dinsdag 31 december 2013

en ik durf je te laten gaan(flard)

 
en ik durf je te laten gaan
even nog je mond aanraken
heel even nog strelen door je haar
dan je ogen sluiten
even nog je vastpakken
daar waar het nog kan
stil strelen nog
je magere handen
even nog een keer
je adem horen
dan zeggen
het is goed
je mag gaan
omdat ik het leven
zonder jou
hoe dan ook
aan zal gaan
 

knallend het oude jaar uit

oud en nieuw stukje met champagne flesjes
 Meestal is dit het moment om het afgelopen jaar te overzien, dat doe ik een keertje niet, mede omdat ik weet dat het afgelopen jaar een mooi en goed jaar was. Mijn werk wat prachtig blijft, de leerlingen die ik in mijn hart mag sluiten omdat ze allemaal op een bepaalde manier toch bijzonder zijn. Daarnaast natuurlijk de leerlingen die ik mag begeleiden naar ik hoop  een luisterend oor kan bieden , soms tips te geven, waardoor ze het leven weer zien zitten. Het verschijnen van mijn laatste bundel, waar ik bere trots op ben. De reisjes die ik gemaakt heb, de ontmoeting met Erwin in London na 10 jaar en je weer helemaal vertrouwd voelen met hem, het nu echt kunnen afsluiten van wat oude liefdes, die nog een keer langs kwamen, maar waarvan ik daarna alleen maar dacht wat goed dat het over is en laten we het vooral over laten en niets meer op wat voor manier dan ook  willen. Het was goed dit jaar, op vriendschapsgebied, zijn er mensen bij gekomen, en ook mensen verdwenen, dat is  dat is een onderdeel van een natuurlijk proces, en dat maakt het ook bijzonder en goed.  Het winnen van diverse prijsjes waar ik mensen deel genoot van kon maken, waarmee ik samen met ze lekker uit kon, naar de bioscoop, naar Pampes en noem maar op.  Natuurlijk wil ik wel mijn eeuwige rots in de branding voor de avondjes, met etentjes en daarna naar het Theater noemen, het maakt dat de krenten in de pap blijven, ondanks de crisis. Ideaal dat hij me van de straat houd op deze manier. Mijn buuf die inmiddels naast een goede buur een goede vriendin is geworden die er voor zorgt dat ik niet omkom in de vuilnis, omdat ik zon hekel heb aan schoonmaken, en mijn huisje wekelijks schoonmaakt.  Die vriendin waar ik naast op vakantie ga, geweldige leuke dingen onderneem door ergens heen te gaan en waar een lijstje is wat nog te doen en dat is veel...De reisvrienden waarmee ik weer wonderlijke avonturen heb beleefd De wekelijkse  koffieavond met praten over het leven, de uitjes naar het parkfilmhuis , de vrienden waarmee ik inmiddels get fit circuits doe  met als toetje core..  en wat me altijd doet lachen met elkaar omdat het zo vol humor zit samen,en zo kan ik eindeloos doorgaan al die mensen die dit met mij meemaken die met me meeleven en waarmee ik dagen van mijn leventje en gedachten deel, en nog doe, ik doe daarnaast  heel veel mensen te kort die ik wel zou willen noemen maar dan is het inderdaad een overzicht van het jaar, en ach laten we vooruit kijken dat lijkt me veel mooier. Het jaar was voor mij een mooi jaar en ik heb genoten, dus eigenlijk kan de champagne open, maar ja daar hou ik niet van, dus acht dat laat ik maar zitten, ik ga wel knallen met mijn eigen alternatief vuurwerk. De avond heb ik in stijl doorgebracht bij vrienden die me bijna gedwongen hebben om te komen, dus ben ik laat gegaan, half 10 vond ik een mooie tijd om er te zijn en er te genieten van het samen zijn. De oliebollen die ik gebakken had waren al in de middag nog lang niet op... er waren er veel te veel. Ik had mijn Oostenrijkse geluk set mee, stukjes tin wat je gaat smelten en dan in een glas met water gooien om zo te zien wat jouw geluk is het komende jaar. De knalzakken om zo met elkaar om 12.00 alternatief vuurwerk te maken. Alles was goed. Zelf heb ik nog een paar mooie groeten en wensen op een wensballon geschreven en die vroeg in de avond laten opstijgen, omdat ik gewoon dat toch in mijn eigen tijd wil doen, als persoon zelf, om zo toch de mensen die ik nooit meer zal zien te groeten, maar ook om de wensen voor het nieuwe jaar, voor vele dierbaren, te laten zijn waar ze horen.. ergens in het luchtledige, zodat ze zachtjes kunnen landen ergens en  zodat ze misschien uitkomen.
Ik hoop wederom ook dit jaar jullie ogen weer te mogen aanraken met mijn woordspinsels en hoop dat jullie er van blijven genieten.. ik ben blij met jullie als trouwe lezers.
 
Mij rest alleen hier nog iedereen een mooi en lichtvol 2014 te wensen en ik hoop dat er tenminste 1 klein wensje voor jou mag uitkomen en dat je vooral heel veel lichtpuntjes mag zijn voor anderen en dat je ze zelf ook mag zien, ze mag  aanraken met je ogen en je gevoel. Sta er voor open in 2014.  Laten we de lichtpuntjes doorgeven aan een ieder die het nodig heeft.


de tin figuren met lepels
oostenrijks gebruik, tin smelten en dan in het water




de ene kant van de knalzak


de andere kant van de knal zak

knalzakje en gebruiksaanwijzing
Hoe eenvoudig kan het zijn om leuk en orgineel vuurwerk te hebben en te gebruiken.

maandag 30 december 2013

dieren en vuurwerk

Elk jaar vertel ik naast het verhaal over het kaarsje ook aan mijn leerlingen twee verhalen over vuurwerk. Ik begin er altijd mee te zeggen dat ik hoop dat ze heel heel veel vuurwerk gaan kopen, en vooral die mooie ijsblauwe pijlen die vind ik zo mooi, a 100 euro per stuk maar ik zal er extra van genieten omdat ik dan denk dat ze deze speciaal voor mij hebben gekocht en dat ik aan ze zal denken als ze die afsteken voor mij. Daarnaast vraag ik ze altijd, en meer kan je niet doen dan vragen, of ze willen uitkijken met vuurwerk. Ik vraag ze ten eerste om geen vuurwerk naar dieren te gooien, ik vertel ze daarbij het verhaal over een eend die bij onze school op het ijs zat en dat men daar een rotje naar gooide, de eend dacht dat het eten was en hapte erop en terwijl hij zijn bek sloot ontplofte het rotje, resultaat is dat de eend dus dood was. Soms beginnen kinderen te lachen, en natuurlijk weet ik ook dat het van de zenuwen zijn, maar ik reageer dan even extra fel en zeg dan als je hier om moet lachen en dit leuk vind ben je volgens mij ziek in je hoofd, daarna vertel ik het verhaal van de kat in Zwammerdam, die een paar pubers hadden gevangen, ze hadden hem eerst een blikje met ijzerdraad aan zijn staart gebonden, en omdat dat kennelijk nog niet genoeg was ook een rotje, met een extra lang lontje in zijn kont gestopt, en dat aangestoken, die kat is gaan rennen, zijn hele vel van zijn staart geschraapt en als toppunt van hun grap, knalde dat rotje uit elkaar, en is poes niet meer onder ons.. hij moest worden afgemaakt omdat hij dus totaal  van achteren kapot was. De leerlingen luisteren ademloos dan en zijn stil. Daarnaast vraag ik altijd of ze geen vuurwerk willen afsteken en dit naar mensen willen gooien op de fiets, mede omdat een fietser kan schrikken en dus het stuur om kan gooien, in het minst erge geval valt de fietser en heeft wat blauwe plekken, in het volgende geval heeft de fietser iets gebroken, en zit zijn nieuwe jaar meteen in he ziekenhuis, in het meest erg geval beland de fietser op straat voor een auto en dan misschien dood, gewoon omdat zij niet hebben nagedacht en het een grapje was. ik vertel er altijd bij , het zou toch jouw rotje zijn die dit doet, of het rotje van iemand anders die dat bij jou of jouw familie doet. Zo vraag ik ook om niet naar autos te gooien, dit omdat, en ik ben zon sukkel zeg ik altijd, ik mijn raam altijd open heb in de auto, en als dan een rotje per ongeluk in mijn auto komt, en op mijn schoot komt, ik dan schrik en ik mijn stuur omgooi en wie weet tegen een boom knal en dan of heel erg gewond ben of dood... het heeft dan wel een voordeel geen drama meer, maar toch zouden zij de oorzaak willen zijn van iemands dood omdat ze even niet nadachten? Zo ook de opmerking om geen vuurwerk in huizen te gooien, in brievenbussen, omdat ze er toch niet aan moeten denken dat zij het zijn die een hele familie van hun dak boven hun hoofd  heeft weggehaald, en telkens zeg ik erbij het zou toch jouw rotje zijn of jouw vuurpijl ,of het zou jou of jouw familie overkomen. Ik hoop altijd dat het aankomt en dat de kids dit meenemen en dat ze inderdaad oppassen. Natuurlijk vertel ik ook het verhaal van oma, dat als ze oma zien lopen, met haar rolater, met haar lange jas, een leuk hoedje op, schuifelend omdat het natuurlijk glad is, ze er geen voetzoeker achter moeten gooien, dat oma dan schrikt weg wil komen, maar ja dat lukt dus niet en oma schrikt zo als de voetzoeker afgaat dat ze op haar kop in de heg beland, met twee benen in de lucht, en haar rok met jasje naar beneden... en dan zie ik ze toch wel een glimlach om hun mond krijgen en hun ogen beginnen al te schitteren, en dan zeg ik je mag best lachen om het idee, het lijkt mij ook geweldig maar het mag niet denk er om. Ze lachen dan wel maar ik weet ook dat ze het voor zich zien en dus inderdaad moeten lachen,  Daarnaast vraag ik ze altijd om terug te komen zoals ze nu zijn, met alle vingers en compleet... ik denk dat dit het enigste is wat ik kan doen om toch te zorgen dat in ieder geval een aantal kids oppassen in wat ze doen, en wie weet gaat het wel verder en zeggen ze dit later ook tegen hun eigen kinderen etc..
Ik wens jullie allemaal een goed en mooie en vooral vreugdevol oud en nieuw, met al je dierbaren in je huis of in je hart en dat je vooral om 0.00 kan zeggen kom maar op 2014 ik ben er klaar voor ik kan je dit jaar ook weer aan , wat er ook komen mag... geniet van het vuurwerk, wat we gaan zien met dank aan mijn leerlingen die voor kapitalen hebben gekocht en laten we hopen zonder te veel schade aan mens en DIER.

een kat mishandeld met vuurwerk
een eend dat een rotje in zijn bek kreeg
 


een hond ook door vuurwerk geraakt
en dit maar als afsluiting.. het dringende verzoek

zondag 29 december 2013

Panorama van Mesdag

 
Op zondag 22 december met vriendin Kitty naar het panorama van Mesdag geweest. Dit is natuurlijk bij iedereen bekend, maar ik had het nog nooit gezien. Aangezien het weer iets niet beloofde was dat wel de zon, maar heel veel regen, besloten we nadat we alles wat we nog willen doen, hadden afgestreept omdat het buiten is, bleef dit nog over. Ik moet zeggen ik weet nog van mijn ouders die er geweest zijn en die vonden het destijds niets maar goed, ik vind dat je toch dit soort culturele hoogtepunten moet hebben gezien om er over mee te kunnen praten. Natuurlijk is het een uniek iets, zeker als je de geschiedenis hoort, als je er rond loopt, en dus als het ware in de tijd terug stapt, en het ziet zoals het ooit is geweest. Prachtig dat wel. Als ik heel eerlijk ben was ik erg blij met mijn museum jaarkaart zodat ik er gratis in kon. Indrukwekkend wel, maar het is niet iets wat ik een must vind om te bekijken. Wel is het natuurlijk zo dat het met Kitty op stap zijn zoals altijd heerlijk is, geen gedoe, gewoon gezellig en gewoon ons zelf zijn op allerlei vlakken zoals het hoort bij vriendschappen. Moest wel even vreselijk lachen, er was een vrouw met rolator, die behoorlijk hard zat te praten en dat stoorde nogal, omdat er net uitleg was in het Nederlands en niet in een andere taal die ik niet spreek. (Vreemd trouwens ik heb spaans, italiaans gehoord maar geen engels en duits) Dus Kitty naar die mevrouw toe of ze wat zachter kon praten. Helaas was deze mevrouw doof dus Kitty moest nog wat harder schreeuwen om het duidelijk te maken dat ze de tekst niet kon horen door haar geschreeuw. Ik denk dat die mevrouw heeft gedacht dat ze gek was, want zij schreeuwde harder dan die mevrouw, Maar het doel was bereikt, het was stil en wij konden de tekst verder gewoon goed beluisteren. Nadat we dit hadden bekeken, zijn we even langs het huis in Noordwijk gegaan die helemaal in de kerstsfeers was, met heel veel rood en met heel veel foute dingen.. afschuwelijk.
Daarna lekker bij Kitty gegeten en daarna het spel kolonisten van Catan het kaartspel gedaan, heerlijk, ik heb weer genoten van deze dag..
















 

zaterdag 28 december 2013

kerstkaarten

Er moet me iets van het hart, ik vind de kerstkaarten zo leuk elk jaar. Natuurlijk besef ik ook wel dat heel veel mensen je een kaart sturen omdat je toevallig nog in hun adresboekje staat en omdat ze je al jaren niet hebben gezien, sturen ze zonder na te denken je een kerstkaart.. prachtig en lief. De waarde ervan is niet minder dat niet, maar toch... ik doe dat altijd anders, ik stuur de mensen die mij het afgelopen jaar hebben geraakt of hebben aangeraakt een kaart, natuurlijk een zelfgemaakte kaart, omdat ik dat nu eenmaal vind horen. Bij kerst en oud en nieuw sta ik stil bij de mensen die mij in het afgelopen jaar iets hebben gedaan, me in beweging hebben gebracht, mensen die me door soms een woord, soms door iets anders me gewoon weer hebben doe beseffen dat het jaar mooi is en goed. Deze mensen die stuur ik dan een kaart, het ene jaar is het meer dan het andere maar toch ze komen uit een goed hart en ik stuur ze dan ook graag. Mensen die ik een jaar niet zie of heb gesproken, mensen die niets meer hebben laten horen, die schrap ik van mijn lijstje en zo ververst zich elk jaar weer mijn lijst met mensen die mijn kaart krijgen. Natuurlijk stuur ik soms ook naar mensen die ik een jaar niet heb gezien, maar die me zo dierbaar zijn een kaart. zoals Erwin in London, Ebba in Groningen, mensen die voor mij nog parels zijn uit een verleden, die ik soms nog raak in het afgelopen jaar en soms in jaren ook niet maar ze zitten in mijn hart. Daarnaast plaatst ik altijd op mijn blogsite mijn kaart digitaal voor de mensen die mijn kaart niet kregen omdat ik hun adres niet heb of om wat voor reden dan ook. Nu gaat het komen, hoe gek ik ook ben van het digitale gebeuren, ja ik heb zelfs mijn papieren agenda afgeschaft, toch vind ik kaartjes via een mailtje, een kerstgroet via de telefoon minder leuk. Ik kan ze niet ophangen, ik kan ze nergens kwijt. Natuurlijk vaak zijn deze kaarten zelf gemaakt, of ontworpen met een geweldig gratis programma, en natuurlijk scheelt dit een hoop bomen en noem maar op, maar toch mijn hart gaat er niet sneller van kloppen. De entree van Facebook is prachtig, maar als ik daar dan kerstwensen lees, die daar staan, voel ik me toch persoonlijk wat te kort gedaan. Het is zo voor mijn gevoel te gemakkelijk, je hebt een plaatje gezocht van internet, een foto van een vakantie en klaar. Het raakt mij niet. Ik ben gek op de kaarten die ik in mijn brievenbus ontvang, ik hang ze zorgvuldig op in het rekje voor de kerstkaarten, ik maak zelfs onderscheid tussen gekochte en zelfgemaakte (die hebben een speciale plek omdat ze natuurlijk met extra veel aandacht zijn gemaakt) kaarten. en ik geniet.
Dus laten we afspreken dat we vanaf nu gewoon de kaarten weer sturen via de post, en zo onze geliefde mensen een mooie kerst en goed nieuw jaar wensen, al dan niet zelf gemaakt, en alleen op facebook of via de mail mensen een kaartje sturen waarvan we geen adres hebben. Al ben ik erg blij met dat ik bij een vriendengroep van je hoor op facebook, maar als ik als vriend niet eens een persoonlijk aan mij gericht kaartje kan krijgen met een postzegel, vind ik dat erg jammer.
Al begrijp ik ook best wel als je 253 vrienden hebt op je facebook site dat dat wat veel is om een kaart te sturen.. maar laat ik dan toevallig die uitzondering zijn die jou jaar misschien net in beweging bracht, of die jou heeft geraakt op wat voor manier ook en dat je daarom speciaal naar mij en alle mensen die jou op wat voor manier ook hebben geraakt, een echt kaartje stuurt die ik leuk kan ophangen en die ik kan vastpakken en die een glimlach op mijn gezicht toveren omdat ze me zo dierbaar zijn , en ik door jou weer even extra voel dat ik er toe doe....
Het is gezegd....


okey van deze tekst word ik niet erg blij en denk ook meteen ik ga aan het gas.. zat meteen in een winterdepressie..
 maar gelukkig zijn er genoeg leuke kaarten die deze aardig weg werken. volgens mij hebben we hierop massaal te negatief gereageerd,  er bleek van alles mis te gaan voor de kerst met ons salaris... dus inderdaad wanhopige mensenkinderen die geen kans hadden op een kerst met leuke dingen.... het schijnt maandag of dinsdag te komen.. kunnen we toch nog leuk vuurwerk kopen.

wees nou eerlijk dit staat toch erg leuk
een rijtje eigengemaakte kaarten net zo leuk
 





vrijdag 27 december 2013

soms moet je ondergaan en ervaren en denken...

Tweede kerstdag tegen alle verwachtingen in, was er afgesproken om de kerst wederom bij mijn moeder te vieren in het schattige dorpje van mijn jeugd, Mussel. Meestal doen we dat eerste kerstdag, en dat heb ik ook veel liever, dan kan ik op tweede kerstdag het winkelpersoneel in ieder geval het gevoel geven dat ze voor de sociaal minder bedeelden werken en niet voor niets in de winkel staan. Ik weet ook mijn doel op die dagen en het is inderdaad een opoffering voor mij en met mij velen omdat we het zo vervelend vinden dat men voor niets de winkels open doet. Dus tweede kerstdag in alle vroegte, de spullen voor het voorgerecht in de auto, het servies, het materiaal dat ik ging gebruiken, en tevens ook het beruchte bassilicum plantje.. voor het gerecht. De rit was lang en al rijdende verging net niet zo goed met het plantje hij stief een langzame dood.. en alle goede raad ten spijt hij heeft Mussel gehaald maar alle hulp met water etc heeft niets opgeleverd, hij heeft het licht gedoofd en is verdwenen..


 Bij aankomst na 3 uur rijden is het toch wel erg leuk om mams weer te zien sinds lange tijden, al was de start niet zo geweldig. Elk jaar neem ik voor iedereen een kadootje mee die ik onder de kerstboom leg, mijn moeder had deze keer geen kerstboom, dus heb ik voor haar een witte moderne kerstboom meegebracht en daar de kadootjes neergelegd, het eerste wat ze zei, dat is onzin dat moet je niet doen.. ik word daar niet blij van omdat ik dat mijn eigen zaak vind. Dit heb ik natuurlijk ook een beetje duidelijk laten merken. Daarna had ik voor ons alle  6 een chrismax cracker gekocht en die legde ik op tafel, en meteen kwam het kritiek dat ze dit niet wilde, het gaf zon rommel buiten en dan moest ze de hele week vegen.. ik  had gelijk de smoor in, en baalde vreselijk weer. Dus met een kwaaie kop heb ik ze maar gepakt en in de vuilnisbak gedaan. Vond dit niet zo gepast en niet zo leuk deze reactie. Maar goed, dat was dat, het is kerst en gelukkig kwam mijn broer met het gezin vrij snel zodat de spanning snel om kon slaan, ik was er even klaar mee. Dacht alleen maar ik ga geen 3 uur rijden heen en 3 uur rijden terug om zo te worden behandeld. Dit heb ik 1 keer mee gemaakt, in mijn werk, bij een einde jaars toespraak, waarin we massaal de pan werden uit geveegd, en ik nog in Groningen woonde, dat ik alleen maar dacht dit doe ik dus niet meer, en ik ben dus nog zelden aanwezig op dit soort gelegenheden. Maar goed. het eten is met zon grote groep natuurlijk helemaal leuk, ik had een leuk voor gerecht, dit bestond uit twee gedeeltes  eerst het bekende broodje dip, en inderdaad in het noorden van het land kennen ze dit niet en vinden ze het gek.. ze lopen er echt 10 jaar achter. Daarnaast tomaten mozerela kaas met pesto dressing, kon geen basscilicum doen zie hierboven waarom niet.
Daarna gingen we gezellig gourmetten met elkaar, heerlijk is dat toch en gelukkig altijd genoeg dingen voor een vegetarier. Jammer was dat de heerlijke salades voorzien waren van stukjes glas uit de verpakking gelukkig kwam ik er al heel snel achter, dus ik was blij dat we het wisten, je zou maar eten en niet goed kauwen en dan alle gevolgen van dien hebben. Dus de salades van mijn schoonzus konden zo de prullenbak in. Erg jammer vind ik dat. Het toetje bestond uit een heerlijk portie, voor mij suikervrij, ijs, met slagroom en blauwe bessen saus. heerlijk was dit. Het was kortom uiteindelijk erg gezellig en ik heb vreselijk genoten hiervan het samenzijn. Daarnaast is het leuk om met mijn neefje te klieren van 16, maar hij komt binnenkort logeren bij mij, en dan gaan we naar Amsterdam hij wil de Wallen zien, en die gaat hij ook zien.. maar ik ga hem ook een koffieshop laten ervaren, en tevens natuurlijk door de straat met homo's dat moet hij ook zien en verder moet ik nog even nadenken waar hij zin in heeft. Maar dat ik hem Amsterdam ga laten zien dat is duidelijk en ik weet nu al dat hij met grote verhalen thuis zal komen. Heerlijk, lijkt me gaaf gewoon. Verder was de rit naar huis prima te doen, gek is altijd dat ik terug naar huis nooit echt erg vind en dat hij vreselijk snel gaat, en ik heerlijk snel thuis ben en kan genieten van de heerlijke avond die dan nog over is.
 

 

donderdag 26 december 2013

1000 x

 
1000 keer heb ik inmiddels iets geplaatst hier op mijn blog, soms twee keer per dag wat, soms een dag niet omdat het niet kon. Maar duizend keer hebben mijn woorden, mijn gedachten, mijn gebeurtenissen, mijn tranen, de dingen die ik heb gezien, in theater, in de bios, op straat, in de steden die ik bezocht heb, de landen die ik heb gezien, jullie ogen geraakt. Soms misschien wel met een gedachte dat is niks, misschien soms wel met een glimlach gelezen, soms geraakt, soms rechtstreeks in het hart, soms zomaar wat dingen die ik ergens vond op het net. Kortom ik heb het tot dusver met veel plezier gedaan. Meestal waren het gewoon de dagelijkse dingen, wat flarden, soms een recensie van een stuk, een film, soms zomaar wat one liners of wet van Murphey kortom ik heb elke dag geprobeerd jullie toch enig sinds te raken met mijn woorden en ik hoop dat jullie er van genoten hebben, Bijna twee en een half jaar ben ik dus bezig hier, dagelijks wat te schrijven of neer te zetten. Als ik de blogs zo bekijk en soms terug lees, zie ik toch een stukje van mijn leven voorbij komen en dat vind ik toch gaaf en mooi om zo terug te lezen. De dag dat ik begon herinner ik me nog als de dag van gisteren, de eerste blog ging over mijn vader, die net was overleden, precies op zijn verjaardag 4 september ben ik begonnen, en regelmatig kwam hij toch wel even langs in mijn blogs, zo ook mijn moeder waar ik dan heen ging, waar van alles mee was soms maar die gewoon steeds weer opkrabbelt en inmiddels weer in het leven staat na een depri periode. Zo ook de uitstapjes met vrienden en vriendinnen naar ik weet niet waar ik allemaal ben geweest. Mijn foto's van vakanties die ik gemaakt heb,. net altijd even iets anders dan de anderen, omdat ik dat zo leuk vind, net een foto maken die net niet voldoet aan wat men normaal doet, of zegt dat iets over mij misschien.. Soms wat liefdesverdriet hier weggewerkt en verwerkt,  en geloof me dat schrijven daarin is goud het werkt voor mij perfect. Soms als ik geen inspiratie had verzon ik wel iets waarover ik kon schrijven, vaak waren het dan toch de dingen die mij in mijn leventje overkomen, waardoor ik geraakt werd. soms over mijn leerlingen die van alles doen en die me elke dag weer raken en me doen beseffen dat ik leef.. kortom 1000 keer inmiddels hier geweest met mijn woorden, en ik weet niet hoeveel woorden ik heb geschreven maar ze zijn er neer gezet, en ze zijn er... en wie weet tot in het oneindige...
De flarden die het afgelopen jaar, en nog een paar van o.a. 9 april, het drama in Alphen, nemen weer toe en de uitdaging om aan de nieuwe bundel te beginnen komt weer opzetten, dus  in 2014 zal er wel een nieuwe bundel komen dat kan niet anders.. de titel , geen idee, de vormgeving, geen idee, het zal we iets zijn met zwart wit en zilver of grijs.. maar verder.. al denk ik dat ik misschien toch wel een foto ga gebruiken die ik laatst heb gezien die ik zo mooi vind maar dat zal de tijd leren.. en ik heb de tijd om dit vorm te geven.. heerlijk..
het is mij een waar genoegen om zo mijn blogs met jullie te delen, al denk ik soms dat ik maar 8 volgers heb, wat ik wel jammer vind, ik zou graag meer hebben, maar wie weet gaat men nu wel mij volgen.. aanmelden is simpel, en dat zou een mooi cadeau zijn na 1000 keer mijn woorden te hebben gedeeld met jullie.. dank jullie wel voor het lezen en soms voor het reageren.. het maakt het voor mij waard om mee door te gaan...

woensdag 25 december 2013

kerstdiner bij Proto eerste kerstdag

 
Vandaag eerste kerstdag gevierd met vriendin Kitty en vriendin Heleen. Samen met elkaar zijn we eerst bij Heleen wezen thee drinken en daarna samen het spel elfenland gespeeld, wat een gaaf spel is dit, het is even inkomen maar als je het begrijpt is het goud om te spelen. Tijdens het spelen, natuurlijk lekker kletsen en bonbons gegeten wat een geweldige bonbons zijn dit ik weet niet waar ze vandaan komen maar het zijn bijna gebakjes.. heerlijk.
daarna hebben we ons opgemaakt om naar Proto te gaan om ons kerstdiner te gebruiken. Het mooie van dit restaurant vind ik, dat ze maar 1 ronde hebben, en  je mag komen zo laat als jij wilt. Dus niks niet twee rondes van 5 tot 8 en van 8 tot eind van de avond. Nee gewoon je bent welkom en ze hebben geweldige gerechten voor ons. Ik ben erg aangenaam verrast, ondanks dat dit restaurant als tapas restaurant bekend staat is dit het dus niet, het was geweldig het eten. Goed bediening, goed gezelschap, wat zachte muziek op de achter grond en dat was het.. en verder was het gewoon met elkaar samen zijn. Ze hadden de keus uit drie gerechten, vis. vlees, en vegetarisch. We konden kiezen uit verschillende onderdelen, een 5 gangen menu wat heerlijk is en goed verzorgd en wederom de porties goed niet te veel en niet te groot zodat je inderdaad met gemak een de vijf gangen aan kan. Een aanrader dat is dit zeker.  Ik heb genoten van en het gezelschap en van het eten. Dus voor herhaling vatbaar.