zaterdag 31 augustus 2013

en uit de bergen kwam de echo (boek)

 
Nadat ik De vliegeraar en het andere boek Duizend schitterende zonnen, die ik in het begin moeizaam vond om te lezen, het was worstelen maar al gaande het verhaal kwam ik er steeds meer in en wilde ik het boek uithebben... een pageturner zoals ze dat noemen. Bij dit boek echter had ik in het begin meteen het verhaal te pakken en het trok me mee, 413 blz lang. Ik bleef lezen, maar om nu te zeggen dat ik de essentie heb gepakt van het boek, daarover twijfel ik een beetje. Als ik zo de drie boeken naast elkaar leg, blijkt eigenlijk dat het boek Duizend schitterende zonnen afwijkend is van de andere twee. De twee boeken beginnen ergens in het verleden, en via een grote omweg komen het verleden en het heden weer samen in de vorm van andere mensen, soms zijn het de kinderen die met iemand uit het verleden in contact komen en die samen verder gaan, soms zijn het de verloren familie leden. Het blijft een prachtig gegeven dat je als het ware door een soort van lapjes deken ineens in het heden komt en zo even verschillende stukjes van het verhaal aanraakt.. ik geniet daar enorm van... eigenlijk is dit weer een boek die je moet hebben gelezen....
 



Recensie: Khaled Hosseini – En uit de bergen kwam de echo
 
Afghaans mozaïek
Er is een theorie die stelt dat iedereen op de wereld slechts zes keer handen schudden van elkaar verwijderd is. U geeft de buurman een hand, hij gaf ooit een hand aan Mark Rutte, die weer aan Barack Obama, die aan Jacob Zuma en hij weer aan een u totaal onbekende man in Johannesburg. Zou Khaled Hosseini aan deze theorie gedacht hebben toen hij En uit de bergen kwam de echo schreef?
In Hosseini’s derde roman (na de bestellers De vliegeraar en Duizend schitterende zonnen) zijn namelijk alle personages via talloze lijntjes met elkaar verbonden. Tegen de achtergrond van de oorlog in Afghanistan vertellen ze samen het verhaal van de Afghaanse broer en zus Abdullah en Pari die op een dag bruut van elkaar worden gescheiden. Daardoor hebben de broer en zus de rest van hun leven het gevoel dat er iets ontbreekt in hun leven.

Dit levert een interessante vertelling op. Hosseini wijdt ieder hoofdstuk aan het verhaal van één personage. Abdullah en Pari komen uiteraard aan bod maar daarnaast komt er een keur aan personages voorbij die ieder hun eigen stukje van de puzzel inbrengen. We lezen over hun oom Nabi die achter de breuk zit omdat hij in het gevlei wil komen bij zijn werkgever en over de Griekse arts Markos die later het huis van Nabi huurt. En zo zijn er talloze sprongen. Binnen Afghanistan maar ook naar Parijs, Californië en het Griekse eilandje Tinos.
Hosseini vertelt daarbij ieder verhaal weer anders. Soms in de derde persoon, een andere keer in de eerste persoon of in de vorm van een brief of interview. Daardoor krijgt ieder hoofdstuk een heel eigen gezicht.
Toch is het niet alleen maar hosanna. En uit de bergen kwam de echo is een pageturner maar wel een voorspelbare. Ondanks al die verschillende vertelperspectieven ziet een beetje lezer de plotwendingen al van mijlenver aankomen. En mocht dat niet zo zijn dan geeft Hosseini meer dan genoeg hints om de lezer snel weer op het juiste spoor te brengen.
Daarnaast is de thematiek van Hosseini niet bijster origineel. Ook dit boek gaat weer over het, met veel nostalgie beschreven, dorpsleven voor de oorlog met de Taliban en de worstelingen van de Afghaanse vluchtelingen in Californië daarna. En ook komt de verstikkende relatie met de ouders weer terug. Hosseini komt er in En uit de bergen komt de echo nog mee weg maar mag hierna best een andere richting in gaan.
Een aanzet geeft hij daar zelf al voor in het hoofdstuk over de Griekse arts Markos. Het is bijna een novelle binnen de roman en zijn de beste vijftig pagina’s van het boek. Los van Afghanistan, vol drama en bildung. Die kant moet het op, Hosseini!
 

vrijdag 30 augustus 2013

wij gingen voor pampus

Omdat ik 4 kaartjes had gewonnen bij de postcodelotterij besloot ik om met vriend Frans en twee van zijn vrienden Christian en Rick mee te vragen naar Pampus in het geweldige plaatsje Muiden. een plaatsje dat ik ken uit de geschiedenisboeken over het Muiderslot. Dus heel vroeg ging ik op pad om vriend Frans op te pikken op het station van Leiden. Ik ben erg goed in links en rechts, dus bij aankomst appte ik hem dat hij vanuit het station links moest gaan lopen, daar zou ik staan, gelukkig kent Frans me al veel beter en die gaat meteen rechts af en zo vind hij mij zonder problemen. Het is een gave mij te begrijpen, en ergens is het een dagtaak ook. Maar goed dat was prima. Samen onderweg naar Muiden waar we Christian en Rick zouden treffen, die vanuit Leiderdorp hun eigen weg gingen en dat was ideaal Na een prima weg te hebben gereden kwamen we aan in Muiden om ons in het strijdgewoel te werpen van de mensen die allemaal naar Pampus wilden. en waarom verbaasde mij dat niet, er waren heel veel toch wel mensen op leeftijd, gelukkig waren wij de jongens van de groep zoals we later hoorden toen we ergens op onze rug lagen te kijken naar een projectie op het plafond, op de kussen dat je voor pampus ligt... prachtig. Na een korte boottripje gingen we aan land bij Pampus, we kregen daar een korte uitleg en konden dan ook kiezen voor een route met de gids of een dwaalroute. waarop wij meteen besloten om de dwaalroute te nemen, als dwaalnichten het eiland bezetten klinkt toch aardig. Kortom we gingen erg vlot van start en storten ons in het onderaards gewelven van Pampus, heerlijk is het om er te lopen en ik moet zeggen al is het eiland en het ford niet groot het is wel heel bijzonder daar te zijn. Zeker het nieuwe gedeelte is mooi aangelegd en ziet er erg goed uit. Er zijn van allerlei interactieve dingen te doen en je krijgt er veel info. Het uitproberen van een fluitje in een kleine ruimte is in ieder geval af te raden mede omdat het zo schel is dat je oren nog uren daarna blijven fluiten, Om 13.00 besloten we samen om toch maar weer met de boot naar het dorpje Muiden terug te gaan om daar dan lekker wat te eten in het plaatselijk cafe, annex restaurant. Na een geweldige salade hebben we besloten om het Muiderslot te bezoeken, want dat had Rick nog nooit gezien en dat is toch echt wel een gebrek aan je ontwikkeling. Dus op naar het kasteel om daar door een gids in 4 verboden ruimtes te worden rondgeleid om te luisteren naar spreekwoorden en gezegdes etc, het was heerlijk, zeker om daarna in het kasteel nog wat rond te dwalen. Aan het eind van deze zo wie zo al prachtige dag met goed en aangenaam gezelschap hebben we besloten om te gaan eten in Leiden bij het restaurant Buddah, en dat is een aanrader, wat een sfeer wat lekker eten en niet eens zo duur vond ik. Een aanrader. Nadat we wederom onze magen hadden gevuld hebben we afscheid genomen, heb ik vriend Frans de treinreis bespaart naar Capelle en hem thuis gebracht om zelf om 22.00 het sein door te geven dat ik dus ook thuis was en dat de straten weer veilig zijn want de vier Muitergangers waren weer terug op het honk. Wat was dit een heerlijke dag als afsluiting van mijn vakantie, met geweldige leuke mensen, waarvan het soms al genoeg is om gewoon bij elkaar te zijn. Heerlijk.
 





donderdag 29 augustus 2013

hij gaat(flard)


 
hij gaat
gebalde vuisten
woedend is hij
omdat hij vandaag
niet zijn zin krijgt
van de beide papa's
laaiend roept hij dat hij gaat
wij zeggen niks
kijken het slechts aan
dan loopt hij stampvoetend
naar boven
en roept nog een keer
dat hij gaat
wij kijken elkaar aan
met een glimlach
om onze mond
wij kennen hem
hoe harder hij het zegt
hoe minder hij zal gaan
ineens is het stil
wij kijken stiekem buiten naar
zijn raam
daar zien we hem zitten
met de tranen in zijn ogen
omdat hij
weet dat hij niet
weg kan gaan
 


Hoge (WATER) nood

Soms moet ik sinds ik aan het afvallen ben, okey dat soms is bijna altijd, mijn bed uit om toch wat nodige vochtrestanten te verwijderen uit mijn lichaam zodat ik door kan slapen. De ervaring heeft inmiddels geleerd dat je inderdaad als je moet je ook moet gaan, maakt niet uit waar, op een camping, dan maar naar de eerste de beste boom, maar je moet gaan. Niks is erger dan dat je de blijft draaien en bewegen omdat je moet maar dat je het bed niet uit wilt, om wat voor reden dan ook. Het is simpel gaan is gaan, ookal moet je over een half uur op, het werkt niet dat je dan blijft liggen, het is niet ontspannend en het werk zeker in het nadeel van jezelf. Dus afgelopen nacht stap ik nietsvermoedend in mijn toilet om daar de vochtafvoer te regelen van mijn lichaam, terwijl ik daar mijn plicht sta te doen zie ik water op de vloer, ik denk nog ben ik zo slaapdronken dat ik misschien niet goed mik, maar goed toch maar eens goed kijken, en ik zie hele dikke druppels water vallen vanuit de grote buis die van mijn toilet naar de muur van de buren loopt... Ik denk nog mijn hemel, dit is plasticmoeheid, want zon dikke buis dat gaat lekken dat is bijna niet normaal.. Een bakje gezocht met mijn duffe kop, en die er neer gezet, handdoeken erom heen en maar hopen dat het mee gaat vallen. De ochtend komt en dan kijken en het bakje wat er staat is al meer dan val, het stroomt zelfs over. dus ik raak dan toch wel enigsinds in paniek. De verhuurder is pas om half 9 open en ik ben al om 7 uur uit mijn bed gerold, helaas, maar goed ik ga me dus zorgen zitten te maken, wat niet gek is, alle rampsenarios komen langs, echt geloof me ik ben daar heel goed in. Ik zie complete muren moeten worden uitgebroken, complete toiletpotten moeten worden vervangen, vloeren uitgebikt en noem maar op... het is niet te over zien de ellende voor mij dan. Ik besluit dan ook maar, ondanks dat het lekt dat ik even ga sporten omdat ik anders mezelf gek ga denken en ik weet niet wat er allemaal gaat en kan gebeuren in mijn toilet die ik ineens heel dierbaar vind. Wil eigenlijk hem helemaal omhelzen om alvast afscheid te nemen,  want 1 ding is duidelijk voor mij, met mijn bouwvakkerskennis dit is een verloren zaak.. Dit word een week lang bij de buuf op het toilet en op de sportschool douchen, dit gaat hem niet meer worden no way.. Kortom om half negen hang ik inmiddels half hysterisch aan de telefoon bij mijn verhuurder en die ziet ook meteen de ernst van de situatie in, mede omdat ik natuurlijk ook naar mijn werk moet om 10.00 uur dus er worden haastige handelingen gedaan, ik vertel het verhaal en de hele machinerie gaat in werking, men denkt ook meteen dat de hele flat vergaat inmiddels dus ik moet bellen naar een speciaal nummer die dan meteen komt om mij uit de watersnood te redden. Kortom alle troepen in gereedheid, ik trots op mijn bouwvakkerskennis, en ik bel de monteur die meteen komt en die meteen komt kijken, omdat ik natuurlijk in mijn paniek zo snel zat te praten dat hij mijn bericht niet goed kon verstaan met als gevolg dat hij maar langs komt. Hij komt meteen bij mijn dierbare toilet kijken, ligt ook op zijn knieen en ziet het ook meteen het lekt onder die buis, hij klopt wat hij zucht wat, hij klopt nog wat.. betast de buis, inmiddels ruim ik toch maar even wat blaadjes op die daar liggen voor vermaak op het toilet en die niet ieder oog hoeft te zien, en zegt hier moet een loodgieter bij komen dit is ernstig.. en ik zie een vakman die er verstand van heeft, hij zegt nog dat hij dit niet kan doen, hooguit een kraantje vervangen maar meer niet, en dit is echt vakwerk. Ik groei, ik heb er verstand van ik heb het goed gezien,De loodgieter zal zo komen word mij verteld, dus ik moet wachten. Na een uurtje gaat de bel, de loodgieter, komt aan met zijn koffer, en al zijn drilboren, mijn hart staat bijna stil nu, hij loopt het toilet binnen, kijkt en begint keihard te lachen, en wijst bijna stikkend van de lach naar het kraantje aan de stortbak, dat kennelijk vreselijk verrot is en dus moet worden vervangen, een kwestie van hooguit 10 minuten, en ik had dus de watersnood kunnen stoppen door gewoon de kraan dicht te draaien maar ja dat heb ik niet geweten... Ik geloof ergens dat niet alleen aan mij een postduif verloren is gegaan, met mijn niet de weg kunnen vinden, maar dat ik er inmiddels ook een bouwvakker aan het rijtje kan toevoegen.... 
ik ben benieuwd wat ik nog meer zal ontdekken wat aan mij verloren is gegaan.. en nee ik hoef geen sugesties. ik zoek dat zelf wel uit lijkt me veel verstandiger.
 

woensdag 28 augustus 2013

BORGMAN(film)

Vanavondmet vriendin Els naar de voorpremiere geweest van de film Borgman. Een film van Alex van Warmerdam. In een mailing in de vakantie kreeg ik een soort van uitnodiging om deze film bij te wonen in het parkfilmhuis om 18.30. Deze films ging op 28 augustus in 21 bioscopen in premiere en dus ook in drie filmhuizen in Alphen aan den Rijn. Besef me nu ik dit zo opschrijf dat 21 bioscopen niet meteen betekend 21 steden. De film was erg bijzonder en ik vind het zeker een aanrader al is het alleen al omdat je steeds op het verkeerde been word gezet, omdat er verrassende en vreselijke komische situaties in zitten, zoals alleen Alex ze maar kan bedenken. Ik vind het een must om hem te zien. Heb meteen weer zin om de andere films van hem op te gaan zoeken en die weer te gaan bekijken. Kortom het was een bijzondere maar erg mooi en boeiende film.



recensie van Borgman:
 
Hoe ziet het kwaad eruit? Heeft het hoorns en een staart? Een warrige coupe en starende ogen? En hoe verspreidt het zich? Door aanraking? Oogcontact? Filmdoek? In Borgman  wordt het nooit helemaal duidelijk.  
Het Filmfestival in Cannes onthaalde Alex van Warmerdams laatste film met loftuitingen. Een opsteker voor de Nederlandse film, zei de Nederlandse pers. Dat is fijn voor de industrie, maar om nou te zeggen dat Borgman  een begrijpelijke film is – dat is kennelijk niet de maat voor succes. Tuurlijk, het is Van Warmerdam, dus filmisch is het prachtig en het acteren uitstekend, de acteurs begaan met het product. Zijn typische humor zal de liefhebber aanspreken, maar het verhaal doolt en dwaalt als de obscure hoofdpersoon en diens vage consorten.  
VillawijkDe film opent met een morsige priester en twee jagers die proberen een man (Jan Bijvoet) te spiesen die onder de grond leeft. Hij ontsnapt en waarschuwt twee andere ondergrondse mannen terwijl hij op de vlucht slaat. Als bij toverslag bevindt de vluchteling zich even later in een villawijk. Hij belt aan bij een huis en vraagt of hij een bad mag nemen, want hij is vies. Hij krijgt de deur in zijn baardige gezicht.  
Recensie Borgman
Bij het tweede huis vraagt hij hetzelfde. Een bad, want hij is vies. Een douche, mag ook. Hij krijgt ruzie met de man des huizes en wordt tegen de grond geslagen. De vrouw (Hadewych Minis) besluit echter later – uit schuldgevoel?; of is ze al onder zijn invloed? – zijn wonden te verzorgen. Vanaf dat moment wurmt hij zich in het leven van het echtpaar en hun kinderen. Dit leidt tot een reeks onaangename en gewelddadige gebeurtenissen.  
Het mysterie CamielHoe Camiel het gezin precies in zijn macht krijgt, wordt nooit helemaal duidelijk. Het waarom blijf eveneens vaag. Misschien is kwaadaardigheid besmettelijk. Bijvoet straalt iets uit dat het filmdoek nooit echt bereikt. Ja, hij heeft iets ongrijpbaars en met zijn starende blik houdt hij het mysterie Camiel goed in stand. Maar diezelfde vaagheid maken de daden van de vrouw des huizes onbegrijpelijk. Haar bizarre gedweep met Camiel toont haar als een willoos wezen, dat kennelijk hecht aan onaangename mannen en geen eigen leven lijkt te hebben. Niet echt het soort vrouw waar je als vrouwelijke kijker graag naar kijkt.  
Zin voor zin en daad voor daad brokkelt het rijke leventje van deze familie af. Camiel blijkt een kleurrijk stel kornuiten te hebben, en op ingewikkelde wijze zet hij die in om zijn plannen werkelijkheid te maken. Maar tot en met de laatste scène blijft onduidelijk waarom het allemaal op deze akelige en omslachtige manier moest

dinsdag 27 augustus 2013

Parijs (dag3 en 4)


 
(psje de franse namen zullen vast anders moeten worden geschreven maar daar ben ikniet zo goed in)
Deze ochtend is het al gewend heb ik geslapen alsof ik nooit meer wakker wil worden en ben heerlijk uitgerust, We kunnen wat mij betreft, dus nadat we een heerlijk ontbijt hebben gehad, een heerlijke tosti kaas met thee, gaan we samen met elkaar op weg. Het Louvre onveilig maken, vol goede moet naar de metro om te ontdekken dat iemand van ons, en ik ben het niet, het metro kaartje kwijt is, dus ja wat dan.. we kopen een nieuwe en gaan weer heerlijk verder richting het Louvre. we komen er aan en zien een rij staan zo lang dat het anderhalf uur duurt voordat we naar binnen kunnen, we kijken elkaar aan en zeggen dan dat is zonde van onze dag, we zijn dan zoveel tijd kwijt dat gaan we niet doen.(ik besluit dan wel om een keer terug te komen en om dan alsnog het louvre te doen wil nu wel een keer die mona lisa echt zien)  We gaan naar de Notre Dam, dus wij terug in de metro, via allerlei ingewikkelde parkoersen komen we dan aan bij de Notre Dam, en wat een prachtige dom is dit, het is zo genieten, lopen, kijken en genieten van alle pracht en praal. Natuurlijk heb ik daar een kaarsje opgestoken het is eenvoudig genieten, en het is gratis.. dus als Nederlanders lopen we extra te genieten want elke uitgespaarde euro is er eentje tenslotte. Nadat we de notre dam hebben bekeken besluiten we om naar de sacre cour en mommarrte te gaan, We nemen wederom de metro, en lopen door een prachtige wijk. We hadden al besloten dat we ergens gingen picknicken en niet uitgebreid te eten in een restaurant, zonde van je tijd en het kost altijd zoveel, en het is veel leuker om op een bankje ergens zomaar te zitten en te genieten. Dus we kopen onderweg bij een vreselijk chagerijnige dame wat stokbroden, en dan kan ik het toch niet laten om even extra vriendelijk te zijn en haar even heel erg aan te kijken met een blik van de dag is prachtig en het leven is mooi. Het werkt vaak wel, helaas niet in Parijs daar ben je en daar blijf je chagerijnig punt uit. Nadat we een begin hebben gemaakt met de beklimming naar de berg hebben we halverwege maar een bankje gezocht en zijn daar heerlijk gaan zitten eten, wat is het leven dan soms simpel en leuk en lekker. Na een goed voedende maaltijd op weg naar de Sacre court.. en die vinden we zoals te verwachten is, wat een mooie kerk van buiten maar wat valt hij van binnen tegen. gelukkig mag je van binnen geen fotos maken en dat is dit keer niet erg de kerk nodigt er ook niet toe uit. De kerk bekeken voeten in het water rond de kerk, naar het toilet waar de dames zorgvuldig voorrang kregen, waar de mannen op hun beurt moesten wachten, een strenge dame met een ijzeren discipline die in de tijd van de oorlog haar mannetje duidelijk had gestaan, Deze dame had echt net een aaseritviteits training nodig, wel een sociaal vaardigheids training maar ja die zal ze wel niet krijgen. Alle drie de blazen geledigd en op naar momnmarte het kunstenaarspleintje, waar het bijzonder sfeervol moet zijn. Ergens is iets gigantisch geblokt in mijn geheugen want ik kon me de ellenlange trap die je op moet pas herinneren toen ik ervoor stond en we naar boven moesten. Het is een klim en het is afzien maar gewoon als een blind paard gaan lopen en niet over nadenken dat werkt het beste is mijn ervaring dus dat heb ik maar gedaan.Boven aangekomen even zitten en dan naar het pleintje. Ook hier een complete blackout gehad, het klinkt zo leuk maar ik vind het dit keer een hoog creatief met kurk en schilderen met nummers gehalte. Het kon mij niet bekoren. Samen besluiten we dan ook om naar beneden te gaan en om maar ergens een terras te zoeken. Daar gezeten en dan de metro naar huis. Onderweg nog snel even wat boodschappen gedaan en daarna gewoon lekker gaan koken en heerlijk gegeten wederom. Afwassen, alvast wat spullen inpakken en daarna slapen, je maakt op een camping lange nachten maar echt uitrusten valt niet mee. De slaapzak op het luchtbed is een uitkomst om eerlijk te zijn het geeft een wat warmer geheel. De volgende ochtend inpakken en opruimen. Word er altijd een beetje triest van als ik moet opruimen en als iets voor bij is maar het hoort er bij, De tent is gelukkig zo ingepakt en opgeruimd, de camper ook zo in gepakt, alles op zijn plek en we vertrekken om 10.00 om naar huis te gaan. Onderweg nog een lekkere picknick gehad met elkaar en dan is het doorrijden tot we thuis zijn. Na een paar heerlijke dagen in Parijs, al is twee dagen wel te kort maar met zoveel nieuwe indrukken weer, het voornemen om snel nog een paar dagen te gaan om de dingen die ik nog wil doen ook echt te doen. Even nog naar de sportschool, snel een kaart gemaakt voor Heleen en Ayaz, met fotos van het slotje en hun handen erop. De fotos wat uitgezocht en toen maar naar bed het werd tijd het was laat en ik was gesloopt maar wat is het heerlijk om zo te genieten van een paar dagen weg me leuke mensen.  (Deze zomer was dan wel veel weg maar wat is het heerlijk om zo te genieten met verschillende mensen en wat is het toch allemaal verschillend deze vakanties geweest, maar ik had ze niet willen missen, moet alleen nu wel ff echt uitrusten...:-)







 

alles kan een mens blij maken

Gisteren was al een bijzondere dag, met vriend Frans wezen shoppen in het gedeelte van Capelle met daarin de woon mall... gave winkel, ik heb me beheerst maar ik weet zeker ik ga terug daar heen want het is prachtig en veel dingen die ik niet nodig heb maar graag wil om ze na een aantal maanden weg te kunnen doen. Het zijn vaak juist die impuls inkopen die mij de laatste tijd doen besluiten dat ik het niet wil en dus niet koop. Het is natuurlijk ook zo, dat hoe ouder je word, je alles eigenlijk al hebt, of weet dat dat wat er nu ligt echt niet gaat werken hoe leuk ook bedacht, en dus hou je uiteindelijk wat geld over voor de echte leuke dingen zoals uitgaan naar het theater, de bios,  lekker uit eten en noem maar op. Met vriend Frans is het shoppen altijd een feestje, zo gisteren ook, het nadeel van het shoppen is dat je daarna als een soort van nieuwbakken pakezel loopt te zeulen naar de auto om daar alles in te laden en om daarna weer gewoon verder te gaan met nog meer te halen. Gisteren was erg geslaagd in ieder geval. Nadat de benen moe waren, de inkopen voor vriend Frans in zijn huis waren, we in het huis behoorlijk aan het werk zijn geweest met schroeven, sjouwen en versjouwen van meubels, nog snel een gekocht kastje terug hebben gebracht, zijn we daarna lekker met elkaar uit eten geweest.. een heerlijk dag en dat maakt mij dan zo intens gelukkig en blij dat ik geniet van elke seconde van dat soort momenten. Vandaag had ik een ander groot hoogtepunt, de vastgelegde afspraak van al maanden ging door. Vandaag ging ik met vriend Peter en de drie kids een ochtend Blijdorp doen. Even was ik vergeten dat als men kinderen heeft men een heel andere ritme heeft dan een man alleen, en dus half 9 een hele normale tijd is.. terwijl ik dan denk dit is onmenselijk voor een normaal mens. Goed ik heb me dus heel keurig uit mijn bed gehezen om half 7 en zat dan ook om half 8 in de auto om af te reizen naar vriend Peter. Bij aankomst bleek de hele familie net waker en zaten heerlijk te ontbijten. Is een erg gezellig gezicht en ik geniet daar dan ook weer elke seconde van. Zeker nu de jongens wat meer gaan praten en het zulke donderstenen worden heerlijk. Na het ontbijt in de auto opweg naar Blijdorp, in Rotterdam. We hadden al gezegd we gaan niet erg lang door, het ritme moet gehouden worden dus vroeg naar Blijdorp en vroeg terug in verband met de verplichte slaapuurtjes etc.
In Blijdorp is het heerlijk lopen en genieten, vooral het kleine nieuwe olifantje wat er loopt, is prachtig om te zien. Het viel me echt op hoe actief de dieren zijn op dit vroege uur, ze bewegen echt. Waar ik soms denk dat de dieren niets doen  en ze er alleen maar liggen voor de lol , was er nu volop beweging in de tent. EEn aanrader om gewoon echt vroeg bij Blijdorp te zijn, ochtendstond heeft hier dus echt beweging in de mond... Nadat we een gedeelte hebben gedaan met z'n vijfen zijn we terug gereden naar het huis om nog even wat te praten. Daarna ben ik naar de sportschool gegaan, om het lijf weer even extra beweging te geven, de wat aangekomen vakantie kilos moeten weer terug naar weg. Naar de action om wat spullen te halen voor school. Even langs de Halfords, omdat mijn splitter in de auto stuk was en ik dus daardoor niet twee dingen tegelijk kan aansluiten aan mijn aansteker wat soms erg lastig is. dus nu maar eens weer een nieuwe gekocht, aangezien mijn oplader voor de i Phone ook al verdwenen was die ook meteen gekocht, terwijl ik de nieuwe splitter aansluit vind ik ineens mijn oplader voor mijn i Phone dus ik dacht meteen, en ik hoor bepaalde mensen nu denken, die de inrichting van mijn auto kennen en weten wat voor zooi ik er altijd in heb, ruim dan op sukkel. Vind ik dus mijn oplader weer terug. Deze meteen ruilen bij Halfords, want dat heb ik gisteren wel geleerd van vriend Frans, dat wat teveel is terug brengen en dat geld uitgeven aan andere dingen die leuk zijn. Bij terug komst in de winkel, waar een oud leerling van mij werkt, bleek dat hij zijn eigen personeels korting had gebruikt om mijn gekochte dingen wat goedkoper te laten zijn, dit vind ik zo lief en zo gaaf, ben ik helemaal wat raar van dan meteen.. zo intens lief van dat joch. gaaf vind ik dat..  Snel langs de little voor de benodigde voedsel, en dit keer gelukkig geen mensen die vroegen om een speciale behandeling van mij, naar huis waar ik de laatste stukjes heb aangepast aan de workshop die nog af moest voordat we aan de slag kunnen met het project. Opgestuurd en dan vanavond nog ff thee drinken bij vrienden en dan zit de dinsdag er ook op.. en wederom alles kan een mens gelukkig maken, als is het de laatste week van de zomervakantie die slechts 7 weken mocht duren, ben ik een intens gelukkig mens met de goede mensen om mij heen waar ik zo van hou.. heerlijk
Voor de fotos van Blijdorp volg de link, niet schrikken er zitten soms schokkende beelden bij





maandag 26 augustus 2013

Parijs (dag 1 en dag 2)

Parijs in 4 dagen is een geweldige ervaring, heel vroeg, voor mijn gevoel veel te vroeg stond ik maandag ochtend, om 7 uur, met mijn kussen in de hand en mijn handbagage klaar bij de rotonde om met vriend Ayaz en vriendin Heleen te vertrekken naar Parijs. De spullen voor het kamperen, zoals slaapzakken (door ervaring wijs geworden pak ik tegenwoordig heel veel slaapzakken in, omdat de nachten heel koud kunnen zijn) luchtbed, en andere spullen had ik al zondag afgegeven om in de Camper te leggen, zodat we daar geen omkijken meer naar hadden met elkaar. Ideaal, keurig om 7.05 stonden we klaar en in de startblokken en konden we gaan rijden. Natuurlijk wisten we wel dat de weg naar de n11 afgesloten was maar we hebben er niet bij stil gestaan dus.. ja dat was niet handig helaas. Uiteindelijk dan toch aangekomen bij de a12 en konden we onze reis voorspoedig, dank zij TOMTOM voortzetten. Bij de grens natuurlijk alle mobiels uit de data gehaald en dus konden we verder. Heerlijk een lange tocht in de bus met overal dingen om te zien, Ik geniet altijd vreselijk achter in de bus en dan te kijken naar allerlei dingen, dat de woorden me ontbreken omdat het zo heerlijk is zo. Bij aankomst in Parijs was het even heel erg zoeken naar de camping, Tom had duidelijk geen idee of dacht even stoer te doen, maar goed na en rondje arc de triomph konden we via allerlei omwegen toch de camping vinden. Daar meteen kamp gemaakt, mijn tent op gezet, een verjaardagskado van Ayaz en Heleen, hun oude vierpersoons koepeltent, en dat is een mooi ding. heerlijk. Daarna eten met elkaar, pannenkoeken en wat kletsen, nog snel even naar de supermarkt om wat eten te halen en te ontdekken dat een stokbrood echt geen 3 euro hoeft te kosten, dus die halen we ook niet meer op de camping,  afwassen en dan is het bed tijd. Ik vind het altijd even wennen als we slapen in de buitenlucht maar ik vind het heerlijk. Soms vraag ik me af waarom ik gewoon in de zomer niet op mijn balkon ga liggen met een luchtbedje als ik weer eens zwetend uit mijn bed kom.. maar daar denk ik dan nooit aan. De volgende ochtend, na het ontwaken en met een heerlijk ontbijt, en toch zie je dan nog mensen lopen met stokbroden, en dan zei ik maar weer daar gaat 12 euro etc,  gingen we vroeg op weg met de bus en de metro. Heel gedoe met het metro kaartje te kopen maar dat lukte wonderlijk wel. Daarna naar het Louvre, het eerste nummer op onze lijst, terwijl we daar komen, zien we geen rij, wij heel verbaasd maar prezen ons al de koning te rijk, helaas komen we erachter dat het louvre op dinsdag dicht is.. dus wij balen. Dan maar naar het hek met de slotjes die over de seine gaat. Ik had voor Ayaz en Heleen en slotje meegenomen zodat ze deze als bevestiging van hun liefde op konden hangen aan dat hek. Het is prachtig om te zien hoe je met een simpel gebaar toch zoiets groots kan maken. Heerlijk. Daarna maar lopen via de tuinen vanaf het louvre naar de Arc deTriomph,  waar ik ondertussen nog snel even een t-shirt heb gescoord bij hen m. Na een lange wandeling zijn we door gegaan met de metro naar het beroemde kerkhof van Parijs, 1 van mijn verzoeknummers om daar toch  een aantal graven te vinden. Bij aankomst blijkt er een onduidelijke kaart te hangen met allemaal namen maar zo onduidelijk dat ik na het zoeken van het graf van Edith Piaf maar opgeef, en we besluiten om maar naar huis te gaan, dit is geen doen voor ons en niet leuk, het is te onduidelijk (ik neem me wel meteen voor, om nog een keer terug te gaan en dan maar een hele dag te zoeken omdat ik ergens toch ook wel een kerkhof iets moois vind hebben en iets rustgevends) Nadat we moe geslenterd waren zijn we op een terras gaan zitten waar ik prachtige mensen heb gefotografeerd, en waar we heerlijk hebben zitten genieten en bij hebben geklets heerlijk. Na deze rustgevende pauze terug naar de camping, dit blijkt toch wat ingewikkelder dan we dachten mede omdat we ergens uit komen waar we geen opstap plaats vinden voor onze bus naar de camping. Gelukkig zie ik ineens het bordje staan waar we moeten zijn dus we komen er. Een heerlijke maaltijd gehad daar, rijst met groente met een heerlijke salade, wat is het leven dan goed en goddelijk. Nog snel even naar het toilet, de afwas doen, lekker kletsen en dan is de avond weer voorbij en gaan we vroeg in bed met morgen een ander programma, zoals het louvre, monmatre, sactre ceur en notre dame.. kortom ik besef me dat ik wederom aan mijn kerken toe kom deze paar dagen en dus hoef ik het hele jaar niet meer want ik heb ze nu al gehad





zondag 25 augustus 2013

de voet was in Parijs

 
voet in de camper onderweg naar parijs
 De voet vertrok heel vroeg op maandag naar Parijs om 7.00 was de voet al onderweg.. maar hij heeft tijdens de reis  veel niet gezien of meegemaakt hij was moe en het voelde alsof er een hele andere wereld is ontstaan... maar toch de voet heeft veel gelopen, veel gezien en tevens illegale fotos gemaakt op plekken waar het niet mocht... deze fotos komen in de serie over Parijs... maar eerst de voet. (Kreeg afgelopen week, in Parijs de opmerking van iemand via face book, dat diegene erg genoot van de voet. Tijdens een chatgesprek vroeg iemand of ik meedeed aan de voet.. terwijl vorig jaar in de zomer ik ermee begonnen ben met de voet... en dan met de voet van velen die mee deden.... misschien toch ooit een voetfacebookpagina maken.. heeft ook wel wat met allerlei voeten die iets ergens doen... )
 
    
voet bij het Louvre

voet in de metro

voet twijfelt wel of
geen badje nemen bij de tuinen
voet op het plein bij de arc de Triomph
stenen voet
voet in de Notre dame
voet twijfelt nog steeds
stiekem in de sacre coure


bij het altaar in de
Notre Dame
 


   
voet in het toilet bij de bitch
voet krijgt lef


eindelijk verkoeling bij de fontein bij de Sacre...
verdwenen voet bij de Seine
voet is er echt geweest


voet zoekt contact niet gelukt in de metro
voet op het bekende kerkhof

voet bij de eifel toren