dinsdag 30 april 2013

itsuptoyou



Gisteren eindelijk de tijd gehad om eens me te gaan verdiepen in een site die al weken op mijn netvlies staat, maar door allerlei gekke dingen en acties nog geen tijd gehad om even te kijken, maar gisteren had ik dus eindelijk het moment te pakken om eens te kijken op de site www.itsuptoyou.nu
en ik ben aangenaam verrast. Mensen die me al wat langer kennen weten dat ik me erg bezig hou met het pesten en alles wat er op het gebied van pesten gebeurt en hoe dit op een goede manier te kunnen begeleiden en te kunnen sturen en op te lossen. Inmiddels ben ik er al wel achter dat het niet de pester straffen de beste oplossing is, maar juist de pester de aandacht te geven die hij/zij zo te kort komt. In een positieve aanpak kan je veel bereiken, maar je moet ze ook bewust maken van dat ze over een grens gaan. Nu echter kom ik op het gedeelte  wat zo ongrijpbaar is en zo moeilijk aan te pakken is en waar ik tot dus ver nog geen oplossing voor heb gevonden. Al moet ik zeggen dat de site die ik hier noem een mooie oefening is en die mensen bewust maakt van hun keuzes die ze maken en de gevolgen hiervan. ( Het verhaal van dat meisje dat via een smsje aan haar vriendin vroeg of het erg was als haar nichtje dat kwam logeren mee ging met ze stappen. Die vriendin stuurde terug via de sms. "Ik vind dit geen probleem" Hierop brak een grote ruzie uit tussen de vriendinnen en het ging zo ver dat zelfs de ouders ruzie kregen, totdat ze het smsje bekeken en het meisje dat de sms verstuurd had de g was vergeten in plaats van ik vind het geen probleem had ze gestuurd ik vind het een probleem.. door de snelheid van het medium is het vaak weg voordat je beseft dat je dit hebt gestuurd.. dus check check dubbel check altijd als je iets stuurt en of het iets is wat jij echt wilt sturen. Maar het sociale media pesten is zo lastig te controleren laat staan te voorkomen omdat het zo anoniem is.. en zo snel zo vreselijk snel dat je echt iets doet zonder dat je de gevolgen ervan overziet. Maar met deze site is een mooie opening gemaakt en ik denk dat het een mooie aanleiding is om een gesprek te beginnen met de leerlingen over pesten en pesters en vooral ook pestgedrag.. Deze methode is zo ingericht dat je een persoon kan kiezen die jij bent zgn daarna krijg je een aantal situaties voorgelegd en moet jij de keus maken wat jij gaat doen... en je ziet meteen de gevolgen hiervan wat het doet met die ander waar het om gaat.. zo prachtig gedaan. Ik denk dat het een goede methode is om kinderen bewust te laten worden van hun cybergedrag en de gevolgen hiervan.

maandag 29 april 2013

ach Majesteit.. wij zeggen dag tegen u



Ik herinner me nog de dag dat de toenmalige koningin Juliana aankondigde dat ze ging aftreden en de troon ter beschikking stelde aan haar dochter Prinses Beatrix. Ik zie me nog zitten voor de buis en er naar kijken  hoe al het pracht en praal gebeuren ging en hoe mooi het eruit zag. Genieten. In mijn onschuld van die tijd dacht ik nog dat ik velen zou meemaken die af zouden treden etc. Langzamerhand kwam ook het besef dat als ooit, en ik dacht toen nog in minstens 50 jaar, koningin Beatrix af zou treden om plaats te maken voor haar zoon Willem Alexander dat ik dan oud zou zijn en dat mijn dagen geteld zouden zijn... En ineens zomaar is het zover, ineens laat mijn koningin mij in de steek en krijgen we een koning... Ineens valt het kwartje, dat ik dus oud ben... en mijn dagen wel eens geteld zouden kunnen zijn..... Maar ik besef ook best wel dat als je zo jong bent dan is de leeftijd die ik nu heb inderdaad oud en bejaard en loop je met een stok of rollator etc.. kortom het is dan echt over. Nooit ingezien dat het leven zo leuk gaat worden ineens. Wel besef ik me dat dit waarschijnlijk de laatste Nederlandse troonswisseling is die ik ga zien en mee maken. Nu verkeer ik ook in een vriendenkring waarvan een aantal zelfs nog de wisseling van Wilhelmina naar Juliana hebben mee gemaakt en nu dus de 4 keer dit mee maken, alleen denk ik dat de eerste niet echt bewust is geweest.. maar toch.. 4 keer. Om deze dag, waar ik natuurlijk wel even de vrijmarkt bij mij op het plein ga bezoeken, waar ik wel even een frisse neus ga halen, maar waar ik zeker voor de buis zal zitten bij het aftreden en ook bij het inhuldigen omdat ik dit wil zien en voelen... maar laat ik onze koningin in ieder geval.. hier eren en haar al het goeds wensen voor de toekomst en dat ze vooral genieten mag van de vrijheid die ze krijgt.. Hieronder in ieder geval het prachtige lied van Brigitte Kaandorp, neem even tijd en luister en daarnaast een paar prachtige fotos van onze koningin. die nu weer prinses mag heten.

Het lied van Brigitte Kaandorp.. zo mooi zo verstillend zo lief en teder











en het begint traditie te worden

Inmiddels lijkt het een soort van traditie te gaan worden, net vakantie en ja hoor zaterdagavond voelde ik het al ergens, dat schuurpapiergevoel achter in je keel, waarbij je denkt.. even maar niet hoesten etc.. Alleen het punt is het blijft niet bij even maar niet hoesten en gaat juist worden veel en vooral hard en pijnlijk hoesten... maar goed kop in het zand, hoofd onder dekens en denken het is niet zo.. helaas zondag na het sporten voelde ik me totaal niet lekker, dacht alleen maar ik wil in bed, en dat heb ik dan ook gedaan en ja hoor klappertandend in bed. ik had net vol enthousiasme besloten dat het zomer is en dus laag 1 van de dekbedden van mijn bed gehaald maar deze toch maar weer terug gelegd omdat het gewoon te koud was in bed, en als er 1 ding is waar ik een hekel aan heb is het wakker worden van de kou in je kamer, dat weiger ik dan ook echt en dus ja.. ik slaap nu onder 3 dekbedden. Uiteindelijk is het een soort van verkoudheid, snotteren, half voelen, wat zweverig gevoel dat ontstaat en langzaam heel langzaam komt de kriebel in de keel, en de pijn, maar het is niet erg, zo rust ik lekker uit deze vakantie en ben ik alleen maar blij dat ik geen reis heb geboekt de komende week, want je zou maar zo op vakantie moeten dat is geen pretje. ergens een geluk bij een ongeluk.. en ik ga gewoon lekker heel rustig aan doen de komende dagen in de hoop dat de griep zijn retour aanvaard en langzaam verdwijnt.. Het enige jammerlijke vind ik altijd, dat als je ziek bent in je vakantie je dat niet terug kan halen, dus ergens ben ik toch niet echt handig en slim.... ik moet denk het voorbeeld volgen van collegas die worden ziek voor de vakantie, of na de vakantie maar in de vakanties zijn ze nooit ziek.. bijzonder vind ik dit...


zondag 28 april 2013

en stil strijk ik dan...(flard)


En stil strijk ik dan
Zijn tranen
Zijn niet te stelpen
Mijn zoon
Zo vol verdriet
Omdat zijn opa
Niet meer is
Ik kijk hem aan
Raak zijn donkere haren aan
Streel  zijn gezicht
Laat hem huilen
Hartverscheurend
Omdat hij beseft
Dat hij zijn beste vriend
Mist
Ik strijk stil zijn haren
Luister naar de muziek
Die komt en gaat
Die mijn vader zo mooi vond
Ik huil diep van binnen
Grote dikke tranen
Mijn zoon ziet ze niet
Alleen jij
Mijn lief
Van niet voor heel even
Kent me beter dan wie ook
Jij raakt mij aan
Strijkt met je hand
Langs mijn gezicht
Langs de denkbeeldige traan
Slaat je arm om me heen
We huilen samen
Twee vaders
Met hun kind
Om de vader
Die niet meer
Is

zaterdag 27 april 2013

Öz the great andpowerful (rijswijk, den haag, eten en film)

Vandaag een heftig dagje, eerst al vroeg op om het vage lijf weer in de sportschool zijn nodige activiteiten te laten doen, daarna met de auto naar Rijswijk om daar lekker met vriendin Susan te shoppen en bij te praten, haar zoon moest in delft zijn dus leek het ons leuk om af te spreken om te shoppen etc. Heerlijk bij gepraat en ook heerlijk veel geld uitgeven, soms kan dat zo mooi zijn en zo heerlijk genieten...  Daarna meteen door naar Den Haag om met vriend Frans, vriend Christian, vriend Rick, vriend Albert en vriendin Nadira eerst lekker te gaan eten bij een door Rick uitgezocht restaurantje, terwijl ik met gemak mijn parkeergarage kon vinden met gebruik van Tom kreeg ik het toch wel even heel benauwd toen ik mijn auto had geparkeerd en ineens het alarm in de garage afging. de slow oep of hoe dat ding mag heten ging af. Overal rode lampen met de mededeling zet u auto uit en verlaat de garage.. Dus ik als een gek de spullen die belangrijk zijn uit mijn auto en dus naar buiten.. Gelukkig stond ik op een parkeerplaats, dus mijn auto stond veilig. Het vreemde vond ik wel dat mensen daar gewoon bleven lopen en dus helemaal niets geen paniek of haast leken te hebben, zelfs mensen bij de parkeerautomaat bleven staan.. terwijl ik dan denk waarom gaat het alarm af omdat er kennelijk gevaar is.. dus.. maar ja dat maakt niet uit. Dwalend door een stukje den haag, kwam ik uiteindelijk bij Pathé terecht waar ik dan de kaarten snel heb gehaald, en daarna zoeken naar het bekende afspreekpunt waar ik toch wel even wat vaag heb staan doen omdat ik dacht het is gek er staat niemand, nee dat klopte ook, mede omdat ik er achterkwam dat ik had aangegeven dat ik al bij het buitenhof was , terwijl ik niet eens weet waar dat was dus.. ach dat werd opgelost doordat vriend Christian mij daar kwam ophalen en dus samen naar het restaurant gelopen en daar heerlijk gegeten, en ik moet zeggen het is veel en lekker een aanrader dit restaurant. Het Buitenhof, daarna naar de film in Pathé heerlijk zitten te kijken en te genieten.. heerlijk Daarna met elkaar terug naar de garage, waarna ik vriend Frans even naar Capelle heb gebracht, hij was mee gereden met vriendin Nadira en vriend Albert dus dat was prima, na een lange en enerverende dag was ik dan toch rond 12.00 thuis om nog even dit blogje te schrijven en daarna in bed te duiken.. heerlijk wat een heerlijke dag en wat heb ik toch een prachtig en mooi leven besef ik me steeds vaker en steeds meer.. heerlijk
 
Recensie van Oz:
Regie: Sam Raimi | Cast: James Franco (Oz), Mila Kunis (Theodora), Rachel Weisz (Evanora), Michelle Williams (Annie / Glinda), Zach Braff (Frank / Finley), e.a. | Speelduur: 130 minuten | Jaar: 2013

De geavanceerde computertechnieken van tegenwoordig hebben filmmakers al meerdere malen uitgenodigd om klassiekers van een nieuwe look te voorzien. Dat er visueel meer wordt uitgepakt, lijkt dan jammer genoeg ook vaak meteen het hoofddoel te zijn. Tim Burtons versie van Alice in Wonderland is daar een goed voorbeeld van. Het zag er allemaal indrukwekkend uit, maar het klassieke verhaal werd bedolven onder een bombast van actie en computereffecten. Gelukkig gooit Sam Raimi het over een andere boeg met zijn prequel van The Wizard of Oz.

Uit alles blijkt de liefde voor het origineel uit 1939. Oz: The Great and Powerful start in het klassieke 4:3-formaat, in zwart-wit. Victor Fleming begon zijn klassieker, inmiddels wereldberoemd vanwege het revolutionaire gebruik van Technicolor, op dezelfde manier. Pas vanaf het moment dat hoofdpersonage Dorothy in de bekende fantasiewereld belandde, werd het sprankelende kleurenpalet zichtbaar. Het moet adembenemend zijn geweest voor bezoekers aan het eind van de jaren dertig, die zich daarvoor vrijwel uitsluitend hadden moeten vermaken met grijstinten in de bioscoop. Raimi weet dat gevoel te benaderen door zijn kijkers eerst te laten wennen aan dat oude formaat, om vervolgens in een prachtig shot naar kleurrijk breedbeeld te verschuiven.

Illusionist Oscar komt in een luchtballon het Land van Oz binnenvliegen. Nadat hij op de vlucht is geslagen en door een orkaan de magische wereld werd ingeslingerd, wordt hij direct aangezien voor de grote tovenaar die voor verandering moet gaan zorgen. Met dollartekens in zijn ogen speelt hij het spelletje vrolijk mee, maar dat blijkt toch niet zo makkelijk als hij aanvankelijk dacht. Wie het origineel goed kent, weet waar dit verhaal op uitdraait. En dat is nou het leuke aan deze prequel.

Hoewel hij ook prima op zichzelf kan staan als avontuurlijke fantasiefilm, zal Oz vooral een feest van herkenning zijn voor liefhebbers van het origineel. De scenaristen hebben het bronmateriaal duidelijk goed bestudeerd. Naadloos weten ze het nieuwe aan het oude te koppelen. Wie dat misschien nog wel beter doet, is Sam Raimi. Waar menig ander regisseur deze film vol had gestopt met baanbrekende computereffecten, laat hij ook het Oz zien zoals we het nog in ons hoofd hebben zitten. Met sterke kleurcontrasten zoals Technicolor die had en een aantal achtergronden die duidelijk met de hand zijn getekend. En natuurlijk zijn er ook scènes die wel zijn gemaakt met fraaie moderne technieken. Het knappe is dat daar precies de goede balans in is gevonden. Zowel in het scenario als op visueel vlak gaan modern en klassiek hier hand in hand. Nooit verliest deze prequel het origineel uit het oog, terwijl hij verfrissend genoeg blijft om nog op eigen benen in de filmwereld van vandaag te kunnen staan. De makers hebben daarmee een brug geslagen over ruim zeventig jaar aan filmgeschiedenis, en dat is zonder meer lovenswaardig.




vrijdag 26 april 2013

wet van Murphey

 
 
 
De wet van Mae West:
 
Je leeft maar één keer en als je het goed doet
is dat lang genoeg
 
 
De wet van Seeger:
 
Alles wat tussen haakjes staat,
kan overgeslagen worden.
 
 
De tip van Michael:
 
Het is gemakkelijker om vergeving te vragen
dan om toestemming.
 
De wet van Baldridge:
 
Als we van tevoren wisten waar we aan begonnen
zouden we nergens aan beginnen.
 
De regel van de NS:
 
Treinen rijden niet op tijd
maar op de rails.
 
De regel van Dr.Seuss:
 
Treur niet omdat het over is
lach omdat het is geweest
 
De wet van Kerr-Martin:
 
1. Als het om hun eigen problemen gaat,
zijn wetenschappers extreem conservatief.
2. Als het om andermans problemen gaat,
zijn ze extreem liberaal.
 
De wet van Walter Winchell:
 
Een echte vriend is degene
die er is als de rest van de wereld je laat zitten.
 
De wijsheid van Dalai Lama:
 
Slapen is de beste meditatie.
 
De regel van Burke:
 
Creëer nooit een probleem
waarvoor je geen oplossing hebt
 
De wet van Hotowitz:
 
Steeds als je de radio aanzet
hoor je de laatste noten van je favoriet nummer
 
De wet van C.S. Lewis:
 
Vriendschap is onnodig. Net als filosofie.
Net als kunst. Het is geen overlevingswaarde.
Maar het is een van de dingen
die een grote waarde geven aan het leven.
 
Het credo van Finagle:
 
Wetenschap is waar.
Laat je niet misleiden
door de feiten.
 
De wet van Rector over e-mail:
 
Typefouten bemerk je pas
als je op 'send' heb geklikt
 


donderdag 25 april 2013

38

Gisteren was een dag om door een ringetje te halen, het was een bijzondere dag en zeker nog gekker dan anders, maar laat ik beginnen bij het begin. Opstaan was niet echt een succes maar toch het hoort erbij en het kan niet anders, dus dat heb ik maar weer eens gelaten ondergaan om kwart over 9, De wijsheid die men geeft dat als je uitslaapt je dan ineens weer fit bent is inmiddels behoorlijk achterhaald want heel simpel ik ben dus niet wakker als ik langer in bed lig en eigenlijk stiekem toch nog duffer.. maar goed daar gaat het nu niet om, de lessen, ik had deze dag maar 2 uur waren zo voorbij, daarna moest ik als een razende naar een condoleance van een collega. Dit vind ik altijd wel erg emotioneel en aangrijpend omdat je namelijk, ondanks dat ik nog nooit een geliefde op deze manier verloren ben, toch wel het gemis begrijp. Ik moet zeggen dat ik nadat ik had gecondoleerd en nadat ik even gekeken had naar de overledene en een kaarsje had gebrand, door ben gegaan naar mijn sportschool, ik moest toch echt deze emoties even weg laten vloeien naar waar ze horen... Het leuke was dat op de sportschool een van mijn leukste ex mentorleerlingen rondloopt te sporten en dus is het een feestje even met hem te klieren en hem te plagen en uit te dagen.. heerlijk. Nadat ik gesport had ging ik naar mijn weegmoment, en ik zag er wat tegen op omdat ik voor mijn gevoel namelijk gegroeid was, maar gelukkig het viel erg mee, ondanks alle zondigen die ik gedaan heb , en het verkeerde eten omdat ik veel uit eten ben gegaan had ik toch maar mooi 1 kilo minder weer, dus in totaal 12 kilo eraf. en dan komt het mooie was mijn metabolische leeftijd toen ik begon 12 kilo geleden nog 59 jaar was ik nu inmiddels 38 jaar.. dus ik ben nu 38 jaar, ik denk als ik zo doorga ik langzamerhand toch eindig met 0 jaar.. ook wel lekker toch. Daarna nog snel naar een andere belangrijke afspraak en door naar de boogaard om snel even wat te shoppen omdat ik er gewoon zin in had. Niet veel gekocht wel heerlijk gedwaald, daarna door naar mijn vrienden van de eetclub omdat we uit eten gaan in Den haag bij La Cubanita, voor de zoveelste keer maar het is zo leuk en zo lekker en zo goedkoop. Aangezien ik nogal erg goed ben in verdwalen had ik bedacht om bij vriend Ruud en vriendin Jeanette langs te gaan en me door hun naar de parkeergarage in Den Haag te laten leiden.  helaas was ik weer eens zo slim om niet het adres op te zoeken , met als gevolg dat ik maar even heb gebeld toen ik volgens mij voor hun deur stond en dus kon ik zo bij ze naar binnen. Heerlijk even zitten te klieren en te praten totdat vriend Rene en vriendin Yvonne er waren om zo met twee autos naar Den Haag te gaan om lekker te eten. Vriendin Jeannette stapte bij mij in en dus gingen we heerlijk onderweg naar Den Haag. Gelukkig kon ik het aardig goed bijhouden en was ik keurig op de afgesproken plek met elkaar. Daarna lekker even lopen door de zwoele avond van april om zo bij het restaurant te komen Wat is het genieten dan heerlijk zitten te eten en heerlijk zitten te kletsen.. genieten gewoon met elkaar. Natuurlijk ben ik vreselijk gepest met mijn 38 jaar maar dat maakt mij niet uit ik weet dat het jaloezie is :-)
Na het eten terug naar de parkeer garage, waar ik als man van de wereld natuurlijk met behulp van Tom Tom de uitweg heb gevonden, alleen was ik even vergeten om onderaan de hele stijle helling mijn parkeerkaart in de automaat te steken met als gevolg dat ik dus inderdaad heel lang voor een neergeslagen parkeerboom stond, totdat iemand achter mij zo aardig was om even te claxoneren en mij er op te wijzen dat ik dus lager moest zijn met dat kaartje.. om zo er uit te kunnen rijden. Dus toen maar achteruit en alsnog het kaartje in de automaat steken en daarna kon ik lekker doorrijden. Helaas was tom tom wat van slag en kreeg ik  maar geen verbinding met de satelliet met als gevolg dat ik toch wel erg rond heb gereden totdat hij hem oppakte en zo stond ik dan ineens achter mijn vrienden die wat later waren vertrokken.. maar ik ben heel huids tehuis gekomen dus mij hoor je niet klagen..

esf 2013 3

Zo een nieuwe ronde.... met de volgende 10 inzendingen die ik op mijn gevoelswaarde ga beschrijven. Kroatie het is een mooie mannenkoor alla IL Divo en het raakt me niet echt maar dat kan ook komen doordat ze in hun eigen taal zingen dat weet ik niet. maar ik heb het wel uitgeluisterd. Moet meteen denken aan dat we ooit bijna een klassiek geschoolde zanger hebben gestuurd als het aan mij en aan Corry Brokken had gelegen maar wij kozen toen toch weer voor iets wat zo traditoneel was dat we zo wie zo zouden verliezen.. Misschien doen we dat wel expres als Nederland dat we niet willen winnen want het kost zoveel.
Letland, nou dit doet niks voor mij op mijn gevoel.. al staat Letland vaak wel voor gevarieerde inzendingen, maar dit doet bij mijn niets
Malta, ik wilde de inzending van Litouwen doen maar die is helaas nog niet beschikbaar om te zien.. of misschien wel terug getrokken omdat het zo goed was of zo..  wat heerlijk dit nummer, vrolijk, en met een knipoog, over verlegen en spontaan, en de zanger een vrolijk hoofd, ik vind dit een lied om heel blij van te worden... heerlijk.
Moldavie.. ik weet het niet, spectaculair haar, bijzondere jurk, bijzonder kwa sfeer maar van mij hoeft dit niet het raakt echt in mijn kern..
Montenegro nou dit is inderdaad oostblok muziek van de slechtste soort... ik heb hem niet eens afgeluisterd...
Noorwegen Het is een beetje een combi van Lena en Loreen kwa nummer, maar de pukkel op haar wang stoort enorm zodat ik heel snel afgehaakt ben en het raakt mij niet
Oostenrijk het nummer shine heeft toch wel een bijsmaak voor mij na het debakel van de toppers, is dit de volgende.. de windmachine is uit de kast gehaald en ik vind haar stem afschuwelijk.. dus doe maar niet ook weer plassen op de avond
Romenie ik denk dat zij ook hopen niet te winnen, het is een zanger die veel met zijn stem kan met een housemix achtige dreun eronder met dansers.. maar het voegt niks toe aan mijn gevoelsleven.
Rusland prachtige ballad maar wat jammer dat het weer gaat over de wereld verbeteren etc.. ik krijg daarvan altijd de neiging om gewoon niet meer mijn afval te scheiden en meteen alles uit het raam te gooien in de sloot....
San Marino wederom sorry.
Servie doet niks met mij.. drie dames de eentje als duivel, de ander als engel denk ik en de ander als maxima.. of zo..  ik weet het niet maar nee het doet niets bij mij

zo weer eens 10 nummers beschreven en ik denk dat ik uit dit rijtje ga voor malta,  en kroatie.. dat zijn wel de toppers uit dit rijtje

woensdag 24 april 2013

karin bloemen Diva's van Carré op Tournee

Vanavond was het dan echt het echte afscheid van een jaar weer vol met theater plezier met vriend Frans, natuurlijk heb ik tussendoor nog wel wat andere uitstapjes gehad en ga ik nog naar een wervelende musical in utrecht met vriendin Marlous, maar toch na een hele reeks shows, theater, cabaret, musical etc is het toch altijd weer jammer als het over is.Aan alle leuke dingen komt een einde en dat is ook prima en goed, en ik heb er niet minder om genoten om eerlijk te zijn. Vanavond eerst bij Pathé langs om een film te reserveren voor zaterdagavond waar we heen wilden vriend Frans had alvast het restaurant gereserveerd voor ons 6-en en ik zou snel de kaartjes bestellen.. waar we natuurlijk niet op hadden gerekend was dat het wel eens met de film OZ afgelopen zou kunnen zijn in Rotterdam op de zaterdag, dus na heel veel heen en weer gedoe bij de kassa, want je kan als je vrijkaarten hebt niet zomaar reserveren via de telefonische lijn maar moet je dus via weer een ander nummer aan de gang.. en aan de kassa bij de diverse Pathé s is er geen mogelijkheid om ergens anders te reserveren laat staan dat ze kunnen kijken of de film die niet in dat theater draait ergens anders draait in de stad.. dus eigenlijk is het in deze moderne tijd bijna onmogelijk om wereldwijd, laten we het wat simpelder houden stedenwijd te kijken en je klanten te helpen.. We kunnen de hele wereld via het web bereiken, met vrienden uit welk werelddeel ook kan je skypen en contacten leggen maar gewoon even kijken bij een theater welke film waar draait etc is onmogelijk laat staan boeken via dat theater. dus ik ben erg verbaasd hierover.. maar goed wie ben ik. Na veel heen en weer gedoe en gezoek op mijn telefoon zijn we uiteindelijk in Den Haag gekomen waar we dus naar de film gaan met z'm 6-en. Daarna zijn we naar het restaurant gegaan waar we zouden eten maar ja dat ging niet door, dus als troost voor dit restaurant hebben we daar maar met z'n tweeen zitten te eten en wederom genoten van onze laatste maaltijd dit seizoen voor een theateravond. Daarna naar het oude Luxor waar we de show van Karin bloemen gingen bekijken en ik kan alleen maar zeggen dat het een geweldige show is, wat een vakvrouw en wat is Cor Bakker een prachtige integere pianist, als je zo twee vakmensen bezig ziet met een geweldige show te geven vol met prachtige liedjes van diverse mensen ... haar vertolking als Marlene Dietrich, haar weergave van Brigitte Kaandorp, haar prachtig gezongen lied van Toon  Hermans en van Jasperina de Jonh, kortom gewoon een klein feestje met een groots eind.. heerlijk.. en die dat zo mooi doen prachtig aaneen gepraat door de diva, kan deze avond niet meer stuk naar een seizoen van het ene uiterste in de andere en maar genieten van al die mooie liedjes die er zijn en die te horen zijn.. heerlijk... een aanrader dus







dinsdag 23 april 2013

ach opa Jopie ging los in het zwembad

 
Omdat het zwembad van Hazerswoude dorp, weer eens een leuke avond had bedacht waarin de EHBO-ers van het zwembad een keer weer erg aan het werk moesten, werd ik ook gevraagd of ik als lotus daaraan mee wilde werken en een opa wilde spelen die naast dat hij een spataderlijke bloeding heeft ook nog een keer hypergonder is. Heerlijk om te spelen  en te acteren. Mijn favoriete rol is natuurlijk opa Jopie en die heb ik dan ook maar uit de kast gehaald. Afgelopen zaterdag op goed geluk even snel de kringloopwinkel in om een pak een blouse en een paar schoenen te kopen gegaan en een pet om zo opa gestalte te geven. Toen ik alles maar een beetje op de bonnefooi had gekocht had ik maar bedacht hier moet ik het mee doen en ik zie wel. Vanavond was het dan zover, opa Jopie deed zijn intrede in lotusland en ik moet zeggen hij heeft het niet slecht gedaan. Het verhaal wat hij speelde werd per keer anders gespeeld, mede omdat hij reageerde op het aangebodene en aangezien hij toch een man is die een hypergonder is kon hij helemaal los gaan, hij heeft van alles gehad alle ziektebeelden kwamen langs en uiteindelijk had hij alleen een spataderlijke bloeding. Het spel was heerlijk om te doen en ik had een beoordeler en die had steeds de slappe lach en het werd ook steeds gekker, Ik begon natuurlijk dat ik was gekomen met mijn scootmobiel, en of ze even de sleutel konden pakken  wat natuurlijk niet kon want die stond er niet.. Ik heb een heerlijk lotusavond gehad vanavond en het was echt genieten om een keer opa jopie in lotus land te laten verschijnen.. heerlijk
 


onzin berichtenen een waanzinnige foto


soms lees ik op het internet diverse onzin berichten maar deze sloeg echt alles... hoe kan een man dit bedenken.. en ach zo is het weer de schuld van de vrouwen in onderstaande bericht..
 
 
vooral het hoofd van de voorste vrouw..
    
De Iraanse geestelijke Hojatoleslam Kazem Sedighi, die het vrijdaggebed in Teheran leidt, roept vrouwen op zich kuis te kleden en netjes te gedragen. Dat zou de beste manier zijn om aardbevingen af te wenden, schrijft The Guardian.

Twee weken geleden kwam de Iraanse president Ahmadinejad met een voorspelling: Teheran zal spoedig getroffen worden door een aardbeving. Iets waar seismologen al minstens twintig jaar voor waarschuwen, gezien de aardbevingsgevoelige ligging van de Iraanse hoofdstad.

Volgens de bekende Iraanse geestelijke Sedighi kan de 'naderende aardbeving' echter voorkomen worden als vrouwen zich kuiser gaan kleden en zich goed gedragen. Hij wijt aardbevingen namelijk aan te bloot geklede vrouwen. 'Veel vrouwen die zich niet bescheiden kleden, brengen jongemannen op een dwaalspoor, corrumperen hun kuisheid en verspreiden overspel in de samenleving, wat de kans op aardbevingen doet toenemen', citeerden Iraanse media de geestelijke.
 
 

maandag 22 april 2013

huilen op de boomstronk (flard)

 
Huilend op de boomstronk
 
Ze liep verloren
te dwalen door het bos
zoekend naar de plek
waar ze het liefste is
de plek waar
de as ligt van haar overleden man
nu zit ze daar
dikke tranen
stromen over haar wangen
omdat ze hem
ineens
zo intens mist
 
 

zondag 21 april 2013

Marc Marie Huijbregts

 
Vanavond met vriend Frans aan ons een na laatste theaterbezoek geweest, we hebben hierna alleen nog woensdag te gaan en dan  is het weer voorbij het feestje van uit gaan naar theater, het met elkaar uit eten gaan en genieten van de schone kunsten op het podium Natuurlijk gaan we nog meer dingen doen zoals naar de bios, natuurlijk ons songfestival avond in mei, natuurlijk nog een dagje shoppen ergens in een stad die we nog wel eens beter willen zien, natuurlijk nog de onvergetelijke dvd- kijk avondjes en noem maar op. Toch altijd een beetje weemoedig als zon laatste avond er aan zit te komen, Al moet ik zeggen dit jaar hebben we een prachtige uitsmijter voor ons seizoen theater maar daar kom ik woensdag op.. nu nog niet. nu gaan we het hebben over de voorstelling van Marc Marie, eigenlijk kan  ik hier heel kort over zijn hij is geweldig en leuk.. ik heb vreselijk gelachen maar de boodschap van hem in deze show, zo mooi, iemand vergeven is het cadeau dat je jezelf geeft..(zodat je niet je hele leven met een gevoel van wraak rondloopt ) prachtig..  vind ik dit. En de humor die hij heeft geweldig ik vind deze voorstelling een aanrader..
het lied aan het eind zo mooi door hem gezongen, alleen laat me niet alleen wat hij probeerde te zingen was een beetje een grote miskleun.. dit kan alleen List zingen.. en daar moet men vanaf blijven.. maar het is een aanrader deze voorstelling.. voor een ieder. anderhalf uur zonder pauze smakelijk lachen en genieten
 

Onweerstaanbaar, aanstekelijk en hartveroverend
"Qua stijl zijn er niet zoveel entertainers als Marc-Marie Huijbregts, die quasi-improvisatie met meesterschap hanteert in het ondergraven van eigen stellingen. Chaotische zinnetjes maakt hij meestal niet af, zich bewust van het komische gevolg van het gebrek aan logica, maar hij kan keihard, cynisch uithalen. Zijn verhalen ritselt hij uit de losse mouw. Het is een grillige combinatie van automatisme en vakmanschap die zijn contact met de zaal garandeert, terwijl hij intussen zijn zelfportret opricht."
  (Dagblad van het Noorden, ****).

FLORISSANT is het nieuwe zelfportret waarbij Marc-Marie zichzelf onder een vergrootglas en op de snijtafel legt.

********************

De pers over FLORISSANT:Parool (****):"De zanger Marc-Marie Huijbregts is een heel andere persoon dan de conferencier. Hij opent met Ich hab' im Traum geweinet van Robert Schumann. Bloedserieus, tikkeltje hoogdravend ook wel. Maar als de laatste noten wegsterven, is hij direct weer dat grote kind. Hij geeft aan Florissant samen met het publiek te willen maken. (...) Huijbregts is ijzersterk in het contact met de zaal. Hij lijkt oprecht geïnteresseerd , heeft overal direct een antwoord op en kan mensen plagen zonder ze te beledigen. (...) Naast gezellige (en soms heerlijke valse) anekdotes over zijn televisiewerk is er vooral weer veel ruimte voor het familieleven van de wereldvreemde Huijbregtsjes. De nadruk ligt ditmaal op zijn vader, die anderhalf jaar geleden overleed. Wie Huijbregts in Zomergasten zag, weet dat hun relatie moeizaam was. (...) Intens droevige verhalen die, overgoten met Huijbregts kenmerkende spot, toch grappig worden. Een bewust keuze. Hij heeft zijn vader vergeven, al was het maar omdat haat zelfdestructief zou werken. Breder bezien gaat Florissant over de constante strijd tussen het verlangen naar vrijheid en de angst voor eenzaamheid. Niemand durft zich op het podium zó kwetsbaar op te stellen als Marc-Marie Huijbregts...."Volkskrant (***):
"Vrolijk, uitbundig, afdwalend en met een opgewekt gezicht soms een paar harde noten kraken. (...) Huijbregts geeft ons een interessant en geestig inkijkje in het Brabantse familieleven, waarbij hij op bijna Toon Hermans-achtige wijze de ooms en tantes naar voren schuift. Hij beseft dat hij nu wees is. Als kinderloze homo (‘Ik vind kinderen stom') voelt hij zich als een dode haarpunt, die binnenkort afgeknipt zal worden. Huijbregts is goed op dreef als hij dit zware verhaal op een luchtige manier vertelt. Nu zijn ouders dood zijn, is zijn man zijn enige echt anker in het leven. Het ontroerende verhaal over de angst om hem kwijt te raken loopt over in
Laat me niet alleen van Jacques Brel. Huijbregts weet dit nummer een beklemmende extra diepte te geven. Hij fluistert het bijna, terwijl Nettie Krull (pianiste -red) bijna frivool romantisch tegenmelodieën produceert. En zo komt het snoeihard aan."

zaterdag 20 april 2013

homeland


eigenlijk per ongeluk ook in deze serie beland.. heel erg toevallig en eigenlijk totaal niet over nagedacht.. Ik keek, keek nog een keer en dacht alleen maar ik heb deel 1 gemist.. ik heb deze hele serie gewoon gemist en ik vind het spannend, ik zit geboeid te kijken, soms met samen geknepen billen van de spanning. en ik vind het mooi en goed gespeeld. Ik kan een ieder dit aanraden en het leuke is toch nog wel ook dat de serie dus niet onderbroken word door reclames dus het is gewoon een uur helemaal verdwalen in de personen van homeland en genieten.. . Ik vind het spannend en ben heel benieuwd hoe het weer verder gaat.. kortom nogmaals een aanrader, het is inmiddels aflevering 3 die komt maar volgens mij kan je er niets aan missen als je er nu in stapt op zondagavond.. op bnn

Seizoen 1
Nadat Carrie Mathison in Irak een illegale operatie uitvoert wordt ze geschorst en overgeplaatst naar de afdeling Contraterrorisme van de CIA in Langley, Virginia. Tijdens die illegale operatie in Irak, werd ze gewaarschuwd door een informant dat een Amerikaanse krijgsgevangene was overgelopen naar Al-Qaida.
Als ze op een dag voor een spoedzitting naar Langley wordt geroepen, krijgt ze de informatie dat Nicholas Brody, een Amerikaanse Marine Sergeant, is gered tijdens een Delta Force Operatie in een gebouw van Abu Nazir. Carrie gelooft heilig dat Nicholas de krijgsgevangene is waar haar informant haar voor gewaarschuwd heeft. Echter zien de Amerikaanse overheid en de CIA de marinier als een oorlogsheld. Ze realiseert zich dat het vrijwel een onmogelijke taak is op haar superieuren te overtuigen.
Carrie benadert de enige persoon binnen de CIA die ze kan vertrouwen, Saul Berenson. Zij moeten nu samenwerken om Brody in de gaten te houden en een aankomende terroristische aanslag op Amerikaans grondgebied voorkomen.

Seizoen 2

Na haar inzinking aan het einde van vorig seizoen, werkt Carrie Mathison niet langer voor de CIA. Toch wordt er opnieuw om haar hulp gevraagd, wanneer blijkt dat een belangrijke informant enkel met haar in zee wil gaan. Carrie, Saul Berenson en hun team doen een inval bij een groep terroristen gelinkt aan Abu Nazir. In het gebouw treffen ze een videotape aan waarop Nicholas Brody een aanslag opeist. Brody, intussen lid van het Amerikaanse Congres, wordt opgepakt door de CIA en verplicht om hen te helpen met het vinden van Abu Nazir, zo niet wacht hem een levenslange gevangenisstraf.
Abu Nazir komt erachter dat Brody in zee is gegaan met de CIA en ontvoert Carrie Mathison. In ruil voor haar vrijlating dient Brody ervoor te zorgen dat vice-president Walden kan worden vermoord. Niet veel later doet de CIA een inval en wordt Abu Nazir om het leven gebracht. Door het hele voorval zijn Carrie en Brody weer naar elkaar toegegroeid. Wanneer de breuk tussen Brody en zijn vrouw definitief lijkt, denken hij en Carrie eraan om samen een nieuw leven te beginnen.
Carrie Mathison en Nicholas Brody wonen de herdenkingsplechtigheid voor de overleden vice-president bij. Wanneer ze zich even afzonderen om over hun toekomst te praten, merkt Nicholas op dat zijn auto verplaatst is. Dan volgt een enorme explosie, waarbij niet minder dan 200 mensen, waaronder CIA-baas David Estes, om het leven komen. Ook Carrie en Brody worden voor dood aanzien, maar niets is minder waar. Wanneer op televisie de opeisvideo van Brody verschijnt en die aan deze bomaanslag wordt gekoppeld, smokkelt Carrie hem het land uit. Intussen komt Saul Berenson, net teruggekeerd van de begrafenis van Abu Nazir, polshoogte nemen aan het CIA-kwartier. Hij lijkt opgelucht te reageren wanneer hem wordt verteld dat Estes, Carrie en Brody zijn omgekomen. Hij zondert zich af en begint een Joods gebed. Zijn gezicht vertrekt wanneer een vrouwenstem zijn naam roept; hij draait zich om en ziet Carrie verschijnen.

vrijdag 19 april 2013

x- factor

Gisteren per ongeluk beland in de x-factor, ik doe al jaren mijn best om dit programma te ontwijken, maar helaas gisteravond was er geen ontkomen aan, ik viel er in en moest op de een of andere manier blijven hangen... Ik heb het te doen met zowel de kandidaten als de juryleden, het is allemaal loslopend wild. De juryleden geven ongezouten kritiek op de kandidaten en dat is soms heel erg om aan te zien, daarnaast hoor je soms mensen optreden die een droom hebben, en die inderdaad nooit verder komen dan die droom. Maar dan zie je natuurlijk de houding van de juryleden in beeld die bijna van hun stoel vallen van het lachen.. en dat is natuurlijk ook wel ergens grappig als je van dit soort leedvermaak houd. Ik begrijp de opzet van het programma niet, laat de audities niet zien maar ga aan de slag met de mensen die volgens jouw kunnen wat in huis hebben, en laat de mensen die iets niet kunnen niet zo openlijk afgaan op tv. Het hysteriche gedrag van Gordon omdat Alie B. een meisje niet door liet gaan omdat dat meisje helaas inderdaad geen power had, geen uitstraling en kwa zang ook niet echt optimaal was. Waarop Gordon boos wegliep en wilde stoppen met het programma omdat hij het niet eens is met het oordeel van Alie B. vind ik gedrag van een klein kind die zijn zin niet krijgt. Alie B werd speciaal uit de studio gehaald omdat Gordon boos was, en moest op het matje komen bij deze hysterica.. en dat gesprek hebben we niet gezien, helaas, omdat ik van mening ben dat een ieder zijn eigen recht heeft op wat hij goed en mooi vind en wat hij wil laten zien aan de mensen. Maar nee deze hysterisch Man, die zelf al geen hits meer kan scoren, roept dat hij met Ali B. heeft gesproken en dat dus hij het nu wel beter zal gaan doen. Ali B. pakt het prima op en zegt als hij terug komt op de stoel waarop hij de beoordelingen doet tegen het publiek, of iemand die niet eens is met zijn beoordeling zijn vinger wil opsteken.. en dat doet niemand, vakkundig zaagt hij even de poten onder de stoel van G vandaan.. en terecht. Verder waren er inderdaad vele mensen die tegen zichzelf moeten worden beschermd waarop Angela zo mooi verwoord, die moet je uit hun lijden verlossen... of misschien moet je toch je richten op een andere cariere... want dit gaat hem niet worden. Kortom het is en blijft een programma wat wel weer spraakmakend zal zijn maar het heeft mijn hart nog niet gewonnen.

Platjes

 
Ondanks dat dit soort diertjes langzaam uitsterven kom ik er toch op omdat ik deze week op diverse fronten geconfronteerd werd met het bestaan van deze diertjes.. En nee gelukkig ze maken geen deel uit van mijn leven en ik heb ze niet waar dan ook. Eigenlijk begint het verhaal bij foto 2 en 3, deze ochtend, en zoals ik al heel vaak zeg mijn flat heeft geheimen die men soms liever niet blootlegt maar ja.. deze legt men wel bloot. Toen ik deze ochtend een wat vaag naar beneden liep met mijn flesje water al half leeg, zag ik briefje van foto 2 en 3 hangen en natuurlijk nieuwsgierig als ik ben ben ik toch maar even gaan kijken. en tot mijn stomme verbazing stond er op.. het woord platjes.. en het lijkt erop dat er de naam staat van een huisarts en een telefoon nummer van de verliezer van dit briefje, dus ik heb alleen maar gedacht.. heel erg genant als dit jouw briefje is met jouw boodschappen maar wie ben ik.. ik zeg niets.... terwijl ik zo naar beneden liep kwam ik ineens briefje 1 tegen met de zorgmomenten.. waarop ik natuurlijk meteen de linken leg.. oh.. platjes en oh dus dat is de zorg.. dit klopt natuurlijk niet maar toch.. het is wel een leuke combi. Om even terug te komen op de eerste zin dat ik diverse keren deze week geconfronteerd werd met platjes had te maken met een mop die verteld werd in het project presenteer jezelf..  '" Er komt een man bij de dokter en zegt tegen de dokter dat hij zon jeuk heeft in zijn kruis, waarop de dokter zegt, kleed u maar uit, wat de man doet. De dokter kijkt en zegt meneer u heeft platjes... (of te wel schaamluis) Waarop de man zegt maar dokter dat kan niet ik ben pastoor....waarop de arts zegt, oh dan zijn het lieveheersbeestjes...." Ik geef toe een beetje scherp zeker na al het gedoe in de rk kerk.  Het mooiste komt nog bij een volgende klas, kwam het onderwerp bij en groep jongens ineens op platjes en schaamluis, waarop de drieste van het stel zei : "Nou plaatjes zijn wel 10 cm groot, ik heb dat zelfs gezien op internet, dus dat hangt dan aan je ballen.. " Ik dacht dat ik er in bleef, omdat ik me besefte dat hij kennelijk een plaatje had gezocht van een schaamluis maar deze was natuurlijk flink uitvergroot omdat het eigenlijk net speldenknopjes zijn.. ik vind dit humor..
kortom het was een platjes week
 

foto2

foto3

foto1

donderdag 18 april 2013

als de nacht helder is (flard)

 
Als de nacht helder is
 
Opgesloten
in het verlangen naar
gevangen zitten in
het niet durven zeggen
wat je voelt
keer ik me om
naar de nacht
die ineens
helder is
 

woensdag 17 april 2013

esf 2013 2

Nu daar komt dan ronde twee.... Estland, kan er niet echt warm voor lopen, een aardig meisje in een witte nachtpon, wel in hun eigen taal wat ik weer erg bijzonder vind... maar het raakt mij niet.. het kabbelt als een beekje op een zomeravond... maar dan zo erg dat je eigenlijk naar de wc moet.
Finland doet dit jaar een gooi met een liedje wat wel lekker in het gehoor ligt, maar wel een dertien in een dozijn lied is... dus sla mij maar over.. ik hoef niet.. al ben ik bang dat het wel in de finale komt..
(ergens klinkt alsof ze zingt fuck you baby, fuck you baby maar dat zal ik wel verkeerd gehoord hebben), Frankrijk, maakt eigenlijk niet uit wat ze ook inzenden, hoe ze ook eindigen ze betalen dus zitten ze altijd in de finale.. Net als veel van de zangeressen zie je veel van die blikken die je ook onze pubers ziet doen, dat opwindend of zwoel moet zijn maar het niet is.. met van die mondjes.. zeg ik vaak.. deze zangeres is er echt in getraind, al heeft het nummer wel wat... maar het gevoels nivo bij mij haalt het niet.
Georgie, kan ik heel kort over zijn voor mezelf. plaspauze
Griekenland  wat een heerlijk nummer vind ik dit, er zit variatie en is vrolijk.. heerlijk na al dat sombere zwoele gedoe..
Hongarije, mooie clip dat zeker, de zangers niet te zien .. maar ik vind het vrolijk..
Ierland, vind ik prachtig mooi en verrassend wat ik zo hoor, als je verwacht dat de tempo omhoog gaat gaat hij in de vertraging.. mooi dit en raakt me ook wel. ( wel een beetje de winnaar van vorig jaar helaas, dus niet zo orgineel), al gun ik ze wel een overwinning dit jaar met dit nummer
IJsland, mooi rustig nummer, doet me denken aan de kerst en ik vind het mooi, weer heel anders dan wat IJsland wel vaker instuurt.. dit is weer anders en mooi, en het is prachtig gezongen.. en houd je toch wel gevangen
Israël Dit jaar hebben ze Nana mouskouri in het klein met grote borsten uit de kast gehaald, en ze zingt in eigen taal. maar het raakt niet.. mijn vader zei altijd ach dat meisje heeft buikpijn.. en daar doet me dit ook erg aan denken..
Italie, is net als Engeland, Frankrijk, Duitsland en Spanje altijd zeker van deelname in de finale, dat is wel handig dus en ze kunnen dus behoorlijk experimenteren met wat ze inzenden. Hoop voor ze dat de life versie beter is.. het begint rustig en eindigt in een up tempo achtige climax.... maar het raakt mij dus niet..
Zo dit waren dan de volgende tien die ik beluisterd heb en voorzien van mijn gevoelsoordeel.. ik weet dat ik op 18 mei bij vriend Frans zit te kijken maar weet nu al dat ik vak met kromme tenen zal zitten.. maar dat is niet erg.. dat maakt het ook weer zo leuk meteen





dinsdag 16 april 2013

The Awakening (film)

 
 
Vanavond heerlijk naar de film the Awakening geweest. Heerlijk in mijn eentje besloten dat ik er even uit wilde en zin had in een leuke  film die in het filmhuis draaide. Ik moet zeggen sinds de komst van de i Phone met het data verkeer is het heerlijk om ook alleen naar de film te gaan. Deze film heeft me echt in verwarring gebracht ik heb nog steeds geen idee of de hoofdpersoon wel of niet in leven is gebleven.. ik denk het wel maar zeker ben ik er niet van.. maar goed dat maakt ook niet uit. Deze film is nou niet echt een aanrader om eerlijk te zijn, en ik denk dat ik daarom misschien ook niet echt enthousiast was hierover. Vond het wel grappig dat bij de aankondiging werd gezegd dat het een thriller was waarop een paar mensen geschrokken reageerden, die hadden dat dus duidelijk niet verwacht... maar kortom het was wel een heerlijke avond om zo mijn verjaardag af te sluiten die ik sinds jaren echt heb kunnen vieren zoals ik het wil..gewoon geen aandacht eraan, gewoon lekker door ademen en genieten van wat de dag brengt.. al heb ik voor mezelf wel een prachtig cadeau gekocht..
 
recensie van The Awakening:
A
 
Regie: Nick Murphy | Cast: Rebecca Hall (Florence Cathcart), Dominic West (Robert Mallory), Imelda Staunton (Maud Hill), Isaac Hempstead Wright (Tom), Shaun Dooley (Malcolm McNair), Joseph Mawle (Edward Judd), e.a. | Speelduur: 107 minuten | Jaar: 2011

Spookverhalen beginnen onderhand al net zo muffig te worden als de statige oude landhuizen waarin ze zich afspelen. Op een aantal positieve uitzonderingen na lijken de ideeën onderhand op te raken en is het alweer een tijdje geleden sinds er een bovennatuurlijke thriller met een echt frisse insteek voorbij is gekomen. Een goed voorbeeld hiervan is The Others uit 2001, en laat dit nou net de film zijn waarmee regisseur/schrijver Nick Murphy The Awakening mee wil vergelijken. Kan hij met zijn eerste bioscoopfilm dit niveau weten te halen en het genre weer leven inblazen of blijft het slechts bij een zwakke imitatie?

The Awakening speelt zich af in Londen anno 1921, vlak na het einde van de Eerste Wereldoorlog. De impact van de oorlog is nog steeds overal zichtbaar, evenals het verdriet om alle gesneuvelde soldaten. Geen wonder dus dat het rouwende volk spontaan zijn toevlucht zocht in het bovennatuurlijke. De nuchtere Florence Cathcart, schrijfster van een reeks boeken over het ontmaskeren van geesten moet echter niets hebben van al die spirituele onzin. De film opent met een aardige scène waarin ze tijdens een seance de charlatanpraktijken van een zogenaamd medium weet te ontmaskeren. Kort hierna wordt ze opgezocht door geschiedenisleraar Robert Mallory (gespeeld door Dominic West, het bekendst als rechercheur McNulty uit The Wire) die een aantal curieuze gebeurtenissen op zijn kostschool onder de aandacht brengt. In eerste instantie weigert Florence, maar uiteraard stemt ze later toch toe.

En dat is waar de ellende begint. Niet alleen voor de personages, maar ook voor de kijker, aangezien alle spanning en vaart van de openingsminuten verdwijnt en wat overblijft een vrij saai en traag geheel is. De film blijft regelmatig hangen in bijzaken en van geesten is al helemaal weinig sprake. Voor een thriller is het aantal schrikmomenten zo schaars dat je ze bijna zou missen, ware het niet dat je ze iedere keer al van mijlenver aan ziet komen. Toegegeven, de setting is fraai in beeld gebracht en ademt de sfeer van een elegant Brits kostuumdrama, maar de film mist de diepgang om zich met dit subgenre te kunnen meten. Ook de cast is wisselvallig. Rebecca Hall wekt als hoofdpersoon vooral ergernis op, aangezien ze al snel verandert van een stoere, onafhankelijke geestenjager in een hysterische en emotioneel onstabiele huilebalk. Veteranen Imelda Staunton en Dominic West zetten daarentegen wel aardige rollen naar, maar weten de boel niet te redden.

De rest van de film laat zich bekijken als een soort detectiveverhaal waarin de mysteries op de kostschool moeten worden opgehelderd. Hierbij maakt Murphy veelvuldig gebruik van verschillende ‘red herrings’, plotelementen die bewust ingezet worden om de kijker op het verkeerde been te zetten. Dit werkt echter vooral averechts, waardoor enkele verhaallijnen zinloos aanvoelen of simpelweg niet afgerond worden, wat resulteert in een rommelig geheel. Ook de ontknoping zorgt eerder voor verwarring dan verwondering en komt niet bepaald over als een intelligente of originele vondst.

Een gemiste kans dus. Wat in potentie een interessant drama had kunnen opleveren over de rol van het bovennatuurlijke tijdens het verwerken van verlies, strandt uiteindelijk in een formulematige thriller met een ernstig gebrek aan spanning. Het is in ieder geval ironisch te noemen dat een film die The Awakening heet eerder het tegenovergestelde effect bij de kijker teweegbrengt. Wie behoefte heeft aan een historische en in Groot-Brittannië gesitueerde spookfilm, doet er beter aan om The Woman In Black nog een keer op te zetten. Een film die eveneens zijn tekortkomingen had, maar in vergelijking met The Awakening als meesterwerk kan worden bestempeld.


maandag 15 april 2013

omdat mijn thuis geen thuis meer kon zijn (flard)


omdat mijn thuis geen thuis meer kon zijn
Ik leerde je kennen
jaren geleden
ergens bleef er altijd een vonkje
dat nog gloeide van binnen
ineens weer contact
op verzoek elkaar bij jou
thuis ontmoet
wat meteen de vlam
liet loeien van verlangen
elkaar steeds ontmoet
daar waar de liefde
bij jou thuis
groeit
totdat
je ineens bij mij in huis komt
ik je zie zitten aan mijn tafel
ik je zie zitten op mijn bank
ineens beseft het gevoel
mijn thuis is niet meer mijn thuis
als jij er bent
daarom maar besloten
dat het moet gaan stoppen
zodat ik tenminste
nog steeds thuis
thuis kan zijn
 

zondag 14 april 2013

heen en weertje Mussel

Vandaag was het weer eens een familie dag, mijn broer met vrouw en kids, mijn moeder en ik hadden afgesproken om met elkaar gezellig eens weer lekker bij te praten en ook lekker uit eten te gaan. Ik besef altijd dat het een pokke eind rijden is en het zijn lange dagen maar aan de andere kant de vreugde die het geeft als ik er ben geweest is ook wel erg groot. Dus deze ochtend, op mijn normale uitslaap ochtend heel vroeg op om 8.15, en dus snel eten en drinken en dan in de auto naar de sportschool, dat ik in de auto ga is niet zo gek hoor, maar dat ik vroeg ben wel.. maar goed snel mijn circuit gedaan en daarna razend snel om 10.00 in de auto onderweg naar het plaatsje van mijn Jeugd. Ik moet zeggen bij opstaan en buiten lopen hoorde ik een duif koeren, en dat bracht me terug in mijn jeugd, daar  wij in een best wel heel rustig dorp woonde hoorden we regelmatig duiven koeren in de vroege ochtend. en dat is voor mij zo verbonden met mijn jeugd en ook de tijd dat mijn vader nog stervende was, en ik bij mijn moeder sliep als ik naar het hoge noorden vertrok, en dus gewekt werd met het koeren van de duiven dat het meteen heel veel losmaakt wat ook weer goed is. Na het sporten, waar ik natuurlijk trouw als ik ben keurig mijn liter water naar binnen heb geslokt, bovenop de liter thee die ik in de ochtend moet drinken en nog een leuk half litertje water voro de doorstroming, kan je wel bedenken dat ik ongeveer bij utrecht de aandrang kreeg om te gaan plassen.. Maar stom als ik ben, rijd ik een parkeerplaats op en ja hoor rijd ik niet bij de benzine pomp maar er naast wat natuurlijk volstaat met bermtouristen die daar leuk koffie staan te drinken etc.. dus hup op naar de volgende parkeerplaats en zo heb ik met samengeknepen benen gereden tot aan zwolle waar ik eindelijk dan een goede parkeerplaats vond waar ik het water rijkelijk  over gods akker kon laten vloeien.. oke die akkers waren dan de stoeptegels omdat ik echt die boom niet meer kon halen.. Uiteindelijk na een lange rit ben ik dan aangekomen in Mussel, het drop van mijn jeugd, eerst nog snel even getankt, de tank waar ik bij stond deed het dus niet, die was stuk, daarna auto aan de kant en wederom proberen.. dat ging goed, wilde mijn water bijvullen maar de kraan was dicht. die moest nog open gezet worden en het enige wat ik kon bedenken was, wat ben ik blij dat ik hier niet meer woon.. daarna naar mijn moeder ik had natuurlijk voor haar en mijn broer en familie mijn nieuwe bundel meegenomen als kadootje, en ook voor mijn moeder een mooie bos bloemen zodat ze even weer in de zon stond. Heb haar wel even gewaarschuwd voor de bundel omdat er ook flarden in staan over mijn vader, over zijn stervens proces en hoe we dit ervaren hebben etc. dus ik vond het belangrijk dat ze dit wist zodat ze niet ineens overspoelt zou worden  door verdriet, wat ze toch wel voelt. Natuurlijk had ik ook het fotoboek van Marokko meegenomen zodat ze dit ook kon zien. Mijn moeder vond het geweldig, de heel reis naar Marokko had ze een boekwerk wat ik haar had toegestuurd elke dag bekeken waar we zaten en wat we zagen aan de hand van de reisbeschrijving en dat kon ze dus zien wat ik zou zien.Nu dus aan de hand van de fotos en ze vond het toch mooi. Nadat de hele familie er was zijn we uit eten gegaan naar een geweldig leuk restaurant waar mijn moeder per telefoon had gereserveerd.. Erg leuk en goed eten. voor 35 euro een 4 gangen menu met gratis drinken.. en ik moet zeggen het liegt er niet om het eten was goddelijk en goed en heerlijk.. en je kon kiezen wat je wilde, ik moet zeggen na maanden dieeten ben ik volgens mij in die vier uur daar eten meteen het afgevallen gewicht weer bij gekomen..maar wat was het lekker. Na het eten ben ik terug gegaan naar huis via de andere route en niet eerst langs het ouderlijk huis want dat scheelt dan toch weer een uur voordat je weer weg bent. Onderweg toen ik bijna thuis was heb ik nog snel even mams gebeld om te melden dat ik thuis was, en toen vertelde ze lachend dat we bij het verkeerde restaurant hebben gezeten met elkaar, ze had ons naar een verkeerde restaurant gestuurd. Natuurlijk zijn mijn broer en ik dan ook niet handig, want ze had gezegd we gaan eten bij de Griek maar dit was alles behalve grieks.. dus we hebben daarna vreselijk gelachen hierom.. kortom het was ene lange maar wel een mooie kostbare dag heerlijk.
 
mijn moeder aan het dollen met mijn neef van bijna 16,
dit zijn echt maatjes voor het leven samen..
 
 

zaterdag 13 april 2013

gemeentemuseum


 Vandaag met vriendin Kitty weer eens op stap geweest. Eerst natuurlijk het lichaam de nodige inspanning laten verrichten op de sportschool, daarna meteen in de auto en op weg naar Kitty. Daar aan gekomen natuurlijk eerst een kopje thee gedronken, de nodige dingen besproken en daarna met elkaar op weg naar Den Haag. Eerst zijn we nog even door de oude binnenstad van Noordwijk gegaan en ik kende dat niet eens wat een prachtige stad is dat eigenlijk mooi om te zien. Onderweg naar het Gemeente museum van Den Haag, natuurlijk 100 uit gepraat over van alles en nog wat en natuurlijk ook lekker rond gekeken. Bij aankomst bleek dat je zelfs voor het museum gratis kunt parkeren.. ik vind dat uniek om eerlijk te zijn want dat ben ik niet gewend en ik ken het niet dus vind ik dat erg bijzonder. Meteen natuurlijk het museum in om daar eerst onze jassen op te hangen, daarna eerst natuurlijk naar het restaurant waar we een heerlijk broodje hebben gegeten met een smakelijk kopje thee daarna  door naar de tentoonstelling van Gustave Caillebotte  Ik kende deze schilder nog niet wat eigenlijk achteraf ook niet zo gek was want pas in 1970 is zijn collectie ontdekt en is het zichtbaar. Ik ben er van onder de indruk zijn prachtige schilderijen die hij maakt en zeker zij manier van schilderen, het lijkt alsof hij schildert vanuit een foto perspectief.. Dit liet men bij deze tentoonstelling ook heel duidelijk zien, door fotos bij zijn werken te plaatsen. Ik vond het erg boeiend al merkte ik op een gegeven moment wel dat ik dacht zijn perspectief klopt niet etc, en het is bijzonder dat wel maar ergens werd ik geraakt door het bovenste schilderij die ik daar zag zo mooi en boeiend en zo prachtig ook . Hij had een vreselijk verlangen naar mannelijke modellen en ik heb dan ook het vermoeden dat hij toch op mannen viel. Nadat we deze tentoonstelling hadden bekeken zijn we verder door het museum gaan dwalen, eerst ff naar de tijdelijke expositie uit het Mauritshuis.. oude meesterwerken Waar ik natuurlijk heerlijk fotos heb lopen maken want ja deze meesterwerken zie je bijna niet.. dus ik heb daar de stier van potter gefotografeerd etc dus erg leuke dingen ook totdat ik een bordje zag van geen fotos maken. Dapper als Kitty is loopt ze naar zon man met een V op zijn jas met de vraag of dat bordje alleen maar geld voor het schilderij waar het voor hangt en waarom dat is.... Het antwoord was heel duidelijk het was niet alleen voor dat schilderij maar ook voor alle schilderijen uit het Mauritshuis die mochten niet gefotografeerd worden. Kitty zei met een ijzeren smoelwerk.. toen de man zei dat ik met een fototoestel liep,. heel simpel nee hoor hij maakt geen foto's terwijl ik net tig had staan maken.. Maar geen punt hoor ik loop vrolijk verder en heb er natuurlijk nog een keer tig gemaakt.. Daarna verder door het museum om te kijken bij de glasblazers de stijlkamers met delfs blauwe dingen en daarna bij het poppenhuis staan kijken wat uniek en wat mooi is dat om te zien.. prachtig.. We hebben lang niet alles gezien van het museum helaas mede omdat er zo veel is en we werden wat moe  van al die indrukken, dus daarna maar even nog lekker in de tuin van het museum gezeten met een kopje thee. Daarna lekker naar kijkduin om daar aan het strand wat te lopen en te kijken naar al het moois waar ik een paar prachtige fotos heb gemaakt. Lekker gegeten op het strand in de zon wat nu eindelijk een keer kon, Heerlijk uit de wind en dus heerlijk genieten is dat..  het was weer een prachtige dag en ik heb genoten.. van alles heerlijk om zo met zoveel plezier een zaterdag te beleven heerlijk..
een top stuk
zo knap het lijkt 3d en zelfs
het spijkertje is geschilderd
 
de stier van potter
de anatomische les


rodin


vrijdag 12 april 2013

mevrouw.. mevrouw.. de papiercontainer is daar verderop

 
Ik moet zeggen dat ik zelf ook niet altijd heel trouw ben met mijn afval te scheiden, okey thuis doe ik dat prima, ik scheid flessen, ik scheid plastic, ik scheid papier, ik scheid restafval en wat de lieve mannen van de gemeente en de politiek bedenken, ik doe dat heel braaf,  want zo hoort het toch
Ik moet ook meteen erbij zeggen dat ik probeer heel goed mijn best te doen, maar het lukt niet altijd helaas.. ik merk dat ik dan weer een keer een halfvolle vuilniszak heb met veel ruimte erin en dan weet ik dat ik nog wat dingen heb staan die weg moeten en dus prop ik ze maar in die zak erbij.. om zo toch een volle zak te hebben en te voorkomen dat zon half volle zak zo gaat stinken.. dus vandaar.. maar goed dat zijn de dingen die ik dan doe.. Vandaag echter kwam ik terug van mijn werk, had de nodige boodschappen gedaan en zie daar een mevrouw , en ja met recht een mevrouw lopen, een mevrouw waar je echt mevrouw tegen zegt, je kent dat wel, hoog in de watergolf met permanent, met rode lippen, te rood voor haar leeftijd, ze heeft dan ook nog gouden oorbellen in, draagt  quasi gewoon een nep bontjas maar loopt wel rond met een air van kijk mij eens duur doen. Rijd in een te dure en te grote auto waarbij ze meteen twee parkeerplekken in beslag neemt, omdat parkeren ook niet echt handig gaat, Maar goed dat vind ik allemaal acceptabel en ook goed, dat kan ik begrijpen men is niet allemaal zoals ik ben of wie dan ook en al die verschillende mensen maakt het juist extra leuk in de wereld denk ik dan.. Alleen had deze mevrouw de pech dat ik in een opstandige bui was, en was uitgeslapen.. dus.. ja ik zie deze mevrouw met een lading kartonnen dozen in haar hand naar de afvalcontainer lopen, en ik kon het niet laten, ik zeg heel erg hard over de parkeerplaats heen, terwijl dat niet eens hoefde, omdat ze aardig dichtbij stond. "Mevrouw, mevrouw, de papiercontainer is een eindje verder op...." De echte mevrouw kijkt me aan met een blik of ik gek ben, en dat ben ik natuurlijk ook wel in haar ogen, want waar bemoeid die snotaap zich mee... al denk ik dat ik in leeftijd bij haar in de buurt kom, alleen ik geniet van het leven en zij dus duidelijk niet te zien aan haar kleding etc, laten we het als volgt zeggen ik heb duidelijk een andere keuze gemaakt dan zij.. De mevrouw kijkt me aan en zegt dan ook nog.. hoe dom kun je zijn. ( denk aan de oneliner van een tijdje geleden, het is een kunst om je slimheid te verbergen..) 'Maar dit is karton...."Waarop ik nog heel aardig zeg: "Oh u weet niet dat karton ook papier is.. dus nu wel dus kan het mooi in de papier container..."Ik zei al ik was opstandig en baldadig.. en kon het niet laten om deze opmerking er nog even overheen te doen.. Daarbij maakte ik ook nog de opmerking dat ik het wel erg begrijpelijk vind dat je niet zo ver kan lopen met die 2 snippers karton en dat ze waarschijnlijk toch ging winkelen bij de C1000 met de ingang vlak bij de papiercontainer.... De mevrouw keek alsof ze vuur zag branden... en ik was weer even mijn baldadigheid en mijn opstandigheid kwijt.. Heerlijk soms ligt toch de humor op straat.. en ik ben gniffelend mijn flat in gelopen, en daarna nog stiekem gniffelend mijn volle vuilniszak gaan halen en deze in de container gegooid, want ja ik ben ook niet altijd een heilig boontje...
voor de mensen die het nog niet weten waar welke container voor dient hier dan even een korte cursus container gebruik
 

deze is voor restafval
deze voor kleding

deze voor plastic en dit tafereeltje zie ik vaak bij mijn flat

deze voor flessen en daar zijn drie soorten van
bruin wit en groen glas

de papiercontainer.. zie je aan de klep