dinsdag 31 mei 2016

Wet van Murphy (2014-37)


 De waarheid van Twain

De mensen geloven wat je zegt,
behalve wanneer je de waarheid spreekt

Het principe van Panger

Niemand koopt een halve waarheid
maar sommigen slikken een hele leugen

De gevolgtrekking van Weinberg

Een expert is iemand die kleine fouten
vermijdt, terwijl hij recht op de grote
blunder afstevent.

Zomers volgens Dimitri Verhulst

Het seizoen waarin de toeristen
zich van hun beschaving en hun
huisdieren ontdoen

De orderegel van Swipple

Wie het hardst schreeuwt, krijgt het woord

De wet van Whistler:

Je weet nooit wie er gelijk heeft, maar je weet
altijd wie de leiding heeft

De wijsheid van Nathalie

Voor mensen die geen 'nee' kunnen zeggen is
'ja. dááág' misschien een goed alternatief.

De valstrikken van genialiteit

Geen enkele baas zal een werknemer in
dienst houden die altijd gelijk heeft

De wet van Moser over toeschouwers bij
sportwedstrijden

Opwindende spelmomenten komen slechts voor
als je net naar het scorebord kijkt, of even bent
weggegaan om een hotdog te kopen,


De wet van Simon over het lot

Roem mag dan vluchtig zijn
onbekendheid is voor eeuwig


Het leiderschapsprincipe van Syrus:

Bij een kalme zee kan iedereen
aan het roer staan.



maandag 30 mei 2016

warm contact...

Aangezien ik al jaren lid ben van Ziggo, ik erg veel opneem altijd, en altijd baal als ik geen twee programma's, die ik graag wil zien, tegelijk kan opnemen, baalde ik al langer.

Laatst begaf mijn modem het, dus ik moest een nieuwe, en nadat ik had gesproken met de lieftallige hulpdame, kreeg ik het aanbod voor de horizon tv, waarbij ik beter beeld kreeg, maar ook beter en mooier kans kreeg op meer programma's, wel 4, tegelijk op te nemen... ideaal leek me dit, ik ben gek op dit soort aanbiedingen, ook al begrijp ik niet hoe het werkt, maar dit is wat ik wil. Vraag me inmiddels wel af, waar ik de tijd vandaan moet halen om deze series etc allemaal te zien, maar dat is van latere orde.

Dus ik vol enthousiasme, op een onmogelijke tijd, meteen de box aansluiten, het was beloofd als een fluitje van een cent.. dus dan moet ik het toch kunnen zou je denken. Nou toen ik de doos opende zakte me moet al in de schoenen.. omdat ik niet eens begreep wat voor stekkerdozen, wat voor extra dingen er bij waren. kortom ik begreep er niets van.. en wat nu??
dus ik maar eerst het boekje bekeken.. wat bleek ik had gelukkig een goede versterker dus ik hoefde niets te vervangen, het zou inderdaad een fluitje van een cent worden, bleek het .

Nou nee dus. ik had alles keurig aangesloten, was iets te snel met niet ver genoeg doorlezen dus moest even herstarten en na 30 minuten zou ik dan beeld hebben, het opstartscherm zien en dan zou ik dus zomaar als ik dat wilde gewoon alles kunnen regelen.... fluiten van een cent.

nou heb heel wat afgefloten dat komende uur, er gebeurde niets.. dus bellen. ik hield namelijk een blauw scherm en kon dus verder niets.. alleen maar kijken naar een blauw scherm, wat niet het opstart scherm was.

Na heel lang aan de telefoon te hebben gezeten, te hebben gesproken, alles check, dubbel check, bleek dat zij het ook niet wisten en zouden ze een monteur langs sturen die dan de boel zou controleren.. op juist een maandag of een dinsdag avond, en ja dan ben ik er niet had ik afspraken staan, dus weer kijken en al kijkende bleek dat het uiteindelijk dus pas over 3 weken zou worden... gromm
dus ik bedacht me ineens iets, ik ben naar een stekker gelopen, heb die stekker eruit getrokken en de hdmistekker op de tv aangesloten en ja hoor ik had beeld.

Er was 1 groot nadeel ik had engels teksten, dus dat moest nog veranderd worden.. dus ja zoeken en bekijken en uitzoeken , maar dat is gelukt

Nu doet alles het weer, en het was niet een fluitje van een cent maar het waren veel fluitjes van een cent en ook van veel gedoe maar wederom het is gelukt, Ik ben weer een beetje meer van deze tijd geworden.

zondag 29 mei 2016

extra workout...DE TRAP

Sinds ik wist dat deze trap er zou komen, wilde ik hem hoe dan ook beklimmen. Gelukkig is vriend Frans ook erg sportief en dus besloten we afgelopen week, als het weer goed zou zijn, samen deze trap te beklimmen.

Nadat ik vanochtend me totaal in het zweet had gewerkt, ik n 75 squats, 75 lunches en noem maar op had gedaan hadden mijn benen behoefte aan rust.. maar ja de trap riep.

Oom 12.45 melde ik me keurig bij vriend Frans en zijn we met de metro naar het station gegaan, waar de trap dus zit.

Terwijl we stonden te wachten, en het gaan heel snel, kwamen we de vrienden Christian en Rick tegen, die met een neefje van Rick, naar een voorstelling gingen in Rotterdam als verjaardagskado.. Erg leuk natuurlijk.

Eindelijk mochten wij ook, dus wij de trap op, ik moet zeggen het is een hele klim, maar de trappen waren goed, zaten op een prettige hoogte en om de 10 treden zat een soort van gun je benen even rust plateau, dus dat was ook lekker.

Vriend Frans vond het beklimmen van de trap wat minder prettig, maar ja met een paraplu en wat regen is dat natuurlijk logisch.. De benen verzuren wel wat maar niet heftig viel me op, al dacht ik wel even ik kom de training van de ochtend tegen.  Frans echter liep inmiddels al rood aan maar gelukkig waren we er bijna.

Na de grote klim, zag ik de lift en dus zei ik tegen Frans er is ook een lift waar je mee naar boven kon.. meteen was het duidelijk wie er met de lift naar beneden zou gaan. ik dus niet.  Het is heerlijk om zo op een gebouw te lopen waar je eigenlijk nooit opkomt en dat je dus in een gebouw loopt waar je normaal gesproken niet komt.

Nadat we ons rondje hadden gedaan, is Frans met de lift naar beneden gegaan en ben ik de trap weer naar beneden gelopen, mede omdat ik het zo heerlijk vond om dat wat je bestegen hebt met inspanning de ontlading en vreugde des te groter is als je weer beneden bent met de trap

Onderaan de trap vond ik vriend Frans weer en zijn we de metro weer in gegaan om naar huis te gaan. 
Het was even een leuk uitje voor even.. heerlijk op de zondagmiddag






vrijdag 27 mei 2016

samenloop voor hoop.. de derde keer

Dit weekeinde is het natuurlijk weer Samenloop voor hoop. Op onze school zijn een aantal collega's erg actief hierin en werken zich uit de naad om te zorgen dat het goed komt. Ze regelen elk jaar weer van alles. 

Dit jaar werden er wederom natuurlijk de bekende kaarszakken gemaakt, maar ook gingen leerlingen kaarten en vriendschapsbandjes maken, om deze te verkopen op school maar ook om deze te verkopen in de kraam. Zo zijn er ook een hoop werkstukken van leerlingen die verkocht gaan worden aan mensen, houten bankjes, opbergkisten en noem maar op, prachtige dingen.

Traditie getrouw word er bij ons een tafel neergezet in de personeelskamer waar een ieder zijn overtollige spullen kan neerzetten, die anderen dan kunnen kopen door middel van opbieden. Zo kom je soms aan spullen die je eigenlijk te duur vind om te kopen maar nu dus goedkoop kan kopen. We doneren veel en vaak. Zo ook dit jaar had ik weer opgeruimd en had ik er spullen neergelegd waaronder een paar schoenen. Deze schoenen waren helaas te groot voor mij, dus ik dacht ik heb ze niet gedragen dus ik leg ze er neer. 
Niemand had daar helaas belangstelling voor, okey niet eerlijk, er was 1 collega die er wel belang bij had. maar op de schoenen lag een briefje.. of zij deze schoenen mocht hebben voor Roemenié.... Ik word dan erg pisst.. ik baal, ik denk dan, als je voor Roemenië dit wil, doe er een briefje op, zet er wat mij betreft 0,05 cent neer, het is tenslotte voor een goed doel, en koop ze, maar ga niet gratis vragen om die schoenen.

Dus gisteravond bedacht ik me dat ik desbetreffende collega een mailtje ging sturen, ik heb het keurig verwoord. Dat ze natuurlijk deze schoenen mag kopen voor Roemenië, dat ik dat geen punt vind en als ze dan 2,50 geeft aan een vriendin van mij, die ook in de organisatie zit van Samenloop voor Hoop, het helemaal prima is.... ik denk dat ze de schoenen niet wil... stiekem denk ik, deze schoenen zijn nog zo goed, dat ze ze misschien wel wil voor haar zoon..... Iets willen hebben voor een goed doel begrijp ik, maar ga niet snaaien bij een ander goed doel denk ik dan.

Natuurlijk ga ik ook dit jaar lopen,  dit keer 1 rondje, omdat mijn weekeinde vol zit, maar het is wel lekker om toch een keer weer te lopen en te genieten van de tocht van 5 rondjes, en wat is nu 5 rondjes lopen als je weet waarvoor je het doet.. als je beseft dat er mensen zijn die die rondjes nooit meer kunnen lopen, of dat er mensen zijn die dat rondje voor het laatst lopen.. laten we eerlijk zijn.. het is gewoon lopen om te helpen om medicijnen te kunnen ontwikkelen om deze ziekte te onderdrukken.

Daarnaast staan er natuurlijk nog altijd mijn flarden in het Wilheminabos in Dronten, waar ze staan als nagedachtenis voor alle mensen die de strijd tegen kanker niet hebben overwonnen.
Mijn bundel die ik daar voor heb geschreven  is nog steeds te koop, en de opbrengst van deze bundel gaat volledig naar het KWF, alleen al zo draag ik een steentje bij aan de strijd tegen kanker,. die helaas te veel mensen treft.. ook in mijn omgeving.... al dan niet actief.. soms zijn het dierbare vrienden van vrienden van mij die zijn aangeraakt door deze ziekte.. kortom iedereen kan het tegen komen..... en dan wil iemand een gratis paar schoenen..... grom



Tegenwind...Lenette van Dongen


Na dertig jaar lust en las, mode en meningen, gezellige drukte en onverdraagzaamheid, verlaat  Lenette huis en haard om in de grote stad om in ene dorp dicht bij zee haar rust te vinden. Terug naar de natuur. Maar is de natuur wel de beloofde rustbrenger? Na de voorstelling Niké en Roedel is cabaretière, presentatrice, zangeres en multi talent Lenette van Dongen terug met aar tiende voorstelling Tegenwind, waarin ze u met fenomenale zelfspot laat meegenieten van haar zoektocht

aldus de omschrijving van deze show op de site van Ishala theater waar ik dus vanavond ben geweest met vriend Frans.

Keurig om half acht was ik, omdat het verkeer zo heerlijk mee werkte bij  Frans, even nog daar gezeten om daarna lopend naar het theater te gaan. Meestal ben ik niet zo van het lopen, nu ook niet, maar ja, Frans zijn argument was prima, het was mooi weer en waarschijnlijk is alles vol aan parkeerplekken dus kan je beter lopen.. ik was het er mee eens. Zo liep ik vrolijk en vrij door de straten van Capelle op naar het Theater.


Gelukkig waren we op tijd, en dit was mooi, want we konden meteen door naar binnen, dus niks niet gehang in de hal maar gewoon naar binnen. De voorstelling was zonder pauze, daar ben ik erg van, vind het zo heerlijk dat als je in een sfeertje zit je er in kan blijven. Bij opkomst kreeg Lenette natuurlijk meteen applaus, dus dat was lekker, daarna begon het gesprek met het publiek, ik ben daar nooit zo van, en als je op de eerste rij zit, zit ik altijd met samen geknepen billen, omdat ik hoop dat ik niet aan de beurt kom. Gelukkig ging na een te enthousiast mevrouw, die maar bleef reageren en bleef enthousiast doen, het zaal licht uit en ja hoor ging de show echt beginnen.

Het was een prachtige show, zeker de opmerking over de  "vind ik" vrouwen. of mensen, dat mensen dingen niet willen veranderen omdat ze dit al jaren doen... dus dat vind ik.. vreselijk, en ik herken ze ook. ook haar opmerking op donts.... zoals heel hard Oe roepen, ik dacht dat ik erin bleef, ik was tenslotte met de oe roeper van de beekse bergen, waar na de zomervakantie mij de vraag stelde of ik bij die meneer was die heel hard Oe riep.. kortom er waren veel herkenbare momenten in de show.

De indruk was wel bij mij , dat de show minder gestroomlijnd was, dat er af en toe hap en snap stukjes inzaten.. de overgangen vond ik dit keer wat minder vloeiend dan andere keren in haar shows.

Wel vond ik het geniaal, haar verhaal over het tuinieren wat leuk moet zijn.. en hoe ze het uitbeelde, over het schoonmaken en noem maar op.. prachtig
Een show dus om weer een keer te bekijken.

donderdag 26 mei 2016

ln 3 gaat los in Amsterdam


Vandaag gingen Els en ik naar Amsterdam met 10 van de isk leerlingen uit lN 3, we zouden met 11 gaan maar eentje, was te laat, kon zijn fietssleutel niet vinden en dus ja hij kon niet mee... dus dat was jammer. Mee omdat ik denk dat hij vreselijk had genoten van deze dag, maar ja het is niet anders, het was overmacht.

Terwijl ik dacht om leuke foto's te maken , kwam ik erachter dat mijn kaartje nog in mijn computer zat, dus ik had geen geheugen kaart. Gelukkig zijn deze op elke straat hoek te koop dus was het gelukkig zo opgelost


In de trein met deze gasten is al een feest, ze zijn inmiddels wel vaker in Amsterdam geweest, dus ze weten wel van wanten, en zijn niet nerveus, het is alleen maar leuk met elkaar.

We zijn eerst naar de Waag gelopen om daar wat te drinken, om wat rond te lopen door Amsterdam met die gasten. Aangezien we erg op elkaar in gespeeld zijn dacht Els dat ik het wel zou weten, en ik dacht dat zij het wel zou weten, de route die we willen lopen, maar helaas dat ging dus mis.. omdat we dus voor we het wisten bij de Dam waren. Dus snel even een andere straat ingeslagen, en je zult het altijd zien, we kwamen uit bij de Red light district, voor een aantal leerlingen een schok, anderen een grap, dus een paar van onze bravoure jongens gingen maar eens met een dame van lichte zeden praten, ik dacht dat ik niet bijkwam.

Bij de Dam, hadden we meteen de toezichthouders op ons nek omdat twee van onze gasten, natuurlijk op de leeuwen klommen.. het mag niet maar ik moest ook wel lachen.

Nadat we onze gasten geld hadden meegegeven voor eten en dat ze 2 uur vrij kregen, hebben Els even elk ons eigen ding gedaan. Els wilde even de Bijenkorf in en ik wilde heel graag de world press photo expo zien in de Nieuwe Kerk, dus daar had ik nu de kans voor.

Het was mooi om de foto's te zien, maar was niet echt onder de indruk, maar vond het wel leuk om een keer in de Nieuwe kerk te lopen omdat ik daar natuurlijk veel beelden van heb gezien en nu binnen ben geweest. Daarna ben ik naar de Beurs van Berlage geweest waar een expositie was over het Design van Berlage. Ik had tijd over, dus dacht ga even snel naar binnen.

Dat snel was helaas niet snel.. het was traag.. mede omdat de suppoost een heel verhaal ging ophangen over de expositie, ging uitweiden over Berlage.. Hij begon met de vraag of ik wel wist wie Berlage was.. even voelde ik me als een vriend bij de Keukenhof toen een man vroeg of hij wat wist over bloembollen.. Ik hoorde mezelf zeggen: 'Ja wat denkt U, anders zou ik toch niet komen kijken hier" de toon was verre van vriendelijk, mede omdat ik moest opschieten, had weinig tijd nog voor deze expo en wilde hem wel zien.

Dus ik snel naar binnen, en ja hoor daar stonden prachtige dingen opgesteld, die niet tot mijn verbeelding spraken, ik vond het niet echt bijzonder. het bleek later ook een expo te zijn van kunstenaars te zijn die geïnspireerd zijn door Berlage.. dus iets heel anders.

Gelukkig kon ik op dus er snel weer uit.. Leve de museum jaar kaart.

Daarna heerlijk met Els een kopje thee en een broodje genoten op het terras van de Beurs van Berlage, om daarna naar de boot te gaan voor de rondvaart met de leerlingen. Het is zo mooi dat ze allemaal  er waren en op tijd. We mochten aan boord, en kregen meteen te horen dat we niet mochten eten, en dat werkt niet bij onze gasten, heel stiekem hebben ze toch gegeten en ik wist het en heb mijn ogen dicht gedaan. Werd wel erg moe van de boottocht.. wat een rustgevende tocht.. gaap..

Bij aankomst gingen we een ijsje halen, Els had bedacht dat we dat in de stations hal gingen doen, dus terwijl ik met de gros van de leerlingen overstak, was ik Els ineens kwijt, bleek Els al vast naar voren te zijn gegaan naar de shop voor ijs, alleen wist ik niet welke ze koos, achteraf was het dezelfde als vorig jaar maar ja.. dat weet ik ook niet natuurlijk.

Lekker met de gasten buiten een ijsje gegeten om terug te gaan naar de trein. Ik moest nog even naar het toilet dus ik zei heel mooi ik kom hier terug, dus nadat ik het toilet, dat 50 cent kost, maar niet schoon is en ruikt naar heel veel urine, liep ik terug naar de afgesproken plek.. waar geen Els en leerlingen te vinden waren.. Dus zoeken, en geloof me station Amsterdam is groot... Els bellen en gelukkig nam ze op, bleek ze bij een andere trap te staan dan waar ik vanaf was gekomen. dus niet handig maar gelukkig elkaar gevonden. We moesten nu wel opschieten omdat we de trein moesten halen. Gelukkig was de trein naar Vlissingen er op tijd en konden we terug gaan

Onderweg moest een leerling naar het toilet, duidelijk geen treinreiziger, dus ik heb hem gewezen waar hij heen moest lopen, we hadden een trein met een boven en onder gedeelte, dus hij liep naar de trap toe, en kwam terug met de mededeling dat de deur op slot was, dat kan, hij kan bezet zijn.  Toen hij weer liep en terug kwam dat hij op slot was, heb ik even gekeken bleek hij bij het stukje te staan naast de deur naar het middenstuk bij de trap, waar hij aan de hendel van de noodrem stond te trekken, ik heb hem gewaarschuwd dat dat niet moest.. maar heb wel vreselijk gelachen.

Nadat we afscheid hadden genomen van elkaar op het station Alphen en iedereen naar huis ging, ben ik nog even gaan sporten waar ik nog even met een oud leerling een mooi en goed gesprek had wat een extra mooie afsluiting van de dag was.
kortom een prachtige dag










woensdag 25 mei 2016

Wet van Murphy (2014-36)


De wet van Mizner

Een ongeluk komt nooit alleen, maar het
gezelschap maakt je niet gelukkig

De wet van Gresham

Onbelangrijke zaken worden direct afgehandeld
belangrijke zaken worden nooit gedaan.

De eerste wet van McGee

Het is verbazend hoe lang het duurt iets te
voltooien waarmee je niet bezig bent.

De wet van Anatole France

De boeken die iedereen bewondert zijn die
welke niemand leest.

Het raadsel van Kovac

Als je een verkeerd nummer intoetst
krijg je nooit een ingesprektoon,

De wet van helse dynamica:

1) een bewegend voorwerp gaat altijd de
verkeerde kant op
2) een stilstaand voorwerp ligt altijd
op de verkeerde plek

Het principe van Seymour over investeren

investeer nooit in iets wat eet

De wet over verwarring in de keuken

Multifunctionele apparaten werken in geen
enkele functie goed.

De drie manieren om iets gedaan te krijgen

1 doe het zelf
2 huur iemand in om het voor je te doen
3 verbied je kinderen om het te doen

De keukenwetten van Hammond

Soufflés en slagroom lukken alleen voor de
familie en voor gasten die je eigenlijk helemaal
niet wilde uitnodigen

dinsdag 24 mei 2016

quotes, zins- en woordspelingen voor de grote glimlach (2016-03)


Mijn werklust is nog bevroren

Verkoop nooit nee, tenzij je er geld voor krijgt

Gevangenissen bezuinigen
De handboeien gaan uit het persoonsgebonden budget

De NS werkt vandaag met een
ongepaste dienstregeling

Spookfacturen
ontstaan vanuit de ware handelsgeest

Kan ik een keer met jou
in aanraking komen?

Carnaval is..
50 tinten geel met 2 vingers schuim

De linkedln nieuwjaarsborrel
endorsed dat ik had.

Ouder worden is toch ook iets doen

Beiden net bevallen
die zitten dus in hetzelfde
beschuitje.

Boek over doodstraf
uitgegeven door de Bezige Bijl.

Die schaatsen zijn niet aan de slijpen

Dat nadoen imiteer me mateloos

Je Flirt de boel behoorlijk op


maandag 23 mei 2016

slecht zicht


Omdat ln2 aanstaande woensdag naar Corpus gaan, het weer mooi is, we klaar zijn met het inoefenen van de toneelstukjes voor de afscheidsavond, besloot ik om mijn slechtzicht brillen maar weer eens uit de kast te halen.

Dit zijn veiligheidsbrillen die beplakt zijn met zwarte folie en met folie waar je niet doorheen kan kijken. Kortom ze kunnen niets zien.
De opdracht was om met 2 tallen door de school te lopen, de een met bril, de ander als begeleider en dan oefenen met het lopen etc. Daarna op de terugweg moesten ze omdraaien om dan bij mij terug te komen, zodat ze wisten hoe dit zou zijn.

Daarna kregen ze de opdracht om een toneelstukje te bedenken die past bij als je niet of slecht kan zien. 


Wat zijn mijn leerlingen altijd vreselijk creatief maar ook zien ze meteen de kansen die er liggen.
Drie jongens bedachten het toneelstukje waarin vader blind was en de stemmen erg op elkaar leken van zijn zoons, en steeds als er een rapport kwam, vroeg vader naar de cijfers van zijn zoons, die het vertelden, de ene haalde altijd slechte cijfers, de ander betere cijfers. maar ze stonden steeds op een andere plek, en dus kreeg iedere keer die gene met de goede cijfers een tik. Vreselijk gelachen met ze.


Een ander stukje was dat iemand graag geld wilde wisselen, maar hij had vijf euro, dus of iemand dat kon wisselen. Helaas was de man die hem ging helpen niet eerlijk, hij pakte een briefje van 100 euro en gaf inderdaad 5 losse euro terug.. mooie winst.

Aangezien dit zulke leuke dingen opleverde bij de tweede groep heb ik het bij alle drie groepen gedaan.. geweldig weer, zo grappig wat ze bedenken en hoe ze het bedenken.

Een groep bedacht een voetbalwedstrijd, twee spelers en een keeper, met vooraf al het applaus via youtube daarna kwam geluid van juichen bij voetbal. Maar aangezien de voetballers blind waren, liepen ze op het veld te zoeken naar de bal, maar ja die konden ze niet vinden, dat klopte ook omdat de scheidsrechter deze bal vast hield en lekker aan de kant zat te kijken.

Een ander stukje was ook gaaf, maar ook zo gemeen, een blinde man werd door en ander geholpen, en die zou hem thuis brengen in de auto. Ze gingen onderweg en op eens stopt de auto, de blinde man moet er uit, en ze beroven hem van alles en zeggen dat hij maar moet zien hoe hij thuis moet komen. Hij staat zgn midden in een bos. 

Heb natuurlijk wel na deze opdracht verteld dat ze natuurlijk wel moeten nadenken over dat dit niet kan en mag maar wat heb ik gelachen met deze gasten.

Natuurlijk waren er ook prachtige stukjes  die wel lief waren, waarin heel veel zorg was voor diegene die slecht zicht had maar dit waren wel diegene waar ik vreselijk om lachen moest

zondag 22 mei 2016

ik is een ander

 Vandaag gingen we met 3 van de mannen naar de vierde man, waarvan hij met zijn groep met mensen met een beperking, mee deed aan het Theaterfestival.

Frans en ik waren aardig op tijd en hadden het geluk dat we voor de deur konden parkeren, Chris was al binnen en Rick was druk met zijn spelers in de weer. 

We kregen als groep B een persoonlijke gids toegewezen die ons dan zou leiden naar de diverse optredens. Nieuwsgierig als ik ben, wil ik altijd eerst de stukken lezen, maar het waren er zoveel dat ik daar even de tijd voor heb genomen. Wist ik veel dat we er maar 3 zouden gaan zien. Dus toen we op weg gingen met de gids door het gebouw kwamen we uit bij het stuk :Binair door Bellenstorm

"Een persoonlijke, poëtische zoektocht naar de waarde van gender. In hoeverre bepaalt je gender wie je bent. En wat is de onderscheidende waarde, als er ook  zoveel andere manieren zijn om je identiteit te bepalen."

Het was een monoloog die prachtig werd gespeeld door een meisje, al was ik zelf van mening dat er misschien een betere tekstbehandeling had mogen plaatsvinden. Al was het knap wat ze deed. 
Het tweede stuk wat we hebben gezien was Ode;

"Een moeder vermoordt haar gehandicapte kinderen, naar eigen zeggen uit liefde om hen uit hun leiden te verlossen, De performance "Ode" stelt de vraag: 'Is het mogelijk om je kinderen te vermoorden zonder eigenbelang?"


Het stuk echter maakte op mij een diepe indruk, het was prachtig vormgegeven met 4 mensen die op de grond lagen in plastic folie, waar om heen allemaal knuffels lagen. Ze waren erg beperkt in hun bewegingen door het folie, maar langzamerhand kwamen ze omhoog en gingen ze door de ruimte lopen. Ze kwamen aan bij de knuffels en al gaande de voorstelling, waar geen woord werd gezegd alleen op de band, (de stem van een vrouw) werden de bruine knuffels in een cirkel gelegd  met daarin blauwe knuffels, een bruine beer en rode knuffels.. Gevolg aan het einde zag je een gezicht. Dit kan je zien onderaan deze blog. Ondanks de zware thema van het stuk, vond ik wel dat het prachtig liefdevol vorm was gegeven.... ik was onder de indruk. Inderdaad stel je je zelf die vraag na afloop.. wat je zou doen..

Het derde stuk Teksten uit "Naar vriendschap zulk een mateloos verlangen"

"Een speler op zoek naar zichzelf met teksten van een ander"

Dit stuk bleek achteraf, gelukkig niet bij onze route te horen, de gids was even de klust kwijt en had ons bij het verkeerde stuk gebracht. We waren in een donker kamertje bijeen, waar een video werd gedraaid van een vorig stuk, waarin mannen zaten met al dan niet kleren aan op de video. daarnaast zat een speler teksten voor te lezen.  Ik had al vrij snel de neiging om te gaan zingen, om te gaan dansen, omdat ik dit een minder geslaagde manier vind van een stuk spelen. Je laat een video zien, met daarin mensen die je niet eens laat zien, je leest de teksten op van een ander, zonder intonatie en eigenlijk doe je niks knaps. kortom gelukkig werden we uit de voorstelling gehaald na een kwartier om naar het stuk te gaan waar Rick met zijn groep in speelde.
 Het vierde stuk: " I am you are I"

Zijn we niet allemaal hetzelfde met of zonder beperking. Een verbeeldende ontmoeting tussen publiek en spelers met dans. bewegingsspel en muziek

Dit was dus het stuk wat Rick had geregisseerd en zoals altijd was ik onder de indruk. Rick werkt alleen met mensen met een beperking.  Het gaan zitten op een zitzak, was voor Frans al een hele happening,  de hele zaal heeft eigenlijk in het klein een soort van vijfde theaterstuk gezien. Het was een gedoe voor hem. Hij zat te laag, het ging dan ook gepaard met de bekende geluiden die Frans in de Apenheul onsterfelijk heeft gemaakt.  Maar uiteindelijk zat meneer en kon de voorstelling beginnen.

Dit keer zat ook weer mijn favoriete speler in het stuk, dus dat vond ik helemaal gaaf.  Het stuk begon met een dans, daarna stelde Rick aan het publiek. Een vraag was wie er met de Metro was gekomen, dus Chris, dapper als hij is ging staan, waarop Rick meteen zei de mensen die zijn gaan staan mogen hier naar toe komen.. Ik heb nog nooit zo snel Chris weer zien gaan zitten, door de plof en de loskomende lucht zat acuut mijn kapsel in de war. 

Maar Rick stelde vragen aan de mensen wat ze zouden doen als ze de metro inkwamen en daar muziek hard aanstond, en meer vragen. Vaak kreeg je toch sociaal gewenste antwoorden. Er waren meer scene's maar die ga ik nu niet vertellen voor de bezoekers van de voorstelling. Mij persoonlijk raakte het stukje waarin mijn favoriete speler een vluchteling speelde die opzoek was naar een tent om in te slapen...  aangrijpend omdat ik zelf ook niet zou weten wat ik zou doen. zou ik hem in huis halen of zou ik hem buiten laten staan.. ik weet het niet.

Na de voorstellingen gingen we naar een door Chris uitgezocht restaurant, waar het heerlijk eten was.. en gezellig bijgepraat en over de stukken gepraat die we hadden gezien. Daarna heb ik eerst frans naar huis gebracht om daarna Christian naar huis te brengen in Leiderdorp. Gelukkig is Christian zo lief om uit te leggen hoe ik dan het beste kan rijden om weer vanuit hun straat op de goede weg te komen, en ben ik zo aardig weer half te luisteren met als gevolg dat ik een rondje Leiderdorp heb gedaan, en een winkelcentrum aardig wat keertjes heb gezien maar ach dat is niet anders ik ben weer veilig thuis gekomen na een heerlijke dag.


 Ode
 ode
 ode
 ode
 ode


i am you are i

zaterdag 21 mei 2016

eten met de eetgroep

 aangezien ik er toch wel erg van hou om een sfeertje te maken als mensen komen eten, had ik dit keer gekozen voor de goddelijke tafel.. Ik had mijn placemats voorzien van foto's van Boeddha
en tevens de menukaarten gemaakt met Boeddha erop, en een klein meeneem cadeautje,, in de vorm van een Boeddhatje.

Ik had deze maaltijd natuurlijk al geoefende met vriendin Kitty maar dat maakt natuurlijk niet uit.
Het is een simpel maaltijd maar omdat hij zo snel te maken is, kost het niet uren in de keuken tijdens het eten , wel aan voorbereidingen. zoals de koude tomatensoep maken, de diverse salades etc, maar als het dan ook klaar is, is het eigenlijk alleen maar snel opdienen en alleen het hoofdgerecht warm maken. Daarnaast speelde de mantra door mijn hoofd, kleine porties en dat heb ik dus ook echt gedaan, ik heb me ingehouden en heerlijk kleine porties geserveerd, en ik heb het idee dat het goed is aangeslagen het eten.

Dit keer had ik heel graag witte tulpen en gerbra's willen hebben op de tafel en in huis maar helaas waren die niet te vinden, dus heb ik maar gekozen voor de roze met witte gerbra's en tulpen zodat de tafel naast het zwart  wit van de servetten en de placemats voor wat extra kleur zorgden.

Na het toetje had ik nog ijs en slagroom over, maar aangezien ik besloten heb om maandag weer eens goed mezelf aan te pakken omdat na Berlijn de rem weer weg schijnt te zijn, heb ik dit leuk aan mijn buurvrouw gegeven die op het balkon zat zodat zij ook wat extra lekkers had
 

Ooit ga ik nog een keer een hele maaltijd zwart/wit maken lijkt me erg grappig en bijzonder.













vrijdag 20 mei 2016

ouderavond isk

 Afgelopen dinsdagavond hadden we de vervroegde afscheidsavond van de ISK. Dit hebben we al vroeg gepland omdat de Ramadan er aankomt en dat je dan geen feestavond moet doen voor de ouders met hapjes en eten etc, dat is niet handig.

Dus het was afgelopen dinsdag al. 
Als drama docent van deze groepen had ik de opdracht gekregen om iets te maken met deze leerlingen, dus ben ik aan de slag gegaan. Ln1, de eerste groep nieuwkomers die eigenlijk nog maar een jaar in Nederland zijn, kwamen met het prachtige idee om hun vluchtverhaal te spelen. Nadat we eerst heel veel hadden gepraat en door hadden gesproken, de foto's zijn gezocht van de landen waar ze naar gaan in het verhaal, de stukjes door gesproken en geoefend hebben, zijn we afgelopen vrijdag begonnen met het werken aan de film. Het was een heidens karwei ook omdat het op de laatste dag was dat we dit deden en dus de zelfs zijn doorgegaan na schooltijd. Maar het is heerlijk om te zien hoe betrokken de leerlingen zijn en hoeveel zin ze er in hadden.

De zondag erop heb ik meteen alles zitten te monteren, maar daar ben ik dus ook nog niet echt goed in, dus ja ik heb via google aardig wat tips binnen gehaald hoe en wat om uiteindelijk na ongeveer 6 uur werk toch een mooi stukje film te hebben van 13 minuten. 


We begonnen dan ook de avond met deze film omdat hij best wel heftig kan zijn voor ouders en ik vind dat je toch vrolijk moet afsluiten en dat is ook gelukt gelukkig maar daarover later meer.


 Na het bekijken van de film, gingen de leerlingen onder begeleiding van de muziektherapeut wat stukjes laten zien wat ze hadden geleerd en gegaan, en wat is het mooi om de leerlingen te zien stralen maar ook om de ouders te zien stralen.

Hierna hadden we een korte pauze, om daarna te kijken naar een dans die ingestudeerd was door de muziekjuf, zodat de kinderen konden laten zien wat ze op muziek konden doen. het was wederom prachtig om te zien.

Daarna mocht ik weer los, en daar kan ik natuurlijk meer over schrijven omdat het door mij begeleid is. Als uitgangspunt heb ik altijd dat het uit de leerlingen moet komen, zo ook de film, zo ook de stukjes van Ln2 en Ln3. Ik geef een tip en zijn bedenken er iets bij en dat gaan we verder uitbouwen en onderzoeken en soms geef ik wat tips.

We hadden als thema bij Ln2, toen ik in Nederland kwam  begreep ik dingen niet....
Daarbij moesten ze dan iets bedenken.

Een drietal dames begonnen met een stukje dat ze de roltrappen niet begrepen, dat ze probeerden naar boven te gaan met de roltrap die naar beneden ging.. ik heb vreselijk gelachen omdat ik inderdaad die vrouwen uit Somalie dit zie doen. omdat ze nog nooit roltrappen hebben gezien, laat staan begrijpen.

De volgende scene was een stukje over de gastvrijheid van de Nederlanders. We hadden afgesproken dat eerst bij een Somalische jongen werd aangebeld, hij deed open en de andere jongen was welkom mocht mee eten etc, gewoon goed en gezellig. Daarna ging hij langs bij een Nederlandse vriendin, en die zei om 18.00 dat hij niet binnen kon komen hij moest eerst een afspraak maken, maar ja dat had hij niet gedaan en ze was aan het eten. Dus de deur ging dicht. Voor de deur ging hij met zijn mobiel met haar bellen om te vragen of hij met haar nu een afspraak kon maken.. Het gezicht van dat meisje, die deze laatste wijziging niet had meegekregen sprak boekdelen, geweldig.

Wat vooral zo mooi was bij deze stukjes was dat de zaal krom lag van het lachen omdat ze het herkende.

De derde was van 4 jongens waarbij 1 jongen een moeder speelde, incluis jurk en borsten van ballonnen, ze waren thuis en ze hadden honger, dus ze bestelden een pizza, de pizza komt en de deur gaat open, vader pakt de pizza aan en doet de deur dicht en gaat zitten in de kamer. Weer de bel wat de pizza bezorger wil geld, dus de vader kijkt hem aan met een blik van wat bedoel je dus de pizzabezorger laat geld zien en ja hoor vader pakt het geld en doet de deur dicht. Ondertussen is moeder druk bezig met een mes kip te snijden... Dus de bel gaat weer, intussen is moeder zo geirriteerd dat ze opstaat en naar de deur loopt met het mes in haar hand.. gevolg de pizzabezorger krijgt bijna een hart verzakking.

Het laatste stuk ging over het pinnen van geld bij een geldautomaat wat ook best lastig is als je het niet gewend bent.. Helemaal ook leuk omdat de speler die het niet begreep wist dat je het niet moest laten zien je code, dus toen een hulpvaardige mevrouw haar hielp zei ze nee niet mijn code kijk de andere kant op, terwijl dat meisje de andere kant opkeek, zei hij heel hard de pincode.. zo grappig weer. Kortom LN2 heeft zich goed geweerd en laten zien dat ze dit kunnen.

Ln3 hadden bedacht dat ze een Nederlandse les gingen geven. en dus hoe dat ging als men net in Nederland is. Het was geweldig, eerst al het voorstellen waarop iedereen hem nazegt dat zij dus heten zoals hij .. daarna het uitleggen van stoel, met een stoel waarop men het steeds anders uitsprak tot grote ergenis van de docent, het woord huur werd natuurlijk hoer. en ga zo maar door, geweldig
de spelers, de docenten, maar zeker de ouders kwamen niet meer bij, ze rolden bijna van hun stoel van het lachen.. het was geweldig deze afsluiting

Aan het eind wilde een meisje uit ln1 graag nog een klein gedichtje voorlezen en twee leerlingen uit ln2  een dansje doen. 

Het was wederom een geslaagde avond met mooie dingen en vooral goede inzet van onze leerlingen wat weer een kanjers hebben we weer binnen.

donderdag 19 mei 2016

Wet van Murphy (2014-34)


De wet van teruglopende kwaliteit

Die van vorig jaar was altijd beter

Wijsheid van de barman

Het is niet alleen bier wat er getapt wordt

De wet van Strano:

Als al het andere niet lukt, probeer dan de suggestie van de baas

De wet over tuinieren

Het tuingereedschap van anderen functioneert
alleen in de tuin van anderen,

De wet van Evans en Björn

Wat er ook verkeerd gaat, er is altijd wel
iemand die dat altijd al geweten heeft.

De wet van John

Om een lening te kunnen krijgen moet je eerst
bewijzen dat je er geen nodig hebt

De belangrijkste pedagogische vraag:

Hoe voet men kinderen zo op , dat ze
niet al te veel op hun ouders lijken?

De regel van Groten:

Als iemand die je enorm bewondert en respecteert diep
in gedachten verzonken lijkt,
denkt hij waarschijnlijk aan je lunch

De gids van Schmidt voor kunstwerken:

Een beeld is iets waar je tegenop botst als
je een stap achteruit gaat om naar een
schilderij te kijken.

De wet van observatie:

Niets ziet er van dichtbij net zo goed uit
als vanuit de verte.

woensdag 18 mei 2016

Lucia de B. (film)

Toch op de een of andere manier is deze film aan mijn aandacht ontsnapt, maar nadat ik op tv wat voorstukjes had gezien dacht ik meteen die wil ik zien. Kijken hoe nou eigenlijk zulke grote fouten kunnen worden gemaakt. Door roddels, maar ook dat je ziet dat men dus kennelijk heel anders werkt dan ik dacht in de rechtsstaat. Zeker als blijkt dat men bewijzen achterhoud omdat men anders gezichtsverlies lijd. In hoeverre het verhaal natuurlijk echt waar is, of is geromantiseerd, is natuurlijk de vraag, maar toch.. Je zou maar in de schoenen staan van Lucia en dit overkomt jou,. godzijdank is in Nederland geen doodstraf, het zou toch maar gebeuren, dat je je straf hebt gehad en dat ze er dan achter komen dat het niet jouw schuld was, maar dat men grove fouten heeft gemaakt. Daar moet toch geen mens aan denken

recensie van de film:

Regie: Paula van der Oest | Cast: Ariane Schluter (Lucia de Berk), Sallie Harmsen (Judith Jansen), Fedja van Huêt (Quirijn Herzberg), Barry Atsma (Jaap van Hoensbroeck), Annet Malherbe (Ernestine Johansson), e.a. | Speelduur: 97 minuten | Jaar: 2013

De geruchtmakende zaak rond de Haagse verpleegster Lucia de Berk zal velen nog vers in het geheugen staan. De Berk leek betrokken bij mysterieuze en tragische overlijdensgevallen van baby's die zij verzorgde. Ze werd door de media al snel 'De Engel des Doods' genoemd en had alle schijn tegen, wat leidde tot een ware heksenjacht. De verpleegster werd door de rechtbank en een tweetal gerechtshoven (na tussentijdse terugverwijzing door de Hoge Raad) veroordeeld tot een levenslange gevangenisstraf. Toch bleef er een vies luchtje aan de zaak hangen. Hoe onwaarschijnlijk ook, van de sterfgevallen waarvan De Berk werd beticht kon nooit helemaal sluitend worden bewezen dat zij er ook echt de hand in had gehad. Een kans van één op zoveel miljoen dat De Berk onschuldig was, leek klein maar niet volledig uitgesloten. Ondermeer door toedoen van de media werd de onschuld van De Berk blootgelegd en werd de verpleegster in april 2010 alsnog vrijgesproken en in vrijheid gesteld.

De zaak Lucia de B. werd niet enkel gekenmerkt door maatschappelijk ongeloof, juridisch was ze ook ongekend complex. Termen als schakelbewijs, statistische rapportage over kansen op (on)waarschijnlijkheden en technische rapporten vlogen ons destijds om de oren. Zelfs schrijver Maarten 't Hart bemoeide zich ertegenaan. Het heeft uiteindelijk geleid tot eerherstel. De roemruchte zaak Lucia de B. leent zich door de bizarre samenkomst van omstandigheden, gruwelijke achtergronden en de verontwaardiging van de justitiële dwaling dan ook uitermate goed voor een verfilming. De vraag is alleen of Paula van der Oest, die hier de kar trekt, het wel helemaal handig heeft aangepakt. De grootste van de vele handicaps in haar biopic is nog wel dat de zaak veel te recent is. In april van dit jaar is het nog maar vijf jaar geleden dat De Berk de verlossende woorden hoorde uitspreken door de rechter. We weten allemaal en grotendeels tot in detail dat De Berk onschuldig is. Het toepasselijke, maar inspiratieloos getitelde Lucia de B. gaat vanwege onze collectieve herinneringen over een vrouw die alle schijn tegen heeft maar het niet gedaan heeft. Politie en justitie moeten hier alleen nog even achterkomen.


Het zou dan ook de voorkeur hebben gehad om het accent te leggen op het immense drama dat Lucia trof. Vooral als je één van Neerlands beste actrices in de titelrol cast. Ariane Schluter heeft op het eerste oog wel wat weg van de door onrecht gekwelde verpleegster. Ze is met veel bezieling in haar rol gedoken, maar krijgt te weinig ruimte van Van der Oest en haar scenaristen om haar personage op de juiste wijze in te vullen. Het Haagse accent van De Berk is weliswaar waarheidsgetrouw, maar doet desondanks dikwijls aan als dat van een typetje. Aan Schluter heeft het niet gelegen. Je wil zo graag weten wat er in het hoofd van Lucia om gaat, maar je wordt de kans niet gegund. Dramatische momenten, zoals Lucia die wordt opgepakt bij het sterfbed van haar vader of haar apatische houding als ze eenmaal in de cel hoort van diens dood, worden in de kiem gesmoord. Van der Oest heeft er geen tranentrekker van willen maken die gedomineerd wordt door een verongelijkte toon. Dat valt haar te prijzen, alleen slaat ze hiermee de geijkte conventies die engagement en empathie dicteren volledig in de wind.

De nadruk ligt te zwaar op de naïviteit, onwetendheid en tunnelvisie van justitie. Centraal hierin staat de rol van Sallie Harmsen die de ambitieuze pakketsecretaris Judith Jansen speelt, die door drukke bezigheid van een collega bij de zaak betrokken wordt. In het kielzog van een officier van justitie gespeeld door Annet Malherbe denkt ze een spraakmakende en sluitende zaak in handen te hebben, waar ze zich helemaal in vastbijt. Terwijl de blik van justitie en media zich steeds meer verengt, komt Judith langzaam tot het inzicht dat er iets niet klopt. In Lucia de B. zit nagenoeg geen enkel personage op de juiste plek. Het emotionele accent en focus zijn verkeerd ingeschat. De onbeschrijflijke nachtmerrie die Lucia meemaakt en haar beleving hiervan heeft plaats moeten maken voor de zoektocht van een ijverige juriste naar de waarheid en gerechtigheid.

Dit zijn twee uiteenlopende gezichtspunten die uitstekend samen hadden kunnen gaan. Van der Oest heeft de mens achter het verhaal uit het oog verloren. Dit wordt naar het einde nog enigszins rechtgetrokken als De Berk zelf besluit om in de dossiers te duiken om haar onschuld aan te tonen. De ongekende vechtlust die ze hierbij tentoonspreidt geeft ook gelijk het inkijkje in haar psyche waar de kijker zo lang behoefte aan had. Het verhaal van de ten onrechte beschuldigde verpleegster is er één dat het verdient om verteld te worden aan een bioscooppubliek. Dat je over de wijze waarop kunt twisten bewijst deze matige en onevenwichtige verfilming. Daar brengt zelfs de crème de la crème van Neerlands acteurspopulatie die hier is komen opdraven geen verandering in.

dinsdag 17 mei 2016

oosterse wijsheden (2014-28)


hoe kleiner je jezelf ziet,
des te groter zul je schijnen

 Geluk in deze wereld
is slechts van korte duur
het duurzame geluk
heeft wortels in de geest.

Het mooiste dat wij zien in alle dingen,
is slechts projectie van het mooie
in ons binnenste

Al zie je niet de band
toch zijn we allen één.

De mus leert in een groep,
de arend leert alleen.

Diep in ieder mens zit dat weten
dat er meer is

Praten over mooie dingen
brengt ze niet dichterbij.

Met wederzijdse oprechtheid kom je uit de
moeilijkste conflicten,

Juist gedrag moet komen door inzicht
maar waar het inzicht nog niet aanwezig is
zijn vaak regels nodig.

De rijkdom van de arme is zijn vrijheid.

Jonge liefde is mooi aan de buitenkant
oude liefde is mooi  aan de binnenkant

Liefde is een van de basisenergieën
in het universum.

maandag 16 mei 2016

op de Catwalk....en ook nog de Amsterdamse school

 Vandaag is er op de valreep het er toch van gekomen, het bezoek aan het rijksmuseum met de tentoonstelling Catwalk... Afgelopen zaterdag zouden  we met de 4 mannen al gaan, maar aangezien vriend Frans door zijn rug was gegaan, en Christian en Rick en ik het eigenlijk best nog wel druk hadden en veel moesten doen, hebben we de afspraak maar afgezegd en dan maar niet. Vriendin Kitty was afgelopen vrijdag bij me en aangezien zij ook niets te doen had op tweede pinksterdag besloten we om dan maar samen te gaan. Ik had me er al bij neergelegd dat ik niet zou gaan, maar gelukkig kon het toch nog.

Vroeg heel vroeg was ik al bij de bushalte om met de interliner naar Amsterdam waar ik op Schiphol Kitty zou treffen, praktisch als ik ben, had ik al uitgezocht waar zij aankwam met de trein, ook waar onze trein naar Centraal Station zou staan, dat bleek een ander perron, dus appte ik haar dat ik op perron 3 zou staan onderaan de roltrap.... In mijn onschuld niet beseft  dat er 3 roltrappen zijn.. dus toen ik dat zag, dacht ik slim te zijn, dus ik appte haar ik sta bij de lift.. er vanuit gaande dat de lift naar perron 3 heel duidelijk zou zijn.... Stom, natuurlijk niet, Kitty komt aan op perron 1 en dus gaat zij wachten bij de lift van perron 1 boven, en ik stond bij 3, ik had wel gekeken of ik haar zag lopen maar nee dus. Ineens zagen we elkaar, natuurlijk moesten we wel lachen om deze miscommunicatie. Terwijl ik dacht dit is heel duidelijk...nou niet dus.

Wij verder met de trein naar Amsterdam om daar met de tram naar het museumeiland te gaan. Aangekomen op CS bleek dat een tram was vastgelopen, juist tram 2, die we moesten hebben en we moesten dus op een andere plek opstappen. Dit hebben we maar gedaan. We zijn snel in gestapt en dus naar het museumeiland gegaan om de expositie te gaan zien in het Rijks. Eerst hebben we wat gegeten, daarna zijn we het Rijks ingegaan. 
Natuurlijk moest ik naar het toilet en terwijl ik het toilet inloop zie ik daar een appel 6c liggen, wit helaas, dus eerlijk als ik ben, heb ik deze afgegeven bij iemand van de beveiliging die hem afgaf bij de kassa, ik hoop dat de eigenaar deze telefoon op haalt.

Kitty en ik zijn goed in een museum, we kennen het rijks al, dus besloten we om maar meteen naar de expositie te gaan, de kroonstukken niet te bezoeken, maar alleen de twee exposities van De Catwalk en de expositie van Breitner, meisjes in kimono. 

De beide exposities waren mooi en was veel te zien, en toch had ik het gevoel dat ik maar weinig zag, gek is dat eigenlijk.  Misschien lag het aan onze manier van lopen, we zijn traditie getrouw, weer eens langs de verkeerde kant gelopen, dus begonnen achteraan wat ik ook altijd heb met de mannen. we beginnen op de een of andere manier nooit aan het begin maar aan het einde.. Moeten ze het ook maar duidelijker aangeven denk ik dan.

Het was dus mooi, zeker de breedste jurk van Nederland en de oudste onderbroek die is gevonden.. prachtig.

Nadat we de beide exposities hadden gezien hebben we besloten om ook maar het stedelijk even aan te doen. Daar was ik nog niet geweest, dus dat leek ons wel erg gaaf. 

De expositie was de design van de Amsterdamse School, ik moet zeggen, het is niet mijn stijl, ik vond het niet echt indrukwekkend, wel was het opvallend dat alle beschrijvingen op de grond lagen zodat je toch wel vreemde houdingen van mensen zag, soms wat aantrekkelijker, soms ronduit niet om aan te zien. Helaas liet ik me weer eens ontvallen, ik moet toch leren om niet hardop te denken, bij een wieg uit die periode, die zo lelijk was dat ik hard op dacht,. nou als je als kind in zon wieg word gelegd dan wil je toch meteen dood... Gelukkig heeft Kitty ook mijn humor en begon te lachen, zei wel dat ik dit niet mag zeggen.. maar ja soms denk ik hardop.

Daarna zijn we nog even door de verschillende ruimtes gelopen en gekeken naar vooral moderne werken wat weer erg leuk is om te zien. Kortom onze museum jaarkaart hebben we er weer helemaal uitgehaald gelukkig, twee musea op 1 dag wat heerlijk.
Om zes uur was ik heerlijk thuis, had nog snel op Schiphol wat boodschappen gedaan voor het eten, daarna ben ik lekker naar huis gegaan heerlijk. Wat is die interliner toch een uitvinding.