zondag 30 september 2012

middagje strand duinen wandeling en gezelligheid

 
Zondagmiddag ben ik met vriendin Els en Kitty in Noordwijk een  lekkere wandeling gaan maken door de duinen en langs het strand, we hadden gekozen voor een bostoch en dan lekker door de duinen, maar zoals ik al vermoede, ik word wat ouder en de duinen in betekend ook heel veel klim werk, en dat is opzich nog niet zo erg maar ik had al gesport en erger nog er lag van dat vermoeiende zand, je kent het wel, dat zand waarin je dus wegzakt en dus loopt te ploegen alsof je een paard bent..Ik krijg er altijd een beetje en akelig gevoel bij omdat je dan toch wel met mijn leeftijd geconfronteerd word,.. maar gelukkig ik heb het weer gehaald. Daarna lekker met elkaar wandelen op het strand, met tegenwind. kortom vechten tegen de weergoden en alsof dat nog niet genoeg was ook nog tegen het water van de zee, wat opkomend was.. en als aller ergste tegen de strandwacht.. die reden heel hard langs de kuststrook, en we hoorde ze aankomen en gingen op zij, maar net niet snel genoeg, Kitty viel voorover en was ineens een zandhapper... Els sprong op zij en was ineens een nat beentje.. en helaas ik kreeg de volle mep van het opspattende water... en was meneer wetverkiezing..... maar goed ik snap de lol hiervan. ik doe dit zelf ook graag, iemand helemaal nat maken als ik door een plas scheur, dus ik mocht niet vloeken maar dat heb ik wel gedaan. Maar goed we hebben doorgevochten tot het einde dat we aankwamen bij een strandtent waar we neerzakten op heerlijke stoelen. Verbazing bij mij dat er zelfs iemand binnen zat te roken met een asbak en sigaret.. dat is toch een uitstervend ras dacht ik zo maar dus niet..Samen lekker eerst broodjes met tappenade en met aoilie gekocht, en als voorafje gegeten, de dames aan de witte wijn en ik aan de sap blauw. ook een genot om eerlijk te zijn.. prima. Daarna besproken over de aankomende reis naar Marokko, en ik heb er zin in, 8 dagen in een land dat me intrigeerd mede doordat ik veel leerlingen heb die uit dit land komen,dus ik wil alles weten van het land en ontdekken.... dus ik ga maar naar de koningssteden. Als ik alle verhalen mag geloven krijg ik wederom de reis van mijn leven.. Nadat we de dingen hadden besproken hebben we nog heerlijk zitten te eten Els aan de geitenkaas, kitty aan de thaise curry kip en ik de thaise curry vega.. heerlijk, afgesloten met een heerlijke bak koffie en het was klaar.. daarna lekker rustig terug gelopen naar de auto met nog een duintje genomen, met vermoeiend zand.. en daarna lekker naar huis. Wat is het toch heerlijk dat soms het geluk en het genieten in zon klein hoekje zit. gewoon goed gezelschap, gewoon een simpele wandeling en genieten.... En we hoefden ons geen zorgen te maken over verdwalen etc, Kitty had haar SOS jas aan dus dat scheelde.. al lag ze wel meteen toen de strandwacht eraan kwam in het zand te happen en te tijgeren als een volleerde militair.... dus het SOS op haar capu was duidelijk te zien voor iedereen.





zaterdag 29 september 2012

feestje...

 
 
aangezien vriendin Lisette haar verjaardag in stijl wenste te vieren,  werd ik gevraagd of ik haar wilde helpen om de boel klaar te zetten en te maken.. en ja ik ben daar echt niet te beroerd voor. ik wilde wel.. Al pratende kwam ik met het idee van jaren 60 hapjes.. mede omdat ineens dit met toch wel erg binnenkwam...Ik zie me nog zitten met mijn broer en moeder in de keuken om de hapjes klaar te maken, op zon schaal wat je dan zo leuk rond kon draaien.. en daar zaten we dan met elkaar aan de tafel met kleine prikkers (tegenwoordig de goedkope tandenstokers), een stukje metworst, een blokje kaas en een zilveruitje.. en dat moest allemaal op dat kleine stokje gedaan, en dan ook nog mooi neerleggen op de speciale schaal die rond kon draaien.... daarna mochten we de augurkjes halveren en die werden dan in een plakje boterhamworst gedaan... en ook die moesten op die schaal. Terwijl mijn broer en ik hier mee bezig waren, was mijn moeder bezig met de bowl te maken. van allerlei soorten vruchtjes die dan in een grote kom werden gedaan en waar ook meteen wat zoete limonade bij kwam, zodat het een mooie schaal was waar mijn tantes dan heerlijk van konden eten en drinken. met een dikke toef slagroom. Mijn moeder, en ik weet inmiddels dat ik mijn streken ook van haar heb, net als van mijn vader, dat ik nog op het rechte pad loop is als je het zo bekijkt een wonder, deed af en toe wat bessenjenever erbij in, en niet een beetje maar veel. want ze vond soms mijn tantes niet zo gezellig aan tafel dus met wat drank op dan werd het veel gezelliger.. zoals je ziet ik heb mijn streken niet van een vreemde... maar goed terug naar de keukentafel.. ook de toastjes werden zo goed als klaar gemaakt, maar de ervaring had geleerd dat je dat niet te vroeg moest doen dan werde ze slap.. dus mijn moeder kookte de eieren. we zetten alles klaar, een bakje boter, ja toen mocht je nog gewoon alle soorten boter eten, hart en vaat ziekten bestonden toen nog niet  geloof ik, of we wisten het niet, de augurken werden alvast in plakjes gesneden en leuk in een schaaltje gelegd, de mayonaise tube en de ketchup stonden ook klaar, en als het moment supreme aanbrak, trokken mijn broer en ik en mijn moeder de keuken in om in een rap tempo, als een geoliede machine de toastjes klaar te maken, boter op het toastje, plakje ei, stukje augurk, dan wat mayonaise en daarna een tipje ketchup... en geloof me ik kon me op dat soort avonden niks lekkers voorstellen dan dit toastje, ik verheugde me er jaren op. Later kwamen er ineens de asperges in ham bij, of en hoe verzinnen ze het, de dipsausjes met rauwe wortel, komkommer, bloemkool etc.. vreselijk gewoon want waar bleven de toastjes en het zo gezellig in de keuken met elkaar het klaar maken.. Uiteindelijk werd ook de bowl afgeschaft, en af en toe zie je nog een verdwaalde bowlkom met een leuk druivenmotiefje op zijn zijkant met bijpassende glazen bij de kringloop, of op marktplaats maar ik geloof niet dat men nog bowl maakt... dat is denk ik echt heel erg verleden tijd... maar laten we blij zijn dat de tijd verder gaat
maar gisteravond kon ik ff terug in de tijd.. met de jaren 60 hapjes..
 

lijkt zo handig

Gisteren moest ik  even naar de action, omdat ik wat spullen wilde halen voor 31 oktober, voor halloween, voor mijn leerlingen om te spelen, maar aangezien ik kennelijk erg vroeg was was er niet zo veel. Toch is de action een wonderlijke winkel want je komt voor het ene en je komt met een kar vol terug zonder dat waar je voor ging.. maar ach dat mag de pret niet drukken. Tot mijn grote verbazing stond er een ding, wat ik kende van de reclame waarbij ik toen al dacht wat een onzin.. een pedicure voet..... en aangezien mijn buurvrouw pedicure is, dus als er mensen zijn die een goede pedicure zoeken ik weet er eentje, dacht ik laat ik eens kijken wat dit ding inhoud en doet, en voor die 98 cent kan je hem niet laten staan.. tenslotte toen ik hem op tv zag koste dit ding 20 euro.. maar ik denk dat het niet liep en dus veel goedkoper gemaakt en beland bij de action.. waar sukkels als ik het dan toch kopen omdat je het nooit weet.... al weet ik het wel al.. dit ding staat nu in mijn badkamer, ik gebruik hem 1 keer om te ontdekken dat het niets is, of als ik denk dat het wel wat is heeft hij mazzel, dan blijft hij wat langer maar uiteindelijk beland hij in de container of bij de kringloop... dat is nog niet zeker.. maar dat hij niet lang zal blijven is duidelijk.. maar ik kan wel zeggen dat ik het heb geprobeerd en heb tenslotte weer een blogje ook nu.. dus dat is ideaal... Ik zal mijn bevindingen in de loop van de tijd nog eens doorgeven maar dat kan nu nog niet want ik heb hem nog niet geprobeerd..... maar als ik het mag geloven krijg ik hele mooie en schone voeten... we zullen zien..

donderdag 27 september 2012

Play (film)

Vanavond met vriendin Els naar de film geweest, de film Play,Ik had voor vriendin Els een kado gekocht voor haar verjaardag maar ja dat had ze al, dus in een gekke bui zei ze in plaats van dit kado mag jij de film betalen en de film  was PLAY... en hij heeft gespeeld. dat is zeker. Maar goed bij aankomst bleken wij al niet op de lijst te staan wat al scheelt want er waren uiteindelijk maar 6 mensen die er waren. Deze mensen bleken toch niet zo onder de indruk als ze dachten dat ze zouden zijn.. Een meneer ging helemaal uitweiden over de film hoe mooi hij wel niet was, en de dubbele lagen etc, in de pauze, dit heeft kennelijk zoveel indruk gemaakt dat vriendin Els en ik en die man nog de enigen waren die zaten te kijken naar het vervolg van het deel voor de pauze. En zoals te verwachten viel.... bleef de film niet indrukwekkend, raakte het niet en ging het geen kant op.. en zelfs nog ver voor het einde liep de man van de dubbele lagen de zaal uit, terwijl hij hoofdschuddend zijn bril wegborg.. zoveel diepgang kon hij kennelijk niet aan, als die dubbele lagen, terwijl Els en ik alleen maar dachten waar gaat het over... waar gaat dit heen. Een tig tal scenes over een wiegje dat in de trein staat en daar weg moet, maar wat nou het doel was van dat wiegje geen idee. Het einde van film ineens uit het niets een meisje wat gaat staan te dansen.... ik snap er geen hout van. Maar ik moet wel zeggen, zoals blijkt heb ik kosten nog moeite gespaard voor els haar kado, want we hadden een prive zaal op het laatst met heel groot beeld.. helaas kwam niet zoals ik had afgesproken heel groot op het scherm Els van harte met je zestigste verjaardag,  maar dat kan ook nog tevoorschijn gekomen zijn na de aftiteling. Ik heb nog mijn best gedaan om te blijven zitten, maar aangezien Els zoveel diepgang van de film niet aankon.. zijn we eerder weg gegaan. Nu weet ik dus niet of ze die geweldige powerpoint voor Els haar verjaardag wel of niet hebben laten zien.. toch zonde.... maar zoals al blijkt deze film is geen aanrader dus doe maar niet.


Recentie van play
Play gaat over groepsdrang, niet over huidskleur.
Prooidieren zijn het: keurige Zweedse kinderen in het winkelcentrum, zichtbaar niet streetwise- door moeder uitgezochte muts op het hoofd, klarinet onder de arm voor de muziekles. Geen partij voor de jagers: vijf jongens van Afrikaanse origine, uit de wat minder goede buurt. Daar komt bij dat die een geraffineerde roofmethode hanteren: observeren, volgen, aanspreken, intimideren, meevoeren en - uiteindelijk - leegschudden.

Of ze je telefoon mogen zien. Ho, dat toestel lijkt precies op het onlangs gestolen exemplaar van een vriend. Nee, die vriend is niet hier, wel verderop. Een klein eindje verderop, en dan toch iets verder. Op papier een doorzichtige truc, maar filmer Ruben Östlund weet de praktijk aannemelijk te maken en baseerde Play op de werkelijkheid.
De vijf daders verdelen de taken: de een dreigt, de ander sust. Een sluw uitgevoerd toneelstuk, waarbij de slachtoffers voortdurend op hun redelijkheid worden aangesproken: als ze te goeder trouw zijn, waarom dan niet meewerken?

Östlund, die eerder al filmde over groepsprocessen (Involuntary), bezit een opvallende wijze van beeldend vertellen: hij plaatst de camera op cruciale momenten niet midden in het drama, maar een eind ervandaan. Alsof de bioscoopbezoeker meekijkt door het kalme, registrerende oog van een beveiligingscamera. Zo verwordt de kijker tot een getuige. Een omstander, net zoals de toevallig passerende volwassenen die soms wel doorhebben dat er iets niet in de haak is, maar niet of onvoldoende ingrijpen.

Het maakt Play tot meer dan een knappe en overtuigend geacteerde reconstructie van een misdaad. Als het ploegje daders en slachtoffers eenmaal in een afgelegen natuurgebied belandt, krijgt hun tocht een episch karakter. Ietwat overbodig, maar niet ongeestig zijn de scènes in een metrostel, waarmee Östlund zijn film doorspekt: conducteurs die zich geen raad weten met een houten wieg in het gangpad - de overgereguleerde samenleving.

Waar de Nederlandse publieke omroep (cruciale financier van Nederlandse speelfilms) zou hebben afgedwongen dat minstens een van de daders blank is, doet Östlund niet aan concessies. 'Wie zo dom is zijn telefoon te laten zien aan vijf zwarten, heeft alleen zichzelf iets te verwijten', laat hij een van de rovers zeggen.

Het maakt Play echter nog geen aanklacht. Of - en in welke mate - daders, slachtoffers en omstanders als individuen handelen of representatief zijn voor een groep, is juist een van de kernvragen die de film opwerpt.

en toen was het donker...

Vandaag was weer eens een dag die zo onverwachts was dat ik eigenlijk er alleen maar om kan lachen.. en ergens ook blij ben. Met een aantal collegas zat ik in een vergadering in de middagpauze, en we spraken over de kinderen die we begeleiden etc, maar ineens werd het heel donker in de kamer. mijn mede vergaderser zei meteen: "Oh jee, is het de senseo die stuk is...." Maar gelukkig 1 blik op de gang en ja hoor de hele school zat zonder stroom... met als gevolg dat je er dus achter komt hoe kwetsbaar je bent als school, want ineens je hele ict afdeling is uit de running, nergens meer internet, nergens meer nog mogelijkheden om les te geven met de laptop etc.. gevolg.. we zaten even met de handen in het haar.. Gelukkig was een leerling erg vindingrijk en die heeft het ruitje van het brandalarm ingedrukt met als gevolg.. juist alle sirenes gingen af.. het was een lawaai, en ik werd er stil van.. maar was stiekem blij omdat nu eindelijk, hoewel ongepland, en iets wat ik al jaren roep dat we dat moeten doen, in de pauze moest er ontruimt worden.. en hoe doen we dat.... juist, niemand weet waar ze heen moeten, de leerlingen willen maar 1 ding weg uit die school, die misschien in brand staat.. en een gelukkig een aantal collegas weten precies wat ze moeten doen..maar het is wennen in een pauze en het is inderdaad onverwachts zoals het altijd is bij een oefening, al dan niet gepland,  Ik moet zeggen ik ken de regels, ik heb keurig mijn spullen gepakt, ben wel vergeten mijn raam te sluiten maar ben heel rustig met nog 3 collegas naar de plek gegaan waar we geacht worden ons te melden.. en wat zie ik.. wij zijn er alleen en de rest zit op het plein, dus bij de brandhaard, als die er was geweest... het blijkt inderdaad dat het belangrijk is dit vaak te oefenen en zeker in de pauzes omdat we daar goed op reageren maar net de puntjes op de i missen..Toch heeft het wat, want je staat ergens en je hoort gejuich en wat blijkt de hele school is vrij omdat door de stroomstoring er geen les kan worden gegeven dus ja wat moet je dan.. De leerlingen blij en ik  ook wel lekker want dan kon ik meteen na het lesgeven lekker gaan sporten dus veel eerder dan anders wat ook lekker is..en dus inderdaad nog even blijven hangen.. in de darkroom van de school.. ineens merk je ook hoe donker onze school is.. en ook hoe we nog steeds niet beseffen hoe we met stroom leven.. Een collega vraagt doodleuk aan de ict meneer of ze wel wifi heeft nu de stroom is uitgevallen... of een andere collega die ineens zegt. ik kan niet naar huis nu ik heb een electriche fiets.... terwijl de fiets gewoon rijd zonder opgeladen te zijn. Ik vind het lachen maar ik denk dat we als school toch nog een keer even moeten kijken naar de ontruiming in een pauze.... omdat we de puntjes op de i missen.....

woensdag 26 september 2012

Dikke man



Het is vandaag mijn geluksdag.. denk ik.. ik kreeg mijn buiktyphunsprik vandaag en tot dus ver geen bijwerkingen dus dat valt mee maar dan sta ik op de sportschool me in het zweet te werken en denk wat voel ik me vet en dik.. en dan zie ik op het scherm het onderstaande bericht... en geloof me dit is zo goed voor je zelfbeeld.. ik loop meteen stukken lichter door de stad, ik voel me weer jong en slank en lekker.. dus het nieuws heeft ook zo zijn leuke kanten.. niks beters dan tegen zoiets aanlopen en zien.. heerlijk...hieronder nog een paar plaatjes van erg smakkelijke mannen...als je er van houd tenminste..

Brandweer haalt Fransman van 320 kilo uit huis

TOULOUSE - De brandweer moest dinsdag een man van 320 kilo uit zijn huis bevrijden in het plaatsje Cazères-sur-Garonne, in het zuiden van Frankrijk.

Een deel van de gevel moest worden afgebroken om de man via het raam uit zijn huis te krijgen, zodat hij in het ziekenhuis van Toulouse kon worden behandeld. Hij had ernstige gezondheidsklachten door zijn overgewicht.
Dat meldde de regionale krant La Dépêche woensdag. De man (48) woonde met zijn zoon (18) in de woning, die hij al meer dan 2 jaar niet meer had verlaten.



 

dinsdag 25 september 2012

wikken en wegen

Het was een lange weg om een keus te maken, maar soms moet je het doen, ondanks dat je weet dat je bepaalde mensen die je heel dierbaar zijn teleur stelt, dat je bepaalde mensen verdrietig maakt, maar soms moet je kiezen voor wat voor jou het beste is.
Na weken, eigenlijk al maanden, te hebben nagedacht over de gang van zaken bij een groep mensen waar ik mee samen werk, waar me iets totaal niet zint. Ik heb dit al een paar keer aangegeven, mede omdat ik zo vaak terug krijg vanuit diverse hoeken dat een hoop dingen mis gaan. Te horen dat mensen met buikpijn naar de opleiding gaan, mensen die zich ergeren aan het gedrag van bepaalde mensen bij de lessen. De halsstarigheid van velen.. kortom een hoop dingen die mij tot nadenken zetten. Ondanks dat ik met veel liefde en enthousiasme altijd de lessen heb gegeven, en zeker de lessen die ik zelf bedacht met daarin creatieve en nieuwe uitdagingen. Tevens de lessen gaf waarin een ieder kon experimenteren en uitproberen wat ik zo heerlijk vind. Elkaar tips konden geven, en ook veel nieuwe dingen konden leren van elkaar. Maar zoals ik al schreef, er is me teveel gedoe, en de wagen rijd zo langzaam, het is vechten tegen beterweten in.. en het voelt alsof ik mezelf niet kan zijn. Komt daarbij dat een aantal mensen vreselijk kinderachtig reageren op terechte kritiek, of het verzieken van de les van een collega docent door of te zitten praten, of door te grollen en te griepen of openlijk een docent aan te vallen tijdens een les. Ik heb daar me eerst niets van aan getrokken maar uiteindelijk was het genoeg. zeker als je bij een voorbereiding moet zijn en dan ineens je toevalig hoort dat het op een andere plek is en niets is afgezegd, en natuurlijk kunnen we zeggen het is een misverstand maar toch.. het is wel weer een dag die je vrij houd.... en klussen voor afzegt... kortom de keus is er en ik stop met het lesgeven aan lotusinstructeurs..... het is een lastige keus geweest maar de frustratie en de vele energie die het mij kost wat tenkoste gaat van mijn plezier als lotus docent is belangrijker daaarom...


maandag 24 september 2012

Zo creatief onze school

Omdat mijn dierbare vriendin en collega, af en toe van die geweldige ideeen heeft, en samen met de docent van de atelier klas heeft besloten dat de beelden die de leerlignen hadden gehakt uit gipsbeton, wel eens erg leuk konden staan voor het raam van haar lokaal, als een soort van beeldentuin, werd dit gedaan met vreselijk veel entousiasme, de leerlingen die dit gemaakt hebben zijn natuurlijk vreselijk trots en het staat ook nog eens extra leuk deze beelden tuin.


Vandaag waren we weer eens druk met de fotos van het lwoo kamp en ja hoor er waren weer fotos gemaakt van het groene hart van pluche dus een geweldig creatieve collega heeft meteen een filmpje gemaakt van het hart dat ze heeft laten fotograferen  en dat is toch weer leuk geworden
 
 
 

Zo zijn er bij mij op school zoveel leuke creatieve mensen dat ik het altijd een genot vind om er te werken en omringt te zijn door collegas die dit ook zo leuk vinden. heerlijk

zondag 23 september 2012

soep

Zaterdag moest ik lotussen in Den Haag bij conexion wat erg leuk is om eerlijk te zijn Het zijn leuke mensen die daar hun examen moeten doen  voor het EHBO en als je een leuk team hebt is het geweldig leuk om te doen. Dit keer waren er leuke mensen dus het ging lekker.Tijdens het afnemen van het examen nam ik een bekertje soep, en meteen was ik terug in mijn jeugd.Ik herinner me op mijn middelbare school kon je voor toen nog 50 cent een kopje soep halen uit de automaat, en op dinsdag kon je dan voor 75 cent echte soep krijgen bij de concierge.. Bij de eerste slok soep was het duidelijk voor mij, de smaak van deze soep kan je niet vergeten, en het roept herinneringen op, zowel van mijn periode op de basisschool toen nog lagere school, als op de mavo en de havo en op de pa.. want deze soep was overal verkrijgbaar... en op de pa koste een bekertje soep een gulden.. nu denk ik dan hoe kan dat nou zon bekertje bagger voor een gulden maar toch het is een leuke bijkomstigheid dat ik dit mocht proeven bij een lotus examen.. heerlijk.
Daarna mocht ik als gast mee naar het bezichtingen van een gevangenis, wat ik erg gaaf vond, heerlijk om een keer de binnenkant van een gevangenis te zien, gelukkig waren er geen gevangenen in het gebouw, daarom was het ook mogelijk om er rond te lopen. Het is een geweldige leuke ervaring om hier te mogen lopen en te mogen kijken, kortom dank je wel.
In de avond ben ik uit eten gegaan met mijn vriendengroep, en omdat ik aan de beurt was om een leuke tent uit te zoeken had ik gekozen voor de turk bij mij in de buurt. Sofra, wat altijd gezellig is en wat ook altijd erg lekker is.. het eten is goed, de sfeer is goed en het is in verhouding erg goedkoop, voor 36,50 waren we klaar met drinken, met een voor, na en hoofdgerecht incluis koffie of thee en drinken, dus een koopje eigenlijk en heerlijk eten ook. Ik kan dan ook terugkijken op een goede en mooie dag  van zaterdag.

zaterdag 22 september 2012

Lwoo kamp Lunteren deel 3

 
We moesten deze ochtend heel heel vroeg op want om half 9 moest de slaapzaal leeg zijn zodat de schoonmaakploeg aan het werk kon. Dus om 5 over 7 ging mijn wekker af en ik meteen naast mijn bed. Ik had nog geprobeerd of ik het wat kon rekken maar dat lukte niet helaas. Opstaan met weinig slaap is geen aanrader om eerlijk te zijn... maar ja je weet het nooit toch.Dus ik mijn bed uit, snel even een douche gepakt en daarna snel door naar de eetzaal om de tafel met onze gasten te dekken. Om met elkaar te eten, controleren of de zalen schoon en leeg zijn, en of we niet een leerling vergeten zijn ergens, die misschien te diep heeft geslapen en niets heeft gehoord, wat natuurlijk kan. Maar gelukkig alles en iedereen was er. Het stel wat we mee hadden was erg snel vandaag. Tijdens het eten heb ik even het stokje gedaan, wat inhield dat ik met 7 kinderen een heel dun stokje op de grond laat leggen maar het lukt niet omdat het stokje door de ademhaling naar boven gaat.. heerlijk spel en erg leuk ook. Na het eten moesten we wachten op de bus die wel heel vroeg kwam maar ja dat hoort er ook bij soms. De klassen in de bus en wij opweg naar het Zwembad waar we aan komen en tot de conclussie kwamen dat we een uur te vroeg waren.. kennelijk zijn we soms niet zo goed met de tijd.. het mocht de pret niet drukken, de kids konden zwemmen, we mochten er in, en ik kon eindelijk gebruik maken van een prachtig schoon modern toilet, en even geen retro gebeuren meer.. ik heb met een collega en met een aantal kinderen, die niet konden of mochten zwemmen, lekker zitten te kletsen totdat de patat klaar was, die heb ik samen met een collega uitgedeeld in het zwembad, en meteen wat foto's gemaakt van de leerlingen in het zwembad.. het was gewoon prachtig.. om 3 uur gingen we het water uit om terug te gaan naar huis. Helaas hadden we een file ingecalculeerd maar ja die was er niet met als gevolg dat we dus heel heel vroeg op school waren.. en dus hebben we met de leerlingen voor deze keer de ouders opgewacht in plaats van dat de leerlingen door de ouders werden opgewacht.. wat ook wel een keer leuk is. Daarna lekker naar huis, en het gekke is dat ik dan toch wel de kids mis, ik vind de rust even lekker maar mis ze dan enorm.. vreselijk gewoon.. maar goed het is niet anders. Snel even de tassen uitgeruimd, de was gedaan, en daarna toch nog snel even sporten wat ik wel lekker vind dan.. en daarna wilde ik vroeg naar bed maar dat lukt dus ook niet altijd helaas...



kamp lwoo dag 2 lunteren

 
 
De tweede dag was een feestje met de kids. Redelijk vroeg zijn we opgestaan wat uniek was, want volgens de eigenaar was het duidelijk half 9 is half negen en niet later dan half 9, niet 5 voor half negen en ook niet 5 over half negen.. half negen is half negen. Dus keurig om half negen zaten wij met onze kids aan tafel het gebed, de speach alles klaar om te ontdekken dat de eigenaar toch om 5 over half negen komt.. grommm maar dat kon bij ons de pret niet drukken in ieder geval. Na een goed ontbijt, na een heerlijke snelle afwas zijn we met elkaar naar het bos gelopen waar een prachtig speelveld is waar de kinderen het trap ren spel hebben gespeelt tegen elkaar. De twee ploegen die samen speelden, waren op het veld bezit terwijl de andere kinderen het europaspel speelden. De docenten hadden de opdracht om zich zo te verkleden dat ze van een bepaald land waren, zo was er engeland, griekenland, nederland, duitsland, polen, oostenrijk en natuurlijk de maffia uit italie, dat was mijn rol.. en het was zo gaaf omdat iedereen zich van de docenten in de meest leuke en bijzondere creaties had gehuld. Heerlijk. Nadat we dit spel twee keer hadden gespeeld gingen we weer terug naar het kamphuis met een huifkarren tocht, om te genieten van de bossen en van omgeving.. ik moet zeggen zon tocht is rustgevend op zich maar met 24 kinderen die aandacht vragen enigsinds minder rustgevend maar wel erg leuk. Nadat we terug waren op de boerderij, ben ik even een uurtje gaan liggen om naar dromenland te verhuizen, terwijl mijn collegas met de kinderen t-shirt versieren hebben gedaan, die ze hebben gemaakt etc, en ze zijn prachtig geworden deze t-shirts. De kinderen waren zo enthousias dat ze door wilden gaan na het eten, stipt om 18.00 dus niet 5 voor 18.00 of 5 over 18.00 maar precies 18.00 en ja hoor hoe laat kwam het eten.. 18.05. Voor ons geen probleem maar toch...Na het eten hebben de kids de t-shirts afgemaakt en een aantal had een vrij moment. Om half 9 moesten alle leerlingen compleet in hun kleding klaar staan en opgemaakt en in stijl met luchtjes etc om naar de disco te gaan. De jongens hebben we om half 9 een Erehaag laten maken voor de meiden en die zijn met luid applaus ontvangen en onthaald.. de meiden voelden zich meteen erg geliefd. Daarna dansen, de limbo dans, de sotelendans en om 23.00 was het einde dag.. en konden de kids naar bed, en dat was ook heel heel erg goed, ze gingen liggen en voor ik het doorhad sliep de hele afdeling van de mannen..  heerlijk rustig
 

 
 



vrijdag 21 september 2012

lunteren lwoo kamp dag 1

 
Woensdag was de eerste dag dat we met de kids van het lwoo vertrokken naar Lunteren voor een driedaagse kamp. De busreis verliep zonder problemen en het was gewoon gezellig in de bus met die gasten. Heerlijk met 58 kinderen op kamp en samen genieten onderweg. Bij aankomst bij de Poelakker werden we door twee collegas ontvangen met geweldige lekkere koffie en meteen al smeugie verhalen over de eigenaar.. en daar hou ik erg van.. Maar al met al was dit een geweldige retro gebeuren. de inrichting waarvan vriend Frans zou smullen... want zag echt de hele jaren 60 en 70 voorbijkomen in de inrichting.. en het was lelijk... maar goed wie ben ik. De kids werden naar het eten verrast met een roofvogelsshow en dat was gaaf, ze zaten ademloos te kijken en te genieten van het schouwspel met de vogels die zomaar los vliegen en die er zijn. ze begonnen klein maar eindigden met een grote vogel.. prachtig deze schow.. een aanrader vind ik het  en onze kids zaten tge genieten mede omdat ze vogels op hun hand kregen als ze dat wilden prachtig deze roofvogels. Daarna gingen we eten en had ik bedacht dat ik wilde dat de kinderen allemaal een wens op een ballon zouden zetten, die we zouden oplaten aan het einde van de avond.voor het slapen gaan. De kids hebben daarop hun best gedaan varierend van dat ze goede cijfers wilden halen, als dat ze graag een groet willen brengen aan hun overleden vader, opa of oma.. zo mooi en ontroerend.. prachtig
Toen dit gedaan was zijn we met de leerlingen aan de wandel gegaan door het lunterse bos, waar we tegen de lamp liepen van de boswachter want na zonsondergang mochten we daar niet lopen en wat deden we.. juist lopen na zonsondergang.. dus snel naar huis met elkaar, waar we na anderhalf uur dus het kennismakingsspel gingen spelen de klassen tegen elkaar en dat was leuk en geslaagd.. heerlijk. Aan het einde van dit spel wilden een aantal kinderen naar bed een aantal anderen wilden dit niet die wilden nog levend stratego spelen dus dat hebben we gedaan met ze, ze vonden dat gaaf, en aan het eind van de avond, het was windstil, dus hebben we de wensballonen op gelaten.. per klas de kinderen waren stil en ontroerd wat een mooie afsluiting van een eerst dag met de kids.. heerlijk
 







 
 



 

dinsdag 18 september 2012

dat rot gordijn (flard)

 
Dat rot gordijn

Zonder tranen
Gaan staan
Kijken naar de kist
Die er nog staat
Aanraken van verlies
Dat nooit meer over gaat
Wetende dat vanaf nu
Horen we er ook bij
Die iemand verloren is
Dan het lied
Dat het afscheid zal zijn
Het klinkt hard door de zaal
En dan dat gordijn
Dat dicht gaat
Waarom ik heb gevraagd
De tranen die dan stromen
Omdat ik dan zeker weet
Dat mijn vader
Nooit meer bij ons zal komen
Nooit meer bij ons zal zijn

maandag 17 september 2012

supernatural

Als je in het onderwijs zit moet je toch proberen om op de een of andere manier bij te blijven. Ook om te zien waar de kids zoal naar kijken en wat ze bezig houd.. en afgelopen week komt een leerling uit Turkije die in de internationale schakelklas zit, bij me zitten en vraagt of ik de serie Supernatural ken.. en nee die ken ik niet.. waarop ik dan vraag moet ik die kennen.. en ja die moet ik dus leren kennen. Hij begint te stralen en verteld me dat hij deze serie zo geweldig vind, hij moet er om lachen, vooral om die ene en als ik zo zijn gezicht zie weet ik genoeg, ik ga dit ook eens bekijken. Dus meteen via bol.com de eerste serie gekocht.. in de afdeling tweedehands en dat is heerlijk want dan ben je vaak goedkoper uit en vaak zijn de dvd's pas 1 keer bekeken, en je verkoopt ze nadat je het gezien hebt weer terug op bol.. dus dat is ideaal.. het is even werk maar het werkt.. Afgelopen zaterdag kwam dus de enveloppe binnen met de dvd van de tv serie het eerste seisoen en ik ben er maar eens voor gaan zitten en gaan kijken.. en wat schets mijn verbazing het is erg leuk. Het is spannend het is ontroerend, het is griezelig.. het is net als Buffy de vampire slater.. en dit is veel leuker.. ik geniet ervan.
Het is een aanrader voor een ieder die houd van spanning, van horror, van eigenlijk de serie buffy..

volgens wikepedia


Inhoud
Supernatural gaat over de broers Winchester die het bovennatuurlijke kwaad bestrijden. Ze nemen hierbij de taak van hun vader John over, die hiermee begonnen is om de dood van zijn vrouw te wreken. Dankzij hun vader groeien Sam en Dean op als demonenjagers. In elke aflevering lossen Dean en Sam een mysterie op door met een bovennatuurlijke tegenstander af te rekenen. Mysteries draaien meestal om kwaadaardige geesten, maar ook vampiers, weerwolven en andere demonen moeten worden verslagen.
Mysteries spelen zich af door heel de Verenigde Staten heen. Dit betekent dat elke aflevering zich in een andere stad of dorp afspeelt, wat de serie een extra dimensie geeft. Omdat Dean vliegangst heeft, rijden de broers per auto van stad naar stad. Deans 67 Chevy Impala is dan ook, na zijn broer Sam, het meest dierbare in zijn leven.
Elke aflevering staat op zichzelf, maar draagt ook bij aan de langere verhaallijn van elk seizoen. Zo draait het eerste seizoen bijvoorbeeld om het doden van de demon met de gele ogen. Sommige afleveringen behandelen bekende Amerikaanse urban legends zoals de vijfde aflevering Bloody Mary of de zevende aflevering Hookman. (Seizoen 1)

[bewerken] Seizoen 1

Op 21 november 1983 ontdekt John Winchester zijn vrouw vastgepind aan het plafond, waarna ze in spontane ontbranding uitbarst. John dwingt zijn vier jaar oude zoon Dean (Jensen Ackles) zijn babybroertje Sam (Jared Padalecki) uit het huis te halen, terwijl John zijn vrouw probeert te redden. Het is onmogelijk en zijn vrouw sterft.
21 november 2005; Sam zit inmiddels op Universiteit en heeft geen contact meer met Dean of John. Toch staat plotseling Dean voor zijn neus, die nog altijd op het magische jaagt, met het nieuws dat hun vader op een jachttrip is geweest, maar daarna is verdwenen. Sam besluit het weekend mee te gaan met Dean, om een bovennatuurlijke moord op te lossen en een aanwijzing naar hun vaders verblijfplaats te vinden. Na het weekend keert Sam terug, maar vindt vervolgens zijn vriendin Jessica aan het plafond, en ook zij gaat vervolgens in vlammen op. Sam besluit hierop alsnog met Dean op pad te gaan, het bovennatuurlijke te bestrijden, hun vader vinden en vervolgens de moordenaar van hun moeder en Jessica. Ze komen veel verschillende dingen tegen, van legendes als "Shapeshifters" tot kwade geesten die niet kunnen rusten, tot aan de bezoeking aan hun oude huis in Kansas, waarbij een vlammende geest het huis lastig valt, maar uiteindelijk de geest van hun moeder blijkt te zijn. Ze vinden ook hun vader terug, maar de twee broers kunnen maar moeilijk wennen aan de tactiek van hun vader, die vaak dingen anders doet dan zij.
Dit eerste seizoen draait om het vinden van hun vader en de moordenaar van hun moeder en Jessica. Elke aflevering ontdekken ze een stukje meer over hun vader en de moordenaar en hoe dit hun heden en toekomst beïnvloedt. In dit seizoen staan ook de twee broers centraal. Ze hebben elkaar jaren niet gezien en moeten plotseling dag en nacht met elkaar in de buurt zitten. Beiden komen, vaak door middel van een zaak, meer over elkaar te weten en wat hun werkelijke gedachten zijn. Een ruzie loopt zo erg uit de hand dat Dean en Sam wegen splitsen, maar uiteindelijk weer samen komen nadat ze realiseren dat ze teveel van elkaar afhankelijk zijn geworden en elkaar nodig hebben. Hun zoektocht vervolgt, maar wat ze aan het eind er van vinden en ontdekken gaat verder en dieper dan ze ooit wisten.

zondag 16 september 2012

Poes

Sinds de eerste week van september heb ik de mooie maar verantwoordelijke taak om poes elke ochtend/ dag wat eten te brengen. In het begin dacht ik zeg weer wat, ik bied wat aan maar eigenlijk geen zin in, maar ja aangeboden is aangeboden, en ach wat is nou een maand op een mensenleven. Dus elke ochtend trouw ga ik voor ik naar mijn werk ga even langs poes. Ik hou mijn hart vast want het is een poes op leeftijd, met een status van dienst waar je u tegen zegt, een vechtersbaas, en een overlever maar ook vreselijk lief. De eigenaren zijn net als ik bang dat poes elk moment het loodje kan leggen en dan dus dood is.. Gevolg dan moet poes worden begraven en wie mag dat doen. juist deze verzorger.. Ik moet er niet aan denken om eerlijk te zijn om dit te moeten doen. Wel is het handig er ligt al een mooie goudkleurige handdoek klaar op tafel voor het geval dat, tevens is de plek al bekend, dus mocht het ooit zover komen dan mag en moet ik een gat graven ergens in de tuin, en dan poes in een handdoek in dat gat leggen en dan hem bedekken met zand.. ik moet zeggen geen vreugdevolle gedachte maar goed.. poes is nog. Soms kom ik bij het huis, open de deuren en dan is poes nergens te bekennen.. dus ik sterf dan meteen 5 doden en knijp hem als de ziekte... maar toch.. gelukkig is het etensbakje leeg en dus hoef ik me geen zorgen te maken,. al meende ik vandaag rattekeutels in de schuur te hebben zien liggen maar dat weet ik niet zeker, het kan ook van poes zijn die dacht het regent dus ik poep lekker in de schuur en niet in de tuin. of misschien waren het ook wel gewoon aardappels die uit een mandje zijn gevallen.. kortom poes leeft nog en ik moet bekennen ik geniet enorm van poes en van poes te verzorgen.. het is heerlijk dat als poes er is hij blij miauwend aan komt lopen, kopjes geeft gekroeld wil worden etc.. ik vind het genieten...  dus ik pas nog wel even 2 weken op poes met alle liefde..

zaterdag 15 september 2012

jasperina

Gisteravond weer een ouderwets avondje bij vriend Frans gedaan. Het ultieme genot van ontspanning.... eerst even bij praten en dan duiken we samen in een box van een artiest of wat dan ook. Zo hebben we samen al heel wat gezien op dvd, theater film gebied. Dit keer kwam Frans met de box die we beiden in ons bezit hebben omdat we hem heel goedkoop konden kopen.. de box van Jasperina de Jong. Natuurlijk kent iedereen haar van haar vreselijk mooie liedjes, of haar theaterstukken, of van misschien wel haar rollen in diverse musicals, of zeker als Fien de La Mar.... kortom het is een vakvrouw. We zaten meteen al vanaf het begin geboeid te kijken naar haar liedjes die ze deed. Uiteindelijk natuurlijk de show van haar met prachtige liedjes.... ik ben zo geraakt door haar stem waar ze zoveel mee kan en wat ze er mee doet. De show van haar bruisend van energie en van zoveel verschillende acts en dit in het meest lullige dekor wat je je maar kan voorstellen.. een heel leeg podium, met daarop de muziekanten leuk tegen de achterwand geplakt, 5 palen en daarvoor tig microfoons aan snoer.. en ze komt op en ze pakt die hele zaal in met haar acts met haar liedjes met wie ze is.. wat een vakvrouw.. en het mooie is inmiddels een nieuwe afspraak staan om de rest van de box van Jasperina te gaan bekijken.. ik kan haast niet wachten....
hieronder een paar linken naar liedjes van Jasperina
neem er echt even de tijd voor om te genieten (vooral van meisje uit de provincie en je laat ze echt niet in de steek)

De non            meisje uit de provincie    je laat ze echt niet in de steek     abah abortus   

 lied zonder calorien      het leven is niet altijd mals         de rosse buurt        
 


vrijdag 14 september 2012

hennepkwekerijen ontmanteld in Alphen aan den Rijn





In mijn volle onschuld kom ik vrijdagmiddag na een lange lange dag thuis en kom ik mijn buurman tegen met twee kratten bier en met veel tassen. Dus zoals ik ben hou ik de deuren even voor hem open, ga even een gesprek aan, terwijl hij krom staat van de pijn en last heeft van zijn schouders en armen doordat hij al die zware dingen draagt. Hoor ik dat naast hem, bij mij op de etage, in de voormalige woning van een collega van mij een heuse echte inval is gedaan die ochtend. Een echte met echte stoeren politiemannen, en met honden etc. en ik moest werken dat vond ik nog wel het ergste dus ik zat niet op de eerst rang. Het bleek echter dat er inderdaad een wietplantage heeft gezeten en dat er dus heel veel planten stonden. Ik wist van niks en begreep het ook al niet wat het kon zijn. Maar inderdaad toen ik op onze afdeling kwam zag ik het al de ruit van het huis was ingetrapt en alles is inmiddels verdwenen.. incluis de bewoners. Ik blijf me verbazen hierover, mede omdat ik besef dat het wel gek is natuurlijk zomaarin je flat, die zo keurig is ineens een plantage met het middel waar je high van gaat worden... wat moeten we er wel niet van denken denk ik dan.. 
maar goed inmiddels is de rust wedergekeerd in mijn flat en we zijn weer vrij van..... wat dan ook.




GOGO's No No

 
Zomaar ineens uit het niets zijn ze er weer de gogo's van de c1000. zonder schriftelijke waarschuwing, zonder aankondiging ineens ja hoor de gogo's zijn er.. De plastick gedrogtjes die elk kind als hij er bij wil horen moet hebben, in zijn bezit moet hebben, elk kind moet ze gewoon.... en waarom.. over een paar weken vind je zakken vol bij de kringloop of ze worden per kilo verkocht voor een euro op de vrijmarkt.... maar nee, de c1000 heeft bedacht na de flop van de geluksvogeltjes, omdat Nederland erg snel uit de voetbalpool lag, nu te komen met de gogo's... Maar dat is helaas niet het enige, inmiddels ben ik ook in het bezit van 4 oranje wortels die een fluit zijn die keurig bij de oranje sladade zijn verpakt.. met grote letters staat er op de verpakking.. een bijgevoegde verrassing.. en wat blijkt het nu te zijn.. juist een wortelfluitje.... ik snap er niets van.. een verrassing is toch iets leuks en voor elke doelgroep geschikt.. maar die fluitjes stellen niets voor.. een kind van 4 slikt hem zo in.. hoeft hij niet eens echt moeite voor te doen.. keer hard blazen, dan inademen en floep weg fluitje op een plek, als je mazzel hebt waar de zon niet schijnt,tenzij hij zich nog een halve slag draait en dan zit hij dus dwars in het o zo gevoelige slokdarmpje met alle rampzalige gevolgen van dien... en wij maar klagen dat de gezondheidszorg zo duur is.... laten we het kwaad bij de kiem aan pakken.. en stoppen met dit soort onzinnige reclame stunts.... want het is misschien wel uniek omdat ze misschien zijn gemaakt van plastick dat hergebruikt is (al denk ik van niet) en misschien wel in een op groene stroom draaiende fabriek die duizenden en duizenden van deze goedbedoelde onzin de wereld inschopt ...maar ik vind het maar niks. Het gevolg van dit soort acties is dat er meteen bij de uitgang van de supermarkt c1000 een drankhek staat waarachter dan kinderen met een lief lachje staan en schreeuwen.. GOGO.. of nog erger Ik wil GOGO's... en ik vind dit erg, ik begrijp best dat ze deze kinderen alvast orde en tucht bij willen brengen door ze alvast achter een hek te zetten en dat ze daar niet achter weg mogen.... maar ze staan er wel. en heel gek zelfs op momenten dat ze eigenlijk op school zouden moeten zitten volgens mijn beleving als docent.. en maar schreeuwen om de gogo's en waarom.. over half jaar kijken ze er niet naar om en liggen ze op de vrijmarkt te koop, nog steeds kun je flippos's kopen, nog steeds knecks en noem maar op.. het sterft niet uit maar het blijft wel ergeren... Dat die kinderen er staan vind ik zo erg dat ouders dat toestaan, ik vind het nu al leren dat later het niet meer zo goed gaat en ze alvast kunnen oefenen met bedelen om iets te krijgen. Het ergste is nog wel dat je dan mensen naar ze toe ziet lopen met iets in hun hand, en een kind steekt zijn hand uit en die meneer gooit dan een leeg papiertje in het uit gestoken handje van het kind.... en lacht tevreden.. het kind leert natuurlijk wel om  te gaan met teleurstelling en leert ook dat niet alle mensen even leuk zijn maar toch.. laten we er gewoon mee stoppen met dit soort stomzinnige acties dan hoeven die kinderen daar niet te staan met van die hunkerende ogen of ze aub een gogo mogen  en kunnen volwassen mensen gewoon lekker winkelen zonder de druk o mijn god ik moet een GOGO scoren voor mijn kind, mijn kleinkind, mijn buur kind of weet ik veel wat voor kind.. kortom GOGO doe maar NONO.

woensdag 12 september 2012

ook ik....

Ook ik en niet Gij Brutus, ging naar het stemburo vandaag in alle vroegte.... Dit keer had ik de belangrijke taak om tevens voor vriend Ayaz, die op vakantie is in Turkije, zijn stem uit te brengen.. dus dat heb ik heel serieus gedaan. Ik heb natuurlijk eerst hem vreselijk zitten plagen dat ik zou stemmen op een partij waar hij als man uit Pakistan nooit achter kan staan, maar dat maakt niet uit, hij kent me en ja ik heb echt gestemd wat hij wilde... gelukkig komen onze partijen overheen en was het niet zo moeilijk. Al jaar en dag kies ik altijd de onderste man van de lijst van mijn partij, en dus dit keer ook , en meteen voor hem de bovenste man van de partij.. dus het was mooi rond. Moet wel zeggen, dat ik het altijd erg aandoenlijk vind als ik weer in een stemhokje sta en dan mag stemmen.. mijn stem uit mag brengen.. heerlijk vind ik dat. Deze ochtend was ik eerst even snel poes wezen verzorgen. maar poes was weer eens niet aanwezig en ik denk dat hij loopt te sloeren door de buurt, ik ben dan altijd een beetje ongerust als ik hem niet zie, maar gelukkig was zijn bakje aardig leeg, al zouden het natuurlijk ook ratten kunnen zijn geweest dat weet ik niet.. maar het mag de pret niet drukken in ieder geval. Op weg naar school, ik was van plan om te gaan stemmen in het bejaardencentrum vlak bij mijn school, maar dat kost soms wat meer tijd om dat de ouden van dagen, vind ik een prachtige uitdrukking, daar soms wat meer tijd nemen om te kunnen stemmen.. rollators moeten aan de kant, kunstgebitten recht gezet, heupen aan en af geschroeft, wandelstokken in de bakken gedaan, brillen verwisseld, en als je pech hebt ook nog het haar gekamt want je moet wel netjes zijn als je gaat stemmen, kost het soms wat tijd dus nu kwam ik langs het schooltje vlak bij de  verzorgpoes en dus meteen auto aan de kant en hup naar binnen om te gaan stemmen.. en ik vind het leuk. ineens vallen dingen op hun plek, waarom moet je zo goed leren binnen de lijntjes te kleuren, juist het stipje moet met het rode potlood mooi en binnen de lijntjes worden ingekleurd.. heerlijk.. ik voel me weer kind. Ik sta daar dan ook met mijn puntje van mijn tong naar buiten  heel dapper en mooi te kleuren, want wie weet krijg ik wel een stikker of zo en vandaag had ik het geluk ik mocht zelfs twee keer het stipje rood kleuren... echt mijn dag kon niet stralender beginnen.... ik hoop nu al dat bij de volgende verkiezingen, ik gok over 2 jaar, vriend Ayaz weer op vakantie is en wie weet mag ik dan ook wel het stembiljet van vriendin Heleen inkleuren.. dat zou mijn topdag zijn.. drie biljetten inkleuren op mijn mooist...heerlijk;

dinsdag 11 september 2012

ja een prijs gewonnen

Hoe was het ook alweer, geluk in de liefde, geluk in het spel.. en ja dat klopt, Ik meen me te herinneren dat ik ergens heel groot aan zag gekondigd dat iedereen deze maand een prijs zou winnen bij de Staatsloterij, en aangezien ik al jaren maar met twee loterijen mee doe was ik benieuwd. Jaren geleden heb ik me aangemeld bij de toen nog bestaande DAYZERS, de lotterij die de meeste kansen bood om een prijs te winnen en dat klopt regelmatig werd ik verrast met een geldprijsje.. niet veel maar ach alle kleine beetjes maken wel een hele grote tenslotte.. dus ik was blij met elke 3,50 wat ik won. De postcodeloterij echter doet het ook redelijk, maar daar ben ik meer lid van geworden om op deze manier veel heel veel goede doelen te steunen en om af en toe een toch al niet zo goed betaalde bekende nederlander de kans te geven om een keer een land te bezoeken die hij of zij anders nooit zou zien, en ik vind dat ik daarin meedraag aan hun persoonlijke ontwikkeling en groei, is natuurlijk voor een docent een prachtig iets. Tenslotte wie wil niet Carolien Tenssen met dochter in een of ander land zien lopen waarin ze met vliegen beplakt zit te praten met kinderen die dank zij mijn karige bijdrage kan laten zien hoe goed het geld terrech komt.. Dat ze misschien niet moet gaan, incluis haar dochter en een voltallige crew van film en geluidsmannen, en een opnameleider, een weet ik veel hoeveel mensen er mee gaan, die natuurlijk allemaal slapen in een heel luxe hotel met ik weet niet hoeveel sterren.. dat is niet belangrijk  voor deze postcode loterij, terwijl ik toch denk misschien is het handig om gewoon niet te gaan en al dat geld wat ze daarin steken gewoon rechtstreeks te sturen zonder een documentaire maar goed nederland kiest en wil ook wel eens wat zien van de wereld.
Ik moet zeggen dat ik regelmatig een gelukkige winnaar ben van een prijsje van de postcodelotterij, zoals lang geleden ineens een tv gewonnen, en dat is bijzonder, mede omdat ik net eentje had gekoch voor in mijn woonkamer, maar dat mag de pret niet drukken.. deze tv heb ik dan ook met liefde doorgegeven aan vreinden van mij die tot de dag van vandaag er van genieten met hun kikds. Daarnaast is de vriendeloterij ook een mooie, zonder mijn echte toestemming doe ik hier aan mee, en heb ik veel vrienden denk ik.. want regelmatig win ik daar wat. zoals sauna bonnen voor de zwaluwhoeve, als ik ze allemaal zou gebruiken zou ik inderdaad elke dag er kunnen zijn.. of wederom een taart van de hema, een doosje merci en noem maar op van alles word mijn kant op geworpen en ik ben blij en deel gul uit... want als je iets niet gebruikt of eet geef je het toch weg. Maar nu, de groot aangekondigde actie van de staatsloterij, iedereen die daar lid van is, dus de voormalige dayzer leden ook, want dit is dus overgenomen door de staatsloterij, kreeg een prijs op 10 september... en ik moet zeggen ze hebben woord gehouden, ik had ook een prijs.. en ik was ontroerd, ik was geraakt.. en ik had mezelf al rijk gerekend.. ik kon al bijna een nieuwe auto kopen... totdat ik het geweldige bedrag zag wat ik had gewonnen.. namelijk... E0.01    ik heb eerst een paar keer met mijn ogen geknippert en gedacht dat ik misschien ergens een foutje heb gemaakt of zo maar nee het stond er echt.. E0,01.. volgens mij is het overschrijven van dit bedrag meer werk en zijn er meer kosten aan verbonden dan als men het had gehouden.. maar ja hoe was het ook alweer, wie het kleine niet eert. is het grote niet waard.. Ik denk dat ik maar een uitvoerige bedank brief ga sturen naar de staatsloterij voor deze gulle gave... en wie weet komt het grote wel langs.. in de vorm van E 1000.000 op zoiets.... je weet het maar nooit...

maandag 10 september 2012

het groen hart klopt

Elk jaar gaan we met onze kids op kamp van het lwoo en van onze vmbo leerlingen. De eerste jaars gaan dan lekker mee met de docenten, hun coaches en tevens ook wat enthousiastelingen die ze ondersteuen. Elk jaar is het weer een feestje.. met die gasten en genieten ook. De afgelopen jaren zijn we in Austerliiz geweest, in Sevenum, in Nunspeet en dit jaar gaan we naar Lunteren. We hebben een geweldig kamplied, door een lieve collega geschreven op de muziek van de beatles.. yello submarien.. en we zingen dan ook overal met verve... lwoo in (dit keer in lunteren) op kamp...
en dat doet het hem, ik vind dit een gouden vondst van deze collega een algemene tekst, je kan de plaatsnaam aanpassen en klaar. tijd en plaatsloos kan het elke keer weer mee. Met deze moderne tijd even een druk op de knop , liedje te voorschijn halen en dan plaatsnaam aanpassen en klaar.. we kunnen er weer drie dagen tegen aan en uit volle borst zingen.. LWOO in Lunteren op Kamp, Lunteren op kamp. Lunteren op kamp (2x). Kan inmiddels na tig jaren dit lied zingen het refrein uit mijn hoofd maar de rest is weg.. maar dat geeft niet het is leuk.
Vorig jaar bedacht ik me echter dat ik het zo leuk zou vinden dat de leerlingen foto's gingen maken van een hart, onze school heet tenslotte het groene hart, afdeling leerpark, op verschillende plekken met een bepaalde thema, bijvoorbeeld het hart, en jij , het hart in de natuur, het hart en vul maar in. Er kwamen de meest bijzondere fotos in voor en erg leuk ook om te zien... al baalde ik dat het geen groene hart was helaas.. maar dat is nu veranderd, leve de kringloop, en wie weet leve mijn enthousiaste collega van kunst en cultuur, die zo leuk reageerde ik heb nog ergens groene pluche liggen voor het hart wat ik zou maken ... dus ik wacht af.. maar er gaat een fototoestel mee om fotos mee te maken door de leerlingen als ze er zin in hebben dan. Inmiddels is het rode hart groen geworden op mijn balkon en droogt hij lekker..  en hij gaat mee.. kortom nu gaan we niet de voet in doen maar Het groene hart in....
en wij maar zingen.... Het groene hart in Lunteren op kamp.. fotos tegen wil en dank, tegen wil en dank.....