gelopen. En wat Isherwood eigenlijk klein.

Daarna nog een koffie to go gedronken en vond ik mijn derde beschilderde steen, op het plein. We raakten niet  uitgepraat, maar de tijd houd daar geen rekenschap mee helaas, dus voor ik het wist moest ik  Susan naar station brengen. 

Susan daar afgeleverd en ben ik naar mijn moeder gereden, erg gaaf, en een heerlijk middag en avond gehad onder moeders vleugels. En wederom mooie gesprekken gehad kortom een mooie  afsluiting van een mooie vakantie 

woensdag 24 februari 2021

pieterpad ( dag 3)

 

Aangezien de wijsheid met de jaren komt, en soms ook niet, besloten we om de derde dag, om half 8 te ontbijten om zo vroeg in de ochtend aan de volgende etappe te kunnen beginnen. Het opstaan ging prima, paar kleine problemen met de tenen, maar soda doet wonderen.

Snel aankleden, thermosflessen gevuld met heet water en ontbeten, wederom hebben we lunch mee genomen uit de ontbijtzaal. Hoe Nederlands kan je zijn 

Maar het is heerlijk zon ontbijt. Om half negen klaar om te gaan naar het station, gewoon lekker relaxt lopen en genieten door een stad die ontwaakt, wat heb ik dat gemist, deze stad in de ochtend. Herinner me nog dat ik regelmatig uit de kroeg kwam, of bij een scharrel vandaan dat ik dus naar mijn kamer in de Peperstraat liep en dan mensen gewassen en gestreken tegenkwam die naar hun werk gingen.. geweldig ik nog meurend naar rook en de andere geneugten van het leven, zij fris en fruitig van het douchen en schone kleren.... 

Een dierbare herinnering als ik zo door deze stad dwaal zo vroeg in deze ochtend. 

De trein naar Winsum hadden we zo gevonden gelukkig, dus dat scheelt kort ritje van 15 minuten en we konden los, we konden wandelen .

Dus aangekomen in Winsum zijn we van start gegaan, van Bas en Guido geen spoort te bekennen, dus die zouden wel later gaan. Later bleek dat ze nog in bed lagen toen wij  vertrokken. De eerste gedeelte verliep erg snel  en goed, we liepen en zoals  we gewend waren werd de route heel goed aangegeven. dus we dwaalde door de natuur en hadden de dikste lol. Op een gegeven moment ging susan even inde berm zitten om haar schoenen en sokken te verversen, terwijl we daar zo zaten,  stopte er een fietser bij ons. Heel bijzonder was dit, maar goed, ik dacht nog Jack de ripper  van Groningen, en het was dat Susan zat, anders had ik haar wel naar voren geschoven, maar ja nu moest ik deze man weerstaan. maar deze man, bleek een blij ei te zijn, want hij zei meteen Hallo pieterpadgangers.. wat fijn jullie te zien.. en dat heb ik nog nooit gezien dat mensen hier in de berm zitten. Hij begon al driftig zijn handschoenen uit te trekken, schoof zijn gebit nog even recht, en zei heel leuk, ik ga even een fotootje van jullie maken waarop ik als vmbo docent, gewend ben duidelijk en direct zei.. Ik wil niet dat u een foto van mij maakt. Waarop ik Susan hoorde zeggen, in haar kwetsbare Positie op de grond met  blote  voeten, maar wel meteen duidelijk bezwete sok kan in de aanslag als bedwelingsmiddel in de hand, Ik ook  niet, de man niet uit het veld te slaan keek ons aan en ondanks dat de teleurstelling van zijn gezicht droop, zei geen probleem, waarop hij zei.. weet u wel in wat voor bijzonder landschap u loopt... ik dacht alleen maar NEE en dus zei ik wederom, meneer we hebben het boekje gelezen, dus we weten wat we zien en we weten ook in wat voor landschap we lopen, dus het is  goed zo. Hij probeerde nog een poging, met de opmerking ach dat boekje...en ik dacht.. wat 14.95 en dan doe je zo.. dus ik zei.. ik denk er even over na.. ik zei, klaar met denken het antwoord is NEE!!,,  hij verslikte zich bijna in zijn gebit dat spontaan van links naar rechts schoot....en pakte zijn  handschoenen ,  trok ze aan, en als een boze puber zei hij nog.. dan niet!, waarop ik liefdevol zei.. u heeft het begrepen ..en al mompelend fietste deze meneer verder.. waarop ik naar Susan keek die alleen maar zei, goh dat was duidelijk.. ik weet niet of het een compliment was. We zijn verder gelopen intussen melde Bas zich dat ze ook begonnen waren aan de tocht, wij waren inmiddels al op de helft. Inmiddels, had ik wel al 2 mandarijnen mee genomen uit het hotel voor Bas en Guido, maar omdat ze zo traag waren, heb ik besloten om ze ergens neer te leggen bij een duidelijk punt zodat ze konden vinden. Foto’s getuurd met voor welke duidelijke herkenbare brug ze lagen, ook meteen de stenen waar ik ze tussen had gelegd op de foto en dit geappt met de aanwijzingen.  Met ook de aantal km waar het ongeveer lag.dus dat kon niet missen. Meteen een app van Bas dat ze het niet konden vinden, nee logisch want ze waren nog lang niet op dat punt.  Wij zijn lekker doorgelopen, onderweg nog een bankje gepakt, waar we heerlijk een kopje thee hebben gedronken.zijn we verder gelopen, de mooiste stad van Nederland in Groningen.. we waren weer thuis gekomen, 23.35 km in de benen en het bericht dat de mandarijntjes waren gevonden.. blije gezicht van Guido dat maakt het zo leuk als je loopt en dat je dus weet dat er nog  vrienden achter je lopen... heerlijk. Jammer dat het voorbij is deze dag...


dinsdag 23 februari 2021

pieterpad ( dag 2)

 


Om 715 werd ik spontaan wakker, herstel, ik werd wakker van de koks die bezig waren met hun voorbereidingen voor de ontbijt.Dapper als ze zijn was dat vroeg. Ik dacht alleen maar, als het niet de vrachtauto’s zijn van de JUMBO, Dan dus de mover van de kok. Maar wakker s wakker.  We hadden een strakke planning, zorgen dat alles klaar is zodat we na het ontbijt meteen naar de auto kunnen en dan door naar Pieterburen om te starten met de eerste etappe van het Pietenpad. Vrienden van mij pakken nog snel even het opwarmertje erbij, wij niet wij gaan gewoon meteen beginnen met het pad. 

Voor het ontbijt hebben we afgesproken om even wat extra mee te nemen waar we de lunch van konden maken, mede omdat we bedachten, 15 euro voor een ontbijt is best veel eigenlijk, dus laten we slim zijn laten we gewoon wat extra meenemen.

We vertrokken keurig op tijd, voor ons iets unieks, we zijn meestal  te laat dus, maar we hadden een missie, we waren bij de parkeergarage en ontdekten dat de afspraken die ik had gemaakt niet helemaal goed waren over gekomen, dus ik mocht toch nog 22 euro betalen, maar daar ga ik nog wel achteraan als ik terug ben in alphen.. We vertrokken uit  Groningen met wat horten en stoten een mis van ik heb er gewoond en ik ken de stad met wat is er veel veranderd.. heel bijzonder dus eigenlijk .

Uiteindelijk konden we dus echt op weg naar Pieterburen, daar aangekomen was het even zoeken naar een parkeerplaats, maar toen we die hadden konden we ook echt los.. In het begin was het wat vaag  voor ons omdat we niet helder kregen wat nu het begin was, de app met wandelroutes of het bordje, ik zou denken het bordje maar Susan wilde toch iets uitproberen, dus we gingen een ander pad in, mooi pad, om de kerk, we konden de kerk in, ook erg leuk om daarna het pad op te gaan.. erg gaaf was dit.. we liepen eerst over een schelpenpad om daarna over te gaan op beton en  uiteindelijk gingen we over op asfalt, heel veel asfalt, weinig tot geen onverhard.  Maar het was een wandeling door het landschap van Groningen en ook erg leuk je kon er veel zien. Onderweg af en toe met collega/vriend Bas die ook de route liep maar die heel stoer nog het opwarmertje had gedaan, dus langs de Waddenzee, die had spijt, oh wat sneu heel veel spijt. Maar dat hoorde ik later, Ze hebben vreselijk gelachen ook onderweg. .We kwamen door een bosje dat was aangelegd om het landschap wat te verstevigen, had een speciale naam maar die ben ik kwijt helaas.  Nog geen 5 minuten later kreeg ik een spraakbericht van Bas die het ook vertelde waarop Susan zei God een echte docent en dat is hij inderdaad. 

De route was goed te lopen, zeker als je tussen door af en toe even rustig gaan zitten en gaat eten en drinken wat kletsen on uiteindelijk de Finish te halen en heerlijk bij het station te wachtten op de bus. Ik  moest nog een paar dingen halen bij het Kruidvat wat ik vergeten was te kopen in Alphen naar daar was alle tijd voor. Terug met de bus kwamen we dus langs de plekken waar we. Ook al hadden gelopen en dat is toch wel leuk om. Terug te zien, 

Bij aankomt bij Pieterburen zijn we nog even wat foto’s gaan maken bij het begin punt om daarna  met de auto naar Groningen te gaan. Het was een heerlijke dag, na het lopen nog een een groene thee gehaald, om met mijn voetjes in het bad te gaan zitten met wat soda zodat ik  lekker met een bakje thee kon genieten.

Kortom het was wederom een mooie dag.. en vooral leuk dat contact en op onderweg met Bas, omdat die hem ook liep, heerlijk.


maandag 22 februari 2021

pieterpad de voorbereiding( dag 1)

 

Met Susan afgesproken dat we het maar eens luxe gingen doen, niks niet met een rugzak op je rug met alle bagage,nee we plannen goed en vertrekken vanuit een centraal punt in Groningen..

Het hotel was prima, dat dacht echt met ons mee, we besloten om op zondag naar restaurant Lust te gaan om daar ons avond eten te halen, en dan de volgende dagen in het hotel te eten, een 3 gangen maaltijd, dit omdat we natuurlijk veel lopen en lange afstanden afleggen dat dit verstandig is

Van te voren had ik al een parkeerplek geregeld in een parkeergarage die maar 10 euro kost per dag in plaats van 25 euro, hij ligt een stukje van het hotel waar we zitten maar dat is geen punt, zij die gaan wandelen die kunnen dat stukje ook wel aan.

Collega/vriend Bas gaat ook  het Pieterpad lopen maar die pakt als voorbereiding even een opwarmrondje mee langs de wadden.. hij wel .. wij niet.. ik ben benieuwd of we hem en zijn vriend Goudo tegen gaan komen onderweg. zij lopen met bagage dat hele stuk. en Bas heeft het voornemen om de eerste 4 etappes te gaan doen. dus dat is prachtig vind ik. wij doen er of 2 of 2 en een half maar dat moeten we nog even bekijken.

Van te voren had ik al een pakketje klaar gemaakt waarin alle informatie staat die voor deze twee dagen handig zou zijn..  Het inpakken is wat gedoe, mede omdat ook nog moet voor twee bestemmingen moet zijn. Hotel en naar mijn moeder.. maar dat lost zich snel op..   twee tasjes waarvan 1 tasje even in de auto blijft en de rugzak die meegaat als wandel tas kan daarna ingepakt worden met de spullen die ik nodig heb bij mijn moeder. probleem opgelost..

De dag van tevoren hadden we al afgesproken om elkaar te gaan zien bij het hotel omdat Susan vanuit Zutphen moet komen en dat is voor mij toch wel een omweg om eerlijk te zijn met de auto

Terwijl ik onderweg was naar Groningen besefte ik dat Susan al om 14.43 aankwam in Groningen, als mijn berekening klopt  ben ik er om 14.30 dus ik had haar geappt dat ik haar zou treffen bij  het gedempte Zuiderdiep, dat ik daar op haar zou wachten zodat we samen naar het hotel konden lopen .

De ochtend van vertrek is altijd iets van goed plannen, ik had bedacht ik ga om 10 uur op.. lekker uitslapen en wie is er van om 6 uur klaar wakker.. terwijl normaal dan de wekker gaat en ik mijn ogen bijna even los moet halen om weer te denken ik mag weer.....  lag ik te staren naar het plafond en zag dat het nog mooi wit was, dus tja dan er maar uit, de laatste was voordat ik weg ging, nog wat laatste dingen regelen, een klein hand afwasje, luikjes open voor de frisse lucht,  tevens nog even snel de stofzuiger door het huis. nog even snel de koelkast uitgesopt en spullen die over de datum waren.. opgeruimd.. toch fijn als je tijd hebt... nog even dit en dat laatste restje vuilnis naar de container en klaar voor vertrek.. 

dus ik heb de tijd gedood met spelletjes doen..

om 12 uur stapte ik in de auto.. klaar voor de reis naar Groningen,

De reis was er 1 met veel werk aan de weg dus het was lastigzeker bij Dronten was het een erg grote toeristische omweg, maar we zijn er gekomen, De parkeergarage had ik ook zo gevonden dus helemaal geweldig en nadat ik de auto geparkeerd had ging naar het begin van de herestraat waar ik dus op Susan heb gewacht, 

Samen naar het hotel prachtig hotel zeker weten, mooie kamer en erg centraal gelegen, nadat we ons hadden gezeteld zijn we de stad in gegaan Memorielane gelopen. Even langs mijn eerste kamer waar de haakjes van mijn wasrek nog aan de vensterbank zaten erg leuk, daarna lekker lopen, martinikerkhof, prinsentuin, en de vismarkt, oude kijk in’t had in om eten te halen bij eetcafĂ© Lust, heerlijk eten,  

Dit hebben we meegenomen naar het hotel waar we lekker hebben gezeten en goed hebben gegeten. 

De avond lekker gepraat met elkaar, een spelletje gespeeld en daarna naar bed uitgerust willen zijn voor de volgende dag 

zaterdag 20 februari 2021

en er was weer geluid

 

Een aantal lezers hebben het gelezen dat mijn beide oren dicht zaten.... ik hoorde niets tot weinig.

Hoe weinig ik echt hoorde wist ik pas dagen later. Vanaf het moment, zondag, ben ik gaan druppelen met echte olijfolie biologisch..  etc.. heel gezond voor je oren een uitdaging, zeker de mijne, die wisten niet wat ze overkwam.. ze hebben nog nooit zo lopen stralen als zondag tot en met donderdag... het glom je tegemoet. Gelukkig waren er nog geen mensen die naar me toekwamen en zich gingen spiegelen in mijn oren,  Geprezen is die 1,5 meter afstand. Je moet er toch niet aandenken dat mensen je zich opstellen voor je oren om wat oneffenheden uit hun huid te knijpen.. ik zal niet in details treden, maar laten we het zo stellen..  dat de mayonaisevoorraad op peil moest worden gebracht naar beneden...Kortom dit leed is mij bespaard gebleven.

Dus donderdagmiddag mocht ik eindelijk mijn oren laten uitspuiten, nadat ik 2x daags de dure olijfolie in mijn oor had gedruppeld.in de week merkte ik al dat ik af en toe als ik even in mijn oor zat ik ineens een behoorlijk prop ineens voor in mijn oor lag.. Kennelijk werkte de olijfolie erg goed..  maar goed nog niet genoeg.  Zelfs toen vriend Rick op bezoek was, moest hij regelmatig dingen herhalen. zeker toen ik de salade die ik voor de lunch had geregeld  at, als ik kauwde dan kon ik hem niet verstaan, het werkte wel goed.. omdat als hij wat zei, ik niet kauwde, en dus niet eens mijn bord heb leeg gegeten. dus ik leerde meteen dat ik langzamer moet gaan eten. wat niet helpt met chocolade... je proeft het dan te goed en je wil alleen maar meer....

Dus terwijl ik onderweg was naar de huisarts, liep ik meteen even door naar school om de feest tas te halen voor de quiz van de middag, De vloer is lava,  en daarna naar de huisarts, ik bedacht me wel even.. ik zou haar toch niet horen mijn naam roepen..  zo dicht zat het voor mijn gevoel.

Alles gedaan en keurig op tijd bij de huisarts dus dat ging al goed, even in de wachtkamer en  ik werd al vrij snel geroepen, en gelukkig hoorde ik mijn naam,  tenminste dat denk ik, het nadeel en het voordeel als je als enige in de wachtkamer zit. dus ik liep naar binnen, het werd keurig uitgelegd wat ze ging doen, dus dat was erg prettig voor mij, ik mocht gaan zitten, kreeg een keurig handdoekje op mijn schouder, moest een schaaltje vasthouden, en ze legde uit, dat ze met heet water pulsjes in mijn oor ging stoten. en daardoor trilde het oorsmeer los, zodat het zo weg was,  ze had natuurlijk eerst gekeken of er wel oorsmeer in zat en dat zat er dat was, duidelijk, ik verbeelde me even, of misschien was het wel waar, dat ze even haar haar goed ging doen terwijl ze in mijn oor keek.. zo glommen ze nog kennelijk...  maar goed,  ik moest aangeven of het water te heet of te koud was, maar dat viel mee. Het was een fluitje van een cent.. nieuwsgierig als ik ben vroeg ik natuurlijk of ik even de restanten van de oorsmeer mocht zien, dat mocht en mijn goed het leek net diarree maar dan heel dun.. waarom is alles wat uit je lichaam gaat vaak bruin... zo vreemd....  maar goed dat was oor 1. Ze zij meteen je hebt goed gedruppeld dat merk ik want het vliegt er uit..  ik dacht meteen biologische olijfolie.. dat werkt.. het is wel even een investering maar het werkt. 4 dagen lang.. en zachte glimmende oren. Was blij dat de zon niet heel hoog stond, denk dat ik dan mijn oren had verbrand... 

Maar goed we gingen verder met het andere oor, dat ging nog sneller. daarna kon ik  weer naar huis.. en er gaat een wereld voor je open... heerlijk wat een genot...was dit.

Bij thuiskomst zette ik even de tv aan en ik dacht mijn hemel wat staat die hard. terwijl ik hem amper hoorde voordat mijn oren waren uitgespoten.. zo ook mijn wekker de volgende ochtend ik denk dat niet alleen ik maar de het hele appartementen complex rechtop zat in bed, heerlijk ik hoor weer.

Terug lopend naar huis, is net als of met het terugkomen van je gehoor, je ineens ook meer ziet en daar zag ik de eerste krokus staan. dapper en alleen te stralen om te vertellen dat de lente komt... en dat komt zeker aan de weervoorspellingen te horen voor komende week.. 

kortom pluk de lente



de vloer is lava/ de pubquiz


 In een blog schreef ik al dat ik langs school moest om een tas te halen vol met gulle gaves..

De leerlingen van beide locaties hadden  een bon gekregen van PathĂ© om thuis te kijken naar een leuke film, met hun ouders, broertjes, zusjes, opa, oma etc

Eerder deze week moest ik al een tas halen bij de locatie in de polder waar ik ook  werk, voor de pubclub die we gingen doen op vrijdag. De tas heb ik dinsdagavond bij een collega opgehaald die daar ook werkt en die bij mij in de buurt woont. Ze schreef al aan mij dat ik mijn rugtasje mee moest nemen, want er zaten flessen bij. Ze woont in de buurt dus ik heb er meteen een ommetje van gemaakt en meteen een extra stuk gelopen.. zodat ik op 5 kilometer zat. 

Bij haar thuis bleek dat er erg veel lekkere dingen inzaten een fles witte wijn, 2 flesjes bier, bakje met kaasblokjes, een bakje met borrelnootjes, een prachtige tas, tevens zaten er wat vlees dingen bij die ik dus maar heb achtergelaten bij haar, omdat ik dat niet eet en haar zoon was er meer dan gelukkig mee, dus dat was prima. Het zat in een prachtige grijze vilten tas..duurzaam en leuk

De tas van mijn eigen locatie, die ik dus donderdag ophaalde, bestond uit confetti heel veel confetti, laat ik zeggen echt heel veel confetti,  en heerlijke brood ( juist waar ik al een keer een blog over heb geschreven) van school, een bakje de gelaarsde kat dip, maar dan gemaakt op school, een flesje, ik dacht eerst dat iemand zich vergist had dat het urine was maar het bleek biologische appelsap, een streekproduct...  een bakje met prengels, een lolly, een hoedje op een stokje, een gewoon hoedje, een  bloemenkrans,  en had ik al gezegd heel veel confetti.. in een papieren tas van school.

Dus nadat ik dit had gehaald ben ik, vreselijk onaardig maar eerst even die confetti uit de tas gaan halen.. ervaring leerde, dat ik vorig jaar een lief pakket kreeg van lieve vrienden die naast heerlijke dingen er ook een handje vol confetti in hadden gedaan.. die ik dus nog dagen in mijn huis heb gevonden, dus  bij de bushalte ben ik even stil gaan staan, haalde alles zorgvuldig uit de tas gehaald en heb de confetti heel braaf in de zak gedaan van het brood en liefdevol in de prullenbak gegooid..  alles daarna weer zorgvuldig in mijn tas gedaan en lekker naar huis gelopen.

Wel even nadenkend over de twee werelden  ( die heel erg verschillen  van elkaar) waar ik elke week in zit..   het maakt ook dat je ogen anders gaan staan, je gedachten ook, maar ook dat je dus geniet van de wereld. want het maakt dat je blik ruimer word.

Donderdagmiddag om half 3 zaten we klaar, ik zat in het team met heel veel collega's, erg leuk de dames dus we werden  Harry's angles.  en niet Harry's angels. Het spel begon wat rommelig omdat het niet ging via de jitsi en we dus aan de slag moesten met de zoom, dus wij allemaal overschakelen en aan we zaten er klaar voor.  het spel bestond met vragen over de jaren 90, over het jaar 2020 en daarna over collega's die dingen hadden gedaan die niemand wist.  we hadden van te voren een lijst moeten invullen,  aan het einde moesten we gezichten raden, en tussen door nog wat extra opdrachten doen.Wij waren erg fanatiek, ik  zocht veel dingen op tussen door op google, en zo klommen we langzaam omhoog naar boven naar plek 1 waar we dus ook bleven staan.. kortom we wonnen. heerlijk, om 17.00 was het spel afgelopen hebben we elkaar een mooie en goede vakantie gewenst en hebben we afgesloten.

Vrijdagmiddag, was er op de locatie waar ik 4 uurtjes les geef, een pubquiz. De opkomst was massaal, en ik zag veel mensen die ik eigenlijk nooit zie, die op andere dagen werken dan ik, heel grappig. Omdat ik terug moest komen van de fysio uit Den Haag, zal ik vast nog wel een keer een blog over schrijven waarom ik bij de fysio in Den Haag zit, niks ernstigs maar je moet altijd om je heen goede mensen verzamelen als het om je lichaam en geest gaat. Kwam ik rond 15.30 thuis, en kon ik precies bij de tweede ronde aanschuiven. Ik moest even uitzoeken hoe het allemaal werkte met als gevolg dat ik dus de tweede ronde, de muziek ronde precies 3 punten haalde, ik stond glansrijk op de 32ste plaats, zeg maar onderaan.. Bij de tweede ronde ging het al beter, mede dank zij de hulp van Do en Misjel, de logo raden ronde.. waarin ik niet echt goed ben, Do wist veel, die speelde altijd dat spel bleek,  ik wist minder maar nogmaals Google is je beste vriend. dus dat kwam goed,  we deden het goed,  daarna gingen we over op de ronde films en personages, en leven wederom de google, je moest de film raden en ook de stemacteur van diverse rollen.. en dat ging ook goed.. ik klom toch maar even mooi van plek 32 naar 28 en dan had ik ook nog een ronde gemist dus dat is niet slecht.

Kortom een hele mooie afsluiting van deze afgelopen weken  met elkaar op de diverse locaties. en zo is het niet erg om on line te werken, het is iets wat het weer extra leuk was.

Daarna om 16.00 ben ik begonnen met nakijken van alle openstaande opdrachten  en de mailtjes (55) te beantwoorden etc. en om 2030 heb ik de computer gesloten, ik had alles gezien en beoordeeld, ook de mailtjes beantwoord en bekeken.. het was genoeg het is nu vakantie.. 




 

vrijdag 19 februari 2021

hij die met modder gooit.....

 

...verliest eigen grond....

( Zuid Afrikaans gezegde)

Een prachtige gezegde. waar ik vaak aan moet denken als ik weer eens hoor hoe iemand afgeeft op anderen, die door vooroordelen dingen zegt waarvan ik dacht dat die wel al achterhaalt waren...

Soms lees ik sneren van iemand die persoonlijk, zonder indirect te wijzen, over mensen gaan die dat lezen en zich er in herkennen...  en daardoor soms minder goed kunnen  voelen.. natuurlijk besef ik als geen ander dat dit is om eigen onzekerheid te maskeren, men heeft het soms nodig om zich beter te voelen door anderen klein te proberen te maken... maar ...

ik denk dan altijd aan dit spreekwoord... 

Het is voor velen, ook op het wereldwijde net, gal te spugen naar en over anderen uit nijd, uit onvermogen of  omdat men niet naar zichzelf kan kijken, zichzelf nietig voelt. wat ik kan begrijpen, schoppen omdat je verloren hebt

tenslotte als je met modder gooit verlies je eigen grond.

Eigenlijk denk ik dat ik dit niet eens hoef uit te leggen, maar voor het geval dat.. als je met modder gooit uit je tuin naar de buren krijgen zij  juist meer grond, en jij minder..

Zo is het ook met al die hatelijke opmerkingen over anderen , over hun intelligentie, soms met woorden waarvan ik denk.. ach wat jammer dat je dat nodig hebt om te laten zien dat jij beter denkt te zijn. maar juist door dit te schrijven verlies je grond en respect.. zeker omdat men het dan zo schrijft dat je eigenlijk er niet op kan reageren.. het is op een  misselijk makende  manier zo geschreven dat men,zoals in een bekend verhaal gezegd word.. je handen wassen in onschuld.. want ik zeg toch niet dat het over jou gaat.. maar ondertussen je voelt het gif van de pen vloeien. en dan denk ik je verliest niet alleen je inkt maar ook een stuk zelfrespect, je verliest je waardigheid. laat mensen zijn zoals ze zijn, en denk het jouwe ervan maar hou op met modder gooien omdat je boos bent om iets...  hou je waardigheid.. wees gewoon aardig , wees jezelf en probeer de goede dingen te zien van het leven  en van een ander, zeker als je later dan toch nog hetzelfde gaat doen als anderen omdat je ineens merkt dat het beter is voor jezelf, terwijl je daar eerst een emmer met bagger over gooit..  ik denk vaak dank je wel voor de emmer, en de bagger ik heb weer meer grond wat mij alleen maar sterker doet staan omdat ik meer ruimte heb..

Toen na een vakantie een vriendschap ten einde bleek, heb ik alleen tegen vrienden  gezegd het ging niet, en ik ga je niet vertellen waarom het mis is gegaan, dat is tussen mij en die ander.. ik ga de mooie herinneringen vasthouden dat is me dierbaar en goed.. want waarom zou ik met moddergooien als het ook gewoon goed was zoals het was... en is nu.

Zo las ik ooit een artikel over een gescheiden stel, waarvan de vrouw nog steeds de foto van haar ex had staan, op de vraag waarom die er nog stond zei ze simpel, ik heb het goed met hem gehad, hij is een deel van mijn leven, dat het niet meer ging samen is moeilijk maar dat hoeft niet te betekenen dat ik dat ga ontkennen dat hij in mijn leven was en dat hij er in thuis hoort..  het is goed zoals het ging ik ga niet een gedeelte van mijn leven zwart maken of laten zijn, en daardoor mijn hart zwart maken...

ik vond dat zo mooi en waardig. niks niet met modder gooien maar juist het omarmen wat was, en de mooie dingen vasthouden. dankbaar zijn voor de mensen die in je leven waren...  mooi vond ik dit, ik hoop dat ik dat ook zo kan doen... ik vond dit een perfect mens. mooi in balans..

Daar leerde ik van, kijk naar waarom diegene in jouw leven was, wat was de reden dat diegene kwam wat heb je ervan geleerd voor je leven voor jezelf.  het is prachtig om te ontdekken dat je daardoor ook los kan laten..  omdat je het kostbaarste wat je hebt geleerd kan behouden.. en dan kan je ondanks het heftige verdriet soms dankbaar zijn. je hart blijft helder en raakt niet verbitterd om wat er in het leven gebeurt maar je omarmt het wat er was en wat er is..

Kortom met modder gooien..  eigen grond verliezen.. vaak denk ik gooi maar want je gooit jezelf te grabbel.. en uiteindelijk val je.. en verlies je alles.. helaas dan kan je niet eens meer met modder gooien.... 


of gooide ik met het schrijven van dit stukje ook met modder...als dat zo is dan was het even nodig om wat dingen te ventileren.... en ach.. na al die emmers bagger.  kon het er wel even vanaf.. want ik heb al zoveel grond... :-)

.


 

donderdag 18 februari 2021

Tinny Pretty things ( Netflix)


 Je valt per ongeluk in een serie en je geniet alsof je nog nooit iets anders hebt gezien.. heerlijk deze serie..Niet alleen het verhaal is hele bijzonder maar ook hoe het in elkaar is gezet. De concurentie tussen de meiden, de pijn die ze doorstaan etc, maar ook de prachtige lijven. en het is zo knap gedaan, zeker als er blote mannen in beeld komen je ziet alles behalve juist dat.. soms denk ik het is of afgeplakt langs een been of het is weg gehaald door de techniek.. of het zijn inderdaad mannen die gewoon het niet hebben.

Toch blijft het me boeien deze serie en zie uit naar seizoen 2.. ben benieuwd hoe het zich verder ontwikkeld

recensie van de serie

Even leek het erop dat de nieuwe Netflixserie Tiny Pretty Things een kleine revolutie in de balletwereld zou teweegbrengen. De serie – gebaseerd op het gelijknamige boek van de Amerikaanse schrijvers Dhonielle Clayton en Sona Charaipotra – speelt zich af op de fictieve Archer School of Ballet en volgt jonge dansers die koste wat kost een plek willen verwerven bij het aangesloten balletgezelschap. Als de donkere ballerina Neveah Stroyer uit een achterstandswijk op de prestigieuze academie terechtkomt, komt ze er al gauw achter dat haar toelating geen toeval is. De directeur probeert de aandacht van de pers naar deze nieuwe rijzende ster te leiden, nadat haar voorganger vier verdiepingen naar beneden is gevallen.

De underdogpositie van Neveah komt helaas overeen met de werkelijkheid. Bij professionele dansgezelschappen is een donkere (prima) ballerina een zeldzaam gezicht - vraag maar aan ChloĂ© Lopes Gomes, de Duitse danseres die haar voormalige werkgever aanklaagt omdat zij zou zijn ontslagen vanwege haar huidskleur. Even lijkt Neveahs mogelijke succes dus een krachtig statement van de makers. Maar de progressieve belofte van de serie wordt nauwelijks waargemaakt.

Binnen de eerste minuten van Tiny Pretty Things volgt de ene stereotypering na de andere. Neveah (gespeeld door Kylie Jefferson) komt uit Inglewood, een van de beruchtste steden van Amerika, de queer mannelijke balletdanser (Brennan Clost) houdt van roddelen en een groepje mean girls (Casimere Jollette e.a.) maakt het leven van klasgenoten zuur. De emancipatie van de donkere ballerina verschuift als verhaallijn naar de achtergrond om plaats te maken voor regulier tienerdrama. Fans van tienerserie Pretty Little Liars (Netflix) trokken op voorhand terecht de vergelijking. Beide series zijn prima wegkijkers, maar de balletwereld geeft Tiny Pretty Things wel een extra dimensie.

Met Neveahs verongelukte voorganger (Anna Maiche) als voice-over zetten de Canadese makers geloofwaardig een omgeving neer met urenlange repetities, minutieuze aandacht voor techniek, moordende competitie en een ongezonde druk op de lichamen van de dansers. De makers schetsen een cultuur waarin kritiek alomtegenwoordig is en lof zeldzaam. En geven ziekmakend weer hoe choreografen de bedpartners voor het uitkiezen hebben, vooral onder hun studenten. De sterk hiĂ«rarchische verhouding tussen artistiek directeuren, choreografen en dansers is een bron van machtsmisbruik. 

Zulke vrouwonvriendelijke taferelen zijn helaas een bekend fenomeen in de dans, maar een incident waarbij een donker personage wordt beschoten komt in de serie wel erg uit de lucht vallen vallen. Deze aandacht voor de Black Lives Matter-beweging wordt er met de haren bijgesleept en bovendien omlijst door uitvergroot tienerdrama en mysterie.

Indrukwekkend is wel dat het acteerwerk in de serie niet onderdoet voor de dans, ook al zijn alle acteurs in de eerste plaats professionele dansers. De getalenteerde debutant Kylie Jefferson is nog opgeleid door de legendarische Debbie Allen van Fame. Het dubbeltalent van de spelers zal het werk van Canadese hoofdchoreograaf Jennifer Nichols ongetwijfeld plezieriger hebben gemaakt. Tussen alle intriges door zou je bijna haar sterke choreografieĂ«n over het hoofd zien.

Tiny Pretty Things

Drama

★★★☆☆

Van  Michael MacLennan, naar het boek van Sona Charaipotra en Dhonielle Clayton. 

Met Kylie Jefferson,  Brennan Clost, Jess Salgueiro.

 


 

woensdag 17 februari 2021

praatzingen

Vriend Christian heeft ooit de term praatzingen gelanceerd.. en ik wist meteen wat hij bedoelde...

Een groot voorbeeld is de grand lady van het Nederlandse Lied, die een prachtige carriĂšre heeft gehad, en nog steeds de vruchten plukt van haar verleden met nog regelmatig te zingen, laat ik zeggen te praatzingen.

Begrijp me goed, ik vind Willeke een topzangeres, heb ook menig cd van haar in mijn muziekkast staan, en kan nog altijd wegdromen bij haar liedjes,  de talloze keren dat haar liedjes mij troosten.. prachtig.

Toch moet me van het hart dat op een gegeven moment is het klaar, is het genoeg geweest, het is mooi dat je nog graag wilt optreden, omdat het bloed kruipt waar het niet kruipen moet, namelijk op de bĂŒhne..  soms moet je accepteren , zoals  de Nederlandse Vedette van het Luisterlied  Liesbeth List die besloot om te stoppen met zingen omdat het niet meer ging, ze vergat teksten, ze leed aan een vorm van geheugenverlies. Ze heeft prachtig afscheid genomen en is in ruste gegaan..  dat heeft ze prachtig besloten we zullen haar altijd herinneren als  Liesbeth LIST die zo prachtig haar liedjes kon vertolken, maar ook die zo waardig afscheid nam mee een prachtig tournee, maar ook met een prachtige tv show.. 

Toch blijft Willeke het proberen, ze treed op in programma's zoals een keer bij de beste zangers van Nederland en ik dacht alleen maar doe dat nou niet.. ze was niet meer tekst vast, ze zette soms verkeerd in en vooral ze zong niet meer ze praatzong..  ze praatte als het waren het liedje..... ze deed alsof ze zong.. en dat is jammer, je gaat haar onthouden als het praatvrouwtje..

Afgelopen zaterdag zat ik te kijken naar Stef Bos, ook een prachtig artiest. die echt zijn sporen heeft verdient. ben ook bij shows van hem geweest die stonden als een klok, hij had prachtige verhalen naar zijn liedjes en nam je zo mee door zijn show die geen moment verveelde..  toch ook hij bij de beste zangers, hij heeft prachtige teksten geschreven,  maar ook hij viel ineens op dat hij aan het praatzingen was.. het ging niet meer zoals het moet gaan. Al is het een pracht mens, een gevoelsmens. Ik herinner me bij de Samenloop voor Hoop in Alphen dat een artiest niet kwam opdagen, Stef die op dat moment een optreden had in het Castellum hoorde dat en zonder er ook maar iets voor te vragen ging hij naar het park waar hij dus een show gaf met liedjes achter een piano..  dat is Stef.. gewoon dat doen wat nodig is.

Toch keek ik dus naar die show van hem en inderdaad het lied is die nu later prachtige tekst werd inderdaad op een gegeven moment een praatzing liedje..  en ik dacht alleen maar doe maar niet.. zing of stop.. dit doet zon afbreuk aan jou als artiest, zing gewoon niet meer de liedjes die je altijd zong. maar maak nieuwe die passen bij je ouder geworden stem die dat bereik niet meer heeft wat hij heeft gehad.

Kortom ik hoop dat veel oudere artiesten als het niet meer gaat gewoon zoals Liesbeth en ook Ramses  waardig afscheid nemen om te worden herinnerd als de sterren van Nederland en niet als die artiesten die te lang zijn doorgegaan omdat zij het zo leuk vonden....  

Ik ben een groot voorstander van dat er een commissie ontstaat die  hierin een stem heeft

 

dinsdag 16 februari 2021

dicht oor

 

Men kent wel het gevoel na het vliegen dat je oor dicht zit, vaak komt het door het landen, komt het doordat ze te snel naar beneden gaan. Ik heb er al jaren geen last meer van, omdat mijn oren lekker schoon zijn.. dus dat is prima.. okey het laatste jaar  heb ik alleen maar vliegtuigen gezien die overvlogen.. die ik niet kon nemen naar de steden en landen die ik zo graag weer wil ontdekken en wil omarmen omdat daar of dierbare herinneringen liggen, of omdat daar dierbare mensen wonen.

Er zijn nog wat oud leerlingen  te bezoeken die uit gevlogen zijn naar diverse landen.. zoals naar Istanboel, daar wonen inmiddels 2 oud leerlingen maar ook gaat er binnenkort een oud leerling met haar man verhuizen naar een prachtige dorpje in Turkije.. en het lijkt me heerlijk ze te zien..

Zo heb ik ook nog steeds Leuven op het programma staan, maar goed dat is te doen met de trein of de auto. maar ja dat kan even niet met iets van grenzen dicht, maar dat gaat nog komen dat kan niet anders

Natuurlijk ligt er een lijstje met waar ik nog heen wil en waarom dus dat komt wel goed ooit..

Maar goed op een wonderlijke wijze  ineens was maandag mijn oor dicht, ik had zondag een voorgevoel, maar dacht och dat gaat wel over.. 

Moest meteen aan mijn moeder denken, die zo doof is als een kwartel. die echt niets meer hoort wat we zeggen tenzij ze haar Phillips oorbellen in heeft maar dan nog vind ze het lastig..  maar goed ik dacht ach arm mens als je dit, wat ik nu maar een paar dagen heb hebt, wat zul je je dan ongelukkig voelen.... oud worden is leuk maar oud zijn.. ach wat een getob slecht gehoor, trager worden, slecht zicht.. en dan hebben sommigen ook nog slechte knieĂ«n en heupen en andere ongemakken..

Toch  zit nu links heel dicht.. ik hoor niets meer, als ik op mijn rechter oor slaap en de wekker gaat af dan hoor ik dat heel in de verte dus er moet iets gebeuren...  

Kortom ik heb maandag ondanks het idee het gaat wel weer over, toch maar even de huisarts gebeld en gevraagd wat hier aan te doen, en dat is inderdaad uitspuiten, dat ga ik dus nu voor het eerst in mijn leven beleven. maar zoals men zegt je moet eerst een paar dagen olijfolie of slaolie  in ieder geval iets met olie op het einde in je oor druppelen.   Daar begon al de zoektocht, ik heb natuurlijk geen druppelaar in huis. dus wat nu.. gelukkig kreeg ik in een helder moment de geest en bedacht me.. je hebt nog wat spullen liggen van de lotus, daar zitten vaak ook flesjes in met een tuut. dus ik zoeken tussen de spullen en vond inderdaad een tuutfles.. dus die kan ik gebruiken hiervoor.

Dus elke ochtend en elke avond lig ik op 1 oor en druppel wat olijfolie in mijn oor. dit omdat ik dan denk dit zijn tenslotte gezonde vetten.. onverzadigd etc.. of moet het nu juist verzadigd zijn.. ik heb geen idee maar toch.. ik doe het.. Ooit bij een kno arts is ook een prop oorsmeer verwijderd maar dat was met een soort van stofzuiger. dat was floep en weg was het. schoon oor blij ik.

Nu moet ik echter tot donderdag wachten totdat hij weer helemaal klaar is en schoon, maar ondertussen stoom ik wel , en gebruik ik neusdruppels voor het geval dat er toch iets daar verstopt zit, maar ik denk dat er een behoorlijke prop zit, weet het wel zeker eigenlijk.. en het leuke is.. ik heb wel het gevoel dat ik steeds aan zee zit het ruist in mijn oor..


Moest natuurlijk meteen denken aan het liedje van Rober Long  allemaal angst.... met de prachtige zinsnede..

"Van masturberen word je doof... "



maandag 15 februari 2021

Zagros (film)

In de tv gids zag ik het al staan dat deze film op Canvas zou komen, aangezien ik graag naar filmhuisfilms kijk, dacht ik deze moet ik niet laten lopen, die moet ik gaan zien.. dus had ik de film opgenomen. Wat een prachtige film is dit,  het stukje dat Zagros achter zijn vrouw aangaat die naar Belgie is vertrokken om achteraf hele begrijpelijk redenen.... dat hij als herder zijn schapen wegdoet, dat hij weggaat en dat niemand zijn hond wil... en hij de hond verplicht om thuis te blijven, maar dat hij hem toch achter volgt, de vreselijk trieste scene waarbij je ziet dat hij zijn hond, die hij zo vreselijk lief heeft, zijn keel doorsnijd... de emoties die je ziet.. erg aangrijpend.. maar zo goed in beeld gebracht.De radeloosheid van onderweg zijn, het met tig mensen in een vrachtwagen zitten.. het is aangrijpend.. en ik bedenk me dat veel van mijn leerlingen met hun ouders dit ook hebben doorstaan..

Een film die je moet hebben gezien..

recensie van de film:

 Regie: Sahim Omar Kalifa | 102 minuten | drama | Acteurs: Feyyaz Duman, Maaike Neuville, Aziz Çapkurt, Halima Ilter, Suat Usta, Yusuf Çetin, Steve Van Nuffel, Serkaut Mustafa, Daria Hachem Mohamet Gulli, Leyla Batgi, Karl Ferlin, Brader Musiki, Elvan Kocer, Munip Seven, Ezdam Parilti

De Koerdische Havin noemt haar man Zagros bij voorkeur ‘herder’, naar zijn beroep. De wijze waarop zij dat doet is liefdevol, haast poĂ«tisch te noemen. Deze vrouw is niet op haar mondje gevallen en duidelijk de baas in de relatie. Dat zie je in subtiele blikken, mooi in beeld gebracht door de Belgische filmmaker van Koerdische afkomst Sahim Omar Kalifa.

De handeling in het schrijnend ontroerende ‘Zagros’ wordt bruusk in gang getrokken, wanneer Havin, wanneer Zagros in het veld is, huisarrest krijgt van de dorpsoudsten, zeg maar gewoon ontvoerd wordt, omdat zij zonder man de bergen zou zijn ingegaan. Niet voor niets wil deze zelfstandige vrouw naar Istanboel of Izmir verhuizen. Of is er meer aan de hand?

Al snel blijkt dat er een neef is in BelgiĂ« waar Havin contact mee heeft, om een nieuw leven te beginnen – zonder Zagros, van wie zij zegt teveel te verschillen. Omdat Zagros en Havin getrouwd zijn, een dochter hebben en zij zwanger is van een tweede, komt dit vanzelfsprekend hard aan bij de schaapherder. Toch vertrekt Havin, Zagros verbijsterd maar hoopvol achterlatend: hij zal haar en dochter Rayhan nareizen.

Wat bezielt een vrouw uit het Turks-Koerdische bergland, om zo met haar man en familie om te springen, in een cultuur van eerwraak? Schijnbaar respectvol vertelt Havin Zagros haar plan, en de vrouw lijkt volstrekt overtuigd van de noodzaak in BelgiĂ« een nieuw bestaan op te bouwen – de kijker met haar. Zagros is dol op Havin en gelooft elk woord. En de kijker met hem; dat is misschien nog wel het meest bijzonder.

Kalifa speelt met de sympathie van de kijker, omzeilt clichés over ontsnappen aan herkomst, en stelt de intermenselijke dynamiek centraal: de mooie, wereldse Havin is opportunist, het wereldvreemde herdertje Zagros idealist; een dergelijke dynamiek vind je overal tussen geliefden. Koerd of Belg, dat maakt niet zoveel uit, lijkt Kalifa te zeggen; overal heersen dezelfde belangen en soms de liefde.

Hoofdrolspelers Halima Ilter (Havin) en Feyyaz Duman (Zagros) tonen zich zeer adequaat; er is een geserreerde vorm van chemie, alsof de twee niet zonder elkaar kunnen maar ook ingedut zijn. Havin heeft flair, Zagros oprechte toewijding – zoals dat zo vaak gaat in relaties. En Koerden wantrouwen hetzelfde als westerlingen, omdat het hart maar Ă©Ă©n kleur kent. Het is dezelfde kleur als die van de wraak.

Indrukwekkende film 


 

zondag 14 februari 2021

soms met wat tegenzin....

Natuurlijk is het soms wel even doorbijten om te beginnen, en soms denk al na 1 ronde, Hou er maar mee op dit gaat hem niet worden.. maar altijd komt weer dat stemmetje.. wil je dan weer dik worden. en het stemmetje..  dus je wilt niet fit zijn. je wilt vatbaar zijn voor ziektes.. 

Dan zet ik de zeurknop om en ga dapper aan de slag... steeds toch variatie erin zodat ik denk. yes.. dat gaat lekker.. 
De nieuwe variatie is dat ik  voor elke volgend station, eerst 24 burpees, 24 swing, 24 iets met een kb tot aan de schouder en dan boven mijn hoofd... zodat ik dat al heb gehad.. om dan de eerste oefening te doen de truster en dan gaan we weer verder.... eerst weer de serie van 24, dan de truster en dan de roaw 2x.. en zo door.. 

Het is bikkelen en het gekke is dat ik na 2 rondes denk.. hey dit gaat lekker.. dit loopt.. en dus ga ik door.. ga ik steeds verder.. en voor ik het weet zit ik weer op 1000 cal verbrand en mag ik op mijn lauweren rusten.. kan ik genieten van  de dag of de middag.

Mijn vaste dagen om te sporten zijn inmiddels wel verschoven het is zaterdag, maandag en woensdag. de rest wandel ik  en 1 dag in de week heb ik een rustdag dat schijnt ook veel beter te gaan.

Inmiddels een dappere poging aan het doen om mijn ritme die ik behoorlijk verstoord heb op te pakken..  elke dag om 8 uur op, behalve in het weekeinde.. en dan niet meer even lekker gaan liggen maar om 11 uur naar bed.. zodat ik weer regelmatig ga eten, dat ik weer in mijn balans ga komen
en dat lukte de afgelopen week bijzonder goed.. ineens zomaar voor ik het wist werd ik spontaan om 11 uur moe, en werd ik om 8 uur wakker nadat ik eerst nog even had genoten van  de Iron Fist op Netflix.. een uurtje dus rond 0.00 gaan de luikjes dicht en doezel ik in een mooie diepe slaap

Nu hopen dat ik dit vol blijf houden zodat ik als we straks weer aan de bak moeten niet zo vreselijk moet wennen om om 6.15 op te staan en dan hoop ik dat ik het lopen naar mijn werk ook stug blijf volhouden. .moet nog een keer goed timen hoe lang ik er nu precies overdoe maar volgens mij scheelt het niet zoveel met als ik met de auto ga..
Kortom dit project van zet Harry terug in de zijn balans lijkt te gaan slagen.

Inmiddels worden de trainingen intenser en zwaarder. en daag ik mijn lichaam steeds meer uit . of het het gewenste effect heeft daar verschillen mijn lijf en mijn hoofd nog over en ik ben nog even zelf neutraal


 

zaterdag 13 februari 2021

kolonisten van Catan

 

Afgelopen vrijdagavond was het eindelijk zover, we verheugden ons er enorm op, lekker samen spelletjes doen,  De buren Femke en Jeroen en ik. 

Bij toeval zag ik op instagram dat ze gek waren op spelletjes spelen, waarop ik reageerde met als gevolg dat we voor we het wisten hadden afgesproken dat we een spel zouden gaan spelen op een avond, wegens de avondklok kon het, tenslotte wonen we in hetzelfde appartementen complex en dat heeft ook zo zijn voordelen  

In de middag had ik brownies gebakken, daarbij hoort natuurlijk slagroom, dus het was een stoort van feestje..  alsof je voor het eerst gaat stappen.

Om 20.30 ging ik naar de buren met mijn doos met kolonisten van Catan onder de arm, mijn bordje met brownies en de bus slagroom, zodat we wat te eten hadden voor de gezelligheid.

Natuurlijk eerst even zitten te kijken naar hun dochtertje dat vanuit een soort pop ineens een echt mensje begint te worden.. die ook reageert met haar gezicht, geweldig om te zien... kan er door vertederd raken als ik zie hoe men van haar geniet.... en moet ook zeggen het is ook een prachtige kindje.

Rond 21.00 gingen we beginnen met het spel van Catan,  Femke bedreven als altijd las goed de gebruiksaanwijzing, ik had het spel best vaak gespeeld maar was toch wel een beetje het overzicht kwijt van het spel.. dus moest er ook inkomen. Jeroen kende het spel vaag uit het verleden.. maar begreep eerst niet het spel, later kwam hij er ook in, en riep regelmatig  bij schaap Kasjmier..  een grap die we de hele avond er maar in hebben gehouden, mede omdat we daar de slappe lach van kregen maar ook omdat we heel veel schapenwol hadden, het leek wel of ons leven zich cirkelden om de velden met wol..  wat een  hoop wol, hilarisch de lachbuien, ik geniet daarvan en we hebben ons bescheurd.. geweldig heerlijk zo ontspannen kunnen lachen met elkaar.

Na ongeveer 2 uur spelen won Femke op het nippertje.. Jeroen en ik moesten beiden ook nog 1 punt, dan hadden we gewonnen maar ze was ons te slim af.. 

Het was een hilarische avond samen.  en vreselijk gelachen. 

We hebben meteen afgesproken dat we dit vaker gaan doen..  we hebben nog spellen genoeg.  Monopoly en ook 30 seconden staan op de planning. Jeroen en ik hebben al besloten dat we dan samen gaan als we met 4-tal aan de slag gaan..  met Fenny erbij.

iets om weer naar uit te zien, en waarom ik zo blij ben dat ik deze appartementen complex woon, het is gewoon goed en gezellig.

vrijdag 12 februari 2021

Wat is het genieten

Ach sommige mensen klagen en weeën altijd, of het is te warm, of het is te koud, of het is niet warm genoeg of het is te nat, dan weer te droog.. en ik, ik wandel.. ik loop door de natuur, ik loop tegenwoordig naar mijn werk.. en denk wat is Nederland toch mooi in elk seizoen, daarom woon ik tenslotte in Nederland en niet in een land waar of altijd de zon is of altijd kou of heel vaak regen. Nee bewust, okey ik ben er geboren, maar wil er niet weg... wel ooit overwogen om toch naar Berlijn te verhuizen, maar de toenmalige lief en ook de financiële situatie tijdens de val van de muur, waren niet er mee eens dat ik zou gaan.. dus ben ik gebleven..

Om toch een wending te geven aan mijn leven, heb ik ooit besloten om op een baan als drama docent te solliciteren in Alphen aan den Rijn.. meer omdat ik nog een sollicitatie gesprek moest hebben voor mijn uitkering. Je moest in die tijd nog elke 3 maanden een blauwe kaart inleveren met daarop de gedane sollicitaties.. en ik miste er nog 1. dus tja toen kwam Alphen op mijn pad.

Ik solliciteerde, mijn toenmalig lief vond dat niks maar we hadden het plan, dat als hij klaar was met zijn studie om dan  samen naar het westen te gaan om daar samen te gaan wonen en een huis te zoeken en werk., maar omdat ik in de uitkering zat, hij zou daar waarschijnlijk ook in komen,  kom je een stad als Amsterdam niet in. Wel als je inkomsten hebt en een vaste baan,  is de kans groter om in Amsterdam te gaan wonen.., niet dat dat ooit gebeurt is..  om verklaarbare redenen. De relatie liep ten einde..Maar ik ga afdwalen. Dus ik schreef mijn brief naar de school waar ik nu werk. schreef meteen dat ik geen volledige baan wilde, maar goed wat is het lot dat beslist juist dat er nog iemand was die een halve baan wilde en aangezien ik de enige was die dat ook had aangeven werd ik gebeld met de vraag of ik de volgende dag naar Alphen kon komen omdat men mij graag wilde spreken...  moet eerlijk zijn daar had ik nou niet op gerekend.. dus tja je kon in mijn situatie niet weigeren. dus ik vertrok met een huisgenote naar Alphen en we zouden wel zien.

Bij aankomst voorstellen, en natuurlijk kwamen er vragen waarbij ik, zoals ik ben, ongezouten mijn mening gaf over bijvoorbeeld de toenmalige zoutkorrel die gebruikt werd als dagopening ik kende het van de school waar ik in Groningen op dat moment  als docent drama werkzaam was tijdens een zwangerschap van de vaste docent daar. dus ik gaf meteen aan dat ik het een waardeloos boekje vond en dat ik er niets mee kon.. maar dat ik liever met mijn eigen dingen kwam om over te praten..

Verbaasde blikken, dat was men niet gewend... toen de vraag hoe ik het zag Godsdienst en Drama waarop ik dus zei.... Ik geloof dat het zit in hoe je als mens bent...  en niet of je elkaar met een bijbel doodslaat of met teksten om de oren slaat dat vind ik onzin doe ik niet aan mee, 

wederom verbaasd blikken..  

Tot overmaat van ramp kreeg ik steeds bezoek van zon echt vlieg,, een grote zwarte vlieg, en aangezien mijn haar destijds behoorlijk strak in de lak zat. kwam hij na herhaaldelijk pogingen vast te zitten in mijn haar, dus die sloeg ik dood... 

Aan het einde van het gesprek kon ik vertrekken en ik zou het wel horen.. Dus ik kwam buiten, liep naar mijn huisgenoot en zei nou dat word hem niet gelukkig..  en al gierend van de lach gingen we terug met de trein naar Groningen

Vriendje blij,  ik had die avond nog een feestje van de school waar ik les gaf op dat moment ,dus hilarisch gelachen met elkaar.. 

Twee dagen later de telefoon... met de man van de personeels- zaken van de school in Alphen.. Dat ze me  graag wilden benoemen.. Waarop ik al meteen zei Doe niet zo gek, ik heb toch idiote dingen gezegd waarop het antwoord kwam : "juist daarom we denken er namelijk precies zo over, het gaat ons om

 het mens zijn....."

Hmm dus ik zei nog ik mag ik er nog even over nadenken... maar nadat ik de hoorn had neergelegd wist ik het al dit ga ik doen, ik heb tenslotte niets te verliezen dus  ik belde nadat ik mijn lief had verteld dat ik was aangenomen, en vertelde dat ik het ging doen....  

En tot op vandaag geen moment spijt..  ik had geen betere keus kunnen maken in mijn leven..  de lief verdween, ik ben verhuisd naar Alphen waar ik vroeger nog niet dood zou willen worden gevonden, maar ontdekte het gemak van hier wonen, ik vond mijn vrienden hier en besefte des te meer, dit is waar ik hoor mijn hart woont in hier in diverse mensen dus ik ben thuis gekomen..

En nu als ik dus ook in dit weer naar mijn werk loop, loop ik te stralen, ik mag werken, ik geniet en vooral ik heb het leuk..   Het weer, wat het ook is, storm regen hagel, sneeuw, kou warm het maakt niet uit.. ik geniet omdat ik  kan genieten zonder geklaag, zonder gewee zonder gezucht maar gewoon het is zoals de dag komt 

En ik moet zeggen wat geniet ik van het wandelen in de sneeuw de mooie plaatjes die ik onderweg zie, maar ook de witheid van de wereld met daarin af en toe een dapper krokusje of sneeuwklokje dat zijn best doet om ons te vertellen  het komt goed de lente komt.. met allemaal weer nieuwe beloftes..

Ik hou van dit land... . zoals Angela Groothuizen ooit zo mooi zong


en als toetje een prachtige foto uit de oude doos van mijn broer met mini mij.. in de sneeuw met een grote sneeuwpop die we gemaakt hebben prachtig