Vanavondmet vriendin Els naar de voorpremiere geweest van de film Borgman. Een film van Alex van Warmerdam. In een mailing in de vakantie kreeg ik een soort van uitnodiging om deze film bij te wonen in het parkfilmhuis om 18.30. Deze films ging op 28 augustus in 21 bioscopen in premiere en dus ook in drie filmhuizen in Alphen aan den Rijn. Besef me nu ik dit zo opschrijf dat 21 bioscopen niet meteen betekend 21 steden. De film was erg bijzonder en ik vind het zeker een aanrader al is het alleen al omdat je steeds op het verkeerde been word gezet, omdat er verrassende en vreselijke komische situaties in zitten, zoals alleen Alex ze maar kan bedenken. Ik vind het een must om hem te zien. Heb meteen weer zin om de andere films van hem op te gaan zoeken en die weer te gaan bekijken. Kortom het was een bijzondere maar erg mooi en boeiende film.
recensie van Borgman:
Hoe ziet het kwaad eruit? Heeft het hoorns en een staart? Een warrige coupe en starende ogen? En hoe verspreidt het zich? Door aanraking? Oogcontact? Filmdoek? In Borgman wordt het nooit helemaal duidelijk.
Het Filmfestival in Cannes onthaalde Alex van Warmerdams laatste film met loftuitingen. Een opsteker voor de Nederlandse film, zei de Nederlandse pers. Dat is fijn voor de industrie, maar om nou te zeggen dat Borgman een begrijpelijke film is – dat is kennelijk niet de maat voor succes. Tuurlijk, het is Van Warmerdam, dus filmisch is het prachtig en het acteren uitstekend, de acteurs begaan met het product. Zijn typische humor zal de liefhebber aanspreken, maar het verhaal doolt en dwaalt als de obscure hoofdpersoon en diens vage consorten.
VillawijkDe film opent met een morsige priester en twee jagers die proberen een man (Jan Bijvoet) te spiesen die onder de grond leeft. Hij ontsnapt en waarschuwt twee andere ondergrondse mannen terwijl hij op de vlucht slaat. Als bij toverslag bevindt de vluchteling zich even later in een villawijk. Hij belt aan bij een huis en vraagt of hij een bad mag nemen, want hij is vies. Hij krijgt de deur in zijn baardige gezicht.
Bij het tweede huis vraagt hij hetzelfde. Een bad, want hij is vies. Een douche, mag ook. Hij krijgt ruzie met de man des huizes en wordt tegen de grond geslagen. De vrouw (Hadewych Minis) besluit echter later – uit schuldgevoel?; of is ze al onder zijn invloed? – zijn wonden te verzorgen. Vanaf dat moment wurmt hij zich in het leven van het echtpaar en hun kinderen. Dit leidt tot een reeks onaangename en gewelddadige gebeurtenissen.
Het mysterie CamielHoe Camiel het gezin precies in zijn macht krijgt, wordt nooit helemaal duidelijk. Het waarom blijf eveneens vaag. Misschien is kwaadaardigheid besmettelijk. Bijvoet straalt iets uit dat het filmdoek nooit echt bereikt. Ja, hij heeft iets ongrijpbaars en met zijn starende blik houdt hij het mysterie Camiel goed in stand. Maar diezelfde vaagheid maken de daden van de vrouw des huizes onbegrijpelijk. Haar bizarre gedweep met Camiel toont haar als een willoos wezen, dat kennelijk hecht aan onaangename mannen en geen eigen leven lijkt te hebben. Niet echt het soort vrouw waar je als vrouwelijke kijker graag naar kijkt.
Zin voor zin en daad voor daad brokkelt het rijke leventje van deze familie af. Camiel blijkt een kleurrijk stel kornuiten te hebben, en op ingewikkelde wijze zet hij die in om zijn plannen werkelijkheid te maken. Maar tot en met de laatste scène blijft onduidelijk waarom het allemaal op deze akelige en omslachtige manier moest
Geen opmerkingen:
Een reactie posten