Frida(film)

een film geleend van vriendin Kitty met de opmerking die moet je hebben gezien, het gaat over een vrouw die kunstenaar is en over haar leven. Ik ben benieuwd wat jij er van vind. In Praag zagen we ergens ineens een poster op een dak over een expositie van het werk van Frida, waar de film over ging. Ik moet zeggen dat het me nog niet zo aansprak, omdat ik gewoon nog niet aan de film toe was gekomen. Nu weet ik zeker dat als ik de film had gezien, ik de hemel en aarde had bewogen om deze expositie te zien, en ik weet dat ik alleen maar Kitty had moeten bewegen en we waren gegaan. Stom is dat eigenlijk dat ik nu ergens spijt heb dat ik niet ben wezen kijken. Wat een krachtige vrouw is die Frida geweest, hoe ze in het leven stond, hoe ze het leven vierde, hoe ze genoot van alles en noem maar op, het was geweldig gewoon. Ik ben diep onder de indruk van deze vrouw hoe ze heeft geleefd. Haar eindzin in de film is prachtig. ; 'Ik hoop dat het een beetje een leuk einde is, en ik hoef niet meer terug te keren' Haar hele leven stond in teken van de pijn die ze voelde na het krijgen van een busongeluk. Ze heeft een soort van zelfspot dat gewoon aanstekelijk is. De scene als ze een giga massa trappen wil bestijgen met een oude man. De mensen zeggen niet doen waarop zij als antwoord geeft, als een oude man dat kan dan moet een kreupele dat zeker kunnen ik ga.. en ze gaat.

Deze film is niet alleen kwa sfeer mooi, maar ook de kracht van deze vrouw waar velen een voorbeeld aan kunnen nemen. Maak het leven mooi en pas het aan aan jouw kunnen, maar zorg dat je er bij blijft en blijf je zelf uitdagen. kortom wederom een aanrader.

Recensie van Frida:

Regisseur Julie Taymor, die een paar jaar geleden indruk maakte met haar Shakespeare-verfilming Titus, liet zich al te veel verleiden tot gelikte scènes die Frida's levensverhaal te zeer romantiseren. Het Parool-Pieter Bots

De film over het bewogen leven van Frida speelt zich af in Mexico. Al op jonge leeftijd is Frida buitengewoon geïnteresseerd in schilderkunst. Als ze in 1925 een ongeluk krijgt en zeer zwaar gewond raakt, staat haar een lange periode van revalidatie te wachten. Of het ooit nog goed met haar komt is op dat moment nog maar zeer de vraag. Om de pijn in haar lichaam te verwerken en omdat ze niets anders kan, stort ze zich op het schilderen. Wonder boven wonder komt ze weer gedeeltelijk bovenop het ongeluk. Lichamelijk houdt ze echter pijn en ook geestelijk is ze lang niet in orde.

Om geld te verdienen voor haar ouders die het niet meer zo breed hebben na het ongeluk, probeert ze werk te vinden in de schilderkunst. Ze trekt de aandacht van groot kunstenaar en vrouwenverslinder Diego Rivera. Ook al begrijpt ze aan het begin niet wat het is dat vrouwen om hem heen blijven zwerven, maar al gauw valt ook Frida zelf voor de charmes van de 21 jaar oudere man. Een huwelijk volgt al bizar snel en wanneer Diego voor zijn werk naar Amerika moet, volgt Frida hem zonder commentaar.

Het verblijf in Amerika is turbulent. Frida wordt zwanger en krijgt een miskraam en Diego schildert een groot portret van Lenin wat verkeerd valt bij opdrachtgever Nelson Rockefeller. Frida duikt met alles en iedereen het bed in, groot, klein, dik, dun, man, vrouw, het maakt haar niet uit. Ook Diego doet dit, maar wanneer hij niet opgewassen is tegen de charmes van Frida's zus is dit de druppel en keert Frida terug naar Mexico. Bij terugkomst biedt Frida onderdak aan de Russische leider Trotsky. Waar hij ineens vandaan komt blijft wat onduidelijk, wat wel duidelijk is is dat Frida ook voor zijn charmes valt. Met Trotsky mee komt surrealist André Breton, die gelijk overdonderd is door Frida's talent en zo komt haar werk in het Louvre terecht. Op de een of andere manier blijft de naam Diego terugkeren in Frida's leven en keert ze keer op keer naar hem terug. Niet alleen in haar leven, ook in haar schilderijen laat deze man haar niet los.

De regisseur van Frida kreeg voor de film de Mimmo Rotella Foundation Award op het Filmfestival van Venetië. In 1971 werd het verhaal van de beroemde kunstenares ook al eens verfilmd door de Mexicaanse regisseur Marcela Fernandez Violante. Het is de vijfde film van de regisseuse. Er zijn al honderd boeken geschreven over het bewogen leven van deze Mexicaanse schilderes.

'Frida' is een aangrijpende film, maar mist toch wel af en toe wat spanning. Het blijven terugkeren van Frida naar Diego is als publiek moeilijk te begrijpen. De langdradigheid ligt hierdoor op de loer. Toch is het een mooi verhaal en is de film opzich al een kunstwerk.