flarden van een wonderlijke wereld: dieren en vuurwerk

Elk jaar vertel ik naast het verhaal over het kaarsje ook aan mijn leerlingen twee verhalen over vuurwerk. Ik begin er altijd mee te zeggen dat ik hoop dat ze heel heel veel vuurwerk gaan kopen, en vooral die mooie ijsblauwe pijlen die vind ik zo mooi, a 100 euro per stuk maar ik zal er extra van genieten omdat ik dan denk dat ze deze speciaal voor mij hebben gekocht en dat ik aan ze zal denken als ze die afsteken voor mij. Daarnaast vraag ik ze altijd, en meer kan je niet doen dan vragen, of ze willen uitkijken met vuurwerk. Ik vraag ze ten eerste om geen vuurwerk naar dieren te gooien, ik vertel ze daarbij het verhaal over een eend die bij onze school op het ijs zat en dat men daar een rotje naar gooide, de eend dacht dat het eten was en hapte erop en terwijl hij zijn bek sloot ontplofte het rotje, resultaat is dat de eend dus dood was. Soms beginnen kinderen te lachen, en natuurlijk weet ik ook dat het van de zenuwen zijn, maar ik reageer dan even extra fel en zeg dan als je hier om moet lachen en dit leuk vind ben je volgens mij ziek in je hoofd, daarna vertel ik het verhaal van de kat in Zwammerdam, die een paar pubers hadden gevangen, ze hadden hem eerst een blikje met ijzerdraad aan zijn staart gebonden, en omdat dat kennelijk nog niet genoeg was ook een rotje, met een extra lang lontje in zijn kont gestopt, en dat aangestoken, die kat is gaan rennen, zijn hele vel van zijn staart geschraapt en als toppunt van hun grap, knalde dat rotje uit elkaar, en is poes niet meer onder ons.. hij moest worden afgemaakt omdat hij dus totaal van achteren kapot was. De leerlingen luisteren ademloos dan en zijn stil. Daarnaast vraag ik altijd of ze geen vuurwerk willen afsteken en dit naar mensen willen gooien op de fiets, mede omdat een fietser kan schrikken en dus het stuur om kan gooien, in het minst erge geval valt de fietser en heeft wat blauwe plekken, in het volgende geval heeft de fietser iets gebroken, en zit zijn nieuwe jaar meteen in he ziekenhuis, in het meest erg geval beland de fietser op straat voor een auto en dan misschien dood, gewoon omdat zij niet hebben nagedacht en het een grapje was. ik vertel er altijd bij , het zou toch jouw rotje zijn die dit doet, of het rotje van iemand anders die dat bij jou of jouw familie doet. Zo vraag ik ook om niet naar autos te gooien, dit omdat, en ik ben zon sukkel zeg ik altijd, ik mijn raam altijd open heb in de auto, en als dan een rotje per ongeluk in mijn auto komt, en op mijn schoot komt, ik dan schrik en ik mijn stuur omgooi en wie weet tegen een boom knal en dan of heel erg gewond ben of dood... het heeft dan wel een voordeel geen drama meer, maar toch zouden zij de oorzaak willen zijn van iemands dood omdat ze even niet nadachten? Zo ook de opmerking om geen vuurwerk in huizen te gooien, in brievenbussen, omdat ze er toch niet aan moeten denken dat zij het zijn die een hele familie van hun dak boven hun hoofd heeft weggehaald, en telkens zeg ik erbij het zou toch jouw rotje zijn of jouw vuurpijl ,of het zou jou of jouw familie overkomen. Ik hoop altijd dat het aankomt en dat de kids dit meenemen en dat ze inderdaad oppassen. Natuurlijk vertel ik ook het verhaal van oma, dat als ze oma zien lopen, met haar rolater, met haar lange jas, een leuk hoedje op, schuifelend omdat het natuurlijk glad is, ze er geen voetzoeker achter moeten gooien, dat oma dan schrikt weg wil komen, maar ja dat lukt dus niet en oma schrikt zo als de voetzoeker afgaat dat ze op haar kop in de heg beland, met twee benen in de lucht, en haar rok met jasje naar beneden... en dan zie ik ze toch wel een glimlach om hun mond krijgen en hun ogen beginnen al te schitteren, en dan zeg ik je mag best lachen om het idee, het lijkt mij ook geweldig maar het mag niet denk er om. Ze lachen dan wel maar ik weet ook dat ze het voor zich zien en dus inderdaad moeten lachen, Daarnaast vraag ik ze altijd om terug te komen zoals ze nu zijn, met alle vingers en compleet... ik denk dat dit het enigste is wat ik kan doen om toch te zorgen dat in ieder geval een aantal kids oppassen in wat ze doen, en wie weet gaat het wel verder en zeggen ze dit later ook tegen hun eigen kinderen etc..

Ik wens jullie allemaal een goed en mooie en vooral vreugdevol oud en nieuw, met al je dierbaren in je huis of in je hart en dat je vooral om 0.00 kan zeggen kom maar op 2014 ik ben er klaar voor ik kan je dit jaar ook weer aan , wat er ook komen mag... geniet van het vuurwerk, wat we gaan zien met dank aan mijn leerlingen die voor kapitalen hebben gekocht en laten we hopen zonder te veel schade aan mens en DIER.