Afgelopen zaterdag de 17de etappe gelopen van het Westerborkpad, het pad ging vanaf het station in het Harde naar Wezep, een plaatsje waarvan ik me niets kon herinneren en moet zeggen het heeft nu ook geen indruk gemaakt.
'T Harde daarin tegen is aandoenlijk, maar dat kan ook komen omdat ik daar 3 x gestart bent voor een etappe van uit en naar 'Harde dat je daardoor denkt het is indrukwekkend en leuk. maar ik moet ook bekennen dat ik me er weinig van kan heugen.
Om kwart over 6 was ik spontaan wakker en inmiddels door de ervaring rijk geworden besloten om maar meteen op te staan omdat ik anders alleen maar lig te woelen in mijn bed en me afvraag waarom .. dus kan je beter opstaan.
Lekker rustig ontbeten en de andere rituelen van de dag gedaan om daarna in korte broek, het weer zag er goed uit, een t-shirt en voor de zekerheid een hoodie aan en ik kon gaan. Helemaal goed.
De rit naar t Harde is goed te doen, ook omdat ik weet dat het daar gratis parkeren is, maakt het het aangenaam om te reizen en er aan te komen. Tevens was het erg rustig onderweg wat het reizen ook aangenaam maakt, en dat is lekker.
Aangekomen bij het station was er net als de vorige keren zoveel parkeerplek dat ik mijn auto ruim kon parkeren en ook nog vlak bij de uitgang wat voor de terugreis altijd wel prettig is.
De tas om de nek, het boekje in de hand, fototoestel in de volgende, gaan met de beentjes en de voetjes hadden er zin in, ze gingen er volop in. heerlijk. ik hou er van. lopen en genieten.
De weg naar het beginpunt was al bekend dus ik hoefde me geen zorgen maken over waar ik moest beginnen dat was al duidelijk. Dus daar liep ik zo heen en het mooie was , je start uiteindelijk bij de carpoolplaats om daarna meteen het bos in te duiken waar je meer dan de halve route in blijft lopen. Genieten van de rust, de vogels die zingen, af en toe een verdwaalde wandelaar die wat verwilderd kijkt omdat er nog iemand loopt, vraag me af of ik ook zo loop te kijken. mezelf kennende kijk ik meer betrapt omdat ik altijd loop te zingen, en dat is nooit mooi zuiver.. het is nogal vals maar ik vind het heerlijk om te doen.. dus ach ik geniet
Het pad kronkelt mooi door het bos en met het boekje in mijn hand kon het niet mis gaan, dit keer was het zo duidelijk dat ik bijna aan mezelf ging twijfelen, maar zowel de komoot als het boekje en af en toe een verdwaalde teken ging het goed.
Totdat en het zou weer niet, er een niet aangekondigde wijziging is die nergens vermeld staat, de Komoot geeft een hele andere route aan, maar die route is niet te lopen want dat is afgesloten, de pijltjes geven wel een richting aan, dus dan maar boekje aan de kant en de pijltjes volgen dan moet het goed kopen, en dat kwam het ook, maar het stuk route wat oorspronkelijk de bedoeling was, was dus nu een lange saaie weg van asfalt, wat jammer is, mede omdat je je verheugd op bosrijk.. Het dorpje Het Loo, kwam gelukkig snel in zicht en daardoor heen was het snel klaar kon ik de bossen weer in.
De route bood weinig afwisseling maar ja wat wil je ook, je ziet wel verschillende bomen maar echt veel verschil is er niet , al is het erg genieten van de geur van het bos, de stilte en de vogels.
Na een mooi stukje lopen door de bossen kwam ik aan in Wezep waar ik op de eerste de beste bank ben gaan zitten om mijn salade te eten en een koekje bij de thee, terwijl ik zat te eten waren er diverse mensen die hun hand opstaken, mensen die zelfs claxonneerden en zwaaiden. kennelijk was ik ineens een plaatselijke beroemdheid, of zat ik op een bankje wat niet helemaal veilig is maar ik heb daar dan niets van gemerkt daarna liep ik door naar het station ging met de trein terug naar t Harde waar mijn auto stond.
Daar aangekomen mijn schoenen verwisselen en terug naar huis.. in Alphen nog snel de laatste boodschappen gedaan voor de reis en daarna thuis inpakken, wassen, nog snel een korte broek wassen en verven wat het zwart was wat te bruin geworden, dus daar moest ik wat mee.
De avond begon daarna met heerlijke asperges.. met geraspte kaas, ei en een boter sausje en met, ja natuurlijk,de bekende krieltjes.