zaterdag 30 april 2022

Westerborkpad etappe 17

 

Afgelopen zaterdag de 17de etappe gelopen van het Westerborkpad, het pad ging vanaf het station in het Harde naar Wezep, een plaatsje waarvan ik me niets kon herinneren en moet zeggen het heeft nu ook geen indruk gemaakt.

'T Harde daarin tegen is aandoenlijk, maar dat kan ook komen omdat ik daar 3 x gestart bent voor een etappe van uit en naar 'Harde dat je daardoor denkt het is indrukwekkend en leuk. maar ik moet ook bekennen dat ik me er weinig van kan heugen.

Om kwart over 6 was ik spontaan wakker en inmiddels door de ervaring rijk geworden besloten om maar meteen op te staan omdat ik anders alleen maar lig te woelen in mijn bed en me afvraag waarom .. dus kan je beter opstaan.

Lekker rustig ontbeten en de andere rituelen van de dag gedaan om daarna in korte broek, het weer zag er goed uit, een t-shirt en voor de zekerheid een hoodie aan en ik kon gaan. Helemaal goed.

De rit naar t Harde is goed te doen, ook omdat ik weet dat het daar gratis parkeren is, maakt het het aangenaam om te reizen en er aan te komen. Tevens was het erg rustig onderweg wat het reizen ook aangenaam maakt, en dat is lekker. 

Aangekomen bij het station was er net als de vorige keren zoveel parkeerplek dat ik mijn auto ruim kon parkeren en ook nog vlak bij de uitgang wat voor de terugreis altijd wel prettig is.

De tas om de nek, het boekje in de hand, fototoestel in de volgende, gaan met de beentjes en de voetjes hadden er zin in, ze gingen er volop in. heerlijk. ik hou er van. lopen en genieten. 

De weg naar het beginpunt was al  bekend dus ik hoefde me geen zorgen maken over waar ik moest beginnen dat was al duidelijk. Dus daar liep ik zo heen en het mooie was , je start uiteindelijk bij de carpoolplaats om daarna meteen het bos in te duiken waar je meer dan de halve route in blijft lopen. Genieten van de rust, de vogels die zingen, af en toe een verdwaalde wandelaar die wat verwilderd kijkt omdat er nog iemand loopt, vraag me af of ik ook zo loop te kijken.  mezelf kennende kijk ik meer betrapt omdat ik altijd loop te zingen, en dat is nooit mooi zuiver.. het is nogal vals maar ik vind het heerlijk om te doen.. dus ach ik geniet

Het pad kronkelt mooi door het bos en met het boekje in mijn hand kon het niet mis gaan, dit keer was het zo duidelijk dat ik bijna aan mezelf ging twijfelen, maar zowel de komoot als het boekje en af en toe een verdwaalde teken ging het goed.

Totdat en het zou weer niet, er een niet aangekondigde wijziging is die nergens vermeld staat, de Komoot geeft een hele andere route aan, maar die route is niet te lopen want dat is afgesloten, de pijltjes geven wel een richting aan, dus dan maar boekje aan de kant en de pijltjes volgen dan moet het goed kopen, en dat kwam het ook, maar het stuk route wat oorspronkelijk de bedoeling was, was dus nu een lange saaie weg van asfalt, wat jammer is, mede omdat je je verheugd op bosrijk.. Het dorpje Het Loo, kwam gelukkig snel in zicht en daardoor heen was het snel klaar kon ik de bossen weer in. 

De route bood weinig afwisseling maar ja wat wil je ook, je ziet wel verschillende bomen maar echt veel verschil is er niet , al is het erg genieten van de geur van het bos, de stilte en de vogels.

Na een mooi stukje lopen door de bossen kwam ik aan in Wezep  waar ik op de eerste de beste bank ben gaan zitten om mijn salade te eten en een koekje bij de thee, terwijl ik zat te eten waren er diverse mensen die hun hand opstaken, mensen die zelfs claxonneerden en zwaaiden. kennelijk was ik ineens een plaatselijke beroemdheid, of zat ik op een bankje wat niet helemaal veilig is maar ik heb daar dan niets van gemerkt  daarna liep ik door  naar  het station ging met de trein terug naar t Harde waar mijn auto stond. 

Daar aangekomen mijn schoenen verwisselen en terug naar huis.. in Alphen nog snel de laatste boodschappen gedaan voor de reis en daarna thuis inpakken, wassen, nog snel een korte broek wassen en verven wat het zwart was wat te bruin geworden, dus daar moest ik wat mee.

De avond begon daarna met heerlijke asperges.. met geraspte kaas, ei en een boter sausje en met, ja natuurlijk,de bekende krieltjes.
















vrijdag 29 april 2022

dus dat....

Ooit in een show van Marc Marie Huijbrechts deze prachtige zin, deze zin blijft altijd door mijn hoofd spoken mede omdat ik me besef hoe mooi dit is.

Hij haalde deze zin aan die was uitgesproken door de vrouw van de ontvoerde Freddy Heineken, die ook zoiets had gezegd, Ik vergeef hem zodat ik mezelf kan vergeven..

Het was een iets andere versie maar ik merkte ook dat het me raakte.... mede omdat ik, toen ik er nog meer over na ging denken, besefte dat het zo waar is...

Op het moment als je de ander vergeeft maak je ook je hart leeg en dat geeft ruimte, om open te staan vrij van boosheid en verbittering over de dingen die gebeurt zijn. Zo mooi en bijzonder dit om dit te beseffen dat het zo kan.
 
Terwijl ik dit hoorde, nu dus weer lees, bedacht ik me hoe dat vaak ging in relaties. ik besef me dat ik vroeger, in mijn prille jaren dan zo verdrietig was dat ik die ander zo zwart mogelijk maakte. met als gevolg dat ik dus ook mijn eigen hart zwart maakte, en dus daardoor nog dieper in de put kwam te zitten. Is ook niet zo gek eigenlijk want Robert long zong al  "aan het eind van de liefde ontmoet je een vreemde, een vreemde mevrouw of een vreemde meneer." ( zie link naar het liedje onder deze blog)
Dat klopt ook, de vraag die je op een gegeven moment stelt wat heb ik in diegene gezien.

Met het rijpen der jaren,  las ik ooit een mooie opmerking in een damesblad. in een kolom van een dame die schreef dat ze op bezoek was bij iemand die gescheiden was, waar de trouwfoto nog stond.. ze zei, toen die ander vroeg waarom die foto er nog stond : "Ik ga dat stuk uit mijn leven niet wegstoppen of verbannen het is een deel van mij wat mij zo heeft gemaakt, het hoort bij mij" Dat vond ik kracht.. daar leerde ik enorm van. zo is het ook dacht ik. waarom je eigen hart zwart maken of iets doen alsof het niet was terwijl het altijd in en bij je is.. 

Het werkt voor mij in ieder geval om zo te kijken naar de dingen die anders liepen in mijn leven dan ik had gehoopt, al helpt dat wandelen er ook erg in mee, het herbeleven en alles te bekijken met de ogen van  nu , en niet met de verdrietige of boze ogen van toen. het maakt het mooi om inderdaad die ander te vergeven, om zo jezelf te anders te zien met de mildheid van nu.

( zou bijna Amen schrijven)


 

donderdag 28 april 2022

de lettergrabbelton ( week 25)

Aangezien ik dit jaar rijkelijk voorzien ben van diverse scheurkalenders, dacht ik hoe kan ik dit nu even leuk en grappig aanpakken.
Conclusie... heel eenvoudig, een keer per week probeer ik in 2016 de lettergrabbelton als blog er neer te zetten met de teksten die op mijn drie kalenders stonden..( had er al drie en kreeg er nog een vierde bij....) ..
de kalenders zijn:
Mwah*
Spreuken *
boeddhistische teksten*
en Rumag
* aan de vorm, onderstreept, cursief of vet kan je zien uit welke kalender het komt

week 25

Left 
When nothing goes right go left


Kijk niet naar het verloren geluk
maar naar het geluk dat je nu hebt

Als de renners er niet vies van zijn, is het toch
een schone tour?TDF


het leven gaat snel, Vergeet niet om 
je heen te kijken

Vandaag neem ik een slipperdag

onduidelijkheid
het is mij niet duidelijk waarom er zoveel dingen 
onduidelijk zijn
(Karel Konckheere)
 
 Klein
soms nemen de kleinste dingen  de grootste plek in je hart in
(Winni the PooH)

Geloof in jezelf en in de ander

Niet niks is ook niet alles

Fouten maken hoort erbij
maar herhaal ze niet te veel

Te veel suiker
daar ben je wel ff zoet mee

Imagine
if you dont imagine, nothing ever happens at all
(John Green)

De meeste beperkingen leggen we onszelf op

ik zet mezelf vandaag in de vliegtuigstand

Temporary
we promise forever in a word where even life is temporary



woensdag 27 april 2022

thats almost me....


Tijdens mijn wandelingen of op vakantie, heb ik altijd mijn fototoestel in mijn hand, heel bewust een handzame toestel omdat ik weet hoe een toestel op valt als je foto's maakt en vaak zijn de foto;s die je maakt van mensen het mooist als ze niet door hebben dat je een foto maakt. men staat er ongedwongen op en vaak levert me dit soms ontroerende foto's op.

Ook als er soms ineens iets onverwachts gebeurt, een opvliegende zwaan, ik heb mijn fototoestel paraat en ik maak een foto...  en hebbes.. fotograferen is toch wel een grote hobby naast de reizen, het sporten, en de wandelingen, musea en steden bezoek.

Toen ik dan ook het bovenstaande plaatje zag dacht ik meteen dat ben ik, op de drink coffee na, als er had gestaan drink tea, dan was hij passend en had ik mezelf helemaal herkend.

 Maar het is inderdaad zo als je mij ziet lopen in een museum, op straat in een stad, wandelend of waar dan ook, ik heb altijd mijn toestel paraat, waardoor ik de meest bijzondere foto;s kan maken.. nadeel is wel dat ik soms ook wel heel veel maak dan.. omdat het zo gemakkelijk is. maar leve het digitale fotograferen... je kan heel veel verwijderen en heel veel aanpassen ideaal gewoon.

Tijdens het wandelen of tijdens een reis kan ik intens genieten van de mensen die ik zie al heb ik vak wel bij het wandelen dat ik gewoon wil lopen en liever niet wil praten gewoon gas op de plank en genieten van de rust en de sfeer waarin ik me heb begeven.  Al is soms een praatje wel aardig maar niet als mensen dan meteen met me mee willen lopen, dat vind ik dan toch minder, het voordeel  maar misschien ook wel het nadeel van dit pad is dat het pad dat ik nu loop, dus maar 1 kant op gaat  vanuit Amsterdam naar eindpunt Westerbork het kamp. Ook logisch want zo gingen de Joodse mensen ook namelijk. Dus ik begrijp dat helemaal dat dit pad zo loopt, gevolg is ook dat als er mensen voor je of achter je lopen de kans groot is dat ze ook dit pad lopen, al denk ik soms doe maar niet niets is heerlijker dan te zingen in het bos.. en zo vals mogelijk. al hoef ik daar niet zoveel moeite voor te doen, maar het geeft je hart en hoofd wel de vreugde van het leven.

Zo ook de reizen die ik maak, ooit begonnen met een reis naar Jordaniƫ. en sindsdien steeds meer gaan reizen met het vliegtuig, naar diverse steden, soms landen maar vooral steden, Sinds ik verhuis ben uit mijn stad Groningen naar mijn nieuwe thuis honk Alphen waar ik het ook meer dan naar mijn zin heb,maar ik mis soms de vrijheid van de stad zo.. dus daarom ga ik graag naar steden, het gemak van een museum bezoeken op een terras belanden, streetart te zien. dwalen door mooie onbekende straten etc. kortom het is een feestje altijd

dus eigenlijk klopt het helemaal bovenstaande plaatje behalve die koffie maar dat is gewoon omdat ik dit plaatje 10 jaar te laat tegenkom.. want voordat ik alleen maar thee en water drink dronk ik sloten koffie..


dinsdag 26 april 2022

Alice through the lookingglas ( film)

 

Toen ik ontdekte dat deze film ook was gemaakt, was ik aangenaam verrast want dat wist ik dus echt niet, nooit bij stil gestaan dat er een vervolg zou zijn of komen.

Dus toen ik hem kon zien was ik erg blij en heel erg gelukkig omdat ik nu dus kon kijken  naar deze vervolg van de vorige en voor mij weer even sprookjesachtig en mooi


Recensie van de film:

Regie: James Bobin | Cast: Mia Wasikowska (Alice Kingsleigh), Johnny Depp (Hatter Tarrant Hightopp), Helena Bonham Carter (Iracebeth), Anne Hathaway (Mirana), Sacha Baron Cohen (Time), Rhys Ifans (Zanik Hightopp), Matt Lucas (Tweedledee/Tweedledum), Alan Rickman (Absolem) | Speelduur: 113 minuten | Jaar:2016 

Nog voordat Cinderella en The Jungle Book lovend werden ontvangen en Disney de archieven ontsloot om volop in te zetten op sprookjesachtige remakes, waagde de studio een flink budget aan een live-action versie van Alice In Wonderland. Het was niet bepaald het summum van Tim Burtons werk, maar zijn iconische visuele bombarie bleek voldoende om de magische opbrengstgrens van een miljard dollar te doorbreken. Toch heeft het welgeteld zes jaar geduurd voordat we nog eens in Underland mogen logeren. Ditmaal worden we uitgenodigd door regisseur James Bobin (The Muppets).

 Dat Bobin vertrouwd is met kleurige en vrolijke personages, is direct duidelijk. Weg is het naargeestige sfeertje, wat ruimte maakt voor een regenboogkleurige oosterse jurk en een minder grauw Underland. Alle personages zijn een stuk luchtiger neergezet; ze spreken allemaal op een beduidend vrolijker toontje, wat vooral te merken is bij Johnny Depp, wiens hoed een duisterder randje kende onder de regie van Tim Burton. 

De film opent direct in de echte wereld met een ietwat overbodige achtervolging op het water waarin Alice als kapitein op onmogelijke wijze schepen afschudt. Hoe en waarom wordt niet echt duidelijk, de scĆØne roept meer vragen dan antwoorden op en zet daarmee de toon voor de rest van de onsamenhangende film. Niet veel later arriveert zij in een pittoreske havenstad, waar haar recalcitrante gedrag niet goed wordt ontvangen door een stel kakelende edelmannen (onder wie haar ex) die haar vaders schip maar al te graag afpakken. Wanneer Alice probeert te vluchten, komt ze een bijzondere spiegel tegen die haar laat ontsnappen naar Underland.

Daar ploft Alice neer op een bedje bloemen, waar al haar vrienden uit de eerste film haar opwachten om te vertellen dat de Mad Hatter ernstig ziek is. Hij kan enkel gered worden door zijn verdwenen familie te vinden, waarvoor Alice hulp zal moeten vragen aan Tijd. Het luidt een tijdtwistende reis door het verleden in die van Alice Through the Looking Glass een ingewikkelde prequel/sequel op Alice In Wonderland maakt. 

Dit element snijdt aan twee kanten. Alice wroet als een roekeloze Marty McFly in het verleden van de nog onschuldig ogende Mad Hatter en de Red Queen voordat zij hun namen verdienden. Enerzijds geeft dat meer karakter aan de personages. Anderzijds geeft het de Mad Hatter en de Red Queen een doodsimpele motivatie voor hun acties en plaatst het ze in een bijna realistische wereld. De karakteruitdieping is in principe een grote verbetering op het origineel en wordt op een entertainende wijze in beeld gebracht, maar het botst nogal met het surrealistische Underland en de mysterieuze personages die ze worden. 

Bovendien wordt het tijdreisaspect misbruikt om zoveel mogelijk personages, plekken en gebeurtenissen af te vinken in een gekunsteld verhaal. Dat zorgt soms voor leuke confrontaties zoals Tijd die de Mad Hatter voor het eerst ontmoet waarbij de twee los gaan met tijdgrappen. Maar het verschrikkelijke neveneffect van alle subplots is dat er zo ontzettend veel thema’s aangekaart worden (trauma , vergeving, familie, feminisme, en nog vele meer) dat geen enkele blijft hangen. Ze vormen geen complexer geheel, maar passeren allemaal kort de revue afgewisseld door onnodig spektakel. Alice krijgt om de haverklap een nieuw tijdelijk doel – dat ze voor het publiek altijd even duidelijk benoemt – in een gezellige bende van flashbacks, actiescĆØnes en leermomentjes. De eerste film had te weinig verhaal, Through the Looking Glass lijkt totaal niet te kunnen kiezen. 

Het element dat er in al deze chaos bovenuit steekt, is Sacha Baron Cohen. Zijn personage Tijd is geheel uniek. Hij staat volledig zijn mannetje naast acteurs als Johnny Depp en Helena Bonham Carter. Zijn manier van spreken resulteert in een bijna perfecte balans van mysterie en hilariteit. Zo is hij op momenten doodserieus en imposant, maar klaagt hij even makkelijk steen en been over mensen die geen kernachtige – en tijdbesparende – gesprekken kunnen voeren. Op vermakelijke wijze houdt Tijd het verhaal bij elkaar, maar op thematisch vlak kan ook hij de boel niet aan elkaar lijmen. 

Met meer visuele effecten, twists en woordgrappen over tijd dan je je kunt voorstellen is Alice Through the Looking Glass een zeer rommelige film. Sacha Baron Cohen en enkele mooie 3D-momenten maken veel goed, maar ten opzichte van Tim Burtons film zijn er evenveel verbeteringen als verslechteringen. Het is duidelijk dat de makers geleerd hebben van het gebrekkige verhaal, maar helaas is er sprake van ernstige overcompensatie. De stortvloed aan leuke scĆØnes en verhaallijnen is zo onsamenhangend, dat Alice Through the Looking Glass je nooit echt weet in te pakken.





maandag 25 april 2022

Kb training...

 

Eindelijk na een tijdje niet te kunnen sporten omdat er geen trainingen waren, was het dan zover dat we donderdag weer aan de slag konden..

Vol optimisme en enthousiasme vertrok ik naar de kb training van donderdagavond.

Bij aankomst was ik even nog in mijn eentje maar al snel kwamen mijn sportmaatjes aanlopen en werd het meteen al gezelliger.

 Frank was er al, en nadat de zaal leeg gewaaierd was, op de penetrante zweetlucht na, wat niet zo heel verwonderlijk was nadat we kregen te horen dat de kachel heel hoog stond, moesten we een bar maken voor overhead squat en voor een oefening met kb boven ons hoofd.

We begonnen met de  warming up, dat hield in dat we dus eerst kniehef deden, daarna hakken billen, de squat dan 8 x push up, en aangezien ik behoorlijk aan het oefenen ben om mijn armen strak langs mijn lichaam te houden, zodat ik ook die spieren beter ga trainen, duurt het wat langer maar het gaat steeds sneller. 

Daarna 1 minuut burpees.. die gelukkig die hele avond niet terug kwamen.

Daarna brak de hel wederom los:

 1 minuut  2x squat

 1 minuut  2x squat back

 1 minuut  2x squat over head

 90 seconden  2 xkb swing

  90 seconden push up 

variatie 1 met een kb onder de linker hand daarna onder de rechterhand

dan nog een brede push up

en ook dat 2 x

 daarna moesten we op onze rug gaan liggen en met een bar met gewicht eigenlijk de omgekeerde puhs up doen en het gewicht naar boven brengen

 2 x 6 secondes lunges links en rechts

 de deegroller kwam ook nog even langs.

dus met een bar, op je knieƫn en dan de bar naar voren bewegen totdat je bijna op de grond ligt en dan terug., een buikspier oefening

Daarna kregen we nog de snatch, een gewicht boven je hoofd brengen vanaf de grond en dat ook 2x  90 minuten

daarna gingen we naar buiten waar we gingen hardlopen, niet eens zo heel veel maar wel net lekker om er weer in te komen,waar ik vroeger als eerste liep , heb ik nu wat moeite om op gang te komen dus ik moet toch aan het trainen hiermee, maar dat komt wel goed in de loop van de tijd.

het eind kwam in zicht , dus we gingen buikspieren doen

:

we begonnen met de ellendige

combo crunch, die lukt me gewoon niet

ik kan niet mijn onderrug van de grond houden dus ik doe hem standaard fout

crunch

daarna met de kb boven je borst en doorstrekken naar boven je hoofd tijdens de sit up

 toen kwam de diamond sit up

 90 seconden planken

 en hij mag ons echt heel graag

kwam nog een keer die ellendige

combo crunch

maar om eerlijk te zijn het was weer lekker trainen


 

zaterdag 23 april 2022

miniaturen( deel 3)

 

Al jaren ben ik fan van deze kunstenaar, die steeds met verrassende plaatjes komt, na lang aarzelen heb ik dan toch maar besloten om af en toe wat van deze prachtige miniaturen te plaatsen omdat ik ze zo knap en kunstig vind.

Tevens heb ik een drama opdracht waarbij de leerlingen met kleine poppetjes decortjes moeten maken etc, wat altijd prachtige foto's oplevert met soms echte kunstenaarsblik.

kortom geniet van deze mooie plaatjes en ze zullen vaker langskomen










vrijdag 22 april 2022

En taart moet er zijn...

 

Aangezien ik mijn moeder heel lang niet had gezien, wegens drukte op school en het is toch altijd wel even een ritje naar mijn moeder toe vanaf Alphen naar Musselkanaal. besloot ik om op goede vrijdag alvast een etappe te lopen van het Westerborkpad, tenslotte ben ik toch onderweg  die kant op, want ik kom akelig dicht in de buurt van waar mijn moeder woont op het laatst, en dan ook de zaterdag een etappe te lopen en vandaar uit naar mijn moeder te gaan, om daar ook een nacht door te brengen. dus eigenlijk breng ik dan twee nachten buitens huis door , een soort van extra vakantie, wat me ook wel een keertje erg aangenaam is. Aangezien de auto toch meegaat kan ik extra spullen meenemen..

In mijn hoofd had ik bedacht dat ik voor mijn moeder een taart wilde meenemen, maar ja hoe doe je dat als je eerst aan het wandelen bent. dus ik besloot heel mooi om deze taart dus te laten bezorgen op de zaterdag voor de Pasen als een soort van paas verrassing 

Nu had ik mijn moeder wel even voorbereid want ik kreeg door dat de taart tussen 8 en 10 uur in de ochtend word bezorgd.. dus tja.. mijn moeder ken ik goed genoeg om te weten dat ze graag lang in bed ligt dus ze moet er vroeg uit.. denk ook stiekem dat ze in de middag weer een dutje gaat doen op de bank en gelijk heeft ze, ze is tenslotte 87 dan mag je de tijd nemen die je wilt nemen.

Had het goed gepland allemaal, al gooide ik de route wel even om, ik ben eerst etappe 16 gaan lopen mede omdat deze 18 km is, en daarna naar het hotel gegaan waar ik een relaxte avond heb genoten. 

Daarna naar Nunspeet om  etappe 15 te lopen, mede omdat deze maar 11 km was zodat ik niet zo laat bij mijn moeder zou zijn, die kan dan even extra genieten dat ik er ben, maar ik kan ook mooi even lekker uitslapen zaterdagochtend voor ik aan het ontbijt moet.

Het verliep zoals ik bedacht had, het was een feestje bij mijn moeder. Zaterdag had ik me op het parkeertrein in een verschoten hoekje me snel omgekleed achter dat auto met aan de andere kant bos, terwijl ik me aan het omkleden was hoorde ik wat geritsel, ik dacht vast een konijn of zo maar nee er kwam een vrouw uit het bos met een wc rol in haar hand en aan de andere hand een wegwerp handschoen.. ik denk dat ze een privĆ© plek zocht om zicht te ontlasten of zo.. maar goed daar waar ze wilde kon  dus niet want daar stond ik privĆ© te doen

Daarna in de auto naar mijn moeder, een feestje toch om bij haar te zijn. genieten.

Het is thuiskomen, mijn moeder had zoals gebruikelijk veel te veel in huis gehaald, heel jammer maar ik heb mijn best gedaan en ben er aardig doorheen gegaan,  ze had iets nieuws bedacht, bij Pasen horen natuurlijk eieren en ik ben erg gek op gevulde eieren, dus  ze had bedacht om er een doe het zelf gevulde ei van te maken, ze had het sausje klaar wat door het ei moet, maar ze had gewoon gekookte eieren die ik zelf moest pellen en daarna door kon snijden en dan kon ik dat sausje er over heen doen, ik vond het geniaal, en zo leuk dat ze dat soort dingen dan bedenkt in dat koppie van haar.

Daarnaast was er heerlijk veel brood, Paasbrood met spijs, en ze zei ik ga de volgende keer al dat spijs uit het brood halen en mengen met boter dan heb je dat mooi verspreid over je brood en heb je niet ineens zon zoete hap.. ik vraag me soms af hoe komt ze erop maar wederom prachtig bedacht.

Verder de avond natuurlijk gekeken naar heel Holland bakt  en veel bijgepraat over van alles en nog wat,.

Wat is het heerlijk om weer een paar dagen kind te mogen zijn bij je moeder

en de taart was heerlijk

Alice in wonderland (film)

 

 Als er op zaterdagavond voetbal is in plaats van  heel holland bakt.. dan duik je maar de opgenomen films in die je nog moet zien.. en wat een prachtige film is dit toch weer. Ooit heb ik hem gekocht op dvd, gezien, dvd uitgeleend om hem nooit meer terug te krijgen maar dat mag de pret niet drukken, het is niet anders.. dus deze gekeken die ik had opgenomen en wat was het genieten... prachtige film toch om te bekijken en vooral om van te genieten ..


Recensie van de film

 Regie: Tim Burton | Cast: Mia Wasikowska (Alice), Johnny Depp (Mad Hatter), Helena Bonham Carter (Red Queen), Anne Hathaway (White Queen), e.a. | Speelduur:108 minuten | Jaar: 2010


Het belangrijkste resultaat van de mogelijke boycot van Alice in Wonderland door de grote Nederlandse bioscoopketens? Dat PathĆ© de film nu zelfs nog een week eerder in haar bioscopen heeft uitgebracht om maar optimaal te kunnen profiteren van de publiciteit rondom de film. Het is een wat goedkope marketingtruc die bovendien onnodig is. Tim Burtons Alice in Wonderland kan op eigen kracht namelijk ook heel goed mensenmassa’s op de been brengen.

 Ondanks talloze verfilmingen en bewerkingen blijft Alice in Wonderland van Lewis Carroll een enorme aantrekkingskracht uitoefenen op filmmakers met een bovenmatige interesse in het fantastische. Tim Burton, specialist in fantasievolle verhalen vol excentrieke figuren, kon het aanbod van Disney om een nieuwe interpretatie aan het verhaal te geven dan ook onmogelijk naast zich neerleggen.

In het ingenieuze scenario van Linda Woolverton (The Beauty and the Beast, The Lion King), die gelukkig durft af te wijken van het heilig verklaarde bronmateriaal, is Alice niet meer een verward meisje van zeven dat voordurend vol verbazing van de ene in de andere wonderlijke situatie belandt, maar een potige adolescent van negentien die op het punt staat te trouwen. Daar heeft ze echter weinig zin in en als ze wegrent van haar verlovingsfeest, valt ze in het welbekende konijnenhol dat de toegang vormt tot Wonderland. Daar maakt ze kennis met de vreemdste figuren, onder wie de Mad Hatter en de Red Queen, die Wonderland in een ijzeren greep houdt.

De verwachtingen zijn onvermijdelijk hoog gespannen als Tim Burton en Johnny Depp een nieuwe film aankondigen. Alice in Wonderland is, na meesterwerkjes als Edward Scissorhands en Ed Wood, alweer hun zevende samenwerking, maar het is helaas niet hun beste geworden. Dat ligt grotendeels aan het probleem dat Burton pas in een vergevorderd stadium, toen het scenario van Woolverton er al lag, bij de film werd betrokken, waardoor je het gevoel krijgt dat zijn creativiteit enigszins wordt ingeperkt door de strakke kaders van Disney. 

Aan deze Alice in Wonderland blijft namelijk een zure, commerciĆ«le nasmaak kleven. Dit is een film die zo expliciet gericht is op het bereiken van een zo groot mogelijk publiek dat het bijna gaat irriteren. Zo lijkt de keuze om Alice opeens negentien jaar te maken niet zozeer ingegeven door inhoudelijke redenen, maar vooral om de tienermeisjes aan te spreken. De gezinnen met kinderen worden al aangetrokken door het legendarische verhaal, dus wat blijft er dan nog over: de fanboys. Als de naam van Tim Burton op het affiche niet genoeg is om deze groep naar de bioscoop te lokken, moet het 3D-effect de klus wel klaren. De 3D-technologie wordt nogal gemakzuchtig gebruikt en voegt weinig tot niets toe aan de film, die het op dat front moet afleggen tegen het technisch superieure Avatar.

Maar gelukkig is Tim Burton bijna niet in staat een echt slechte film te maken (op het desastreuze Planet of the Apes na dan) en houdt hij Alice in Wonderland voortdurend interessant en geestig, ondanks de onvolkomenheden. Elk shot is een lust voor het oog en de art direction is, zoals altijd bij Burton, om van te watertanden. Daar komt bij dat de fijne, typische Burtoneske humor ook in deze grote blockbuster gelukkig niet ontbreekt. De verloofde van Alice, Hamish, wordt bijvoorbeeld heerlijk overdreven neergezet en ook het personage van de Red Queen, formidabel gespeeld door de veelzijdige Helena Bonham Carter, die Johnny Depp in haar schaduw laat staan, is ontzettend geestig en morbide. Deze aspecten maken dat niemand zich ook maar een moment hoeft te vervelen bij Alice in Wonderland. Van Tim Burton verwachten we alleen net iets meer dan alleen een visueel spektakel en daarin stelt deze Alice, hoe spijtig dat ook is, toch wat teleur.



donderdag 21 april 2022

Westerborkpad etappe 15

 

Ontwaken met fluitende vogeltjes wat wil een mens nog meer. En echt zangvogels en geen krijsende meeuwen die ook charmant zijn maar toch heeft dit mijn voorkeur. Het slapen ging weer geweldig, ben inmiddels aardig gewend aan dat slapen in hotels, soms voelt het weer alsof ik op reis ben met een theatergezelschap. Gouden tijden toen dat toeren. Maar ook goed dat dat voorbij is. ...

Voor mijn doen moest ik me behoorlijk haasten vanochtend, dat viel wel mee uiteindelijk maar dat kwam met name omdat ik wat langer in bed was blijven liggen, voordat ik het ochtendritueel had gedaan wilde ik eigenlijk er voor zorgen dat ik alles in gepakt had zodat ik meteen kon gaan als ik klaar was met het ontbijt. tenslotte moest er een trein worden gehaald.

Het ontbijt was wederom prima,  het standaard gebeuren heb ik tot me genomen zodat ik een goede bodem had voor de rest van de  dag. Dit doe ik vaak bewust zodat ik weet dat ik niet onderweg nog een keer moet lunchen met name als het maar een korte route is die ik hoef te lopen, 15 km is prima te doen zonder te lunchen onderweg, al had ik wel in mijn hoofd gezet dat ik mocht ik een ALDI tegenkomen dat ik een salade zou halen om deze te eten onderweg.

Nadat ik in de auto was gestapt en aankwam bij het station bleek dat ik precies 5 minuten had om de trein te halen die naar Nunspeet ging, dus wie ben ik om dan te treuzelen, heel snel de spullen gepakt en met stevige pas naar het perron, die ik op goed geluk koos, omdat ik het niet zeker wist of het spoor 1 of 2 was maar bedacht me er staan daar mensen dus dat moet hem wel zijn. Dus ik naar spoor 1, en het klopte ik stond er net, had net mijn sleutels in de tas gedaan, net mijn andere spullen uit de tas gehaald en daar was de trein.

De rit duurde niet lang, aankomst in Nunspeet, en daar begon de ellende, het boekje was zo vaag, mede omdat de stationsklok ontbreekt, was het lastig lopen en zoeken maar goed uiteindelijk vond ik de weg die ik moest hebben waar het beginpunt was van deze route.. Dwalend door Nunspeet zie je toch wel heel veel mooie dingen die je normaal niet ziet, tevens was er een ALDI, als of het zo moest zijn, waar ik snel nog een salade heb gehaald. Daarna het pad vervolgt en voor ik het wist was ik al weer Nunspeet uit en ging ik de prachtige bossen van de Veluwe in.. heerlijk genieten.. veel bomen inderdaad, met het boekje in de hand ging het eigenlijk voorspoedig, totdat het punt kwam  waar ik over een twee tal wegen moest, je ging over een brug, je moest dan rechtdoor werd er gezegd, dan de volgende weg oversteken maar dat ging dus niet.. dat was het punt. .Je moest dwars door de struiken heen om bij de andere weg te komen over een hek klimmen die er volgens mij niet voor niets staat en dan moest je de wegen oversteken om uit te komen bij het pad dat je moest volgen, en dat klopte ook want daar hing een merkje van de route.

Met gevaar voor eigen leven heb ik het toch overleefd en ben ik heelhuids aan de overkant gekomen, heb me geprezen met mijn lange benen.

Daarna ging het lekker totdat juist de verdraaide zandverstuiving weer eens in beeld kwam, daar heb ik weer lopen tobben en zoeken waar ik heen moest, wat een ellende is dat.. maar ook die overleef, wel een paar keer de verkeerde weg ingeslagen omdat het boekje toch wel onduidelijk was maar uiteindelijk via de komoot toch op het juiste pad gekomen.

Daarna ging het snel, voor ik het wist was ik op het laatste stuk rechte pad dat naar het station zou leiden, dus tijd voor de thee en de salade op een bankje in het bos.. 

Na mijn korte pauze weer verder gelopen en zoals te verwachten was kwam ik weer op hetzelfde punt uit als de dag ervoor, en kon ik zo naar het station lopen waar mijn auto nog prachtig stond te wachten, 

Even snel een stil plekje opgezocht om mijn wandelkleding en schoenen te verwisselen voor mijn gewone kleding om daarna in de auto te stappen en naar mijn moeder af te reizen.


















maandag 18 april 2022

Westerborkpad etappe 16

 

Het is wat puzzelen geweest maar het is allemaal gelukt om 8.15 ben ik uit mijn bed gerold en nadat ik lekker ontbeten had, me laatste spullen had ingepakt kon ik gaan.  Dus in de auto naar T harde waar deze etappe begint en eindigt, je gaat via bosrijk gebied naar Elburg het beroemde vestingstadje waar de geschiedenis hoog tij viert. De auto had ik eerst geparkeerd op een straat waar ik dacht op uit te komen maar toen ik las dat het maar 100 meter lopen was aan het einde naar het station, ben ik met mijn auto daar naar toe gereden. Want wat is nou 100 meter op 17 km. Dus nadat de auto geparkeerd was bij het station. De rugzak op de rug hing het boekje in mijn linker hand zat het fototoestel mijn rechterhand. Klaar om te gaan. Liep bijna mis in het begin, maar dank zij Komoot ging het goed. 

De route aan het begin was door het bos, heerlijk genieten van het groen en tevens van de Robin die me op een klein stukje van de route gezelschap hield. 

Uiteindelijk belandde ik dan in Elburg. Daar ging het al meteen mis, ik zag de muurhuisjes en die wilde ik natuurlijk zien. Dus van het pad af wat wel vaker in mijn leven gebeurt. Maar leuk om die huisjes even te zien.  Daarna terug naar de route. Tweede weg links wat ik keurig deed maar ineens bleek ik compleet van de route af te zijn. Maar gelukkig met behulp van Komoot kwam het weer goed. De route in het stadje was een kronkel route waardoor je vaak op dezelfde stukken uit kwam. Zo groot is het stadje ook weer niet. Dus dat was logisch.  Het Joods kerkhof was helaas gesloten zodat je foto’s moest maken door het hek. Maar dat mocht de pret niet drukken.  Daarna was het voor mij nogal een klus om uit het stadje te komen maar dat is uiteindelijk gelukt. En opgelucht dat ik dit ook weer overleefd had verliet ik het stadje en ging aan de slag met de terugweg via een andere route naar T harde, dit was een wat minder deel, er was veel asfalt maar uiteindelijk kwamen er toch stukken natuur gelukkig. 

Onderweg op een bankje mijn lunch genomen bij een paar jochies die zaten te vissen. Erg aandoenlijk vind ik dat. Zeker omdat je jongste steeds zat te zingen.  Het laatste stuk was door de bossen tot aan de weg waar ik eerst mijn auto wilde parkeren. Maar ach die 100 meter die uiteindelijk toch meer bleken te zijn was te doen. Daarna met de auto naar het hotel waar het erg druk was. Veel mensen maar dat maakt het weer gezellig. De kamer was goed, niet te groot of te klein gewoon goed. Het eten in het restaurant van het hotel, met helaas dezelfde menukaart, dus wijs geworden koos ik maar voor de geitenkassalade, met frietjes en als toetje het kaasplankje. Helaas werd ik wel op de bank van de eenzamen gezet. Een bank met alleen plekken voor mensen die alleen eten. Met uitzicht op alle tafels met alle mensen die samen waren . Een soort plek om als een soort eenzame harten te kijken naar mensen die gelukkig lijken. Maar goed het eten was prima en morgen pak ik de tafel bij het raam bij het ontbijt, 

De avond relaxt op de kamer in bed gelegen en gekeken naar van alles en nog wat op tv. 

Top dag was dit.