Heleen en ik zaten in het parkfilmhuis te kijken naar een vorige film en ineens zagen we de trailer van deze film, dus we besloten om deze film ook te gaan bekijken.Waarom ook niet, hij was volgens mij vol humor met een vleugje tragedie.. Het is wel een Nederlandse film en daar ben ik meestal niet zo dol op maar goed soms moet je weer even buiten de bekende paden treden....
Wat een goede spelers en wat een prachtige film ook de humor die er in zit maar die ook meteen de triestheid laten zien van mensen die verdwijnen in het verleden.. een absolute aanrader deze film, ook mooi om te zien dat naast dat wat gebeurt heel triest is er ook wat te lachen valt.
De titel is zo mooi gekozen maar ook hoe je naast het verloop van haar verdwijnen in de mist maar ook van haar man die eerst het niet begrijpt, boos word, dan ineens begrijpt wat er aan de hand is, beseft wat er speelt, zijn angst en dan zijn liefde en begrip voor haar hoe hij er voor haar is. .zo integer en mooi, gespeeld door top acteurs terwijl ik Leny Brederveld niet eens kende. maar nu heeft ze behoorlijk indruk gemaakt.
Recensie van de film:
Regie: Jelle de Jonge | Scenario: Jelle de Jonge en Marijn de Wit | Cast:
Leny Brederveld (Maartje), Martin van Waardenberg (Jaap), Janni
Goslinga (Jolanda), Trudy de Jong (Corry), Paul Kooij (Peter), Annemarie
Prins (Jet), e.a. | Speelduur: 98 minuten | Jaar: 2024
Iedereen
die lang in een relatie zit zal het gevoel herkennen dat het concept
van ware liefde weliswaar een fijne gedachte is, maar ergernissen en
onhebbelijkheden op den duur de boventoon kunnen gaan voeren. Geliefden
hebben een omgang met elkaar ontwikkeld, die bij buitenstaanders
vraagtekens oproept. Gemopper en gekibbel lijken te domineren, terwijl
het misschien wel de ultieme vorm van vertrouwen is dat je deze
negatieve emoties aan elkaar durft te laten zien.
Roadmovies zijn er in overvloed en het genre wordt gekenmerkt door niet alleen de fysieke maar ook de emotionele reis die de hoofdpersonen maken. Met zijn derde speelfilm stippelt schrijver en regisseur Jelle de Jonge, die vooral veel afleveringen van komedieseries maakte, een bijzondere reis uit voor het vastgeroeste stel Maartje en Jaap. Zoals wel vaker het geval is gaat het niet om de bestemming maar om de reis ernaartoe. En anders dan de titel doet vermoeden rijdt het echtpaar niet terug naar Nederland, maar terug naar hun verleden.
Een sentimenteel gevoel maakt zich meester van de kijker wanneer Maartje en Jaap terugkijken op vroeger. Op die lange vakanties in Zuid-Europa waarin de wereld nog voor ze lag en hun jeugdigheid grenzeloos leek. We kunnen ons allemaal iets voorstellen bij de vraag hoe het stel in de huidige situatie is beland. Zonder al te veel achtergrond over hun kinderloosheid of mogelijke beroepsleven heeft De Jonge samen met coscenarist Marijn de Wit twee karakters vormgegeven met een hoge mate van herkenbaarheid en menselijkheid.
Het leven kent vele hobbels, dus als vanzelfsprekend verloopt de reis van Maartje en Jaap allesbehalve vlekkeloos. Soms zijn dit praktische issues, zoals een auto die er de brui aan geeft, maar ernstiger is de mentale achteruitgang van Maartje. Vooral Jaap weigert te erkennen dat het steeds slechter met haar gaat. Dit zorgt voor de intiemste momenten. De omslag van Jaap is redelijk voorspelbaar, maar de vertolking van Martin van Waardenberg met zijn norse voorkomen maakt er iets onmiskenbaar menselijks van.
Van Waardenberg heeft doorgaans de lach aan zijn kont hangen, maar hier bewijst hij maar weer eens dat hij ook uitermate geschikt is voor het serieuzere werk. Leny Brederveld vormt hierop een prettige aanvulling al is haar spel en personage een stuk ingetogener. De Terugreis springt er niet extreem uit vergeleken met genregenoten, maar excelleert doordat hij kan bouwen op de fijne vertolkingen van Brederveld en Van Waardenberg. Zij spelen twee zielen die ondanks het gemopper zelfs na een halve eeuw nog voor elkaar gemaakt zijn.