zaterdag 31 juli 2021

words on bathroom walls (film)

 

Aangezien ik altijd wel in ben voor de film, was ik blij dat Rick voorstelde, ook door het weer om samen naar de film te gaan in Leiden om na het varen wat te drinken en dan de film in is toch wel iets erg leuks lijkt me.. dus ik was meteen voor. Met de mannen naar de film is altijd een feestje en gezellig, zo wie zo een dagje uit met de mannen is bijzonder.

Deze film begon wat traag maar wat een mooie film ik heb zitten te huilen alsof ik niet meer kon ophouden, zo mooi, zo krachtig en zo mooi het verhaal, al is het eind wat te amerikaans.. het is goed word nog beter en dan nog  beter dan best.. het is een draak van een einde dat vond ik wel, al heb ik daar het meest bij zitten te snikken.. 

een aanrader als je deze film kan zien doen

recensie over de film

 Adam Petrazelli (Charlie Plummer) is een rustige introverte tiener als hij de diagnose schizofrenie te horen krijgt. We volgen Adam tijdens zijn laatste middelbare schooljaar, de vriendschap en liefde van een klasgenoot en de vele ups en downs die met zijn medicatie gepaard gaan. Met de nodige humor wordt een intens verhaal vertelt. Adams leven mag dan drastisch veranderen, hij krijgt hulp uit onverwachte hoek.

Over schizofrenie bestaan nogal wat misstanden. Ideeën over meervoudige persoonlijkheden en/of psychopatisch gedrag zijn maar enkele voorbeelden. Een film over schizofrenie belandt vaak in de categorie documentaire of een misdaadfilm waar een persoon met schizofrenie moordend de straten doortrekt. In Words on Bathroom Walls (2020) neemt regisseur Thor Freudenthal, naar het script van Nick Naveda, ons mee in de belevingswereld van Adam en de impact die schizofrenie heeft op zijn leven. Zoals het in deze film zo juist wordt verwoord, gaat het bij schizofrenie om een chemische disbalans in het brein waardoor er een breuk ontstaat in realiteit qua denken en doen.

Geheimen

Tijdens het intakegesprek op zijn nieuwe school geeft Adam braaf antwoord op alle vragen van sister Catherine. We zien wat hij ziet: de non staat in brand. Adam heeft een indrukwekkend lijstje van medicatie die niet werken achter zijn naam staan. Totdat zijn moeder (Molly Parker) hem inschrijft voor een trial: een testfase van medische behandelingen en/of medicatie. In eerste instantie lijken de pillen aan te slaan, maar al relatief snel krijgt Adam te maken met de vele bijwerkingen: het trillen van handen, armen en benen, geur en smaak interrupties. Je voelt de machteloosheid van Adam.

Zoals bijna standaard in films over Amerikaanse middelbare scholen staan pestgedrag en groepscultuur centraal. Het verhaal van Adam is hierop geen uitzondering. Hij maakt kennis met Maya (Taylor Russel), een klasgenoot. Op het eerste gezicht het type betweter die stiekem geld verdient door het geven van bijles. Zij is, net als Adam, ook een buitenbeentje en ze worden verliefd op elkaar. Maya vermoedt dat er iets met Adam aan de hand is, maar heeft geen idee wat het kan zijn en vat het samen als 'gewoon raar zijn'. Ook zij blijkt een geheim te hebben.

Empathische filmstijl

Tijdens de film zien we diverse scènes waarin Adam commentaar geeft op zijn leven waarbij hij de kijker rechtstreeks aanspreekt. Het doorbreken van deze vierde wand is een filmstijl die zorgt voor de nodige komische scènes waarin Adam zijn observaties en belevingen deelt. Hierdoor wordt je direct betrokken bij het verhaal en gedwongen om na te denken over schizofrenie en de impact die het kan hebben op het alledaagse leven.

De school is gevormd op Katholieke grondslag. Priester Patrick (Andy Garcia) gaat met scholieren in gesprek en probeert te helpen met de strubbelingen in het leven. Nadat Adam aan Patrick vraagt wat hij nou eigenlijk doet, is zijn reactie: "Wow, that is your sale pitch?" Laat deze recensent zich dan ook even wagen aan een sale pitch (een commercieel verkooppraatje). Words on Bathrooms Walls is een open en eerlijke film over schizofrenie. Een film die aanspreekt en aanzet tot zelfreflectie, wat is geestelijke gezondheid en wat zijn de mogelijkheden om mensen zoals Adam te steunen? Deze film, met een fantastische cast, creëert steun door het leven vanuit Adams oogpunt te laten zien. Een pareltje in zijn eigen soort!

 


 

limesroute etappes 6, 7,8

 

Veel te vroeg wakker, ergens gaat dan de adrenaline in de nacht al stromen omdat ik weet dat ik ga wandelen.. een heerlijke wandeling verder langs de limes. met de auto naar Woerden, zodat ik kan beginnen als ik wil beginnen en nu even niet afhankelijk ben van het ov. wel op de terugweg maar dat is handig want de trein uit Utrecht komt via Woerden dus dan kan ik er gemakkelijker uit.. volgens mij heb ik dan zelfs meer keuzes, maar dat zie ik wel als ik in Utrecht ben,

De etappe 6 is nog een klein stukje wat ik dus vorige week niet gedaan heb, etappe 7 is slechts 18 km en dan nog een klein stukje van route 8 omdat die langs het station komt, als je in de Meern stopt moet je toch naar Utrecht dus kan je het beter in 1 keer doen lijkt me en dan kan ik de volgende keer gewoon starten bij het station van Utrecht.

Dus vol goede moet ging ik vanochtend om 8 uur in de auto naar Woerden, ik geloof dat er ergens een miscommunicatie was tussen de kaarten en mijn hoofd of gehoor, ik heb me verreden in ieder geval, dus ik heb wel iets niet goed gedaan maar goed het is geen punt, Woerden kan ik altijd wel vinden dat is geen probleem.

Om half 9 was ik in Woerden, dus ik ben nog even snel naar het toilet gegaan voordat ik ben begonnen met de wandeling, het laatste stukje Woerden om dan etappen 7op te pakken, Woerden naar De Meern en dan uiteindelijk een klein stukje van route 8 lopen zodat ik toch de volgende keer, waarschijnlijk dinsdag  de volgende etappe gemakkelijk kan beginnen met lopen.

De tocht verliep lekker, de nieuwe schoenen die ik gisteren heb gekocht lopen als pantoffels maar ik had toch mijn kleine tenen moeten verpakken met compeet, met tape en nog wandelwol want dan had ik zeker geen blaren gehad, nu wel, dus mijn vaders methode gaan we weer toepassen vannacht. het is even pijnlijk maar als het eenmaal goed is dan heb je er geen last meer van en dan geneest het heel heel snel. dat weet ik wel inmiddels.. dus we zullen het laten gebeuren naald en draad en dwars door de blaren heen zodat ik er morgen geen last meer van heb

De route was aardig maar niet echt spectaculair, hij viel me wat tegen, het was veel asfalt zelfs de stukken langs het water, en nergens zoals bij de vorige paden, behalve dan het pad van katwijk naar leiden,  door weilanden etc.. waar bij je moest vechten met de natuur, dit is dan toch minder leuk en ik ben toch meer voor wat afwisseling maar goed hij is goed te lopen.

Wel ben ik soms verbaasd over sommige kronkels die er zijn, bijvoorbeeld dat je ineens van een pad af moet en dan blijkt dat je een stukje door de woonwijk te moeten lopen omdat je langs een metalen plaat loopt dat vierkant is, daar heeft een wachttoren gestaan..  en onder die plaat liggen dan belangrijke dingen zoals de palen van de toren, maar ook ligt er keukengerei etc.. alleen je ziet er geen klap van , het enige wat je te zien krijgt is een roestig stuk vierkant ijzer met op de hoeken grijze  stukken metaal wat dus kennelijk de poten van de wachttoren zijn geweest.. heel bijzonder.

Een nadeel van dit pad was ook wel dat je niet gemakkelijk gehoor kon geven aan de call of nature, maar goed daar zoeken we oplossingen voor, onschuldig kijken terwijl je doet alsof je een boom knuffelt etc... maar ondertussen sta je te ontwateren.

De route viel me zwaar, niet omdat ik niet fit was, maar door de nieuwe wandelschoenen was het pittig omdat je ze toch moet inlopen, al ben ik er super blij mee, mijn voeten zijn wel moe maar dat is ook niet gek, die moeten ineens ook plotseling aan de slag andere manier van lopen wennen

Onderweg waren er niet erg veel bankjes om te zitten dus op een gegeven moment ben ik gaan zitten op een serie stoelen, wat volgens mij een kunstwerk was, maar ik dacht ik wil nu gewoon zitten. een kopje thee drinken en mijn soepstengels en een pakje sultana's nuttigen zodat ik de volgende kilometers ook aankan...  daarna zie ik wel weer dacht ik zo.

De tocht ging wel veel door stedelijke gedeeltes, maar vaak wel door parken maar veel aangelegde wegen wat wel jammer was, toch heb ik enorm lopen genieten van alles wat ik zag en tegenkwam onderweg, er bleef genoeg te zien.

Toen ik in Utrecht aankwam bij het AmsterdamRijn kanaal, en de Daphne schippers brug heb bedwongen ben ik eerst aan de waterkant gaan zitten en heb mijn salade witlof met appel opgegeten wat heerlijk was en erg lekker. Daarna de laatste kilometers gelopen.. tot het station, daar de trein genomen naar woerden en het laatste stukje met de auto naar huis.. wat een heerlijke dagje was dit en wat hou ik toch van wandelen..

verheug me nu al op de volgende tocht
















donderdag 29 juli 2021

limesroute etappes 4, 5 ( alternatieve vier daagse)

 ( gisteren per ongeluk de verkeerde gepost.. maar goed deze hadden jullie nog te goed... en vandaag loop ik nog even etappe 6 en 7 en een stukje van 8, tenslotte is het maar 18 km)

De derde dag alweer, deze dag staat toch bekend als de zwaarste dag van alle wandeltochten, dus we gaan ervoor.. met een verbrand, ik noem het voor mijn eigen geruststelling bruin, dus dik ingesmeerd vanochtend net zoals mijn armen. het heeft een nadeel dat is duidelijk, want ik heb nu een t shirt onder mijn t shirt ,wel mouwloos maar toch.. hij is niet echt een mooi kleurtje.. en het steekt erg wit af bij de rest van het lichaam, maar ach dat went..  vandaag toch maar een pet op met lopen en een dun blouse mee voor als de zon op zijn hoogst staat zodat ik in ieder geval iets van bescherming heb..  denk namelijk dat zelfs mijn hoofdhuis enig sinds gekleurd is.. dus een zonnehoed is nog niet zo gek . maar ja net als je ze nodig hebt zijn deze petten niet in de aanbieding, dus dat gaan we even onthouden als ze er weer staan en zo breid mijn wandel spullen zich steeds meer uit.. .

Mijn kleine tenen in getapte met daaronder een blarenpleister, mijn gevoel is beter voorkomen dan genezen, en veel wandelwol om de teentjes en ook onder de bal van mijn voet om zo de druk wat te verlichten.. kortom het is een hele onderneming als ik ga lopen maar het gaat goed komen, het is zo leuk en zo lekker dat lopen, ik ben spontaan om 6 uur wakker om vroeg te kunnen gaan lopen... en ik verheug me dan het meest op het thuiskomen, de foto's uitzoeken, de voetjes in een voetenbadje, de spa voor de voeten, dan mijn voeten op een apparaat die de voeten masseert en uiteindelijk een speciale behandeling met een soort van plastic sok die je om je voeten doet voor hete voeten... kortom het is een genot.. en dat allemaal in mijn eigen huisje.

Gisteren nog wel even naar de buuf gelopen  voor after sun, ook zij had niet veel meer, ook opgeruimd denk ik, maar goed ik ga vanmiddag als ik klaar ben maar even voor de zekerheid langs de kruidvat om aftersun te halen en ook nog even extra magnesium voor de nacht, zodat mijn lichaam zich optimaal hersteld voor de volgende dag. en wat is dit heerlijk dit lopen..  ik maak zowel mijn kop leeg als mijn emoties ruimen op.. De eerste dag liep ik ergens en begon spontaan te huilen zon intens gelukkig gevoel van dat dit kan en dat het zo maar mag.. en misschien ook wel dat eindelijk de spanning eruit ging van het afgelopen jaar en de opluchting dat ik gevaccineerd ben, al weet ik het wel etc.. je kunt nog ziek worden , je kan nog besmetten maar toch., het voelt wat lekkerder dat is zeker.

Vandaag loop ik zoals elke dag naar het Station om daar de route op te pakken naar Zwammerdam en als eindbestemming Bodegraven. ben heel benieuwd of ik nog mensen onderweg tegenkom die ook deze route lopen zou ik wel erg leuk vinden zeker als het gezellig mensen zijn zoals gisteren.

Nou het was inderdaad de zwaarste dag, wel de snelste daar niet van, want ik ging vanuit huis zo de Route op dus dat scheelt een hoop, ik heb paden ontdekt waarvan ik het bestaan niet eens wist, laat staan ooit was geweest, een prachtig jaagpad langs de oude Rijn waarbij je dus achter huisjes langsloopt etc. nadeel er lopen weinig mensen gevolg is dat je dus onder de spinnenweb zit. en omdat ik me dit keer wel had ingesmeerd zat ik er meer onder dan ik had gedacht, maar leve het buitenleven.

Het pad was wel bijzonder je liep over het pad langs de oude Rijn terwijl er naast je dus een mooi strak pad liep maar je moest van de Limes op het jaagpad blijf dus dat heb ik maar gedaan, wel lastig met al die vissers die daar dan zitten waar je dan overheen moet klauteren maar goed het is voor een goede zaak, 4 dagen 20 km lopen en tot dusver gaat het goed, al was het pittig maar dat om een andere reden waar ik later op kom.

Dit keer, wijs geworden van de vorige keren, het boekje standaard in mijn hand, dus dat is geen probleem, dat lukt wel, en de pijlen waren goed, er was 1 moment van verwarring nl dat ik  kon kiezen links of rechts af , boekje zei rechts dus ik heb het boekje gevolgd met als gevolg juist.. en prachtig pad door de weilanden en omgeving... dat andere pad is voor als het broedseizoen is of als je een hond hebt die mag niet door de weilanden om de bekende reden.

Op een gegeven moment kreeg ik toch wel last van pijn onder mijn linkervoet. maar aangezien ik wel heb geleerd negeer het en loop door. .en laat maar gaan je kan er toch niets aan doen en dan maar thuis kijken.. 

In Bodegraven alvast wat boodschappen gedaan oa after sun ik kwam erachter dat ik dat dus niet in huis had gisteren, gelukkig kon ik het lenen van mijn lieve buuf maar die had ook maar het minimale, dus tja  dat toch maar halen want het is wel warm en de zon brand met dit weer en dat is heerlijk al word ik wel gek bruin zie bovenstaande

Maar ook omdat ik toch die 20 km moest volmaken heb ik wat door Bodegraven gedwaald een amusant stadje vond ik dat. maar ik zou er niet willen wonen maar nogmaals vind het een amusante stadje/dorp. gehucht

Zwammerdam was daarin tegen erg leuk, maar ook jammer dat de kroeg daar dichtzat ik had me er zo op verheugd daar lekker op het terras te zitten met een kop thee maar dat zat er niet in helaas

Bij thuiskomst bleek ik een pracht van een blaar te hebben ontwikkeld onder mijn voet, dus die moet doorgeprikt worden na de gebruikelijke  rituelen als voetenbadje, als voet massage, als voet verzorging en dan pang de naald er in zodat het vocht er uit kan lopen dat geeft namelijk altijd de pijn,  de naald doe ik er door met een draad eraan dit omdat ik weet dat dat beter is, het draadje dient als een soort van drainage en laat het vocht dus steeds uit de blaar gaan, dus geen pijn meer en.. sneller genezen..  truc van mijn vader als militair..  wel de boel steriliseren en een wit draadje nemen het liefst katoen dat geleid beter.




























limesroute etappes 5 en 6 ( alternatieve vier daagse) ( voor mij geen gladiolen)

 

nou het is gelukt, ik heb een blaar, wat ik al tijden niet meer heb gehad, zeker niet op mijn voet, aan de onderkant wat me bewust maakt van dat ik dus kennelijk ook moet voelen dat ik veel loop, ik bewust moet merken dat het zo zal zijn.. je zal het voelen kreng wat je ons aandoet lijken mijn voeten mij te zeggen.

Ondanks de voorzorg van wandelwol onder de bal van mijn voet, ik voelde een dag eerder al dat mijn zool op die plek erg dus is aan beide kanten, dus daar moet iets mee, wat weet ik nog niet, maar een bezoekje aan de bever zal geen slechte keus zijn om te zorgen dat ik schoenen krijg die op dat gebied wat steviger zijn. ondanks de sokken die geen blaren geven, omdat ze dubbellaags zijn, is het toch gelukt.. 

ik denk ook dat ik de wol niet goed heb aangebracht op de goede plek gisteren dat het verschoven is waardoor dus de wrijving op de verkeerde plek is ontstaan, maar niet getreurd, vandaag de laatste 20 van deze vierdaagse en dat gaat ook lukken.

De route lijkt me leuk, van Bodegraven naar Woerden waar ik voor nu de limes tocht ga eindigen.. eerst het Pieterpad af deze zomer en wie weet nog een stukje in het nieuwe schooljaar, daarna pas gaan we de limes aflopen en al een nieuw pad in gedachten.. namelijk Floris de vijfde schijnt ook een mooi pad te zijn dus dat wil ik dan ook wel ervaren.

om 5.00 was ik klaar wakker, niet de bedoeling maar er zat ook een stukje spanning in van. ja ik ga het doen nu.. de laatste dag.. en dat is alleen maar leuk en geslaagd.

Besloten omdat er toch geen gladiolen komen mezelf maar te trakteren op een busrit naar het station in plaats van al 3 km te lopen, soms mag je je voeten ook wel verwennen.

Vroeg in de ochtend al gekeken hoe het met mijn blaar ging, nou dat ging prima, had hem doorgeprikt met daarbij een wit draadje door de blaar heen, en ik laat hem aan beide kanten van de blaar ongeveer 5 cm uitsteken.. zodat het vocht via dat draadje weg kan lopen... tenslotte is dat wat pijn doet, de vocht in de blaar. Ik geef toe op het moment als je dat hebt gedaan verga je van de pijn, maar de volgende dag heb je nergens meer last van. Als extra had ik deze ochtend nog wandelwol in mijn sok gestopt op de blaar en ik heb de hele dag geen last gehad, de blaar was er gewoon niet. 

Het pad was dit keer erg leuk en  weer zeer afwisselend. vandaag ontmoetingen met een haas, een egeltje, die gewoon bleef zitten, ik moest echt over hem heen stappen,  prachtige vlinders die echt voor mij ging poseren, en zoveel meer, maar ook kleine naaktslakjes die bij het lopen in mijn schoenen vielen, wat wat minder is, daar ben ik geen fan van om eerlijk te zijn. 

Het meest akelige stuk maar ook de grootste uitdaging was wel het particuliere gedeelte, dit was een pad waarbij je als een soort Indiana Jones door de jungle je een weg moet banen,  Ik liep er dan ook driftig met mijn boekje te zwaaien, er lijkt wel een pad te lopen maar die is overwoekerd met wurgende slingerplanten ( lees hagenwinde) brandnetels, Braamstruiken die denken dat aan de andere kant van het pad wel iets leukers te bleven is dan waar jij loopt, tevens hebben spinnen daar hun vangnet gemaakt, tel daar bij op, gras dat zich zo heeft ontwikkeld dat je gewoon weet dat het hem niet gaat worden, maar die bedekken dan gaten in het pad.. onderweg vind je regelmatig een dood dier op het pad in iedere staat van vertering met bijbehorende geur.. kortom een al in once beleving.. maar niet echt lekker, zeker niet als je in kort broek loopt met een T-shirt met korte mouwen.. geschramd en beschadigd en zeiknat van het vochtige gras en bomen.. en het zweet kwam ik eruit  na die 5 km.. maar een belevenis was het wel

De route naar Woerden ging lekker, maar wederom dezelfde fout gemaakt niet bedacht dat als er staat Woerden 3 km dat dat tot de gemeentegrens is en niet tot  het centrum dus ik hem me weer eens overtroffen en de 23 gehaald met gemak maar me wel steeds voor de kop slaande omdat ik zo onnozel was te denken ach het is maar 3.. het was dus veel meer maar hoe dan ook.. de terugweg naar huis met een ijsje, in de trein en als bonus met de bus naar huis neemt niemand mij af en dan de herinneringen aan dat ik het toch maar weer mooi heb geflikt dit keer..