woensdag 28 februari 2018

Berlijn dag 4


Leftover dag

Zoals de titel al zegt we moesten nog wat dingen doen om
Het goed af te sluiten. We zijn begonnen met alles in te pakken, mijn koffer heeft iets meer gewicht denk ik dan hij had. Daarnaast was het suoer relaxt, eerst een
Beetje uitslapen, rustig inpakken, ontbijten en genieten.

We zijn begonnen om
De Gedächtniskirche te bewonderen met natuurlijk de kaarsjes te ontsteken, voor dierbaren en voor overleden dierbaren. Daarna hebben we als Japanners de op en af bus genomen. We wilden echt op en af maar aangezien het min20 is met gevoelstemperatuur -  30 zijn we lekker 2 uur blijven zitten en alles bekeken vanuit een warme bus. Zoals altijd kwam het eindpunt sneller dan we hoopten. Nog even getwijfeld of wel of niet uitstappen maar wel gedaan. De kadewe in gegaan als Berlijnmaagd moet je dat ook meemaken dus met alle roltrappen omhoog. In de wintertuin een heerlijk kopje thee gedronken om daarna met de lift naar beneden te gaan. Nog wat dwalen door de stad.... echt goed nagedacht of we echt allee hebben gezien. Echt beseffen dat dit de laatste dag is, samen alvast een warme maaltijd genomen, we weten niet of op het vliegveld iets warms te krijgen is,  daarna de koffers gehaald, afscheid genomen van de stad waar ik altijd me thuis voel, altijd welkom ben. De Bus genomen naar het vliegveld.

Daar aangekomen kregen we bericht dat onze vlucht gecanceld was, dus we zouden een nacht langer moeten blijven. Geen punt natuurlijk maar toch we wilden liever naar huis. Dus we hebben dit gevraagd, en nadat de dame achter de balie haar stress moment had gehad, kon ze een vlucht regelen via Wenen. Altijd leuk en zo kwamen we toch goed weer in Nederland.

En ja ik heb nog een koffer in Berlijn, dus als ik heimwee heb kan ik terug en ik weet dat ik in mei weer ga.... nieuwe dingen ontdekken en oude dingen omarmen....

Ik weet dat ik na de trip in mei weer een koffer vergeet in Berlijn .....


dinsdag 27 februari 2018

Berlijn dag 3

Toch een bijzondere ervaring, aangezien de lichtknopjes, als een soort lichttafel,in de achterwand van mijn bed zitten, schrik ik regelmatig midden in de nacht wakker omdat ineens het licht aan vliegt. Het is even wennen, ook het hoofdkussen is van een dusdanige kwaliteit dat ik hem opbouw tot een soort van bal, hem in een t shirt stop, zodat hij zijn vorm blijft behouden, en ga ik slapen. Toch ben ik fan van  dit hotel, het personeel is vriendelijk, het ontbijt is goed, niet te veel poespas, maar gewoon voldoende en degelijk. Hier hoef je niet om te komen van de honger. De kamers zijn degelijk en schoon. Dat wat je nodig hebt  is er en alles wat overbodig is, is er niet. Dus prima, daar komt bij het is redelijk geprijsd . Normaal en goed. De plek is prima je loopt zo het station in en bent overal voor je het weet. Ideaal.

Vandaag een soort van binnendag. Het is kouder dan gisteren, dus we doen een soort van museumdag. Het streetart museum, een prachtige lift in een aquarium, het joods museum, de Reichstag gaan we beklimmen. Kortom er is genoeg te doen.

Vol goede moet gisteren al een strak plan gemaakt, de metrolijnen uitgezocht, tevens daar fotos van gemaakt, dus wat kon er nog mis gaan zou je denken.... nou heel simpel, op de goede station uit stappen, opzoek naar het streetartmseum en hem prompt voorbij lopen, genieten van alle streetart in de buurt, toch maar omkeren en juist, weer het museum voorbij lopen. Ten einde raad de Google erbij en juist.... die gaf aan dat we weer terug moesten en nu hebben we Hem wel gevonden. Dit museum s gratis en eigenlijk is het nollendorpherplatz een betere uitstapplek, dan zit je meteen bij het museum, hoef je niet te dwalen. Wat is dit een mooi museum met een prachtige collectie... genieten, een absolute aanrader als je in Berlijn vent. Klein museum in 40 mijten ben je er dooorheen maar prachtig. Daarna terug naar de tor, om door het parkje te lopen naar de Reichstag, even naar binnen bij de gedenkplaats voor de Roma, de vijver dit keer bevroren,was bezaaid met rozen prachtige fotos kunnen maken.

Daarna naar de Reichstag de koepel beklimmen, het blijft een belevenis en erg mooi om er gewoon te lopen en te genietenvan het uitzicht over Berlijn.

Daarna naar het Joods museum, om daar eens een kijkje te nemen. Ik had er veel over gehoord en wilde wel eens weten  of dit klopte... en het klopt wat een indrukwekkend mooi architectonisch gemaakt gebouw. De vaste expositie indrukwekkend, bijzonder het het minimale het maximale er uit halen.. geniaal. Een absolute aanrader ik ben weer emir geraakt hier. Het loon over de metalen hoofden, het geluid wat er ontstaat, en het besef dat dit  gaat  over Auswitz, raakt je nog dieper. Kortom is er tijd ga ik zeker in mei nog een keer. De tijdelijke expositie met als thema welkom Jeruzalem was niet echt bijzonder. Hoop dat daar snel een nieuwe kom.

We wilden naar de hakisvhe hoffe omdat Ankie dit graag een keer met drukte mee wilde maken, eerst toch nig ff langs het streetart steegje gegaan het Anne Frank museum bezocht, waar het dagboek van Anne echt lig met ook fotos van haar als kind en ook haar fopspeen... bijzonder.

Daarna de hoffe in, wat souvenirs gekocht voor de thuisblijvers en samen lekker wezen eten.. wederom een bijzondere dag.

Morgen vertrekken we alweer helaas, ,pmsar we hebben nig wat leftovers te doen. Morgen inpakken en dan dat wat nog niet is gedaan 


maandag 26 februari 2018

Berlijn dag 2

Na een hele goede nacht. Even om 4 uur wakker omdat het teveel aan winterlucht, lees vrieskou, de bacteriën dood, en dezen dolgraag het huis, lees mijn luchtwegen , wilden verlaten, kan ik met trots melden dat het gelukt is.... zal niet in details treden maar ik
Had een behoorlijke zakdoek vol.... en de kleur laat zich raden.... het zou in black light behoorlijk oplichten.

Vandaag haddeen we om elf uur een cold war tour... en cold was het. Daarin tegen was het een geweldige tour. De gids, een jongen uit Portugal,  wist veel te vertellen, hij had des stof zich eigen gemaakt en was aangenaam hoe hij vertelde over het ontstaan van de koude oorlog, hoe het zich had onrwikkeld en dit hij vertelde tot aan het einde dat de muur viel.

Het was vreselijk boeiend boe hij vertelde, ik leerde een hoop nieuwe dingen over de geschiedenis van Berlijn. Zeker over dat er in Oost-Berlijn een hotel was waar mensen uit het westen verplicht oosten logeren. Later bleek dat er in elke kamer afluisterapparatuur was maar ook dat er geluid en beeldoonames werden gemaakt waarmee de statsies je chanteerde . Tevens dat men indruk  wilde maken met een bepaald stuk architectuur, dat men daarom de buitenkant van de flats ging bekleden met tegels... en juist dit was oa. Voor isolatie. helaas kregen die dure flats de bijnaam badkamerflats.

Zo waren er heel veel leuke en interessante dingen. Het leuke was dat we ook bij het stuk van de geschiedenis, de muurgedenkplak kwamen. Ik kende het en het was prachtig. Nog leuker was  omdat hij ook helemaal gek van streetart is ik hem op streetart wees wat hij nog niet kende. Maar ook kon uitleggen waarom er muntjes en steentjes lagen. Ik kon vertellen dat dat voortkwam uit dat wat de joodse gemeenschap doet in plaats v@n bloemen leggen zeer een steentje neer als teken dat ze geweest zijn.

Onderweg naar het volgende punt heb ik ff mijn kaarten voor vrienden en mijn moeder voorzien van postzegelseen alleraardigste jongen achter de kassa verdeelde het werk om samen de postzegels samen te plakken, het was erg bijzonder zo tegenover elkaar, elkaar aankijkend aan een postzegel te likken en die dan te plakken. Heel gek heeft iets intiems

Na de tocht hebben ewe expres extra lang in de metro gezeten om warm te worden, het was namelijk bere koud. Dus we waren behoorlijk opgewarmd voordat we naar het andere historische hoogtepunt gingen, check point Charlie. Het is een must have seen. Ankie heeft het gezien, ervaren beleefd en dat was het. Daarna zijn we nog wat blijven dwalen in dr buurt, prachtige streetart ontdekt, wat duidelijk besteld is en gemaakt is. Daarna zijn we de panorama Die Mauer gaan bezoeken. Ik had gelezen dat je daar op maandag na 16,00 zelf de entreeprijs nog bepalen, dus in plaats van 10 euro hebben we elk 5 gegeven, je bent een Hollander of niet natuurlijk.

Het was indrukwekkend dit, wat prachtig zowel door de details, de sfeer etc het panorama van Mesdag kan hier nog veel van leren.


Natuurlijk heb ik de nodige souvenirs gekocht, ook een simpel maar mooi schilderijtje met een kunstwerkjes van banksky  erop met de tekst dat alles mogelijk is in Berlijn.

Na dit alles naar de sushibar om heerlijk te eren, de dag die integlrn stond van de muur en de koude oorlog prima afgesloten... wederom een geniale dag 

zondag 25 februari 2018

Berlijn dag 1

Had jullie al gezegd dat het vroeg was afgelopen zondag, zo niet, dan bij deze. Het voordeel volgens sommige mensen is dat je dan een lange dag hebt... dat klopt maar ook chronisch slaap te kort... dus tja het ene heft het andere niet op.

Er was even wat verwarring toen de menspeaker ons vertelde dat we gingen landen op Tempelhof.. dus er ontstond wat verwarring... waren we soms in het verkeerde vliegtuig gestapt, wat zou kunnen, of waren we ineens in een historische film beland over de luchtbrug naar Berlijn.... gelukkig bleek dit een versprek8ng van de menspeaker. De vlucht was aangenaam maar goed te doen. Aangezien ik nog steeds en verkouden hoofd heb, heb ik nog steeds last van mijn oren met het dalen... niet erg wel vervelend.

Zoals te verwachten valt is het in Duitsland het 1 en al duidelijk, structuur, orde en regelmaat. Ideaal, het is een land waar je zelden voor een verrassing komt te staan. Je komt aam, je koffer is er je kan gaan, alles snel efficiënt en perfect. Kortom gemakkelijk. Eerst naar het hotel, ideaal als oude bekende kreeg ik een prachtige kamer,met balkon en kon ik meteen de kamer op, ankie ook, dus ideaal. Alles uitpakken en meteen even genieten op de kamer.

Daarna de stad in, we wilden de Gedächtniskirche in maar die was gesloten, besef kwam pas later dat het zondag was dus alles gewoon dicht. Dus wij lopen door de stad.,
Na een tijdje wilden we met de metro naar potzdammerplatz. Terwijl ik sta te zoeken baar waar we zitten op de metroapp, vraag ik aan Ankie of zij ziet hoe dit station heet , met Eem stalen smoelwerk zegt ze Bahnsteig, dus ik type dit in. Niet te vinden dus ik kijk op en besef me dat overal achter dit woord ern getal staat..., het betekend dus spoor... ik ben er vol ingestapt deze grap van Ankie al weet ik niet zeker of het wel een grap was.


Uiteindelijk wisten we de naam uitgezocht en naar potzdam. Ik
Vond dat ankie hoe dan ook het Sony centum moest zien. Daar even rond gelopen om
Daarna door te gaan naar de Brandenburger tor, hotel Adler aan gedaan, daarna het Auswitch monument omdaarna naar de ost site gakerie te gaan, daar heerlijk gelopen en wat heerlijk om
Ook nieuw werk te zien daar. Onderweg kwam ik de witte muis tegen can de streetArt artist uit London, deze lag los, dus ik heb hemmeegeninen, iets unieks om te hebben,

Na deze galerie heb ik Ankie meegenomen langs een klein stukje streetArt  wat genieten was voor haar, zeker het bezoek aan de cultuurhistorische waar een bijzondere video tentoonstelling was, samen door een stukje Kreutzberg gelopen om daarna maar de hwvkisvhe hoge te gaan. Natuurlijk
Moest ankie ook de struikelstenen de yogi mannetjes zien, dezen zijn altijd unie lk,

Na een lange dsg 16 km in de benen zijn we richting huis ggssn. Eerst nog even
Ern oizza gegeten en daarna naa het hotel,,,, ik
Ben gesloopt 

zaterdag 24 februari 2018

niet normaal dit

4.15 op zondagmorgen, dat kan maar 1 ding betekenen.. of ik ben gek, of ik ga op reis.... 
even twijfel ik tussen gek of reis, totdat ik besef ik ga op reis.
Berlijn here i come

Alles is gepakt, de krentenbollen liggen klaar om in de tas te verdwijnen voor onderweg, tevens is het zo dat mijn koffer al kant en klaar is met natuurlijk weer veel te veel mee, maar ja beter te veel dan te weinig mee, zeker als je leest dat de temperaturen van -8 tot 0 gaan in deze week, en als we mazzel hebben kunnen we ook nog op het ijs lopen terwijl we een ijsje eten.. kortom het is een vooruit zicht om naar uit te zien..

Maar die wekker.. kan dat ding niet gewoon zijn kop houden, kunnen vliegtuigmaatschappijen niet bedenken dat er ook mensen zijn die gewoon op normale tijden willen vliegen... en niet altijd te vroeg of te laat  maar gewoon zo leuk rond een uur of 11 in de ochtend

Gisteren het huis schoon gemaakt op zijn harry's, tevens de vuilnis zoveel mogelijk al weggebracht, Sinds Alphen aan den rijn zich schuldig maakt aan pasjes ben je zwaar de klos als je op vakantie gaat, je moet of je vuilnis en pasje meenemen als je op reis gaat om deze bij een container te storten.. of de avond van te voren al storten, en dan de vuilnis van de volgende ochtend, wat natuurlijk nooit veel is, in een prullenbak onderweg dumpen.. je kan tenslotte ook wel dat pasje meenemen, maar ja als je je pasje kwijt raakt ben je zwaar de sjaak in Alphen kost je veel geld... dus ja ik stort soms illegaal vuilnis in de prullenbakken onderweg, gewoon uit pure noodzaak.

vrijdag 23 februari 2018

Hello World

Na een tijdlang me af te hebben gesloten van de wereld, me op gesloten te hebben in mijn huisje en dan met name in mijn bed, is het weer zover.. het licht is weer aan, het gaat weer beter, dus ik kan oprecht zeggen

Hello World, I'm Back, in Black

Het is heerlijk als je op je laatste uitziek dag al voorzichtig wat stapjes buiten de deur zet, je de vrieskou naar binnen voelt gaan, dat je merkt dat je je beter voelt, dat je nog wel wat naweeën hebt maar dat je ook merkt dat je weer kan gaan.
Voor het eerst in mijn leven dacht ik dit is geen normale griep. dit is een heftige griep, een griep die wel eens heel lang zijn sporten kan nalaten in de wereld en dan met name in mijn wereld.. 

Gelukkig dank zij goede adviezen van vrienden, met opmerkingen als, in bed blijven, goed uitzieken, het is niet anders, luister naar je lichaam, die op dat moment alleen maar pruttelende geluiden veroorzaakte in mijn borstkas, maar nogmaals, ik heb geluisterd, en nu hoor ik weer heel langzaamaan de stilte in mezelf, het is weer in balans.

Voorzichtige stapjes de echte wereld in, langzaam onderweg naar daar waar ik moet zijn, heel voorzichtig kijken en ademen, kijken wat er kan komen, wat er kan zijn, en vooral genieten van dat het weer mogelijk is om buiten te zijn.

Ik denk dat ik het weer wel zal vervloeken, zeker als je hoort dat het Syberische temperaturen gaat opleveren deze week, maar toch .. 
Hello World..


donderdag 22 februari 2018

hollen of stilstaan

Twee weken geleden , ik leer het nooit ik weet het, had ik een erg volle week, ik heb constant achter de feiten aan gelopen, geen tijd gehad om wat dan ook te doen, behalve dat wat ik had te doen.

Het bijzondere is dan wel dat ik probeer in ieder geval elke dag een blog te plaatsen, niet allemaal even gericht op actuele dingen, of uit mijn leven maar het werkt wel zo.

Die week leek het wat rustiger te worden... tenminste dat dacht ik.. maar niets is minder waar.. 
Afgelopen maandag had ik overleg met de onze locatieleider en die gaf me de mededeling dat ik waarschijnlijk zo goed als zeker, met mijn drama lokaal, (praktijkvakken zouden op de locatie blijven waar we nu zitten) moet verhuizen naar een basisschool. WE gaan een nieuwe school krijgen dus is het zaak dat alles goed is geregeld. Aangezien we hebben besloten om de leerlingen te veel heen en weer te laten fietsen te besparen,  zijn er oplossingen bedacht die dus praktisch lijken te zijn.. maar wat een gedoe geeft dit. Het bijzondere vind ik wel dat leerlingen elke dag van huis  fietsen, dat ze elke dag weer naar huis fietsen, heel ver soms.. maar dat kennelijk een keer naar een andere locatie, of twee keer naar een andere locatie fietsen te veel van het goede is... misschien ben ik wel te ouderwets hierin.. volgens mij krijgen kinderen niets van een beetje fietsen. maar nogmaals ik sta voor het feit.. waarschijnlijk dat ik ook moet verhuizen..

Dit kan als gevolg hebben  dat ik dus ineens de beheer krijg over twee lokalen, één lokaal blijft waar hij nu zit, want daar krijgen hoe dan ook de isk leerlingen les, en wie weet ook de tweede klassen.... maar de eerste klassen krijgen waarschijnlijk drama les op de andere tijdelijke locatie.

Dus ik kreeg de opdracht om een overzicht te maken wat ik allemaal nodig heb, wat ik moet gebruiken, maar ook wat ik niet nodig heb.

Als men zich een beetje kan indenken hoe veel werk het is om een drama lokaal te maken zoals die van mij, begrijpt iedereen dat ik dus me ineens niet alleen moet gaan buigen over lampen, over trusten, over verduisteringsgordijnen, geluidsinstallaties, over van alles.. over een podium die niet te gehorig is, over geluidsinstallatie, over green screen en extra statieven kortom ik moet een lijst maken, en als het kan incluis ook nog wat ik allemaal nodig heb bij de lessen, mijn lesmateriaal wat ik in de loop der tijd heb gemaakt, op de één of andere manier moet verdubbelen, etc.. het is een put werk. voor het geval dat ik ... en je weet het nooit zeker, maar het zou kunnen dat... en noem maar op. ( tenslotte is een dramalokaal een groei lokaal waarin je in de loop der tijd dus steeds meer dingen aanschaft, aanpast etc..) en dit ook nog leuk in een begroting plaatsen..  en dat voor de voorjaarsvakantie inleveren.

Het was even slikken maandag  twee weken geleden , maar dan vind ik dat ik genoeg gezeurd en gezucht heb dat ik aan de slag moet, dat ik me moet inzetten voor de leerlingen en dus ga ik me storten op het gegeven dat mijn tijdelijke lokaal toch een zo goed en mooi mogelijk drama lokaal gaat worden.

 Het is nu dus hollen of stilstaan....

Waar of niet waar (9)

 Koffie

 een lekkere bak koffie is voor een heleboel mensen  een reden om het bed uit te komen! Ook niet verwonderlijk want niet alleen  is de smaak van koffie voor sommigen een waar feestje in de mond maar uiteraard geeft de cafeïne in koffie je en enorme boost. Wel is het zo dat je beste een glas water erbij drinkt  want koffie onttrekt vocht aan je lichaam 

Waar of niet waar?

Antwoord onder de foto's



Uit uitgebreid onderzoek is gebleken dat het drinken van een gematigde hoeveelheid thee of koffie ( tot 450 mg cafeïne) geen nadelig effect heeft op de vochtbalans. Kopjes koffie en thee tellen net als water mee om de vochtbalans op peil te houden. Het is dus een fabel dat de cafeïne in koffie vocht afdrijvend werkt.

woensdag 21 februari 2018

de Wordfeud ziekenboeg....

Afgelopen maandag ben ik, zoals velen weten, ziek naar huis gegaan, het ging niet meer, ik wilde wel, de geest is sterk maar het lichaam was misselijk, was beroerd, was koortsig etc. kortom ik ging dit keer horen bij die helft van Nederland die in de ziekenboeg beland.

Op mijn school, vorige week was het al heftig, veel mensen ziek, op het moment dat ik melde dat ik naar huis ging waren er al 11 zieken, leve het onderwijs... we worden aangestoken, we steken aan, we verspreiden elke virus die maar kan langskomen, spontaan.. Het onderwijs is gul we delen alles...

Meestal gaat het aan mij voorbij, ik lijk soms immuun te zijn voor de ziektekiemen die bij ons rijkelijk worden verspreid.. Helaas dit jaar voor de tweede keer thuis door griep...
(Moet denk ik toch iets aan mijn ritme gaan doen,  dacht juist de laatste maanden dat ik het goed op de rit had, ik ging vroeg naar bed, ik at gezond, sport, geniet, ontspan etc.. misschien moet ik het toch maar weer omgooien en laat naar bed, minder gezond eten en wie weet nog  meer gaan sporten en beesten.... wie het weet mag het zeggen}

Een leuke bijkomstigheid is wel dat nu ik ziek ben, ik via mijn i-pad toch contact heb met mijn collega vrienden, een aantal zijn ook ziek en dus ontstaat er een soort van wij zijn met elkaar verbonden, wij zijn ziek dus we bonden extra.. elke dag vragen we hoe het gaat, of het beter gaat en zo houden we elkaar op de hoogte, ook wanneer ga je weer naar school etc.. het is iets wat mooi is, elkaar op de hoogte houden en meeleven. Als BAM-er, is het prettig dat je toch een beetje in de gaten wordt gehouden door zowel collega's als vrienden, het dagelijks contact is naast dat je even weet dat er nog een buitenwereld is, naast de muren van je slaapkamer, maar ook dat er mensen zijn die snel kunnen ontdekken of er iets echt mis is.. stel dat ik op in de ochtend ( niet van dat paniekerige als ik niet voor 12 uur reageer, ik lig wel ziek te wezen en dus lig ik onder de dekens zielig te wezen, en wil ik niets, geen bezoek, zeker geen telefoontjes die ik moet beantwoorden etc) niet reageer dan weten zij dat er iets niet klopt dus kunnen ze, aan de bel trekken, om te laten kijken of er wat aan de hand is. Dat is een groot voordeel., en ook erg gezellig.

We geven elkaar tips, vragen wanneer de ander weer gaat beginnen en noem maar op, het is toch een soort van sociale controle. je kan het ook zien als een soort van bellijn voor collega's.. zoals vele oudjes ook hebben die bellen elke ochtend of ze er nog zijn. Met een aantal vrienden en vriendinnen is het ook een soort van controle of je er nog bent. we houden elkaar op deze manier op een goede manier in de gaten, het gaat al lang niet meer om het spel, om winnen of verliezen, nee het gaat erom of je er nog bent.. je hoeft niets te zeggen, als je een woordje legt weet je dat die ander nog er is, en dat het goed gaat....

Een aantal van ons gaan morgen weer aan de slag... ik overweeg om vrijdag te gaan, afhankelijk hoe mijn nacht verloopt. al denk ik, zo inschattende dat het vrijdag gaat gebeuren, ik moet dan wel  meteen een lange dag draaien, maar als het echt niet gaat dan ga ik eerder weg.. dat is dan niet anders.

Kortom naast dat wordfeut een giga leuk spel is om te spelen is het ook een soort van controle hoe het met iedereen gaat, hoe men er voor staat en vooral of men er nog is... zeker als men ziek is.


dinsdag 20 februari 2018

memories of a geisha (film)

Toen ik met Kitty in het museum volkskunde in Leiden was bij de tentoonstelling over de Geisha, had Kitty het al over deze film. Ze was er enthousiast  erover omdat er toch heel veel dingen in werd verteld. Dus toen deze film afgelopen donderdag op net 5 kwam heb ik hem meteen opgenomen en gekeken. Ondanks de recensie die hieronder staat is het een prachtige film die  een kleine blik geeft in het leven van een Geisha, over het wel en wee, maar ook over wat je er allemaal voor moet doen, wat een training dit is en noem maar op.. kortom het is een film die zeker de moeite waard is om te bekijken en te bezien.


recensie van de film:
Regie: Rob Marshall | Cast: Ziyi Zhang (Sayuri), Michelle Yeoh (Mameha), Gong Li (Hatsumomo), Kaori Momoi (Mother), Suzuka Ohgo (Chiyo) e.a. | Speelduur: 145 minuten

De verfilming van Arthur Golden’s bestseller Memoirs of a Geisha is gericht aan hetzelfde miljoenenpubliek dat jaarlijks ontelbare boeketromannetjes van mindere allure verslindt. Leden van die doelgroep mogen deze film dan ook eigenlijk niet missen. Het eeuwige discussiepunt bij boekverfilmingen (‘moet je de film wel of niet los van het romanverhaal beoordelen?’) hoeft bij deze film in ieder geval niet ter tafel te komen, want het boek wordt fantasieloos en letterlijk op de voet gevolgd. Eén uitzondering daargelaten: de compromisloos kleffe Amerikaanse focus op de love story doet afbreuk aan het wel degelijk iets genuanceerdere beeld dat de roman schetst van een intrigerende microkosmos binnen het oorlogvoerende Japan van de jaren veertig.

De jonge Chiyo wordt samen met haar oudere zus verkocht als dienstmeisje aan een okiya, een geishahuis. Wat klinkt als een ontsnapping uit het arme vissersdorpje waar ze opgroeide, blijkt allerminst een pretje: bij aankomst in Kyoto volgt een hardhandige scheiding van haar zus en betreedt Chiyo de onbekende wereld van het geishabestaan. Tegelijk met Chiyo maken ook wij kennis met de geisha’s als Hatsumomo, de leading lady van de okiya, de deur voor haar opent. De glamourvrouw die Gong Li treffend neerzet, blootgesteld aan alle stadse verleidingen zoals drank, drugs en (verboden) romantische escapades, maakt een verpletterende indruk op het plattelandsmeisje.
Om de een of andere reden ervaart Hatsumomo het vloerenschrobbende meisje als een bedreiging en grijpt ze elke kans aan om haar het leven zuur te maken en haar in diskrediet te brengen bij Mother, de eigenaresse van de okiya. Wonder boven wonder komt Mameha, een geisha uit een concurrerende okiya, aan Mother vragen of zij juist Chiyo als leerling mag opleiden. Zij stelt vervolgens alles in het werk om de jonge timide Chiyo om te toveren tot de mysterieuze, verfijnde topgeisha Sayuri. Tegen de achtergrond van de onderlinge competitie in Gion, de geishawijk van Kyoto, volgen we Sayuri in haar veeleisende training.

Tot op dit punt valt Memoirs of a Geisha nog prima te verteren. De opening met voice-over van de oude en wijze Sayuri neem je voor lief, want je oog wordt gestreeld door het waanzinnige kleurgebruik en gelikte camerawerk (Oscars voor art direction en cinematografie: check!). Maar dan, als in een hemelse verschijning, betreedt ‘The Chairman’ (Ken Watanabe) het doek. In een waas van neerdwarrelende kersenbloesem (die hem blijkbaar sinds The Last Samurai is blijven volgen) vindt dé ontmoeting van de film plaats. Onbereikbare man meets geisha, en de Hollywoodformule vaart verder op de automatische piloot. De rest van het verhaal draait om de romance en de bijbehorende obstakels, terwijl op de achtergrond WOII zich voltrekt.

Een groter, vanaf de eerste beelden ontzettend storend minpunt, vormen de Engelse dialogen die onwennig worden uitgesproken door de Chinese hoofdrolspeelsters. Toch jammer dat een volledig Japanse en Japans sprekende cast er (om begrijpelijke redenen) niet in zat. Dit zou niet alleen de geloofwaardigheid van de Japanse setting ten goede zijn gekomen (het slecht gesproken Engels met een fake Japans accent is niet alleen tenenkrommend maar staat ook de illusie in de weg) maar ook de zweem van geheimzinnigheid rondom de geisha’s, waar de film het toch van moet hebben.

De broodnodige pit in deze productie komt van Gong Li als de hysterische Hatsumomo die haar territorium wanhopig probeert te verdedigen en Kaori Momoi als Mother, een bitch in ruste. Ziyi Zhang, wier ogen nog vuur spuwden in House of Flying Daggers, maakt van Sayuri een sloom, zwijmelend wicht. Het is zoals Mameha zegt: “We don’t choose our own destiny. We become geisha because we have no choice.” De geisha in wording dient volgzaamheid te leren, die bij Zhang en Yeoh helaas uitmondt in saaiheid.

Een reden om toch naar de bios te gaan is wellicht om je, met hulp van John Williams’ dromerige soundtrack, even te wanen in een geïdealiseerde versie van het traditionele Japan: een escapistisch universum van theeceremonies, de een na de andere adembenemend prachtig geborduurde kimono en natuurlijk de eeuwig vallende kersenbloesem. Ook de Oscar én BAFTA voor het beste kostuumontwerp zijn meer dan verdiend; wie oog heeft voor ragfijne zijden stoffen, Oosterse patronen en geraffineerde kleurschakeringen is hier aan het goede adres. Ter afsluiting nog een parel van wijsheid uit de mond van Mameha: “We create another secret world, a place only of beauty.” En dat, niets minder maar ook zeker niets meer, is precies wat Memoirs of a Geisha doet.

maandag 19 februari 2018

tja..........


Het is alsof de duvel er mee speelt....  al een paar weken merkte ik dat mijn stem wat heser werd, als ik lang voor de klas stond  te praten. De isla moos doet goed zijn werk... maar dan... vrijdag was het al mis.. ik voelde me wankel, vaag, beroerd etc.. dus tja wat doe je dan.. je ademt door, draait je lessen, gaat ook nog sporten, want dat moet... 

Het hele weekeinde was het kwakkelen.. zo erg dat ik zelfs zondag niet ben gaan sporten, dat ik mijn bed innig omarmt heb en gedacht heb, ik kom hier voorlopig niet meer uit... 

Bikkel, of dom als ik ben, heb ik bepaalde afspraken wel door laten gaan, maar zat daar half als een soort versuft konijn proberen leuk te doen..

Zondagavond had ik besloten om toch maandag les te gaan geven, om mijn counselingsleerlingen te spreken en dan maar na het 5de uur, als ik geen lessen meer heb, en alle leerlingen heb gesproken naar huis te gaan en wederom mijn grote witte vriend te omarmen.

Misschien dom of misschien wel niet goed, maar er waren te belangrijke dingen maandag om niet naar school te gaan, zeker de leerlingen in de counseling waren belangrijk om mee te praten, om ze aandacht te geven. Zeker omdat er een nieuwe leerling is die behoorlijk in de zorgen zit.

Gelukkig kwam het goed uit dat ik al een leerling in de pauze kon spreken, de andere drie die ik even wilde zien en spreken duurden niet zo lang, eentje zat weer goed in haar vel, ze deed het goed. Een ander was wat heftiger maar gelukkig had ik tijd genoeg om dit op te pakken en aan te pakken, dat ging goed, ik kon hem zijn verhaal laten vertellen, hem de steun geven die hij nodig had, maar ook zijn zorgen wegnemen. Sommige leerlingen denken zo ver in de toekomst dat het soms aandoenlijk is om dit te horen.. maar ook maakt het voor hen dit vreselijk moeilijk.

Om 12 uur heb ik de stekker er uit getrokken, heb ik me afgemeld bij de man van de dagroosers ( de opmerking dat hij nu 11 zieken had, begreep ik wel, zei wel meteen, het spijt me maar ik kan het niet helpen dat ik nu ook door de griep ben ingehaald, wel meteen verteld dat een invalles klaar ligt voor de collega die mijn lessen moet vervangen maar dat er ook dat klas 2 gewoon door kan gaan omdat die weten wat ze moeten doen, dus dat was eenvoudig op te lossen), me afgemeld bij mijn unitleidster en ben ik naar huis gegaan. Even langs de jumbo om wat flamuciel te halen, Ik had een ander drankje ( dario)  staan, maar die was zo zout, het dropdrankje dat mijn hele mond samentrok van de zoutheid.. vroeger vond ik dat lekker  maar als je ouder word veranderd je smaak duidelijk.. ik ging bijna over mijn nek nu.. Wat extra fruit gehaald en daarna mijn bed in gedoken en heb heerlijk veel en lang geslapen... dat is toch altijd de beste medicijn weet ik.



zondag 18 februari 2018

gewoon mooie beelden


 Soms kom je zulke grappige teksten tegen op Facebook of ergens anders dat ik ze graag met jullie deel






















zaterdag 17 februari 2018

terug naar vroeger

een aantal leerlingen kregen de opdracht om een reclame spotje te maken. Ze waren er meteen helemaal uit, ze wilden het hebben over de telefoon.. Voor ik het wist begonnen ze over de verschillende telefoons, dus ik besloot ze te vertellen over de telefoon met twee blikjes en een touwtje ertussen die dan geluid over bracht.. Ze geloofden dit niet. 

Dit is mijn eer te na, dus ik ben door de school gaan lopen, eerst bij de afdeling zorg gevraagd of ze daar toevallig twee blikjes hadden, maar dezen hadden niets. Dus door naar de afdeling horeca en koken. Daar was een collega meteen bereid om voor mij twee blikjes van de kikkererwten open te maken de inhoud in een bakje te doen en zo kreeg ik mijn twee blikjes.. Dus op naar de afdeling techniek. Daar kreeg ik met een schroefje en een hamer een mooi gat in de bodem, door naar mijn lokaal om er een touwtje tussen te spannen. Het was even wat werk, maar de leerlingen waren toch bezig met hun ding te doen, dus ik had wat tijd. 

Heel snel had ik het klaar en dus konden ze het gaan proberen.. Ze waren eerst vol ongeloof of het echt zou werken, maar al proberend kwamen ze erachter dat het inderdaad werkte. ze waren zoals ik wel had verwacht, naast verbaasd ook meteen enthousiast en dus zou hun reclame filmpje gaan over de telefoon van vroeger naar nu.

Erg gaaf dit dat leerlingen zo goed bezig zijn met dit soort opdrachten , dat ze genieten van dit alles, en dat ze zo creatief zijn.





vrijdag 16 februari 2018

Waar of niet waar (3)

 De student

Een student was nog niet klaar met zijn tentamen. Nadat de hoogleraar 'pennen neer' heeft geroepen, blijft de student nog doorschrijven. De hoogleraar wil het lokaal al uitlopen als hij de schrijvende student ontdekt. Die legt snel zijn pen neer en geeft zijn tentamen aan de hoogleraar. Die weigert hem echter omdat hij die volgens de examenregels niet meer mag aannemen. De student vraagt: : Weet u wie ik ben???"De hoogleraar weet het niet maar weet zeker dat hij zal zakken. De student grist vervolgens de tentamens uit de handen van de Hoogleraar en frommelt die van hem ergens midden in de stapel. Daarna rent hij het lokaal uit. Hij haalde zijn tentamen 

Waar of niet Waar?
(antwoord onder de plaatjes)



Het is een mooi verhaal  maar niet waar. Het is een hele beroemde legende die vooral in de VS tot een van de meest vertelde broodjes aap behoort.  Het verhaal is een paar jaar geleden in Frankrijk nog gebruikt in een commercial 

donderdag 15 februari 2018

het vierkant

Ooit zomaar bedacht, een  vierkant  van 1,5 bij 1,5 meter in mijn lokaal te maken, een vierkant waarin van alles kan gebeuren.

De leerlingen van de Isk hadden de primeur om een mooi toneelstuk te bedenken, in twee tallen om iets te laten in of rond het vierkant.

Het heeft iets magisch dat vierkant. de leerlingen komen al binnen en vragen wat het is. het trekt aan, het stoot af.. het roept van alles op maar wat het is is de vraag.

Ik vertel de leerlingen, later ook de reguliere leerlingen over dat die vierkant van alles kan zijn, het kan een gevangenis zijn, het kan een auto zijn, een lift etc.. zij mogen dit bedenken en spelen

Het is geweldig prachtig om te zien hoe leerlingen spelen. Een paar jongens uit Eritrea speelden dat eentje gevangen zat, die ander kwam aansluipen en ging hem bevrijden, ze speelden het heel spannend met een sluippartij etc.
Een jongen uit Afghanistan en een meisje uit Thailand speelden dat ze op een voetbalveld stonden te voetballen, met als gevolg dat ze dus tegen elkaar moesten..

Een ander stel leerlingen eentje uit Syrie en eentje uit Irak, speelden dat ze in een auto zaten waar ze dus een race hielden.

Zo waren er spelen waarbij leerlingen speelden dat ze opgesloten zaten in de lift, dat ze via een groot scherm zaten te kijken naar de olympische spelen, dat ze samen een huis aan het bouwen waren, dat iemand verdronk in het zwembad, een jongen ging zitten te vissen en meteen speelde een ander jongen de vis die werd gevangen.. . het is heel bijzonder dat zon vierkant in het lokaal zoveel fantasie oproept en zulke mooie  toneelstukjes geeft. Het is kort en flitsend en dat is denk ik de kracht van dit vierkant in het lokaal.

het mooie was dat ze de opdracht kregen om een toneelstukje voor  te bereiden in of om het vierkant.. en ik verbaas me altijd weer wat voor een prachtige cadeautjes ze me geven met hun spel en creativiteit.. het klopt  inderdaad in het onderwijs is geen dag het zelfde.. maar ze zijn allemaal even leuk.

woensdag 14 februari 2018

Hollandse meesters op retour

Soms lees je iets, zie je iets, denk je iets en besluit je iets...

Zo ging het ook met het volgende tv programma.... ik zag een soort van promo over hoe het in zijn werk gaat om een bepaalde expositie in een museum te krijgen... hoe dat gaat, wat voor werk dat kost en wat men zoal moet doen.

Ik dacht dat ga ik eens kijken of dat nou interessant of leuk is.. ik had de bonus, ik viel met mijn neus in de boter.. het is een prachtig programma...
Als trouwe museum bezoeker, leve de museumjaarkaart, kom ik regelmatig in diverse musea in door heel Nederland en in het buitenland.. ik kan genieten van de sfeer in een museum, ik kan genieten van de mensen die er lopen, ik kan genieten van wat er hangt en ik geniet van het maken van foto's van kunstwerken zodat ik dat later nog eens in alle rust kan bekijken en na kan genieten.

Ik ben geen grote kunstkenner, ik zie een schilderij en denk dan mooi of niet mooi.. ik denk raar maar heel bijzonder.. soms denk ik niets.... en soms denk ik wat zou de titel zijn.. en als ik dan de titel lees, kan ik er me soms niets bij voorstellen.. en soms als er staat zonder titel, kan ik me dat heel goed voorstellen omdat ik mij er ook geen titel bij kon bedenken, dus de kunstenaar en ik waren het hierover roerend eens...

Nu dit prachtige programma op de tv, ik had het ingepland, ik ben gaan kijken en ik zit er muurvast in.. ik wilde vroeg naar bed.. maar ik bleef me verbazen over wat er allemaal moet gebeuren, het gelobby het zorgen dat het rond komt... het regelen van een expositie om deze in Nederland te krijgen via de Hermitage uit Rusland... de beelden van het museum daar, ik zit er likkebaardend naar te kijken en denk alleen maar, daar wil ik ook heen.. maar aangezien het land nog niet helemaal veilig is voor mensen zoals ik.. is het toch even oppassen en uitkijken, al denk ik dat ik met dierbare vriendin Kitty in een reisgezelschap het wel mee zal vallen, dus ik denk dat we zo in het loop van het jaar gaan... en gaan kijken en genieten van een hele andere wereld en cultuur die ik niet ken maar wel van op de hoogte wil worden gesteld.

De baan van directeur van de Hermitage is prachtig wat een geweldige  baan lijkt me dat, maar dit is gezien van de buitenkant.. ik kijk en denk, oh ze mag zomaar door heel de hermitage lopen, ze komt op plekken waar ik alleen maar van kan dromen... en dat ze heel dapper op haar fietsje door Amsterdam crosst er altijd, ondanks, sneeuw, ijzel, regen storm er smetteloos uitziet. hoe doet zon vrouw dat.. bij de eerste zuchtje zomerwind.. stort mijn hele zorgvuldige opgebouwde kapsel in... Zelfs als ze een muts heeft opgehad, zit haar haar nog prachtig.. bij mij is het plat en bezweet.. ik doe denk ik iets verkeerds...

Toch is het een aanrader dit programma te gaan kijken, hij is nog 3 weken te volgen op dinsdagavond.. en het is gaaf om te zien wat er allemaal bij komt kijken om een tentoonstelling voor elkaar te krijgen, hoe er word nagedacht hoe de tentoonstelling het beste tot zijn recht komt... een aanrader dus voor alle kunstliefhebbers en museumbezoekers

dinsdag 13 februari 2018

Valentijnsdag

Vandaag is het valentijnsdag. en natuurlijk zijn er altijd van die zuurpruimen die dan zeggen
het  is commercie.. het is overgenomen vanuit Amerika etc en noem maar op wat voor redenen men nog meer heeft..  ach dit zijn azijnpissers vind ik en ik vind het jammer dat je je eigen verbittering in de liefde op die manier kenbaar moet maken.

Denk gewoon als volgt.. het is leuk voor de mensen die van iemand houden, die verliefd zijn, die iemand aanbidden en nog veel leuker is het dat je als vrienden elkaar ook iets kan geven op deze dag, want vriendschap is misschien wel de kostbaarste liefde die er is.

Natuurlijk hoop ik dat ik ook vandaag in de rozen word gezet, ik heb de hele week al grapjes gemaakt tegen leerlingen en collega's die ook wel een sterk gevoel voor humor hebben, dus dat komt wel goed

Bij ons op school is de jaarlijkse rozenactie er weer, onder het derde uur word er aan leerlingen in diverse klassen een roos aangeboden die stiekem is gekocht door een stille aanbidder. Het is zo mooi de reactie te zien als ze een roos krijgen en als ze met deze roos of rozen door de school lopen.. het is heerlijk om deze jongen mensen zo met de liefde bezig te zien...

Deze week kreeg ik al een kaartje in de bus met een prachtige tekst en een prachtige bijschrift en natuurlijk weet ik niet van wie.. heb zo mijn vermoeden.. eeuwige vrijgezel.. dus tja wie dat is geen idee

.

De tekst aan de achterkant hou ik maar lekker voor mezelf dat lijkt me wijsheid.


Kortom ik geniet ook van deze dag en vind het heerlijk om de spanning te ervaren als je je brievenbus open doet en hoopt dat er iets in ligt.. 

Ik ga hoopvol deze dag in.. wie weet op school weer rozen en wie weet ook nog kaartjes in de bus... en als er niets is ... dan heb ik toch een hele mooie dag gehad..

Ik wens iedereen, ook de azijnpissers, een mooie en vooral een liefdevolle dag waarin je liefde zult voelen of om je heen ziet op bloeien.




maandag 12 februari 2018

je bent gelukkig zonder mij (flard)

je bent gelukkig zonder mij

ogen gesloten
geen adem meer
niet meer met je
kunnen praten
niets meer te zeggen
het is niet meer
jaloerse gevoelens
omdat jij 
nu gelukkig bent
daar waar jij nu 
zult zijn
de engelen zullen
van je genieten
ik verlies mezelf
in het gevoel
dat ik nog zo graag
dicht bij jou wil zijn

zondag 11 februari 2018

3 in 4 uur




Afgelopen zondag na mijn cross xxl, waarbij we de handstand push up moesten oefenen, ik doe een poging maar geloof dat mijn lichaam dit niet meer wil. De wod te hebben gedaan 200 airsquats,150 burpys, 100 push Ups en 50 box jumps ... ik kreeg het niet af in 22 minuten, wat niet erg is maar heel bijzonder.

Me snel aankleden, douchen etc om me te haasten naar Rotterdam, waar ik met de mannen had afgesproken om een middag een museum te doen. Onderweg heb ik mijn, thuis klaargemaakte, lunch gegeten, met een appel. De weg naar Rotterdam was zoals altijd goed te doen. Ik was binnen een mum van tijd in Rotterdam, het vinden van de juiste ingang door Google kaarten was wat lastiger, maar dat was gelukt door zelf na te denken. Chris had me duidelijke aanwijzingen gegeven hoe ik bij de Kunsthal moest komen met de tram. Hij was echter vergeten om de halte te noemen, maar hij noemde de straat.....ik heb me rot gezocht naar de halte met de naam van de straat. Uit pure ellende, ik wierp me bijna voor de tram maar gelukkig denk ik soms na, dus niet geworpen maar op goed geluk ingestapt. 

Het ging goed, bij de goede halte, de Kunsthal uitgestapt en naar Booymans gelopen waar de mannen zaten te lunchen. Heel decadent, het museum in lopen, wat vogelvlucht fotos maken, dan een kopje thee drinken, en het museum weer verlaten met de mannen... leve de museumjaarkaart.

We zijn heerlijk door het park naar de Kunsthal gelopen waar een prachtige expositie is met als thema circus... een absolute aanrader, zeker als je met milieu bezig bent...prachtige vondsten. Daarnaast was de expo van de kleding van stewardessen ook prachtig, de kleine expo’s bovenin mooi, kortom een prachtige expositie in de kunsthal... ga hem bezoeken ..

Na een kop thee met lekkers, het ging even mis vandaag, besloten we naar het wereldmuseum te gaan. Nooit geweest maar het klonk leuk wat Rick vertelde. Wij naar binnen, ik ben diep onder de indruk geraakt, wat een prachtige museum en dit keer een mooie expositie. Een kunstenaar maakt prachtige maskers maar ook complete kostuums. Ik heb daar genoten, ik ben onder de indruk, wat een prachtig museum, ook de vaste collectie over de Daila Lama , over Boedha, indrukwekkend . Ga zeker kijken omdat dit museum  binnenkort gerenoveerd gaat worden en dan een aantal bijzondere stukken naar Duitsland verdwijnen.

Na deze heerlijk middag, zijn we met z’n vieren terug gelopen naar het huis van Rick en Chris om daar heerlijk te eten, na nog een kop thee, ben ik richting Den Haag gereden ik moest daar nog iets afgeven. Daarna naar huis gegaan, de luizenmoeder bekeken, wederom iconisch en scherp.

Terug bij mijn grote witte vriend, lig ik nog na te genieten van een bijzondere dag met bijzondere mensen.